Εξ¨αρχής δηλώνω ότι δεν ήμουν εκεί, ούτε θα ήταν δυνατόν να ήμουν.... Ένα πορδοστάλαγμα ήμουν ένδεκα ετών ήμουν....
Όμως ήταν το ρημάδι ότι γενήθηκα μέσα στο ηφαίστειο... Αμπελόκηπους... Τι να πει κανείς για δαύτη την περιοχή... Και τι δεν έχω δει....
Πάμε λοιπόν....
Έχουν προηγηθεί πολλά... Ασφαλίτες πάνε και έρχονται στην πολυκατοικία που οι γονείς μου ήταν θυρωροί... Περάστε στο τμήμα δια υπόθεσής σας.... Κλείδωσες την ταράτσα? Ποιος φιλοξενείται και από ποιόν.... Μούγκα ο πατέρας και το στομάχι στα κάγκελα... Πόνοι κάθε βράδυ... Και κολοίτηδα.... Και να σκυλιάζουν τα καλόπαιδα.... Ο ναύαρχος Μηναίος ράκος από το ΕΑΤ ΕΣΑ επιστρέφει... Πόνοι... Η μάνα μου βασιλικιά να έχει σκυλιάσει... Τι του κάναν του ανθρώπου.... Η μάνα δεν πρόλαβε να με κρύψει σαν τον φέραν βασανισμένο.... Και είδα μικρός μικρός το βασανισμένο σώμα....
Μετά ήταν ο καλύτερος παραγωγός σταυρολέξων εκείνη την εποχή που ήταν στο πήγαινε έλα στην ασφάλεια... Και ο Καψής που ταλαιποριόταν πολύ... Αυτή η πολυκατοικία ήταν ένα κολαστήριο.... Και να έχουμε και τον υφυπουργό Ναυτιλίας της χούντας... Και να μην κάνει τίποτα να σώσει κανένα πλάσμα...
Τες πάντων... Παιδί του κατηχητικού εγώ.... Και ξεκινά το τριήμερο... Και να τα ράδια στο υπόγειο στο πλυσταριό... Και να ο Πάτερ ο Καθολικός να κατεβαίνει.... Και οι πεθεροί ενός μετέπειτα ναυάρχου κάτω.... Και η οπαδός του Ψαρουδάκη κάτω με την ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ανά χείρα.... Και η χίπης η αδελφή μου κατέβηκε με τον γκόμενο (φαντάζομαι δηλαδίς) και σώθηκε σε ένα μπαρ με γυναίκες δηλαδή κωλάδικο....
Και να τρίζουν οι τοίχοι σαν περνούσαν τα τανκς στην Β. Σοφίας.... Και να μην κατανοώ τι γίνετε και υπάρχει αυτή η κάψα και να μην ασχολήτε παιδί μου κανείς με το γήπεδο... Ξευτίλα ....
Μετά την εισβολή πήγα στο σχολείο... Πρέπει να πέρασαν μέρες... Τάνκς εμπρός από το σπίτι του Πρέσβη.... ( ένας είναι ο Πρέσβης ) και οι μαυροπίνακες γεμάτοι με συνθήματα της ΜΟΔΝΕ (Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδος). Με την μεταπολίτευση έμαθα τι εστί ΜΟΔΝΕ δηλ οι μαθητές της ΚΝΕ....
Αυτά παίδες θυμάμαι.... Ο κόσμος μου είχε χαλάσει... Ούλα στάχτη και μπούρμπερη....
Μεγάλος θυμάμαι το 1980.... Η πορεία απαγορευμένη πάνω από την Βουλή.... Η άκρα αριστερά αποφασισμένη να σπάσει την απαγόρευση..... Και ήμουν εκεί.... Τα τρία ντου .... Τους πηγαίναμε και μας φέρναν.... Και κάτι έγινε που το ξέχασα λόγω χρόνων... Και σπάμε.... Και μας κυνηγάνε.... Και τα μπλοκ του κόμματος δεν ανοίγουν.... Και ο Ρήγας Φεραίος του κκε εσ. ανοίγει τα μπλοκ και διάβολε σωθήκαμε..... Αυτό ήταν της γενιάς μου.... Μάτια τούμπανο και ξύλο κάργα αλλά καρδιά γεμάτη όνειρα...
