Μια θαυμασία εκτενή παρουσίαση της ζωής της Κομμουνίστριας του Αρχείου του Μαρξισμού ΚΑΤΙΝΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ....

Το blog έχει πλειστάκις αναφερθεί εις την ζωή της μεγάλης επαναστάτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου.
http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post_22.html


http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post_12.html

http://akrat.blogspot.gr/2013/12/blog-post_26.html




Πλην όμως ιστορικοί δεν είμεθα, διανοούμενοι ουδόλως και γραμματιζούμενοι παντελώς αρνητικά...

Το θέμα ανέλαβε ο κος Π. Δάγλας όστις και τις δυνατότητες έχει και όλα τα υπόβαθρα δια να το παρουσιάσει με πλήρη επιμέλεια, σοβαρότητα και παρησία.... Τα πολλά λόγια όμως δεν ανήκουν εις εμέ.... Εδημοσιεύθη εις δύο συνέχειας εις την εφημερίδα ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ την οποίαν ευχαριστώ που με άφηκε να το αναδημοσιεύσω... Αποτελεί χαρά και τιμή που μου έδωκαν το δικαίωμα τούτο...

ΚΑΤΙΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ

(1907-1933)

Μια αξέχαστη

επαναστάτρια εργάτρια

Στην Ιστορική Στήλη αυτού του μήνα θα αναφερθούμε σε μια μεγάλη Κομμουνίστρια-Τροτσκίστρια αγωνίστρια, για την οποία πολύ λίγα πράγματα έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα, την Κατίνα Εμμανουηλίδου. Η ιστορία μας είναι, δυστυχώς, φειδωλή με τους πραγματικούς αγωνιστές. Ένας από τους λόγους γι’ αυτό είναι ότι εκείνοι που αναλαμβάνουν να καταγράψουν την ιστορία συχνά δεν μοιράζονται τους ίδιους σκοπούς με εκείνους για τους οποίους γράφουν. Παρ’ όλα αυτά, ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη δεν σταματά. Είναι ένας αγώνας για την αλήθεια· και η αλήθεια είναι από τη φύση της επαναστατική.

Σε αυτόν τον αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη, από τη δικιά μας σκοπιά, οφείλουμε να αναφερθούμε σε τρία πρόσωπα. Πρώτα, στον αξέχαστο δάσκαλό μας, τον μεγάλο Κομμουνιστή-Τροτσκιστή ηγέτη Γιάννη Βερούχη (1931-2010), που μας δίδαξε να αναζητούμε διαρκώς τις ρίζες μας, να αναγνωρίζουμε την τεράστια δύναμη που κλείνει μέσα της η επαναστατική μας παράδοση, να μην εγκαταλείπουμε τους παλιούς αγωνιστές, και ίσα ίσα να τους στηρίζουμε και να μαθαίνουμε από αυτούς. Δεύτερον, στον μεγάλο Κομμουνιστή-Τροτσκιστή αγωνιστή Λουκά Καρλιάφτη (Κ. Καστρίτη) (1905-2010), που βρεθήκαμε πολύ κοντά του τα τελευταία χρόνια της ζωής του και που σ’ αυτόν χρωστάμε τη μοναδική ουσιαστικά γραπτή πηγή για την ένδοξη ιστορία του προπολεμικού ελληνικού τροτσκισμού.

Το τρίτο πρόσωπο, που μας έδωσε την έμπνευση για αυτό το άρθρο αλλά και πολλά από τα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε αυτό, είναι η ίδια η κόρη της Κατίνας Εμμανουηλίδου, η Πελαγία. Η κυρία Πελαγία, που βαφτίστηκε έτσι προς τιμήν του πρώτου αρχειομαρξιστή της Θεσσαλονίκης, του Πελάγιου, που δεν πρόλαβε ουσιαστικά, όπως θα διαβάσετε κατά την εξιστόρηση των γεγονότων, να γνωρίσει τη μητέρα της, που πέρασε τρομερές κακουχίες και δυσκολίες, όπως τα περισσότερα παιδιά αγωνιστών εκείνης της εποχής, αλλά στέκει όρθια, βράχος αισιοδοξίας, κουράγιου, ανθρωπιάς· και που η επαφή μας μαζί της μας θύμισε για ποιες ηθικές αξίες πολεμάμε και πώς πρέπει να είναι οι άνθρωποι σε μια άλλη, καλύτερη κοινωνία για την οποία παλεύουμε.

Η Κατίνα Εμμανουηλίδου, που το πραγματικό της όνομα ήταν Μαριάνθη Πισπιλόγλου, γεννήθηκε στα Θείρα της Μικράς Ασίας το 1907. Με τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, η οικογένειά της ήρθε στην Ελλάδα – όπως και οι υπόλοιποι επιζήσαντες Μικρασιάτες και Πόντιοι, θύματα του μεγαλοϊδεατισμού του ελληνικού καπιταλισμού, της αγριότητας του τούρκικου εθνικισμού και των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων της Αντάντ. Στην τραγική πορεία των Ελλήνων από τα ενδότερα της Μικράς Ασίας προς τη Σμύρνη, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τους Τσέτες που τους κατεδίωκαν, η μόλις 15χρονη τότε Κατίνα κουβαλούσε την ανήμπορη μάνα της και ταυτόχρονα κατέβαινε σε πηγάδια για να βρει νερό για τους κυνηγημένους. Μιλάμε, λοιπόν, για ένα άτομο που το χαρακτήριζε από πολύ μικρή ηλικία η τόλμη, η αφοβία, η ψυχική δύναμη.

Μετά από σύντομη περιπλάνηση σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Η Κατίνα βγήκε από νωρίς στη βιοπάλη, δουλεύοντας σαν καπνεργάτρια στα καπνεργοστάσια του Πειραιά. Μέσα στο κλίμα της σκληρής ζωής των προσφύγων και των φτωχών εργατών του Πειραιά, ανέπτυξε επίσης από νωρίς μια έντονη ταξική συνείδηση. Δυσκολευόταν να στεριώσει σε ένα καπνομάγαζο, καθώς δεν ανεχόταν την τρομοκρατία των εργοδοτών. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια ήρθε σε επαφή με το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Όχι όμως με το ΚΚΕ, αλλά με την πιο επαναστατική τάση μέσα στο εργατικό κίνημα της εποχής, τους αρχειομαρξιστές.

Ο αρχειομαρξισμός υπήρξε ένα ιδιότυπο επαναστατικό ρεύμα των πρώτων χρόνων του ελληνικού εργατικού κινήματος. Η ονομασία του προέρχεται από το θεωρητικό περιοδικό «Αρχείον του Μαρξισμού», που άρχισε να εκδίδεται στα 1923, με σκοπό τη διαμόρφωση ιδεολογικά καταρτισμένων στελεχών μέσα στο πολύ νεαρό και άπειρο τότε ελληνικό κίνημα. Παρότι βασικά στελέχη τού μετέπειτα αρχειομαρξισμού συμμετείχαν -και μάλιστα έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο- στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) το 1918, σύντομα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα σοσιαλδημοκρατικά-μικροαστικά στοιχεία που κυριαρχούσαν στην ηγεσία του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) αποτελούσαν ένα μεγάλο εμπόδιο για την ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Έτσι, και μετά την κυκλοφορία του «Αρχείου του Μαρξισμού» και τις μαζικές διαγραφές απ’ το ΚΚΕ, έβαλαν μπροστά την ίδρυση ενός νέου επαναστατικού ρεύματος.

Το ρεύμα αυτό γνώρισε μια ραγδαία ανάπτυξη μέσα στο εργατικό κίνημα, συνέκλινε σταδιακά με τις θέσεις του Τρότσκυ και της Αριστερής Αντιπολίτευσης στην ΕΣΣΔ, συγκρούστηκε σκληρά με το σταλινοποιημένο -πλέον- ΚΚΕ και έφτασε σε ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο οργανωτικότητας και αποτελεσματικότητας στην πάλη. Με παρέμβαση του ίδιου του Λέοντα Τρότσκυ στα 1930, η οργάνωση των αρχειομαρξιστών ανακηρύχθηκε επίσημο ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης, με την ονομασία ΚΟΜΛΕΑ (Κομμουνιστική Οργάνωση Μπολσεβίκων Λενινιστών-Αρχειομαρξιστών) και εφημερίδα την περίφημη «Πάλη των Τάξεων». Οι αρχειομαρξιστές έγιναν ουσιαστικά οι πρώτοι Έλληνες τροτσκιστές και έγραψαν χρυσές σελίδες αγώνων, νικών, θυσιών μέσα στο ελληνικό εργατικό κίνημα του Μεσοπολέμου. Στα τέλη της δεκαετίας του ’20, οι αρχειομαρξιστές-τροτσκιστές είχαν υπό τον έλεγχό τους 50 εργατικά σωματεία, τρία μεγάλα κινήματα της εποχής (αναπήρων και θυμάτων πολέμου, φυματικών, ανέργων), ενώ διέθεταν σχηματισμούς σε όλες τις πόλεις και κωμοπόλεις της Ελλάδας!

Σε μια τέτοια οργάνωση προσχώρησε, λοιπόν, η καπνεργάτρια Κατίνα Εμμανουηλίδου και η έμφυτη μαχητικότητά της εκφράστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε μια οργάνωση πρότυπο μαχητικότητας. Το «βάπτισμα του πυρός» για την Εμμανουηλίδου ήταν η καπνεργατική απεργία του 1927, σύμφωνα και με όσα αναφέρει ο Κ. Καστρίτης («Ιστορία του Μπολσεβικισμού-Τροτσκισμού στην Ελλάδα», 5ος τόμος). Η απεργία ήταν πανελλαδική. Ξεκίνησε από την Καβάλα, το μεγαλύτερο καπνεργατικό κέντρο της χώρας, και επεκτάθηκε σε πολλές πόλεις και στον Πειραιά.

Ο καπνός ήταν το βασικότερο εξαγωγικό προϊόν για την Ελλάδα της εποχής. Καθώς οι καπνεργάτες ήσαν μαχητικοί και οργανωμένοι στην πανίσχυρη Κ.Ο.Ε. (Καπνεργατική Ομοσπονδία Ελλάδος), είχαν κερδίσει πολλά δικαιώματα. Έτσι, οι καπνοβιομήχανοι και καπνέμποροι αναζητούσαν μόνιμα τρόπους να σπάσουν τους μισθούς και τις κατακτήσεις τους. Οι εξαγωγές ανεπεξέργαστων καπνών και η αντικατάσταση ανδρών καπνεργατών από πολύ χαμηλότερα αμειβόμενες γυναίκες ήταν δύο από αυτούς τους τρόπους. Η Κ.Ο.Ε. ήταν τότε «κάστρο» του ΚΚΕ, όμως κι οι αρχειομαρξιστές διέθεταν ισχυρές προσβάσεις στο καπνεργατικό κίνημα. Μάλιστα, αρχειομαρξιστές είχαν πρωταγωνιστήσει στη μεγάλη νικηφόρα απεργία των καπνεργατών του Αγρινίου στα 1926. Πολλοί Αγρινιώτες αρχειομαρξιστές καπνεργάτες (Θεμελής, Καπετανάκης, Ξανθόπουλος κ.ά.) εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά και βοήθησαν να δυναμώσει η επιρροή του αρχειομαρξισμού μέσα στο πειραιώτικο καπνεργατικό κίνημα. Την περίοδο για την οποία μιλάμε, πρόεδρος του σωματείου των καπνεργατών στον Πειραιά ήταν ο αρχειομαρξιστής Λάμπης.

Στον Πειραιά, λοιπόν, 3.000 καπνεργάτες κατέβηκαν σε απεργία από τις 8 Ιουνίου του 1927. Ζήτησαν αλληλεγγύη από άλλους εργάτες. Οι ναυτεργάτες κατέβηκαν σε απεργία συμπαράστασης. Στις 13 Ιουνίου, ξέσπασαν συγκρούσεις με τους χωροφύλακες, ενώ τα καπνεργοστάσια τα φύλαγε ο στρατός. Οι καπνεργάτες έσπασαν τη Νομαρχία και την Εισαγγελία. Η καταστολή ήταν μεγάλη. Οι καπνεργάτες, όμως, πέτυχαν την ικανοποίηση των περισσότερων αιτημάτων τους. Στις συγκρούσεις συνελήφθη, μεταξύ άλλων, η Κατίνα Εμμανουηλίδου. Ήταν η πρώτη από μια μεγάλη σειρά συλλήψεων και καταδιώξεων.

Το 1929, η Κατίνα Εμμανουηλίδου έχει ήδη ξεχωρίσει σαν ένα από τα πιο αφοσιωμένα και δραστήρια μέλη της οργάνωσης. Κατακτά συνεχώς εργάτριες κι εργάτες στις επαναστατικές ιδέες, είναι πρώτη στις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις, ατρόμητη απέναντι στους χαφιέδες, τους αστυνομικούς, αλλά και τους τραμπουκισμούς των σταλινικών. Η δράση της στον προλεταριακό Πειραιά επεκτείνεται συνεχώς.

Στο μεταξύ, με την εφαρμογή του «Ιδιώνυμου» του Βενιζέλου, όλες οι κομμουνιστικές και εργατικές οργανώσεις χτυπιούνται αλύπητα. Σύλληψη, ξυλοκόπημα, φυλάκιση, εκτοπισμός γίνονται μια συνηθισμένη κατάσταση, μια καθημερινή απειλή για κάθε επαναστάτη, για κάθε πρωτοπόρο εργάτη.

Την Πρωτομαγιά του 1930 στου Ρέντη, η Εμμανουηλίδου ορίστηκε να μιλήσει εκ μέρους του γυναικείου τμήματος της οργάνωσης. Μίλησε για το ενιαίο μέτωπο πάλης της εργατικής τάξης, πλαισιωμένη από φρουρά 500 αρχειομαρξιστών, καθώς οι αστυνομικοί καραδοκούσαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση - όπως κι έγινε. Έπεσε πολύ ξύλο και πιστολίδι. Η αδερφή της Κατίνας Εμμανουηλίδου, η Αθηνά (μέλος κι αυτή της οργάνωσης και γυναίκα του μεγάλου Αγρινιώτη επαναστάτη Νίκου Ξανθόπουλου), άνοιξε το κεφάλι ενός αστυνομικού με πέτρα. Συνελήφθησαν και οι δύο, όπως και μια σειρά άλλες συντρόφισσες, απέναντι στις οποίες οι ασφαλίτες όχι μόνο δεν υπήρξαν πιο «μαλακοί» αλλά αντίθετα επέδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο. Αλλά η Κατίνα αποδείχτηκε, για μια ακόμη φορά, σκληρό καρύδι. Εν τέλει, παραπέμφθηκε σε δίκη για αντίσταση κατά της αρχής και καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλάκιση.

Το φθινόπωρο του 1930, η Κατίνα Εμμανουηλίδου εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν κάτι συνηθισμένο για τους επαναστάτες της εποχής να αλλάζουν πόλη, καθώς οι διαρκείς συλλήψεις και απειλές δεν σε άφηναν και να στεριώσεις σε μια δουλειά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πάντως, ήταν και απόφαση της οργάνωσης δυναμικά στελέχη να μετακινηθούν εκτός Αθήνας, προκειμένου να βοηθηθεί η ανάπτυξη σε άλλες πόλεις. Έτσι, η Εμμανουηλίδου ανέλαβε ιδιαίτερα καθήκοντα εκ μέρους της οργάνωσης στους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης.

Όμως, μαζί με τα ζητήματα του εργατικού κινήματος και την πάλη κατά του αντικομμουνιστικού «Ιδιώνυμου», ήρθε στην επικαιρότητα και η πάλη κατά του φασισμού. Η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, που είχε ξεκινήσει από την Αμερική το ’29, δημιούργησε συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξη φασιστικών και ακραία αντικομμουνιστικών οργανώσεων, που λειτουργούσαν σαν ειδικά σώματα του κράτους για το τσάκισμα της οργανωμένης εργατικής τάξης αλλά και σαν τελευταία εφεδρεία του συστήματος. Παρόλο που ο φασισμός δεν πήρε ποτέ διαστάσεις μαζικού κινήματος στην Ελλάδα, οι τάσεις υπήρχαν κι εδώ – και βοηθούνταν ευθέως από τον αστικό πολιτικό κόσμο. Η πιο μαζική απ’ αυτές τις οργανώσεις που φιλοδόξησαν να μιμηθούν τους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι και τα SA του Χίτλερ ήταν οι λεγόμενοι τριεψιλίτες (Εθνική Ένωσις Ελλάς, ΕΕΕ) της Θεσσαλονίκης. Αυτοί, λοιπόν, είχαν βάλει στο στόχαστρο τους κομμουνιστές, τους οργανωμένους εργάτες και, κυρίως, τους Εβραίους.

