ΤΟ ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

  Στην εποχή που ζούμε, η βία κατά των αντρών είναι ένα δήθεν "νέο" φαινόμενο. Όλο και περισσότεροι απευθύνονται στην αστυνομία καταγγέλοντας την σχέση τους για βίαιη συμπεριφορά.

Ένα προς τρία η μαθηματική σχέση. Γράφει ένα  site https://www.neolaia.gr/2024/04/08/endooikogeneiaki-via-kataggelies-peristatika/ "Αίσθηση προκαλεί ο αριθμός των ανδρών που καταγγέλλουν ενδοοικογενειακή βία -τα προηγουμένα χρόνια δεν υπήρχαν ανάλογες καταγγελίες- καθώς από τα 13.342 περιστατικά το 2023, τα 3.456 αφορούν θύματα άντρες και τα 9.886 γυναίκες."

H αλήθεια είναι ότι δεν μας προκαλεί καμία αίσθηση. Για να πάρεις διαζύγιο πρέπει να πας στην αστυνομία. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Οι άνθρωποι έχουν εκρεμότητες πχ περιουσίες παιδιά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με κοινής συναίνεσης διαδικασίες. Ιδιαίτερα αν φτάσεις στο ξύλο...

Οι άντρες που τρών τις φάπες τους (θέλω να μιλώ στο πρώτο πρόσωπο συμπάσχοντας αλλά η φαλοκρατική εγωιστική μου διαπαιδαγώγηση δεν με αφήνει. Εξάλλου δεν μου έτυχε εκτός από φραστική βία πράγμα απόλυτα σύνηθες) βρίσκονται μετέωροι.

Από την μια τα φαλλοκρατικά γουρουνάκια που θα τους λένε "αυτοί δεν είναι άντρες με Α κεφαλαίο...." και από την άλλη οι φαλλοκράτισσες γυναίκες που γελώντας θα λένε "έλα μωρέ ένα τερτίπι είναι των εξουσιαστών..."

Σώνει λοιιπόν και καλά οι άντρες είμαστε εξουσιαστές από πριν γεννηθούμε. Και ως εξουσιαστές πρέπει να οδηγούμε το αμάξι, να φέρνουμε μπικικίνια να μην κλαίμε, να είμαστε δυνατοί κλπ. Αυτό είναι το μοντελάκι.

Μας έχουν φορτώσει την πατριαρχία ως απόλυτο δόγμα και εμείς υπάκουα πρέπει να πορευόμαστε ενάντια στην αντίληψη αυτή. "Σκάσε κάθαρμα εσύ είσαι τέκνον της πατριαρχίας..." 

Όχι δεν είμαι τέκνον της πατριαρχίας που μας φορτώνεται. Είμαι τέκνον και τεκνόν άνθρωπος όπως όλοι. Και δεν θέλω να με εξουσιάζουν βρε αδελφέ. Και δεν μου αρέσει η βία κατά μου.

Για να καταλάβετε πόσο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ οι άντρες που τρώνε μάπες ψάξτε να βρείτε μια φωτογραφία άντρα που έφαγε ξύλο. Ή μια οργάνωση που τους στηρίζει... Με μια καμπάνια βρε αδελφέ... Ζερο...

Όποιος τρώει ξύλο ξεπέφτει στην τρούπα του ανύπαρκτου... Τον τρώει η μαύρη τρούπα...

Τα λες αυτά και σε κοιτάνε ως χάνο...

Αυτά...

ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΕΦΗΒΙΑΣ

Σαν σήμερα στα 1974

12 και κάτι. Έφευγα από την παιδική ηλικία και έμπαινα στην εφηβική. Σαν παιδί θυρωρού κάθε πρωί ξύπναγα, ανέβαινα στο θυρωρείο και έπαιρνα τις πρωινές εφημερίδες και τις ξεκοκάλιζα. Βλέπετε τότε ο εφημεριδοπώλης έφερνε τις εφημερίδες των συνδρομητών αξημέρωτα.

Εκείνη την ημέρα στις 20 Ιούλη του 1974 οι γονείς μου έτρεξαν στον μπακάλη τον Χροναίο γωνία Δημ. Σούτσου και Δορυλαίου και γέμισαν το σπίτι με τρόφιμα. Παντού σακούλες. Πήραν και μπλε χαρτόνια να καλύψουν τα παράθυρα για τον φόβο των βομβαρδισμών. 

Τώρα μπούρδες θα μου πεις εκ των υστέρων. Ναι βέβαια αλλά οι άνθρωποι αυτοί έζησαν την Ιταλική και Γερμανική εισβολή. Ζούσαν με τις μνήμες εκείνες...

Ήταν για μένα μεγάλο το σοκ. Πόλεμος. Ο πατέρας έφυγε και πήγε στην πολιτική άμυνα σ΄ένα σχολείο.Όλοι συζήταγαν. Ρουφούσα τα πάντα. Στην αρχή υπερηφάνεια. Πετάν οι Ελληνοκύπριοι τους Τούρκους στην θάλασσα. Όμως στην πολυκατοικία το κλίμα ήταν άλλο. Ήταν ο δημοσιογράφος ο Καψής. Ανήσυχη η φαμίλια του. Μετά κατέβαιναν στο υπόγειο οι δημοκρατικοί και ακούγανε την Dautche Velle. 

Όλα ήταν σ΄ένα πλέγμα μυστηρίου για εμένα...

Πριν χρόνια μιας και η μνήμη μου εξασθενούσε έβαλα το γνωστό βίντεο των Τουρκοκυπρίων που έχουν βάλει τα ανακοινωθέντα του ΡΙΚ με τα ψέμματα ότι πετούν τους Τούρκους στην θάλασσα κλπ.

Δεν θυμάμαι εδώ τι έπαιζαν οι χουνταίοι αλλά κάτι τέτοια θα μας έλεγαν...

Ήταν το πρώτο σκίρτημα του πολιτικού όντος και η καταστολή του προσωπικού ζώου. Βαθιά μέσα μου η προσωπική φιλοδοξία πλέον θα υπηρετούσε το κοινωνικό σύνολο της χώρας μου.

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΝΤΙΚΗ

 Ο Μιχάλης Ποντίκης, ήταν ένας κάτοικος της μικρής πόλης Κύμη, η οποία είναι στο ανατολικότερο σημείο της Εύβοιας.

Στην μικρή αυτή πόλη, ή ίσως κωμόπολη, έζησε ο Μιχάλης με αξιοπρέπεια, αγάπη ανιδιοτέλεια και δίνοντας αγώνες κατά πως τους εννοούσε αυτός. Εξέδωσε περιοδικά, βιβλία έντυπα και συμμετείχε στην ζωή της Κύμης.

Στα έντυπά του έβρισκαν φιλοξενία διάφοροι συγγραφείς, επιστήμονες, απλοί άνθρωποι με στόχο την λαογραφική και ιστορική έρευνα της περιοχής μας. 

Δεν θα κάνω παρουσίαση του έργου ζωής του, μιας και ο κ. Γεώργιος Σαρρής, έκανε πλήρη αναφορά ζωής στην ομάδα ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ.

Εγώ θα ήθελα να πω ορισμένα πράγματα γύρω από έννοιες που κυκλοφορούν. 

Κατ' αρχήν φίλος του δεν ήμουν. Έμπιστός του δεν ήμουν. Μάλιστα στο τελευταίο περιοδικό ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ στην σελίδα 2 μου τα σούρνει ξώφαλτσα. Γράφει ότι είμαι "δημοφιλής" με ένα τρόπο που καταλαβαίνω ότι δεν το ενέκρινε.

Επίσης στις σποραδικότατες συναντήσεις μας, δεν μου αποκάλυπτε τους στόχους του, παρά μόνο στην στερνή μας συνάντηση στο καφέ του ΚΑΡΑΝΤΑΚΗ μου μίλησε για ένα σωματείο υπεράσπισης των αρχείων... Φευ δεν προλάβαμε. Οπότε ότι πω θα είναι καθαρό από συναισθηματισμούς. Γενικά να ξέρετε εκτιμώ και αυτούς που δεν είναι φιλικά προσκείμενοι προς το πρόσωπό μου. Αρκεί να βλέπω σταθερότητα πίστη και συνέχεια...

Aυτό που ακούω, δεξιά και αριστερά είναι ότι ήταν μυστήριος, απόμακρος και τελευταία βγήκε στην φόρα και η λέξη περιθωριακός...

Οι συμπολίτες που τα σέρνουν αυτά υπογείως (σιγά μου δεν μαθαίνονται) θα πρέπει να σκεπτούν ειλικρινά το παρελθόν μας.

Πως ο Γεώργιος Παπανικολάου αντιμετωπίστηκε στην Κύμη τότε που ζούσε εκεί... Το τι του σούρναν δεν λέγεται... Η εφημερίδα ΚΟΥΜΗ μαλλιαρό τον ανέβαζε μαλλιαρό τον κατέβαζε. Ως και τον ΝΟΥΜΑ μπλέξανε οι τύποι. Και ο ΝΟΥΜΑΣ υπερασπίστηκε τους Κουμιώτες δημοτικιστές...

Σάμπως ο Βασίλης ο Λούλης πέρασε καλύτερα; Τώρα υπερηφανευόμαστε και πουλάν και στο μουσείο βιβλίο του... Για ρωτήστε τις μπατηροσύνες του. Για ρωτήστε ποιοι τον έπαιζαν τάβλι;; ( ο πατέρας μου ναι τον έπαιζε).

Γι' αυτό σας λέω ο Μιχάλης ο Ποντίκης δεν είναι η εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Πάω στοίχημα το κεφάλι μου σε ένα μελίσσι ότι και για άλλους θα έχουν παρόμοια συμπεριφορά. Περιθωριακός ο ένας... Μυστήριος ο άλλος...

Για σταθείτε όμως συμπατριώτες. Δηλαδή δεν έχουμε δικαίωμα να βλέπουμε εκπροσώπους της εξουσίας δημάρχους αντιδημάρχους βουλευτές βουλεύτριες αξιωματούχους, πάσης φύσης προέδρους και να μην περνάμε ωραία; Να θέλουμε να εξαφανιστούμε σαν τους βλέπουμε;

Στην ζήση αυτή ένα πράγμα έχει αξία. Η αναγνώριση της προσφοράς η ακεραιότητα της ζωής μας, η έλλειψη προστυχιάς κλεψιάς και μπαγαποντιάς.  

Για μένα ο Μιχάλης Ποντίκης ήταν το πλέον μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή της Κύμης κατά την τελευταία χρονική περίοδο. Όταν ακούω να τον χαρακτηρίζουν "περιθωριακό" κλπ ζορίζομαι να εμπιστευτώ έναν άνθρωπο. Ευτυχώς είναι ασυγκράτητοι στις συνομιλίες και τα αμολάνε. ΕΥΤΥΧΩΣ...

Λοιπόν ίσως δεν είναι η στερνή φορά που μιλώ για τον Μιχάλη Ποντίκη. Ας ελπίσουμε να μην ζήσουμε Λουλιάδες, Παπανικολιάδες και Ποντικιάδες... ΑΣ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΟΥΝ ΤΟ ΣΤΩΜΑ ΤΟΥΣ όλοι αυτοί που δεν τον χώνευαν. Ας συνεχίσουν να σουλατσάρουν από εδώ και από εκεί. Εμείς τον αγαπήσαμε και τον τιμήσαμε. 

Αυτά που γράφω είναι λίγα... Αλλά πλήρως αναγκαία..

. 

ΚΕΜΑΛ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ του Paul Demont

                                             

Το βιβλίο 

                                              

                                                                            NA ΕΞΗΓΗΘΩ....

Το να μελετάς την ιστορία του ΚΕΜΑΛ στην Ελλάδα είναι μια πικρή ιστορία, χωρίς αμφιβολία. Χιλιάδες πολίτες έχουν πληγεί από την δημιουργία του Τούρκικου κράτους. Έχουμε λοιπόν την προσφυγιά στο αίμα μας και αυτό είναι ένα δύσκολο θέμα. Εμείς σαν φαμίλια έχουμε άλλη πορεία. Εμείς είμαστε από τους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ κατά της δημιουργίας του σύγχρονου Τούρκικου κράτους. Αφήσαμε την βολή μας, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μπήκαμε στο μπαπόρι του Ελ. Βενιζέλου και πολεμήσαμε κατά του Κεμαλισμού. Οπότε μαθήματα δεν θα δεχτούμε...

                                                                           ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Όταν ο Εμίρης Αμανουλάχ του Αφγανιστάν επισκέφτηκε την Τουρκία είπε στους μουλάδες του ότι πρέπει να βγάλουν οι γυναίκες την μπούργκα και να κουρεύονται δυτικά, όπως στην Κεμαλική Τουρκία... (Εμίρης είναι ένας που ηγεμονεύει ΧΩΡΙΣ να είναι απόγονος της φαμίλιας του Προφήτη, ενώ Χαλίφης είναι ένας ηγεμών που έχει ρίζες στον Προφήτη). Χαμός στο Αφγανιστάν... (σελίδα 209).

Το ίδιο και ο Σάχης του ΙΡΑΝ ο Ρεζά Παχλεβί, καθήμενος ένα μήνα στα 1934 στην Τουρκία, διεμήνυσε στον πρωθυπουργό του, ότι όταν επιστρέψει στην ΠΕΡΣΙΑ δεν θέλει να δει τσαντόρ, τουρμπάνια και φέσια... (σελ 210-211).

