Η ΘΛΗΨΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ .... επί προσωπικού...

Δεν έχω τίποτα να πω...



Ποιά είναι η ωραιότερη εκδοχή.....

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΣΟΦΟ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟΚΡΥΣΤΑΛΩΜΑ ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ κου Δ. ΚΩΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ....

Παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή πάντα τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ και όλο το team  τους. Ξέρετε ότι σπανιότατα αναδημοσίευσα πράγματα.

Όχι από μια ψυλομυτίαση. Από το γεγονός ότι σαν κάτσω στο πληκτρολόγιο γεννιούνται χωρίς να το θέλω άπειρες σκέψεις και στην αυτόματη γραφή που πραγματώνω χάνομαι...

Όμως αυτό το κείμενο του δημοσιογράφου κου Δ. Κωσταντακόπουλου είναι σοφό. Και υποκλίνομαι χωρίς να το σκεπτώ δεύτερη φορά. Γιατί οι σκέψεις του και ειρμό διαθέτουν και βλέπουν μακριά.

Αν κάποιος γράψει κάτι για να πει κάτι στα γρήγορα  ΚΙΝΔΥΝΕΎΕΙ να δει την αλήθεια υπό μερική και περιορισμένη πλευρά....

Το κάτωθι άρθρο θέλει να μπει βαθιά στο συνειδητό μας να αναγνωστεί πάραυτα, να παλαιώσει.... να ξαναδιαβαστεί μετά από ένα μήνα.... Και μετά ξανά και ξανά και ξανά...

Και στο τέλος θα κατανοήσει πολλά..... Σπάνια γραφίδα ο κος Κωσταντακόπουλος, μέγεθος ΜΕΓΙΣΤΟ για μια χώρα μικρή.... Με λίγα λόγια μεγάλη πολυτέλεια για μια χώρα καταρακωμένη.... Παγκόσμια εμβέλειας μορφή... Με αποκρυσταλώματα, γνώσεις και τέκνον μεγάλων διδασκάλων....


Ελπίζω να με συγχωρέσει για την αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου.....

Σάββατο, 11 Ιανουαρίου 2014

ΣΥΡΙΖΑ: ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΠΑΓΙΔΕΣ

 

Ανάγκη σπουδαίας προετοιμασίας πριν τις εκλογές

ΣΥΡΙΖΑ: ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΠΑΓΙΔΕΣ

Προς κορύφωση η τραγωδία

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η ασκούμενη οικονομική πολιτική στην Ευρώπη είναι αντίθετη προς την κοινή λογική, εξανέστη πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας. Αφού αυτό συμβαίνει επί μακρόν και συστηματικά, δεν είναι δηλαδή κάποιο λάθος ή στιγμιαίο «ατύχημα», η υφέρπουσα «λογική» της ασκούμενης πολιτικής είναι η καταστροφή της κοινωνικής δομής. Προς όφελος όχι κάποιας νέας, ανώτερης τάξης, αλλά της αταξίας των αγορών, «αυτορρύθμισης» στο κατώτερο σημείο οργάνωσης (ατομική δουλεία, κοινωνικός-εθνικός θάνατος). Παράλογη στο υπάρχον  «σύστημα συντεταγμένων», η πολιτική γίνεται «λογική», αν σκοπεύει την καταστροφή του προηγούμενου συστήματος.  

Αυτό γίνεται πολύ εύκολα κατανοητό από μαθητές του Χέγγελ ή των φιλοσόφων της υποψίας (Μαρξ, Φρόιντ, Νίτσε), ακόμα και της σκέψης ενός Ηράκλειτου ή της Φυσικής μετά τον Λαπλάς. Αδύνατο να το καταλάβουν μεταμοντέρνοι και γραφειοκράτες – για αυτούς, απλούστατα, δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη, ο κόσμος τους (θέλουν να) είναι αιώνιος.  

Εδώ και καιρό με τρομάζουν ορισμένα που ακούω από αριστερούς φίλους. ‘Ενας με διαβεβαίωνε ότι είμαστε «συστημικός κίνδυνος» για τη Γερμανία και δεν μπορεί να μας διώξει από το ευρώ. Δηλαδή, του λέω, πως το βλέπεις; Βγαίνει ο Τσίπρας στην Ελλάδα, λέει η Μέρκελ «α, έκανα λάθος και τώρα θα το διορθώσω, πάρτε και εκατό δις να πορεύεστε» ; «Δεν έχεις δίκηο», μου απήντησε ενοχλημένος, αλλά εξηγήσεις δεν μούδωσε.   

‘Ενας άλλος φίλος μούπε ότι θα στηρίξουν την Ελλάδα για γεωπολιτικούς λόγους. «Μάλιστα», του απήντησα, «αν υπήρχε κίνδυνος να πάει η Ελλάδα με τη Ρωσία ή να γίνει κάτι μείζον, ανεπιθύμητο, εξαιτίας του τρόπου που μας συμπεριφέρονται, αυτό θα δημιουργούσε κίνητρο για διόρθωση πολιτικής. Αλλά έχουν φροντίσει να μην υπάρχει τέτοια πιθανότητα».

Ο τρίτος ανακάλυψε ένα άρθρο του φίλου Ζακ Σαπίρ. Τον γνώρισα το 2005 στο γαλλικό ευρωδημοψήφισμα. Φανταιζί οικονομολόγος, με αντισυμβατική και συχνά ενδιαφέρουσα σκέψη. Ισχυρίστηκε, σε ένα άρθρο του 2012, ότι μπορεί, με μια ερμηνεία διατάξεων, ένα μέλος της ευρωζώνης να κόψει δεκάευρα. Συγγνώμη, αλλά αυτά είναι σαχλαμάρες. Ανεξαρτήτως και του τι προβλέπουν οι διατάξεις, δεν θα πληρώσει η Ελλάδα το χρέος της τυπώνοντας χαρτιά και πληθωρίζοντας το ευρωπαϊκό νόμισμα! Κι ανησυχώ ιδιαίτερα ακούγοντας από πρόσωπα σε υπεύθυνα πόστα τέτοιες ανοησίες, γιατί σημαίνουν ότι πηγαίνουμε ντουγρού σε καταστροφή.

‘Αλλη ελπίδα ορισμένων είναι οι Αμερικανοί, ανέκαθεν κέντρο του «ραγιάδικου φαντασιακού». Την άποψη την έχω σχολιάσει επανειλημμένα για τους αναγνώστες των Επικαίρων και δεν θα ξαναγυρίσω τώρα στο θέμα. Οι Αμερικανοί θέλουν να κοντύνουν τη Γερμανία, ίσως και να διαλύσουν το ευρώ. Μπορεί  να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα εναντίον του Βερολίνου. Αλλά οι διακινούμενες «ιδέες» περί χρηματοδότησης της Αθήνας από τη FED είναι αρλούμπες. Μήπως ξεχάσαμε ότι οι «αγορές» μας έβαλαν στα μνημόνια, με την ενθουσιώδη συμβολή της εξαιρετικά φιλοαμερικανικής κυβέρνησης ΓΑΠ. Η πιθανότητα να βοηθήσουν ουσιαστικά οι ΗΠΑ μια ελληνική αριστερή κυβέρνηση είναι μικρότερες από την πιθανότητα προσεδάφισης Αρειανών στο Σύνταγμα. Η προσδοκώμενη αμερικανική «βοήθεια» θα αποδειχθεί εφάμιλλη της βοήθειας του σχοινιού στον κρεμασμένο. Το ΔΝΤ μιλάει μεν για (χρήσιμη) αναδιάρθρωση χρέους, αναδιάρθρωση όμως πολύ μικρή για να το ελαφρύνει ουσιαστικά και συνοδευόμενη από συνέχιση των καταστροφικών «μεταρρυθμίσεων».

Αυτοκρατορία και Αριστερά

Ελπίζουμε τέτοιες «ιδέες», ευσεβείς πόθοι στην καλύτερη, πιθανώς προβοκάτσιες στη χειρότερη, να μην κατισχύσουν στη στρατηγική της αριστεράς και των λοιπών «αντιμνημονιακών». Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, η τελική καταστροφή του ελληνικού λαού, της Ελλάδας, της αριστεράς, θα έπαιρνε ελάχιστο χρόνο. Μόνο προετοιμαζόμενη πολύπλευρα, σοβαρότατα και έξυπνα, εσωτερικά και διεθνώς, για την αναπόφευκτη μεγάλη σύγκρουση μπορεί η αριστερά να έχει ελπίδα επιβίωσης και επιτυχίας.

Τα καταστροφικά σχέδια της Αυτοκρατορίας του Χρήματος δεν επιβάλλονται με πολέμους ή επαναστάσεις. Επιβάλλονται με οικονομικά και, ακόμα περισσότερο, διανοητικά-ψυχολογικά μέσα, με παραπλάνηση λαών αλλά και ηγεσιών που, πολύ εξειδικευμένα προγράμματα χειραγώγησης εγκλωβίζουν σε αυτοκαταστροφικές τροχιές και εικονικές πραγματικότητες, καθιστώντας τες ασυνείδητα εργαλεία καταστροφής/αυτοκαταστροφής, είδος «έξυπνων πυραύλων» που ανατινάζουν το ίδιο τους το σύστημα, βοηθούντων και ανθρώπων που «φυτεύονται» στο περιβάλλον τους. Ειρήσθω εν παρόδω, η κατασκευή εικονικών πραγματικοτήτων είναι, λέγεται, η σημαντικότερη δουλειά της NSA και ενός γαλαξία περιφερειακών της δομών. Αλλά δεν είναι οι ΗΠΑ ούτε ο μόνος, ούτε πάντα ο πιο επίφοβος «παίκτης».

Ιστορική υπενθύμιση: από τον Στάλιν στον Γκορμπατσώφ, από τον Μακάριο στον Χριστόφια

Αυτά άλλωστε δεν είναι καινούρια. Ποιος δεν θυμάται την αμερικανίδα πρέσβειρα στο Κουβέιτ, που έπεισε τον Σαντάμ ότι θα μπορούσε, χωρίς αντίδραση των ΗΠΑ, να εισβάλλει στο εμιράτο, αλλά όταν εκείνος εισέβαλε, οι ΗΠΑ οργάνωσαν τον εναντίον του πόλεμο; Ποιος δεν θυμάται τη «συμπάθεια» των Αμερικανών προς τον  Μιλόσεβιτς, μεσούσης της σύγκρουσης με το Βερολίνο, προτού καταλήξουν στον βομβαρδισμό του; Ποιός δεν θυμάται τον Γεωργιανό Πρόεδρο Σαακασβίλι, που μια στρατιά Αμερικανών και Ισραηλινών συμβούλων τον έπεισε να ξεκινήσει πόλεμο με τη Ρωσία; Μεταξύ τους και ο ‘Αλεξ Ρόντος, άνθρωπος πούρθε στην Ελλάδα να «απολυμάνει» το περιβάλλον του μέλλοντος Πρωθυπουργού, με σκοπό να γίνει κύριος «επόπτης», «καθοδηγητής»  του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου, αρχιτέκτων και του σχεδίου Ανάν της ελληνοτουρκικής προσέγγισης και του σχεδίου ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας και της ελληνικής μνημονιακής πορείας. Ποιος δεν θυμάται που κατέληξε η γλυκιά απάτη του «Λεφτά υπάρχουν»;

Ποιος δεν θυμάται τον βρετανό Πρέσβη στη Λευκωσία που ενθάρρυνε τον Μακάριο να ζητήσει αναθεώρηση του συντάγματος του 1960, κάνοντας και ιδιόχειρες σημειώσεις στο περιθώριο του σχεδίου - μόλις ανακοίνωσε το σχέδιο ο Αρχιεπίσκοπος, προκάλεσε  την πρώτη (light) διχοτόμηση της Κύπρου. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την αμερικανική ενθάρρυνση προς τον Ιωαννίδη «σκότωσε τον Μακάριο και είναι δική σου η Κύπρος». Βραβεία Νόμπελ υποσχέθηκαν στον Χριστόφια για να παίξει το παιχνίδι των Αγγλοαμερικάνων ανατρέποντας τον Παπαδόπουλο, τώρα όμως δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στην Κύπρο, έγινε το πιο μισητό πρόσωπο στο νησί.

Τα μακράν μεγαλύτερα, κυριολεκτικά κοσμοϊστορικά φιάσκα της ιστορίας τάπαθαν αριστεροί ηγέτες. Ο Στάλιν πίστεψε τον Χίτλερ και δεν ετοίμασε την άμυνα της ΕΣΣΔ, που υπέστη τρομακτικές καταστροφές και παρολίγον να ηττηθεί το 1941-42. Ο Γκορμπατσώφ και οι μεταρρυθμιστές του πίστεψαν τη Θάτσερ, τους Αμερικανούς και τον Σόρος, με αποτέλεσμα να διαλύσουν σε έξη χρόνια μια Αυτοκρατορία που διοικούσε τον μισό πλανήτη.