Στις 3 Ιουλίου του 1931, οι φασίστες έβαλαν φωτιά στον εβραϊκό συνοικισμό του Κάμπελ, όπου κατοικούσαν οι πιο φτωχοί Εβραίοι. Οι τροτσκιστές βγήκαν αμέσως στους δρόμους για ν’ απαντήσουν στη φασιστική πρόκληση. Στην πρώτη γραμμή, μεταξύ άλλων, η Εμμανουηλίδου και οι Εβραίοι σύντροφοι Ανρί Περαχιά (εκτελέστηκε από τους Γερμανούς την Κατοχή, την Πρωτομαγιά του 1944, με τους 200 της Καισαριανής) και Ντάριο Νισίμ. Οι σύντροφοί μας έβαλαν φρουρές στους εβραϊκούς συνοικισμούς και πολυγράφησαν αμέσως προκήρυξη με συνθήματα «Κάτω οι σφαγές των καταπιεσμένων», «Κάτω τα χέρια απ’ την ισραηλίτικη φτωχολογιά» κτλ. Η διαδήλωση που ακολούθησε χτυπήθηκε άγρια απ’ την αστυνομία. Πάλι σύλληψη και άγρια κακοποίηση για την Εμμανουηλίδου. Δεν τόλμησαν, όμως, ούτε αυτή ούτε τους άλλους συλληφθέντες συντρόφους να τους περάσουν από δίκη, γιατί στη δίκη θα αποκαλυπτόταν ότι η αστυνομία βοηθούσε τους φασίστες στο δολοφονικό τους έργο.

(Η συνέχεια στο επόμενο φύλλο)

Πάρις Δάγλας

ΚΑΤΙΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ

(1907-1933)

Μια αξέχαστη

επαναστάτρια εργάτρια

(Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο)

Εξιστορώντας τη ζωή της θρυλικής επαναστάτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας, την είχαμε αφήσει στα μέσα του 1931 στη Θεσσαλονίκη. Είχαμε αναφερθεί στην προσχώρησή της στο επαναστατικό κίνημα, και συγκεκριμένα στον αρχειομαρξισμό-τροτσκισμό (ΚΟΜΛΕΑ), στο πώς εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα από τα ικανότερα στελέχη της οργάνωσης μέσα στο καπνεργατικό κίνημα, στο απαράμιλλο θάρρος της που την έκανε να ξεχωρίζει από την πρώτη στιγμή σε κάθε δυναμική δράση.

Στη Θεσσαλονίκη, η τρομοκρατία κατά του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος οργιάζει. Αστυνομικός διευθυντής Θεσσαλονίκης, ο διαβόητος κομμουνιστοφάγος Καλοχριστιανάκης. Μέσα στο 1931, η Κατίνα Εμμανουηλίδου θα συλληφθεί σε διαδήλωση καπνεργατριών, θα δικαστεί και θα καταδικαστεί σε φυλάκιση 4 μηνών. Στην απολογία της θα πει: «Δεν μπορούμε να ’χουμε τους καταχραστές και τους εργοδότες να τρώνε τον ιδρώτα το δικό μας, ν’ απολαμβάνουνε τ’ αγαθά του πολιτισμού με τη δουλειά τη δική μας. Αγωνιζόμαστε για την καλύτερη ζωή της εργατικής τάξης, για την κατάπαυση της εκμετάλλευσης».

Η τελευταία σύλληψη και καταδίκη

Και έφτασε η Πρωτομαγιά του 1932. Η λύσσα της αντίδρασης ενάντια στο εργατικό κίνημα ήταν τόσο μεγάλη που οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις απαγορεύτηκαν. Ωστόσο, προετοιμάστηκαν παράνομες συγκεντρώσεις· στη Θεσσαλονίκη έγινε μία πιο κεντρική και τουλάχιστον άλλες τρεις στις συνοικίες. Αστυνομικοί, έφιπποι χωροφύλακες, χαφιέδες, παρακρατικοί φασίστες είχαν ζώσει από νωρίς τις περιοχές όπου θα γίνονταν συγκεντρώσεις. Και ο στρατός ήταν σε επιφυλακή. Η καταστολή άρχισε αμέσως. Τότε η Κατίνα Εμμαννουηλίδου έδειξε για μια ακόμα φορά το τεράστιο σθένος της. Σταμάτησε ένα τραμ στη συμβολή της Λεωφόρου Στρατού με την οδό Παρασκευοπούλου, διέκοψε τη συγκοινωνία, ανέβηκε πάνω στο τραμ και άρχισε να μιλάει με ενθουσιασμό στους εργάτες! Αστυνομικοί και παρακρατικοί ξεχύθηκαν πάνω της. Με τα χίλια ζόρια κατάφεραν να την κατεβάσουν από το τραμ.

Επί τόπου και περισσότερο στο τμήμα την ξυλοκόπησαν άσχημα. Δεν της επέτρεπαν να δει το δύο μηνών μωρό της, κι όταν το έφερε μια συντρόφισσα στο τμήμα για να το θηλάσει, αρνήθηκαν να της το δώσουν και συνέχισαν να την ξυλοκοπούν. Εδώ να πούμε ότι στη Θεσσαλονίκη η Κατίνα Εμμανουηλίδου συνδέθηκε με τον Σωτήρη Τσιγαρίδη (Ποντίκη), που ήταν το κορυφαίο στέλεχος του αρχειομαρξισμού-τροτσκισμού στη Βόρεια Ελλάδα. Μέλος του περίφημου Πρώτου Πυρήνα του Αρχείου του Μαρξισμού και επαγγελματίας επαναστάτης μεγάλου βεληνεκούς. Το παιδί που γεννήθηκε από τη σχέση τους, στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που μπόρεσαν να ζήσουν μαζί, μεταξύ συλλήψεων και φυλακίσεων, το έβγαλαν Πελαγία, από τον Πελάγιο, τον πρώτο αρχειομαρξιστή της Θεσσαλονίκης. Όταν συνελήφθη η Κατίνα, ο σύντροφός της είχε ήδη συλληφθεί και καταδικαστεί σε 4 χρόνια φυλακή και 3 εξορία. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ.

Η Εμμανουηλίδου παραπέμφθηκε σε δίκη τρεις μέρες μετά τη σύλληψή της. Ο δικαστής, που την αναγνώρισε από προηγούμενες δίκες, της φώναξε: «Εσύ, πάλι εσύ, διαρκώς εσύ!». Και εκείνη του απάντησε: «Ναι, εμείς, διαρκώς εμείς, οι πρωτοπόροι του εργατικού κινήματος θα βρισκόμαστε επικεφαλής της εργατικής τάξης για την απελευθέρωσή της». Καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλακή και 2 εξορία στη Γαύδο. Αυτή ήταν η αντιμετώπιση του αστικού κράτους σε όσους υπερασπίζονταν το αυτονόητο δικαίωμα των εργατών να μην πεθάνουν από την πείνα!

Η Εμμανουηλίδου οδηγείται στις γυναικείες φυλακές Θεσσαλονίκης μαζί με το παιδί της. Τον Αύγουστο του 1932 μεταφέρεται στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ στην Αθήνα. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Πάλης των Τάξεων», εδώ επιφυλάσσεται ιδιαίτερη «περιποίηση» στις πολιτικές κρατούμενες. Απαγόρευση όχι μόνο πολιτικών βιβλίων και εφημερίδων αλλά κάθε βιβλίου γενικώς, απαγόρευση προαυλισμού, το επισκεπτήριο πολυτέλεια κτλ. Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, μέσα στη φυλακή, η συντρόφισσα έπρεπε να μεγαλώνει και το παιδί της… Στις 23 Αυγούστου του ’32, η «Πάλη των Τάξεων» αναφέρει ότι φύλακες χτύπησαν ανελέητα και βασάνισαν τις κρατούμενες, επειδή γύρεψαν να διαμαρτυρηθούν στον επιθεωρητή του υπουργείου Δικαιοσύνης. Η Εμμανουηλίδου τραυματίστηκε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στην κοιλιά και τα πλευρά. Ωστόσο, κερδίζουν το δικαίωμα να προαυλίζονται δύο ώρες την ημέρα.

Η υγεία της είχε ήδη κλονιστεί σοβαρά. Η δύσκολη ζωή της από μικρή ηλικία, οι άθλιες συνθήκες στα καπνομάγαζα, κυρίως όμως οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια από τα όργανα του αστικού κράτους, είχαν φθείρει το σώμα της μεγάλης επαναστάτριας. Σε καμία περίπτωση, όμως, την ψυχή της και το πνεύμα της! Εκείνο το φθινόπωρο του 1932, η συντρόφισσα μπαίνει σε μια αγωνιώδη φάση. Διαγιγνώσκεται με ρινική στένωση και οξεία πυώδη εκβλάστηση -ουσιαστικά καρκίνο- στη μύτη. Παρά την προφανή ανάγκη να της χορηγηθούν φάρμακα, η διεύθυνση των φυλακών αρνείται! Γιατρός του Ερυθρού Σταυρού που την επισκέπτεται συστήνει άμεση επέμβαση. Η διεύθυνση των φυλακών και πάλι δεν δίνει άδεια!

Η ηρωική απόδραση

Η Εμμανουηλίδου, όμως, δεν είναι διατεθειμένη να ανεχθεί παθητικά τη μεθοδική της εξόντωση από τους δεσμώτες της. Σαν τολμηρή επαναστάτρια, ζητά την άδεια της οργάνωσης να δραπετεύσει (από υπεύθυνο σύντροφο με τον οποίο ήρθε σε επαφή σε επισκεπτήριο) και καταστρώνει η ίδια το σχέδιο. Εδώ αξίζει να προσθέσουμε ότι τις λεπτομέρειες για την απόδρασή της της αφηγήθηκε η ίδια σε κείμενο με τίτλο «Πώς δραπέτευσα», που δημοσιεύθηκε στην «Πάλη των Τάξεων» στις 15 Απριλίου του 1933. Προμηθεύεται πριονάκι - το οποίο οι σύντροφοι έκρυψαν σε πάνες για το μωρό της. Σε επόμενα επισκεπτήρια γίνονται οι απαραίτητες συνεννοήσεις με συντρόφους για το πώς θα συντονιστούν οι κινήσεις της ίδιας με την ομάδα που θα τη βοηθούσε απ’ έξω. Επίσης, λίγο πριν από την απόδραση έδωσε και το παιδί της σε συντρόφους, ώστε να είναι καθ’ όλα έτοιμη.

Η δραπέτευση έχει προγραμματιστεί για το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς του 1933. Κόβει με το πριονάκι τα σίδερα του παραθύρου του κελιού της. Με «σχοινί» από δεμένα μεταξύ τους σεντόνια φτάνει στο εξωτερικό προαύλιο. Ανεβαίνει με άλλα σχοινιά στον εξωτερικό τοίχο. Εκεί θα αναγκαστεί να περιμένει για μία ολόκληρη ώρα, καθώς οι σύντροφοι που βρίσκονταν απ’ έξω αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν λίγο επειδή αντιλήφθηκαν περιφερόμενους αστυνομικούς. Τελικά η Κατίνα κατεβαίνει από τον τοίχο και εξαφανίζεται μαζί με τους συντρόφους που την περίμεναν. Στις 3 Ιανουαρίου 1933, η «Πάλη των Τάξεων» με περηφάνια ανακοινώνει στο πρωτοσέλιδο:

«Ένα υπέροχο παράδειγμα επαναστατικού ηρωισμού και αυτοθυσίας

Η ΗΡΩΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΡΙΑ σ. ΚΑΤΙΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ

ΞΕΦΥΓΕ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Η δραπέτευση της συντρόφισσάς μας από τις Φυλακές Αβέρωφ σκόρπισε τον

ενθουσιασμό στους εκμεταλλευόμενους και τη λύσσα στους εκμεταλλευτές»

Και πράγματι λύσσαξε ο αστικός Τύπος. Μιλούσε για «θρασεία» απόδραση και απορούσε πώς κατάφερε να το σκάσει. Όμως, στην αρθρογραφία του αστικού Τύπου υπήρχε και ένα δέος· δέος για την ψυχική δύναμη και την τόλμη που έδωσαν οι επαναστατικές ιδέες σε μια γυναίκα, που την εποχή εκείνη εξ ορισμού θεωρούνταν «αδύναμο πλάσμα».

Η εφημερίδα «Αλλαγή» σχολίαζε: «Ο κομμουνισμός άλλαξε και τις γυναίκες. Φαίνεται να τις δίνει θάρρος και να τις κάνει παλληκάρια. Άλλη γυναίκα θα έτρεμε και ως μυθιστόρημα να διαβάση την δραπέτευσιν, όχι και να την πραγματοποιήση». Η «Καθημερινή» έγραψε: «Η απόδρασις αυτή είναι η θρασυτέρα, μυθιστορηματικωτέρα και σπουδαιοτέρα όλων, διότι η αποδράσασα είναι μια γυναίκα, μια αρχειομαρξίστρια, η Αικατερίνη Εμμανουηλίδου, και διότι μετεχειρίσθη τρόπον που μόνον εις τα περιπετειώδη αστυνομικά φιλμ δύναται κανείς να συναντήση». Και η «Ακρόπολη»: «Ήταν καιρός φαίνεται για μια ακόμη επίδειξιν της ικανότητος των Ελλήνων κομμουνιστών να απελευθερώσουν από τας φυλακάς, υπό μυθιστορηματικάς μάλιστα συνθήκας, φυλακισμένους συντρόφους των. Προχθές πάλιν, ξημερώνοντας του Αγίου Βασιλείου, απελευθέρωσαν μια φημισμένη σύντροφό τους, την κομμουνίστριαν Κατίνα Εμμανουηλίδου… Δι’ οιονδήποτε όμως λόγον και αν απηλευθερώθη η πολεμικωτάτη αυτή κομμουνίστρια, η οποία τόσην δράσιν είχεν αναπτύξει εις την Θεσσαλονίκην, παρουσιάζει εξαιρετικόν ενδιαφέρον». Εδώ να πούμε ότι λίγους μήνες νωρίτερα είχε δραπετεύσει από τις φυλακές Συγγρού ο περίφημος Μπεζεντάκος (μέλος του ΚΚΕ, στα νιάτα του αρχειομαρξιστής κι αυτός), σε μια απόδραση που άφησε εποχή. Έτσι, η Εμμανουηλίδου αποκλήθηκε μετά «θηλυκός Μπεζεντάκος».

Πάντως, ο Ριζοσπάστης, με αχαρακτήριστη μικροπρέπεια, ανέφερε την απόδραση της Εμμανουηλίδου σε μια γωνίτσα, με τα πιο ψιλά γράμματα, απέκρυψε σε ποια οργάνωση ανήκε κι ακόμα παραποίησε το όνομά της· την έγραψε «Μανουηλίδου». Ήταν τέτοιος, όμως, ο ενθουσιασμός που σκόρπισε η δραπέτευση σε όλη την εργατική τάξη, που ακόμη και μέλη του ΚΚΕ διαμαρτυρήθηκαν -και μάλιστα επισήμως (πυρήνας Μεταξουργείου)- για αυτή τη στάση του Ριζοσπάστη.

Μαζί με τον αστικό Τύπο, λύσσαξε φυσικά και όλος ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους. Από τη στιγμή που έγινε αντιληπτή η δραπέτευση της Εμμανουηλίδου, άρχισαν οι ανακρίσεις κρατουμένων. Τις συγκρατούμενές της, που ήταν στο ίδιο κελί μαζί της, Μπεφάνη και Στρατηγάκη, μέλη του ΚΚΕ, τις υποβάλλουν σε μεσαιωνικά βασανιστήρια. Παράλληλα, ορδές από ασφαλίτες ζώνουν την περιοχή των γραφείων της «Πάλης των Τάξεων» (στην οδό Καΐρη) και κάνουν προσαγωγές και συλλήψεις, ενώ καταφθάνουν από τη Θεσσαλονίκη αρχιχαφιέδες που γνώριζαν καλά την Εμμανουηλίδου από τη δράση της, ώστε να βοηθήσουν στον εντοπισμό της.

Η προσπάθειά τους, όμως, απέβη άκαρπη. Η Εμμανουηλίδου κρύφτηκε σε διάφορα σπίτια συντρόφων και δεν εντοπίστηκε ποτέ. Οι τροτσκιστές ήσαν πασίγνωστοι για την ικανότητά τους στα ζητήματα συνωμοτισμού και άμυνας έναντι των διωκτικών μηχανισμών του κράτους.

Όμως, η υγεία της Κατίνας Εμμανουηλίδου είχε επιδεινωθεί χωρίς δυνατότητα ανάκαμψης. Η αγριανθρωπική στάση της διεύθυνσης των φυλακών Αβέρωφ, που της στέρησε κάθε θεραπεία, την καταδίκασε. Παρά το ότι ήταν καταζητούμενη, η οργάνωση κατάφερε να τη βάλει σε νοσοκομείο, συγκεκριμένα στο Ιπποκράτειο. Ωστόσο, δεν υπήρχε ελπίδα. Μαρτυρίες των συντρόφων που την έκρυβαν όλο αυτό το διάστημα λένε ότι η αρρώστια την είχε λιώσει κυριολεκτικά - αλλά δεν έχασε στιγμή το θάρρος της.