Αλλά και ο "δικός μας" ο δικτάτωρ Μεταξάς στα 1937 που πήγε στην Τουρκία πρότεινε "αιώνια αδελφότητα" μεταξύ των δύο χωρών. (σελ 206)... Ή διαβάζοντας τις σελίδες Ελληνικών φεμινιστικών εφημερίδων στον μεσοπόλεμο παρατηρεί έναν έρωτα των γυναικών της Ελλάδας προς την Τουρκία...

Τι είναι αυτό που έκανε αυτήν την αίγλη της σύγχρονης ιστορίας τόσο μεγάλη; Μα φυσικά η δημιουργία του σύγχρονου αστικού κράτους. Αυτό που ξερίζωσε την δεσποτεία του Οθωμανισμού. Που επέβαλλε την κατάργηση ΚΑΙ του Χαλίφη δημιουργώντας τρομερή ανισορροπία στο Ισλάμ. Που επέβαλλε την ιδιωτικότητα στην θρησκεία (πχ ο ιμάμης ή ο Πατριάρχης βγαίνοντας από την εκκλησία ή το τζαμί φορούσαν πολιτικά ρούχα...) που πήρε την γυναίκα και την έκανε πρωτοπόρα. Που ζήλευαν τις Τουρκάλες πχ οι Γαλλίδες...

Αυτό που εντυπωσιάζει στο βιβλίο είναι ο αγώνας για την δημιουργία του Τούρκικου κράτους. Αυτό δεν είναι σπάνιο στην ιστορία της δημιουργίας των αστικών κρατών. Ποιος δεν έχει συνταραχθεί με την δημιουργία του Ελληνικού του Γαλλικού του Αμερικάνικου κράτους; Έτσι και το βιβλίο αυτό περιγράφει όλη την επαναστατική ορμή του Τούρκικου λαού ενάντια στους Οθωμανούς δεσπότες. Και έχει ενδιαφέρον η περιγραφή της επέμβασης των συμμαχικών δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη. Οι εξεγέρσεις των Αρμενίων και η χαρά των Ελλήνων με την είσοδό τους. Η απόβαση στην Σμύρνη η πορεία στην εσχατιά της Ανατολής... Όλα αυτά τα περιγράφει ο συγγραφέας αρκετά ωραία και τα μεταφράζει στα Ελληνικά ένας Αρμένης.  Εκεί δείχνει την κατάπτωση του στερνού Σουλτάνου και την μοναχική πορεία του ΚΕΜΑΛ. Φεύγει από την Πόλη την στιγμή που οι σύμμαχοι στέλνουν τελεσίγραφο στον Βεζίρη... Συλλάβετε τον...  "πέταξε το πουλάκι" απαντά ο Βεζίρης...

Το πλοίο ΚΥΜΗ στις ακτές του Πόντου... Όταν δεν είχε σχέση με τον Κεμάλ.
Πηγή Nicholas Peppas.

Το πλοίο ΒΑDIRMA έχει ιστορία και Κουμιώτικη  http://akrat.blogspot.com/2013/06/blog-post_30.html?fbclid=IwAR08DMf1XNF4vB6AANbyR4Ouak6fkyoHBlJSyX3_Sck6eknCsVomelXcu9Y και έκανε δρομολόγια για το ορυχείο της ΚΥΜΗΣ και πουλήθηκε σε Οθωμανούς που το είπαν ΠΑΝΟΡΜΟΣ στα Τούρκικα Badirma. Ο Κεμάλ πάνω στο πλοίο κατευθύνεται στον Πόντο. Κάνει την πρώτη μάζωξη πρόπλασμα του Τούρκικου έθνους όπου με βία συγκεντρώνει 15 αντιπροσώπους... Πηγαίνει στο κέντρο του Ελληνικού Ποντιακού αντάρτικου!!! σ' ένα μικρό χωριό. Κάνει τις δέουσες συμμαχίες ακόμα και με Ρωμιούς και φεύγει...

Οργανώνει την αντίσταση. Πάει σε διάφορα μέρη, συντάσσει αντιστάσεις κατά των συμμάχων. Έρχεται σ' επαφή με τους Σοβιετικούς. Παίρνει χρυσό και όπλα με μεγάλη δυσκολία από τους Σοβιετικούς. Σ' αντίθεση με ότι πιστεύουμε οι Έλληνες ο συγγραφέας μας περιγράφει πως οι Άγγλοι δεν ήταν μαζί του. Πως άλλοι φλέρταραν μαζί του. Πχ οι Γάλλοι... Εκεί παρατηρούμε τον ρόλο του κονιάκ στην διπλωματία... Πως μια μικρή κωμόπολη η Άγκυρα μέσα στην έρημα γίνεται το κέντρο της αντίστασης. Πως οι γυναίκες ράβουν, μεταφέρουν αγωνίζονται να στηρίξουν τον Κεμάλ. Οι περιγραφές είναι τρομερές.

Ο συγγραφεύς αναφέρεται στην δημοσίευση των εγγράφων της μυστικής διπλωματίας μεταξύ Τσαρικών Ρώσων Άγγλων Γάλλων κλπ για την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Μπολσεβίκοι τα έβγαλαν δημόσια. Συνταράχτηκαν οι Τούρκοι για την τρομερή μπαμπεσιά των συμμάχων... Και μέσα από εκεί αναδείχθηκε το σύγχρονο Τούρκικο κράτος. Αυτή ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ είναι η πηγή της δημιουργίας και η αιτία της κατάρρευσης της Οθωμανικής κυριαρχίας...

Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο πρέπει  κανείς να το αγοράσει. Δεν παραθέτω πολλά στοιχεία από αυτό. Μου ήταν δυσάρεστο σαν θέμα. Αλλά έπρεπε να διαβαστεί και το συμπάθησα τελικά. Και αναμφίβολα θέλω να διαβάσω και άλλων συγγραφέων. Για να κατανοήσω την δημιουργία του Τούρκικου κράτους...

Οπότε κρατώ πολλά για αυτό... Πάντως το Γαλλικό κονιάκ έπαιξε σπουδαίο ρόλο... Και η κύρωση του ήπατος που έπαθε ήταν για τον Σαλονικό καθοριστική...

Tέλος ευχαριστώ τον εκδότη του "ΚΟΥΡΙΕΡ ΕΚΔΟΤΙΚΗ' Θεόδωρο Μπενάκη που μου το χάρισε. Οι εκδόσεις πλέον δεν υπάρχουν αλλά η δημιουργία τόσων μεγάλων επιτυχιών είναι μεγάλη.

Το πλοίο ΒADIRM (Πάνορμος τέως ΚΥΜΗ )
που έσωσε τον Κεμάλ από τα χέρια στων συμμάχων
Πηγή Nicholas Peppas

ΟΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ... ΤΑ ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ....

 Στην ζωή μου, μου έτυχαν να βιώσω δύο σπάνιες ασθένειες και να δω ένα σπάνιο σύνδρομο σε αγαπημένο πρόσωπο συγγενικό...

Ένα απόγευμα, καθόμουν στο γραφείο του σπιτιού μου και μύρισα καμένο καλώδιο. Βρε που καίγεται που καίγεται... Τζίφος. Όλοι είπαν ότι τίποτα δεν καίγεται... Την επομένη ημέρα στην εργασία ξανά τα ίδια... Καμένο καλώδιο... Πήγα στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο... Στον ΩΡΛ. Τίποτα. Καλά ήμουν. Το καλώδιο όμως καλώδιο...

Άρχισα να διαβάζω στο δίκτυο... ΦΑΝΤΟΣΜΙΑ... Διάβασα ότι ήμουν από τους τυχερούς. Άλλοι περνούν μια ζωή μυρίζοντας κόπρανα. Φρίκαρα... Μεγάλη η τύχη μου.

Σιγά σιγά έφυγε... Και ήλθε η νευραλγία του τριδύμου αφού μετά από τρία έτη μύριζα κανονικά... Η νευραλγία του τριδύμου είναι μια τρομερή ασθένεια. Στην αρχή πήγα στην οδοντίατρο. Μια εξαγωγή... Εκεί ο πόνος... Πήγα σε περιδιοντολόγο. Καθαρισμός... Εκεί ο πόνος... Ξαναπήγα στην οδοντίατρο... Κάνε μου μια απονεύρωση. Πονάω. Μου κάνει... Ξανά ο πόνος... Μου λέει τέρμα πας σε νευρολόγο ή στο Πανεπιστήμιο οδοντοιατρικής θα μιλήσω σε καθηγητές να σε δεχθούν... Πήγα στον νευρολόγο μου είπε παρουσία της συζύγου μου "έχεις ακούσει τους λύκους να ουρλιάζουν; Έτσι ουρλιάζουν όσοι έχουν αυτό το σύμπτωμα. Πάρε το Lyrica... " Φρίκη.

Έχουμε μια γατούλα επιληπτική και ξέρουμε τι σημαίνει φάρμακο τέτοιας κατάστασης...  Πολύ καλό φάρμακο αλλά λέω ας το παλέψω με την Κινέζικη ιατρική. Πήγα σε εξαίρετο βελονιστή και μετά από μήνες βελονισμού, θεραπεύτηκα...

Έκτοτε σκέφτηκα να κάνω μια ομάδα στο FB για τις σπάνιες και περίεργες ασθένειες. 500,000 άνθρωποι στην χώρα μας υποφέρουν κατά μόνας... Με δυσκολίες πόνους αφάνταστους. Η σύζυγος με απέτρεψε. Μου είπε ότι θα φορτωθείς ένα πολύ μεγάλο πόνο. Και όντως αυτό θέλει έναν υγιή άνθρωπος με Α κεφαλαίο που να αγαπά τον πόνο του συνανθρώπου...

Όμως έκτοτε κάθε τόσο δέχομαι ερωτήσεις από ανθρώπους από όλη την χώρα. Προχτές από Θράκη. Πριν δύο μήνες από Θεσσαλονίκη... Άρχισα να μαθαίνω πληροφορίες περίεργες. Μια κοπελίτσα άρχισε να μυρίζει φαγητό όλη την ώρα. Ένας απίστευτος πόνος σ' όλο το κορμί μου λέει μια άλλη φίλη...

Εκείνο που έχω να πω είναι ένα. Θέλουμε ένα ευρύ φάσμα ιατρών και εναλλακτικών θεραπειών. Πρώτα από όλα να πάμε στην κλασσική ιατρική. Μετά στην άλλη την πιο περίεργη... Θέλουμε ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΝΟΥ. Σε όλη την χώρα. Και σ΄όλες τις πρωτεύουσες της χώρας... Θυμάμαι ένα συγγενικό πρόσωπο να κλαίει από τον πόνο. Αχ....  Μόνη βοήθεια το κέντρο πόνου...

Θέλουμε να σκύψει η πολιτεία στους 500,000 ανθρώπους. ΥΠΑΡΧΟΥΝ.... Δεν είναι φαντάσματα. ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ.... 

ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ..... ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ...

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΡΙΓΗΛΗΣ....

 

Μια ιστορική ομάδα του Fb. Να γίνετε μέλος

Για τον Βαγγέλη Δευτεραίο δεν γνωρίζουμε και πάρα πολλά πράγματα. Ξέρουμε όμως τα κυριότερα. Τα σημαίνοντα.

Τι δηλαδή;

Πρώτον ότι ήταν ατρόμητος.

Δεύτερον ότι συμμετείχε ενεργά στο κίνημα των αναπήρων και θυμάτων των πολέμων 1910-1922. Και μάλιστα από ηγετική θέση.

Τρίτον. Ότι ήταν η ηγεσία της διμοιρίας σαλπιγκτών. Όχι στον πόλεμο. Στις τρομερές διαδηλώσεις των ορφανών, χηρών και αναπήρων των πολέμων. Αυτές που κινούσαν από την Στέγη Πατρίδας στους Αμπελόκηπους (νυν Πλ. Μαβίλη).

Τέταρτον ότι ήταν άνθρωπος με Α κεφαλαίο.

Πέμπτον ότι σαν επαναστάτης δεν κρατούσε κακίες. Eπίσης ότι ανήκε στους Αρχειομαρξιστές από την γέννησή τους, δηλαδή στον πολύ παλαιό αρχικό σχηματισμό.

Οι πηγές που έχουμε για τον Βαγγέλη Δευτεραίο είναι δύο. Ο Γιάννης Βερούχης και η κόρη της δραπέτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου.

Οπότε με βάση την γραπτή και ζώσα αφήγηση θα προσπαθήσουμε να ανασυνθέσουμε μια στοιχειώδη «βιογραφία».

Ο αστικός τύπος της εποχής του μεσοπολέμου αναφέρεται συχνότατα στον Βαγγέλη Δευτεραίο, ως αντιπρόσωπο στις διαπραγματεύσεις με το κράτος εκ μέρους των θυμάτων και αναπήρων πολέμου. Καθώς επίσης και στις εκλογές του μεγάλου αυτού συνδικάτου που είχε εκλέξει ως αρχηγό του τον Λέοντα Τρότσκυ.

