Προσπάθεια αναζητήσεως παρελθόντων εμπειριών πέριξ της αντιποιήσεως..... Τότε
ΤΖΟΝΑΘΑΝ...
Τζόναθαν, Τζόναθαν.
Πέταξες το ρολόι σου και τον πύλο σου,
εις την λεωφόρων Σουφραζέτων και σε κυνήγησε,
το ματωμένο σκουπόξυλο του οδοντίατρου Μπιζ.
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Αγόρασες το λαβωμένο Ούτι του χαρούμενου οργανοπαίχτου,
πούλησες το λαθραίο σεντούκι των κοινότυπων επιθυμιών σου,
στον ευμεγέθη άγγελο του Μποντιτσέλλι.
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Τι θέλεις να πεις σαν το αυγοτάραχό σου αναπολεί το σκυλάκι δαλματίας
του υιού του Σάξωνα ιεροχόναχου, σαν το τριαντάφυλλό του
συνθλίβεται στο εργοστάσιο αρωματοποιίας ΑΦΟΙ ΜΟΥΣΤΟΞΥΔΙ ΕΠΕ?
Τι αγριεμένα κουλουβάχατα ξετρυπώνεις στην διαστροφή του νου σου ??
Τζόναθαν Τζόναθαν...
Στο γήπεδο των ποιητών ουρακοτάγκων και στο συλλαλητήριο των πανσέδων
φύτρωσαν όνειρα για ένα σκουλικιασμένο αμνό Βαρβακείου αγοράς...
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Ονειρέψου ένα πλατύ γυαλό με φουσκομένους υάκινθους
αντρειωμένα ραδικοβλάσταρα...
Εκεί Τζόναθαν εκεί ανάμεσα στα ξεχαρβαλωμένα
ανταλλακτικά, από την προπολεμική σου σακαράκα...
θα βρεις το τραγούδι ενός αστρικού αύριο, που παίζει άρπα
αναδύοντας την οσμήν του πλανητικού ονείρου.
Τζόναθαν ψάξε
δεν θα με βρεις,
είμαι στην μπουγαδόσκαλα
πλένω βιολογικά τα όνειρά μου.
Τουλάχιστον εγώ τα πλένω...
Άλλοι ζέχνουν...
Τζόναθαν.............
Τζόναθαν...........
Ένα ένα...
Ευχαριστώ για όλα....
Μέλλον δια του παρελθόντος...
Ο Μπαχ δεν είναι Μπαχαρικόν
ΤΖΟΝΑΘΑΝ...
Τζόναθαν, Τζόναθαν.
Πέταξες το ρολόι σου και τον πύλο σου,
εις την λεωφόρων Σουφραζέτων και σε κυνήγησε,
το ματωμένο σκουπόξυλο του οδοντίατρου Μπιζ.
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Αγόρασες το λαβωμένο Ούτι του χαρούμενου οργανοπαίχτου,
πούλησες το λαθραίο σεντούκι των κοινότυπων επιθυμιών σου,
στον ευμεγέθη άγγελο του Μποντιτσέλλι.
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Τι θέλεις να πεις σαν το αυγοτάραχό σου αναπολεί το σκυλάκι δαλματίας
του υιού του Σάξωνα ιεροχόναχου, σαν το τριαντάφυλλό του
συνθλίβεται στο εργοστάσιο αρωματοποιίας ΑΦΟΙ ΜΟΥΣΤΟΞΥΔΙ ΕΠΕ?
Τι αγριεμένα κουλουβάχατα ξετρυπώνεις στην διαστροφή του νου σου ??
Τζόναθαν Τζόναθαν...
Στο γήπεδο των ποιητών ουρακοτάγκων και στο συλλαλητήριο των πανσέδων
φύτρωσαν όνειρα για ένα σκουλικιασμένο αμνό Βαρβακείου αγοράς...
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Ονειρέψου ένα πλατύ γυαλό με φουσκομένους υάκινθους
αντρειωμένα ραδικοβλάσταρα...
Εκεί Τζόναθαν εκεί ανάμεσα στα ξεχαρβαλωμένα
ανταλλακτικά, από την προπολεμική σου σακαράκα...
θα βρεις το τραγούδι ενός αστρικού αύριο, που παίζει άρπα
αναδύοντας την οσμήν του πλανητικού ονείρου.
Τζόναθαν ψάξε
δεν θα με βρεις,
είμαι στην μπουγαδόσκαλα
πλένω βιολογικά τα όνειρά μου.
Τουλάχιστον εγώ τα πλένω...
Άλλοι ζέχνουν...
Τζόναθαν.............
Τζόναθαν...........
ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ
Ένα ένα...
Έκλεισε λοιπόν με πάταγο το βιβλίο.
Έκαψε τα πάντα, στέρεψε.
Καλώς έκανε.
Να μην θυμάται τίποτα.
Έτσι γίνετε πάντα...
Πάντα κάποιοι μιλούν...
στο τέλος...