Θυμάμαι τον τελευταίο σοβιετικό ηγέτη – δούλευα τότε ανταποκριτής στη Μόσχα - πούδωσε στους Αμερικανούς και τον καπιταλισμό τη μεγαλύτερη και ευκολότερη νίκη της Ιστορίας, να κυκλοφορεί στο Λονδίνο το 1991, εκλιπαρώντας λίγα λεφτά από τους G7, να πληρώσει μισθούς και συντάξεις κι αυτούς να μη του τα δίνουνε! Τον θυμάμαι ένα βράδυ, δυό χρόνια αργότερα, αφού είχε κιόλας ανατραπεί, στο δείπνο ενός Ιταλού συναδέλφου, να περιγράφει τα σχέδιά του για εκλογική κάθοδο (όπου τελικά πήρε 1%) και τη Ραίσα δίπλα του, να μας κυττάει με μια βουβή ικεσία στο βλέμμα της, «πείτε του να μην το κάνει». Σε αντίθεση με τον Γκορμπατσώφ, που, σαν τον δικό μας Γιωργάκη, κυκλοφορεί πάντα αμέριμνος της καταστροφής που προκάλεσε, διαφημίζοντας πίτσες και τσάντες πολυτελείας, η Ραίσα είχε από τότε νομίζω συνειδητοποιήσει την τεράστια ιστορική τραγωδία στην οποία αυτή κι ο άντρας της πρωταγωνίστησαν. Γι’ αυτό πέθανε λίγα χρόνια αργότερα. (*)

Για να ξαναγυρίσουμε στα δικά μας και στα τωρινά, μόνο μια σοβαρότατη, «πολεμική» προετοιμασία, εσωτερική και διεθνής, μπορεί να επιτρέψει στην ελληνική αριστερά και το σύνολο των αντιμνημονιακών, πατριωτικών δυνάμεων της χώρας να διατηρήσουν ελπίδα και προοπτική, αποφεύγοντας μια πολύ μεγάλη καταστροφή. Ο χρόνος τελειώνει, η τραγωδία οδηγείται στην κορύφωση.

(*) Ελάχιστη είναι η απόσταση από τον θρίαμβο στην τραγωδία, από το «Ωσαννά» στο «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν». Στη διάρκεια του εμφυλίου εκατοντάδες ή χιλιάδες διάλεξαν να πεθάνουν στο απόσπασμα φωνάζοντας «Ζήτω ο Ζαχαριάδης». Γι’ αυτούς, στο όνομά του συμπυκνωνόταν η Ελλάδα, το ΚΚΕ, η Σοβιετική ‘Ενωση, ο σοσιαλισμός. Μια βραδιά ήρθαν στο σπίτι μου στη Μόσχα οι δυό του γιοί, αποφασισμένοι επιτέλους να σπάσουν τη σιωπή τους και μούπαν, μπροστά στο δηοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι, όχι σα συνέντευξη, αλλά με την κατάνυξη μιας de profundis εξομολόγησης, πως κρεμάστηκε ο πατέρας τους, το είδωλο της ελληνικής αριστεράς, όταν δεν πήρε ικανοποιητική απάντηση στα γράμματα πούστειλε στο Κόμμα και τη γυναίκα του από τη σοβιετική του εξορία στο Σουργκούτ. Ο ελληνικός λαός (και μάλιστα η βάση της αριστεράς) δεν αξίζει σε κάθε περίπτωση να επαναλάβει μια καινούρια τραγική εκδοχή της ιστορίας του.

Επίκαιρα, 24.12.2013

Η ΒΙΑ ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ....

Παρακολουθώ τα μπλογκ που είναι του συρμού.... Δεν θα πω ονόματα και τίτλους...

Εκείνο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι η ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ και ο ΨΕΥΤΟΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ και η ακατάσχετη βιαιότητα που εκφράζουν... Εν τω μεταξύ, είναι που γεμίζουν μίσος την κοινωνία... Βλέπω ανθρώπους να παίρνουν τα πράγματα σαν να μην υπάρχει αύριο...

Μου μυρίζει ψυχοπαθολογία.... Λοιπόν αν κάποιοι θέλουν να τα φτάσουν σε ένα ματοκύλυσμα του κερατά και να πάθουμε καρκίνο του στομάχου από τα νεύρα θα πω το εξής

ΟΥΣΤ ΚΑΙ ΚΑΛΜΑ ΜΑΓΚΕΣ

Δεν έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι... Και το πληκτρολόγιο δεν είναι μια άσκηση αίματος και ακατάσχετης βίας

Αποφάσισα το λοιπόν.... ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΛΟΓΚ ΠΟΥ ΓΙΟΜΙΖΟΥΝ ΑΙΜΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...

Όλα είναι δύσκολα αλλά ΈΛΕΟΣ ΠΛΕΟΝ αν η βία έχει να πάρει θέση στην ιστορία Ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟΝ ΚΡΟΥΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΦΑΖΕΙ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΩΣ...

Ο ρόλος είναι να ρυθμίσει την βία να την κάνει να μετατραπεί ΣΥΝΤΟΜΟΤΑΤΑ σε κάτι αποφασιστικά θετικό και ουσιώδες...

Μακριά από το θεωρηθώ ειρηνιστής, πατσιφιστής, ηθικολόγος... Αλλά από εκεί ως το να κυρίσουμε ΠΟΤΑΜΟΥΣ ΠΤΩΜΑΤΩΝ, ΑΙΜΑΤΟΣ, ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑΤΟΣ είναι απόσταση χιλιομέτρων και ταιριάζουν σε αιμοσταγείς ανώμαλους ψυχάκιδες...

Πίσω από τα εσχατολογικά μαντάτα και τα ψευοαδιέξοδα του ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ είναι κάτι ψυχονευρωτικοί απα παα.....

Μην τους ακούμε μάγκες...

Άσε που τις περισσότερες φορές είναι φοβισμένα πλάσματα..... που χέζονται πάνω τους σαν ένα φίλο κουνήσει στον κήπο τους....

Παίξτε βιολιά, παίξτε σαντούρια και χορέψτε..... ΕΦΥΓΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΟΣ οι ΑΝΔΟΝΙΑΝΟΙ και η ΚΟΥΜΗ φτώχυναν.... και ούλη η Ελλάδα....

Έφυγε το ωραιότερο βιολί της χώρας. Έφυγε το καλύτερο "παιδί" του ωραιότερου χωριού της περιοχής Κύμης Αλιβερίου δηλαδή οι Ανδρονιάνοι...

Σαν παραφωνία στις νότες του βιολιού ακούστηκε το κακό μαντάτο. Φεύγουν άραγες ποτέ τέτοιοι γίγαντες ; Ποιος άραγες θα μας συντροφεύει στους έρωτες και τα ανταμώματα ;

Ατυχώς και το λέω με πλήρη επίγνωση μικρός και νέος έχασα όλη την δημοτική και λαική (σε μικρότερο βαθμό γιατί λοξοκοιτούσα προς τα εκεί). Οπότε μεγάλος "γνώρισα" στον γίγαντα του βιολιού Γεώργιο Κόρο.

Έφυγε πλήρης ημερών στα 91 χρόνια του και μας άφησε χωρίς την ουράνια μουσική του. Τώρα παίζει "αλλού" και θα τους μαγέψει με την τέχνη και την τεχνική του δεινότητα.

Τον είδα τελευταία φορά στο πανηγύρι των Ανδρονιάνων στο δημοτικό σχολείο πριν πέντε ή τέσσερα έτη....

Ήμουν τόσο ευτυχής, τόσο γαλήνιος εκείνη την ημέρα. Ερωτευμένος με την νύχτα εκείνη και όχι μόνο με αυτήν... ακόμα αναπολώ την μαγεία που προσέδωσε στην βραδιά εκείνη...

Η λατρεμένη οικογένειά του, το υπέροχο χωριό του, η Κούμη, η Καρυστία η χώρα κλαίνε....

Κλάψτε όμως παίζοντας κάθε όργανο με διονυσιακή μανία περισυλλογής, θλίψης και αξιοπρέπειας...

Καλό ταξίδι ΜΕΓΙΣΤΕ ΚΟΡΥΦΑΙΕ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΜΑΣ

Αχ πατρίδα μου τι έχασες....!!!!!!!!!!






Κύριε Γιώργο μόνο εκεί πάνω παίξτε με τον θείο μου, αυτός με το σαντούρι του κάνα κομμάτι.... Να σμίγουν οι Ανδρονιάνοι με την Πλατάνα..... Να χορέψουμε έναν μπάλο κυκλωτικό ναζιάρικο, επιθετικό αντρικό....

Να γιτέψουμε τον έξω από δω... να δώσει καμιά τράτα...


Και να αναπολήσουμε τα επουράνια και μεις εδώ κάτω στην Παναγιά την Λιαουτσάνισα... ή πάνω σον Άγιο Θανάση ακούοντας τον ουράνιο ψάλτη τον Στάμου....





Πρέπει να είναι η τελευταία κατάνυξη ίσως... το 2012...

Πόση τέχνη ......

NANA KAΛΛΙΑΝΕΣΗ η ιδρύτρια των ιστορικών εκδόσεων "ΚΕΔΡΟΣ".... της μεγάλης οικογενείας ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ....

          Αυτή η φαμίλια της Κούμης, οι ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, δεν ευλόγησαν με την παρουσία τους μόνο την ανθρωπότητα και ιδιαίτερα τας γυναίκας. Ευλόγησαν και τα γράμματα της χώρας με όλους τους τρόπους.
Αποτελούν δε παράδειγμα πως από μια πλουσία οικογένεια βγαίνουν πολλάκις σπορές ανθρωπιστικές και πιθανόν αριστερές. Δεν είναι τυχαίο όταν ο μεγάλος ερευνητής Παπανικολάου πάγαινε στην απόμακρη παραλία την επονομαζόμενη Σουτσίνι και βοηθούσε ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ τους λεπρούς. (η τοποθεσία Σουτσίνι λέν ότι βγήκε από την έκφραση σσσσσ...... ετσίνοι στην ντοπολαλιά δηλαδή εκείνοι). Δεν ήταν τυχαίο ότι συναναστράφηκε τον Δελμούζο ή τον Γ. Σκληρό, σοσιαλιστή της εποχής.

          Ήλθαν τα χρόνια τα πετυχημένα όμως εις την Αμέρικα μετά την Γερμανία και η λήθη τα πλάκωσε και αδυνάτησαν τα ίχνη και ο ίδιος φαντάζομαι θα θέλησε να απαρνηθεί τα "τρελά" νιάτα.... Όμως μέσα στο καμίνι της ιδεολογικής και ανθρωπιστικής φωτιάς ανδρώθηκε ο Παπανικολάου όπως και η Νανά Καλλιανέση (Αθηνά) που ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο "ΚΕΔΡΟΣ"....

      Η αδελφή του Παπανικολάου η Νίνα Παπανικολάου παντρεύτηκε ένα υπάλληλο της Εθνικής Τραπέζης τον κο Κ. Σταματίου.... Δεν φαντάζεστε τι είναι η τράπεζα αυτή για την Κούμη.... Τα πάντα ήταν παλαιά.... Εκεί ήταν ο κόσμος "ούλος" εκεί βάζαν οι επιχειρήσεις τα φραγκόπουλα και οι καπεταναίοι το κομπόδεμα... Αυτοί οι δύο χάρισαν στα γράμματα της Ελλάδας την Νανά της Κούμης το 1915..... Κοπελιά γνώρισε έναν εξόριστο από την Σκύρο αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού τον Νίκο Καλλιανέση και τα βρήκαν αναμεταξύ τους και παντρεύτηκαν το 1938.... Άκου εξόριστος στην Κούμη μιας ώρας δρόμο με το σημερινό καράβι από την λατρεμένη Σκύρο... Ήταν η δικτατορία του Μεταξά....

      Ήλθαν τα χρόνια της κατοχής.... Αντίσταση, αγώνες, να οι Αθήνες να η Μέση Ανατολή για τον άντρα να και οι "ντάμπα" βλέπεις ο Καλλιανέσης ήταν καπετάνιος Αντιτορπιλικού και συμμετείχε στο κίνημα της Μέσης Ανατολής... Που ακούστηκε καπετάνιος αριστερός.... Τον πιάνουν τον χώνουν στην Ελ Ντάμπα, μαζί με χιλιάδες του στρατού και ιδίως του Ναυτικού... Κοράκιασαν από την πείνα, την δίψα και την συμπεριφορά των Εγγλέζων που τους είχαν έγκλειστους στο στρατόπεδο της Ελ Ντάμπα.