Το βράδυ της 2 προς 3 Απριλίου του 1933, η πνοή της μεγάλης επαναστάτριας έσβησε. Η είδηση διαδόθηκε από στόμα σε στόμα. Συγκίνηση επικράτησε σε όλη την οργάνωση, σε όλη τη συνειδητή εργατική τάξη, στους καπνεργάτες. Χωρίς να υπάρχει χρόνος να βγει ανακοίνωση για την κηδεία της, που έγινε στις 5 το απόγευμα της 3ης Απριλίου, πολλές εκατοντάδες εργάτες μαζεύτηκαν στο Α΄ Νεκροταφείο. Το «Πένθιμο Εμβατήριο» αντήχησε σ’ όλη την περιοχή. Μπροστά στον τάφο της, μίλησε πρώτα ο Γιώργος Βιτσώρης (κορυφαία ηγετική φυσιογνωμία του ελληνικού τροτσκισμού), που αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση της. Κάλεσε τους εργάτες να εκδικηθούν τους νεκρούς αγωνιστές τους, τα θύματα των εκμεταλλευτών, τα θύματα της κεφαλαιοκρατίας. Ύστερα μίλησε η Γεωργία Αναστασιάδη-Δεληγιάννη (επίσης σπουδαία αγωνίστρια της ΚΟΜΛΕΑ)· και μίλησε για το παράδειγμα της αυτοθυσίας που δίνει η ζωή της Κατίνας Εμμανουηλίδου, για τους αγώνες της κάτω από τη σημαία των Μπολσεβίκων-Λενινιστών και της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης του Τρότσκυ. Και ενώ το σώμα της έμπαινε στη γη, ακούστηκε μ’ ένα στόμα το τραγούδι της «Κόκκινης Σημαίας»:

«Ω Κόκκινη Σημαία μας, χρώμα αγάπης και τιμής, πόσες φορές εσκέπασες τους μάρτυρές μας καταγής»…

Πάρις Δάγλας

Να ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ η είσοδος εις την χώρα ΌΛΩΝ των Ελλήνων μεταναστών του εξωτερικού ..... Μόνο στις κηδείες..... Και δύο ώρες το πολύ...

Κίνδυνος, μέγας κίνδυνος ελοχεύει δια τους Έλληνας μετανάστας που προσεγγίζουν τα πάτρια εδάφη...

Κινδυνεύουν άμεσα να επανατραφούν με το καυστικό υγρό της κακίας, της κραιπάλης και της αποφοράς που αποδίδει εις την ατμόσφαιραν η Ελληνική γη... Τι να το κάνεις αδελφέ μου το ζήτημα... Πως να κρύψεις ότι εδώ στην όμορφη Ελλαδίτσα ζουν καμιά δεκαριά εκατομμύρια κακοφορμισμένοι τύποι.... Εκτός φυσικά από τους γαλωχημένους εις την Δύσην... Τους υπέροχους φίλους των φίλιων δυνάμεων.... Εμείς εδώ γεννάμε κάτι κατσικοκλέφτες, κάτι ρεμάλια του κερατά...

Ενώ αυτοί.... Αυτοί γλύτωσαν... Αυτοί γλύφουν πλέον γάλα από τις Άλπεις, τα Καναδικά όρη... τρέφονται με υγρά άσπιλα και άμωμα από τα Αυστραλιανά εδάφη... Ή ρουφούν το υγρό που τρέφει τας Αγγλίας και που κατεβαίνει από τα Χάιλαντερ.... Άσχετο αν οι Άγγλοι το κλέβουν όλο και οι Σκώτοι είναι καθάρματα.... Τι τα θες αδελφέ.... Ότι και να λέμε.... Το γάλα το Προτεσταντικό, το γάλα της Δύσης είναι ευλογημένο.... Ενώ εμείς στα ανατολικά..... Γύφτοι γεννηθήκαμε, κατακαημένοι θα ψωφίσουμε...

Τι ήταν αδελφέ μου αυτό φέτος... Φτάκαν οι Μπρούκληδες, οι ματσωμένοι, οι λιμοκοντόροι εκ της Δύσεως στα χωριά και μας φλόμωσαν εμάς τους λιγούρηδες...

Πρώτη κουβέντα (κουτοπόνηρη) ..... Τι πράγμα αυτό στο Ελλάδα... Όλοι κλαίγονται ότι χρωστάνε... Και συμπληρώνουν πάραυτα... Εδώ θα μου πεις χρωστά το κράτος...

Δεύτερη ατάκα Ιστορική πλέον... Φοβάμαι να αφήσω τα παιδιά να παίξουν με τα Ελληνάκια γιατί θα τα κτυπήσουν ενώ στον Καναδά.... Στον Καναδά αγάπη μου τα παιδιά είναι αγνά... Φρέσκα αγνά παιδιά Παρνασσού έχεις ακούσει ματάκια μου; Ενώ φρέσκα αγνά παιδάκια Καναδά κάθε ημέρα... Στην λαϊκή αγορά δεν ακούς άλλη κουβέντα.... Εδώ τα ηθικά, τα αγνά, τα ματζώβολα παιζάκια Καναδά....

Μετά το άλλο που το πας.... Στο Δημόσιο της Ιγκλατέρας όλα φτιάχνονται πιτς φιτίλι.... Ενώ εδώ.... Πέντε λεπτά έμεινα με την Λονδοθρεμένη κυρία... Και αντί να με ρωτήσει τι νέα, πως πας, όλα καλά βρε αδελφέ.... Αμέσως να μου την πει... Λες και είμαι υπεύθυνος εγώ.....

ΞΙΠΑΣΜΕΝΟΙ...... ΑΥΘΑΔΕΙΣ .... ΓΟΥΡΟΥΝΟΤΡΑΦΕΙΣ....


Αδελφέ μου το λοιπόν ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ τους λαούς του αγνού θεού του τίμιου Προτεστάντη από τον αβυσσαλέο Ορθόδοξο προτείνω σχέδιο ....

Κατά πρώτον.... Θα γίνουν δέκα Καθαρτήρια κατά το πρότυπο Σπιναλόγγας και άλλων Λεπροκομείων.... Εκεί όταν θα χρειαστεί θα κάθονται οι ερχόμενοι μετανάστες από τα εξωτερικά δύο ή τρεις ημέρες.... Εννοείται μόνο για κηδείες.... Εκεί θα πίνουν ολημερίς γάλα ΗΘΙΚΟ από τις Ελβετικές Άλπεις αναμεμιγμένο με Καναδικό γάλα βούβαλου.... Όλη την υπόλοιπη ημέρα διδάσκαλοι προτεστάντες θα τους διδάσκουν πως να μην δέχονται επιρροή από τους γηγενείς φτωχοδιάβολους..... Μαθήματα εντατικά... Όχι στα ψέμματα.... Πρωί μεσημέρι βράδυ....

Και όταν πάνε στις τελετές της κηδείας μετά θα κάθονται άλλες πέντε ημέρες να αποκαθαρούν.... Μετά συνοδεία τανκς φίλιων δυνάμεων, κατά προτήμηση των δανειστών θα πηγαίνουν στα αεροδρόμια και πάει καλιά τους....


Όλα αυτά δεν είναι μπαρμπούτσαλα... Είναι συμβατικές υποχρεώσεις έναντι του κόσμου της Δύσεως.... Αρκετά τους βρομίσαμε με σκερβελέδες χωριαταρέους και ανατολίτες λεχρίτες.... Τώρα που αρχίζουν να εκπολιτίζονται θα τους ξαναχαλάσουμε ;


ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΤΉΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΔΑΡΙ ΤΟΥΣ ΕΔΩ... ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ...

ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΡΩΜΟΕΛΛΗΝΕΣ...

ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΤΕ ΗΘΙΚΑ ΜΕ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΒΟΜΒΕΣ ΑΕΡΙΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ...

ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΗΔΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΒΡΩΜΟΕΛΛΑΔΑ...

Ανοίγουν οι πύλες του Κάτω Κόσμου...... Ετοιμασθείτε δια την Κρίση του είναι προ των Πυλών....

Και ο ΑΚΡΑΤ σημείωσε στο μεγάλο Τεφτέρι ....
           

                      Όταν το ξανθό, το κίτρινο, το λευκό  γένος συνασπιστούν, τότε το Τέρας είναι γεγονός...
Τότε οι Πιστοί του Νέου είδους του ανθρώπου ωφείλουν να εμφυλοχωρήσουν, να υφαρπάσουν, να αυτοαναληθούν.... http://gr.rbth.com/business/2014/07/01/i_megalyteri_platforma_antlisi_petrelaioy_31301.html  (Μεγάλο Τεφτέρι Νο 10 σελίς 24)


                      Όταν οι τάφοι φτάνουν ως το τέλος του ματιού..... γεμάτοι από το ξανθό γένος που έχει πάρει τα λάβαρα για τον Νέο άνθρωπο... Τότε ο ΑΚΡΑΤ γεμάτος θυμό ανακράζει στον σύμπαντα κόσμο.... ΩΣ ΠΟΤΕ ΛΑΕ του πάνω κόσμου θα ανέχεστε τα εγκλήματα του Κάτω Κόσμου.... (Μεγάλο Τεφτέρι του ΚΑΤΡΑΜΙΟΥ σελ. 2)

                       Όταν οι δικοί σου φίλοι γίνουν εχθροί και εσύ γίνεις Εκείνος ή Εκείνος λάβει την μορφή ευγενούς ανθρώπου με την μορφή ΈΩΣ και εξ συγγενείας αίματος... Τότε υπάρχει ένα ρητό γραμμένο στο Μικρό Μπακαλόχαρτο του ΑΚΡΑΤ (αταξινόμητες σημειώσεις πέμπτο συρτάρι στο χωριό....δεξά) Και το ρητό λέει... ΧΕΣΕ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΑΓΝΑΝΤΕΥΕ....


                       Και ο ΑΚΡΑΤ στοχάστηκε μια μέρα καθισμένος στην δεξιά γωνία του σταθμού των ΣΕΠΟΛΙΩΝ.... Και έγραψε..... Δεν έχει σημασία των πιστών ο τρόπος, ή η κραυγή. Σημασία έχει η ΣΤΡΟΥΚΤΟΥΡΑ για να εκδιώξεις το ΕΠΈΚΕΙΝΑ και το δοτό της υπάρξεως... Γιατί όπως συνεχίζει ο ΑΚΡΑΤ στα Άπαντά του τόμος 33 κεφάλαιο ΠΕΡΙ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΠΙΣΤΩΝ σελίδα 68 .... Να υπερασπίζεται κανείς τις απόψεις του χωρίς να υπαναχωρεί εμπρός στα προβλήματα της καθημερινότητας....

Υπενθυμίζουμε εις άπαντες ότι με 352 ευρά αποκτάτε άπασα το έργο του ΑΚΡΑΤ σε χρυσόδετο ή δερματόδετο έκδοση. Διατίθεται επίσης με χρωματισμό αναλόγως των επίπλων...

Θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητος...

Η ζωή στην ΚΥΜΗ πριν υπάρξει η ΔΕΗ.... Αγώνας για τα παιδιά μας.... για το αύριο του τόπου αυτού...

Η ώρα είναι έντεκα. Γύρω από την σόμπα με τα καυσόξυλα η γιαγιά ετοιμάζει την λάμπα πετρελαίου. Το κρύο στην Κύμη είναι φέτος δαιμονισμένο. Η σόμπα έχει πυρακτωθεί, αφού όλο την ταΐζουμε ξύλα.

Η ηλεκτρική λάμπα στην μέση του δωματίου σταματά μια φορά. Αμέσως επανέρχεται. Η γιαγιά η Μαριγούλα λέει στα παιδιά της. Μια φορά.... Βγαίνει στην αυλή ανάβει την λάμπα πετρελαίου, για να μην βρωμάει το σπιτικό. Ξαναμπαίνει και ξαφνικά η ηλεκτρική λάμπα σβήνει άλλη μια φορά και επανέρχεται το ηλεκτρικό. Μονολογεί φωναχτά. Δεύτερη φορά. Με βήμα σβέλτο κλείνει τον διακόπτη του ραδιοφώνου. Η φωνή των Αθηνών τερματίζεται. Ο παππούς ο Μανώλης στο τελείωμα της πασιέτζας ρίχνει μια δυνατή βρισιά. Άει στον κόρακα... Ύψιστη βρισιά... Κάνει τον σταυρό του ΠΑΝΤΑ ΌΡΘΙΟΣ και κάθεται παίρνοντας στα χέρια του τον ΆΣΣΟ ΣΚΕΤΟ... Ανάβει τσιγάρο και ξαφνικά το σπίτι δεν έχει καθόλου ηλεκτρικό. Το φως πλέον είναι από την λάμπα πετρελαίου....

Απέναντι από το δημοτικό σχολείο ο νυχτερινός υπεύθυνος της Ηλεκτρικής Εταιρίας μανταλώνει την πόρτα. Παίρνει το φανάρι δρόμου και παίρνει τον βροχερό και παγωμένο δρόμο για το σπίτι.... Στο εργοστάσιο (άγνωστο ακόμα που ήταν) η νυχτερινή βάρδια μην έχοντας τον νταλκά να φωταγωγήσει όλη την Κούμη καταπιάνεται να φτιάξει την χτεσινή καταστροφή ενός πυκνωτή. Ο προϊστάμενος ουρλιάζει... Άντε να προλάβουμε αύριο να δώσουμε ρεύμα.... Αγάντα.... ¨Ηδη έξω ένα αυτοκίνητο φτάνει με φοβερό θόρυβο και μπαίνει στο εργοστάσιο. Είναι ο ιδιοκτήτης του μύλου ο Σταματίου στην παραλία της Κύμης. Είχε κλείσει τον μύλο και ανεβαίνοντας για το σπίτι πέρασε από την ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ.... Βλέπει τον Κωσταντή, τον προϊστάμενο και τον ρωτά δήθεν αδιάφορα.... Βρε Κώτσο, αύριο θα έχουμε όλη μέρα ρεύμα ; Τι να σου πω, προσπαθούν τα παιδιά.... Κοίτα αποκρίνεται ο εργοστασιάρχης χάνοντας την ψυχραιμία του.... Έχω ρήτρα εγώ... θα πάθω συφορά... Κόλπος θα μου έλθει..... Να έχεις τα παιδάκια σου τυχερά κάνε ότι μπορείς... Καλή βάρδια.... Αχ Κώτσο.... Είναι και η ΜΙSKO που θα μας πάρει όλη την δουλειά....

Τα παιδιά στο σπιτικό κοιμούνται.... Μόνο ο Αντώνης ξενυχτά γιατί πρέπει να παραδώσει στην Τράπεζα Αθηνών πλήρη τα λογιστικά... Μόνος με συντροφιά τα ροχαλητά και την λάμπα πετρελαίου...

ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς

 

 

Αυτή ήταν η αληθινή ιστορία όπως μου την διηγήθηκε η γιαγιά μου η Μαριγούλα κι η μάνα μου, συγχωρεμένες και οι δύο.... ΠΡΙΝ την ΔΕΗ..... Η πάσα αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι χρονολογίες... Σίγουρα μετά τον πόλεμο...

Ας ευχηθούμε οι αγώνες μας να δώσουν ένα αύριο για τα παιδιά μας (τα παιδιά όλων των Ελλήνων) όπου να έχουν όλοι ρεύμα με ενιαία ΔΕΗ για να μπορέσουμε να σάξουμε μια νέα χώρα.... ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ και ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ...



ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ...




ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ.....

Ψάχνω τον ΑΛΗΘΙΝΟ έρωτα ...... Ώπως ψάχνω και τον ΑΛΗΘΙΝΟ πολιτικό ΜΟΥ..... Και την ΑΛΗΘΙΝΗ πίστη....

Τι είναι αυτό παιδί μου που με κατατρέχει αιώνες τόσους, όπως και στην ζωή μου...

Είναι απίστευτο.... Ψάχνω να βρω τον αληθινό Κομμουνιστή, "Σαν τους παλιούς".... Ψάχνω να βρω την ΑΛΗΘΝΙΝΗ πίστη στην θρησκεία, γιατί γύρω μου είναι κάτι παπάδες ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ....

Και το εκπληκτικότερο όλων είναι ότι κοντεύω να ψοφήσω.... ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΑΛΗΘΗΝΙΝΟ ΕΡΩΤΑ.... Σαν αυτό που μου διηγήθηκε ένας σαλός γεωργός στην ορεινή Ναυπακτία... Αυτό το ΙΔΑΝΙΚΟ ζευγάρι που κοιτάζονταν αλληθωρίζοντας από αγάπη, σεβασμό, ΙΔΑΝΙΚΑ.... Ενώ εγώ την κοιτάω και μου αστράφτει μια μπούφλα...

Αχ αγάπη, αχ ιδανικά μου, αχ κατακαημένη Αράχωβα που δεν έχω βρει το ΤΕΛΕΙΟ.... Το ΙΔΕΩΔΗ στα πάντα.... Εμένα μου έτυχε το απίστευτο... Γονείς λίγο, αληθνινοί, λίγο ψεύτικοι.... Έρωτες ΣΙΓΟΥΡΑ ψεύτικοι που με αφήκαν στους πέντε δρόμους μονάχο να σκίζω τις σάρκες μου ....

Τι αιώνια κατάρα και αυταπάτη διαταράσσει τα σαρκία αυτού του ψυχοπαθολογικού φαινομένου στην χώρα αυτή.... Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι για μια περίεργη σύμπτωση δεν έτυχε σε δαύτους το ΑΠΑΣΤΡΑΠΤΩΝ.... Το ΥΠΕΡΟΧΟ.... Ότι ανάλωσαν την ζωή τους ψάχνοντας κάτι το οποίο είναι τόσο κοντινό, αλλά για ένα περίεργο παιχνίδι της τύχης αυτούς δεν τους άγγιξε το ραβδάκι της τύχης...