Στις τρομερές διαδηλώσεις , αναφέρει ο ίδιος « Ήμουν πάντα πίσω από το “Στρατηγό μας”. Ήμουν επικεφαλής της διμοιρίας σαλπιγκτών…» (Μια αφήγηση για τον Σταύρο Βερούχη του Γιάννη Βερούχη) Στρατηγός ήταν ο Σταύρος Βερούχης ο τυφλός ηγέτης των αναπήρων. Ο αγαπημένος και ο πλέον σεβαστός στο προλεταριακό κίνημα του μεσοπολέμου. Ήταν λογικά μαζί από το ξεκίνημα της κομμούνας των Αμπελοκήπων. Εκεί όπου ανάπηροι φτωχοί και εγκαταλελειμμένοι ζούσαν μαζί. Σιτίζονταν με κοινό συσσίτιο. Κοιμόντουσαν σ΄ενιαίο χώρο δηλ. σκηνές και παραπήγματα. Και τηρούσαν ακόμα τις στρατιωτικές συνήθειες. Λάμβαναν μαθήματα επαναστατικής Μαρξιστικής θεωρίας καθώς και μάθαιναν γράμματα. Γιατί το κράτος πριν τους μάθει γράμματα τους έμαθε να παραδίδουν το κορμί τους στον πόλεμο...

Σύντομα το κράτος τους παραχώρησε τα περίπτερα. Ο Βαγγέλης Δευτεραίος  πήρε ένα περίπτερο στην Πλ. Ρηγίλης. Αυτό υπήρχε πριν λίγα χρόνια. Μην φανταστείτε τίποτα μεγάλο. Καμιά σχέση με τα σημερινά. Τότε ήταν ένα κουτί. Ένα απλό κουτί για να βάζουν τα σακατεμένα κορμιά τους οι ανάπηροι.

Εκεί τον γνώρισε η κόρη της μεγάλης δραπέτισσας από τις φυλακές Αβέρωφ της Κατίνας Εμμανουηλίδου. Μια ιστορία συμπτώσεων. Στην κατοχή την ορφανή περιμάζεψε μια Εβραία θυρωρός πολυκατοικίας της Βας. Σοφίας, απέναντι από την Πλ. Ρηγίλης. Στην ορφανή της έδινε ένα κουβά με νερό και ένα μαστραπά. Εκεί πουλούσε στους περαστικούς νερό για να ξεδιψάσουν και ταυτόχρονα είχε ένα κρεβάτι για να κοιμηθεί το ορφανό.

Σαν ζόρισαν τα πράγματα για τους Εβραίους η μικρή έμεινε στον δρόμο. Οι περίπολοι των Γερμανών κτυπούσαν την πόρτα των σπιτιών και επέβαλαν να φιλοξενήσουν οι κάτοικοι τα παιδιά την νύχτα.

Ονομάζονταν ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ επειδή ξεκίνησαν βγάζοντας αυτό το έντυπο που είχε ιδεολογικό περιεχόμενο αποκλειστικώς. ΠΗΓΗ εφημερίδα των συντακτών

Η ορφανή πήγε μια ημέρα μόνη της στον Βαγγέλη Δευτεραίο, στο περίπτερό της και ζήτησε βοήθεια. Ο Άνθρωπος επαναστάτης Βαγγέλης Δευτεραίος την φιλοξένησε στο υπόγειό σπίτι του. Σαν έμαθε όμως το όνομά της συγκλονίστηκε. Είπε στην ορφανή μικρούλα ότι «βλέπεις αυτό το κρεβάτι που θα κοιμηθείς; Εδώ είχε μείνει η μητέρα σου η Κατίνα Εμμανουηλίδου σαν δραπέτευσε από του Αβέρωφ. Μετά η ασθένειά της κορυφώθηκε και πήγε στο νοσοκομείο όπου και πέθανε...» (αφήγηση προφορική της κόρης της Κατίνας Εμμανουηλίδου).

ΠΗΓΗ εφημερίδα ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Ο Βαγγέλης Δευτεραίος παρέμεινε στην ζωή του πιστός στις ιδέες του. Μπορεί να έμεινε με τον Γιωτόπουλο και να μην ακολούθησε τον Λέοντα Τρότσκυ, αλλά αυτό δεν του αφαιρεί κανένα από τα χαρακτηριστικά του. Ευθύτητα, καλοσύνη, πίστη στις ιδέες.

Παρέμεινε ριψοκίνδυνος, αγωνιστής και υπέρμαχος της επανάστασης για ένα καλύτερο αύριο.

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ.....

 Ένα βιβλίο, που με συντάραξε, ευχάριστα ήταν "Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΛΚΙΒΙΆΔΗ και των 70της 7 Ιούνη". Συγγραφέας ο ΡΟΒΗΡΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ και εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΠΥΛΗ. https://www.politeianet.gr/books/9789607041258-manthoulis-robiros-puli-i-diki-tou-alkibiadi-kai-ton-72-tis-7-iouni-203267

Το ότι φυσικά δεν είναι διαθέσιμο, είναι δείγμα της σπουδαιότητας του βιβλίου καθώς και του ενδιαφέροντός μας για την αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία. Το βιβλίο, δωρίστηκε σ' μενα από τον φίλο Ν.Θ. που αποτελούσε έναν εκλεκτό φίλο του Ρ. Μανθούλη. Στην αρχή δεν του έδωσα σημασία μεγάλη. Ήταν το γεγονός ότι έχοντας διαβάσει τον Πελοποννησιακό Πόλεμο από τον μέγιστο μεταφραστή στα νέα Ελληνικά, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, νόμιζα ότι τα ήξερα όλα.

Ο συγγραφέας 

Αλλά η τύχη και ένα πρωινό αργοπορημένο άλλαξε τον ρου.... Αργοπορημένος για την εργασία, έβαλα στο σακίδιο βιαστικά το πρώτο βιβλίο που βρήκα. Και η τύχη το έφερε να το ξεκινήσω στο λεωφορείο. Αυτό ήταν. Το διάβασα όλο. Μου έκανε συντροφιά στην γραμμή του ΜΜΕ καθώς και στο μετρό...

Μια συναρπαστική εμπειρία, ταξίδι στο παρελθόν. Ένα βιβλίο όνειρο. Ένα βιβλίο όχι αγαπησιάρικο. Μπουνιά στην κοιλιά. Έτσι συνεχίζουμε την πορεία μελέτης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Και έναν εκνευρισμό, κατά των ολιγαρχικών και των Σπαρτιατών. Αυτό το να σταθώ δίκαιος δικαστής και στην μέση μου είναι απεχθές.... Μακριά από το κέντρο. Πάντα να παίρνω θέση. Και η θέση που λαμβάνω είναι σαφής.

Το βιβλίο δεν είναι μυθοπλασία. Έχει ορισμένες συμπληρώσεις από τα ιστορικά κενά, αλλά είναι στηριγμένο απόλυτα σε πηγές και είναι τεκμηριωμένο.

Θα αναφερθώ στις στερνές του σελίδες, γιατί για μένα από το τέλος πρέπει να το ξεκινήσει κάποιος που είναι λίγο άσχετος με τα γεγονότα της αρχαίας Αθήνας. Το ημερολόγιο που ξεκινά από την πτώση της τυραννίας του Ιππίακ και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας είναι μεγάλο βοήθημα για κάθε νέο αναγνώστη. Μετά έχει τις ονομασίες των Δήμων με την τοτινή και την σημερινή τους ονομασία. Καθώς επίσης και τους μήνες.Τέλος έχει το γενεαλογικό δέντρο των πρωταγωνιστών. 

Αφού τα διαβάσει, κανείς μπορεί να ταξιδέψει σ' όλη την ιστορία του βιβλίου.... Και ας πούμε πως ξεκινά.... Την ημέρα που ο στόλος είναι έτοιμος να σαλπάρει στην Μεγάλη Ελλάδα, όπως την λένε σήμερα, για πόλεμο κατά των Συρακουσών, το πρωί στα "αγάλματα" του θεού ΕΡΜΗ κόβονται τα γεννητικά όργανα.... Έργο των οχτρών της Δημοκρατίας και κατά της εκστρατείας...

Η Αθήνα ξυπνά, με ένα τρομερό νέο.... Η Δημοκρατία χαροπαλεύει.... 

Η συνέχεια στο βιβλίο

 

ΟΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 Ένα βλαμένο άτομο, χωρίς εγκέφαλο, ρίχνει μια φωτοβολίδα και κτυπά, έναν αστυνομικό. Ο νέος αστυφύλαξ τώρα κινδυνεύει και παλεύει για την ζωή του.

Η αστυνομία, κλείνει τις θύρες του γηπέδου, διώχνει τις γυναίκες και τα παιδιά !!!!!!!!!!!! και τους φορτώνει όλους τους υπόλοιπους οπαδούς,  στα λεωφορεία της αστυνομίας. Τετρακόσιοι ναι 400 !!! και βάλε οπαδοί οδηγούνται σε κάποια υπηρεσία που έχει χώρο και ανακρίνονται.

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Στην πολυπληθή ομάδα του FB που λαλείτε ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ τρέχει αυτές τις πρώτες ημέρες του Δεκέμβρη ένα θλιβερό καθήκον. Το τιμήσουμε τους Κουμιώτες δολοφονημένους και εκτελεσμένους από τους Ναζιστές Γερμανούς στα Καλάβρυτα... Άνω των 20 ατόμων πέσαν νεκροί, από τα μέρη μας στην ωραία πόλη των Καλαβρύτων. Οι ναζί δολοφόνησαν όλο το χωριό, χωρίς τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά !!!! (μια σύμπτωση ε;;) με πρόσχημα μια στυγερή δολοφονία αξιωματικών και άλλων από τους αντάρτες. Και οι ναζί λοιπόν δεν έψαχναν να βρουν τους αντάρτες στα βουνά, στις ραχούλες ή μέσα από ανακρίσεις. ΌΧΙ. Επέβαλλαν ένα οριζόντιο μέτρο. Όλο το χωριό φταίει για τους αντάρτες...

Μα σάμπως ήταν μόνο τα Καλάβρυτα;; Στην περιοχή μου, στην Εύβοια είναι ένα χωριό που λέγεται ΚΑΚΟΛΥΡΙ. Και εκεί τα ίδια. Η δολοφονία ενός φαντάρου Γερμανού οδηγεί σε μια στυγερή λειτουργία των αντιποίνων. Φωτιά και τέλος τσεκούρι...

Και τώρα η Ελληνική αστυνομία, με μια οριζόντια πρακτική, συλλαμβάνει 400 και βάλε οπαδούς, τους μπουζουριάζει και τους ανακρίνει. 

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Και στο όνομα αυτής της τραγικής αλήθειας, δημιουργείται μια αντίδραση οριζόντια. Δηλαδή περνάμε σε πρακτικές εκτός της αστικοδημοκρατικής λογικής. Αυτή είναι σύλληψη του ενόχου ή ενός δύο, πέντα δέκα είκοση υπόπτων. Ανακρίνονται και βρίσκουμε ή όχι τον ένοχο. Γιατί αλλιώς άμα στην γειτονιά μας εκτελεστεί ένας άνθρωπος (δύο έχουν εκτελεστεί) θα πρέπει να αποκελείονται οι κάτοκοι, σε επίπεδο τετραγώνων. Να πηγαίνουν με κλούβες ή λεοφωρεία στην αστυνομία. 

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Όχι αν θέλουν αυτά τα πράγματα να κάνουν, θα μας βρούνε αντίπαλους. Εμείς εδώ κάναμε επανάσταση κατά της Οθωμανικής τυραννίας. Δεν θέμε να γίνουμε άλλο πράγμα. Να μεταβληθούμε σε τυρανία. Είναι άλλο πράγμα να πας και να τιμωρήσεις μια ομάδα, με υποβιβασμό, για να κόψεις τον εθισμό και άλλο πράγμα η σύλληψη μαζικά των ανθρώπων. Εκεί στον χώρο της προσωρινής κράτησης, τι τους κάνουν; 400 άτομα ανάκριση;; Όχι βέβαια. Θα φάνε πόσες ημέρες; Αυτό που σούρνεται εκεί μέσα de facto είναι απλό... Θα σαπίσετε εδώ μέσα αν δεν μας καταδώσετε έναν ή το πει μόνος του....

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Τι ωραίο κλίμα... Προφανώς ήταν εγκληματική ενέργεια. Ενέργεια ανθρώπου πνευματικά νάνου... Αλλά άλλο αυτό και άλλο να γενικεύουμε με 400 και βάλε ανθρώπους...

"Ο ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ" του Ευάγγελου Β. Γλυκού

ΒΙΒΛΙΟΑΝΑΦΟΡΑ

Κάνοντας μια βόλτα στην ωραία Κούμη, επισκεύτηκα το γνωστό καφέ κάτω από την πλατεία, όπου αγόρασα το βιβλίο "Ο ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ" του Ευάγγελου Β. Γλυκού.

Ήταν και αυτό στοιβαγμένο στα προσεχώς... Προς ανάγνωση προσεχώς... Ωστόσο, πως τα φέρνει το λεωφορείο. Μια ημέρα το χώνω στο σακίδιο, πονούσε και ο χιαστός, αριβάρω στο bus και αρχίζω να το διαβάζω. Όπα λέγω εντός μου... Τι ωραίος πρόλογος; Βρε τούτο καλό μου φαίνεται... Χμμμ

Το απόγευμα, συζητώντας με τους συνεργάτες μου στο ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ εκφράζω την απόλυτη ικανοποίησή του για την ανάλυση του προλόγου. Μάλιστα φτάνω και σε επική ατάκα.Την οποία όμως δεν την παρουσιάζω εδώ...

Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια 15ήμερη σχέση ως 20ήμερη,,, Γιατί άλλοτε το έριχνα στο βάδην, άλλοτε είχα στην τσάντα το κολατσιό... Οπότε ο χρόνος για διάβασμα παρατράβηξε. 