&






      Ήττα για την αριστερά την πιάνουν την Νανά. Να οι εξορίες, Μακρόνησο, Χίο, Τρίκερι... Πολύ θα ήθελα να μάθω πως ο παλαιός μητροπολίτης Κύμης ο Φωστίνης συμπεριφέρθηκε στην Νανά την Καλλιανέση μιας και του είχαν πάρει την δεσποτεία της Κούμης οι γερμανόδουλοι της Ιεράς Συνόδου.... http://akrat.blogspot.gr/2013/04/blog-post_28.html. Δεν αμφιβάλλω όμως....





      Με τα πολλά τελειώνουν τα βάσανα και η Νανά η Καλλιανέση με τον σύζυγο ιδρύουν στην οδό Ευριπίδου τον εκδοτικό οίκο ΚΕΔΡΟΣ. Εσωτερική ανάγκη και ίσως βιοπορισμός. Και τι μαγεία.... Ρίτσος, Βάρναλης, Ζώη, Τσίρκας, Βασίλης Λούλης (Κουμιώτης) και τόσοι τόσοι άλλοι μάγοι, τεχνίτες και φωτοβόλοι βρήκαν τον δρόμο τους εκεί....

      Πιάνει και η χούντα τους κάνει την ζωή αβίωτη. Ως και λίγο πριν την πτώση με την εγκληματική παρέμβαση στο Κυπριακό με το πραξικόπημα δηλαδή στα 1974 την πιάνουν ξανά... Να απομόνωση στην ασφάλεια (λογικά στην οδό Μεσογείων τότε) να Κορυδαλλό....

      Μετά τα ξεύρετε μάλλον. Οι εκδόσεις πήγαν σε άλλα χέρια. Η Νανά της Κούμης δεν άντεξε. Έφυγε σαν αύριο 6 Φλεβάρη 1988.... Και έσβησε ένα ακόμα διαμάντι της Κούμης και της χώρας αυτής....

      Εγώ δεν γνώρισα την Νανά Καλλιανέση. Ήξευρα όμως τις εκδόσεις στην Ζαλόγγου.





      Πάγαινα μικρός. Πάγαινα για να γνωρίσω τον γνωστό του πατέρα μου τον καλούμενο "αντι-Καββαδία" τον Β. Λούλη. Αγαπώντας την λογοτεχνία του και αγαπώντας μέσω αυτού την Κούμη γνώρισα τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. http://akrat.blogspot.gr/2011/10/o.html.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ....

Με βαθιά συγκίνηση αποχαιρετήσαμε στο τελευταίο ταξίδι προς την αιωνιότητα, ένα λαμπρό επιστήμονα και ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ συγγενείς, ευλογούμενοι από την επιστήμη του κάτοικοι και φίλοι τον ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΜΝΗΝΟ.

Έφυγε στο νοσοκομείο εν' ώρα υπηρεσίας, κυριολεκτικά "επί των επάλξεων". Αυτό που αγάπησε, λάτρεψε, υπηρέτησε δηλ. η επιστήμη της Ιατρικής δεν μπόρεσε να αποσοβήσει το μοιραίο. Απανωτές ατυχίες δεν μπόρεσαν να αποσοβήσουν τον άδικο κυριολεκτικά χαμό του.... Έπεσε δηλαδή μαχητικά εν ώρα δράσης και μαχόμενος.

Μόλις στα 46 έτη του η επιστημονική κοινότητα των ιατρών αποχωρίζεται ένα λαμπρό τέκνο της. Δεν έχω σκοπό να παραθέσω τις επιστημονικές ή ανθρωπιστικές του συνεισφορές. Γι' αυτές μιλούν οι συνάδελφοί του και μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο.

Θα πω ότι για μένα ήταν ο "πατέρας" της συζύγου μου. Από την θερμότατη αγκάλη του παρέλαβα την εκλεκτή μου στα σκαλιά της εκκλησιάς...

Υιός ενός σπουδαίου ανθρώπου του αειμνήστου Δημητρίου και μιας υπέροχης μητρός της Ξ. ήταν ένας σίφουνας κίνησης και ενέργειας.... Τον ονόμαζα το αεικίνητο πλάσμα ... χαϊδευτικά. Πιστεύω ότι ο φόβος του ήταν η έλλειψη κίνησης... Η ακινησία. Φευ... !!!! Την συνάντησε απρόσμενα....

Μια ατελείωτη καταιγίδα γνώσης, ταλέντων, δημιουργικότητας μια αεικίνητη παρουσία προσφοράς στον συνάνθρωπο και την οικογένειά του...

Ο μικρός Δ. στα 9 μόλις έτη του έχασε τα πάντα. Τον συμπαίκτη στην υψηλή τεχνολογία που διδασκόταν  από τον Γιάννη  του, τον μύστη στον κόσμο του φανταστικού και του παιχνιδιού. Τον φύλακα άγγελο της γνώσης και της λατρείας που αντλούσε από τον πατέρα του. Ο μικρός Δ. ήταν για τον Ιατρό και άνθρωπο Ιωάννη ο κόσμος όλος και ο πλανήτης σύμπαν κόσμος.

Η σύζυγός του η Μ. έχασε τον καλύτερο σύζυγο του κόσμου. Και αν τα καθήκοντα σαν  γιατρός στο Νοσοκομείο Νεάπολης, υπεύθυνος για το Κέντρο Υγείας Βραχασίου, Μιλάτου και Σισίου και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης του αφαιρούσαν τον χρόνο, αυτές τις λίγες ώρες που ζούσε με την αγαπημένη του οικογένεια ήταν ΤΟ ΠΑΝ. Γιατί ο Ιωάννης ήταν σύζυγος, πατέρας με ανεξάντλητη δύναμη.

Και η μάνα του ή η αδελφή του έχασαν τον άντρα ΣΤΗΡΙΓΜΑ. Τον άντρα που με όλη τους την αγάπη έστερξαν για να τον δούνε ιατρό ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΊΑ ΜΑ ΚΑΜΊΑ βοήθεια από κανένα τζάκι μεγάλο.... Χάρις στην επιμονή, υπομονή και τις συμβουλές τους έμεινε απερίσκεπτος στον δρόμο της γνώσης και της επιστήμης.

Ένα σύντομο κείμενο για την απουσία ενός Ιατρού και ανθρώπου δεν μπορεί να μην σημειώσει την επιβράβευση στο τελευταίο ταξίδι. Εκεί επιβραβεύονται τα ΠΑΝΤΑ. Και το πολύ πλήθος στην τελευταία στιγμή του ΉΤΑΝ Η ΚΟΡΩΝΊΣ  ήταν το επιστέγασμα των άοκνων προσπαθειών του για το καλό της τοπικής κοινωνίας για τα παιδάκια που έχουν προβλήματα. Για τους ανήμπορους ασθενείς και τους κατατρεγμένους. Για την κοινωνία της περιοχής και της ΕΠΙΣΤΉΜΗΣ....

Οι λαμπροί λόγοι στην εξώδιο ακολουθία δεν ήταν λόγια παρηγοριάς και τυπικά λογύδριο... Ήταν λόγοι αληθείας παραίνεσης για να ακολουθήσουν και άλλοι ΙΑΤΡΟΙ το παράδειγμά του....

Η ζωή του σε όλους τους τομείς ήταν αδαμάντινη. Ένας αδάμας που ακτινοβολεί πέρα από τα όρια της τοπικής κοινωνίας.



Η τελευταία του προσφορά ήταν στις 16 Δεκεμβρίου. Την παραθέτω από το http://www.creteplus.gr/
το οποίο ευχαριστούμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας για την πολύτιμη συνεισφορά και να μας συγχωρέσει που το αντιγράψαμε βιαστικά μόνο και μόνο για να τιμήσουμε τον Γιάννη μας....

http://www.creteplus.gr/news/i-teleutaia-omilia-tou-adikohamenou-giatrou-gianni-komninou-73215.html

Λίγες ημέρες πριν τον ξαφνικό χαμό του κατά τη διάρκεια της εφημερίας του στο Νοσοκομείο Νεάπολης, ο γιατρός Γιάννης Κομνηνός μίλησε είχε μιλήσει σε μια ξεχωριστή εκδήλωση για τα ΑμΕΑ, κάνοντας εκτενή αναφορά στην οικονομική κρίση και για το πως πρέπει να την αντιμετωπίζουμε.

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου στον κινηματογράφο Δρηρος στη Νεάπολη ο Γιάννης Κομνηνός σαν οικοδεσπότης μιας εκδήλωσης για την ημέρα των ΑμΕΑ μίλησε στο κοινό με θέμα "Οικονομική κρίση, όχι κρίση αξιών και ευθύνης".

 Τι μας πληγώνει περισσότερο στην οικονομική κρίση που δοκιμάζει εδώ και χρόνια την χώρα μας;

Τι είναι εκείνο που κάνει την δυσκολία ακόμα πιο δύσβατη και την ανάγκη πιο μοναχική;

Γιατί άραγε η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο έχει μάλλον γλυκόπικρη γεύση;

Θα μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις, όχι απαραίτητα για να καταλήξουμε κάπου, αλλά περισσότερο σαν προσπάθεια να βάλουμε μαζί το πλαίσιο της αποψινής μας συνάντησης.

Σαν ένας μικρός πρόλογος για να αποκτήσουν ευρύτερο νόημα τα όσα θα ακούσουμε στη συνέχεια από τους καλεσμένους μας, αλλά και για να μοιραστώ μαζί σας μερικές πτυχές από τον λόγο ύπαρξης του νέου συλλόγου μας, της Λέσχης Φίλων Νοσοκομείου Νεάπολης. Με την επονομαζόμενη ως οικονομική κρίση, ανάμεσα στις προφανείς αλλά και πρωτοφανείς για πολλούς αλλαγές στον τρόπο ζωής μας, ήρθε και η συνειδητοποίηση, με απότομο μάλιστα τρόπο, ότι στην κοινωνία μας σίγουρα κάτι δεν πήγε καλά.

Και αναγκαστήκαμε, στην προσπάθειά μας να αναζητήσουμε τον φταίχτη, να κοιτάξουμε εκτός από γύρω μας και στον καθρέφτη, να αναρωτηθούμε σε ποιο βαθμό είμαστε συνυπεύθυνοι. Βλέπετε, όσο κι αν απορρίψαμε, και ως έναν βαθμό όχι άδικα, τις όποιες άκομψες προσπάθειες καταλογισμού «συλλογικής ευθύνης», χρειάστηκε να αναρωτηθούμε και με τον εαυτό μας για να ανακαλύψουμε όλους τους «φταίχτες». Κάτι που ίσως δεν θα συνέβαινε αν νιώθαμε ότι η κρίση ήταν πράγματι το αποτέλεσμα μόνο οικονομικής κακοδιαχείρισης.

Όμως, συνειδητοποιήσαμε ότι πρόκειται πριν και πάνω απ΄όλα για μία κρίση αρχών, κανόνων και ιδανικών, κρίση υπεύθυνων πολιτών με αίσθηση υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, κρίση σκεπτόμενων πολιτών με δυνατότητα εκτίμησης προσώπων και πραγμάτων, κρίση ήθους και ηθικής, κρίση ευαισθησίας κοινωνικής, κρίση πολιτικής σκέψης με όραμα, και πολιτικών με συνείδηση ευθύνης, με πείρα ζωής και αίσθηση της πραγματικότητας, κρίση συναίσθησης της ουσίας και της σπουδαιότητας τού πολιτισμού και της εν γένει καλλιέργειας τού ανθρώπου, κρίση θρησκευτικής πίστης, κρίση εμπιστοσύνης σε ανθρώπους, πρόσωπα και θεσμούς (στον δάσκαλο, στον δικαστή, στον ιερέα, στον γιατρό, στον πολιτευτή, στον δημοσιογράφο, στον δημόσιο υπάλληλο), κρίση σύνεσης και ορθοφροσύνης, κρίση αυτογνωσίας, κρίση στοχασμού για το τι είναι σημαντικό στη ζωή, τι την γιορτάζει και τι την ξοδεύει αδιάφορα.

 Θα σταματήσω την απαρίθμηση των μορφών κρίσης που γέννησαν, κατά βάθος, την οικονομική κρίση αλλά και που αναδείχτηκαν μέσω αυτής, και θα εστιάσω στην καρδιά της κρίσης, σε κείνη που συνοψίζει και εμπεριέχει όλες εκείνες που αναφέρθηκαν:

Στην κρίση του συστήματος αξιών και παιδείας που περνά πολλά χρόνια τώρα η χώρα μας και που τώρα αποκάλυψε το πρόσωπό της. Και που είναι αυτή η οποία υπέσκαψε, και σε έναν βαθμό διέλυσε, τον ιστό της ελληνικής κοινωνίας.