Και περνούν τα χρόνια.... "Η χώρα δεν έχει καλούς πολιτικούς¨"  ή το αμίμητο "όλοι είναι πουλημένοι" ή το τρομερό "όλες οι γυναίκες δεν ΜΕ καταλαβαίνουν"... Έχει κανείς κοιμηθεί με την μισή Σίφνο και το εν τρίτο από το Κακοσάλεσι και φαντασιώνεται ότι ακόμα.... ακόμα... δεν έχει βρει το άλλο του μισό.... Αυτό το μισό που έχει στοιχειώσει και μας κυνηγά ως τον αιώνα τον Άπαντα...

Το απίστευτο όμως δεν σταματά εκείθε... Είναι ότι είναι ΦΑΝΕΡΟ και ΠΑΝ- ΑΙΩΝΙΟ κάτι σαν Εξκάλιμπερ ή κάτι σαν την πλάκα του Μωυσή, το γεγονός ότι ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ στην αληθινή διάσταση. Ζούμε στην διάσταση του ψεύδους.... Του κόσμου του φανταστικού. Όπου ο κόσμος ο άδικος, ο ψεύτης χωρίζεται από την γη της επαγγελίας από ένα Ωκεανό γκαντεμιάς. Μιας αιώνιας άδικης δύνης που δεν μας αφήνει να ζήσουμε το ιδεώδες.... το ΑΛΗΘΙΝΟ....

Όλοι έχουμε κολλήσει μια τρομερή ασθένεια που μας καταστρέφει την δυνατότητα να βιώσουμε το ΑΛΗΘΙΝΟ το τίμιο, το ζωοφόρο... Ένα παλάτι κυνηγάμε οι γκαντέμηδες και μας κάθονται συνεχώς κάτι τρώγλες... Έναν αληθινό ΠΟΛΙΤΙΚΟ ψάχνουμε να μας πει την αλήθεια.... Και για ένα περίεργο λόγο όταν μας την λέει την αλήθεια.... ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΥΜΕ το πρόσωπο με αηδία, ή γεμάτοι ενοχές....


Όλοι εν τέλει κάθονται και συζητούν με τον εαυτό τους... (πως γίνεται αυτό ... ένας Έλληνας θεός το ξέρει...) και τελειωμό δεν βρίσκουμε...


ΑΚΡΑΤ..... Καλημέρα ΑΚΡΑΤ....

ΑΚΡΑΤ..... Καλημέρα ΑΚΡΑΤ.....

ΑΚΡΑΤ..... Τώρα θα σου πω μια αλήθεια...

ΑΚΡΑΤ..... Α για πες.....


ΑΚΡΑΤ.... Είπα ψέμματα χτες...


ΑΚΡΑΤ.... Δεν το ήξερα.... Πως εσύ ένας που δεν τα λέει ποτέ το έκανες παλιόπαιδο??

ΑΚΡΑΤ.... Μα τι λες δεν θυμάστε κε ΑΚΡΑΤ που πριν δύο τέρμινα το ξαναέκανες???

ΑΚΡΑΤ.....................................

Τέτοιες φοβερές πάρλες συζητά ο εαυτός μας με τον εαυτό μας...

Γι αυτό την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάτι τέτοιες κοινοτυπίες.... Κάτι τέτοια χαζά.... ΦΡΙΚΑΡΕΤΕ.....

Μα.... τι κάνουν εκεί οι ΓΕΡΜΑΝΟΙ πλούσιοι..... Κουζουλάθηκαν εντελώς;

Εγώ που γεννήθηκα δίπλα στον Ναό και έριξα κάτω τους εμπόρους στον Ναό στον Οίκο του Θεού.... Και εγώ που μεγάλωσα στον Ναό υπηρετώντας τον Γιαχβέ Ελοχίμ.... Και τέλος ξανά εγώ που περιμένω την μεταφορά της Μέκκας στην Ιερουσαλήμ στην αναμενόμενη βασιλεία Του....


Εγώ λοιπόν ο κόσμος που γεννήθηκα στην Ανατολή της Ανατολής.... Είδα κάτι φλώρους από τα δάση της Δύσης να κτίζουν ένα Ναό με τρεις δογματικές παρουσίες....http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/o-%C2%ABoikos-toy-enos%C2%BB-sto-berolino.

Το μπάνισα τούτο και έφριξα..... Γιατί αν αξίζει κάτι στην διαπάλη μου, στην μάγευσή μου από το Θείο είναι η Διαφορά μου, τα σχίσματά μου, ο αγώνας μου ενάντια στον Μαμμωνά, τον Βάαλ, ενάντια στον Διάβολο....

Γιατί πως εγώ που γκρεμίζω τα ΕΙΔΩΛΑ σήμερα στο 2014.... Eγώ που εκδίδω  Φετφάδες να είμαι δίπλα από έναν άπιστο που υψώνει τα ΕΙΔΩΛΑ...

 http://dimpenews.com/2014/06/24/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%B9l-%CE%BC%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B5/


Πως εγώ θα είμαι δίπλα στα είδωλα ;

Και ποιος θα είναι αλήθεια ο τυχερός Χριστιανός; Θα είναι όλοι οι σχισματικοί ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ προδότες και αποστάτες της Πίστης; Θα είναι όλοι αυτοί ή θα είναι κάποιοι που θα επιλέξουν ... άγνωστες δυνάμεις....

Και εγώ που έχασα το όνομα του Ενός στην καταστροφή του Ναού γιατί έτσι καθόρισε η απιστία Μου και ζω στην εξορία από την ιερά γη Του θα με εκπροσωπήσει ποιός άραγε; Ένας Ραβίνος ο οποίος θα εκφράσει ποιόν; Εμένα τον Ορθόδοξο Πιστό του Γιαχβέ.... Ή κανένας νεοτεριστής;

Εγώ δεν πιστεύω στον Έναν και μοναδικό ... Στο υπέρτατο Όν....

Εγώ Πιστεύω στον ΔΙΚΟ ΜΟΥ Έναν και μοναδικό Θεό.... Και αν αξίζει κάτι για την εμφάνιση του εσχατολογικού φαινομένου της αποκάλυψης της αληθείας... Και αν αξίζει κάτι ξαναλέγω είναι να μένω πιστός στην προαιώνια πίστη μου....

Δεν είμαι ανώμαλος κύριε Γερμανέ πλούσιε, της αρπαχτής και του τσιλιμπουρδίσματος εις τα Θεία, που παίρνω σβάρνα της ερήμους και τους αμμόλοφους της χώρας του Λεβάντε...

Δεν είμαι ανώμαλος, κοσμικέ ψευτο νεωτεριστή εφήμερε ψευτο διανοούμενε εκπρόσωπε των βιομηχανιών μετάλλου, που υπερασπίζομαι στην Συρία με τους Αλλαουίτες αντάμα εγώ ο Συροιακωβίτης Ορθόδοξος, την πίστη την Αγία... Μηδέ εγώ ο Νεστοριανός στα βάθη των ιερών χωμάτων της Βαγδάτης που αγωνίζομαι με το όπλο για να υπερασπίσω τις εκκλησιές μου....

Μηδέ εγώ ο υπέρμαχος της ιστορικότερης μονοθεϊστικής αντίληψης έφαγα στην μάπα τόσα ολοκαυτώματα για να σε δω εσένα βαζιβουζούκε να με υποχρεώνεις να είμαι δίπλα δίπλα με τους πλανημένους και διαστρεβλωτές της Πίστης...

Είναι αυτονόητο φυσικά ότι ο Γερμανός απλός άνθρωπος, δεν φέρει καμιά ευθύνη για το έκτρωμα αυτό της απόλυτης σύγχυσης.... Ένας λαός υπέροχος, τίμιος, εργατικός, ένας λαός ΦΑΡΟΣ ΕΛΠΙΔΑΣ για την ανθρωπότητα ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ για το πέρασμα σε μια άλλη κοινωνία... Υπεύθυνοι είναι οι ζουρλαμένοι από το εμπορικό δαιμόνιο... Όπως στις ημέρες της κατάπτωσης των Αθηνών, που είχαν κτίσει τον Ναό στον Άγνωστο Θεό....

Οι ημέρες της Πομπηίας, πλησιάζουν.... Ο Εωσφόρος, οι ιερείς του Βάαλ, οι άπιστοι ειδωλολάτρες στον Ναό αυτό θα έχουν την τιμητική τους....Κάτω από το ψευτο αγιασμένο πάτωμα, η κυοφορία του εχθρού του Θεού θα τεκταίνεται...

Εκεί θα είναι η νέα πόρνη Ρώμη, τα είδωλα, τα ακάθαρτα μέρη.... Ένας σατανάς, ένα κακό θα μεγαλώνει έτοιμο να καταπιεί τους βέβηλους που πάνε να διαταράξουν την ισορροπία του τρόμου επί γης και Ουρανών... Καθώς εκεί θα θελήσουν να γεννήσουν έναν άγνωστο τερατόμορφο Θεό που θα καταστρέψει την γη.... Εκεί 3 ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ιερείς του ΤΕΡΑΤΟΣ με τις αποκρουστικές τους τελετές ημέρα και νύχτα θα γονιμοποιήσουν μια ΠΑΡΘΕΝΑ με το άγνωστο ΚΤΗΝΟΣ που με μορφή αυγού ΟΧΙΑΣ και μορφή πυοφορούσα από οχετό και απόπατο θα ζητάει ακαταπαύστως αίμα και πνευματική τροφή... Γιατί εκεί θα κατασπαράξει από το ζέχνων στόμα του πνευματική ύλη και αίμα αθώων πεπλανημένων αγνών ψυχών.... Υπερασπιστών της Τζιχάντ της μεγάλης, Υπερασπιστών του Μωυσή και υπερασπιστών του Υιού του θεού....

Εκεί οκτάμορφες Παρθένες θα διακορεύονται αενάως από τον Βάαλ, με σκοπό την εμφάνιση των αυγών και των υγρών του εμετού.... Και από εκεί μιλιούνια ανθρωπόμορφων τεράτων ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ θα ξεπετάγονατι τυφλοί από μίσος κατά του Ενός με σκοπό να κηρύξουν την αιώνια κυριαρχία του ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ... Γι αυτό όπως σκότωσαν τους 400 ιερείς του παλαιού ΒΑΑΛ.... έτσι και τώρα πρέπει να σταματήσει η ανέγερση αυτής της μπούρδας....

Ουφ.... περιμένω ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ... ΠΛΙΖ...

Ο Αρχιμανδρίτης και Γραμματεύς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας είναι ΦΑΡΟΣ για την τιμή των ΜΑΝΑΔΩΝ μας των ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ, ΠΛΥΣΤΡΩΝ, ΘΥΡΩΡΩΝ, ΔΟΥΛΙΚΩΝ ΣΤΑ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ.....

 «Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κι ανίψι καθαριστριών. Ελαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην “αργία” της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κι εμάς, να μαγειρέψει ένα πιάτο ζεστό φαγητό, να πλύνει, να απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί. Αυτή η μάνα μου!

Αυτές οι Περιστεριώτισσες, οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικιές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν “παραδουλεύτρες”, όπως τις έλεγαν οι “Κυρίες”, για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματό τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι. Και οι περισσότεροι γίναμε!

Κι όταν επέστρεφε η μάνα απ΄ τη δουλεία, έχοντας μέσα στην τσάντα της τη βρεγμένη της ρόμπα που φορούσε όταν σφουγγάριζε με τα γόνατα τα πατώματα, μικρός εγώ, πολύ μικρός, τη ρώταγα με αγωνία:

- Μαμά, τι μου έφερες;

- “Κούραση, παιδί μου”, η απάντησή της. “Κούραση”.

Μεγαλώσαμε με τα ρούχα που έδιναν οι “Κυρίες” στη μάνα μας για ψυχικό. Δικό μας ρούχο δεν είχαμε. Αποφόρια. Μ’ αυτά ντυνόμασταν. Μανάδες ηρωίδες!

Σ’ αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός. Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι “μπράβοι” των 500 ευρώ. Αντί να φιλήσουν το χέρι τους, τις έστειλαν στα νοσοκομεία.

Αυτοί που σκότωσαν τον “αδελφό” μας και το “παιδί” μας, τον Γρηγορόπουλο,

αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους ναζιστές, σάρκα από τη σάρκα τους,

αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες, για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός,

αυτοί που εκδίδουν πόρνες, για να μαζεύουν τα ποσοστά,

αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες,

αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες,

αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά. Οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδοση το “μέρισμά τους” τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας.

Σ’ όλα αυτά τα ανθρωπάρια, με τους γυμνασμένους μυς και το ελάχιστο μυαλό, που με τη στάση και τη συμπεριφορά τους έφτυσαν τις ίδιες τις μανάδες τους, γυρίζω την πλάτη.
 Σκληραίνω την καρδιά μου.

Δεν τους ευλογώ πια. Δεν μου βγαίνει.

Δεν έχω ευχή για αυτούς.

Ολοι αυτοί, θα με βρουν μπροστά τους, στον αγώνα.

Φωνάζω δυνατά: Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους, λαέ του Θεού, πριν να είναι αργά»…





Με βαθιά ειλικρινή συγκίνηση αναδημοσίευσα την επιστολή του Αρχιμανδρίτη και Γραμματέα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας...Βασίλειου Βαρβέλη...την πήρα από ένα μπλογκ που λέγετε ΒΑΘΥ ΠΡΑΣΙΝΟ... νομίζω...




Γιατί με την Αλεξάνδρεια με συνδέουν δεσμοί παράδοσης... Από εκεί ξεκίνησε η Βενιζελική φαμίλια μου παρατώντας εργοστάσιο και περιουσία με ένα μπαπόρο για να πολεμήσει ο παππούς υπέρ της χώρας αυτής...


Γιατί ο Αρχιμανδρίτης αυτός ΜΙΛΗΣΕ σε κάθε κύτταρο της καρδιάς μου... Γιατί και η δική μου μάνα ήταν στην δεκαετία του 60 καθαρίστρια.... Εύχομαι ο Αρχιμανδρίτης αυτός να γίνει ο επόμενος Πάπας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και να βοηθήσει στην ενότητα του Ελληνισμού εκεί κάτω δηλαδή με απλά λόγια να αγωνιστεί για την ενότητα με τους Κόπτας...


Κύριε Αρχιμανδρίτη... Η μάνα μου καθάρισε όλες τις τότε Κυρίες, έπλυνε όλα τα άπλυτα τους, ξενύχταγε για να μεγαλώσουν τα παιδάκια τους σαν νυχτερινή στο προσκεφάλι τους... Ήταν πάντα στις δεξιώσεις τους απίκο, φέρνοντάς μου ξημερώματα λιχουδιές που πολλοί δεν έχουν ακόμα δοκιμάσει... Αλλά αυτό που πάντα ζήταγα στις πέντε τα ξημερώματα ήταν το ΧΑΔΙ της τίμιας εργάτριας και μιας μάνας που ΈΚΑΝΕ ΤΙΜΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να μεγαλώσει δύο παιδιά.  Ξεριζωμένη από την καταστροφή της οικονομικής κρίσης του 50 ήλθε στην Αθήνα... Εκτός τούτο για να πάψουν οι μπηχτές από τους χίτες εκεί στο χωριό που μας κατηγορούσαν σαν συνοδοιπόρους...

Η Ορθοδοξία μας στάθηκε κατά καιρούς κοντά μας... Εδώ στις ψυχές μας δεν κυλάει αίμα ΦΡΑΓΚΙΚΟ.... Ρέει αίμα ποτισμένο στον αγώνα για ζωή και αγώνα για μια ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Εσείς μένετε κοντά στου μεγάλους Προφήτες τους Ησαΐα, Μαλαχία, Ιεζεκηήλ, ΔευτεροΗσαία, τον Αμώς κλπ Αισθάνομαι ότι κάθε κύτταρο σας φλέγεται ενάντια σε αυτούς που δεν ανήκουν στο πλήρωμα της εκκλησίας... έστω και αν το σφετερίζονται... Η μόνη εσωτερική γαλήνη είναι αυτή που έχετε στην καρδιά σας και αυτήν να εμπιστευτείτε Εγώ σαν παιδί βιοπαλαιστών ΔΕΝ ΜΟΡΦΩΘΗΚΑ και οι λέξεις δεν είναι σωστές.... Όλα είναι γεμάτα λάθη... Αλλά τα ροζιασμένα χέρια, τα κατακόκκινα από τις χλωρίνες, τις παρκετίνες, τα γόνατα τα γεμάτα πόνους από το σκύψιμο στα ΠΑΡΚΕ των κυριών..... τα έχω μέσα στην καρδιά μου...

Αρχιμανδρίτη μου... Αν σας είχα κοντά μου θα σας φύλαγα ΕΥΛΑΒΙΚΑ το χέρι σας... Γιατί επί τέλους ένας ΄Άνθρωπος με Α κεφαλαίο μίλησε με θάρρος εκ μέρους μας.... Εκ μέρους όλων αυτών που είχαν μάνες παραδουλεύτρες, καθαρίστριες, δούλες στα αρχοντικά,, πλύστρες, θυρωρίνες..ή πατέρα θυρωρό...

Ευχόμαστε τα καλύτερα.... Η επιστολή σας είναι παρακαταθήκη ΑΛΗΘΕΙΑΣ.... Είναι κομμάτι της ψυχής μας.... ΓΙΑΤΙ ΔΟΞΑΖΕΤΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΣΕΣ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ.....

ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΤΙΜΑΤΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΠΟΥ ΤΑ ΦΥΛΑΜΕ ΙΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΠΑΞΙΜΑΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ....