Ο συγγραφεύς έχει γράψει και έτερο βιβλίο. "Η ΚΑΡΥΣΤΙΑ ΚΑΙ Η ΣΚΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. Αυτό το έχω αλλά χρόνια διαβασμένο... Πρέπει να το ξανά βγάλω στην επικαιρότητα... https://www.politeianet.gr/books/9789607643704-glukos-b-euaggelos-tupothito-dardanos-i-karustia-kai-i-skuros-mesa-sto-chrono-167195

Με τα τούτα και τα άλλα, ο συγγραφεύς, που επιθυμώ σφόδρα να γνωρίσω, αποτελεί κόσμημα για την περιοχή της πάλαι ποτέ επαρχίας Καρυστίας... Είναι ευφυής, έξυπνος, με πλείστες όσες αναφορές σε πηγές και τεκμήρια. Αν κάτι μου λείπει είναι το χιούμορ. Ο συγγραφεύς, είναι απολύτως σοβαρός. Αυτό εμένα μου δημιουργεί μια απομάκρυνση, ένα φόβο. Αλλά μάλλον είναι γούστο... Όπως μπορεί καθείς...

Θα έλεγα ότι είναι ένα πρώτο βιβλίο για να μπεις στο πνεύμα του πολιτισμού της περιοχής. 

Έχω την ελπίδα ότι σύντομα θα βγάλει κάποιο νέο βιβλίο. Με κάποιο σχετικό περιεχόμενο. Οι πηγές του είναι σπουδαίες. Ακλόνητες και στιβαρές βάσεις. Το συστήνω χωρίς όρους. Και τα δύο, Και το μπλε και το πράσινο βιβλίο. Τώρα περιμένουμε και το ερυθρό. 

Μου άρεσαν πολύ οι στιγμές των παραφυσικών φαινομένων. Αυτό το απόσπασμα με το σάλιο του βρυκόλακα. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ...

Tο νέο τεύχος του περιοδικού "ΝΕΟΣ ΑΣΤΕΡΟΣ" τεύχος 23 Καλοκαίρι 2023

 Tο νέο τεύχος του περιοδικού "ΝΕΟΣ ΑΣΤΕΡΟΣ" τεύχος 23 Καλοκαίρι 2023, είναι και αυτό ένα κόσμημα για την ευρύτερη περιοχή που ονομάζομαι ΚΥΜΗ.

Η περιοχή αυτή, έχει ισχυρή πολιτιστική, λαογραφική και πνευματική δύναμη. Εκτός του περιοδικού ΡΟΠΤΡΟ του Αυλωναρίου έχει μουσεία, καλλιτέχνες εικαστικούς, μουσικούς κλπ. Έτσι μέσα από πολλές διεργασίες αναπτύσσετε και υπάρχει το πνευματικό δυναμικό. Χωρίς αυτά θα έμενε στάσιμη η περιοχή και οι άνθρωποι.

Εκδότης του περιοδικού είναι ο Μιχάλης Ποντίκης. Άτομο, με αγάπη για την περιοχή και τους ανθρώπους της. Και πάνω από όλα πνευματικό στέκι. Ποιος δεν θέλει να δει το άρθρο του σ' ένα τεύχος του;

Το συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού έχει μεγάλο πλούτο και βαθιά συγκίνηση.

Κατ' αρχήν ξεκινά με τον ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ. Εκεί βρίσκεται το άγαλμα του ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ. Αλλά και το τέως νεκροταφείο. Θα σταθώ σε κάτι σοφό που είπε. ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ να ψάξει γιατί χάσκουν τάφοι και τα ατυχήματα είναι ένας κίνδυνος. Ας πάει στην εκκλησία και στο μνημείο. Ας φανταστεί τον παλαιό μύλο που υπήρξε εκεί. Ας καθήσει και ας τιμήσει την μνήμη των 6 εκτελεσμένων από τους Ναζί. Και ας σκεφτεί λίγο τους αγώνες και τους πόθους του λαού της Κύμης. Ας ανοίξει η καρδιά του με την δημιουργία του γλύπτη, ας σκεφτεί... Ότι γράφει το κείμενο. Καλύτερα όμως διαβάστε το εκεί!!

Το επόμενο θέμα είναι αφιερωμένο στην ερασιτέχνη τραγουδίστρια της Κύμης, με το υπέροχο τραγούδι της την Δέσποινα Δημά και τον σύζυγό της. Κυριολεκτικά συγκινητικό άρθρο. Με εντυπωσίασε συνολικά. Και τι υπέροχη αναφορά στα Μαρινιάνικα τραγούδια της Κύμης. Δηλαδή τα ναυτικά τραγούδια που σκάρωναν οι γυναίκες των ναυτικών για τους αγαπημένους τους. Κυριολεκτικά χαμένος ή κρυμμένος θησαυρός στα ντουλάπια. 

Ακολουθεί ένα κείμενο που βάζει ημερομηνιακή τάξη στις 5 ΚΥΜΗ. Δηλαδή στις 5 εφημερίδες που βγήκαν με το όνομα αυτό. Τι να πω. Μακάρι να μας δοθούν σε ψηφιακή μορφή για να τις απολαύσουμε ούλοι...

Ακολουθεί ένα κείμενο με θέμα "ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΘΕΙΟΣ". Είναι ένα άρθρο με θέμα την επαγγελματική δράση κάποιων ανθρώπων μετά την κατοχή. Ο αρθρογράφος δεν προσπαθεί να δικαιώσει τους ανθρώπους αυτούς. Προσπαθεί απλά να σώσει μια προσπάθεια δύο ανθρώπων που έκαναν αγώνα για να ξεφύγουν από τα στενά όρια της Κύμης. Δεν ξέρω αν το κείμενο το κατάφερε.

"Στο στρατόπεδο των αόπλων της Βρωμονέρας" του Κίμωνα Καλαμπαλίκη που ήταν αριστερός Χωροφύλακας. Ένα τμήμα ενός ευρύτερου αφηγηματικού κειμένου. Πως να μην σε πιάσει συγκίνηση από την ζωή των ανθρώπων πάνω στο οροπέδιο αυτό. Μέσα στις σπηλιές. Μια αναφορά που με συγκλόνισε. Τι τράβηξαν οι άνθρωποι...

Ακολουθεί το κείμενο του Ιωνά Κυμαίου που βρήκε τι έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής μετά τον εμφύλιο, όταν στην Χαλκίδα εμφανίστηκε μια φάλαινα. Και άρχισαν να την κυνηγούν για να την σκοτώσουν!!!! Την κτυπούσαν με ότι φανταστείτε. Και με όπλα φυσικά.... Ένα κείμενο εφημερίδων δραματικό και κωμικό.

Το περιοδικό κλείνει με αναφορά σε ανθρώπους που πέρασαν από το Γυμνάσιο Κύμης και που δεν ήταν με την κλασσική έννοια Κουμιώτες. Εκπληκτική αναφορά.

Tο νέο τεύχος του περιοδικού "ΡΟΠΤΡΟ" του ΑΥΛΩΝΑΡΙΟΥ και της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Κύμης Αλιβερίου.

Εξήνα εννιά (69) τεύχη λοιπόν. Πέρα από την ερωτική σωματική ηδονή, που εκφράζει ο αριθμός αυτός, (να είστε πάντα πονηροί κάνει καλό στην υγεία) μας δίνει την ευκαιρία να ζήσουμε στιγμές πνευματικής ηδονής. Γιατί πως να το κάμνουμε. Και το πνεύμα θέλει την ηδονή του.

 

 Θα ήθελα να σας πω, ότι το διάβασα όλο. Κάθε στιγμή του, κάθε πτυχή του εκτός από το ποδοσφαιρικό θέμα, που θα το διαβάσω και τούτο. Το "ΡΟΠΤΡΟ" του Δημ. Σγούρου δίνει σ΄όλη την περιοχή αξία. Αξία πνευματική, αξία γνώσης, αξία ιστορίας. Και πάνω από όλα είναι φιλόξενο μέρος, όπως φιλόξενοι είναι και οι Αυλωναρίτες.

 

Το τεύχος ξεκινά με μια φωτογραφία από μια γέφυρα και μια γυναίκα πάνω σ' ένα γάιδαρο. Και η φωτό μας έδωσε αφορμή να σκεφτούμε πράγματα. Ένας γάιδαρος έχει μείνει στην πόλη της Κύμης, ενώ στο Αυλωνάρι ακούστηκαν δύο ογκανίσματα. Το κείμενο λοιπόν αναφέρεται στο ζωικό κεφάλαιο που χάνεται ημέρα την ημέρα.... (Δημ. Σγούρος)

 

Ακολουθεί μια φωτογραφία από κλειστό κρεοπωλείο (Δημ. Σγούρος) και αμέσως μετά πλήθος θαυμάσιων φωτογραφιών από στιγμές του Αυλωναρίου. Θα διαλέξω μια την φωτό στα βράχια του Καλάμου στα 1930...

 

Ακολουθεί ο μύθος ή η πραγματικότητα ενός πνιγμού στα 1870, της Φώτως στην Παλιοκαμάρα. Μια ιστορία με νεράιδες και ξωτικά καθώς και με ένα κείμενο του 1978 της Νίτσας Κούκη (Κων/νου Σγούρου).

 

Ένα υπέοχο χρονογράφημα, είναι η πραγματική ιστορία ενός γραφικού χασάπικου του Αυλωναρίου που του κόλησαν το παρατσούκλι "Ο ΜΠΙΤΟΚΛΗΣ" και τα κυνήγια που έκανε σαν άκουγε το παρατσούκλι αυτό... Μια πολύ κωμική ιστορία. (Γήση Παπαγεωργίου)

Αποσπάσματα από πολύ παλαιές εφημερίδες για το Αυλωνάρι. Και φτάνουμε σ΄ένα εκπληκτικό ιστορικό αφιέρωμα, δηλ. το πρώτο μέρος, για την περίδο μετά το 1974. Πρόκειται για την ίδρυση του Συλλόγου Μελέτης Τοπικών Προβλημάτων της περιοχής. Εκεί θα βρείτε όλη την οσμή μετά το 1974. Πως ήταν τα πράγματα. Πως μύριζε το χωριό. Τι έκαναν οι νέοι. Πως αντιμετώπισαν τους χαφιέδες της χούντας κλπ κ.λ.π. Απολαυστικό διδακτικό και πλήρως αγωνιστικό κείμενο.(Δημ. Σγούρος)

 

Ακολουθεί ένα κείμενο, μελέτη από την Φιλόλογο Κλειώ Χρυσανθοπούλου για τα στατιστικά της 1ης χρονιάς που λειτούργησε Το Ελληνικό σχολείο στο Αυλωνάρι (σημερινό Γυμνάσιο Λύκειο)

 Ο Βασίλης Σπ. Παππάς μας χαρίζει εξαίσιες αναμνήσεις από την παραλία ΚΑΛΑΜΟΣ του Αυλωναρίου μιας παλιάς εποχής όπου οι άνθρωποι "κτίζαν" παράγκες και περνούσαν όλο το θέρος εκεί, μια σπάνια θαυμάσια φωτό κοσμεί το θέμα.

 

Του Κων/νου Σγούρου αναφέρεται στον Οδυσσέα Ανδρούτσο που ήλθε στο Αλιβέρι και πήγε για πόλεμο στην ωραία Κάρυστο. Επιτέλους κάτι αρχίζει να γίνεται για τον μεγάλο επαναστάτη που τον έβριζαν θεοί και διαβόλοι...

 

Ο Επαμ. Π. Αντωνόπουλος 130 χρόνια περίπου μετά μας εξιστορεί, σ' άπταιστη καθαρεύουσα τα παιχνίδια της εποχής του... Γράφτηκε στο το κείμενο και είναι η πρώτη φορά που μαθαίνουμε πως ήταν τα παιχνίδια τότε, νομίζω στην περιοχή μας. Πρόκειται για παιχνίδια του Οξυλίθου. Το βρήκα και στις επεξηγήσεις με βοήθησε ο Χαρ. Θεοδώρου, τον οποίο ευχαριστώ πολύ.

 

Ακολουθεί το 5 μέρος από το υπέροχο "συναξάρι" του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ" με εξιστόρηση όλης της δύσκολης περιόδου μετά ή και κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Θαυμάσια εξιστόριση. Ακολουθεί ένα κείμενο για τον υποβιβασμό του Α. Ο. Αυλωναρίου καθώς και τα αποτελέσματα της απογραφής.

 

Στην προτελευταία σελίδα φωτό από ένα σχοινοποιείο των Κονιστρών και στην στερνή σελίδα μια φωτό του 1911 ... Νομίζω ότι πρέπει να στερέψουν τα τεύχη. ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ...

Οι παρέες οι φίλοι , ο έρωτας οι άνθρωποι γύρω του και οι πνευματικοί φίλοι του PAP TEST ή Γεώργιος Παπανικολάου. Της ΓΙΟΥΛΗΣ ΚΟΚΚΟΡΗ

Κατ' αρχήν η ιδέα του βιβλίου αυτού είναι εκπληκτική. Να πιάσει και να αναλύσει τους ανθρώπους που επηρέασαν τον μεγάλο Γεώργιο Παπανικολάου. Τον ευεργέτη του TEST PAP. 