Της δικής μας κοινωνίας. Και συνειδητοποιήσαμε πως ίσως και να ήμασταν απόντες όταν όλες αυτές οι αξίες φθήναιναν σιγά σιγά, ότι ακόμα και αν διαφωνούσαμε με αυτή την σταδιακή έκπτωση, λειτουργήσαμε μάλλον σαν τους γονείς που δεν έχουν χρόνο για το παιδί τους και από ενοχές το φορτώνουν δώρα.

Θεωρήσαμε ότι η απουσία μας από όλα εκείνα που συνέβαιναν δίπλα μας θα μπορούσε να καλυφθεί με χρήματα, περισσότερα χρήματα ή ακόμα, με τα υποκατάστατά τους. Και αναβάλλαμε ξανά και ξανά την παρουσία μας από όλες αυτές τις πραγματικές κρίσεις που θέριευαν δίπλα μας, στον χρόνο. Τώρα όμως φτάσαμε εδώ, στο σήμερα. Να προσπαθούμε να βρούμε ξανά τον δρόμο μας στο φως.

Και να διαπιστώνουμε πόσο συχνά σε τέτοιες σκοτεινές περιόδους μειώνονται τα αντανακλαστικά και οι αντιστάσεις, εκλείπουν τα σημεία αναφοράς, θολώνουν ή και χάνονται τα πρότυπα.

Και όταν τα σημεία αναφοράς και τα πρότυπα λιγοστεύουν, τότε τα άτομα στρέφονται προς τον εαυτό τους, προσπαθώντας να αναζητήσουν καταφύγιο στις εσωτερικές αξίες που έλαβαν από το περιβάλλον της οικογένειας, προσπαθώντας να ακουμπήσουν πάνω σε αγνά, αμόλυντα και ανεπηρέαστα από «κρίσεις» συναισθήματα όπως η αγάπη του γονιού για το παιδί, η ανιδιοτελής επαφή με τον συνάνθρωπο, η αίσθηση ότι τελικά κανείς δεν είναι μόνος.

Λέγοντας αυτά, έχω συνείδηση ότι δεν αρκεί μόνο η απαρίθμηση των αιτιών. Έχω συνείδηση ότι η αντιμετώπιση των δεινών που μάς κατατρέχουν, απαιτεί χρόνο, δυνάμεις και, το κυριότερο, αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή ατομικής και κοινωνικής πλεύσης.

Θα ήταν άλλωστε αφελές να πιστεύει κανείς ότι το πρόβλημα της φθοράς που έχουμε υποστεί ως κοινωνία και του οποίου τώρα συνειδητοποιούμε μία μόνο πλευρά που είναι η οικονομική κατάρρευση, θα λυθεί ως διά μαγείας με μόνο οικονομικά μέτρα! Γιατί αν ακόμη και τώρα λυθεί ξαφνικά το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης, τα αίτια που το προκάλεσαν, θα το επαναφέρουν πολύ σύντομα.

Υπάρχει άλλος δρόμος; Υπάρχει, αν μαζί με την αναπόφευκτη εσωστρέφεια που αναφέρθηκε πριν, υπάρξει και ουσιαστική αυτοκριτική, προσπάθεια για ειλικρινή αυτογνωσία, και τελικά ριζική εσωτερική στροφή. Και αυτή η συνειδητοποίηση είναι κομβική, είναι εκείνη που καθορίζει την πραγματική μας ευθύνη. Ευτυχώς πολλοί, και σε ορισμένα στρώματα της κοινωνίας μας οι περισσότεροι, είχαν και έχουν συναίσθηση. Και ήδη, βρίσκονται σε αυτόν τον δρόμο. Και αποτελούν την σιωπηλή δύναμη ελπίδας για την γενικότερη στροφή που έχει ανάγκη ο τόπος μας, την στροφή προς το καλύτερο.

Αποδείχτηκε λοιπόν εκ του αποτελέσματος πως ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Και η λαική σοφία δεν άφησε τυχαίο ότι ακόμα κι εκείνον τον γυμνό βασιλιά του παραμυθιού τον ξεμπρόστιασε ένα παιδί. Πρόσκαιροι πρωταγωνιστές καθώς είμαστε στο μεγάλο θέατρο της ζωής, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι μικροί μας θεατές μας παρακολουθούν.

Πως είναι κι εκείνοι, το ίδιο, και τόσο άδικα, θύματα των δικών μας επιλογών.

Και απ΄όλα τα παιδιά του κόσμου, εκείνα που έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες, βιώνουν την σημερινή μας κατάσταση με ακόμα πιο σκληρό τρόπο, καθώς δίπλα στα τόσα παιδικά τους «γιατί», βιώνουν και την ένδεια του αυτονόητου στην καθημερινότητά τους.

Το χρέος και η ευθύνη μας, απέναντι σε αυτά τα παιδιά δεν μετράται ούτε και τελειώνει ποτέ.

Η συμβολική μέρα για την οποία γίνεται αυτή η συνάντηση, η παγκόσμια ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες, δεν πρέπει να έχει διάρκεια 24 ώρες, πρέπει να είναι συνεχής και να μην δύσει ο ήλιος της ποτέ.

Αν εμείς καταφέραμε και επιτρέψαμε να αμφισβητηθεί το σύστημα αξιών της πολιτισμένης μας κοινωνίας βάζοντάς το σε παρατεταμένη δοκιμασία, θα πρέπει να είμαστε τουλάχιστον εκείνοι που θα βάλουμε το πρώτο λιθαράκι για την αποκατάσταση της ακεραιότητάς του. Και είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε και σε αυτά τα παιδιά την ευκαιρία, με εφόδιο την ειλικρινή και έμπρακτη μεταμέλειά μας, να έχουν χαμόγελο και δικαίωμα στην αληθινή ελπίδα.

 Η Υγεία, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας από το 1946 ορίζεται ως «η κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας, και όχι απλά η απουσία νόσου».

Η Ιπποκρατική αντίληψη περί υγείας, που υιοθετείται μέχρι τις ημέρες μας, εστιάζεται στο ότι την υγεία καθορίζει η ισορροπία ανάμεσα στις δυνάμεις του περιβάλλοντος (αέρας, θερμότητα, νερό, έδαφος) και στην ατομική συμπεριφορά (άσκηση, διατροφή, εργασία, ενασχόληση με τα κοινά).

 Τα συστατικά αυτά που επηρεάζουν και διαμορφώνουν εκείνο που στη σκέψη μας θεωρούμε ως «κατάσταση καλής υγείας» δεν είναι στατικά και αδιαίρετα, αλλά δυναμικά, αλληλοεπιδρούν και αλληλοσυμπληρώνονται, όπως αναμιγνύονται τα χρώματα του ζωγράφου συνθέτοντας το πλαίσιο πάνω στο οποίο θα ζωγραφιστεί η μεγάλη εικόνα, το υπέρτατο, μοναδικό για τον κάθε έναν από εμάς, δώρο της ζωής.

 «Τα παιδιά με ιδιαιτερότητες» είναι ένας γενικός τίτλος που όμως περικλείει όλες εκείνες τις περιπτώσεις όπου υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε ένα ή σε κάποια από αυτά τα συστατικά «υγείας».

Τον τρόπο να αναπληρώσουμε αυτά τα ελλείμματα και να στηρίξουμε τα παιδιά αυτά και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές τον γνωρίζουμε, όπως θα ακούσουμε και από τους επόμενους ομιλητές για την ιερή αποστολή που έχουν αναλάβει. Και όπου δεν τον γνωρίζουμε, θα τον βρούμε.

Όμως εκείνο που θα πρέπει να κρατήσουμε είναι πως και αυτά τα παιδιά, όπως όλα τα παιδιά, χρειάζονται πρότυπα. Πως βλέπουν και ακούν πολύ προσεκτικά όταν δεν απευθυνόμαστε σε αυτά. Και τα πρότυπά τους θα είναι ο θησαυρός τους, η παρακαταθήκη τους για το μέλλον.

Αντί να εκφράζουμε μόνο τον κάθε αναθεματισμό μας για τα παραδείγματα κοινωνικής αδικίας και ανισότητας, απαξίωσης της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας, ας τους δώσουμε και παραδείγματα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, στήριξης και αρωγής εκείνων που είναι ευάλωτοι, που βρίσκονται σε κατάσταση σιωπηλής απελπισίας πίσω από κλειστές πόρτες, δίπλα μας.

Ας προστατεύσουμε και αυτά τα παιδιά από την ενήλικη, τρομαγμένη μας άποψη για την κρίση, για τα αποτελέσματά της και για τις επιπτώσεις της στο μέλλον. Ας τους παρέχουμε μόνο επίγνωση για ότι συνέβη, αφήνοντας για εμάς τον όποιο φόβο, υπαρξιακό πόνο ή θυμό. Υπάρχουν μερικά πράγματα που τα παιδιά δεν κάνει να τα ξέρουν, επειδή από τη στιγμή που θα τα μάθουν, δεν θα είναι πια παιδιά.

 Όσο για εμάς, τους «μεγάλους»; Όπως φάνηκε, οι «ιδιαιτερότητες» οι δικές μας ήταν τελικά περισσότερες και πολύ πιο κρίσιμες απ’ότι νομίζαμε. Είμαστε παρ’όλα αυτά υποχρεωμένοι να κοιτάξουμε μπροστά και θα το κάνουμε όπως χρειάστηκε τόσες φορές στο παρελθόν, επουλώνοντας τις πληγές μας. Κι αν δεν καταφέραμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές καθαρό παρόν και παρελθόν, ας τους παρέχουμε έστω την παρακαταθήκη αξιών για ένα καθαρό μέλλον. Άλλωστε, ας μην ξεχνούμε πως, οι πιο ένδοξες στιγμές της ζωής δεν βρίσκονται σε εκείνες τις μέρες που τις λέμε «ημέρες επιτυχίας», αλλά σε κείνες τις μέρες που μετά από απόρριψη ή αποτυχία αισθάνεσαι να μεγαλώνει μέσα σου η θέληση για ζωή, και το στήθος σου να φουσκώνει από την υπόσχεση για μελλοντικά επιτεύγματα.

Ας κάνουμε έμπρακτα λοιπόν και αυτά τα παιδιά, όπως και όλα τα άλλα, να θυμούνται την κρίση αυτή ως μόνο οικονομική, όχι ως κρίση αξιών και ευθύνης.

Με διάρκεια στην αυτοκριτική, στην αυτογνωσία και... στην θετική σκέψη.

Πηγή: e-fonien.blogspot.gr

Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΤΙΝΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ

Η σύζηγος μου είπε "με ότι καταπιάνεται κανείς ο χρόνος του τα επιστρέφει διπλά".

Έτσι το αρχικό χόμπυ για τους την εφημερίδα των αρχειομαρξιστών που έπεσε "τυχαία" στα χέρια μου με "κατατρέχει" και από παντού ξεπηδούν νέες δακτυλογραφήσεις, νέες αφηγήσεις. Έτσι ούτε είχα παρατηρήσει μια εφημερίδα που είχε πρωτοσέλιδο την κηδεία της καπνεργάτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου. Οπότε νέα δακτυλογράφηση μου ξαναέπεσε....

Έχω ήδη δημοσιεύσει http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post_12.html και επίσης http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post_22.html κείμενα για αυτήν την επαναστάτρια που παραμένει άγνωστη για τον κόσμο...

Εργάτρια βλέπεις, αρχειομαρξίστρια... Για την δραπέτευσή της διάβασα και στο βιβλίο του ΓΚΙΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΗ "ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ" από το scribd αλλά ο κος συγγραφεύς δεν γνώριζε πολλά και η αναφορά στην εργάτρια Εμμανουηλίδου είναι τιμητική μεν και μπράβο στον συγγραφέα αλλά δεν βοηθά και πολύ.....

 Το "χόμπυ" μου πλέον έγινε θεριό και με κυνηγά. Και μάλιστα επιτακτικά ζητά μερτικό καθημερινό. Λες και είμαι κανένας ιστορικός. Απλός εργάτης είμαι...

Την παρούσα δακτυλογράφηση την αφιερώνω στην κα Π......

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΤΡΙΤΗ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1933 πρώτη σελίδα πρωτοσέλιδα

 Η ΚΑΤΙΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ ΠΕΘΑΝΕ

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΝΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΥΚΝΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Η Εμμανουηλίδου πέθανε! Η είδηση αυτή διαδόθηκε χθες το πρωί, ξαφνικά, από στόμα σε στόμα μέσα σε εκατοντάδες εργάτες, που είχαν άσβυστη ακόμα την ανάμνηση της ηρωικής δραπέτευσής της. Και μέσα σε λίγες ώρες, χωρίς να κυκλοφορήσουν προκηρύξεις, χωρίς ν’ αναγραφεί σε καμιά εφημερίδα η είδηση, πάνω από 500 εργάτες βρέθηκαν στο πόδι στις 5 το απόγευμα, στο Α’ Νεκροταφείο, περιμένοντας ανυπόμονοι και βαθιά συγκινημένοι, το σωρό της συντρόφισας.