Είμαι τέλος συγκινημένος γιατί πχ στους αγώνες των πλατειών αγωνιστήκαμε χέρι χέρι, μαντήλι το μαντήλι μπας και σώσουμε κάτι από την αναπνοή μας από τους τόνους δακρυγόνων..... γιατί ήμασταν μαζί με ανθρώπους της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου αλλά και τους ανθρώπους του Παλαιού ημερολογίου.... Με την επιστολή σας χαιρετίζω τις ηρωίδες που συνάντησα στην Μητροπόλεως που με τις εικόνες στο χέρι και με τα μαντήλια στο κεφάλι αγωνίστηκαν με τον δικό τους τρόπο για να ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ....


Ελπίζουμε μόνο να μείνετε πιστός στους ΦΤΩΧΟΥΣ, τους ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΥΣ .... ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ....

Γράμμα από τον ΤΑΦΟ του AKRAT.... Μια υστεροθανάτια επιστολή προς τους ΠΑΝΩ...

Χαίρε ΠΑΝΩ κόσμε...

Σας μιλάω από τον κόσμο της ΣΙΩΠΗΣ και της ΒΑΡΕΜΑΡΑΣ....

Εδώ κάτω ούλα είναι ΣΤΑΣΙΜΑ και οι εξελίξεις αργούν μια αιωνιότητα...

Αν εκεί πάνω είστε βαριεστημένοι, μουρτζούφληδες, κακομοίρηδες περικαλώ κάντε μια αίτηση ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ...

Σας ορκίζομαι ότι έχοντας μέσον, δόντι και έχοντας σαν καβάτζα μια κουτσουκέλα ενός χερουβήμ.... (¨Ελληνας γαρ) έχω εξασφαλίσει δυνατότητα ανταλλαγής...

Τι με έφερε στον τόπο αυτό.; Οι φίλοι που με αγαπούν και οι συγγενείς το ξέρουν, έστω και αν είναι ανομολόγητο....

Ζόρια πολλά δεν είχα στην ζωή μου ώσπου.... Να φανταστείτε μάγκες ότι ΔΙΑΘΗΚΗ δεν έχω κάμνει...

Σκέπτομαι να αφήσω μετά θάνατον τα ΜΕΓΑΡΑ του λογισμού μου προσφορά στο κίνημα υπέρ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.... Να είναι εκεί πνεύματα ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ, ΕΡΩΤΙΚΑ...

Εδώ κάτω δεν με αγαπά κανείς... ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ....

Εσείς οι επάνω τι στο διάκο κάμετε αδέλφια; Αγαπάτε αληθινά ή νομίζετε ότι αγαπάτε; Πότε βρε ατιμούλικα ζούδια γελάσατε τελευταία φορά;

Και τι περιμένετε και δεν αυτοκτονείτε δια του γέλωτος ;

Κολοκοτρώνη 859 στον Περαία είναι ο ιατρός του γέλιου Χρήστος Μπάρδης...

Εκεί πάνω ξαπλώσατε στο κρεβάτι και χαιδευτήκατε πριν οκτώ τέρμινα;

Και τι κάνετε τα βράδια, βλέπετε μπάλα για κουτσομπολεύεστε ολημερίς;

Η ζωή είναι ΥΠΕΡΟΧΗ, είναι ΜΑΓΙΚΗ και είναι ΒΛΑΚΕΣ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ...

Γέλιο, αστεία, έρωτας, αγάπη, ζωτικότητα, να πιά είναι τα μυστικά για μια ζωή στην επάνω μεριά...

Τα άλλα είναι τις κάτω ζωής θέματα... Και άμα γουστάρετε .... χέλμπουρντα ..... Έχει θέσεις για πολλούς κακομούτσουνους, ζωντόβολα και αιώνια γκρινιάρηδες...

ΝΑ ΘΑΨΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΜΟΥΤΣΟΥΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΜΙΡΛΕΣ, ΤΟΥΣ ΝΕΥΡΟΣΠΑΣΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΟΥΣ....

ΝΑ ΘΑΨΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΤΟΥΣ.... ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΝΕ ΟΥΤΕ ΤΙΣ ΣΑΓΙΟΝΑΡΕΣ ΤΟΥΣ...

ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΠΑΥΤΩΘΟΥΝΕ ΟΙ ΑΛΙΓΑΤΟΡΕΣ, ΣΑΛΙΓΓΑΡΟΙ, ΟΙ ΕΚΔΙΚΙΤΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ, ΟΙ ΑΣΠΑΛΑΚΕΣ, ΟΙ ΒΟΣΤΥΧΟΙ, ΟΙ ΓΗΤΕΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΤΟΥΣ...

ΝΑ ΠΑΝΕ ΔΕΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ.... ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΩΘΩ ΕΓΩ...


ΓΚΕΓΚΕ   ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


Η ΕΓΩ Ή ΑΥΤΟΙ......

Η ΕΓΩ Ή ΕΓΏ

ΕΓΩ Ή ΜΕ ΤΟ ΕΓΩ;

ΠΑΝΣΕΡΑΙΣΚΟΣ Ή ΠΑΝΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΟΣ ;

Εν τω μεταξύ γιατί τρίζουν τα κόκαλλά μου;;;;;;;;;;;'

AX!!! Κυρ εκδότη του ΦΑΡΦΟΥΛΑ.... μας έχεις πάρει τα μυαλά.... ΝΕΟ ΣΟΥΠΕΡ ΤΕΥΧΟΣ...

Έλεγε ο σοφός λαός....



             Με τον ΦΑΡΦΟΥΛΑ εκδότη....

             δεν πας στον ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ

             μονάχα θα γίνεις πότης......



Και πόσο δίκαιο είχε ο σοφός λαός... Γιατί το νέο τεύχος του κυρ Διαμανή είναι αφιερωμένο εις την ΑΛΗΤΕΙΑ... Όχι την αλητεία την γνωστή... Αλλά την πνευματική ή την αλητεία σαν στάση ζωής....

Δεν θα αντιγράψω το τι περιέχει... Θα τα βρείτε εδώ..http://www.networkedblogs.com/WRG1R  Ούτε θα γράψω για την τιτανοτεράστια εκδήλωση εις το bar  Bedouin http://www.athensmagazine.gr/portal/barclubs/businesses/1813 του φίλου συμμαθητού κυρ Μπάμπη εις το γκάζι. Παρεπιπτώντος υπέροχο μπαράκι

Θα μιλήσω για την πρωτότυπη εκδήλωση της Κυριακής στο μπιλιαρδάδικο ΚΕΝΤΡΙ εκεί πάνω στο Γουδί...


Τι μαγική βραδιά αλήθεια ήταν τούτη... Έμπλεξε η μπάρα, το λαϊκό τραγούδι. οι υπέροχες φωνές, οι γυναίκες και οι άντρες.... Τελικά ο κυρ ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ μας εκπλήττει σφόδρα... Και μας χαρίζει ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ μάγευσης... Εκεί στο μπιλιαρδάδικο έμπλεξε δύο κόσμους διαφορετικούς. Τους λαικούς ανθρώπους που ακούνε Στέλιο και Γαβαλά με τον κόσμο που ψάχνει τα λυσσακά μας....

Επειδή δεν το κρύβω.... Οι στιγμές που έχω ζήσει στα λαϊκά μπαρ, στην μπάρα και στον χορό είναι ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ το χάρηκα... Όπως και οι στιγμές στα σφαιριστήρια... Εδώ θα μνημονεύσω δύο υπέροχα μπιλιαρδάδικα... Το ένα το είχε στον Βύρωνα ο ντραμίστας των AFRODITE'S CHILD o γνωστός Λουκάς σιδεράς...http://en.wikipedia.org/wiki/Aphrodite%27s_Child τι να πω δηλαδίς... Παπαθανασίου, Ντέμης ..... Ιστορία... Και στο παιδικό μου μπιλιαρδάδικο το GALAXY που έκλεισε γμτ φέτος.... Και έτσι χάσαμε δύο τραπέζια snooker... και τις υπέροχες νυχτιές με τον κουμπάρο μου .... ανάθεμα...

Λοιπόν επιστροφή στο Κυριακάτικο βραδινό... Νύχτα μαγική, πλανεύτρα. Ομιλητές ο κυρ Μαστρογιαννόπουλος και ο κυρ Διαμαντής ενώ παρέμβαση γαλήνια και γαλήνια έκανε ο κυρ Ζάχος...

Και μετά από την λίγη πάρλα φούντωσε το κέφι. Να μια υπέροχη αηδός, ίδια η κυρία Καραγιάννη, του Φίνου.... Να ο κος Άλτης υπέροχος αηδός και μαγικός μουσικός... Και φυσικά το κλου της βραδιάς ο κος Τοπάλης τον οποίο αυθορμήτως εσηκώθην και εχειροκρότησα μετά μανίας. Γιατί η φωνή του.... καμπάνα. Μέταλλο υψηλό και γάργαρο νερό. Ένας τραγουδιστής κατ¨ευθείαν από το 70... Γιατί η αλήθεια είναι τότε μεγαλούργησε... Και ο κόσμος ο υπέροχος λαϊκός κόσμος να τα ζεϊμπέκικα, να τα τσιφτετέλια. Και υπέροχοι άντρες και γλυκύτατες κοπελούδες. Εν ολίγοις... Μια βραδιά ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ... Και να μου τριβελίζει ο νους... Από ένα ερωτισμό καλλιτεχνικό. Και μια γάργαρη ψυχική ευφορία... Κυριολεκτικά.... ΕΥΦΡΑΝΘΗ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ.


Πάνω από όλα όμως δόξα και τιμή σε όσους σκέπτηκαν, και πραγμάτωσαν μια τόσο ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ βραδυά....


Και μην ξεχνάτε μόρτες... ΜΠΡΟΣ ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ...

ΜΑΜΑ γιατί η ΠΟΡΝΗ η κακιασμένη ΝΕΡΑΙΔΑ κοιμάτε πάντα με τους ΟΧΤΡΟΥΣ ;

Ο κατακαημένος σπήκερ, ο θλιβερός τύπος που είναι Ολυμπιακός που παλαιά ήταν στην ΕΡΤ και τώρα πήγε στην ΝΕΡΙΤ .... αποδεικνύοντας ότι είναι ένας τύπος που μπορεί να παγαίνει παντού, όπου του τα σκάνε (πως μωρέ λέγεται τούτο....).... στον αγώνα που η εθνική Ελλάδος έφαγε 3 γκολάκια είπε το αμίμητο εξυπνακίστικο .... Η ΝΕΡΆΙΔΑ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΛΟΜΒΙΑΝΟΥΣ...

Υπονοούσε ότι η Ελλάς έπαιξε ωραία, δημιούργησε φάσεις και τέλος πάντων από ένα κακό ριζικό, από μια γκαντεμιά, από ένα κρεββάτι που πήγε και έκανε η ΝΕΡΆΙΔΑ με τους Κολομβιάνους χάσαμε...

Θα αφήσω κατά μέρος τα σεξουαλικά απωθημένα... Ότι πχ λιγουρεύεται ο κύριος σπήκερ μια ΠΑΡΤΟΥΖΑ με μια κορασίδα νέα.... αφού η ΝΕΡΆΙΔΑ πήγε με 13 ποδοσφαιριστές χαρίζοντάς τους την εύνοια της τύχης... Αφού το παράτησα θα πω ότι το σπουδαίο είναι ότι για άλλη μια φορά οι τρομεροί πατριώτες έδωσαν τα πάντα στην ποδοσφαιρική ζωή... Ιδρώτα, κούραση, υψηλή ποδοσφαιρική τεχνική.... !!!!!!!!!!! χαχα και από άλογους, παράδοξους, τυχερούς λόγους ΧΑΣΑΜΕ...

Έτσι ΑΚΥΡΩΣΕ τα ενενήντα λεπτά ποδοσφαιρικού αγώνα που μπανίσαμε... Και που όλοι καταλάβαμε ένα πράγμα.... ΟΙ ΚΟΛΟΜΒΙΑΝΟΙ ΕΠΑΙΞΑΝ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ, για ΧΑΒΑΛΕ και σε ρυθμό προπόνησης έριξαν ΜΟΝΟ τρία γκολ.... Δηλαδή είδαμε και κατανοήσαμε ότι αν έπαιζαν σοβαρά θα μας έριχναν καμιά δεκαριά γκολάκια... Και έρχεται ο κυρ. δημοσιογράφος εντός εισαγωγικών και μας τα αναιρεί... Μας λέει κατάμουτρα δηλαδίς ότι αυτά που είδαμε είναι ψέμματα.... Και ότι εμείς έπρεπε να τες πάντων να ήταν το ματς άντε 1-0 υπέρ της Κολομβίας... ακυρώνοντας την ματιά μας...

Και δεν πέρασε ένα 24ωρο από τότε που οι καθαρίστριες επιτέθηκαν στα ΜΑΤ... και η ΝΕΡΙΤ προσπαθεί να κάνει τα άσπρα μαύρα. Τα ΜΑΤ ήταν καλά παιδιά που οι κακούργες επιτέθηκαν με τα σκουπόξυλα και τα μπουγέλα τους....

Όλο το παζλ λοιπόν είναι ένα άθλιο σκηνικό ΜΑΖΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ και μιας γενικής ΜΑΖΙΚΗΣ λοβοτομής... Με στόχο να κάνει τα άσπρα μαύρα. Με στόχο να παγιοποιήσει τους γηγενείς και να χαρίσει στους αληθινούς κακούς την εύνοια....

Και έτσι ενώ εμείς είμαστε οι καλοί, οι έξυπνοι, οι φοβεροί και τρομεροί.... ΜΙΑ ΠΟΡΝΗ ΝΕΡΆΙΔΑ παρτουζόνετε με 13 και τους δίνει υπερφυσικές δυνάμεις τύχης.... Ενώ φυσικά εμείς το 2004;;; δεν θυμάμαι όταν πήραμε το Ευρωπαϊκό στην Πορτογαλία σαν ημίθεοι.... Και χωρίς και ενάντια στην πόρνη ΝΕΡΆΙΔΑ σπάσαμε το κατεστημένο της τύχης...

Και όλα τούτα αποτελούν ένα συνονθύλευμα διαπαιδαγώγησης, νέων και πνευματικής καθυστέρησης μεγάλων στην ηλικία ανθρώπων...

Μας κυβερνάν εν κατακλείδι γκεμπελίσκοι, ανόητοι, αλλά και μεταξύ μας.... Και εμείς παραμυθιαζόμαστε ολημερίς και ολονυχτίς...

Γιατί πχ και στις εκλογές πήγαμε και την ΝΕΡΙΤ  μπανίζουμε και όλα πάνε καλά ...... Βρε μπας και είμαστε και εμείς υπεύθυνοι;;


Είμαστε όμως είμαστε.....

Δημόσια έκκληση προς τον νέο δήμαρχο του Χαΐδαρίου κο Σελέκο του ΚΚΕ....

Κε Δήμαρχε του Χαΐδαρίου.

Γνωρίζω ότι θα παραλάβετε τας εξουσίας σας κατά Σεπτέμβρη μεριά... Ως τότε οι κάτοικοι του Χαΐδαρίου θα υπομένουν τα πάνδεινα σε τούτη την φαύλα και απαίσια πόλη που δεν αγαπά τους κατοίκους της...

Προσέξτε κύριε νέε Δήμαρχε. Δεν σας ψήφισα γιατί είμαι δημότης στην Εύβοια. Μάλιστα είμαι κάτοικος μόλις έξη μηνών... Βοήθησα με την σιωπή μου την ΑΠΟΛΥΤΗ να πάρετε δύο ψήφους. Ότι μπορεί κανείς να καταθέσει...

Η πόλη που θα προσπαθήσετε να βιο πορίσετε είναι μια θαυμάσια πόλη για τους δυνατούς κατοίκους της. Δηλαδή τους νέους και σφριγηλούς, τους εύπορους εποχούμενους σε ωραία ακριβά τουτού και τους περαστικούς με οχήματα που ζηλεύουν την γειτονιά σας...

Όποιος όμως είναι ανήμπορος, οδηπόρος, μανιώδης των λεωφορείων, μεγάλης ηλικίας, με μια κοιλιά για γέννα να.... μετά συγχωρήσεως... όποιος περπατά στα πέριξ βουνά.... ε για όλους αυτούς η πόλη είναι μια διαρκή καταστροφή...

Πρώτα από όλα, όποιος έλθει και περπατήσει στην πόλη σας θα πάθει σοκ από την βρώμα της στους δρόμους... Δεν έχω ξαναδεί πιο βρώμικη πόλη.... Απορώ έχει οδοκαθαθαριστάς η πόλη??? Και αν έχει επαρκούν? Και αν επαρκούν σε πιο καφέ συχνάζουν?? Είμαι μανιώδης της περπατησιάς και όλα είναι βρώμικα.... Τι να πρώτο πω...