Όμως ήταν το ρημάδι ότι γενήθηκα μέσα στο ηφαίστειο... Αμπελόκηπους... Τι να πει κανείς για δαύτη την περιοχή... Και τι δεν έχω δει....
Πάμε λοιπόν....
Έχουν προηγηθεί πολλά... Ασφαλίτες πάνε και έρχονται στην πολυκατοικία που οι γονείς μου ήταν θυρωροί... Περάστε στο τμήμα δια υπόθεσής σας.... Κλείδωσες την ταράτσα? Ποιος φιλοξενείται και από ποιόν.... Μούγκα ο πατέρας και το στομάχι στα κάγκελα... Πόνοι κάθε βράδυ... Και κολοίτηδα.... Και να σκυλιάζουν τα καλόπαιδα.... Ο ναύαρχος Μηναίος ράκος από το ΕΑΤ ΕΣΑ επιστρέφει... Πόνοι... Η μάνα μου βασιλικιά να έχει σκυλιάσει... Τι του κάναν του ανθρώπου.... Η μάνα δεν πρόλαβε να με κρύψει σαν τον φέραν βασανισμένο.... Και είδα μικρός μικρός το βασανισμένο σώμα....
Μετά ήταν ο καλύτερος παραγωγός σταυρολέξων εκείνη την εποχή που ήταν στο πήγαινε έλα στην ασφάλεια... Και ο Καψής που ταλαιποριόταν πολύ... Αυτή η πολυκατοικία ήταν ένα κολαστήριο.... Και να έχουμε και τον υφυπουργό Ναυτιλίας της χούντας... Και να μην κάνει τίποτα να σώσει κανένα πλάσμα...
Τες πάντων... Παιδί του κατηχητικού εγώ.... Και ξεκινά το τριήμερο... Και να τα ράδια στο υπόγειο στο πλυσταριό... Και να ο Πάτερ ο Καθολικός να κατεβαίνει.... Και οι πεθεροί ενός μετέπειτα ναυάρχου κάτω.... Και η οπαδός του Ψαρουδάκη κάτω με την ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ανά χείρα.... Και η χίπης η αδελφή μου κατέβηκε με τον γκόμενο (φαντάζομαι δηλαδίς) και σώθηκε σε ένα μπαρ με γυναίκες δηλαδή κωλάδικο....
Και να τρίζουν οι τοίχοι σαν περνούσαν τα τανκς στην Β. Σοφίας.... Και να μην κατανοώ τι γίνετε και υπάρχει αυτή η κάψα και να μην ασχολήτε παιδί μου κανείς με το γήπεδο... Ξευτίλα ....
Μετά την εισβολή πήγα στο σχολείο... Πρέπει να πέρασαν μέρες... Τάνκς εμπρός από το σπίτι του Πρέσβη.... ( ένας είναι ο Πρέσβης ) και οι μαυροπίνακες γεμάτοι με συνθήματα της ΜΟΔΝΕ (Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδος). Με την μεταπολίτευση έμαθα τι εστί ΜΟΔΝΕ δηλ οι μαθητές της ΚΝΕ....
Αυτά παίδες θυμάμαι.... Ο κόσμος μου είχε χαλάσει... Ούλα στάχτη και μπούρμπερη....
Μεγάλος θυμάμαι το 1980.... Η πορεία απαγορευμένη πάνω από την Βουλή.... Η άκρα αριστερά αποφασισμένη να σπάσει την απαγόρευση..... Και ήμουν εκεί.... Τα τρία ντου .... Τους πηγαίναμε και μας φέρναν.... Και κάτι έγινε που το ξέχασα λόγω χρόνων... Και σπάμε.... Και μας κυνηγάνε.... Και τα μπλοκ του κόμματος δεν ανοίγουν.... Και ο Ρήγας Φεραίος του κκε εσ. ανοίγει τα μπλοκ και διάβολε σωθήκαμε..... Αυτό ήταν της γενιάς μου.... Μάτια τούμπανο και ξύλο κάργα αλλά καρδιά γεμάτη όνειρα...
Η περιγραφή σου μου θύμησε τον Σαβόπουλου στο "ανανταμ παπαντάμ σε τα-βε-ρνες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν θυμάμαι τίποτα γιατί μελετούσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως και να διάβαζα στο "Φως των Σπορ" την
πιθανότερη ενδεκάδα της Κυριακής...