Κι όταν έφτασε τέσερις εργάτες πήραν το φέρετρο στα χέρια τους και μεσ’ απ’ το στόμα των εκατοντάδων εργατών που είχαν συγκεντρωθεί ξεπήδησε αυθόρμητα, δυνατά το πένθιμο εμβατήριο.

Και τραγουδώντας το «Επέσατε θύματ’ αδέλφια εσείς» προχώρησε η συνοδεία μεσ’ απ’ τους τάφους προς την τελευταία κατοικία της ηρωικής επαναστάτριας. Ο αντίλαλος του πένθιμου εμβατηρίου ξεσήκωσε τους εργάτες και τους φτωχούς κατοίκους των γύρω από το νεκροταφείο συνοικιών, που άλλοι συγκεντρώθηκαν στους γύρω λοφίσκους και άλλοι έτρεξαν για να παρακολουθήσουν την κηδεία.

Μπροστά στον τάφο της συντρόφισας συγκεντρώθηκαν όλοι οι εργάτες και ο σύντροφος Γ. Βιτσώρης μέσα σε βαθιά σιωπή μίλλησε για τη ζωή και τη δράση της ηρωικής επαναστάτριας, που η βαριά καταπίεση και τρομοκρατία της τάξης των εκμεταλλευτών σακάτεψε και άρπαξε με’ απ’ τις γραμμές των Μπολσεβίκων Λενινιστών και κάλλεσε τους εργάτες να ορκιστούν εκδίκηση ενάντια στο καθεστώς των εκμεταλλευτών και των δολοφόνων.

Μια δυνατή, βγαλμένη βαθιά απ’ τα στήθη όλων κραυγή αντήχησε΄

-Εκδίκηση στους δολοφόνους! Και οι γροθιές όλων υψώθηκαν σφιγμένες.

Ύστερα η σ. Γ. Δεληγιάννη εκ μέρους του γυναικείου τμήματος της Οργάνωσης μίλησε για το φωτεινό παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας, που δίνει η ζωή και η δράση της ηρωικής συντρόφισας, που αγωνίστηκε κάτω απ’ τη σημαία της Οργάνωσης των Μπολσεβίκων Λενινιστών και της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης σαν πιστός στρατιώτης και κάλεσε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες ν’ αγωνιστούν πάνου στο δρόμο που τράβηξε εκείνη.

Με το τραγούδι της Κόκκινης Σημαίας, η ηρωική, η αλησμόνητη συντρόφισσά μας κατέβηκε στην τελευταία της κατοικία και οι εργάτες σε ομάδες πυκνές και συζητώντας για τη ζωή της επαναστάτριας  που έφυγε κατέβηκαν στα γραφεία της Π.Ε.Σ, όπου ένας σύντροφος τους μίλησε τονίζοντας ότι η απώλεια μιας επαναστάτριας που ενσάρκωνε τις επαναστατικές αρετές, που διαμόρφωσε ο αρχειομαρξισμός, επιβάλλει στους εργάτες που πιστεύουν στη γραμμή του να πυνκνώσουν τις γραμμές της Οργάνωσής μας, συμπληρώνοντας το κενό που δημιουργείται.

Άλλο άρθρο

ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΘΥΣΙΩΝ

Ο αιματοβαμένος καπιταλισμός, με τα εξοντωτικά μέσα που διαθέτει στέρησε το προλεταριάτο από μια αδάμαστη και ακατάβλητη αγωνίστρια των συμφερόντων του. Οι φυλακίσεις, οι ξυλοδαρμοί, η υπερκόπωση, οι στερήσεις προπαρασκεύασαν το έδαφος για να φέρει το θάνατο η τρομερότερη αρρώστεια.

Πέθανε μια επαναστάτρια που άφησε μιά περίλαμπρη σελίδα στην ιστορία της Οργάνωσής μας και του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας, ένα λαμπρό παράδειγμα ζωής – ζωής για μίμηση απ’ τους επαναστάτες. Προχθές πέθανε η συντρόφισσα Κατίνα Εμμανουηλίδου.

Η συντρόφισσα μας γεννήθηκε στα Θείρα της Σμύρνης το 1907 κι’  εκεί πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Με τη Μικρασιατική καταστροφή, αφού περιπλανήθηκε από πόλη σε πόλη εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στον Πειραιά. Εκεί γνώρισε τη καπιταλιστική εκμετάλλευση δουλεύοντας νύχτα – μέρα στα καπνά.

Στα 1929 επηρεάστηκε απ’ τη κομμουνιστική ιδεολογία και άρχισε να συνδέεται με τους τότε κύκλους της Οργάνωσής μας. Σιγά – σιγά, μελετώντας και πέρνοντας μέρος ενεργά στο κίνημα εκτίμησε της θέσεις της Α. Αντιπολίτευσης σαν τις υγιέστερες κομμουνιστικά και εργάστηκε ως το τέλος της ζωής της για την εξάπλωσσή τους, καταπολεμώντας αδιάλλαχτα τον σταλινισμό τον οποό θεωρούσε σαν εμπόδιο στην εξάπλωση του κομμουνισμού.

Στα 1930 συνελήφθη κατά τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς και καταδικάστηκε σε πολύμηνη φυλάκιση.

Οι προσπάθειες να οργανώσει τους καπνεργάτες και καπνεργάτριες του Πειραιά προκάλεσαν τη λύσσα των οργάνων του κράτους και τέλος αναγκάστηκε να πάει στη Σαλονίκη όπου συνέχισε το έργο της με μεγαλύτερη αυτοθυσία και ηρωισμό μπαίνοντας πάντα πρώτη και επί κεφαλής όλων των καπνεργατικών αγώνων. Σε μια απεργία καπνεργατών συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πολύμμηνη φυλάκιση.

Μόλις είχε γεννήσει όταν ήταν πρωτομαγιά του 1932. Πάντα πρώτη η συντρόφισσά μας πήρε μέρος στην παράνομη διδήλωση της διασταύρωσης Λεφωφόρου Στρατού και Παρασκευοπούλου. Σ’ αυτήν όταν ο σταλινικός ομιλητής λιποτάχτησε στο αντίκρυσμα του πρώτου χωροφύλακα, η συντρόφισσα μας πήρε το λόγο μίλησε ένα τέταρτο ολόκληρο και σταμάτησε τη συγκοινωνία. Εκεί συνελήφθηκε και κακοποιήθηκε κατά τον πιό βάρβαρο τρόπο από τα όργανα του αστικού «πολιτισμού». Έπειτα ρίχτηκε σ’ ένα μέρος του τμήματος που το χρησιμοποιούσαν για αποχωρητήρια.

Ζήτησε το παιδί της γιατί είχε να το βυζάξει πάνω από 10 ώρες. Οι καννίβαλοι τότε το φέρανε και το ρίξανε στα μάρμαρα για να κλονίσουν την πίστη της.

Στις γοερές κραυγές του παιδιού και στις διαμαρυρίες της μάνας οι καννίβαλοι κορόιδευαν ρωτώντας τη αν είνε ακόμα κομμουνίστρια. Η συντρόφισσά μας απαντούσε; «Είμαι και θα είμαι κομμουνίστρια., το παιδί μου το λατρεύω μα πιό πάνω απ’ την ιδεολογία μου δεν θα το θέσω ποτέ». Η θαρραλέα και επαναστατική απολογία της στο δικαστήριο προκάλεσε τη λύσσα της αστικής δικαιοσύνης και το δικαστήριο την κατεδίκασε 5 χρόνια φυλακή και εξορία. Και μέσα στη φυλακή δεν έπαψε να παρακολουθεί το κίνημα από κοντά και να κάνει την επαναστατική της δουλιά. Άλλη απασχόληση δεν είχε στη ζωή της εκτός από την επανάσταση. Η βαθιά πίστη της στην ιδεολογία και η απέραντη εμπιστοσύνη της στην Οργάνωση την έσπρωξαν στην ηρωική της δραπέτευση πριν από τρεις μήνες.

Έτσι επίστρεψε μέσα στους κόλπους του προλεταριάτου για να συνεχίσει το επαναστατικό της έργο αλλά η φοβερή της ασθένεια δεν την άφισε.

Η επιστήμη στάθηκε ανίκανη να τη σώσει και η συντρόφισσα Κατίνα Εμμανουηλίδου πέθανε.

salus populi suprema lex est .......

Αυτό είπε ο μέγας Ρωμαίος πολιτικός Κικέρων που στα Ελλήνικος σημαίνει "Η ευημερία του λαού είναι ο υπέρτατος νόμος".

Φυσικά δεν υπάρχουν Ρωμαϊκές λεγεώνες στρατοπεδευμένες στον Έβρο ή αλλούθε για να εισβάλλουν, να δραγουμέψουν ή να ληστέψουν ξένο πλούτο μπας και δούμε χαίρι εδώ....

Αυτό που υπάρχει είναι μια αναχώρηση των πλουσίων εις την αλλοδαπήν, στήνοντας τα εργοστάσιά τους εκεί... Μια δηλαδή εγκατάλειψη της χώρας.... Επίσης μια λούφα από τα κρατικά ταμεία διάφορων επωνύμων.... Και ακούω έκπληκτος τους νέους να εντυπωσιάζονται γιατί ο κος Λιάπης πχ είχε όχημα μεγάλου κυβισμού με πλαστές πινακίδες.... Στην κρίση του 30 στην χώρα αυτή τα τέκνα του Ε. Βενιζέλου έκαναν τις τελετές του γάμου τους εις την Ρόδο.... Μόνο και μόνο για να γλυτώσουν τα θέματα της τότε εφορίας.... Μιάς και η νήσος αύτη ήτο Ιταλική ως γνωστόν...

Δεν είναι λοιπόν ένα ζήτημα ενός κακού ανέμελου τυπάκου... Είναι ότι οι κατέχοντες επιζητούν την λύση της κρίσεως ΑΡΚΕΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΙΓΟΥΝ..... Δηλαδή να σώσουν την χώρα οι πτωχοί.... Πχ αμέσως μετά την κατοχή οι αρτοποιοί παρέδωσαν τα κλειδιά στο κράτος γιατί υποχρεώθηκαν να πληρώσουν κάτι τις.... Αφού κατέκλεψαν τον κοσμάκη κάνοντας ότι νοθεία μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους....

Παντού εξαπλώνεται η μαύρη δυστυχία και ο πόνος γεμίζει τις μαυρισμένες ψυχές από την ανέχεια και την ανημποριά....

Τα Χριστούγεννα αυτά θα είναι ιστορικά... Θα είναι ίσως τα τελευταία πριν από τις ιστορικές θύελλες που έρχονται... Το προσδοκούμενο άγνωστο Χ που έρχεται μπορεί να λάβει μορφή μαύρης λαίλαπας, παραίτησης και αναχωριτικότητας ή τέλος μια φρενήρη εσωτερική αντιπαλότητα. Κανείς δεν μπορεί να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Κανείς δεν μπορεί να ανεχθεί την παντελή εγκληματική ζωή που βιώνουμε.

Εδώ φυσικά δεν είναι Ρώμη. Εδώ είναι Ελλάς και το ζητούμενο είναι ποιός θα σώσει ποιόν και ποιά μορφή θα έχει η χώρα στα επόμενα 60 χρόνια...

Εύχομαι λοιπόν καλά Χριστούγεννα. Αγαπηθείτε κάτω από το δέντρο της ευτυχίας και δείτε μέσα σας το φως του μέλλοντος.....



(είδατε πόσα βήματα κάμνω.... Και Κικέρων σας πλάκωσα.... χαχα

Είσαι μεγάλος Μ.......ς παλαιπ......η Γ........νται Ζώον

Τις προάλλες κάποιος συγγενής ξέχασε το τηλέφωνό της ανοικτό. Έτσι μπόρεσα να ακούσω   την άποψη του ετέρου συγγενούς δια εμέ....

Δεν έχω πρόθεση να πω το καλλωπιστικό επίθετο που έκφρασε. Αλλά ήταν μια καλή ευκαιρία να καταγράψω την γενικότερη αίσθηση που με διακατέχει. 

Παρατηρώντας το διαδίκτυο πχ το Youtube ή ιστοσελίδες που γράφουν σχόλια οι άνθρωποι ή ακόμα ακόμα και το δικό μου Blog διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι εκφράζονται με άνεση κυρίως με βρισιές.