Αν και η μητέρα της, είχε αναφερθεί αρκετά, η ιδέα αυτή ήταν πρωτότυπη και περιεκτική. 152 σελίδες για να περιγραφούν, όσο το δυνατόν πιο αναλυτικά οι άνθρωποι που τον επηρέασαν. Ο πατέρας του, η μητέρα του, ο παππού του ο Κωνσταντινίδης, ο Τηλέμαχος Κωνσταντάκης, ο πρώτος έρως η Κούλα η Στεφάνου, η σύζυγός του η Μάχη Μαυρογένη Παπανικολάου και ο Δελμούζος (δεν υπήρχε στα περιεχόμενα το κεφάλαιο αυτό).

Αν στην περίπτωση του βιβλίου της Μαρίας Κόκκορη (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ) είχαμε μια επιείκεια, στο θαυμάσιο βιβλίο της Γιούλης Κόκκορη "ΕΙΔΑ ΤΟΣΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ " των εκδόσεων ΕΥΜΑΡΟΣ θα έχουμε μια πιο αντικειμενική γνώμη.

Και αυτό γιατί πρόσφατα, τέλεψα το βιβλίο της Μαρίας Κόκκορη (μητέρας της Γιούλης). Οπότε τα συγκριτικά στοιχεία είναι, θέλω δεν θέλω πρόσφατα.

                                          

Το βιβλίο έχει αποκαλύψεις πρωτότυπες πχ αποκαλύπτει ότι η Μάχη Μαυρογένη Παπανικολάου, δηλαδή η σύζυγος του ευεργέτη, κρατά από την μαμά της, από την περιοχή της Κύμης.

Πρόκειται δηλαδή για ένα βιβλίο εξαιρετικά αποκαλυπτικό και τεκμηριωμένο. 

Προσωπικά γοητεύτηκα από το κεφάλαιο Κούλα Στεφάνου. Πως δηλαδή, από μια μπάλα ποδοσφαίρου και μια στραβοκλωτσιά βρέθηκε ένα μάρμαρο με ένα θαυμάσιο γλυκό ποιήμα. Το μάρμαρο αυτό ήταν από τον τάφο της Κούλας  Στεφάνου, που ήταν ο πρώτος έρως του Παπανικολάου. Ίσως και ο στερνός. Για μένα αυτά είναι τα ωραία σε μια ιστορία. Τα ζουμπουρλούδικα. Τα περίεργα. 

Το άλλο κεφάλαιο που μου άρεσε, ήταν η ιστορία με τον παππού του Παπανικολάου. Δηλαδή τον Γεώργιο Αλ. Κριτζούτα. Εξ' άλλου ο Παπανικολάου τον είχε πάνω από το γραφείο του. Ενδιαφέρουσα ζωή. Τον είχα σημειώσει και στο βιβλίο της Μαρίας Κόκκορη. Ήλθε στην Κύμη για να καταστείλει την αποικία των Βαυαρών εργατών στρατιωτικών. Τότε τα ορυχεία ήταν υπό στρατιωτική κατάσταση. Δηλαδή οι εργάτες ανήκαν στον στρατό. Ε κάποια διαφορά στο χρήμα, στο μεροκάματο εξεγέρθηκαν οι εργάτες στρατιωτικοί, ήλθαν οι σπάθες από το Νάπλη δηλαδή ο Κριτζούτας και κατεστάλη η εξέγερση... Μετά ... α να πάτε να διαβάσετε το βιβλίο... Δεν θα σας τα πω εγώ όλα...

Πολύς ο κόσμος στο καφέ του Αρχαιολογικού Μουσείου

Όλα τα άλλα κεφάλαια ήταν αποκαλυπτικά. Να πάρετε το βιβλίο να μάθετε. Δεν χρειάζεται να πω ότι όλη η Καρυστία πρέπει να το πάρει. Περιττό. Δεν έχει την τύχη καμιά επαρχία να έχει τέτοιον επιστήμονα. Κάρυστος, Στούρα Αλιβέρι έχουν τα ίδια μπράβο και δικαιώματα για τον Παπανικολάου. 

Το βιβλίο κυλάει πολύ ευχάριστα. Το διάβασα σε δύο ημέρες. Εντάξει υπάρχουν σημεία που έχουν θέματα. Όπως σ' όλα τα βιβλία. Αυτό η καταπράσινη Κύμη... Ε δεν ήταν καταπράσινη η Κύμη. Κάθε κομμάτι της καλλιεργούνταν. Κάθε πεύκο ήταν οχτρός. Να το κάνουμε αμπέλι ή ροζάρι ή μουριά (η συκιά δεν ήταν κάτι που υπάρχει σαν πληροφορία την εποχή εκείνη).

Ωραία όλοι στον λόγο μας προβάλλουμε το σήμερα στο χτες. Δεν είναι κακό.

Μετά αυτό το άσημη Κύμη. Δεν ήταν. Η Κύμη ήταν η σπουδαιότερη πόλη της Ευβαίας επί Οθωμανών στα τελέματά τους. Δεν τα λέγω εγώ. Το ΤΕΕ Ευβοίας μας τα θυμίζει μέσα από το γράμμα του κατασκόπου του Καποδίστρια στην Εύβοια. Και πάλι δεν τρέχει τίποτα. Η ιστορία της Οθωμανικής Εύβοιας δεν είναι γνωστή. Ούτε έχει απαντηθεί γιατί η Κύμη είχε τόσο μεγάλη ανάπτυξη. Πιότερο πχ από την Κάρυστο και χιλιόμετρα από την Χαλκίδα που είχε ούτε 80 Ρωμαίικες φαμίλιες...

Συνοψίζοντας η ιστορία του Παπανικολάου με αυτό το βιβλίο δεν φωτίστηκε. Παραφωτίστηκε. Και επιτέλους έγινε αυτό. Γιατί είναι αλήθεια ότι Παπανικολάου λέγαμε και επί της ουσίας δεν ξέραμε και πολλά. 

Η ιστορία με τον Δελμούζο και τους σοσιαλιστές της Ιένας, είναι ένα θέμα προς μελέτη. Πάντως αυτοί δεν έφεραν τον σοσιαλισμό στην χώρα. Ήταν ο Καλλέργης ο Δρακούλης και άλλοι. Αυτοί ήταν ένα ρεύμα. Υπήρχαν και άλλοι. Νομίζω όμως ότι ο Παπανικολάου περισσότερο ενδιαφέρθηκε για τις Νιτσεϊκές απόψεις της εποχής. Η υπερανθρωπιά τον επηρέασε σφόδρα. Μα το βλέπουμε στο βιβλίο της Κυρίας Γιούλης. Ατρόμητος προχωρά εμπρός, χωρίς να αφήνει να επηρεάζεται από τίποτα. Είναι τρομερό. Ορισμένες φορές θες να του πεις.. Σταμάτα κυρ. Παπανικολάου υπάρχουν γύρω στου και σκουληκάκια μην κάνεις ότι δεν τα βλέπεις...

Η έκδοση σαν βιβλίο και οι φωτό είναι θαυμάσια. Ο γνωστός Εύμαρος. Αγάπη προς το βιβλίο. Εγώ συγκινήθηκα και για την μαμά του. Μπορεί να μην ήταν σαν κεφάλαιο αλλά είχαν οι αναφορές γλύκα.

Αμ η Μάχη Μαυρογένους Παπανικολάου; Θαύμα κεφάλαιο. Νομίζω ότι αν υπήρχε τιμητικός τίτλος ηρωίδας συζύγου η Μάχη θα ήταν η πρώτη που θα το δικαιούτο. Μα αυτή ήταν τα πάντα. Στο ερώτημα, αν ο Παπανικολάου θα ήταν ο TEST PAP  χωρίς αυτήν την σύζυγο, απαντώ χωρίς σκέψη. ΌΧΙ. 

Νομίζω συνοψίζοντας ότι ο Γ. Παπανικολάου από έναν επηρεάστηκε φιλοσοφικά. Από τον Νίτσε και την Γερμανική αντίληψη των πραγμάτων. Μετά με βάση τα όπλα αυτά, μπήκε στο μεγάλο χωνευτήρι της Αμερικής. Αλλά ποτέ δεν ξέχασε τον Νίτσε. ΠΟΤΕ...

Στις 17 Αυγούστου στο θεατράκι του Μουσείου Κύμης θα γίνει η Κουμιώτικη παρουσίαση του βιβλίου. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΘΕ

ΦΑΚΕΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ.... ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΚΚΟΡΗ... ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗ

Γεννημένος στην Κύμη και εντός της φαμίλιας, ήταν συχνότατες οι αναφορές στον Γεώργιο Παπανικολάου. "Όταν ήμουν στην Νέα Υόρκη πήγα να τον δω με τον φίλο μου καπετάνιο... κ.λπ" έλεγε ο πατέρας μου (γέρο τον έλεγα χαϊδευτικά, τον αγαπημένο μου Στέλιο). Εξ' άλλου η αδελφή μου ήταν και αυτή βοηθός παθολογοανατόμου... Οπότε έδεσε το γλυκό... Μα και πηγαίνοντας στην μικρή πόλη της Κύμης, καθήμενος για καφέ στην πλατεία τσουπ το άγαλμα. Ή πήγαινες για ψωμί στον κάτω φούρνο τσουπ το σπίτι του μεγάλου ευεργέτη. Στις δε καθημερινές πάρλες το θέμα πάντα είναι, μια φορά την εβδομάδα ο Παπανικολάου. Αυτό το κλίμα της "Παπανικολιάδας", όπως αστειευόμενος την λαλώ μου έσπαγε από μικρός τα νεύρα. Για έναν λόγο μη κατανοητό. Έφτασα σε μεγάλη ηλικία, για να στρώσω τον ποπίνο μου κάτω και να διαβάσω. Και φυσικά το πρώτο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου ήταν της Μαρίας Κόκκορη "Γεώργιος Ν. Παπανικολάου", από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ γιατί ήταν και είναι ένας ΚΟΥΜΙΩΤΙΚΟΣ εκδοτικός οίκος. Ιδρύτρια των εκδόσεων, η Νανά Καλλιανέση. Και αυτή από την φαμίλια των Παπανικολάου.

H θαυμάσια συγγραφεύς και συγγενής του επιστήμονα Μαρία Κόκκορη

Το βιβλίο σαν το ξεκίνησα άρχισε να μου την δίνει στα νεύρα. Έβλεπα έναν κακομαθημένο, δύστροπο αγενή άνθρωπο με σκληρά χαρακτηριστικά. Επειδή όταν διαβάζω ένα βιβλίο το ζω, διαβάζοντας τα γράμματα προς τον πατέρα του, με είχαν πιάσει τα διαόλια μου. Βρε τι κοκέτος τύπος είναι τούτος. Και ο νους του μονίμως στο λιλί Στο μπικίνι. Στο χρήμα. Άντε λέω, ας προχωρήσω στην ανάγνωση. Και σιγά σιγά άφηνα τηνα αντιπαλότητα με τον ευεργέτη της ανθρωπότητας και έμπαινα στην δική του ψυχοσύνθεση. Και εκεί αρχίζω να δείχνω ένα ενδιαφέρον. Βρε λέγω τι είναι δαύτος; Πάει και σπάει με εγχείρηση το πόδι του για να το ισιώσουν, επειδή είναι στραβό Όπα ο άνθρωπος αυτός έχει κάτι να μας πει. Και δώστου να προχωρώ τις σελίδες. Αρχίζω να γίνομαι έφηβος και εγώ διαβάζοντας το βιβλίο αυτό. Τότε που διαβάζαμε λίγο Νίτσε, τότε που άρχιζα να μελετώ Καζαντζάκη και να απολαμβάνω Τζακ Λόντον. Οι σελίδες του βιβλίου αρχίζουν να κυλούν ευχάριστα, μέσα σ' ένα περιβάλλον έντονων εμμονών. Αυτός ο επιστήμονας ήταν ένα πρόγραμμα. Ένα καλορυθμισμένο ρομπότ. Και πως μπορεί να γίνει αλλιώς στην έρευνα; Τι θα πεις. Σήμερα δεν θα κάνω την τάδε μελέτη στο ινδικό χοιρίδιο; Η έρευνα είναι ρομπότ. Δεν υπάρχουν μέσες άκρες. Το ένα και ένα μας κάνουν τρία;; χαχα. Το βιβλίο αυτό μου άνοιξε τα μάτια για τον τομέα της έρευνας. Ειδικής πάστας επιστήμονες είναι σαγμένοι για αυτό. Το πως ήταν παντρεμένος, το πως όριζε τον όποιον ελεύθερο χρόνο του ήταν πράγματα που με καθόρισαν στο βιβλίο. Θα ήθελα να πω ένα συμπέρασμα που έβγαλα. Ο άνθρωπος αυτός με τα τόσα ενδιαφέροντα που είχε έπρεπε να πάει ΜΟΝΟ στην Νέα Υόρκη για να δημιουργήσει. Ούτε Ευρώπη, ούτε τίποτα. Καλά για Ελλάδα δεν το συζητώ. Αν έμενε εδώ θα ήταν ένας από εμάς. Εκεί στο περιβάλλον της Νέας Υόρκης ΜΟΝΟ μπορούσε να γίνει αυτό που έγινε.