Κατά δεύτερον.... Κάντε μια λίστα εργολάβων που έχουν κάνει έργα στα πεζοδρόμια και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΣΑΕΙ.... Τι πράμα είναι τούτο καλέ??? Ούτε μια ευθεία πεζοδρόμηση....
Εννοείτε ότι θα πίνουν νερό στο όνομά σας σαν 1ον) βάλετε κάγκελα ΠΑΝΤΟΥ γιατί στο Χαΐδάρι στα πεζοδρόμια γουστάρουν να παρκάρουν τα φτωχικά τουτού τους αφού τα κυριλέ τα έχουν στα πάρκιγκ τους.... 2ον) Οι μεγάλες ταχύτητες στους δρόμους από τους γκαζάκηδες οδηγούν μαθηματικά σε ατυχήματα.... ΚΑΓΚΕΛΑ ΠΑΝΤΟΥ ΛΟΙΠΟΝ για τους οδηπορούντες μπας και γλυτώσουμε από κανένα αμάξι.... 3ον) ή θα κάνετε ποδητόδρομους ή πείτε να μην οδηγούν ποδήλατα όπου νάνε και όπως νάνε...

Πάρτε μέτρα για τα άγρια και ήμερα ζώα... Δηλαδή η σκοτωμένη αλεπουδίτσα στην Ιερά Οδό που είδα και βιντεοσκόπησα σημαίνει ότι πεινάνε τα ζωντανά και πάνε στα σκουπίδια να χλαπακιάσουν.... Το λοιπόν. Κάντε ταίστρες και λίγο κρεατάκι να φάνε στο περιβάλλον τους.... Έχετε την τύχη να δημαρχέψετε σε μια πόλη με άγρια πανίδα... ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ... Και μπούφους έχετε, και αλεπούδες και ποιος ξέρει τι άλλο... Πχ μια απαγόρευση του δρόμου που περνά το βουνό την νύχτα θα βοηθούσε τα ζωντανά... Τα σκυλιά και οι γάτες θέλουν επίσης ΤΑΙΣΤΡΕΣ και εμβολιασμό και στείρωση...

Σήμερα κε Δήμαρχε πήρα το δρομάκι πίσω από την μονή Δαφνίου.... Το μονοπάτι... Φαντάζομαι ξεύρετε... Και από τα χαλίκια έπεσα στον γκρεμό και στο τσάκ γλίτωσα από το να πέσω στο ρυάκι δηλαδή να αποθάνω... Το όπερ σημαίνει ότι ή θα γένουν σωστοί χώροι περπατήματος ΜΕ ΦΥΛΑΞΗ ή κλείστε κάθε δίοδο προς τα δρομάκια αυτά... Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ είναι μια μπούρδα και μισή και φιλελεύθερη σφόδρα... Αν ψόφαγα και δεν γλίτωνα θα ζητούσα εννοείται τα ρέστα και αν ήμουν ΚΑΠΟΙΟΣ θα ξεφτίλιζα τον Δήμαρχο αν δε δεν ήμουν ΚΑΠΟΙΟΣ θα με κλαίγανε οι ρέγγες μονάχο μου και ούτε ο Δήμαρχος θα το μάθαινε...

Μετά θα σας πω κάτι σοβαρά... Βάλτε να κάνουν κάτι οι πολίτες αλλά με ασφάλεια... Έξυπνες λύσεις... Πχ να μαζώνουν τα παιδιά σκουπίδια... Με απόλυτη ΑΣΦΑΛΕΙΑ όμως και όχι μπάχαλο γιατί η βρώμα είναι το κάτι άλλο..... Πείτε να σκουπίζουν πχ οι ίδιοι αν δεν έχετε οδοκαθαριστές...

Η πόλη που θα διοικήστε είναι μια κούκλα πανούκλα... Όμορφη για τους κατοίκους πχ της Δραπετσώνας αλλά κίνδυνος θάνατος.....

Αν κάνετε κάτι για αυτά θα σας ευγνωμονούν οι φτωχοί δηλαδή οι ΜΗ έχοντες τουτού, οι άνθρωποι δηλαδή που περπατούν.... Ειδάλλως θα γίνετε μια από τα ίδια...

Επίσης, κάντε κάτι για τα ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ.... Δεν αρκούν να μας πάνε στην Αγ. Μαρίνα.... Και κάτι άλλο... ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΤΡΟ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΜΠΑΡΕΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ γιατί θα πεθάνει κανένας... ΜΠΑΡΕΣ ΓΕΡΕΣ ΟΧΙ ΣΙΔΕΡΑΚΙΑ....

Εγώ κε Δήμαρχε αργά ή γρήγορα θα επιστρέψω στους αγαπημένους Αμπελόκηπους... Εσείς εύχομαι να δοξαστεί τε και να σας ψηφίζουν εσαεί...


Και αν έχετε τίποτις πιο έξυπνο να εφαρμόσετε, καλό θα ήταν. Τα πολιτικά θα τα κάμνετε όπως νομίζετε εσείς και διδασκάλους δεν έχετε χρειαζούμενους. Εσείς και το κόμμα σας ξεύρετε τι θα κάμενετε στα υπόλοιπα ζητήματα. Εκεί είναι άλλου παπά ευγαγγέλιο...
Ειδάλλως μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα....

ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ.... ΟΣΟ ΕΓΩ.... ΕΓΩ.... ΕΓΩ....

Πλάσματα κατακαημένα, φοβισμένα, ελλειπή μας την έχουν στημένη μόρτες... Εγώ ξέρω αυτό, εγώ ξέρω εκείνο... Θυμάσαι που το έλεγα αυτό εγώ? Ε να βγήκε....

Τι πράγμα είναι τούτο καλέ.... Και σκορπίζουν την καταστροφή γύρω τους.... Και έχουν θράσος και σε πυροβολούν κατάστηθα.... Και είναι και θιγμένα σαν αντιμιλάς...

Στην πραγματικότητα αυτό που αισθάνομαι είναι μια απίστευτη θλίψη... Μια θλίψη οκτώ χιλιομέτρων...




Τα κάνουν πάντα στην προσωπική τους ζωή ΣΚΑΤΑ... Και έχουν το θράσος να ξαμολάνε μύδρους και να δίνουν διαταγές .... Λες και είναι Πάπες...

Φοβισμένα ανθρωπάρια..... Εγώ το προέβλεψα... Εγώ το είπα... Εγώ... Εγώ... Εγώ...

Προσέξτε δεν είπα ότι είναι καλό να είναι κανείς γονυπετής και οσφιοκάμπτης.... Ούτε να απολογείται πρωί βράδυ και να είναι ένα ζούδι μονάχο αυτοκριτικό...

Αλλά βρε παιδί μου αυτό το εγώ....

Και εν τω μεταξύ το τρομερό είναι ότι όσο σέβεται κανείς και δεν κοντράρει... Παίρνουν και θράσος.... Αλλά ένα να ξέρουν... Μέρα μέρα, ώρα ώρα .... ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ πόσο ρηχοί είναι σαν την παλαιά θάλασσα της Λούτσας...

Λοιπόν, κάντε τους παρέα που και που αλλά ξούπατις.... Διώξτε τους... Αλάργα....

αυτό είναι .... ξανά έκανα μια ηθικοπλασία.... χαχα

O akrat ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ... ΑΦΟΥ ΣΑΡΩΣΕ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΚΛΟΓΑΣ....

Τι ήταν αυτό....!!!!!!!!

Τι μεγαλειώδης τιτανο-γιγάντια νίκη ήταν τούτη....!!!!!!!!

Ο συνδυασμός "Παντελής συσσώρευση επιτυχημένων απάνθρωπων όντων.." τουτέστιν ΠΣΕΑΟ..... ουάου... ενίκησεν εις τας διαδικτυακάς εκλογάς του μπλογκ ΑΚRAT...

Εναντίον μας ήταν όλο το κατεστημένο, οι υδραυλικοί, σωληνουργοί, εργαστρήμυθοι, υαλοκαθαριστές και βεβαίως βεβαίως οι απανταχού οχτροί της ψυχικής ελευθερίας και της υποδόριου ανιχνεύσεως των ιδιωματικών αγκιστρώσεων..!!!!!

Γι αυτό εξερχόμενος εκ του εκλογικού γραφείου δήλωσα τα εξής...


" Ευχαριστώ την μαμά μου, τον μπαμπά μου και όλους όσους με ψηφίσατε...

Δεν έχει σημασία που οι γονείς μου είναι στο υπερπέραν... εμείς ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ.... ¨Εγινε πράξη το ιδεατό σκατολαχανικό ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ....

Ευχαριστώ την πρώτη πόρνη που με μύησε στα μυστικά του σεχ... ονόματι ΒΟΥΛΑ... και όχι ΒΟΥΛΑ ΠΑΛΛΑ...

Ευχαριστώ όλα τα ζωντανά του σπιτιού που δεν έχεσαν το βράδυ της εκλογικής νίκης μου....

Ευχαριστώ την φίλη μου την Σουλτάνα, τον ξάδελφό μου τον Πηγολαμπίδα, την σύντροφό μου από το 1980  που την έχασα και δεν ξέρω το τηλέφωνό της από το 1981...

Ευχαριστώ τον φίλο μου που ήθελε να με πηδήξει αλλά λόγω αιμορροΐδας αντιστάθηκα... Γιατί μου δίδαξε τον καλό αγώνα....

Ευχαριστώ τέλος τον Πανιώνιο, την Άνω Ραχούλα την Κάτω λεμονιά και το υβριδικό αμάξι που θέλω να αγοράσω....

ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΝΙΚΗΤΕΣ

ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ τσογλαναρέοι...


Όχι θα άφηνα τα δημαρχάκια να με ξεπεράσουν...



ε νταξ δεν είναι δήμαρχος ............. αλλά οκ.....







στο μέλλον θα χορέψω και θα με δείτε.... ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΕΟΡΤΗ ΜΕ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΛΑΣΜΑΤΑ....

Ο akrat ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΛΑΓΜΕΝΟΣ ΠΙΘΗΚΟΣ.... ΣΤΟΝ ΩΡΩΠΟ κατά την άποψη ποδηλατών.....

Κατά την εσπέρα της Κυριακής, εθεάθη Πίθηκος μεταλλαγμένος εις τον κεντρικό παράλιο δρόμο του Ωρωπού...

Ναι ναι.... Ήταν ένας μεσήλιξ δηλαδή μουά οδηγών αμάξι αμέσως μετά την έξοδο από το φέρυ μποτ....

Για 300 μέτρα ένα ωραίο ζευγάρι ποδηλατιστών πάγαιναν σιγά σιγά, επιδεικτικά αργά στον δρόμο της ωραίας λουτρόπολις. Πίσω καμιά τριανταρέα τουτού περίμεναν τους δύο ποδηλάτες για να πάνε στην ΑΘήνα ή όπου αλλού...

Σε ένα πλάτωμα τες πάντων ο akrat προσπερνάει τους ποδηλάτες και τους λέει ΕΙΣΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ με ερωτηματικό τρόπο και σιγά σιγά απομακρύνεται.....

Τόσο σιγά που όπως κατάλαβα μετά ο ποδηλάτης γκαζώνοντας φτάνει και κτυπά το παράθυρο ή την λαμαρίνα νευριασμένος... Σταματά ο akrat βγάζει αλάρμ (πάντα νομοταγής) και κατεβάζει το παράθυρο...

Ο κος όπως μου είπε η σύζυγος ήταν εν εξάλλω καταστάσει και τρέμοντας αρχίζει να μου λέει ότι ο δρόμος είναι δικός του και να είναι έτοιμος να μου κάνει τα μούτρα κιμά...

Τι και αν του είπα ΣΕ ΕΒΡΙΣΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ? και αν ναι πότε ρωτούσα... Τι και αν του έλεγα ότι στον δρόμο τον άσφαλτο τον κεντρικό δεν πάμε σιγά σιγά συζητώντας ....

Αυτός ο καλός άνθρωπος συνέχιζε έτοιμος να μουρντάρει...

Φτάνει και η συν ποδηλάτισα και απευθύνεται στον συν ποδηλάτη της... ΑΣΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΣ ΠΙΘΗΚΟΣ....

Μετά από αυτό με αφήνει ο κος Παύλος να συνεχίσω την βόλτα όχι στα δέντρα σαν ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΣ που είμαι ..... αλλά στον δρόμο επιστροφής προς την Αθήνα....

Με αφορμή αυτό το γεγονός θα έλεγα μερικά πράγματα που πιστεύω...

Κατά πρώτον οι Δήμοι, η τροχαία ο πάσας ένας αφήνει στον δρόμο να κυκλοφορεί ο πάσας ένας με ότι τρόπο γουστάρει και αγαπά...

Ο μοτοσικλετιστής με εξάτμιση που γουστάρει.... Το αμάξι όπως θέλει βγάζοντας ντουμάνια... Ο πεζός να περνάει απέναντι όπως γουστάρει...

Ο ποδηλάτης στον δρόμο όπως θέλει σε όποια πλευρά θέλει .... Ας αφήσουμε τα πεζοδρόμια που κανείς δεν μπορεί να περπατήσει...

Αλλά αυτά είναι παρονυχίδες.... Η ουσία είναι πως ένας νέος όμορφος, γυμνασμένος με το ωραίο του μουσάκι μπορεί να τσαμπουκαλευτεί προς ένα μεσήλικα και να συμπεριφερθεί με τον χειρότερο τρόπο απειλώντας με τα μπράτσα τα θεόρατα και την ορμή της νεότης προς έναν άνθρωπο μέσης ηλικίας .....

Και πως μια κυρία, φαντάζομαι νέα, γιατί δεν την πρόσεξα, πως τολμά να μιλάει με ένα τόσο φρικτό τρόπο.... Φυσικά πρέπει να πω ότι ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΑΝ... Αλλά η απειλή, που δεν ήταν απειλή αλλά κάλεσμα να ανταπαντήσω για να βάλει όλους τους γυμνασμένους του μυς σε δράση κάνοντάς με αυγά ποσέ, έχοντας σίγουρη 5νθήμερη νοσοκομειακή διαμονή...

Και φαντάσου να έλεγα κανένα μπινελίκι του στυλ άντε βρε μ.....α κλπ.... ΦΥΣΙΚΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΟΥΣΤΟΥ ΜΟΥ....

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κάθε στιγμή η απειλή είναι τόσο παρούσα και τόσο άμεση που αισθάνεται κανείς ανίκανος να αντιδράσει εμπρός στην βία...

Όλοι θεωρούν ότι αυτοί είναι και κανείς άλλος δεν είναι.... Η απόλυτη φιλελεύθερη δικαιωματική αναρχία που επιβάλλεται επάνω στον αδύναμο και αυτόν που ταν πήραν τα χρόνια....

Έτσι οι ωραίοι αντρικοί γυμνασμένοι μυς πέφτουν σαν ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΝΟΜΟΣ που κάθε αντίδραση απέναντί του είναι ΑΔΥΝΑΤΗ.... Μια κοινωνία μικρών, μεσαίων, ηλικιωμένων ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΤΟΥ....

Εάν υπάρχει μια χώρα που το απόλυτο φιλελεύθερο αστικό αμόκ έχει κυριαρχήσει είναι η χώρα αυτή...

Το δίκαιο του ισχυρού πάνω στον αδύνατο....Το να σε εκμηδενίζουν να σε κάνουν ένα ράκος είναι ο υπέρτατος ΣΚΟΠΟΣ....

Βρες μου ένα άτομο που να μπορεί να συζητά.... Ξεκινούν όλοι με το ΕΓΩ.... ΕΓΩ..... ΕΓΩ..... Να σου πω ΕΓΩ.... Αυτό ΕΓΩ....

Και όποιος νομίζει ότι αυτά δεν είναι σοβαρά.... Ας μην διάβαζε την ανάρτηση....

ΙΔΡΥΟΥΜE ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ.... ΑΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΦΕΡΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ...... ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΑΡΑ ΚΕΝΤΡΟ........

Εμείς που ζούμε νταουν τάουν έτη πολλά, εν ειρήνη δεηθώμεν.... αποστείλαμεν τον ιδρυτήν του κινήματος εις εν προάστιον, των Αθηνών... επ΄ ονομαζόμενον ΧΑΙΔΑΡΙΟΙ ΝΗΣΟΙ.... Ο απεσταλμένος μας διαπίστωσε και μετέφερε εις το κίνημα τας εξής διαπιστώσεις...

Α. Πολλά κουνούπια ίπτανται και παρενοχλούν τους δύσμοιρους πεπλανημένους ιθαγενείς...

Β. Πολλά δεντριά καθαρίζουν τα πνεμόνια των γηγενών Αθηναίων με αποτέλεσμα την αύξηση του καθαρού αέρα ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΘΙΣΤΕΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΡΑΣΤΩΝΗΣ...

Γ. Κυκλοφορούν ζώα και κτήνη όπως αλεπούδια στην Ιερά Οδό την νύχτα και σκύλοι, γάτες περιφέρονται και αμαυρώνουν κάθε έννοια πολιτισμού και κοινής προσπάθειας δεκάδων ετών για να φτιάξουμε μια πόλη τσιμεντένια και όμορφη....

Δ. Φρούτα και καρποί είναι εύκολα διαθέσιμοι και εμποδίζουν τας εμπορικάς δραστηριότητας...

Ε. Αθλητικοί χώροι, γεμίζουν την νεολαία αντιδραστικά ιδεώδη περί καλλιέργειας του σώματος και άλλους αναχρονισμούς....

Για όλα αυτά ο ιδρυτής του κινήματος γενικός γραμματεύς ΣΥΝΤΟΠΙΤΗΣ του αναντάμ παπαντάμ κάτοικος του κέντρου προτείνει τα εξής....