Το ότι δεν είμαι ηθικολόγος νομίζω φαίνεται. Αλλά από την άνεση και ίσως στην μια βρισιά που και που ως το σημείο τα μόνα εκφραστικά σου μέσα να είναι το Γ.....ου , το Μ....ς ή άλλα, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Η οσμή που έχω είναι ότι αυτοί που βρίζουν ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΑ είναι άκρως φοβισμένα άτομα. Μου θυμίζουν τα Chat όπου εν τη θεωρία.... οι γυναίκες κάνουν στον έρωτα ΤΑ ΠΑΝΤΑ και στην πραγματικότητα δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Ή τα αγόρια ή οι μεσήλικες που διαλαλούμε τις δήθεν απίστευτες χρονικές ικανότητες μας.... Ενώ στην πράξη θα πρέπει πάραυτα να παμε μάλλον στο ανδρολογικό ινστιτούτο για πρόωρη εκσπερμάτωση....

Τις περισσότερες φορές οι υβριστές αποπνέουν μια φρενίτιδα, ένα καημό. Τον αισθάνομαι ή την αισθάνομαι σαν λίγο ή λίγη.... Θες να απαντήσεις αλλά σκέπτομαι ότι είναι θέματα ψυχαναλυτικής φύσεως.

Παρ' όλα αυτά και δια ζώσης οι υβριστές είναι αρκετοί. Στην ζωή μου την νέα υπήρξα. Δεν θα ξεχάσω τυφλωμένος από μια ακαταμάχητη πίεση - μίσος - σε μάζωξη στελεχών μιας εταιρίας και όντας σε παροξυσμό ανταγωνισμού είπα το  αμίμμητο " θα τυπώνουμε με αυτόν τον τρόπο θα τους σκίσουμε τα βάρδουλα και θα τους γ.....ε ". Ναι ναι σε συνάθροιση στελεχών, εργοδοτών. Και το ωραίο ήταν ότι δεν το κατάλαβα ο άθλιος. Ο διωγμός μου από τις συναθροίσεις για μεγάλο διάστημα ήταν το αποτέλεσμα μιας βαθιάς ενδοσκόπησης.

Έκτοτε προσπαθώ να μην υβρίζω.

Μήπως στο διαδύκτιο θα ήταν καλό να σταματήσουμε να απαντούμε σε υβριστές ;

ΚΥΜΗ ΟΛΕ.... Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥΛΟΓΕΙ , Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΕΡΓΕΙ ΚΑΙ Ο ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ ΣΜΠΡΩΧΝΕΙ ΤΟ ΛΙΛΙ.....

Ο Άγιος Νεκτάριος που εκοιμάτε εις την Αίγινα είναι αλήθεια ότι ΕΥΛΟΓΕΙ πάντα το μέρος που αγαπά και που διακόνεψε για πολλά έτη... Και εμείς όμως οι σύγχρονοι Κουμιότες με αγάπη στα σπορ...!!!!!!!!!! τρέχουμε για να δοξάσουμε στα πέρατα τις οικουμένης τις τρεις - προς το παρόν - ομαδάρες μας....

Και λέω Άγιος Νεκτάριος γιατί ως έχουμε γράψει συνίδρυσε τον ιστορικό σύλλογο ΓΣΚ δηλαδή Γυμναστικό Σύλλογο Κύμης..... http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post.html που επαναλαμβάνω είναι ο δεύτερος σύλλογος της Ελλάδος με την σφραγίδα του ΦΕΚ....

Ο ΓΣΚ  υπό τις ευλογίες του ιδρυτού της Αγίου Νεκταρίου και την οικονομική αρωγή του μακρινού μου συγγενή , ο οποίος είναι πλέον πλοιοκτήτης , εισαγωγέας ξυλείας ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΙΩΣΕΙ ΜΙΣΘΑ όπως μαθαίνω..... λοιπόν ο ΓΣΚ στην Γ. Εθνική... μπάσκετ ΅α ρε ομαδάραααααααααα΅ στην Γ¨εθνική μπάσκετ επαναλαμβάνω είναι ΠΡΩΤΟΣ.....!!!!!!!!!

Πάμε για Β¨Εθνική τραίνο.....


Όμως και στην μπάλλα ο ιστορικός σύλλογός μας Α.Ο,Κ. δηλαδή Αθλητικός ¨Ομιλος Κύμης πάει καλά στην Γ΅ ΕΘνική ποδοσφαίρου..... Εϊμαστε αδέλφια τρίτοι....Να είναι καλά ο Δήμαρχος και σίγουρος ξαναδήμαρχος που και γι αυτόν το μπλογκ έχει γράψει ουκ ολίγες φορές..... Και την Κυριακή παίζουμε με την Λαμία 1964 που προηγείται 4 ολάκερους βαθμούς.... Αναμετάξυ μας έχω δει την Λαμία 1964 και σίγουρα δεν παίζετε.... Βλέπω να τρώμε δύο γκολάκια.... Τα παρθενικά μας.... Γιατί ο ΑΟΚ έχει και ένα άλλο ρεκόρ.... Δεν έχει φάει γκολ η άπαιχτη ομαδάρα μας.....

Και για να δείτε μόρτες τι ομάδες έχουμε ο ΑΟΚ στο μπάσκετε πάει τραίνο για Γ¨Εθνική.... Στην Α¨ΕΣΚΑΣΕ είμαστε πρώτοι.... Α ρε Χαρίλαε Φλωράκη.... Πρώτοι στα μαθήματα , πρώτοι στον αγώνα χαχα

Το βόλλευ δεν ξέρω τι κάνει μάλλον είμαστε Β¨Εθνική τοπικού Ευβοίας... σνιφ σνιφ


ΑΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΙ...

ΘΕΣΗ	ΟΜΑΔΑ	ΑΓΩΝ.	ΝΙΚ.	ΙΣΟΠ.	ΗΤΤ.	ΓΚΟΛ/Υ	ΓΚΟΛ/Κ	ΒΑΘ.
1	Λαμία 1964	8	7	1	0	20	8	22
2	Ενωση Αποστόλου Παύλου	9	6	1	2	14	9	19
3	ΑΟ ΚΥΜΗΣ	8	5	3	0	10	0	18
4	Λευκάδια Νάουσας	9	3	6	0	8	3	15
5	Τρίκαλα 1963	9	3	5	1	7	5	14
6	Αχιλλέας Νεοκαισαρείας	9	4	2	3	10	10	14
7	Δωτιεύς Αγιάς	9	3	4	2	13	9	13
8	Καρδίτσα ΑΟ	8	3	1	4	8	11	10
9	Ρήγας Φεραίος	9	2	3	4	9	13	9
10	Νάουσα	8	2	3	3	12	12	9
11	Αχιλλέας Δομοκού	8	2	2	4	8	9	8
12	Μαχητής Τερψιθέας	8	1	5	2	7	8	8
13	Αμπελωνιακός	8	1	2	5	8	16	5
14	AO XAΛΚΙΣ	8	1	2	5	8	13	5
15	Πυργετός Λάρισας	8

	Α' ΕΣΚΑΣΕ	ΒΑΘ.	ΑΓ.	ΥΠΕΡ	ΚΑΤΑ
1	ΑΟ ΚΥΜΗΣ	11	6	442	349
2	ΚΑΔΜΟΣ	10	6	456	366
	ΕΡΜΗΣ	10	6	396	355
	ΛΟΚΡΟΣ	10	6	468	409
	ΙΩΝΙΚΟΣ	10	6	383	351
	ΕΣΠΕΡΟΣ	10	6	396	371
7	ΑΡΗΣ ΘΗΒΑΣ	8	6	308	405
	ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ	8	6	362	430
9	ΑΥΛΙΔΑ	7	6	326	404
10	ΙΤΕΑ	6	6	304	401

Και το λαμπρό μέλλον η ομάς η καλυτέρα....

Θέση	Ομάδα	Βαθμ
1	ΓΣ Κύμης	12
2	ΓΣ Κρόνος ΑΓ. Δημητρίου	11
3	ΓΣ Ερμής Περάματος	9
4	ΑΟ Φάρος Κερατσινίου*	8
5	ΑΟ Ίκαρος Νέας Σμύρνης*	8
6	ΑΟΝΑ Ηρόδοτος	8
7	ΓΣ Χαλανδρίου*	7
8	ΓΣ Εργοτέλης*	7
9	ΑΟ Πεύκης	6
10	ΑΠΣ Παπάδος Γέρας*	6
11	Βούρειος ΑΟΛ*	5

TO NEON SITE ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΅΅ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ΅΅ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΠΗΓΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ....

Το βιβλιωπολείο και τις εκδόσεις τις ξεύρετε ήδη. Πρόκειται για τον Κο Διαμαντή όστις εις την οδό ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ 18 μας έχει εντυπωσιάσει πολλάκις με τα υπέροχα βιβλία του το αξεπέραστον περιοδικό ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ...

Τώρα έχει και ένα site το http://www.farfoulas.gr/ το οποί μεταξύ άλλων αναφέρεται και στα ΣΠΑΝΙΑ παλαιά βιβλία που πουλά.

Το πως τα βρίσκει ο αθεόφοβος εκδότης αποτελεί μέγα μυστήριον.... Λέγεται ότι υπάρχει εν απόκρυφον δίκτυο ορκισμένων στην τέχνη συλλεκτών.... Είναι φαίνεται δεμένοι με όρκους πίστεως κάτι σαν μια σύγχρονη φιλική εταιρία ή μια Μαφία.... Πολλοί ανταγωνιστές προσπαθούν έτη πολλά να σπάσουν αυτήν την ΅ομερτά΅ σιωπής... Φευ.... Ακλονητος συνεχάει ενάντια στους γιγάντιους σκοπέλους, τα τερατώδη κύματα της λήθης και ανακαλύπτει μικρούς και μεγάλους θησαυρούς της γνώσεως....

Μεταξύ άλλων προσφέρει μυστικά ποτά στους μυημένους πχ Κυπριακές ρακές, κράσους μυστιριακούς και μεταξύ άλλων βγάζει πάντα ένα κρυμμένο άσσο από τα ράφια του, αφού σε έχει ψυχολογήσει...

Μέγα το του βιβλιοπωλείου και του παλαιοβιβλιοπωλείου κράτος.... Εκτείνεται σε άπασα την επικράτεια... Γιατί εκεί που απεγνωσμένος προσέρχεται εις για να εύρη ένα σπάνιο βιβλίο εμφανίζονται τρία κεκριμένα και ταυτόχρονα μπαίνεις στην μυστική λίστα και αναμένεις τελέφωνο για να βρεις την δική σου επιλογή...

Ένας πολιτικός μου ανέφερε σε ιδιωτική συνομιλία ότι ΅μου βρήκε ο αθεόφοβος το σπάνιο έργο που καλείται Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ

Εις συγγραφεύς μου ανέφερε τρέμμοντας ότι είχε ΅πάρει από τον Φαρφουλάριο το σπάνιο ΕΛΗΞΙΡΙΟ της μαγικής τέχνης΅΅

Ένας τεχνίτης ασπριτζής και πολυτεχνίτης με μυστική αποστολή ΅΅ ανεκάλυψε το σπάνιο έργο ΑΣΠΡΙΖΩ ΚΑΙ ΓΕΛΩ σε πέντε τόμους.... ¨¨

Εγώ πήρα το εξαντλημένο βιβλίο ΅΅ ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙΣ ΕΡΩΤΙΚΑ¨¨ και το έχασα ο βλάκας....


Για όλους αυτούς τους λόγους μπήτε στο site http://www.farfoulas.gr/  και αγοράστε πάραυτα...

ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΩΝ.... ΚΑΙ Ο ΚΟΥΝΟΥΝΝΑΜΑΣ.... ΚΑΙ Η Κα ΜΠΑΛΤΑ ΚΑΙ Ο Κος ΜUSTAFA OGUZ

Έτυχε να αγοράσω από τις εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑ  μερικούς τόμους του ΑΡΧΕΙΟΥ ΕΥΒΟΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ.

Πρόκειται για πολύ σπουδαία έκδοση απαραίτητη όχι μόνο για την αγαπημένη  Εύβοια οπωσδήποτε, αλλά σαφώς έχει και γενικότερο ενδιαφέρον. Στον τόμο ΑΒ'/1966-1997 η Κυρία Μπάλτα αναφέρεται στην επαρχία Καρυστίας επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας και σε έτερο θέμα έχει θέμα : "Ο κουνουνναμάς του σανζακίου του Ευρίπου". Θα έλεγα ότι στο τελευταίο κείμενο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά στην Αθήνα, Λιβαδειά, Θήβα... Εξ' όσων κατάλαβα "κουνουνναμά" λέμε την φορολογική πολιτική στους πληθυσμούς που κατοικούσαν εκείθε.