Η δεύτερη έκδοση των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ

Πολλά είναι τα ενδιαφέροντα του βιβλίου. Κρατώ πράγματα που δεν είναι τετριμένα. Η αγάπη του για την μουσική και τους δίσκους καθώς και για τα όνειρα. Έγραφε συστηματικά τα όνειρά του. Που να είναι άραγες; Ποιος να τα έχει; Πολλά τα ερωτήματα για το βιβλίο. Θέλω να τα κουβεντιάσω αφού διαβάσω και το βιβλίο της Κυρίας Γιούλης Κόκκορη από τις ΚΟΥΜΙΩΤΙΚΕΣ εκδόσεις του ΕΥΜΑΡΟΥ. Αλλά ένα ερώτημα το θέτω. Η Μαρία Κόκκορη γράφει στο βιβλίο ότι είχε κάνει έρευνες και για άλλες μορφές καρκίνου πχ του προστάτη πνεύμονα κλπ. Τι έγιναν αυτά; Το βιβλίο είναι γεμάτο πληροφορίες. Για τον τόπο γεννήσεως του. Για τις χώρες και τους συνεργάτες του. Για για για... Ε δεν θα σας τα πω. Όσοι θέλετε να τον τιμήσετε σπεύστε να το αγοράσετε. Η δεύτερη έκδοση του ΚΕΔΡΟΥ είχε λίγες αστοχίες. Πχ οι φωτό δεν είναι πολύ επιτυχιμένες. Εντάξει οκ αυτό που μετράει φίλοι μου αγαπημένοι είναι ένα πράγμα... ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ... Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Και το προτείνει ένας τύπος που δεν ανήκει σ' αυτούς που πρωί βράδυ λιβανίζουν τον Παπανικολάου. Που κρατώ αποστάσεις από τα λιβανιστήρια. Οι γυναίκες της ανθρωπότητας του οφείλουν πολλά. Εύχομαι οι άνθρωποι να τον μνημονεύουν πάντα με αγάπη. Όχι όμως ως εικόνισμα. Να μάθουν, να διδαχθούν, να καταλάβουν. Ότι τα καλά θέλουν κόπο και όχι χαβαλέ και πλακίτσα. Την ζωή την αντιμετώπισε με πολύ μεγάλη σοβαρότητα. Τόσο μεγάλη που είναι αντίστοιχα σοβαρή με τα αποτελέσματα που έφερε

BANA MΠΟΥΣΕ ... ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ... Ή ΑΓΓΕΛΟΚΗΠΟΙ...στο βιβλίο ¨Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ"

Ως τώρα ξέραμε τους Αμπελόκηπους... ως Αμπελόκηπους... Και όμως στα 1854 στο Παρίσι γράφονται και ως ΑΓΓΕΛΟΚΗΠΟΙ... σελ.28... "...Αναφέρονται και ως Αγγελόκηποι και περιγράφονται ως ένα μικρό, πολύ όμορφο χωριό με αμπέλια, πλατάνια και ψηλά κυπαρίσσια. Eygene Yemeniz, Vigage dans le Royaume de Greece Παρίσι 1854 σελ. 26..." το βρήκαμε στις σημειώσεις. Και πιο άνω στην ίδια σελίδα γράφει..."...Φρούτα προμήθευαν στους Αθηναίους οι Αμπελόκηποι, για παράδειγμα πολύ ωραία σύκα, όπως μας πληροφορεί η Σουηδή Φρεντρίκα Μπρέμερ (Fredrika Blremer), η οποία επισκέφθηκε την Ελλάδα και έζησε στην ΑΘήνα από τον Αύγουστο του 1859 μέχρι τον Μάιο του 1862. Το 1839 προσφερόταν προς πώληση στους Αμπελοκήπους ένα περιβόλι 8 στρεμμάτων και είναι ενδεικτικές οι καλλιέργειες που περιείχε, 81 ελαιόδεντρα, 52 μουριές, τρία στρέμματα αμπέλι, λεμονιές, πορτοκαλιές, περγαμηνέες (καρπός τους είναι το περγαμόντο), μηλιές, αχλαδιές, βερικοκιές κ.α. Όποιος είχε χώρο φύτευε οπωροφόρα δέντρα, συκιές και αμπέλια για δική του κατανάλωση..." σελ. 29... "...Την εποχή του τρύγου τα σταφύλια ήταν πολύ φτηνά. Η Λυτ γράφει ότι αγόρασε πολλές οκάδες σταφύλια προς 60 λεπτά...". σελ. 213... "...Μεταξουργεία λειτούργησαν και στην ΑΘήνα και ένα από τα πρώτα ήταν αυτό που εγκατέστησε στο κτήμα του στους Αμπελοκήπους ο Ερρίκος Σκην (Skene). Και σε αυτό τη δουλειά έκαναν φτωχά κορίτσια..." Σελ. 241... "...Την ύδρευση της ΑΘήνας εξασφάλιζε από την εποχή της κατασκευεής του τον 2ο αι. μ.Χ. το Αδριάνειο Υδραγωγείο.... Το τμήμα που διέσχιζε τους Αμπελοκήπους και κατέληγε στην Δεξαμενή στην ΑΘήνα είχε υποστεί βλάβες από τον 13ο αι. και είχε αχρηστευθεί. Το αντικατέστησε νέα γραμμή που ακολουθούσε την οδό Κφηφισίας και τη σημερινή Βασιλίσσης Σοφίας, περνούσε μέσα από την Πλατεία Συντάγματος και έφτανε μέχρι τη συμβοή των οδών Όθωνος και Αμαλίας, στην κρήνη της Μπουμπουνίστρας...." σελ.243... ".... Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης σχεδόν το ήμισυ του αγωγού που είχε αφετηρία τοςυ Αμπελοκήπους χρειαζόταν επισκευή ή ακόμη και ανακατασκευή και για τον σκοπό αυτό εγκρίθηκαν 4,200 δρχ. Το έργο ανατέθηκε τελικά στον εργολάβο Σπυρίδωνα Κυριακό και ύστερα από διάφορες παλινωδίες του εργολάβου, καθυστερήσεις στην εκταμίευση των χρημάτων.... ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 1835..." σελ 246... "... Το καλοκαίρι του 1845 οι πολίτες ζητούσαν να επισκευαστεί και να καθαριστεί ο αγωγός των Αμπελοκήπων στο τμήμα όπου, όπως έλεγαν, είχαν άλλοτε επέμβει οι Τούρκοι και είχαν επιφέρει αλλοιώσεις σφραγίζοντας ένα σημείο, για να ποτίζουν τα περιβόλια τους. Δεν υπήρξε όμως βελτίωση, και το επόμενο καλοκαίρι, τα βράδια, όταν οι κάτοικοι πήγαιναν στις βρύσες, σημειώνονταν φασαρίες και ξυλοδαρμοί..." σελ. 254... "... Την εποχή αυτή κτίζονταν οι πρώτες οικίες στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Σε μια από αυτές έμενε ο ιερέας της βασίλισσας, Χάνσεν (Ηανσεν). Στην κορυφή του λόφου υπήρχε ένα εκκλησάκι, στο οποίο το 1859 διάβαζε τη θεία λειτουργία ερημίτης, που σύμφωνα με μαρτυρία της εποχής είχε εμφάνιση ληστή. Για να ανέβει κανείς ως εκεί ΄έπρεπε να ακολουθήσει ένα δύσβατο μονοπάτι και να επιστρέψει πριν νυχτώσει, γιατί δεν υπήρχε ούτε ένας δημοτικός φανός για να διευκολύνει τους περιπατητές..." σελ. 318... "... Το 1860 πάντως υπήρχε δρόμος από την ΑΘήνα για τον Μαραθώνα καλός και επίπεδος, αλλά χωματένιος. Ο ταξιδιώτης ακολουθούσε την οδόι Κηφισίας, άφηνε δεξιά του τη Ριζάρειο ιερατική σχολή και τα κτίσματα της δούκισσας της Πλακετντίας, περιοχή που την εποχή αυτή (1860) ονόμαζαν Ιλίσια, και μετά από λίγο, αριστερά του, τη Μονή Ασωμάτων, και προχωρούσε ώσπου έφτανε στους Αμπελοκήπους, όπου υπήρχαν κτήματα και σπίτια. ΑΠό δε΄δω ακολουθούσε περίπου τη σημερινή οδό Μεσογείων...." Νομίζω ότι είναι περιττοί οι σχολιασμοί...

BANA MΠΟΥΣΕ "Η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα του Όθωνα" ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Στην παγκόσμια ιστορική έρευνα, τα βιβλία σε στυλ "η καθημερινή ζωή στο Τιμπουκτού στην εποχή του Λουγκαμπούκου του Γ" είναι πολύ επιμορφωτικά και χρήσιμα. Προσωπικά έχω καταλάβει τόσα μα τόσα πολλά από αυτού του στυλ βιβλία.Θυμάμαι με συγκίνηση πολλά εξ αυτών. Ένα για την Μέκκα, ένα για τις αποικίες των Ελλήνων κλπ

Η ιστορικός ΒΑΝΑ ΜΠΟΥΣΕ μας προσέφερε και το "Η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα του Όθωνα", από τις εκδόσεις "βιβλιοπωλείον της Εστίας". Θα μου πείτε τι ενδιαφέρον έχει η ζωή των προγόνων μας στην εποχή του Όθωνα. Εμ, έχει. Πως δεν έχει. Που κάθονταν βρε παιδί μου; Στο πάτωμα; Ή σε καρέκλες; Πως έτρωγαν; Πως αποπατούσαν και που; Ας δούμε κεφάλαια... Η καλλιέργεια της γης, εδέσματα και γεύματα, η αγορά, ζαχαροπλαστική, γλυκαντικά,αλάτι, ενδύματα, υπόδηση, καπέλα φέσια σκιάδια και άλλα, καθαριότητα και καλλωπισμός, υπηρέτες υπηρέτριες και παραμάναες, ασθένειες και υγιεονομική απομόνωση, παραδοσιακά φάρμακα και αποτρεπτικά μέσα, γιατροσόσια και προλήψες... και καμιά 50ριά άλλα θέματα. Η Κυρία ΒΑΝΑ ΜΠΟΥΣΕ δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, έχει ένα αρχείο ΑΠΟΛΥΤΑ σε τάξη. Από εκατοντάδες μέρη της χώρας, σε πλήρη τάξη και ευχριστία. Ταυτόχρονα, έχει σαφή γνώση της αυλής του Όθωνα και των αρχείων του. Αλλά φαντάζομαι ότι και άλλοι ιστορικοί θα έχουν αυτές τις πηγές σε μια κάποια τάξη. Για να γίνει όμως βιβλίο θέλει κότσια, γνώσεις και δεξιότητες. Εκτός όμως αυτού του βιβλίου, έχει και μια συνολικότερη προσφορά, στην ιστορική έρευνα που αποτυπώνεται στην ιστοσελίδα τους, που παραθέτω και αν θέλετε μπορείτε να δείτε. "https://bussedocu.gr/"> Έμεινα έκπληκτος, για τις αντιφάσεις, της καθημερινής ζωής. Επίσης μου έκανε εντύπωση η μεγάλη προσφορά στην χώρα των Βαυαρών. Διαμορφωμένος, με την αντιβαυαρική αντίληψη της 3ης Σεπτέμβρη αρχίζω να βλέπω και την άλλη πλευρά του λόφου. Δηλαδή πως βοήθησαν στην διαμόρφωση της χώρας αυτής οι Βαυαροί. Εντύπωση μου έκαναν οι γνώσεις της, για τον γεννέθλιο τόπο, δηλαδή την Κύμη που αγνοούσα παντελώς. Δηλαδή δεν ήξερα, ότι υπήρχε εβραική γειτονιά. Ή ότι είχαμε ένα ξενοδοχείο στα 1860 στο χωριό Κονίστρες... Κλπ Κάθε ένας από εσάς θα βρει πληροφορίες από τον τόπο του που θα τις αγννοεί μάλλον. Γιατί επιμελώς δεν χρησιμοποιεί γνωστές πληροφορίες του συρμού. Προσέχει τι παρουσιάζει. Και κοίταξε να έχουν μια πρωτοτυπία. Να μην είναι χιλιοειπωμένες. Η λίστα των χωριών, που αναφέρονται είναι μεγάλη. πχ Εξαμίλια Δημητσάνα, Ιθάκη, Ίος, Ιτέα, Καινούργιο Φθιώτιδας, Καπανδρίτι, Κάτω Σάλεσι, Σπάρτη, Υμμητός, Φυλή, Χακλούτισ... Και καμιά 150ριά άλλα μέρη, χωριά ή τόποι... Νομίζω ότι ο Ελληνικός λαός, δικαιούτε να μάθει πως ήταν η χώρα του στην μετάβαση από την Οθωμανική αυτοκρατορία προς το σύγχρονο κράτος της. Και να το μάθει τεκμηριωμένα και σοφά. Προσωπικά την ευχαριστώ για το βιβλίο αυτό. Και εύχομαι να το διαβάσετε όλοι. Θα μάθετε. Και θα ευφρανθείτε

O ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ Η ΤΕΣΤΟΣΤΕΡΟΝΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ.. Μια πάρλα αντρική...