1. Να εγκειστούν οι κάτοικοι όλων των προαστίων σε πολυκατοικίες στο ιστορικό κέντρο των Αθηνών και της Σαλονίκης με ημερήσια έξοδο δύο το πολύ ωρών και μόνο οι έχοντες εργασία ιατρική, δικαστική κλπ κλπ...

2. Να εισπνέουν, φουμάροντας ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ πέριξ των κεντρικών λεωφόρων κατά την ώρα αιχμής, να εισπνέουν λέγω ντουμάνια εξατμίσεων...

3, Ειδικοί ιατροί να τους εξηγούν τι εστί περίπτερο πλησίον της οικίας..... Τι εστί νυκτερινή βόλτα μετά από ένα τσακωμό...

4. Απαγόρευση κήπων, κηπαρίων, δεντρών... μπλιαχ σκαλίσματος χωμάτων, επί πενταετίας συνιστάται.... Μετά θα δούμε... Αν αποτοτινωθούν....

5, Συζητήσεις πολιτικές, τσακωμοί στους δρόμους και εκνευρισμούς ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ....


ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ, ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΗ ΟΡΓΑΝΩΝ ΘΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΙ ΕΝΤΟΣ ΔΥΟ ΜΗΝΩΝ....

ΜΕΛΗ ΔΕΚΤΑ ΑΝ ΜΕΝΟΥΝ ΕΩΣ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ, ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΩ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ.... δεκτά κατ' εξ αίρεσιν μέλη εις προάστια έτοιμα να ριχτούν εις παράτολμας αποστολάς... βομβαρδισμοί συνοικιών, πυράκτωσης μονοκατοικιών κλπ κλπ

ΘΑ ΤΗΡΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΌΤΗΣ...

ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗ..... Маріуполь ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΣΤΑ 2014 .....

Αυτά είναι....


Οι Δυτικοί ναζί γιατί θέλουν να μας καταστρέψουν όπως και τότε ο Χίτλερ........ Άντεξε πόλη ....




























κάπως έτσι λοιπόν...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΡΟΥΧΗΣ ΕΝΑΣ ΟΔΥΣΕΑΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Στην ζωή μου γνώρισα πολλούς λεγόμενους επαναστάτες. Τις περισσότερες φορές σε βάθος χρόνου αποκαλύπτονταν ότι δεν έπρεπε να είχαν αυτόν τον τίτλο τιμής. Ουκ ολίγες φορές τα παράσημα στην συνείδησή μου έβγαιναν ένα ένα...

Θα συνόψιζα τις εμπειρίες μου στην εξής μαγική λέξη "επαναστατημένοι". Όμως η ζωή τα έφερε και γνώρισα έναν άντρα που η Ελληνική εργατική τάξη σε αλλοτινούς καιρούς που θα είναι ούριος ο άνεμος θα υμνήσει και θα τιμήσει δεόντως.

Ο Γιάννης Βερούχης δεν έφυγε από την σκέψη μου όλα αυτά τα χρόνια του "ταξιδιού" του γιατί αποτελεί ΦΑΡΟ και μπούσουλα σκέψης. Αποτελεί μόνιμη πηγή να εφαρμόζεις τα πλέον παράτολμα σχέδια, επ' ωφελείας μιας και μόνης τάξης δηλαδή της εργατικής τάξεως.

Ξέρω, βλέπω την δυσπιστία στο πρόσωπό σας.... Τι μας λέει αυτός τώρα....

                                            ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ

Ο Γιάννης Βερούχης ήταν ο υιός δύο μεγάλων επαναστατών. Του Σταύρου Βερούχη και τις Αντιγόνης. Ο μεν σχεδόν τυφλός Σταύρος Βερούχης ήταν ο φυσικός και τυπικός ηγέτης των θυμάτων, ορφανών, αναπήρων πολέμων. Ήταν αυτός που ξεσήκωνε όλα τα μαραμένα κορμιά των κτυπημένων από τα μπόλια του καπιταλισμού...http://akrat.blogspot.gr/2013/05/blog-post_25.html. Ήταν ένας αδάμας του αρχειομαρξιστικού κινήματος και δολοφονήθηκε άνανδρα σαν εκλέχτηκε από τα χωριά της Καρύστου σαν αντιπρόσωπος για την κυβέρνηση του βουνού, από χέρι σταλινικού φανατικού κουμπουρά πισώπλατα.
Ήταν επίσης υιός της Αντιγόνης της εργάτριας από το Λαύριο με τους αγώνες και φυσικά αρχειομαρξίστριας. Ήταν αυτή που ήταν υπεύθυνη της εφημερίδας των, της ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ. Μόνο και μόνο η στάση της να μην απευθυνθεί στα αστικά δικαστήρια για την δολοφονία του Σταύρου Βερούχη αποδεικνύει το μέγεθος της ηθικής υπόστασης της μάνας, χήρας. "Αυτές τις δολοφονίες θα τις ξεκαθαρίσουν τα εργατικά δικαστήρια του μέλλοντος".

Από αυτήν την σπορά (ενδεικτικά αναφέρθηκα) βγήκε ο Γιάννης που γνώρισα. Φυσικά στα μικράτα του γνώρισε σαν παιδί μεγάλες ηθικές φυσιογνωμίες όπως ο Βιτσώρης κλπ κλπ...

Όμως ο Γιάννης ξεπέρασε σύντομα την πίκρα για τον άτιμο και άνανδρο χαμό του πατέρα του και δημιούργησε την δική του τροχιά στην πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και της ανθρωπότητας.

Απέσπασε νέος, μαζί με μια σειρά νέων αγωνιστών τότε το σωματείο Λιθογράφων από τα χέρια γραφειοκρατών, αν θυμάμαι δεξιών εργατοπατέρων. Αναγέννησε το σωματείο αποκαθιστώντας το επαναστατικό παρελθόν του κλάδου μας. Ξαναβρήκε τον βηματισμό της λιθογράφων στην επανάσταση του 1821 στο Μεσσολόγγι στα Ψαρά και αλούθε.. Οδήγησε τον κλάδο σε πλειάδα απεργιών με μόνο μία χαμένη..... Αυτή της επιστράτευσης από τον Γεώργιο Παπανδρέου... Πρώτος στο ΕΚΑ και στο σωματείο έδιωξε τους ασφαλίτες που υποχρεωτικά και νταβατζίδικα έπαιρναν το ταμείο των σωματείων με πρόσχημα τους ποδοσφαιρικούς αγώνες της αστυνομίας... Πρώτος δε έδιωξε και τους ρουφιάνους και ασφαλίτες που πήγαιναν στις συνελεύσεις...

Οργάνωσε την πρώτη ημέρα!!!!  της δικτατορίας του 1967 της δημοκρατικές επιτροπές αντίστασης ΔΕΑ που έκαναν από την πρώτη ημέρα αντίσταση. Στην ουσία μετέφερε όλες τις ικανότητες του στο τροτσκιστικό κόμμα ΚΔΚΕ, σαν οργανωτικός υπεύθυνος, στην αντιδικτατορική του δράση. Κυνηγημένος έχοντας το τιμητικό παράσημο να είναι ισόβια δικασμένος και επικηρυγμένος για πολλά αργύρια και όταν ο κλοιός στένεψε απελπιστικά, με μια βάρκα με τον Κώτσου έφυγαν από την Ελλάδα στην Ιταλία.... Με μια βάρκα.....

Οργανώνει την αντίσταση εργάζεται σε φάμπρικες για να μην είναι κολαούζος και προσκολλημένος σε καθηγητάδες "επαναστάτες" που αυτοορίζονταν δήθεν σαν επαναστάτες φτάνει στην Γερμανία όπου συνεχίζει την αντιδικτατορική δράση. Εργάζεται στο σύγχρονο νταχάου της μεταλλουργίας που συχνά οι εργάτες εξαερώνονταν από τους εκατοντάδες βαθμούς θερμοκρασίας των μετάλλων....

Εν τω μεταξύ η σύντροφός του ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ η υπέροχη σύζυγός του Ματίνα υπόκεινται από την χούντα στα μεγαλύτερα μαρτύρια όπως και σύντροφοί του σαν πχ τον Χατζή που αποδεικνύεται ο ήρωας των βασανισμών... Τι ζηλευτοί σύντοφοι και τι λαμπρή σύζυγος...

Όταν πέφτει η δικτατορία επιστρέφει και σε μια αλλαγμένη χώρα ξαναπιάνει την υπόθεση του σωματείου μας. Οργανώνει με συντροφιά παλαιούς και νέους εργάτες την μεγάλη απεργία του 1977. Αυτή που έδωσε στην Ελληνική εργατική τάξη το 8ωρο, πενθήμερο και την κινητή ΑΤΑ.... Μεγάλη απεργία μηνών, με φρουρές, τακτικές, τηλεφωνικά κέντρα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς....

Ποιός άλλον εργάτης, επαναστάτης έκανε τόσα πολλά για την ταξη μας νικηφόρα ?

Αλλά το τρομερό του επίτευγμα πέρα από τα συνδικαλιστικά, αντιδικτατορικά, την ιδεολογική του καθαρότητα να μην υποκύπτει στους δήθεν επαναστάτες καθηγητάδες.... ήταν η συγκρότηση ενός επιτελείου για να συνεχίσουν την παράδοσή των αγώνων.

Διότι και οι σπουδαιότεροι αγώνες και οι ηρωικότερες μορφές αν δεν φροντίσουν να μεταλαμπαδεύσουν το νήμα χάνονται...

Κλείνοντας έχω να πω ότι, έστω και αν δεν ήμουν επαρκής δίπλα του (ποιος θα μπορούσε άραγες)  καθορίστηκα από αυτήν την επαναστατική φυσιογνωμία όσο τίποτα άλλο....

Πνευματική διαύγεια ως το τέλος, μεταδοτικότητα, προσήλωση στον σκοπό, αταλάντευτη ιδεολογία, ρίσκα και τόλμη. Δηλαδή ένας επαναστάτης 100 % από το τέλειο εργοστάσιο επεξεργασίας επαναστατών...

 

Εγώ δεν είμαι ποιητής.

Εγώ δεν είμαι ποιητής.

Εγώ δεν φλέγομαι από τίποτα.

Η ζωή περνάει ατάραχα σαν τον μπακλαβά γωνία, που ξεράθηκε αδιάθετος.

Εγώ είμαι καλό παιδί, και Χριστιανός.

Δεν κλέβω, δεν ρωτάω, δεν ζω στα άκρα.







Μοιρολογώ, μονάχα για την χαμένη αξία της πεταλούδας, την σήμερον ημέραν.

Εσύ που φωνάζεις σπαρακτικά και ζητάς το δίκαιο σου, στο λέω πάραυτα....

Με ενοχλείς. Αισθητικά και πνευματικά.

Θέλω να ζω μέσα στις μενεξεδί γλαυδιόλες, τα φούξια μύρτιλλα και το λιωμένο ιπποφαές.

Δεν είμαι άνθρωπος της κεντρικής λεωφόρου. Μου αρκεί η πάροδος.

Θέλω να σκύβω σαν περνά ο πάσα ένας. Θέλω να αγαπώ όσα μου άφησαν στο λιόγερμα οι ανοιξιάτικες παπαρούνες αριθμός τριάντα φεύγα...

Θέλω να είμαι ένας αναίσθητος ανθρωπάκος, στην γωνία που μου παραχώρησαν οι καλοί.

Καλοί για μας, καλοί δηλαδή άνθρωποι.





Διώξτε από κοντά μου τα ζουμερά ερπετά. Διώξτε από κοντά μου εσένα που με τραβά ο έρωτας κοντά σου. Αμαρτία να φλογιστώ τώρα που έρχεται του δρεπανιού το Άγιο σήμα.

Φέρτε μου του κόσμου τα βαρετά σύμβολα. Φέρτε μου τα ανούσια γραπτά του κόσμου τα πνευματικά ναρκωτικά.


Θα τα πιώ.....

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ ΓΕΝΙΚΑ.....Ή ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙ Η ΜΑΙΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ...

Παρακολουθώ από μακριά φυσικά τα τεκταινόμενα περί της υποψηφιότητας της αθίγγανης Μουσουλμάνας και ομολογώ ότι με έκαναν να φρικάρω ο αμοραλισμός όλου του αστικού πολιτικού φάσματος.

Κατ' αρχήν τους έκαναν (δηλαδή τους βάπτισαν) όλους Τούρκους δηλαδή Πομάκους και Αθίγγανους.... Επίσης, άφησαν να εφαρμοστεί η Σαρία (ο Μουσουλμανικός νόμος) ενώ πχ εις την Τουρκία δεν εφαρμόζεται.

Αυτά που ακούγονται στην πιάτσα είναι γνωστά σ' όλους. Δηλαδή περί πέραν του Ατλαντικού επεμβάσεις, περί προξενείων που ανακατεύονται κλπ κλπ...Περί κάτι δικαστήρια δικαιωμάτων που κάποιοι πάνε και μετά πάει το κράτος το Ελληνικό και τους εξαγοράζει...

Έχω προσωπική περίπτωση από μια "μειονότητα" κατά Σύρο μεριά που πήγε στο εξωτερικό σε κάτι Ευρωπαϊκές επιτροπές και δικαστήρια για τις διακρίσεις.... και βολεύτηκε στο κράτος σε περίοπτη θέση κανονικά και με το νόμο.... Ζώντας στο σπίτι του δε ένα καλοκαίρι διαπίστωσα ότι άλλος ήταν ο λόγος ο επίσημος.... "όλοι αδέλφια είμαστε ανεξάρτητα θρησκείας κλπ" και ένδον δηλαδή στο σπίτι ο λόγος ήταν "εμείς και αυτοί...".

Στο αστικό σύστημα μια μειονότητα είναι καλή σαν είναι υποταγμένη και σκλάβα στην κυρίαρχη ιδεολογία που επικρατεί. Αν μια μειονότητα ξεφύγει και ζητήσει άλλα πράγματα πχ ανεξαρτησία, αυτονομία κλπ ακολουθεί ο πέλεκυς της τρομοκρατίας και του βούρδουλα.

Οι άνθρωποι όμως που δεν μας αρέσει η πραγματικότητα και ούτε μας αρέσει ο αστικός τρόπος διακυβέρνησης και ζωής τι κάνουμε με τις μειονότητες?

Πχ τι κάνουμε με τους αθίγγανους, τους Πομάκους ή τους Έλληνες που πιθανόν να έχουν Τούρκικη εθνική συνείδηση?

Η πλειοψηφία των ενιστάμενων στην πραγματικότητα τρέχουν και αποθεώνουν κάθε κατακαημένο καταπιεσμένο δήθεν μειονοτικό. Είσαι ομοφυλόφιλος πάρε δέκα μπράβο και ογδόντα αβάντες επειδή είσαι μειονότητα. Έτσι ο ομοφυλόφιλος εργάτης είναι ίδιος με τον ομοφυλόφιλο πλούσιο.

 Είσαι αθίγγανος και πουλάς τα παιδιά σου ή παντρεύεις την κόρη σου στα 13 ? Πάρε τριάντα μπράβο και ογδόντα παλαμάκια....

Είσαι Εβραίος θρησκόληπτος? Αυτό είναι μια άλλη περίπτωση γιατί εκεί υπάρχει 2000 χρόνια μίσους.... Αυτούς τους έχουν στην τσίτα....

Αυτή η λογική στην συνείδησή μου έχει όνομα και είναι ο αστικός πολιτικός φιλελευθερισμός που διείσδυσε στις γραμμές των ανθρώπων που αγωνίζονται για μια άλλη κοινωνία αταξική και ανθρώπινη...

Για μένα η πολιτική απέναντι στις μειονότητες είναι απλή και καθάρια στην Ελλάδα.... Υποστηρίζω το δικαίωμά τους να εκτελούν τα θέλω τους αρκεί να είναι στα πλαίσια που ορίζει ο μέσος πολιτιστικός τρόπος ζωής της χώρας και πάνω από όλα ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ ΤΟ ΠΩΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟΝ  ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Δηλαδή δεν είμαι από βίτσιο υπέρ κάθε κατατρεγμένου...

Θα δώσω ένα παράδειγμα... Στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου κάποια μειονότητα... προς Θεσσαλία και Ήπειρο μεριά συντάχθηκαν με τους Γερμανούς... Ως και αυτόνομη περιοχή είχαν και μάλιστα αν επισκεφτεί κανείς σήμερα μια μεγάλη γραφική πόλη τους θα δεις στα γραφικά μαγαζάκια τους μπόλικες φωτό από σφαγμένα κεφάλια κομμουνιστικοσυμμοριτών όπως λένε... Τις άγιες ημέρες του Πάσχα έψαλε ένας σε πόλη της Θεσσαλίας το ευαγγέλιο στην γλώσσα τους.... Ε το λοιπόν εγώ δεν συγκινήθηκα καθόλου. Τους βλέπω πάντα σαν εχθρούς μου και πάντα τους μπανίζω με μισό μάτι και έχω απόλυτη δυσπιστία.

Θα φέρω ένα άλλο παράδειγμα. Τους νησιώτες μειονοτικούς.... Δεν ξεχνάω ποτέ τις συμπεριφορές τους και τους παρακολουθώ μετά μεγάλης δυσπιστίας... Όχι μην πάνε με την Δύση αφού έτσι κι αλλιώς εκεί συναγελάζονται αλλά γιατί στην καίρια στιγμή θα πάνε με την αστική τάξη πραγμάτων...