Έκαψε τα πάντα, στέρεψε.
Καλώς έκανε.
Να μην θυμάται τίποτα.
Έτσι γίνετε πάντα...
Πάντα κάποιοι μιλούν...
στο τέλος...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙ
Ευχαριστώ για όλα....
Τέλος
Γειά και χαρά σας... και στο μέλλον να είστε ευτυχισμένη.
Γειά και χαρά σας... και στο μέλλον να είστε ευτυχισμένη.
ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ
Ποιά θέλω πιά θέλω...
Πως νάναι ...
για νάναι..
Που νάναι
Αρκεί νάναι...
Μωρ δε πα...
Που να πα...
Δε πα...
Να πα...
Κωφή αυτή...
Κωφός εγώ...
Εσύ???
Πως νάναι ...
για νάναι..
Που νάναι
Αρκεί νάναι...
Μωρ δε πα...
Που να πα...
Δε πα...
Να πα...
Κωφή αυτή...
Κωφός εγώ...
Εσύ???
ΦΡΟΝΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ
Μέλλον δια του παρελθόντος...
Μέσα στις οδύνες ενός αιματοβαμένου τοκετού
μέσα από τον θάνατο θεών, αγίων, θρησκειών,
από ξεθωριασμένα πάθη προτογώνων αισθήσεων και αισθημάτων...
Μέσα από όλα αυτά, εγώ πίστεψα στην μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ....
Αυτήν που γνώρισα, στο λογκάντο ταξίδι πριν 300 χρόνια...
Εκεί στα βάθη της Περσίας, ανάμεσα στην σήψη ενός χθες...
Γνώρισα την ΑΚΑΦΤΟ ΦΩΤΙΑ, που μόνο μια φορά έσβυσε...
Μόνοι πιά στην γη ΕΜΕΙΣ οι Λιγοστοί οπαδοί του μέλλοντος...
αγγέλουμε το νέο ΜΠΙΝΓΚ ΜΠΑΓΚ, εμείς και οι λίγοι εναπομείνοντες...
Ιερείς του καλού...
Εσείς έτοιμοι να ακούσετε το νέο δόγμα της χαράς....
της ασυνειδήτου ηδονής ακούστε το νέο δόγμα...
είναι νέο σαν μια νέα 1000 ετών...
Αφιερωμένο στους 300.000 διοκώμενους ΖΩΡΟΑΣΤΡΕΣ του ΙΡΑΝ
μέσα από τον θάνατο θεών, αγίων, θρησκειών,
από ξεθωριασμένα πάθη προτογώνων αισθήσεων και αισθημάτων...
Μέσα από όλα αυτά, εγώ πίστεψα στην μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ....
Αυτήν που γνώρισα, στο λογκάντο ταξίδι πριν 300 χρόνια...
Εκεί στα βάθη της Περσίας, ανάμεσα στην σήψη ενός χθες...
Γνώρισα την ΑΚΑΦΤΟ ΦΩΤΙΑ, που μόνο μια φορά έσβυσε...
Μόνοι πιά στην γη ΕΜΕΙΣ οι Λιγοστοί οπαδοί του μέλλοντος...
αγγέλουμε το νέο ΜΠΙΝΓΚ ΜΠΑΓΚ, εμείς και οι λίγοι εναπομείνοντες...
Ιερείς του καλού...
Εσείς έτοιμοι να ακούσετε το νέο δόγμα της χαράς....
της ασυνειδήτου ηδονής ακούστε το νέο δόγμα...
είναι νέο σαν μια νέα 1000 ετών...
Αφιερωμένο στους 300.000 διοκώμενους ΖΩΡΟΑΣΤΡΕΣ του ΙΡΑΝ
ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗΣ...
Ο Μπαχ δεν είναι Μπαχαρικόν
Αν ακούσεις Μπαχ έσω έτοιμος
στο στόμα έχουσιν πολλοί ατάκες
έξυπνοι, εξυπνιάζοντες θα κράξουν
γελώντες είρωνες μας εξουσιάζουν...
Και εμείς παλεύουμε νυχθημερόν..
Να πείσουμε τους εαυτούς μας αλλοίμονο...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟΝ Ο ΜΠΑΧ...
Μιλάνε, μιλάνε, χαιρέκακα για γκόμενες γκόμενους...
Ψυχής ευγένεια !!!!!!
απολέσθη....
Μήπως είδατε την καρδιά μου στα σκυλιά ριγμένη???
Μην είδατε τον εγκέφαλό μου ριγμένο στα σκουπίδια????
Μην είδατε τον Μπαχ????
Μπάχαλο, Μπαχάρια...
Που ζούμε?
Μόνοι μόνοι μαζεύουμε στάχτες αποκαίδια...
Με τα φαντάσματα... μονάχοι...
Εμπειρίκος, Μαρινέτι... Μπαχ... Επίκουρος... Μπρετόν...
Μόνοι χωρίς βοήθεια ακροβατούμε σαλοί
στον κόσμο του απόλυτου κενού...