Τι είναι λοιπόν το σπέρμα σου; Τι είναι οι όρχεις σου; Τι είναι το κορμί σου σε τελευταία ανάλυση; Είναι, συνήθως και αυτό κυριαρχεί! ένα ατομικό χαρακτηριστικό;;; Δηλαδή το σπέρμα σου, είναι μόνο δικό σου. Λες και τα 8 δις άνθρωποι δεν έχουν ένα κοινωνικό πρόσημο (α ρε κουλτούρα να φύγουμε). Σαν ατομικό χαρακτηριστικό ως τα 50 με 55 είσαι ακράτητος... Ορμάς και επιβεβαιώνεις τις ορμόνες σου και το πέος σου. Και το κάνεις, μεταξύ μας με βαρβάτες τύψεις, μιας και σου λένε "είσαι φαλοκράτης". Λες και η φύση σου θα έπρεπε να είναι άλλη. Και όμως τι γίνεται μετά; Γιατί δεν στα λένε καθαρά; Τι είναι αυτό που παθαίνει ο προστάτης σου; Είναι κάτι ατομικό; Είναι επειδή δεν έφαγες πασατέμπο; Είναι γιατί δεν εκσπερμάτωνες όταν έπρεπε; Μήπως έφταιγε ότι δεν αυνανιζόσουν; Μήπως ότι;;; Χιλιάδες τύποι εκδοχών σου λένε τι δεν έκανες... Και όμως ο σύγχρονος καπιταλισμός απαντά με ημίμετρα... Σου λένε πχ σε προοδευμένες χώρες ότι σταματάμε μισή ώρα στην εργασία για να αυνανιστούμε. Σε βλέπω μόρτη... Γελάς... Θα έλθεις όμως μετά τα 50 και θα καταλάβεις... Τι θα καταλάβεις όμως; Σου λένε ο σωλήν του προστάτη μεγαλώνει εσωτερικά, η βαλβίς μπερδεύετε πάρε ένα φάρμακο.. Τι είναι αυτό το φάρμακο; Δεν ξέρεις.... Είναι κάτι ελαφρύ... Και όμως είναι το πρώτο φαρμακάκι που σου ρίχνει την πίεση και την τεστοστερόνη. Δηλαδή λιγότερη διάθεση για σεξ... Δηλαδή τέρμα οι γκομενίτσες και τα σούρτα φέρτα... Κοκούνινγκ... Και αρχίζεις τις μετρήσεις με τα νερά... Πόσο αδειάζει η κύστη σου... Πόσο επηρεάστηκαν τα νεφρά σου... Και το σεξ πάει... Σε αφήνει... Και σιγά σιγά αυξάνει το φάρμακο.. Λιγότερο σεξ... Περισσότερη δηλαδή καταστολή της λίμπιντο... Και μετά;; Μετά το σπέρμα σε αφήνει... Δεν το βγάζεις μέσω του πέους σου. Το αποβάλεις μέσω της ουροδόχου κύστεως στα ούρα σου. ΩΣΤΟΣΟ ΟΣΟ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΕΧΕΙΣ ΣΤΥΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΣΜΟ... Μην τα κάνουμε ίσωμα.. Και μετά ρωτάς τον εαυτό σου. Μα γιατί τα ούρα μου μυρίζουν όπως των άλλων ανδρών όπως πχ του νονού μου ή του θείου μου; Μα από τα φάρμακα το σπέρμα πέφτει στα ούρα σου και χέσε μέσα... Και μετά σου λένε επέμβαση... Και πάει ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ το σπέρμα. Μετά θα ουράς κανονικά αλλά σπέρμα γιοκ. Στα ούρα...ΩΣΤΟΣΟ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΥΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΣΜΟ. Και μάλιστα έχεις καλύτερη όρεξη αφού δεν λαμβάνεις τους αναστολείς. Αλλά σπέρμα γιοκ... Στην ουροδόχο κύστη. Υπάρχει μια επέμβαση κοντά στα 7,000 ευρώ που ένα δύο χρόνια κάτι κάνεις... Μετά όμως άντε ξανά το χρήμα και δεν ξέρεις τι ακριβώς γίνετα Ωραία στα είπα και στα ξεκαθάρισα... Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΟΧΗ; Ας δούμε όμως την κοινωνική δράση των ορμονών.. Μίλαγα σήμερα με την φίλη μου την Μ.Κ. Για τον ρόλο της τεστοστερόνης. Δηλαδή πως η κοινωνία επιβάλλει την καταστολή της μέσω της φαρμακολογίας και της ατομικής οικογενειακής μορφής. Δηλαδή αν υπήρχε μια άλλη κοινωνία, όπου μπορούσες να κάνεις καθημερινό σεξ και η τεστοστερόνη έπεφτε με το σπέρμα σου τι θα γίνονταν;; Αν πχ δεν φορούσες Calvni clain εσώρουχο, στενό μπλουντζίν και δεν καβαλούσες μοτοσυκλέτα και το αναθεματισμένο ποδήλατο; Αν οι όρχεις σου δηλαδή ήταν λεύτεροι; Αν δεν ήταν σε ζέστη; Και οι λαοί που δεν φορούν παντελόνια και έχουν τους όρχεις τους λεύτερους γιατί δεν έχουν τόσο μεγάλα ποσοστά προστάτη;; Πχ όσοι φορούνε κελεμπία; Γιατί όταν πας στο τζαμί και πλένεις τα γεννητικά σου όργανα με δροσερό νερό τι κάνεις στους όρχεις σου; Μα κάτι υγιεινό.... Τουναντίον εδώ στο σήμερα κάνεις τα πάντα, εντός της δυτικής κουλτούρας για να ξευτιλήσεις τα γεννητικά σου όργανα. Στενά εσώρουχα, ζεστά, παντελόνια ζεστά. Κρύο νερό ζαμέ... Στο τέλος τα μπαλάκια σου είναι ζουμπηγμένα. Όρχις... Ορχούμενος.... Και μετά, όσο δεν κάνεις σεξ ή δεν αυνανίζεσαι ξέρεις που πάει η τεστοστερόνη; Μα στο αίμα σου. Πήζει το αίμα σου στην ορμόνη. Γεμίζεις... Και ο προστάτης γεμίζει... Και στο τέλος; Στο τέλος έρχεται η καπιταλιστική ιατρική και σου λέγει... Φάρμακο... Η ζωή είναι φάρμακο. Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑ ΠΗΓΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Ως ΤΑ 90. Αλλά μην ξεχνάμε ότι πλείστες καταστάσεις βοηθιούνται και από την κοινωνική συμπεριφορά. Και από την ενναλακτική ιατρική. Έτσι όταν το κορίτσι σου, λέγει ότι πρέπει να μου είσαι πιστός, πρέπει να ξέρεις ότι πρέπει να κάνετε κρεββάτι, όσο το απαιτεί η τεστοστερόνη σου. Και η δική της φυσικά διάθεση. Και αν δεν έχει διάθεση; Αυτό δεν θα στο λύσω, η ζωή στο λύνει... Η ατομική ιδιοκτησία στο κορμί του άλλου θέτει και ορμονικά θέματα και κοινωνικά θέματα... Τι άλλο να πω... Μετά είναι η ζήλεια. Και η εκδίκηση. Σε αφήνουν στην αχρηστία εκεί γύρω στα 50 με 55. Και όλη η τεστοστερόνη πάει στο αίμα... Και; Δεν υπάρχει λύση... Μια άλλη κοινωνία θα ορίσει τις ανάγκες μας, με βάση τις ανάγκες μας... ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ... ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΤTΑ Ή İskenderun Μια πόλη αγαπημένη....

Aλεξανδράττα ή Iskenderun

 Νέος που λες φίλε μου, μεταξύ 20 και 30 εκεί δα μέσα, είχα πάρει τα καράβια, να βρω "επαγγελαματικό" δρόμο... Ένα καράβι που λες ξεκίνησε και ταξίδευσε στην Μεσόγειο. Μέσα του ήμουν και εγώ. Δόκιμος Ασυρματιστής. Μεσαίο ταγκερ. Είκοσι πέντε χιλιάδες τόνους. Με τα πολλά φτάσαμε στην Αλεξανδρέττα ή Iskenterun. Δύσκολο ταξίδι. Μας έπιασε καιρός. Παρόλο που ήμασταν φορτωμένοι, το πλοίο βυθίζονταν και έβγαινε. Καιρός άγριος. Να φανταστείς μας πήρε δύο τρεις σιδερένιες σκάλες.

Σαν φτάναμε στην Αλεξανδρέτα, ο καιρός κόπαζε σιγά σιγά. Για μένα που ήμουν φρέσκος στα καράβια, κάθε λιμάνι ήταν σπουδαίο. Έτσι έφτασε το μπαπόρο και ανοίχτηκε εμπρός μου μια υπέροχη πόλη. 

Περιέργως είχε έντονο Χριστιανικό και στρατιωτικό ύφος. Στρατιωτικό γιατί τότε ήταν η εποχή του πραξικοπήματος. Παντού φαντάροι. Στα ζαχαροπλαστεία, στα μπουρδέλα (τεράστια οικήματα με αυλή, φρουρά στρατιωτική, πύλη και τα κορίτσια στον πάνω όροφο), στα ξενυχτάδικα (σαν μπουζούκια). Χριστιανικό ύφος γιατί ήταν Χριστούγεννα και είχε η πόλη, έντονη Χριστιανική κοινότητα. Ήταν από την Συριακή Ορθόδοξη εκκλησία. Μεγάλος στολισμός. Άγιοι Βασίληδες, λαμπιόνια κλπ. Με τα πολλά, διασκεδάσαμε, φάγαμε θαυμάσια γλυκά, αγοράσαμε μέλι που δεν έχω ματαφάγει μαζί με κερίθρα. Και το τρομερότερο, ήταν ότι πήρα ένα ολάκερο τελάρο με χταπόδια. Κανείς εκεί δεν έτρωγε χταπόδι. Και τα αντάλλασαν με μια κούτα τσιγάρα. Πήρα το τελάρο και ερχόμενος εδώθε το ένα τρίτο έφυγε για να περαστεί από την σκάλα την Γερμανική στο Πέραμα.... ένεκα γκουχ γκουχ το κάτι τις στους .... άστα να πάνε τώρα... πέρασαν τόσα χρόνια...

Τι θυμάμαι από την πόλη. Το ότι πολλοί ναυτικοί έβγαλαν τα παντελόνια και έκαμναν μπάνιο στην θάλασσα. Ζέστη υπέροχη Χριστουγενιάτικα... Το άλλο ήταν εντός του λιμανιού οι ξιφίες που χόρευαν. Έχετε δει ξιφίες να χορεύουν; Μαγεία. Βγάζουν όλο το κορμί τους στον αγέρα και μέσα στο νερό είναι μόνο οι ουρες τους. Να έχουν βγει ναύτες μούτσοι μηχανικοί να χαζεύουμε τους ξιφίες... Όνειρο...΄

Εν κατακλείδι, μια πόλις όνειρο. Το πικρό ήταν ένα κατάστημα με Ελληνική επιγραφή που πουλούσε δερμάτινα. Ήθελα να πάρω για την Ρίτα την μάνα μου, ένα δερμάτινο. Μπήκα μέσα και του είπα "γειά σου πατριώτη" και μου είπε ψυχρά σ' άπταιστα Ελληνικά "δεν είμαι Έλληνας. Ε ξενέρωσα για την συμπεριφορά του την ψυχρή και πήγα αλλού και αγόρασα... Μια πόλη με γεύσεις. 

Δεν θα μιλήσω για το σήμερα και την καταστοφή που ζούνε οι άνθρωποι εκεί... ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ...

Αγάντα

Άποψη για το ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ του ιδρύματος ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ

 

Όταν κάπου πηγαίνω, έχω την τάση να θέτω μια σειρά από ερωτήματα στον εαυτό μου. "Τι είδα; Είναι καλή η γνώμη μου; Κέρδισα κάτι ή πήγε χαμένος ο χρόνος;"

Μια λαμπερή, θαυμάσια ημέρα, με το γνωστό Αττικό φως, πήγα και εγώ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Κατεβαίνοντας την Συγγρού, με άθλιες πινακίδες, με την ψυχή στο στόμα... καταφέραμε να φτάσουμε. (αυτό με τις πινακίδες είναι τρομακτικό στην χώρα...). 

Το parking ήταν κάτι που το αντιμετώπισα, με αδιαφορία. Ωστόσο θα πω ότι ήταν θαυμαστός ο εξαερισμός, η άφθονη δροσιά στο εσωτερικό του και το κυριότερο το υλικό δαπέδου με συνεπήρε. Νομίζω ότι δεν έχω ματαδεί τέτοιο υλικό. (λόγω επαγγέλματος κοιτώ και τα νέα υλικά). 

Οφείλω να πω, ότι βγαίνοντας από το parking είχα ένα σφίξιμο. Είχα διαμορφώσει στην σκέψη, μια φοβία ότι θα ήταν ένα επιβλητικό κτήριο, που θα εξαφάνιζε με τον όγκο του τον άνθρωπο. Και όμως δεν ήσουν ένα τίποτα. Αν σε κάτι μπορώ να πω ανεπιφύλακτα να πω εύγε στον αρχιτέκτονα Renzo Piano είναι ότι σε κανένα σημείο του οικοδομήματος δεν αισθάνθηκα, ένα μηδενικό. Ήμουν απόλυτα άνετος στον χώρο. Οι όγκοι δεν ήταν επιβλητικοί και δεν εξουδετέρωναν τον επισκέπτη. Για ένα οικοδόμημα, όπου φιλοξενούνται η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική της Σκηνή, πρέπει να το πούμε χωρίς κόμπλεξ. Ναι ο αρχιτέκτονας τα πήγε θαυμάσια.