Η υπόθεση μιας άλλης κοινωνίας δεν είναι μια διαχείριση αυτού του πράγματος που έχουμε σήμερα και που απλά Ελληνικά ονομάζεται ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ....

Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα για το τι εννοώ αγώνα και μειονότητες. Οι αρχειομαρξιστές είχαν μια μεγάλη δύναμη στην Ήπειρο και στους λεγόμενους μακεδόνες στην Μακεδονία. Μιλούσαν δηλαδή την σλαυομακεδονική γλώσσα κλπ... Ε όχι μόνο δεν έθεσαν ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ θέμα σλαυομακεδονικού αλλά σε μια συνομιλία που μπορείτε να βρείτε στο διαδύκτιο ο ηγέτης τους ο Λ. Τρότσκυ έλεγε ένα τόνο μπούρδες και αυτοί απέναντί του είπαν ευθαρσώς ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα μειονότητας αυτονομίας κλπ... Ο ένας και μοναδικός στόχος τους ήταν ένας και μοναδικός.... Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ. Από την άλλη έχοντας ιδεολογική κυριαρχία σε ελληνόφωνα χωριά της Ηπείρου που ήταν στην Αλβανία δια μέσω αρχειομαρξιστών διδασκάλων δεν υπέκυψαν στα κελεύσματα των εθνικιστικών φωνών που καλούσαν για αυτονομίες από την Αλβανία κλπ κλπ.... Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΤΑΞΙΚΗ και δεν τους αφορούσαν τα φρου φρου και τα αρώματα τα μισαλλόδοξα...

Εν ολίγοις μόρτες. Πιάστε έναν μειονοτικό σαν να ήταν ένας Έλληνας ή Ουγκαντέζος. Πλύνετε τον στο πλυντήριο της ιδεολογίας της απελευθέρωσης. Ξαναπλύντε τον και αν ψελλίσει τίποτα περί μειονότητας ξαναπλύντε τον. Αφήστε τον να στεγνώσει. Αν ξαναμιλήσει περί μειονότητας ξαναπλύντε τον... Και αν μετά ξαναψελίσει τίποτα πετάξτε τον στα αστικά κόμματα... Αυτοί ξέρουν να λένε παπαριές. Έχουν τόσο θράσος για τις ψήφους που και Τούρκους μπάζουν και Παγανιστές και εκπροσώπους των στοών και και και ......και τον διάβολο για μια ψήφο... Ο θεός τους είναι η κάλπη και Παντοκράτωρ Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ....

Δεν φλέγομαι δεν ηδονίζομαι δεν ίπταμαι ποτέ περί του κάθε κατατρεγμένου που δεν συντάσσεται με τις απελευθερωτικές ιδεολογίες.... Δεν μου καίγεται καρφί για τους Ουνίτες της Ουκρανίας μηδέ για τους Ορθόδοξους της..... Παρακολουθώ μετά μανίας τα πάντα βαθαίνω τις γνώσεις μου για κάθε ιστορία μειονότητας θρησκευτικής, εθνικής τόσο πολύ μα τόσο πολύ για να γνωρίζω τα πάντα ως το μεδούλι της ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΩ.....


ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΖΕΙΤΕ.....

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ Ή ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΟΥΡΛΑΣ ΣΑΣ...

Αυτά είχα να πω αηδιασμένος ...

Η ποιητική συλλογή "ΧΑΜΗΛΕΣ ΟΚΤΑΒΕΣ" της Κας Δούμου από τις εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ.... και ο Άγιος Ελευθέριος....

Δεν ξέρω τι ήταν το σημερινό. Μια παρόρμηση σαν βγήκα από την εκκλησιά του Αγίου Ελευθερίου.... Η λαμπάδα που άναψα για τους "αναχωρούντες" από καιρό σαν κοίταγα τον καπνό που έβγαζε με είχε συνεπάρει... Σκεπτόμουν ότι με κάποιο μεταφυσικό τρόπο οι προσευχές μου για τους ζώντες εις τους άνω ευρισκόμενους με κάποιο τρόπο θα εισακούονταν... Και σκεπτόμενος τι με έχει κάνει να αισθανθώ ωραία πραγματικά ωραία το τελευταίο 4μηνο ανακάλυψα ότι ήταν μια ολονυχτία για τον Άγιο Χαράλαμπο και μια βραδιά ποιήσεως πριν μια ή δύο βδομάδες.

Μεταξύ των ζώντων ΕΥΤΥΧΩΣ  και που να γίνει ως τα ψηλά βουνά ευρίσκεται και ο εκδότης Διαμαντής που έχει τον εκδοτικό οίκο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ.... http://www.farfoulas.gr/. Αυτός ο άνθρωπος μια βροχερή ημέρα με είχε καλέσει σε ένα μπαρ ή μάλλον ένα απόλυτα ζεστό χώρο στου παλαιού συμμαθητού μου το κατάστημα δηλαδή στου Κου Μπάμπη...

Εκεί θα γινόταν μια παρουσίαση μιας εκδόσεως γύρω από μια ποιητική συλλογή μιας ποιήτριας που ονομαζόταν Δούμου Σ. Τι να κάνω εκείνη την ημέρα τα πράγματα σπίτι ήταν μπίζουλα. Καβάλησα το τουτού και πήγα. Έχω μια αγάπη για τις ποιητικές βραδιές που νέος με μάγευαν και μεσήλικας μόνο πλέον σε εξαιρετικές περιπτώσεις με γοητεύουν (έχω βαρεθεί την λέξη γητεύω...).

Και ειλικρινά εκείνη την βραδιά αισθάνθηκα σαν να πετάω σε εικόνες, σαν το μυαλό μου να αλλάζει επίπεδα και πάνω από όλα με έκανε να αισθανθώ ωραία με έναν άγνωστο συνάνθρωπό μου την ποιήτρια Κα Στέλλα Δούμου.

Τι μαγεία εικόνων ήταν αυτή σαν άρχισαν οι απαγγελίες. Τι πετάγματα νου και τι ωραία γλώσσα ήταν αυτή.

Συνιστώ να πάτε ως τις εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑ και να αγοράσετε την ποιητική συλλογή πάραυτα. Από το δεύτερο τμήμα του βιβλίου τσιμπήστε ένα ποίημα σπέσιαλ αφιερωμένο από εμένα για σας

ΤΙΜΩΡΙΑ

Η νύχτα λιγοθυμούσε στης ρίγανης
τα υψηλά νοήματα.
Θαυμαστικά ξεμασκαρευότανε το καλοκαίρι
και τα δέντρα παίζανε φθινόπωρο
μα χωρίς όρεξη.
Όλα φορούσαν κάτι παράξενο
σαν από λέπι φεγγαριού.
Ραμμένοι στο σκηνικό εμείς
–τυφλοί σχεδόν στις λεπτομέρειες–
καίγοντας κάθε τόσο
τ’ ανείπωτα με πείσμα
στο κόκκινο μέσα της καρδιάς
ασχημονούσαμε.
Τότε ήταν που σηκώθηκε μια Ανδρομέδα
και μας έδειρε
γιατί δεν ησυχάζαμε
σε αλήθειες που ανασαίνανε
παρά λέγαμε ψέματα
μέχρι που γίναμε εχθροί.


[Από την ενότητα ‘’Μέλισσες σφουγγαρίζουν τις κοιλάδες’’]

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤAI ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ...

Εάν η ζωή πέρασε από πάνω σου τότε εκεί γύρω στα 50 είσαι ένας μεσήλικας με προοπτική την τρίτη ηλικία και την προετοιμασία για το τελευταίο ταξίδι.

Αυτό το ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ γεγονός περιλαμβάνει το ΕΙΝΑΙ σου. Είναι μια διαδικασία ετοιμασίας και αποκρυσταλλωμάτων...

Μια ερωμένη πριν λίγα χρόνια μου είπε στο κρεβάτι .... "Δεν έχεις πεθύμησει ένα σώμα νεανικό που να κάνει κριτς χρατς από την νεανικότητα?".

Ένας φίλος που έφυγε, λατρεμένος φίλος, μεγάλος στην ηλικία δηλαδή άνω των 70 ετών με ανταγωνίζονταν λες και ήταν τζόβενο και με επέπληξε, με τιμώρησε δηλαδή σαν να ήταν νέος....

Στα 40 μου στο Πεδίο του Άρεως βρέθηκα μια ημέρα συζητώντας με ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, πολλοί εκ των οποίων, τώρα θα είναι απόντες στο κάλεσμα των παρόντων...Εκεί διαπίστωσα την σοφία των γυναικών γριών και στην συντριπτική πλειοψηφία την ανωριμότητα των αντρών γερόντων...

Τω όντι.... Δεν υπάρχει θλιβερότερο θέαμα από την ψευτονεανικότητα, την ξιφομαχία μεγάλων ανθρώπων με φαντάσματα ή με τυπικές εκδηλώσεις του ΣΗΜΕΡΑ...


ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ.....

Ποιο είναι το καθήκον ενός μεσήλικα ? Η απάντηση είναι στα μάτια μου τόσο απλή.... Ότι είναι ένα καθήκον νέου ή ενός γέροντα... Στο μπακάλικο μυαλό μου το πρώτιστο είναι να εκπληρώνει το βιολογικό του ΕΙΝΑΙ.... Όταν είναι κανείς νέος πχ πρέπει να κάνει σεξ πάρα πολύ. Ένας μεσήλικας θα πρέπει να συναισθάνεται το δικό του μέτρο και να είναι πάντα ο εαυτός του. Επίσης θα πρέπει να μην πιστεύει για τον εαυτό του ότι μπορεί να δώσει απαντήσεις στην νέα γενεά με την δική του σοφία... Επίσης πρέπει να μην γίνεται γελοίος και φαύλος... Πχ αν θες να είναι κανείς στην πρώτη γραμμή μιας σύγκρουσης αυτό καταντάει αστείο... Επίσης πρέπει να κάνει αργούς εξονυχιστικούς απολογισμούς της πορείας της ζωής του ΌΧΙ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕΙ αλλά γιατί είναι καθήκον του εγκεφάλου μας...

Πρέπει πχ να ερμηνεύει βασανιστικά και όχι με φανατισμούς και αποφθέγματα να κατακεραυνώνει το παρελθόν του.... Επίσης το μίσος αρχίζει εξ αντικειμένου να υποχωρεί γιατί ΜΙΣΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ τι σόι μίσος είναι??

Εάν πχ μισώ την προηγούμενη ζωή μου εάν μετρώ με πάθος τα λάθη μου και ανακαλύψω φανατικά ότι όλα έγιναν λάθος ΣΕ ΤΙ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ??? Μπορώ να αλλάξω τον χρόνο και να γίνω τζόβενο?

Εάν πχ ανακαλύψει κανείς μεσήλικας ότι δεν έκανε πολύ σεξ νέος και μεταμορφωθεί σε νεανικό εραστή αυτό μα την Παναγιά δεν σε κάνει αστείο?? Πείτε μου πόση αηδία αισθανθήκατε νέοι σαν βλέπατε κάτι γερομπισμπίκους (τότε και οι 50 ρηδες στα μάτια μας ήταν γέροι...) να φλερτάρουν νέες... Φυσικά λίγο πριν την ηλικία των μεσηλίκων κανείς καλό είναι να τα φτιάξει με ένα νέο ή μια νιά για να μην έχει κανένα απωθημένο... ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΌΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ...

Το τραγικότερο όλων είναι στις συζητήσεις πέρα των 50 ανάμεσα σε ξερόλες.... ΕΓΩ... ΕΓΩ... ΕΓΩ...
 ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ.... ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ, ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΕΚΕΙΝΟ.... Ένα ατελείωτο εγώ που καταντάει μια υστερική εσωτερική προσπάθεια να αποδείξουν στον εαυτό τους ότι όλα τα έκαναν σωστά καμωμένα... Και σαν τα βράδια ξαπλώσουν να πεις ότι δεν ξέρουν την αλήθεια... Την ξέρουν αλλά την καμουφλάρουν πίσω από μια επιδειξιομανεία μια ατελείωτη εγωπάθεια... Και δεν είμαι αυτός που δεν έχει ένα μεγάλο ΕΓΩ.... Είναι όμως που σιγά σιγά κάτι βιολογικό μαγικό γίνεται.... Ανακαλύπτεις ότι αυτό που έχει την μέγιστη αξία είναι τι περιμένει από εσένα ο εαυτός σου οι νεότεροι και οι μεγαλύτεροι σου... Αυτό που κανείς επί της ουσίας βαριέται κάθε άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας είναι η έλλειψη συζήτησης και η σκιαμαχία...

Πάρε πχ μια συζήτηση περί του σεξ ανάμεσα σε μεγάλους ανθρώπους με αρκετό σεξ στην ζωή τους όταν μιλάνε με καταπιεσμένους ανθρώπους που το είχαν με το στανιό... Ποιος θα είναι λιγότερο φανατικός και πλούσιος στην συζήτηση? Ο έχων παρελθόν λαμπρό... Ο άλλος τσιγκούνης και καταπιεσμένος θα γίνει αυτόματα ένας φανατικός νεανίας "να τον κλαίνε οι ρέγγες"...

Όσο μεγαλώνουμε εν κατακλείδι η κοινωνία θέλει από εμάς το ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ μας και όχι την έλλειψή μας... Και σαν έχουμε μεγάλη έλλειψη σε κάτι ΌΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ πρέπει να το αποδεχθούμε να το ερμηνεύσουμε, να το εκλογικεύσουμε (ωραία έκφραση του συρμού και βαρετή) να το γειώσουμε (άλλη μπούρδα έκφραση) και να βαδίσουμε.... Γιατί φίλτατοι ποιος νοιάζεται για τις δικές μας ελλείψεις στα 20 ή τα 30?? Χέστηκε η φοράδα...

Αυτές είναι μερικές σκέψεις ενός μη ειδικού αλλά ενός τύπου που σκέπτεται με μανία και παρατηρεί με μεγαλύτερη μανία.... Και παραδέχομαι ότι συνεχώς ερμηνεύω ερμηνεύω ερμηνεύω και πως δεν δίνω "γραμμή" αλλά "γραμμή" θα πάρει κανείς από το περίσσευμά του....

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.....


ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ....

ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΟΚΤΩ ΤΟΝΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ....

Ειδάλλως θα είναι μια από τα ίδια... Ένας φανατικός μεσήλικας ανίκανος να έχει πνευματική νεανικότητα δηλαδή ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΣΑΝ ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΝΩ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΗΡΑΝΣΗ.... ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΒΑΡΙΕΣΤΗΜΕΝΑ ΘΑ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΗΘΕΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ... ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΙΓΑΝΤΟΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ...

ΑΙΩΝΙΑ ΜΩΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΑΙΜΕΝΗ ΑΡΑΧΩΒΑ..... ΠΙΚΡΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΒΑΘΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ...

ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ...

Υπάρχει το γάλα του ουρανού και

το μέλι της κοιλάδας που αντηχεί στα νεανικά μου αυτιά.

Τι και αν γέρασα, τι και αν ακουμπώ τον τάφο σαν έννοια....

Εκεί, στο βάθρο της ΗΘΙΚΗΣ και της ΝΕΟΤΗΤΑΤΑΣ παραμένω ασάλευτος....

Τι και αν μαύρα κοράκια, πελαγίσιοι καρχαρίες συνωθούνται πέριξ...

Τι και αν καρακάξες κρώζουν και μας ταΐζουν πτωματο-λάγνα υλικά εκ της παρακείμενης οικοδομής...

Εμείς αγέρωχοι αγαπάμε, δονούμεθα...

Εμείς βλέπουμε τα χαμηλά λουλουδάκια μιας άνοιξης γεμάτη ΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Εμείς δεν είμαστε άρρωστοι στης ανούσιας ζωής το παλαιοπωλείο...

Εμείς λουζόμαστε με το γάλα του ουρανού και της αλήθειας το γάργαρο νέκταρ....

Εμείς δεν κάνουμε παρέα ανακυκλώνοντας την αρρώστια ΣΑΣ.

Γυρίζουμε ανέμελοι, και καθαροί στην ΨΥΧΗ αλώβητοι και ΝΕΟΙ....

Μακριά μας η αποκρουστική θέα του αιώνιου εκνευρισμού σας....

Εμείς φτάσαμε στην μέση ηλικία διατηρώντας ΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΜΑΣ...

Και σαν ο θάνατος μας βρει κανείς δεν θα πει τίποτα για τα σαρακωφαγωμένα εσώρουχά μας...

Γιατί είμασε παιδιά αιώνια μιας ζωής ΤΙΜΙΑΣ  μιας ζωής ΑΝΤΡΙΚΗΣ και αφήσαμε πίσω μας την μικρότητα της εφηβείας... σαν έπρεπε ....

Μικρά σκουληκάκια φύγετε από τον καθάριο δρόμο μας.... Αδειάστε μας τον χώρο κάντε στην μπάντα τερατώδη γεω-σκούληκοι....

Περνάει ο βασιλιάς των ιδεών και της ΚΑΘΑΡΙΑΣ ΖΩΗΣ...

Που δεν διασπάθισε την ζωή σε ανώφελα πράγματα....

Αδειάστε μας την αυλή και εξαφανιστείτε.... ΠΡΙΝ ΣΑΣ ΠΕΤΑΞΩ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ.....




Αυτό το ποιήμα αυτή η απαγγελία της κας Λαμπέτης που θα έπρεπε να ζούσε αιωνίως είναι το σπουδαιότερο ποιήμα και μου το κάνω αφιέρωση...