Πάμε φίλε μαζί ένα ταξίδι στα αστέρια
στο χάσιμο του φεγγαριού να βρούμε το υπέρτατο αγαθό της γνώσης
της καρδιάς του έρωτα...
Έλα μαζί μου, μην ντρέπεσε... Είμαστε πολλοί δηλαδή
να όχι τόσοι πολλοί να δύο τρείς
μην φοβάσε θα μεγαλώσουμε να δεις φίλε μου
θα μεγαλώσουμε
γεννιέται να τώρα μόλις ένα μωρό
ένα γλυκό μωρό ένα τρυφερό φεγγάρισμα του αύριο...
να αυτό θα είναι η αυριανή μας παρέα
το όνειρο η ΟΥΤΟΠΙΑ
θα έχει ένα μικρό φίλο
αγάπη μου μικρό κρινάκι
πλάσμα ελπιδοφόρο
λατρεία μου
ΣΕ ΑΠΑΠΩ
όπως αγαπώ όλα τα μικρά ελπιδοφόρα πλάσματα
αυτό ήρθε στην γη χωρίς απίδια στο μυαλό του
μωράκι μου ελπίδα μου
ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑ όλη η νιότις η ελπίς.....
στο στόμα έχουσιν πολλοί ατάκες
έξυπνοι, εξυπνιάζοντες θα κράξουν
γελώντες είρωνες μας εξουσιάζουν...
Και εμείς παλεύουμε νυχθημερόν..
Να πείσουμε τους εαυτούς μας αλλοίμονο...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟΝ Ο ΜΠΑΧ...
Μιλάνε, μιλάνε, χαιρέκακα για γκόμενες γκόμενους...
Ψυχής ευγένεια !!!!!!
απολέσθη....
Μήπως είδατε την καρδιά μου στα σκυλιά ριγμένη???
Μην είδατε τον εγκέφαλό μου ριγμένο στα σκουπίδια????
Μην είδατε τον Μπαχ????
Μπάχαλο, Μπαχάρια...
Που ζούμε?
Μόνοι μόνοι μαζεύουμε στάχτες αποκαίδια...
Με τα φαντάσματα... μονάχοι...
Εμπειρίκος, Μαρινέτι... Μπαχ... Επίκουρος... Μπρετόν...
Μόνοι χωρίς βοήθεια ακροβατούμε σαλοί
στον κόσμο του απόλυτου κενού...
Πάμε φίλε μαζί ένα ταξίδι στα αστέρια
στο χάσιμο του φεγγαριού να βρούμε το υπέρτατο αγαθό της γνώσης
της καρδιάς του έρωτα...
Έλα μαζί μου, μην ντρέπεσε... Είμαστε πολλοί δηλαδή
να όχι τόσοι πολλοί να δύο τρείς
μην φοβάσε θα μεγαλώσουμε να δεις φίλε μου
θα μεγαλώσουμε
γεννιέται να τώρα μόλις ένα μωρό
ένα γλυκό μωρό ένα τρυφερό φεγγάρισμα του αύριο...
να αυτό θα είναι η αυριανή μας παρέα
το όνειρο η ΟΥΤΟΠΙΑ
θα έχει ένα μικρό φίλο
αγάπη μου μικρό κρινάκι
πλάσμα ελπιδοφόρο
λατρεία μου
ΣΕ ΑΠΑΠΩ
όπως αγαπώ όλα τα μικρά ελπιδοφόρα πλάσματα
αυτό ήρθε στην γη χωρίς απίδια στο μυαλό του
μωράκι μου ελπίδα μου
ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑ όλη η νιότις η ελπίς.....
Αυτά τα αφιερώνω στο υπέροχα Jastasoul. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος ερωτικός ως τα τελευταία του. Τον είχα γνωρίσει μέσω του forum του SXESEIS.GR όπου κάποτε έγραφα.... πάντα με το ίδιο ψευδόνυμο... Ήταν ένας άνθρωπος που είχε ασχοληθεί με όλα τα ορυχεία της χώρας ειδικός για αυτά αλλά η μεγάλη ειδικότητά του ήταν η καλοσύνη του και όπως έλεγαν οι γυναίκες που είχε συναναστραφεί και πολύ ερωτικός...
Ε στην μνήμη του είπα να σας δόκω και μερικά """ποιήματα""" που έγραφα τότε.... Νόμιζα ότι έγραφα καλά....
Όπως και τα κείμενά μου έτσι και τα άγουρα "ποιήματά¨μου γράφονταν πάντα στο δευτερόλεπτο.... Θυμάμαι πόσο ήθελα να κάτσω στο πισι να βάλω ένα ποτήρι νερό και να γράψω ένα ποιήμα... Μετά έκλεινα το πισι και ακουγα μουσική ΚΑΤΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ.... Δεν είναι κακή ιδέα να ξαναρχίσω.... Λέτε :
Υπέροχα... Δεν κατάλαβα όμως δικά σου;
ΑπάντησηΔιαγραφή