Η έκπληξή μου ήταν τρομακτική διαβάζοντας τα κείμενα αυτά. Κατ' αρχήν πιστεύοντας ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία θα ήταν ένα μπάχαλο αυτό κατέρρευσε... Μου έκανε εντύπωση η γραφειοκρατία και οι απογραφές που ΉΤΑΝ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΕΣ ως αηδία. Με τέτοιο τρόπο που πλέον όταν θα μιλάω για γραφειοκρατία θα εννοώ τους πρώτους αιώνες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Ας πάρουμε πχ τα Στύρα

"Το χωριό απογράφεται το 1474 με 53 οικογένειες και 2 χήρες. Οι φόροι του είναι 5.143 άσπρα.,,,,

1470       85 σπίτια
1506       110  "
1521       150  "
1540       85    "
1570       257  "
1638       176  "        "



Το μέγεθος της γραφειοκρατικής αντίληψης των φόρων εκδηλώνεται ωραία στην περίπτωση του χωριού Καλέντζι που ανήκε διοικητικά στην Καρυστία και τους φόρους τους έπαιρναν τέσσερις (4!!!!!) άντρες της φρουράς του Κιζίλ Χισάρ σαν τιμάριο (όταν λέμε τιμάριο εξ όσων κατανοώ σημαίνει ότι ανήκε στους 4 άντρες πολεμιστές Οθωμανούς που το διαχειρίζονταν σαν τσιφλίκι τους οι λαλούμενοι σπαχήδες).

"Το 1569-1570 (!!!!!!!) .... το Καλέτζι είχε φορολογούμενο πληθυσμό 18 σπίτια 2 αγάμους και  2 χήρες, πλήρωναν 4.200 άσπρα τον χρόνο....

σπέτζα  512
φόρος κοπής χόρτου 108
στάρι 25 φορτία : 1.500
κριθάρι, 10 φορτία : 300
φόρος προβάτων και βοών: 800
δεκάτη αμυγδάλων : 60....... "

Η αντίληψη λοιπόν ήταν γραφειοκρατική και το αστείο ήταν ότι αυτά τα κείμενα δεν βρέθηκαν πχ στην Χαλκίδα ( θα τα είχαν φουντάρει) αλλά στην Πόλη και στην Βουλγαρία όπως μας πληροφορούν οι συγγραφείς.

Επίσης ως κατάλαβα υπήρχε πλήρης ενημέρωση των ονομάτων των κατοίκων υπηκόων της αυτοκρατορίας... Απορίας άξιον είναι το γεγονός ότι δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς να πάει στα αρχεία και να μας ενημερώσει για τα ονόματα των ανθρώπων που ζούσαν εκείθε... Βρε παιδί μου δεν έχει νόημα η σκούφια μας ; Ένα Στυραίο δεν θα τον αφορούσε το ονοματολόγιο των κατοίκων; Αυτά τα ερωτήματα που μου γεννήθηκαν δεν αφορούν τους υπέροχους ερευνητές, "εργάτες" και σκαπανείς... Αφορά τους ανθρώπους μελετητές που από το 1994 κοιμόνται ευχαριστημένοι


Στον "Ο κουνουνναμάς του σανζακίου του Ευρίπου" ας πάρουμε τον "κανονισμό της πόλης και του βιλαετίου της Θήβας

"1. Κάθε άπιστος που ενηλικιώνεται πληρώνει 25 άσπρα σπέντζα. Οι ανήλικοι δεν πληρώνουν. Επίσης οι παντρεμένοι άπιστοι πληρώνουν έξι άσπρα φόρο κοπής χόρτου, δεν πληρώνουν οι άγαμοι και οι χήρες, αλλά οι χήρες πληρώνουν έξι άσπρα σπέντζα.
2. Οι μουσουλμάνοι οι εγκαταστημένοι στην πόλη της Θήβας καταβάλλουν δεκάτη δημητριακών, ένα κοιλό στα 10 (μονάδα μέτρησης βάρους όχι σαφώς το κιλό...). Οι Ρωμιοί άπιστοι για τα διάφορα σιτηρά, βαμβάκι, λινάρι, κίμινο, γλυκάνισο, στάρι, κριθάρι και λοιπά δημητριακά καταβάλλουν δεκάτη, δύο κοιλά στα 15. Και το φόρτωμα που χρησιμοποιείται στη Θήβα είναι 6 1/2 κοιλά, (λογαριάζοντας με) το κοιλό της Ισταμπούλ.
3. Οι μουσουλμάνοι οι εγκατεστημένοι στην πόλη της Θήβας πληρώνουν πέντε άσπρα φόρο αμπελιών ... στο στρέμμα. Οι Ρωμιοί άπιστοι καταβάλλουν δεκάτη μούστου... δύο μέτρα στα 15 συμπεριλαμβανομένης και της salariye. Όταν ο μούστος μπει στα βαρέλια, τον μετράνε και για κάθε σπιθαμή μούστου απαιτείται δύο άσπρα φόρος σπιθαμής..... Και οι Αρβανίτες άπιστοι ππληρώνουν πέντε άσπρα φόρο αμπελιών για κάθε στρέμμα και τίποτε άλλο πέραν τούτου. Είναι νόμος στα χωριά, όπου καταβάλλεται δεκάτη μούστου, οι τιμαριώτες να έχουν το μονοπώλιο επί δύο μήνες προκειμένου να πωλήσουν τη δεκάτη τους. Όσο διαρκεί το μονοπώλιο, ο μούστος του τιμαριώτη πωλείται δύο άπρα ακριβότερα από την τιμή διατίμησης. Αναφέρεται ότι επί δύο μήνες απαγορεύεται οι ραγιάδες να πωλούν μούστο.
4. Από τους Ρωμιούς και τους Αρβανίτες άπιστους εισπράττεται δεκάτη κήπων, δύο άσπρα στα 15.
5. Μουσουλμάνοι και άπιστοι, Ρωμιοί και Αρβανίτες, πληρώνουν δεκάτη στα μελίσσια, ένα μελίσσι στα 10.
6. Ο φόρος προβάτων.... είναι ένα άσπρο για δύο πρόβατα, το ίδιο ισχύει και για τα κατσίκια. Ο φόρος για τα μαντριά... είναι πέντε άσπρα για κάθε μαντρί.
7. Και για τους μύλους που λειτουργούν ολόκληρο τον χρόνο, οι Ρωμιοί άπιστοι πληρώνουν φόρο 80 άσπρων, 30 άσπρα πληρώνουν οι Αρβανίτες άπιστοι για τους μύλους τους που λειτουργούν τον χειμώνα. Για τα γναφεία εισπράττεται φόρος 15 άσπρων.
8. ...... Αν οι εγγεγραμμένοι ως άγαμοι παντρευτούν, τότε πληρώνουν έξι άσπρα φόρο κοπής χόρτου....
9. Οι νομάδες άπιστοι ... που δεν συμπεριελήφθησαν στο κατάστιχο του κεφαλικού φόρου δίνουν από 30 άσπρα στον αρχηγό τους.
10. Αν ένας ραγιάς πεθαίνοντας δεν αφήνει πίσω του αρσενικό παιδί ή αδελφό, τότε οι σπαχήδες παραδίδουν τη γη του σε κάποιον άλλο με παραχωρητήριο έγγραφο... Στην περίπτωση που δεν υπάρχουν κληρονόμοι, ένας ειδικός υπάλληλος του κράτους.... παραλαμβάνει τα σπίτια, τα αμπέλια, τους μύλους και το υπόλοιπο της εριουσίας. Και αυτοί που δεν υπάγονται στην κατηγορία των ραγικάδων πληρώνουν τους φόρους των ραγιάδων.
11. Οι κεραμοποιοί πληρώνουν (5a) για κάθε φούρνο 10 άσπρα.
12. Και για το πρινοκόκκι... εισπράττεται ένα άσπρο στα 10. Για το μεταξωτό νήμα ... και τα κοκούλια πληρώνουν δεκάτη ένα δράμι στα 10.
13. O φόρος επί των χοίρων είναι ένα άσπρο για δύο χοίρους ελεύθερης βοσκής. Ένα άσπρο για κάθε κεφάλι πληρώνουν οι άπιστοι,όταν σφάξουν τους χοίρους που εκτρέφουν στα σπίτια τους.
14.Αν κάποιος φυτέψει ένα αμπέλι, πληρώνει τον πρώτο χρόνο  πέντε άσπρα στρεμματικό φόρο. Αργότερα, εφόσον το αμπέλι δεν δίνει καρπό, δεν πληρώνει τίποτε. Αν χωριά, που δεν παράγουν μούστο, αγοράσουν από άλλα χωριά και ον μεταφέρουν στον τόπο τους, όπως και αν παραγωγά χωριά μεταφέρουν φορτία μούστου σε χωριά μη παραγωγά, πληρώνουν δασμό δύο άσπρα για κάθε φορτίο.
15.Αν στην περιοχή ενός χωριού έρθουν από άλλες διοικητικές περιφέρειες Βλάχοι (με τα κοπάδια τους) για να διαχειμάσουν, πληρώνουν 25 άσπρα φόρο διαχείμασης ....
16. Και οι Εβραίοι που ήρθαν από τη Δύση πληρώνουν κεφαλικό φόρο και σπέτζα 25 άσπρων, δεν πληρώνουν φόρο κοπής χόρτου....
17. Οι μουσουλμάνοι οι εγκαταστημένοι στις πόλεις δεν πληρώνουν παρά μόνο δεκάτη.
18. Και σε ότι αφορά τα λιβάδια και τους κήπους οι μουσουλμάνοι δίνουν για κάθε στρέμμα τέσσερα άσπρα.
19. Οι Βλάχοι που έρχονται με τα κοπάδια τους από έξω, ή από άλλα χωριά για να διαχειμάσουν και ξεκαλοκαιριάσουν στα βοσκοτόπια ενός χωριού, τότε πληρώνουν τον χρόνο φόρο βοσκής ... και φόρο διαχείμασης ...25 άσπρα. Αν όμως πρόκειται για πρόβατα και κατσίκες, που ανήκουν σε κατοίκους του χωριού, και διαχειμάζουν και ξεκαλοκαιριάζουν σε λιβάδια εντός των συνόρων του χωριού, τότε δεν απαιτείται φόρος βοσκής ...
20. Για φόρο γάμου... τα κορίτσια πληρώνουν 30 άσπρα και οι χήρες 15.
21. Ο ραγιάς που θα εγκαταλείψει την γη του, για να εγκατασταθεί σε άλλο τόπο, καταβάλλει στον σπαχή (στον οποίο ανήκει) όπου και αν πάει, το ποσό των 75 άσπρων... ακριβώς γιατί εγκατέλειψε το ζευγάρι του... Αν ασχοληθεί στον τόπο της (νέας) εγκατάστασής του με την γεωργία, τότε πληρώνει δεκάτη. Αν (πάλι) δεν επιδοθεί στην καλλιέργεια της γης, τότε πληρώνει έξι άσπρα καπνικό φόρο.....

Δασμοί  επί τροφίμων, ενδυμάτων κλπ

...........

2. Για φορτίο φακής, γυφτοφάσουλων, φασουλιών, ρεβυθιών, καρυδιών, σύκων, κουκουναριού, αμυγδάλων, βούτυρου, μελιού και ρυζιού εισπράττονται δύο άσπρα δασμός στο φόρτωμα αλόγου και ένα άσπρο στο φόρτωμα γαϊδάρου.
........
.........
7. Από την πώληση σκλάβων, ανδρών και γυναικών, εισπράττονται τέσσερα άσπρα δασμός :  δύο καταβάλλει ο πωλητής και δύο ο αγοραστής.
........."



Τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν είναι πάρα πολλά.... Ας πείτε τα δικά σας......

ΉΤΑΝ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ BLOG.......ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ

Ήμουν, ψαχνόμενος εις τα ενδότερα του Είναι μου....


Και ανακάλυψα το τρομερόν ΤΙΠΟΤΑ....



Κενόν, σκότος και έρεβος διαλυόμενον υπό του γύπα...





"Ο Γύπας ο γυπαετός,

που είναι πάντα σαν τρελός,

πηδάει στο λιβάδι.

Σαλτάρει πάνω στο κλαρί,

κοιτώντας κάτου στο μαντρί,

επτά ωραία άσπρα.

Τα άσπρα βέλαζαν πολύ,

τα μαύρα ετοιμαζόνταν,

λιγιόνταν και σιόνταν"




Και πάνω εκεί στις αγωνίας την ώρα, η άσφαλτος επυρακτώθη και είπε να απουσιάσει...

Έτσι προς χάριν εντυπώσεως, εγκολπόσεως, ταχυρύθμου ανανεώσεως

Έτσι για να αποξύσω το σπυρί που φλέγεται...

Μα πάνω από όλα για να επισκευτώ το ύστερο παρελθόν.

Το αφετηριακό ΕΙΝΑΙ μας.....

Για τούτο απόσωσα και ξεκουράστηκα.....

Γιατί "σπεύδω βραδέως" στο "γοργόν και χάριν έχει"....