Η μαθηματική σχέση ανθρώπου με το ταβάνι ήταν 1 προς 2. Δηλαδή δύο φορές το ύψος του ανθρώπου χοντρικά. Αυτό ήταν κάτι πολύ γλυκό. Σε αγκάλιαζε το κτήριο. Δεν σε εξουδετέρωνε. Επειδή δε ήταν πολλά άτομα στην είσοδο, δεν δημιουργούσε τίποτα άλλο παρά την ανθρώπινη παρουσία και όχι το χάος. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν είσαι στην Φιλοσοφική Σχολή ή στην Θεολογική, εισερχόμενος εντός τους σου δημιουργεί το συναίσθημα του ότι είσαι ένα μηδενικό εμπρός στην Φιλοσοφία. Στο Κέντρο Πολιτισμού καθόλου δεν αισθάνεσαι έτσι.

Ακόμα και στην βιβλιοθήκη αισθάνθηκα οικεία και μια γλυκιά αίσθηση να μπω να κάτσω και να αρχίσω το ψάξιμο. Δεν μπορώ να πω όμως ότι αισθάνθηκα όπως στο κτήριο της λεωφόρου Πανεπιστημίου. Όχι δα. Το παλαιό κτήριο είναι κάτι ανεπανάληπτο. Αλλά και το νέο ΩΣ κτήριο μου άρεσε πολύ. Ο φάρος και τα πανοραμικά σκαλιά, είχαν ένα κάποιο ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα ο φάρος και μάλιστα η πλευρά προς το Φάληρο. Η θέα της θάλασσας, τα fin που οι νέοι μάθαιναν ιστιοπλοΐα, ήταν μαγική. Το γαλάζιο στην απόλυτη καθαριότητά του.

Το θέαμα της τεράστιας πισίνας με το σιντριβάνι και την μουσική, είναι θαυμαστό. Το νερό, αυτό το αρχέγονο συστατικό της ζωής, πάντα γεμίζει την σκέψη μας. Εκεί συνάντησα και το υπέροχο θέαμα ενός παλαιού τρόλεϊ.  Ενός Σοβιετικού οχήματος της παλαιάς Αθήνας και του Πειραιά. Πλήρως ανακαινισμένο. Ατυχώς χωρίς καμιά ένδειξη. Ο κόσμος το βλέπει μη γνωρίζοντας ότι αυτά ήταν Σοβιετικά και αποκτηθέντα ανταλλασσόμενα με λεμόνια πορτοκάλια και άλλα εσπεριδοειδή. Ήταν κάτι παράταιρο. Έτσι στον χώρο για να υπάρχει. Ακόμα και η μάρκα το λογότυπο του οχήματος δεν εξηγούνταν. Τίποτα. Ένα κίτρινο ανώνυμο πράγμα ριγμένο στον χώρο. 

Κάτι που μου άρεσε ήταν τα πολλά σημεία καφέ. Πιστεύω ακράδαντα ότι η λογική του Έλληνα είναι τα καφέ και τα καφενεία. Εκεί αναλύουμε το τι βλέπουμε. Πήγα και στο πάρκο. Εντάξει είναι ακόμα νωρίς. Τα φυτά μικρά και φρέσκα. Θέλουν τον χρόνο τους. Κάτι που μου άρεσε ήταν το χώμα. Νομίζω ότι υπάρχει χρόνος για να βελτιωθεί.  Μπορεί στο μέλλον να γίνει ένας μικρός βοτανικός κήπος που θα μορφώσει τον κόσμο πχ στα βότανα. Χώμα πολύ. Με ωραίο ΘΑΥΜΑΣΙΟ χαλικάκι. Ειλικρινά που τα βρήκαν; Εντυπωσιακό υλικό. Τα διάφορα παιχνίδια κλπ δεν ξέρω δεν έχω παιδί και άποψη δεν έχω. Το απολάμβαναν όμως οι ποκοπίκοι...

Το φάουλ....

Αυτό που μου άφησε λοιπόν αρχιτεκτονικά ο χώρος είναι κάτι το θετικό. Παράταιρα πράγματα υπήρχαν. Πχ μια στρογγυλή κατασκευή που δεν κατάλαβα τι χρησίμευε... Το τρόλεϊ. Το παγοδρόμιο με τις τέντες επίσης δεν μου άρεσαν. Όμως άρεσαν στα παιδιά και τους γονείς που έκαναν ουρά. Οπότε περισσεύει η γνώμη μου.

Το ποιος ήταν ο Νιάρχος το γνωρίζουμε. Δεν είναι όμως το θέμα μας ο παλαιός εφοπλιστής. Το θέμα είναι τη αρχιτεκτονική. Και η σχέση του με τον άνθρωπο. Πχ στο Μέγαρο Μουσικής υπάρχεις ως ένα σκουληκάκι στον χώρο.

Δεν θέλω να έχω άποψη επί παντός επιστητού. Μεταφέρω τα συναισθήματά μου. Θα σας πω κάτι με πάσα ειλικρίνεια. Θέλω να χαθώ στην βιβλιοθήκη και να αρχίζω μελετώ... 

Τέλος είναι το θέμα... Πως πας... Δεν ξέρω αν έχει συγκοινωνία... Πάντως αν δεν έχει είναι θέμα το χρήμα στο parking.... Μεγάλο θέμα...

Το μέντιουμ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ σε νέες περιπέτειες... Ανακαλύπτει τον ή την δολοφόνο του δημοσιογράφου ΠΟΛΚ.... Στην εποχή του εμφυλίου

Σε βαθιά "ύπνωση" τι να πεις...

Τα πράγματα είναι τραγικά. Από μια άποψη είναι κωμικά και χαρούμενα. Ο αρχηγός της Χωροφυλακής, ο ήρως της "πατάξεως" των κομμουνιστών στο Μακρυγιάννη, ο Σαμουήλ, αναλαμβάνει να μάθει τον δολοφόνο του Αμερικάνου δημοσιογράφου Πολκ, από την πατριώτισσα μου, μέντιουμ Κασσάνδρα. Τώρα αυτό είναι κωμικό από μόνο του. Πως δεν πήγε σε μάγισσα, σε χαρτορίχτρα... Πως δεν πήγε σε καφετζού, ο αρχηγός... 

Όμως δεν ήταν αστείο... Άνθρωποι φυλακίστηκαν τζάμπα και βερεσέ. Ο ΠΟΛΚ δολοφονήθηκε. Και οι κουτοπόνηροι "αρχηγοί" κορόιδευαν τον εαυτό τους και τα "Αμερικανάκια", με μέντιουμ.... Θα μου πεις το έχαψαν οι Αμερικάνοι; Δεν φρονώ. Απλά ήθελαν την χώρα να μην γίνει "κομμουνιστική" οπότε, κατάπιαν, μέντιουμ και άλλα γραφικά. Εδώ μια σύνοψη της υπόθεσης ΠΟΛΚ

https://www.thessalonikiartsandculture.gr/thessaloniki/istories/i-dolofonia-toy-tzortz-polk-kai-i-megali-provokatsia/

Πάντως είναι πολύ ωραίο. Ο αρχηγός της Χωροφυλακής, ο σταθμάρχης των Αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών και ο Τανάγρας (ο εμπνεύσας τα πάντα περί των μέντιουμ στην χώρα) κάθονται στο σαλονάκι, και περιμένουν να κοιμηθεί το κορίτσι και το ρωτάνε... 

Προτομή του Γ. Σαμουήλ 

 "βλέπεις τον ΠΟΛΚ;"

 "ναι τον βλέπω είναι σ' ένα λιβάδι με αγελάδες"

 "πες του αν ξέρει ποιος τον δολοφόνησε"

 "ωχ ανάθεμα μπήκε ένας ταύρος και μου χαλάει την   επαφή... ξουτ ξουτ..."

Οι δύο μέντιουμ.
Αριστερά η Ζακυνθινού και δεξιά η Σ. Κασσάνδρα σε μικρή ηλικία.
Πέρασε "σχολείο" 

Τώρα αυτό είναι ένα υποθετικό σενάριο δικής μου έμπνευσης. Αλλά πείτε μου, σοβαρά τώρα. Είναι δείγμα σοβαρής χώρας αυτά τα πράγματα; Πόσο Αμερικανάκια; Οι Έλληνες που κυβερνούσαν, οι πλούσιοι που τους τάιζαν, πως τους άφηναν και έκαναν τέτοιες αρλούμπες;

Αλλά ας επιστρέψουμε στην εύθυμη πλευρά. Τι θέτε σοβαρότητα; Οκ... Το μέντιουμ Κασσάνδρα, που είναι από την Κύμη ή από κάπου εκεί στα πέριξ (όπως λένε) είχε  διελευκάνει και μια ληστεία στην περιοχή της Κύμης, στο χωριό Οξύλιθος. Πλήρης περιγραφή εδώ...

 http://akrat.blogspot.com/2019/08/kymh.html...   

Από το περιοδικό αυτό βρήκα τις καθαρές
 φωτό

 Είναι προφανές ότι η Σοφία Κασσάνδρα είναι η   καλύτερη  μαθήτρια του Τανάγρα. Τι δεν ξέρετε ποιος   ήταν; Ντροπή https://www.mixanitouxronou.gr/aggelos-tanagras-o-quot-pateras-quot-ton-psychikon-ereynon-poy-exigise-ta-fantasmata-i-theoria-toy-gia-to-fainomeno-mandela-effect/

 Ο ΠΟΛΚ δολοφονήθηκε και ακόμα και σήμερα δεν   ξέρουμε ποιος τον έφαγε. Θα συναντούσε τον ΜΑΡΚΟ   ΒΑΦΕΙΑΔΗ. Αλλά χέρι ύπουλο, δεν τον άφησε να πάρει   την συνέντευξη. Έστησαν και έσυραν σε δίκες   κομμουνιστές. Τα φόρτωσαν όλα σ' αυτούς, έστω και αν   δεν ήταν στην χώρα ένας εξ' αυτών. Τες πάντων...   Κουμουνιστάς θα πιστεύουμε; Ας δούμε πως η Σοφία   Κασσάνδρα, επιβεβαιώνει το στήσιμο των   χωροφυλακίστικων θεωριών."

ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΙΝ ΠΟΛΚ

Κατά τας ανακρίσεις επίσης δια την δολοφονία του Αμερικάνου δημοσιογράφου Πολκ η Ελληνική Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών συνέβαλε αποτελεσματικώς. Το περιστατικό μας το αφηγείται η Κασσάνδρα.  Ένα από τα καλύτερα μέντιουμ της εταιρείας η οποία έλαβε μέρος υπνωτισθείσα η ίδια.

Την εποχή εκείνην, μας λέει η Κασσάνδρα επεσκέφθη  την εταιρίαν ο τότε αρχηγός Χωροφυλακής κ. Σαμουήλ και παρακάλεσε τον κ.  Τανάγραν υπό αυστηροτάτη εχεμύθειαν λόγω του εθνικού χαρακτήρος που προσελάμβανε η  υποθέσις  Πολκ, να χρησιμοποιηθούν μέντιουμ εις την διερεύνησιν της αλήθειας.

Ο κ. Σαμουήλ μάλιστα έφερε μαζί του και το πέτσινο σακκάκι που εφόρει κατά την στιγμήν της δολοφονίας του ο Αμερικάνος ανταποκριτής .

Ο  κ. Τανάγρας πολύ ευχαρίστως εδέχθη και εχρησιμοποίησε εμένα ως μέντιουμ. Θυμάμαι τότε ότι έκανε εξαιρετικήν εντύπωση τόσο εις τον κ. Σαμουήλ όσον και στον κ. Τανάγραν το γεγονός του φαινομένου που εξηγούσα επίμονως ή εις τον υπνωτιστήν μου. Έβλεπα μία γριά  η οποία εμφανίζετο ενεργώς γύρω από το περιβάλλον του εκτελεσθέντος  Αμερικανού. Την ίδια  απάντηση αν θυμάμαι καλά έδωσαν και άλλα μέντιουμ όπως η Κωνσταντία και η Ζακυνθινού.

Βέβαια κατ’ αρχήν δεν εδόξη σημασία, διότι εις μίαν συνταρακτικήν υπόθεσιν  δολοφονίας καλώς προμελετηθείσης και εκτελεσθείσης  τότε, δεν μπορούσε να έχει θέση μία γριά. Φανταστήτετε όμως την έκπληξή όλων όταν σε λίγες ημέρες επληροφορήθημεν  ότι η γριά μητέρα του συλληφθέντος δημοσιογράφου Στακτοπούλου είχε ενεργόν ανάμιξη εις το έγκλημα και ετέλει εν γνώσει των εγκληματικών ενεργειών του υιού της"

Χέρι χέρι, με την χωροφυλακή, οι παραφυσικές δυνάμεις... Αμ πως... Με τούτα και με δαύτα έπειθαν τον κουρασμένο κόσμο και πουλούσαν ;;; μούρη και στα Αμερικανάκια...

Αφορμή για αυτά δόθηκαν, επειδή βρήκα φωτογραφίες πριν την κατοχή, για την Σοφία Κασσάνδρα και την Ζακυνθινού. Η υπόθεση όμως καταντά σφόδρα εκνευριστική διότι ο Στακτόπουλος έμεινε φυλακή ως το 1960 και ο άνθρωπος φώναζε ως το τέλος ότι ήταν ΑΘΩΟΣ. Όμως τα μέντιουμ είχαν ΟΜΟΦΩΝΩΣ μιλήσει.... Βρε δεν πάνε να κουρεύονται μέντιου, αρχηγοί και λοιπές δυνάμεις του ΣΚΟΤΟΥΣ και της καταστροφής...

Από εφημερίδα της εποχής