To '80 φαίνεται ότι κάπου θα συναντηθήκαμε γύρω στα λουλουδάδικα της Βασ. Σοφίας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕζησα τα φοιτητικά της Θεσσαλονικης,συγκεντρωση και ξύλο στο αμφιθεατρο της ΦΜΣ,Σδράκας(ο πρύτανης των τανκς),καθιστική διαμαρτυρία στην πλατεια του Χημειου το Φλεβάρη του 73,κι εκει ξύλο του σκοτωμού,Πολυτεχνειο θεσσαλονικης(η καταληψη δεν ειχε τον αντικτυπο της Αθήνας)και χίλιες δυο μεμονωμενες αγνωστες ιστορίες της εποχής.Όχι,δεν παριστάνω τον "ηρωα",δε συμμετείχα άμεσα,δεν ημουν οργανωμένος,ενας σχετικά προβληματιζόμενος φοιτητής ήμουν,τίποτα περισσότερο...,"εκλήθην δι΄υπόθεσιν μου"τρεις τεσσερις φορές,όπως άλλωστε σχεδόν όλοι οι φοιτητές τότε,άσχετα αν δεν ήμασταν ανακατεμενοι, η αρχή των ασφαλιτών ήταν,"προσπαθούμε να τους τρομάξουμε προληπτικώς"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο akrat!
ΑπάντησηΔιαγραφήthalassokrator
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ σε ταβέρνες δεν πάενα τότε... μάλλον πάενα χλαπάκιαζα και έλεγα στους γονείς μου
πάμε να φύγουμε βαριέμαιιιιιιιιιι
χαχα
πτωχός τω πνεύματι
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μουά το ίδιο μόνο που διάβαζα αθλητική ηχώ....
και παναθηναικά νέα
μα αυτό γράφω αν κατάλαβες τόσο μικρός μου την έσπαγε που δεν ασχολούνταν κανείς με τα ποδόσφαιρα...
πόντος και αριστερά...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μου λες με το πράσιμο μογκόμερυ ήσουν???
εγώ με το χακί...
μάλλον...
Vad
ΑπάντησηΔιαγραφήτυχερός...
μου αρέσει που δεν λέμε ψέμματα... ότι ήμουν στον πόλεμο κλπ... πρώτη γραμμή κ.λ.π.... μισώ τους ψεύτες...
κεράσια και κρίνοι
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ χαίρομαι που σου άρεσε
Ωραία καταγραφή. Νά 'σαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το Κατηχητικό στο Ρήγα Φεραίο μέσω Ναυάρχου και του Βασιλέως. Αχ πόσο ανάκατα και τι μικρά τα ελληνικά.. Ένα καζάνι που βράζει πάντα έτοιμο να ξεχειλίσει σε εμφυλίους ανάμεσα στους κατοίκους της ίδιας πολυκατικίας. Βαλκανικό πολύ akrat, το χάρηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Ακράτ, όπως κι εσύ, όσοι έζησαν τα γεγονότα τότε, έχουν πολλά να θυμούνται. Συλλήψεις, δολοφονίες, βασανιστήρια, εξορίες, Πολυτεχνείο, τραγωδία της Κύπρου. Η μεγάλη αλήθεια είναι, ότι η εφτάχρονη δικτατορία, ήταν το πιο πηχτό σκοτάδι, μέσα στο οποίο έζησε ο ελληνικός λαός, στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Πολυτεχνείο δείχνει το δρόμο. Ο αγώνας συνεχίζεται.
Δε θέλω να θυμάμαι τίποτα απο κείνη την εποχή ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι διηγώντας τα να κλαις !!!
crousma
ΑπάντησηΔιαγραφήσκότος ναι αλλά να μην ξεχνάμε κάτι
αν εξαιρέσεις λίγους τα πρώτα χρόνια μια χαρά ο ελληνικός λαός τα βόλεψε.....
συμβιβάστηκε κάργα....
side21
ΑπάντησηΔιαγραφήαν σε πονάει άστο καλύτερα
καταλαβαίνω πως αισθάνεστε.....
O Κουμής και η Κανελλοπούλου, τα λουλουδάδικα, το σπάσιμο της απαγόρευσης. Το 80 δεν ξέρω πόσο μακρινό είναι πλέον, αλλά μαζί με το 73 στάμπαρε μια γενιά ανεξίτηλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρεσίβιους χαιρετισμούς.
Ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα και εσείς στη φωλιά του κούκου ζούσατε? :)