Γιατί μονάχος περπατώ και πίσω μου ακούγονται φωνές του στυλ...

"Είστε πολύ λιμοκοντόρος και ευθυτενής"... Ένας Λόρδος στο Μπραχάμι....





"Μπραχάμι, Μπραχάμι μακριά από το λιβάνι.

Μην πιείς την κούπα την ψιλή

που έχει μέσα της λιρί ,

της κότας απολειφάδι...




Μπραχάμι Μπραχάμι,

 μην πεις το όνειρο ξανά,

και μου 'ρθει ξανά

κανάς νταμπλάς.

Γιατί με πήρανε τα χρόνια ξαφινκά,

με πήγαν όνειρο μακριά,

στου δράκου τα αλώνια..."

OI EMΠOΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ..... Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ.....

Σε εποχές βάθους κρίσεως, όπου διεργασίες γίγνονται και τις παρακολουθεί κανείς με την δέουσα προσοχή..... Συμβαίνουν περίεργα πράγματα...

Να δες έχω βυθιστεί στην Δημοκρατία της Βενετίας.... Στην Αυγούστα.... Τον σκύλαρο..... Τις δεκάδες ΆΓΝΩΣΤΕΣ πλέον λέξεις.....

Θα μπορούσα να πω πολλά.... Για το συνέδριο που παρηκολούθησα εις το Μέγαρον Μουσικής για σωματεία.... για... για....

Υπάρχει όμως κάτι που κάνω σαν μουρλός.... Προφανώς δεκάδες συνάνθρωποι που με βλέπουν θα εκπλήσονται.... Έχω μια τσάντα.... Περπατώ χιλιόμετρα πάρα πολλά... Σταματώ σε παγκάκια, τοιχεία.... Όπου μου κάνει κέφι και ανοίγω τον Παπαδιαμάντη.... Και χάνομαι στο κορυφαίο αυτό διήγημα του... " ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ".

Είχα χρόνια να το διαβάσω.... Και βρίσκω μια ανταμοιβή. Μιά ξεκούραση. Ένα πράγμα ηρεμίας. Έτσι είναι η ζωή.... Σαλός να περπατάς και να αμοίβεται η τρέλλα.... Και να απομακρύνεται τις από τα εφήμερα εννίοτε...

Αυτό πράττω....

Και είμαι ευτυχής... Σήμερα επερπάτησα από τους Αμπελοκήπους ως την Αγία Παρασκευή και επέστρεψα.... διάβασα 80 σελίδες... Αύριο έχει ξύπνημα εις τας 6.... Βάδισμα προς την εργασίαν δια μέσω κεντρικών οδών... Στόχος να φτάσω στις 08.30.... Και καμμιά 25αριά σελίδες.... Είναι μαγεία.....

ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΤΗΝΩΔΗ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ.... ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΒΟΘΡΟ ΤΟΝ ΓΙΩΜΑΤΟ.... ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΑ ΕΤΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΝΟΣ ΕΚΑΣΤΟΥ..... ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ....


Υ.Γ... είμαι υπερήφανος που εδώ και 15 ημέρες καπνίζω 4 ή πέντε τσιγάρα μετά τις πέντε το απόγευμα....

Θα το τιθασεύσω το ρημάδι.... Και όποτε γουστάρω θα το κόψω.... με καμμιά βοήθεια βελονισμού.... Γιταί το γουστάρω το απόγευμα το σιχτιρισμένο...

KAΛΟ ΤΑΞΙΔΙ Κύριε ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΑΜΙΤΣΗ ...

Τον Γ. Καλαμίτση τον ξεύρετε από τον REAL FM και την οπτική του την σατυρική που ανέπτυσε. Για μένα ήταν ανάσα η λαικότητά του και η αυθεντικότητά του. Ρυάκι η πάρλα του και καθάριο το νεράκι που πίναμε...

Δύο πράγματα θα πω. ¨Ηταν ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ και μάλιστα της ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ.... Άντε τώρα να γράψεις τέτοια ποιήματα..... Και αυτό τον έκανε υπέροχο. Με πόση αγωνία περίμενα την απαγγελία...

Τον ευχαριστώ για τα νεανικά μου χρόνια εκεί στο ΣΟΥΣΟΥΡΟ στο μουσικό καφενείο της οδού Θόλου εις την Πλάκα.

Που ακούγαμε τον Θ. Αδριανό και τα επαναστατικά λαικά άσματά του χωρίς να ξεύρουμε ότι εσύ εν τελευταία αναλύση ήσουν από πίσω δηλαδή ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ....

Επίσης μου ψιλοάρεσε.... ψιλό... η αίσθηση του ποδοσφαίρου που είχες και η καταγωγή σου η ποδοσφαιρική ... ΠΡΟΟΔΕΥΤΙκάνος.....

Καλό ταξίδι

ΟΙ ΦΟΥΡΝΑΡΑΙΟΙ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΛΙΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΩΝΩΝ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ....

Θα μου πεις βρε AKRAT γιατί μας τα πρίζεις με το παρελθόν ; Έ όσο με ανέχεστε θα τα γράφω.... Μετά είναι και κάτι άλλο... Νομίζετε ότι δεν θα τα ξαναζήσουμε πολλά εξ' αυτών ; Γι αυτό παρατηρώ όσο μπορεί ένας εργάτης τον ΜΙΚΡΟ ΡΩΜΙΟ, την εφημερίδα ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ και ότι άλλο αυθεντικό κείμενο μου δίνεται σαν ευκαιρία... Επίσης και προσωπικές εξιστορήσεις που σύντομα ελπίζω να σας δόσω από παλαιούς ανθρώπους...

Το ψωμί είναι κάτι ΤΟ ΙΕΡΟ. Δεν φαντάζομαι κανείς μας να πετάει το ψωμάκι. Οι αρχές των πατεράδων μας το απαγορεύουν. Κάντο φρυγανιά, κάντο με τον κυμά κάτι.... Αλλά ούτε ένα ψίχουλο δεν πρέπει να πετάγεται...

Και πάνω στο ψωμί οι φουρναραίοι της κατοχής και οι συναμαρτούντες κρατικοί υπάλληλοι δηλαδή όλο το ρουφιανομάνι, οι άνθρωποι της τάξεως κάναν τις λίρες και τις περιουσίες... Και τώρα οι επίγονοι είναι ευηπόληπτοι.... Κοσμοκράτορες και αφ' υψηλού....

Και πάτησαν πάνω στην νοθεία και την κλεψιά... Τες πάντων θα τα διαβάσετε.... Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο άρθρο που θα διαβάσετε είναι ότι κάνει αντιπαραβολή ανάμεσα στους προπολεμικούς φουρναρέους και τους κατοχικούς. Δεν το πολυκατάλαβα... Μεταλλάχθηκαν ή ήλθαν νέοι ; Μετά αυτό που κατάλαβα είναι ότι το κράτος πήγε να τους βάλει μια φορολογία και οι νταβέλληδες το παίζαν ότι δεν βγάζουν τίποτα... Και τόλμησαν να δώσουν και τα κλειδιά - συμβολικά - φαντάζομαι στο κράτος... Κάτι μου θυμίζει...


Ας απολαύσουμε εργατική γραφίδα του 1945....

      ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

      6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1945

                    ΟΙ ΑΡΤΟΠΟΙΟΙ ΛΗΣΤΑΙ – ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΙΑΣ

Ανάμεσα στο ληστρικό και τυχωδιοκτικό συγκρότητμα των νεόπλουτων της Κατοχής βρίσκεται μεγάλο μέρος των Αρτοποιών. Όπως όλη η φάρα τους, έτσι και αυτοί δεν είναι διατεθημένοι να δώσουν δεκάρα από τον μπεσαχτά τους, για την οικονομική ανασυγκρότηση του Κράτους τους, αλλά επιμένουν στο φόρτομα όλων των βαρών στην πλάτη των φτωχών.

Έτσι οι Αρτοποιοί παρέδωσαν τα κλειδιά στο Κράτος για να αποδείξουν πως είναι φτωχοί βιωπαλεστές και δεν κερδίζουν παρά ένα μεροκάματο που δεν τους φθάνει να συντηρηθούν.

Μ’ αυτόν τον τρόπο θέλουν να αποφύγουν 1^ον κάθε οικονομική επιβάρυνση και 2^ον να σκεπάσουν όλο το ληστρικό και δολοφόνο παρελθόν τους.

Οι σημερινοί αρτοποιί δεν είναι οι προπολεμικοί βιοπαλεστές είναι οι άνθρωποι της λίρας και των ακινήτων που απόχτησαν στην κατοχή ληστεύοντες και δολοφονούντες τον λαό.

Πως πλούτησαν και εις βάρος ποιών ;

1^ον. Η διαφορά της απόδωσις των αλεύρων που αρχίζει με την μπομπότα στα τέλη του 1941 και συνεχίζεται και εις τα άλλα άλευρα.

Από την μπομπότα είχαν περίσευμα περί τις 60 οκάδες ψωμί σε 100 οκάδες αλεύρι, στα δε άλλα άλευρα πάνω από 100 οκάδες ψωμί στις 100 οκάδες.

Αυτό το πετύχεναν 1^ον με την δωροδοκία αυτών που βρίσκονται στις δοκιμές και 2^ον με την δροδοκία των χημικών και λοιπών κρατικών οργάνων που είχαν οριστεί να επιβλέπουν την ποιότητα του ψωμιού έτσι η φτωχωλογιά αντί για ψωμί έπερνε μια λάσπη, και το πολύ νερό μετατρέπονταν σε λίρες για τους αρτοποιούς.

2^ον Αν οι διαφορές της απόδοσης ήτανε ληστεία για τον λαό η νοθεία ήτανε δολοφονία.

Στην νοθεία χρησιμοποίησαν κάθε καταστρεφτική ουσία για τον ανθρώπινο οργανισμό, αρχίζει από το πίτουρο, τον σκουπόσουρο, προσωράει εγκληματικά στο πριονίδι, και κορυφώνεται στην ριζόφλουδα στην πιό καταστρεφτική ύλη για τα έντερα και το στομάχι. Έτσι σαδιστικά βλέπουνε τα θύματά τους να τα κόβει ο πόνος των εντέρων, των στομαχιών να πεθάνουν και αυτοί να θησαυρίζουν.

3^ον Τα πλαστά δελτία ήταν η «νόμιμη» κερδοφόρα πηγή. Αρχίζει ο αριθμός της πάνω από 200 στους μικροαρτοποιούς και ξεπερνά τα χίλια στους μεγάλους. Η κομπίνα αυτή γίνονταν με τους ανωτέρους υπαλλήλους του υπουργείου και τις επιτροπές ελέγχου.

Οι επιτροπές ελέγχου αποτελούνταν από τους χρυσοκεντημένους «έντιμους» αξιωματικούς του Ελληνιικού στρατού. Τα κτήνη αυτά δεν περιορίζονταν στα δικά τους πλαστά δελτία αλλά όταν μαθαίνανε πως κάποιος φτωχός πέθανε και θαύτηκε χωρίς άδεια πέρνανε το δελτίο από απορφανισμένη μητέρα, ή γυναίκα, για να μεγαλώσουν οι μετοχές της ληστρικής επιχείρησής τους. Έτσι οι φτωχοί βιοπαλαιστές της προπολεμικής περιόδου αρτοποιί πλούτισαν με το μέσο της ληστείας και της δολοφονίας.

Βοηθό στο εγκληματικό τους έργο είχαν όλο το διιαφθαρμένο απαράτ του κρατικιού μηχανισμού, αρχίζοντας από τους πρωθυπουργούς, υπουργούς, ανώτερους υπαλλήλους των υπουργείων, εισαγγελείς, χημικούς, αστυνομικούς κλπ. Όλοι αυτοί ήταν μέτοχοι και πληρώνονταν με τα ζεμπίλια το ψωμί, τα άλευρα και τις λίρες που στέλνονταν για μπαχτίσι από τους αρτοποιούς. Ήταν συνένοχοι για την νοθεία κια δολοφονία που γίνονταν από τους αρτοποιους.

Όλοι αυτοί, η μαφία, είναι δοσίλογοι και θα λογοδοτήσουν και θα τιμωρηθούν όχι από τους ομοίους ων (γιατί αυτό δεν γίνεται ) αλλά από την φτωχολογιά.

Στην προκειμένη περίπτωση της έκτακτης εισφοράς, αν το κράτος τους είχε τη δύναμη και τη θέληση να επιβληθεί, δεν θα έστελνε τους υπαλλήλους του στους φούρνους για να εξακριβώση τα σημερινά κέρδη των αρτοποιών, αλλά θα έκαμε κατάσχεση των περιουσιών που είναι δυνατή η εξακρίβωσή τους.

Η σημερινή ενέργεια του κράτους είναι μια κωμωδία και τίποτε πεισσότερο.