Δεν μπορεί πλέον να κρύψουμε την αλήθεια. Όλο και πιότεροι Έλληνες για να ζήσουν το σπιτικό τους προσχωρούν εις την μαύρην εργασία.
Τουναντίον οι εργαζόμενοι από άλλες χώρες χρειαζούμενοι την στοιχειώδη νομιμότητα και υπό τας εντολάς ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ (που ζουν απομυζώντας τους αλλοδαπούς) διατηρούν τα του κράτους οριζόμενα....
Ποιος μπορεί να κατηγορήσει ένα άνθρωπο με τόσες ανάγκες προσωπικές και φαμελιάρικες που για να σπάσει το αδιέξοδο παγαίνει να δουλέψει όπου να νε όπως να νε ;
Και σαν μπουκάρει το κράτος (έχει ειδοποιηθεί πολλές φορές ο αφέντης) τους βλέπεις να λακίζουν από την πίσω πόρτα για από τα παράθυρα....
Ζούμε τραγικές ιστορίες πλέον.... Ο μαύρος εργαζόμενος είναι ο Έλληνας εργαζόμενος... Λίγο ψωμί, λίγη χαρά στο σπιτικό. Λίγο φαγάκι... Να φορέσει ένα φορεματάκι το μυξιάρικο.... Να πάρω ένα πακέτο τσιγάρο λαθραίο από την λαϊκή...
Ανάθεμα την ώρα κατάρα τις στιγμές.... Η φτωχολογιά μας υποφέρει. Ετοιμάζετε να κρυώσει τον χειμώνα. Ετοιμάζετε να πεινάσει. Πως να κατηγορήσεις τον άνθρωπο που πάει για μεροκάματο μαύρο ;
Πως να το τολμήσεις.... Και να πεις τι ; Είναι ο κόσμος μας. Είναι ο φίλος μας, η κόρη μας, ο υιός μας. Είναι το αγγόνι μας, ο αδελφός μας, η φίλη μας....
Αχ... πόνος...
Τουναντίον οι εργαζόμενοι από άλλες χώρες χρειαζούμενοι την στοιχειώδη νομιμότητα και υπό τας εντολάς ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ (που ζουν απομυζώντας τους αλλοδαπούς) διατηρούν τα του κράτους οριζόμενα....
Ποιος μπορεί να κατηγορήσει ένα άνθρωπο με τόσες ανάγκες προσωπικές και φαμελιάρικες που για να σπάσει το αδιέξοδο παγαίνει να δουλέψει όπου να νε όπως να νε ;
Και σαν μπουκάρει το κράτος (έχει ειδοποιηθεί πολλές φορές ο αφέντης) τους βλέπεις να λακίζουν από την πίσω πόρτα για από τα παράθυρα....
Ζούμε τραγικές ιστορίες πλέον.... Ο μαύρος εργαζόμενος είναι ο Έλληνας εργαζόμενος... Λίγο ψωμί, λίγη χαρά στο σπιτικό. Λίγο φαγάκι... Να φορέσει ένα φορεματάκι το μυξιάρικο.... Να πάρω ένα πακέτο τσιγάρο λαθραίο από την λαϊκή...
Ανάθεμα την ώρα κατάρα τις στιγμές.... Η φτωχολογιά μας υποφέρει. Ετοιμάζετε να κρυώσει τον χειμώνα. Ετοιμάζετε να πεινάσει. Πως να κατηγορήσεις τον άνθρωπο που πάει για μεροκάματο μαύρο ;
Πως να το τολμήσεις.... Και να πεις τι ; Είναι ο κόσμος μας. Είναι ο φίλος μας, η κόρη μας, ο υιός μας. Είναι το αγγόνι μας, ο αδελφός μας, η φίλη μας....
Αχ... πόνος...
Έτσι ακριβώς είναι,και λίγοι τολμούν να μιλήσουν για ότι τους συμβαίνει.Οι άνεργοι ακόμη λοιδορούνται και προκαλούν αμηχανία σε όσους έχουν εξασφαλίσει το μέλλον τους.Και ακόμη κι αυτοί που δεν πεινούν κυριολεκτικά εδώ και χρόνια τρέφονται με βιομηχανοποιημένες και τροποποιημένες ζωικές και φυτικές τροφές που υποβαθμίζουν τόσο την σωματική όσο και την νοητική υγεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξαφνικά διαπιστώνουμε πόσο επίκαιρα έγιναν τα συνθήματα των αγώνων του προηγούμενου αιώνα!.Μόνη διέξοδος, αλληλεγγύη και αγώνας.
καλημέρα ευχαριστώ φιλτάτη
Διαγραφήhttp://eidiseisxaras.blogspot.gr/2015/11/blog-post.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. ακρατ... κατα λάθος έσβησα το σχόλιό σου, εδώ το βάζω πάλι με την απάντησή μου... Ευχαριστώ για το σχόλιο...
"Ευέλικτες μορφές απασχόλησης" το λένε τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όσοι δουλεύουμε σε "άσπρη" εργασία, είναι για να πληρώνουμε τις συντάξεις.
Πόνος μεγάλος Ακράτ... Και θυμός πολύς.
όντως μεγάλος θυμός... ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Διαγραφή