EIMAI KΛΕΦΤΗΣ ΑΠΑΤΕΩΝ.... ΈΚΛΕΨΑ ΆΡΘΡΟ ΕΚ ΤΟΥ Monthly Review

Φιλαράκια έψαχνα το περιοδικό στο ιντερνετ για ένα κείμενό του παλαιό... Κατά τύχη είδα αυτό που αναδημοσιεύω που το γούσταρα .... Ανάλαφρο, δροσερό.... ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ....


Ο καλύτερα αμειβόμενος αθλητής όλων των εποχών...

του ΠΗΤΕΡ ΣΤΡΑΚ
(10/09/2010)


Το προηγούμενο φθινόπωρο, το περιοδικό Forbes ασχολήθηκε επισταμένως με το γεγονός ότι ο Τάιγκερ Γουντς έγινε «ο πρώτος αθλητής που κέρδισε πάνω από ένα δις δολάρια» στο σύνολο της καριέρας του. Προφανώς η περιουσία του θα αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα τώρα, αλλά το Forbes παρέβλεψε ένα σημείο – κοιτώντας πίσω, ο Τάιγκερ δεν είναι ούτε κατά διάνοια καλοπληρωμένος συγκρινόμενος με τους αρματηλάτες της Αρχαίας Ρώμης.

Τα μοντέρνα αθλητικά θεάματα που διοργανώνουμε στις μέρες μας –και τα οποία κατά καιρούς μας συνεπαίρνουν– ωχριούν σε σύγκριση imageμε τα κοινά ψυχαγωγικά θεάματα της Ρώμης. Το Circus Maximus, η καρδιά του κέντρου της αυτοκρατορίας και λαοφιλέστατο μέρος συνεύρεσης στην Αρχαία Ρώμη, φιλοξενούσε 250.000 θεατές κατά τη διάρκεια των εβδομαδιαίων αρματοδρομιών. Τα υπαίθρια θεατρικά έργα (προς μεγάλη απογοήτευση των δραματουργών), τα ξεκοιλιασμένα πτώματα των σκλάβων και τα εξωτικά σαρκοβόρα ζώα στις μονομαχίες του Κολοσσαίου, ακόμη και οι ναυμαχίες των αυτοκρατόρων –που περιλάμβαναν αληθινά πολεμικά πλοία και καστ χιλιάδων ανθρώπων–, όλα σκηνοθετούνταν μέσα στα όρια της πόλης – σε εκτάσεις πολλών στρεμμάτων σκαμμένες από ανθρώπινο χέρι, τεχνητές λίμνες που γέμιζαν από τον Τίβερη μέχρις σημείου αποστράγγισής του.

Για τις αρματοδρομίες, οι θεατές έφθαναν στο στάδιο από το προηγούμενο βράδυ προκειμένου να πιάσουν τις καλές θέσεις. Έπιναν και έτρωγαν σε σημείο υπερβολής, και οι καυγάδες κάτω από την επήρεια της furor circensis –το ρωμαϊκό όνομα για τη μαζική υστερία που προκαλούν τα θεάματα– ήταν πολύ συχνοί...

Οι αρματοδρόμοι προέρχονταν από τις πιο χαμηλές κοινωνικές τάξεις. Αποτελούσαν μέλη ομάδων οι οποίες υποστηρίζονταν από μεγάλους επιχειρηματίες που επένδυαν σοβαρά στην εκπαίδευση και τη συντήρηση των αλόγων και των εξοπλισμών. Τα χρώματα των ενδυμάτων των ομάδων ήταν αυτά που έδιναν και την ονομασία στην ομάδα, και οι οπαδοί εκτός από άκρατο ενθουσιασμό συχνά εξαπέλυαν στους Κόκκινους, τους Μπλε, τους Λευκούς και τους Πράσινους φυλακτά που τα είχαν καταραστεί τρυπώντας τα με καρφιά

Ο εξοπλισμός αποτελείτο από δερμάτινα κράνη, επικαλαμίδες, προστατευτικά για τον θώρακα, το ένδυμα, μαστίγιο και ένα καμπυλωτό μαχαίρι – χρήσιμο για να απωθούν τους αντιπάλους που πλησίαζαν αρκετά, αλλά και να απελευθερώνουν τους εαυτούς από τα ηνία στα οποία μπερδεύονταν όταν έπεφταν. Υιοθετούσαν ένα ελληνικό στυλ κουρέματος –μακριά μαλλιά με μπούκλες τα οποία προεξείχαν από το κράνος τους– και διακοσμούσαν τις χαίτες των αλόγων τους με κορδέλες και κοσμήματα. Οι αγώνες ξεκινούσαν όταν ο αυτοκράτορας έριχνε το μαντήλι του στο έδαφος και ένας δύσμοιρος διαιτητής προσπαθούσε να κρατήσει την τάξη μέσα στην αρένα. Έπειτα από επτά πραγματικά άγριους γύρους, όσοι κατάφερναν να μην πέσουν από τα άρματα ή να σκοτωθούν και τερμάτιζαν σε μία από τις τρεις πρώτες θέσεις, γύριζαν στο σπίτι με τα έπαθλα.

Οι καλύτεροι αρματοδρόμοι έγιναν θρύλοι από ποιητές που εξυμνούσαν τα κατορθώματά τους και από καλλιτέχνες που σχεδίαζαν τα πρόσωπά τους στους τοίχους σε όλη τη Μεσόγειο. Έγιναν, όμως, και εξαιρετικά πλούσιοι.

Ο καλύτερα αμειβόμενος από αυτούς –στην πραγματικότητα, ο καλύτερα αμειβόμενος αθλητής όλων των εποχών– ήταν ένας Λουζιτανός Ισπανός ονόματι Γάιος Αππούλιος Διοκλής, ο οποίος έκανε ένα μικρό πέρασμα στους Λευκούς και Πράσινους πριν καταλήξει στους Κόκκινους, στους οποίους και ολοκλήρωσε την πολύχρονη καριέρα του. Εικοσιτέσσερα χρόνια νικών έφεραν στον Διοκλή –έναν αγράμματο άνθρωπο, η υπογραφή του οποίου ήταν μία παύλα– το αστρονομικό ποσό των 35.863.120 σηστέρσιων...

Το ποσό αυτό ήταν πέντε φορές μεγαλύτερο από τα κέρδη του καλύτερα αμειβόμενου έπαρχου για την εποχή εκείνη· ικανό να παρέχει σιτηρά σε ολόκληρη την πόλη της Ρώμης για ένα χρόνο ή να πληρώσει όλους τους στρατιώτες του ρωμαϊκού στρατού για δύο ολόκληρους μήνες... Με τα σημερινά δεδομένα τα χρήματα αυτά επαρκούν για να καλύψουν τους μισθούς των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, και αντιστοιχούν σε περίπου 15 δις δολάρια. Ακόμη και χωρίς τις ερωτοτροπίες του, είναι αμφίβολο αν ο Τάιγκερ θα κατάφερνε ποτέ έστω να ισοφαρίσει το ρεκόρ αυτό...


ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΤΕ...