ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ ΕΛΕΝΗ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ... ΖΕΥΓΑΡΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.... Ή ΈΝΑΣ ΑΣΥΡΜΑΤΙΣΤΗΣ ΑΦΑΝΗΣ ΗΡΩΑΣ....

Το παρών κείμενο το χρωστούσα στο επαγγελματικό μου, μακρινό παρελθόν, (σαν ασυρματιστής) στην χήρα του ΠΥΘΑΡΟΥΛΗ που έτυχε να γνωρίσω και φυσικά την αφιερώνω στους συμμαθητές μου από τις σχολές του Ράνη και του Ασπροπύργου. Θυμίζω ότι ο Πυθαρούλης ήταν ο μεταδικτατορικός Γ. Γ. της ΕΣΑΚ παράταξης του ΚΚΕ. Ιδιαίτερα αφιερώνω, το κείμενο αυτό, στις δύο φίλες και ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΕΣ που μας έφυγαν... Στην καπετάνισσα, Στέλλα Φρατζεσκάκη και στην Ζωή Χρυσάλη http://akrat.blogspot.com/2018/11/blog-post.html. Σημειώσεις, πήρα από το περιοδικό ΤΕΤΡΑΔΙΑ και το υπέροχο βιβλίο του Μανώλη Πυθαρούλη "Είκοσι χιλιάδες λεβέντες" Το κείμενο στο περιοδικό ΤΕΤΡΑΔΙΑ έχει τον τίτλο "Λάμπρος Π. Σκλαβούνος. Ένας ανένταχτος και διορατικός διανοούμενος της Αριστεράς" και το έγραψε ο ΤΑΣΟΣ Π. ΚΑΡΑΝΤΗΣ συγγραφεύς
                                                   ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ....

Όλα, ξεκίνησαν, πριν χρόνια, σαν διάβαζα το μπλε βιβλίο του ΠΥΘΑΡΟΎΛΗ... "Είκοσι χιλιάδες λεβέντες". Τώρα βρήκα το εξής απόσπασμα....
"...Αλοίμονο στον Έλληνα ναυτεργάτη που πιανόταν μετά την λήξη της άδειας παραμονής στο Γαλλικό έδαφος. Τους κυνηγούσαν οι αστυνομικοί με άγρια σκυλιά και, όταν νύχτωνε, δεν κυκλοφορούσαν. .....
Του Σκλαβούνη η παραμονή είχε λήξει και ο Μανώλης τον είχε προειδοποιήσει (Μανώλη λέγαν τον Πυθαρούλη). "Πρόσεξε, Λάμπρο, θα σε πιάσει και σένα η αστυνομία με τα σκυλιά". Ο Σκλαβούνης δεν τον άκουσε. "Εμένα δεν με πειράζουν. Ξέρουν ότι είμαι Τροτσκιστής και δεν πάω στον Δημοκρατικό Στρατό του ΚΚΕ". Και πραγματικά, ο Λάμπρος Σκλαβούνης ήταν γνωστός Τροτσκιστής που είχε την δική του αντιστασιακή οργάνωση τον καιρό της κατοχής. Μια μέρα, τον έπιασαν. Μας διηγήθηκε αργότερα. "Μ' έβαλαν φυλακή και κάθε πρωί μας έκαναν κρύο ντους και μας υποχρέωναν να στεκόμαστε προσοχή για πολλή ώρα στο κρύο. Μου έκλεψαν και το χειρόγραφο της ιστορίας του Ελληνικού εργατικού κινήματος που είχα γράψει" Ήταν τόσο αγανακτισμένος που έφυγε και δεν επέστρεψε στην Μασσαλία για πολύ καιρό. Πριν φύγει, όμως, μας χάρισε μια ωραία συνάντηση.
Ήρθε η γυναίκα του η ηθοποιός Ελένη Ζαφεριίου. Δεν ξεχνώ την γλύκα και την κατανόηση με την οποία μου μίλησε. Είχε έρθει να συζητήσει με το κόμμα την συγκρότηση ομάδας ηθοποιών που θα πήγαινε στο βουνό να διασκεδάσει τους μαχητές και να τονώσει το ηθικό τους. ....." ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΥΘΑΡΟΥΛΗΣ "Είκοσι χιλιάδες λεβέντες" σελίδα 139. 

Τα χρόνια πέρασαν. Μάταια, ρωτούσα ποιός ήταν αυτός ο ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ.... Ήξερα μόνο ότι ήταν ο σύζυγος της ηθοποιού ΕΛΕΝΗΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ... Ένα ζευγάρι, που γνωρίστηκε, ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα και δέθηκε, στους ταξικούς και εθνικούς αγώνες. Βλέπετε ο Λάμπρος είχε την δική του αντιστασιακή οργάνωση...

Η ζωή του, πριν γίνει αντιστασιακός, έλαβε κυρίως χώρα στην Αλεξάνδρεια. Στον εκδοτικό οίκο "Γράμματα" του Στέφανου Πάργα εκδίδει δύο τεχνικά βιβλία του ασυρμάτου. "ιστορία και πρακτικαί εφαρμογαί του ασυρμάτου" και " Η ηλεκτρονική θεωρία (του ηλεκτρισμού)." (ΤΕΤΡΑΔΙΑ).

Ξεκινώντας, λοιπόν από την Σαλαμίνα, απαρνήθηκε την μονιμότητα του Πολεμικού Ναυτικού, σπούδασε Ασυρματιστής στο εξωτερικό, μπήκε στον εκδοτικό οίκο, που εξέδιδε τον ΣΚΛΗΡΟ, στην Αίγυπτο και ο ΚΑΒΑΦΗΣ του στέλνει και τις γνωστές επιστολές, ποιήματα... Ο Λάμπρος μας, είναι και αυτός αποδέκτης....

Δεν θέλω να κλέψω, το κείμενο των ΤΕΤΡΑΔΙΩΝ το οποίο, εξ' άλλου θα παραθέσω ΟΛΑΚΕΡΟ... Εκεί που θέλω, να σταθώ είναι στον έρωτα με την σύζυγό του. Κεραυνοβόλος έρως. Παρατάει την πρώτη του σύζυγο και τους παντρεύει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ...
Και εδώ ξεκινούν τα παράδοξα.... Ενώ δεν ανήκει στο ΚΚΕ είναι τόσο δεμένος με την αντίσταση, που εκπλήσσεται κανείς. Είναι ο υπεύθυνος για να βγει ο Μπακιρτζής, στο εξωτερικό, από την Σαλαμίνα. Αγωνίζεται, εδώ ίσως μέσα, από το ΕΑΜ βρίσκεται στην Μασσαλία, επικεφαλής τροτσκιστικής, αντιστασιακής οργάνωσης (ποιας άραγες;). Τα Δεκεμβριανά, ήταν σοκαριστικά για αυτόν και την σύζυγό του. Αλλά δεν αποπροσανατολίζονται. Μένουν και αγωνίζονται υπέρ των ιδεών τους...

  ΜΙΑ ΑΠΙΘΑΝΗ                      ΙΣΤΟΡΙΑ....

Στον περιοδικό ΤΕΤΡΑΔΙΑ, υπάρχει μια συγκλονιστική ιστορία.
"Ξεκίνησε από την Αμερική και κατάφερε να κουβαλήσει καράβι για να το δώσει στους μαχητές του Εμφυλίου, ώστε να μπορούν να αμυνθούνε οι δικοί μας κατά κάποιο τρόπο και στη θάλασσα. Αγόρασε, μαζί με μια ομάδα, ένα εξοπλισμένο πλοιάριο και το έφερνε απ' την Αμερική προς την Ελλάδα. Κάπου όμως στο δρόμο προδόθηκε αυτή η προσπάθεια κι έτσι αναγκάστηκαν να το βυθίσουν για να γλιτώσουν". Αυτά αναφέρει ο συγγραφέας Περγιάλης.... Και μένουμε άφωνοι, για το πόσο επικός είναι ο άνθρωπος, μέσα στις μυλόπετρες της εθνικής και ταξικής πάλης...

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΩ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΤΕΤΡΑΔΙΑ"

Όποιος το θέλει μπορώ να το στείλω

Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ.... Ή Η ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ Σ' ΈΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗΣ ΣΚΥΡΟΥ....

Α ΡΕ ΣΚΥΡΟ.... ΉΤΑΝ ΤΟ "ΤΖΟΥΡΑΣΙΚ ΠΑΡΚ" ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ...

Πως τυχαίνει, και ένας φίλος, ιντερντεικός, συλλέκτης, από το FB μου συστήνει, μια σελίδα μαγική... (Ανδρέας Χατζηπολάκης λέγεται) Ένας θησαυρός, του Ελληνισμού... Μόνο που δεν είναι σε Ρωμαίικο, Site. Είναι σε Γαλάτικο.  Όπως όλες οι μεγάλες δυνάμεις, έτσι και η Γαλλία, ξαποστέλνει πάντα πρακτόρους και μελετούν, τους ιθαγενείς λαούς, από πάσα πλευρά. Από το είδος, των φυτών, τα ορυκτά, τα παραμύθια, τα τραγούδια... Τα πάντα... Εδώ και αυτό είναι εξακριβωμένο, βγάζουν πολιτικά συμπεράσματα, από μια ερωτική συνομιλία, που μαγνητοφωνούν, παρανόμως βεβαίως βεβαίως... Έτσι στο GALLICA μπορείς να βρεις πλούτο, τεράστιο...

Τι είναι εκεί; Μα φυσικά, ένα ωραίο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΤΙΚΟ παραμύθι... Οι κόρες σκοτώνουν και τρώνε την μάνα τους.

https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k10809489.r=Traditions.%20Gr%C3%A8ce.?rk=1008588%3B4&fbclid=IwAR35pv_1Gk1UH-6vK38qHj_-96R2Z4SziVMF5ovumlc5sJ-OI3z2GtZucKQ
Θα μου πεις, πως επιβίωσε, ένα τέτοιο παράδοξο; Δεν ξέρω. Πρέπει να είναι, η λαϊκή μας, παράδοση που επιβάλλει στις κόρες, σαν παντρευτούν να σπάσουν τον δεσμό τους με την μάνα τους. Για να κάμουν την δική τους φαμίλια. Εμ.... Βέβαια... Όχι, σαν τώρα που όλοι είναι δεμένοι με τους γονείς, ως τα 45 τους... Κάτι ήξεραν οι Σκυριανές...

Φυσικά, υπάρχει και μια εκ των τριών κοριτσιών, που θα κληρονομήσει την βασιλεία, των ουρανών και της γης. Και θα πάρει τον Άνακτα, τον Βασιλέα και θα φροντίσει την μαμά.  Γιατί; Μα γιατί είναι προκομμένη. Και μάλιστα, είναι η πλέον κρυμμένη, που τις κάνει η γκντόρα (παπούτσι θα είναι...)

Ακούγοντας, το παραμύθι, έχω άγνωστες λέξεις πολλές, οπότε συμπέρασμα δυσκολεύομαι να βγάνω. Σαν ματαπάω στην Σκύρο θα ρωτήξω. Πχ τι είναι αυτό που λένε μετά την λέξη ΣΤΟΙΧΗΜΑ... Τες πάντων...

Η υλική βάση, είναι μια... Η φτώχεια.... Και η εξουσία... Πως μεταβιβάζεται η εξουσία.... Στο παραμύθι αυτό μπορούμε, να δούμε επίσης το τρομερό, εκπληκτικό, γεγονός της μεταβίβασης της εξουσίας και της περιουσίας στην χώρα μας... Σπάνια μια περιουσία περνάει, ατόφια σε κάποιον και σώνεται... Συνήθως διασπάται...  Ενώ οι Σκυριανοί με το παραμύθι, μας δείχνουν τον σωστό δρόμο...  Δώσε, τα πάντα, δώσε την βασιλεία των ουρανών και της γης σε ένα παιδί... Άσε τις μπούρδες, για δίκαιη μοιρασιά... Γράψτα ούλα σε ένα... Στο καλό... Θα μου πεις ότι τα άλλα παιδιά; Δεν το έχω σκεφτεί....

Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ....

Ο γνωστός μου Πέτρος Κακολύρης, που έχει τις εκδόσεις ΕΥΜΑΡΟΣ, κυκλοφόρησε, ένα βιβλίο σχετικό με την ανθρωποφαγία. http://www.avgi.gr/article/10812/10208560/anthropologia-ton-paramythion.

Όπως μου είπε πρόσφατα, η σύζυγός μου, στο dark internet μακριά από εμάς.... ξουτ... ο
κανιβαλισμός ανθεί. Είναι, ένα θέμα που δεν το έχω μελετήσει. Και μεταξύ μας, έχω τόσα άλλα θέματα, που δεν προκάμω, ηλικιακά να μελετήσω. Και όρεξη δεν έχω, για ένα τόσο μεγάλο ζήτημα, που αγκαλιάζει θέματα ψυχανάλυσης και ψυχιατρικής.
Με είχε απασχολήσει, τότε με τις τρελές αγελάδες, αν θυμάστε. Τότε είχαν πει, ότι υπήρχαν λαοί, που τους άφησε κουσούρια ο κανιβαλισμός. Κάτι Γουινέες κάτι λίγο Κρήτη κλπ. Αλλά περυσινά ξυνά σταφύλια...

Με λίγα λόγια πέρασα ωραία ακούγοντάς το. Το έστειλα και σε φίλους, Και νομίζω καλό είναι να το ακούσουν πολλοί. Ε άποψη δεν έχω, ούτε έχω διάθεση να ασχοληθώ περαιτέρω... Ας το κάμουν άλλοι πιο ενδιαφερόμενοι...

Ο Akrat στο ΒΒC ένας νέος ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Η πρόσκλησις ήτο σαφής. "Ώρα 00,30 θα βγείτε στον αέρα, του ΒΒC στην εκπομπή μας με θέμα το γνωστό. Μετά τιμής ο ser ....κλπ κλπ"

Η αλήθεια είναι ότι είχα επτά ή οκτώ έτη να μιλήσω, δια ζώσης στο ΒΒC. Τι να κάμω, βάζω την γυναίκα, μαζεύει αλόη, από τον κήπο. Την ανακατεύει, με αγγούρι φρέσκο και με πλακώνει στην μάπα δύο ημέρες. Να έρθει η φάτσα μου να γένει παιδική. Τι να κάμω... ΒΒC  είναι αυτό...
Παίρνω την British Airways και φτάνω στην Λόνδρα. Κρούω την θύρα του Μεγάρου ΒΒC  και με αρχίζουν και αυτοί στα make up, με κάνουν τζιτζί. Ούτε τζόβενο....
Έξη, πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα και τσουπ το ερυθρόν φωτίδιον...Σκάω, ένα χαμόγελο, σαν την Πλατεία Ομονοίας. Είμαι στο πάνελ, μαζί με ένα από το Κέρας της Νότιας Αφρικής, ένα του Ισημερινού, μιας του Αγίου Μαρίνου και δύο σιαμαίους από το Καζακστάν.

Και ο συντονιστής μας απευθύνει το ερώτημα, που με πάγωσε... "Πως είδαν το BREXIT στην χώρα σας". Και γίνομαι ερυθρόδερμος, σαν τους ινουίτ της Σιβηρίας. Έγινε το BREXIT; Πω πω... Τι να πω... Καταντράπηκα. Εγώ νόμιζα ότι θα με ερώταγον περί της εθνικής σχάσεως ΒΟΡΡΑ ΝΟΤΟΥ δηλαδής ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ δηλαδή περί του φούτμπολ....

Σκύβω, και ρωτάω διακριτικά τους Σιαμαίους.... "βρε παλληκάρια πότε έγινε"; Τώρα άμα σας πω, ότι δεν κατάλαβα, την αντίδρασή τους; Στην αρχή με στραβοκοίταξαν, μετά μειδίασαν και στο τέλος γύρισαν αλλούθε την κεφαλήν των.... Μυστήρια πράγματα....

Τέλος πάντων, φτάνει η σειρά μου... Και αρχίζω να τα χώνω, άγρια στα Εγγλεζάκια.... Γατάκια τους λέω... "Εγώ δεν πιστεύω, ότι είναι αυτά πραγματικότητα. Είστε ακόμα στην Ε.Ε. απλά δεν το ξέρετε... Επίσης, το παγκόσμιο λόμπι,  σας έχει δέσει με νήματα, που μετά από 50 χρόνια θα αποκαλυφθούν.... Αλλά εν τω μεταξύ βρομώ νησιώτες, ακούστε φρέσκα νέα από την Ελλάδα... Ο Μελισσανίδης, ο Αλαφούζος, ο Σαββίδης και ο Μαρινάκης, συναντήθηκαν και  ..... Η χώρα διασπάστηκε...." cut cut.... Πως ήλθαν πέντε μέσα, με πιάσαν με πήγαν στο ντους, με παγωμένο ύδωρ.... δεν το κατάλαβα....
ΓΑΤΑΚΙΑ Εγγλεζάκια.....Νομίζετε ότι θα μας κοροϊδέψετε εμάς.. Βρε ουστ.... Εμείς εδώ είμαστε το κέντρο του κόσμου....

ΌΤΑΝ ΈΒΟΣΚΑΝ .... ΧΡΥΣΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ.... απλοί καθημερινοί ΓΙΓΑΝΤΕΣ....

Πέρασαν τα χρόνια. Και όμως, μην σας φαίνεται περίεργο... Ένας καθημερινός απλός ΓΙΓΑΣ, κάθε ημέρα, σε ένα ωραίο χωριό, της χώρας μας, βγάζει τα ΧΡΥΣΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ για να βοσκήσουν, φρέσκο, δροσάτο γρασίδι... Μπορεί να βόσκουν και άλλα πράγματα... Πχ χούμα, μπορεί καθαριστικό μετάλλων... Πάντως βόσκουν...

Ας δούμε, όμως πως περιγράφουν, τα γεγονότα, στα 1937, εις την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ" του 1937. Πρόκειται, φυσικά, για μια πολύ ορθολογική αλληλουχία, απολύτως ορθολογική. Βρε παιδί, μου το διαβάζω μια και δύο φορές και δεν το χορταίνω... Τι μαγεία... Τι σοφία... Όλα τα καλά του λαού... Νεκροταφείο, εξωτικά, στοιχειά, μορφές,...

" Στοιχειά βγαίναν στο παληό σχολείο, άλλα εξωτικά φαινόντουσαν κοντά εις το νεκροταφείο. Εκεί πλησίον εις τον Άγιον Λουκάν έβγαινεν η λάμια του Μαρίνια και έτρωγε ανθρώπους, περίεργοι ίσκιοι παρουσιαζόντουσαν εις τον Κουβαρά και μυστηριώδεις μορφές εφαίνοντο μέσα στα ρεύματα και στα κλαριά. Αναγκάσθησαν οι παληοί να χτίσουν ένα εκκλησάκι για να χαθούν τα ανήσυχα εκείνα του κάτω κόσμου πνεύματα. Φωνές ακούονται τη νύχτα στον γκρεμνό του Παπαδιά, όπου εσκότωσαν άλλοτε οι Τούρκοι τους χριστιανούς. Η Μάννα, απάνω υψηλά, η νερομάννα η αχόρταστη, καταπίνει ολόκληρα τα βώδια. Κάτω από αρχαία μάρμαρα σωροί θησαυρών κοιμούνται και γίγαντες περίεργοι βόσκουν χρυσά νομίσματα στης νύχτας την ερημιά και τη σιγή. Μια παληά ψυχή, πνοές άλλων εποχών, σέρνονται, νομίζεις, επάνω εις την γεμάτην σφρίγος ζωήν της κωμοπόλεως. Αι παραδόσεις εμπνέουν τους ανθρώπους και με την δύναμίν αυτήν, την αίγλην των αρχαίων Ταμυνών, και με την επίδοσιν και την εργασίαν τη δική τους, τη σημερινή, οι Αλιβεριώτες πλέκουνε την νέαν κοινωνίαν του χωριού των και την μέλλουσαν των τέκνων των ζωήν."

Θα ήθελα, να μάθω, από αυτό το απόσπασμα, δεν θα μπορούσε, να γεννηθεί ένα στυλ λογοτεχνίας, αντίστοιχο άλλων λογοτεχνιών... Όμως υπάρχει το εισαγώμενο....

http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/296051?fbclid=IwAR36N3l8OANTBni-YV0HiODnD6FKoJ2PLtBoURxQQbJ4bkkIVDZro_JJDTI

Νομίζω, ότι εδώ έχουμε να κάνουμε, με την υψηλότερη μορφή πικρόχολου, χιούμορ και έμμεσης καταγγελίας της "αρχαιοκαπηλίας". Τώρα, βέβαια, στα 2020 την λέμε "αρχαιοκαπηλία"... Τότε, στα παλαιά τα χρόνια, ήταν απλά θέμα, επιβίωσης, πονηριάς, .... πείτε το όπως θέλετε... Μην πείτε όμως βαρύγδουπα πράγματα... (αυτό το απόσπασμα διεσώθη, μεν στα 1937 αλλά σίγουρα θα είναι πολύ παλαιότερο, τότε απλά καταγράφηκε).

Δεν έχει σημασία, που σώθηκε και ήλθε στις ημέρες μας, από τον τόπο καταγωγής μου, την Εύβοια, από τον σημερινό Δήμο Αλιβερίου Κύμης. Θα μπορούσε, να ήταν στην Θήβα, στην Αιγιάλη, στην Αχαγιά. Παντού, σε όλη την χώρα.

Ωστόσο, πρέπει, να παραδεχθώ, ότι στα μέρη μου, υπήρχε και μια ενισχυμένη δόση έλλειψης γνώσης, περί των αρχαίων ζητημάτων. Απλοί, άνθρωποι, γεωργοί, έβλεπαν, πράγματα στα χωράφια τους που τους δυσκόλευαν την ζωή. Σκέφτηκαν πω δω, σκέφτηκαν πω κει... Μωρέ δεν τα κάμνω φούρνους; Και τσουπ... Τα μάζωχναν και τα έκαμαν φούρνους... Να έχουν να ψένουν τα φαγιά τους. 

Τα πράγματα όμως πήραν κωμική και πονηρή τροπή σε ένα δύο χωριά της περιοχής.... Σου λένε αφού βρίσκουμε παλαιοαντικείμενα.... Και είναι και μαζεμένοι, κάτι τύποι που μας δίνουν, το κρασάκι μας και τις σαρδέλες μας, ας πάψουμε να κτίζουμε φούρνους... Έτσι άρχισαν να πουλούν, για το κάτι τις, τα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ... Θα είχαν αράξει στο κεφαλοχώρι στο Αλιβέρι, οι "έξυπνοι" και θα ψώνιζαν μπιτ παρά οι ρεμπεσκέδες τα διάφορα αντικείμενα...


Καλή μου επιστροφή στο blog...

Tα αποσπάσματα τα σκαναρισμένα είναι από το βιβλίο "ΑΧΛΑΔΕΡΗ ΕΥΒΟΙΑΣ" του Ιωάννη Π. Κάργα ΑΘΗΝΑΙ 1966

Το μέντιουμ "ΣΟΦΙΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ" αποκαλύπτει τα πάντα στους Χωροφυλάκους....KYMHΣ....

10η Αυγούστου 1950 ΚΥΜΗ....

Τμήμα Χωροφυλακής.

-Τι θέλετε να σας φέρουμε. Ένα βάζο; Ένα μπρίκι με καφέ; "Όργανον πετάξου στου Δημητρίου και φέρε τον φρέσκο αλεσμένο καφέ" Πες του το καλό χαρμάνι... Που κάνει καλό κατακάθι, και καϊμάκι..." "Μάλιστα Κύριε διοικητά" λέει το όργανο...
-Σας παρακαλώ μην ανταριάζεστε. Μην πάτε μέσα στην ζέστη στον μπακάλι Κύριε Όργανον...
-Έχουμε, την θέληση να σας κάνουμε, όσο πιο ευχάριστο την θέση σας στο τμήμα μας....

Η "Σοφία-Κασσάνδρα", ήρεμη γύρισε την κεφαλή της και περιεργάστηκε, τον χώρο με προσοχή. Είδε τον Βασιλέα, την Βασίλισσα στα ωραία, επαρχιακά κάδρα. Μια πυρετώδης αγωνία την κατέβαλε. Ήθελε να βοηθήσει τόσο πολύ την υπόθεση. Διάβολε θα σταματούσε επιτέλους το κυνηγητό. Με το που ροβολούσε, η γειτόνισα την πόρτα.... Τσουπ πω πίσω ο χαφιές.... Πήγε αυτή σ' αυτήν για να τις πει.... τα μελλούμενα...

-Κύριε διοικητά, σας παρακαλώ πείτε μου εκτενώς τα γεγονότα, όπως τα ξέρετε....
-Μάλιστα. Ακούστε, ο Κύριος ..... (δεν λέμε τα ονόματα δια ευνοήτους λόγους), διαμένει εις το χωρίον Οξύλιθος. Και προχτές το βράδυ, που κοιμόταν, τον κατέκλεψαν. Το πρωί που ξύπνησε, έλειπαν χρήματα, χρυσαφικά κλπ κλπ....

-Μα κανείς δεν πήρε είδηση;
-Τίποτα. Άγνωστο.... Μυστήριον.... Ρωτήσαμε όλους τους "δικούς" μας.... Ξέρετε ο Εθνικός αγών.... Λοιπόν οι δικοί μας, δεν ξέρουν τίποτα... Πιάσαμε και δύο σεσημασμένους. Τους ρίξαμε και καμιά στο κρατητήριο. Τίποτα.... Πείτε μου τι θέλετε να κάνουμε.
-Κοιτάχτε. Θέλω ένα μέρος ήσυχο. Χωρίς φως. Και κανένας να μην με ενοχλεί...
-Θέλετε να βγούμε έξω:
-Όχι εσείς θα μείνετε.
-Όργανον. Τρέχα στους νεωτερισμούς στους Λάμπρου και πάρε κόλλες χαρτί μαύρα, μεγάλα μεγέθη να κλείσουμε το φως από τα τζάμια.
                                                     ΤΟ ΜΕΝΤΙΟΥΜ ΤΑΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΗΣΥΧΟ ΚΥΜΗ...

Αφού όλα ητοιμάσθην, η "Σοφία-Κασσάνδρα" και οι διοικητής είναι μόνοι στο δωμάτιο. Έξω ακάματος φρουρός το Όργανον.... Αρχίζει να περνά σιγά σιγά σε έκσταση ΜΕΝΤΙΟΥΜ η "Σοφία-Κασσάνδρα". Τα μάτια της εγούρλωσαν, το κεφάλι της συνεσπάτο. Σάλια εκσφεντονίζοντο εις τον περιβάλλοντα χώρο. Χέρια, πόδια έτεμον. Ο διοικητής έκαμνε τον σταυρό του. Έτοιμος να ανοίξει την πόρτα, να πάει στον Άγιο Αθανάσιο να προσκυνήσει... Πως διάβολε ένας χωροφύλαξ Β τάξεως, φώναξε το μέντιουμ.... ΑΜΑΡΤΙΑ....

Και τότε.... Τότε..... Σπάζοντας με κρότο ένα ποτήρι που κρατούσε με λάδι, και ρήγανι η "Σοφία-Κασσάνδρα" λέει.... "ΑΥΤΟΣ.... ο γυός του ..... και της ......"

Τρεχάτε όργανα και φέρτε τον εδώ τον αχρείο κλέπτη....
Επί τόπου καβαλάν την ασπρούλα, τρέχουν στον Οξύλιθο τον μπαγκλαρώνουν και τον φέρνουν στο τμήμα Χωροφυλακής Κύμης μαζί με τα κλοπιμαία, τα οποία ευρέθησαν στο μέρος που είχε υποδείξει το μέντιουμ....

Κόρδωσε ο διοικητής.... Τριγυρνούσε, στα καφενεία, σαν λόρδος του Μπάκιγχαμ.... "Ναι Κύριε ..... Η μεταφυσική είναι το παν.... Η μεταφυσική..."





https://www.efsyn.gr/nisides/202692_otan-i-astynomia-doyleye-me-mentioym

Η ΚΥΡΑ ΣΟΦΙΑ Η ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΙΝΑ...... ΠΟΥ ΉΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΖΩΗ.... ΚΑΙ ΠΉΓΕ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΙΝΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΡΩΣ...

Ο Χριστός ευλογεί την Ζωή Παλαιολόγου, σαν ξεκινά από την Παπική πόλη σαν πιστή της Καθολικής Αγίας Εκκλησίας....

Εμμ. Γαλάνης Μέγας Διδάσκαλος.

-Tην ιστορία, που σήμερα θα σας πω, έφτασε στα αυτιά μου, μια βραδιά βροχερή, στο κυλικείο της Μεγάλης Στοάς, της Ελλάδας κάποτε. Μου την διηγήθηκε, πίνοντας το λικεράκι του ο Κυρ. Εμμανουήλ Γαλάνης, Μέγας διδάσκαλος της Στοάς.

http://www.grandlodge.gr/galanis-emmanouil-w-83402.html

"Ήταν δυο, χρόνια πριν πέσει η Πόλη στα χέρια των Οθωμανών. Μια μικρούλα γεννήθηκε μέσα στην ιστορική αντάρα, μιας αυτοκρατορίας που χανόταν. Πατέρας της, ήταν ο Θωμάς Παλαιολόγος, πρίγκηπας και Δεσπότης του Μυστρά. Σεβάσμιος Κωνσταντινοπολίτης. Μητέρα της μια Γενοβέζα, η Αικατερίνη Ζακκαρία."

Η Σοφία Παλαιολόγου. Μάσκα που την περιγράφει επί ΕΣΣΔ

https://el.wikipedia.org/wiki/Ζωή_Σοφία_Παλαιολογίνα

Εμμ. Γαλάνης

Δεν πρέπει, όμως να χαθούμε, στις λεπτομέρειες. Δεν είμαστε στο κυλικείο, όπως τότε που ο χρόνος ήταν άπλετος και οι ρυθμοί αργόσυρτοι. Τα έφερε έτσι η κατάσταση, που την έσωσε και την μεγάλωσε ο Βησσαρίων, ο σπουδαίος αυτός άλλοτε Βυζαντινός και μετέπειτα Καρδινάλιος. Προστάτης κάθε κυνηγημένου από την Ανατολή...
Σαν έφτασε, η ώρα της παντρειάς, ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι στα βάθη της χώρας της Μοσχοβίας.... Σαν έφτακε στην πόλη Πσκοφ, το γύρισε το τροπάρι σε Ορθόδοξη. Θυμήθηκε, φαίνεται τα ιερά χώματα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Πόσες γλώσσες διδάχτηκε, πόσες μιλούσε.... Τέρας πλούτου γλωσσικού...

"Νέε μου, φίλε στο λικέρ που πίνουμε, είπε ο Κυρ Εμμανουήλ Γαλάνης, αυτά δεν είναι τα σπουδαία. Το θέμα της ζωής της, θα το βρεις, είμαι σίγουρος, στα βιβλία. Μπορείς να μελετήσεις την ίδια ή τα παραλειπόμενα της ζωής της. Αυτό που δεν θα σου πουν είναι ότι ήταν μια γυναίκα, που έπαιρνε, τα γράμματα και δη, τις γλώσσες σαν σφουγγάρι.
Ένας πρίγκηπας, του Τσάρου, μου είπε κάποτε ότι είχε φτάσει, στην Μόσχα, αντιπροσωπεία από την μακρινή χώρα της Βασκίας. Έψαχναν, κάποιον που να την ομιλεί. Με το σούσουρο που έγινε, μέσα στο Κρεμλίνο ο Τσάρος (Καίσαρας) έκπληκτος άκουσε την Παλαιολογίνα , να προθυμοποιείται και να αναλαμβάνει η ίδια την συνεννόηση..."

Ο γάμος της Σοφίας....

-Κυρ Μανώλη, του λέγω του Γαλάνη, μου έβαλες μπουρλότο μεγάλο. Τώρα όλο τον χειμώνα, που θα είμαι στην Κούμη μας, θα μελετώ τις χώρες, τις μειονότητες και τις διαλέκτους που μου αναφέρεις.

"Και πολύ, καλά θα κάμεις φίλε μου. Θα παγαίνεις στην πλατεία, στον ωραίο Εριτσία, θα κάθεσε στον καφενέ και θα μελετάς. Τι ωραιότερο φίλε μου... Ένας χειμώνας γεμάτος γνώσεις. Μόνο κοίτα να προσέχεις γύρω σου. Όταν θα βλέπεις κανένα νέο με τάλαντα, με γνώσεις και έξυπνο, να μου τον στέλνεις πεσκέσι. Έχουμε ανάγκη από έξυπνους νέους. Το έργο της Μεγάλης Στοάς έχει χρεία ανθρώπων μελετηρών, έξυπνων και γνωστικών."

-Μην ανησυχείς. Έχουν γνώση οι φύλακες. Τώρα πρέπει να φύγω. Είμαι πολύ κουρασμένος. Μια ολάκερη ημέρα ταξίδευα με το μπαπόρο. Και πόσα λιμάνια δεν έπιασε... Μια ημέρα Κούμη Πειραιάς... Κάποτε κυρ Μανώλη θα ξυπνήσουν μια ημέρα και το ταξίδι θα γίνετε στο πιτς φιτίλι..

"Άντε, καλή ξεκούραση... Να προσέχεις τους κοριούς και τους ψύλλους, στο ξενοδοχείο... Καλό βράδυ."

Σοφία Παλαιολόγου

Tρια ποιήματα του ΕΡΩΤΑ και ενός του ΘΑΝΑΤΟΥ..... Μια ερωτική φωτογραφία χορευτική...

ΑΤΙΤΛΟ.... ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ή ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΤΟΥ...

Μαζευτήκαμε, πολλοί, στον υπαίθριο χώρο.

Ήμασταν, τόσοι που σκεπάσαμε την μουντάδα των κτηρίων.

Και εσύ, καθιστός , στην πολυθρόνα, δίπλα στου φύλακα το κουβούκλιο..

Παρατηρούσες, αυτούς που σε αγάπησαν.

Με την άκρη, των ματιών, ρίχναμε ματιές πλάγιες, βιαστικές.

Τώρα, έφυγες. Πας. Αστρόσκονη.

Όπως αστρόσκονη θα γεννούμε, όλοι.

Και νέες στρατιές, ποιητών, νέες δυνάμεις πνευματικές θα έλθουν γοργά.

Για ένα κόσμο, καλύτερο, δημιουργικότερο, αυτοδιοικούμενο.

Χωρίς, ρουφιάνους, νταβάδες, αρχηγούς και καθάρματα.

Χωρίς, μπάτσους, στρατόκαυλους και σύνορα πνευματικά….

Έμαθα, ότι απήγγειλες ποίηση μια βδομάδα πριν….

Τα πουλιά της ελευθερίας ταξιδεύουν τιτιβίζοντας ως το τέλος…

Υπηρέτησες την τέχνη, της λευτεριάς, της άοκνης προσπάθειας…

Χαίρε ελεύθερο πνεύμα. Χαίρε άνθρωπε της συνέπειας…

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ…

ΔΥΟ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.....

ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ

Αγκαλιαστήκαμε εν μέσω πτωμάτων, αίματος,
πυροβολισμών, κανονιοβολισμών και βολών γενικώς...
Αγκαλιαστήκαμε παιδί μου γιατί δεν μπορούσαμε άλλο το κρέας...
Κρέας οχτρών, κρέας φίλων κρέας γενικά...
Αγκαλιαστήκαμε αδελφέ μου και πιάσαμε την μέση μας και τα χέρια μας.
Οι φίλοι μας έπαιζαν τα όργανα.
Όργανα τρελά και χαρωπά. Έτσι για να ξεχνάμε τον θάνατο...
Τα χέρια σου ήταν ζεστά. Πιο ζεστά από τα δικά μου που ο φόβος τα πάγωσε...
Η κοιλιά σου ήταν τόσο κοντά με την δική μου που οι ψωλές μας θα μπερδεύονταν.
Βλέπεις παιδί μου είμαστε νέοι. 
Είμαστε φλογοβόλοι στον πόλεμο και στον έρωτα...
Είμαστε ο ανθός της νέας γενεάς...
Αυτό έγραφε η επιτάφιος πλάκα... "Ήμασταν ο ανθός της νέας γενεάς"

Έλληνες φαντάροι χορεύοντες   Greek Army, , 25.3.1923, Kiretsiler

   


ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ...
Έπιανα, παιχνιδιάρικα τα άγρια χέρια σου,
την ώρα που εσύ πίστευες ότι ήταν ένα παιχνίδι.
Εσύ νόμιζες ότι άγγιζες την αγαπημένη σου Κατίγκω,
ενώ στα πέριξ οι οβίδες είχαν πάψει.
Εγώ από την μεριά μου νόμιζα ότι ετοιμάζομαι.Διά την απόλυσή μου και ότι έπρεπε να εκπαιδευτώ.
Σε τι ?
Μα σε τι άλλο φυσικά... Εις τους νέους χορούς...
Αγγιζόμασταν το λοιπόν άπλυτοι, βρομιαρέοι, έμφρορτοι ψειρών...
Και οι μέλλουσες γενεές νομίζουν ότι είμεθα αγγελούδια...
Φευ, παρ' όλο που η τεστοστερόνη φύσαγε και περίσσευε.
Είμαστε πιστοί εις τας στρατιωτικάς παραδώσεις...
Ένα βήμα εμπρός, δύο βήματα πλάγια...
ΣΤΡΑΒΑΔΙ...

1953 ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.... Η εκκλησίτσα της Ζωοδόχου Πηγής.... Και μια εφηβική παρέα....

TO «ΘΑΥΜΑ» ΤΟΥ ΧΩΝΕΥΤΙΚΟΥ. ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΦΗΒΙΚΗΣ ΠΑΡΕΑΣ…

Μου ήλθε ένα μήνυμα, γεμάτο ονόματα χρονολογίες και ιστορικές αναφορές. Δύσκολο πράγμα να το ξεδιαλύνεις. Σε τι να πρωτοαναφερθείς… Η λύση πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι μια. Στρώσε τον ποπό σου κάτου Akrat και παράτα τις γκρίνιες… Είναι στην ουσία ΔΥΟ ιστορίες. Μιας εκκλησίτσας και μιας παρέας…  Δύο ιστορίες σε μια φωτογραφία…

1953... Καλοκαίρι.... Ένα εκκλησάκι και μια παρέα....

ΤΟ «ΘΑΥΜΑ»…

Ένας Κρητικός, λεβέντης άνθρωπος  (ο νούμερο 1 της φωτογραφίας), που λέγονταν Σπίθας (μάλλον), έρχεται ως ασθενής στην  Κούμη. Είναι γνωστή η πηγή νερού της, το λεγόμενο ΧΩΝΕΥΤΙΚΟΝ. Ιαματική πηγή, γνωστή από παλαιά, ίανε πέτρες στα νεφρά κλπ. Ήλθε, ο άνθρωπος και ιάνθηκε. Για να δώσει την προσωπική του ευγνωμοσύνη, στο μέρος και στην ευλογημένη πηγή, αποφασίζει να κάμει ένα μικρό εκκλησάκι. Και θέλει να το αφιερώσει… Που αλλού? Στην ΖΩΟΔΟΧΟ ΠΗΓΗ. Και το πραγματοποιεί το τάμα, για το θαύμα του ιαματικού νερού του ΧΩΝΕΥΤΙΚΟΥ που τον ίανε…  Έδωσε τα απαραίτητα χρήματα, για να κτιστεί και αποφασίζει να κάμει και μια εορτή για να τιμήσει το εκκλησάκι. Δεν είμαι, καθόλου, ειδικός επί των εκκλησιαστικών, αλλά κάτι σαν Θυρανοίξια.

Στο καλοκαίρι του 1953, το λοιπόν, αποφασίζετε να γένει η τελετή. Πλήθος Κουμιωτών, συρρέει  «ποδαράτο» από την Κούμη στο ΧΩΝΕΥΤΙΚΟ… Μια διαδρομή,  που ποιος  Κουμιώτης δεν έχει κάμει? Προσωπικά, είναι η καθημερινή μου θερινή διαδρομή. Κούμη Χωνευτικό και επιστροφή… Και διάβασμα κάτωθεν των πλατάνων…

Εκείνη την ημέρα, το λοιπόν… Ούλοι, οι παπάδες κατεβαίνουν στο Χωνευτικό…. Προεξέχοντος, βεβαίως βεβαίως, του κεκοιμησμένου Δεσπότου της Μητρόπολης Καρυστίας του Ανανία. (το νούμερο 14 της φωτογραφίας)…  Πιστεύω, ότι ο κεκοιμησμένος Δέσποτας Ανανίας σαν ιεράρχης  της Καρυστίας, ηρέμησε το ανταριασμένο καράβι της Κούμης. Ήταν μεγάλος καπετάνιος ο Φωστίνης, αλλά με πολύ μεγάλο εγώ…. Μεγάλο εκτόπισμα. Ήταν για Αρχιεπίσκοπος  Αθηνών ο Φωστίνης. Όχι για την «μικρή» Κύμη… Ο Ανανίας γαλήνεψε την κατάσταση…

Και ξεκινάμε, την παρουσίαση, από την φωτογραφία,  των ιερωμένων  της Κούμης. Τι να πω για τον Παπαδημήτρη. Που είναι ο παπάς της Παναγιάς της Λιαουτσάνισας. (το νούμερο 15 της φωτογραφίας ) Εδώ, πρώτη φορά τον βλέπω νέο. Όταν τον γνώρισα δεκαπέντε χρόνια μετά, σαν πιτσιρίκος, όταν λειτουργούσε, νόμιζα ότι ήταν ο Θεός. Τι φωνή στα απαίδευτα αυτιά μου. Ήταν τόσο μεγάλο το σοκ μου, που ήμουν ανάμεσα σε δύο επιλογές… Ή οδηγός πούλμαν, ή ιερωμένος….

"Πλήρης" περιγραφή των ονομάτων.....

Οι υπόλοιποι, παπάδες στην φωτογραφία, μου είναι πολύ μακρινοί. Ήταν στις μακρινές ενορίες και χωριά. Ο κόσμος μου, ήταν μικρός. Μια αυλή, μια μουριά και μια εκκλησιά… Που να ξέρω τα άλλα μέρη…  Στο νούμερο (9) ο Παπαγκρούς της Αγ.Τριάδας,  στο νούμερο (10) ο Παπασανιός από τους Ταξιάρχες, στο νούμερο ( 16)ο Παπαγιώργης Νάνος του Αγ,Αθανασίου, δηλαδή της Μητροπολιτικής εκκλησιάς της Κούμης, και στο νούμερο (17) ο Παπά Σωσθένης  από την Μεταμόρφωση Σωτήρος στο  Μοναστήρι.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ…

Ωστόσο, θα μου πει κανείς πως σώθηκε αυτή η φωτογραφία ; Ποιος την διέσωσε ; Μα φυσικά μια παρέα φίλων που είχαν κατέβει ούλοι μαζί στο Χωνευτικό… Η ωραία παρέα είναι η «γαλαρία» της φωτογραφίας,  που είναι άνωθεν και δεξιά. Νέα παιδιά, γεμάτα όρεξη για ζωή και εφηβική ζωντάνια.  Το παιδί του Νίκου Κούρουπα  (ο νούμερο 3 της φωτογραφίας) την ανέσυρε από το ντουλάπι και μας την έδωσε. Μαζί με ένα σωρό σημειώσεις, επεξηγήσεις και χρησιμότατα σχόλια. Οι υπόλοιποι της παρέας ήταν ο (2) Δημήτρης Κούκης , ο (4) Κωνσταντίνος Κούκης (απεβίωσε πρόσφατα ,αδελφός  του Δημήτρη) ο (5) Δημήτρης Κουκής ο 6) Σταμάτιος Κραμπίνης (μένει μόνιμα στην Αυστραλία) ο (7) Σταμάτιος Κουκής ( αδελφός του 5 δηλαδή του Δημήτρη Κουκή) και ο(8) Ιωάννης  Κωνσταντίνου. Στο ταξίδι του χρόνου που κάνουμε με την φωτογραφία αυτή είναι τόσο γλυκό να βλέπουμε πρόσωπα, μιας ωραίας παρέας… 2019 ως το 1959… Μεγάλο το άλμα προς τα πίσου…

Ο Νίκος Κούρουπας, στην εξιστόρηση που κάμνει στον υιό του, αναφέρει ορισμένους από την φωτογραφία όπως τους θυμάται. Ο (13) είναι ο Θανάσης Τσάμπουνας , ο (11) είναι ο Ιωάννης ο Νηδριώτης και ο (12) είναι ο Θεοχάρης .....(επίθετο δεν θυμάμαι εγώ, όπως χαρακτηριστικά λέγει στον υιό του).

Ο νούμερο (18) είναι ο «πειρατής». Αυτό ήταν το παρατσούκλι του ανθρώπου αυτού, ο οποίος, όπως λέγει, σώθηκε από τον θάνατο στα Καλάβρυτα. Συγκεκριμένα, δεν έλαβε την χαριστική βολή, προσποιούμενος τον σκοτωμένο. Ωστόσο, όπως βλέπουμε στην φωτογραφία  το αριστερό του μάτι είναι σκεπασμένο, δείγμα ότι το έχασε στα Καλάβρυτα. Όπως σημειώνει ο υιός του υποβολέα δηλαδή του Νίκου Κούρουπα, τον  θυμάται, ως φύλακα της πηγής του Χωνευτικού. Την πρόσεχε, την καθάριζε, ρύθμιζε το τι ο καθένας θα πάρει σπίτι του κλπ… Και ο καθένας άφηνε… ότι μπορούσε…

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ…

Η σημερινή μορφή της Ζωοδόχου Πηγής του Χωνευτικού

Όλα τα πράγματα, όμως, δεν είναι σταθερά. Στην πορεία, του χρόνου, οι μεταβολές είναι πολλαπλές. Το εκκλησάκι μετακομίζει απέναντι και παίρνει την σημερινή του μορφή. Στην θέση του κτίζεται η καντίνα, που μας δίνει την ευτυχία να περνάμε ωραία στο Χωνευτικό…

Καθένας μας, στην φωτογραφία, πρέπει να προσέξει τα τραπέζια, του καφενείου – εστιατορίου του Μοναχού (επάνω δεξιά στην φωτογραφία). Ήταν ένα από τα κέντρα διασκεδάσεως. Είναι γνωστό, ότι όλοι πέρασαν από το Χωνευτικό. Η γενιά μου, όταν δηλαδή ήταν σε ηλικία που έπρεπε, να διασκεδάσει, πήγαινε στην ντίσκο του Χωνευτικού. Οι ταβέρνες που λειτουργούσαν τότε μας ήταν βαρετές. Γιατί, όλο μιλούσαν, οι μεγάλοι…. Εμείς θέλαμε δράση και κουρίτσια… Αυτά όμως είναι μια άλλη ιστορία…

                ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΝΙΚΟ ΚΟΥΡΟΥΠΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΆΦΗΣΕ ΝΑ     ΤΑΞΙΔΕΥΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΧΩΝΕΥΤΙΚΟ ΤΟΥ 1953…

ΘΛΙΒΕΡΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΑΡΕΑ.…

Πριν ημέρες η Κύμη θρήνησε για ένα αγαπητό της  τέκνο. Αλλά εδώ δεν χωρούν φιοριτούρες…. Ας αφήσουμε τον πατέρα Νίκο Κούρουπα να μας τα πει… «όταν προχθές πέθανε ο Κων/νος Κούκης τηλεφωνηθήκαν ο πατέρας μου με τον Καραμπίνη από Αυστραλία και του λέει ο δικός μου «φίλε μου διαλύθηκε η παρέα...μόνο εμείς μείναμε»

Ο σημερινός Δεσπότης Καρυστίας Σεραφείμ στο μεγάλο εκκλησάκι πλέον. Φωτογράφος ο Κύριος Μάριος Μυλωνάς

28η Οκτωμβρίου 1940.... Ημέρα Δευτέρα.... Ώρα 05,30.... Φωτογραφίες "πολεμικές" και... ΕΝΘΥΜΙΑ.... ΠΟΛΕΜΟΥ... ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ....

Αλίκη και Βασίλειος Βελέντζας....

Ο ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΕΣ....



H ώρα είναι 05,30 το πρωί. Ημέρα Δευτέρα. 28η Οκτωβρίου. Έτος  1940. Σχεδόν έχει μόλις χαράξει. Κανείς, στην χώρα δεν έχει διάθεση για ύπνο, ή χουζούρι και όλοι είναι συναθροισμένοι, πέριξ της πλατείας. Στόχος της κοινωνίας να μάθει τα ΝΕΑ…. Εκηρύχθη ο πόλεμος. Έτσι και η Κύμη είναι από τα αξημέρωτα στο πόδι. Άπαντες κυκλοφορούν και προσπαθούν να μάθουν.  Όλοι ξέρουν ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος. Η βύθιση της ΕΛΛΗΣ στην Τήνο. Οι εξελίξεις στην Ήπειρο με τους Μπέηδες και τους Αγάδες.  Εξάλλου οι Κουμιώτες έχουν ήδη πάρει μια μυρωδιά πολέμου… Ένα Σοβιετικό πλοίο βυθίστηκε από το Ισπανικό υποβρύχιο των Φραγκιστών, με τορπιλισμό στην περιοχή της Σκύρου. Έχουν δει τους Σοβιετικούς ναυαγούς στο λιμάνι τους…
Εκείνες τις ώρες ένας Κουμιώτης είχε μια τρομερά ευφάνταστη ιδέα… Να φωτογραφήσει τα παιδιά του. Όχι αυτός βέβαια. Που να βρει φωτογραφική μηχανή. Ένας σπουδαίος φωτογράφος, ο σπουδαιότερος ίσως,, της Κούμης,  ο Παλαιολόγος ήταν ήδη επί ποδός πολέμου…  Μόνο που όπλο του ήταν η φωτογραφική μηχανή.






Έτσι ο Κωνσταντίνος Βελέντζας, φώναξε τον φωτογράφο και αποθανάτισε την πλέον ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΜΗΣ… Μόνο που δεν ήταν παρελάσεις και ταρατατζούμ. Ήταν δύο παιδάκια, ενδεικτικά της εποχής.
28η Οκτωβρίου 1940. Ώρα 05,30 ημέρα Δευτέρα. Το πολεμικό ανακοινωθέν είναι άγνωστο αν έχει ήδη ακουστεί στην Κούμη. Κάποιος το είπε. Ο αστυνόμος το επιβεβαίωσε. Είναι πλέον φανερό. Όλοι το ξεύρουν….

Η οπισθία πλευρά του "πολεμικού ενθυμίου.....

Ο φωτογράφος συνεκεκινημένος , έχει ήδη στήσει το τρίποδο του. Η Αλίκη Κ. Βελέντζα, που είναι 12 ετών κοπελίτσα, κρατά αγκαλίτσα το 10μηνίτικο Βασίλειο Κ. Βελέντζα. Στα μάτια τους είναι χαραγμένη μια κάποια έκπληξη. Ιδιαίτερο ο μικρός Βασίλης είναι σφόδρα απορημένος. «Ποιος με ξύπνησε… Τι θέλουν από εμένα». Κανείς δεν γελά. Ένα ελαφρύ μειδίαμα μπορείς ίσως να το δεις στην μικρή Αλίκη. Ποιος ξέρει το αύριο…. ΠΟΛΕΜΟΣ…
Την πλήρη συναίσθηση την έχει απολύτως ξεκάθαρη ο πατήρ Κωνσταντίνος. ΠΟΛΕΜΟΣ….  Σημειώνει στην οπίσθια πλευρά της φωτογραφίας., τα πλήρως απαραίτητα. Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές, την ώρα την ημέρα το ιστορικό πλαίσιο… ΠΟΛΕΜΟΣ… Τελεία και παύλα.
Τι να προσθέσει κανείς άραγε. Τι εξυπνάδα να αμολήσει για να εντυπωσιάσει; Τίποτα δεν έχει να πει κανένας . Ίσως μόνο να σκεφτεί, τι θα έκανε ο καθείς μας .
Ο Κωνσταντίνος Βελέντζας, ήταν ένας άνθρωπος με βαρύ αίσθημα, των ιστορικών στιγμών. Ποιος θα σκεφτόταν να βρει έναν φωτογράφο στις 05,30 ; Είναι λοιπόν ο Κωνσταντίνος Βελέτζας ένας απλός ταβερνιάρης. Ένας άνθρωπος του λαού και όχι ένα «γραμματιζούμενος». Με πόσο όμως ανεπτυγμένο ΙΣΤΟΡΙΚΟ κριτήριο… Αγωνίστηκε για να μας αφήσει ένα ενθύμιο, ιστορικό, μια  «φωτογραφία του πολέμου».  Από τους δύο πρωταγωνιστές, την «μεγάλη» Αλίκη και τον μικρό Βασίλη σήμερα έχουμε τον Βασίλη. Τον Βασίλη που 10 μηνών, που ποιος ξεύρει τι θα σκεπτόταν, τότε…. Τρέχα γύρευε… Με την πυτζαμούλα του ήταν ο Βασιλάκης….

Οι υπέροχοι γονείς ο Κωνσταντίνος και η Μαρία Βελέντζα....

Οι δύο ηλικιωμένοι που βλέπετε ήταν ο Κωνσταντίνος Βελέντζας και η ΜΑΡΙΑ. Που ήταν οι γονείς της Αμαλίας και του Βασίλη. Αυτοί ήταν ιδιοκτήτες μιας ταβέρνας που ήταν δίπλα από το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ξύλινο Φαρμακείο του Κυρίου Aδαμόπουλου, (με την υπέροχη σόμπα του και που φυσικά το είχαν οι γονέοι του).  Ήταν φαίνεται τόσο αναστατωμένος ο Κωνσταντίνος Βελέντζας , που δεν ζήτησε να αποθανατιστεί η ταβέρνα τους στην «φωτογραφία του πολέμου». Πήγαν απέναντι, ακριβώς, στο παντοπωλείο του Γιάγνκου Αποστολίδη.  Άθελά του ο Κωνσταντίνος διέσωσε ένα παντοπωλείο της Κούμης του 1940….
Όλα είναι λοιπόν τόσο ωραία και γλυκά που για να δέσει το γλυκό καλύτερα θα πρέπει να ευχαριστήσω τον πληροφοριοδότη μου…. Τον φίλο Κύριο Κούρουπα. Αυτός μας έκανε τόσο ευτυχισμένους που μας τα παραχώρησε αυτές τις τρεις υπέροχες φωτογραφίες. Όχι απλές φωτογραφίες … αλλά βαθύτατα ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ….

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ????

Είναι που λέτε, μια παρέα… Και αρχίζει και πίνει ένα ποτάκι. Περνά, η ώρα και το ένα γίνεται δύο και τρία. Λύνεται η γλώσσα. Έλα όμως που μαζί με την γλώσσα, λύνεται και το ζωνάρ.

ΠΛΗΘΩΝ Ο ΓΕΜΙΣΤΟΣ... ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΤΗΝ ΦΕΡΑΡΑ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ...

Το θυμάστε το ζωνάρ? Πώς να παλέψεις στα μαρμαρένια αλώνια, με τους σουγιάδες χωρίς να λυθεί το ζωνάρ…. Πώς να τσακίσει η μέση για να συντρίψεις τον αντίπαλο… Βγάνεις το ζωνάρ, αποκαλύπτεται ο θεσπέσιος σουγιάς, πατάς το κουμπί και εμφανίζεται η λεπίς. Η μαγική λεπίς.

Φταίει το ποτό, θα πεις ο εις. Θα συμφωνήσουν όλοι… Το ποτόν. Ποτόν με αλκοόλη. Φευ… Δεν φταίει το ποτό. Φταίει η άθλια κατάσταση της απομονωμένης χώρας. Χώρα που έχει εγκλωβίσει 10 εκατομμύρια ανθρώπους στα κάτω μέρη της Χερσονήσου. Πήξαμε κοντά 100 χρόνια μεταξύ μας. Σχάθηκ ο εις τον έτερον.

Η αντιπροσωπεία στην σύνοδο Φλωρεντίας Φερράρας....

«Αυτός…. Χαχα να σου πω εγώ για αυτόν… Ο μπήξας, ο δείξας… Αυτός που ο πατήρ του η μάτερ του αυτούνο… Που ο προπάππους μου μου έλεγε για δαύτον…» Και ο εξάψαλμος συνεχά. Σχάθηκ η ψυχή μου τα άντερά μου… Σχάθηκ….

Να πάγου στα όξω μέρη να λευτερωθώ… Να πάγω όξω πω δω, να δω χαΐρι. Να ανοίξουν οι ορίζοντες βρε αδελφέ… Να πάγου να σωθώ…

Και παγαίνω στην όξω πω δω… Στην Αουστράλια. Μακριά… Και μα την Παναγιά τα ίδια… Τα ίδια μα τον Άγιο Θανάση μεγάλη η χάρη του, που είναι και πολιούχος της Κούμης. Σχάθηκ…. Σχάθηκ η ψυχούλα μου…. Να μην μπορώ να αγαπήσω τα εντερικά μου… Που τρώω φασούλια και νευριάζει το σκατό μου… Που χέζω φασούλια και θέλει ο στόμας μου κοψίδι.

ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ... Ο ΜΟΝΟΣ ΔΙΑΦΩΝΗΣΑΣ....

Να πάρτε δέστε, τις συμφωνίες… Μπορώ εγώ να συμφωνήσω με την συμφωνία της Φεράρας και Φλωρεντίας? Πείτε μου πότε ο Ρωμιός συμφώνησε με τα συμφωνημένα… Που από συμφωνία σε συμφωνία, μια φορά τα πενήντα χρόνια ο Έλλην τρώγει τα παιδιά του…

Να ρωτήσω την Ιστορική σφαίρα πότε μια συμφωνία επικυρώθηκε από τον συμφωνημένο και αγαλιάστηκε η ψυχή του κόσμου… Προέλαυνε ο Τούρκικος στρατός στην Κύπρο… Αττίλας ένας, Αττίλας δύο… Ο δύσμοιρος ο Μαύρος και ο Καραμανλής καθισμένοι στην Γενεύη με τον ΥΠΕΞ του Ετσεβίτ… Θα συμφωνήσουμε ως εδώ? Μπα πως θα πάγω στο Αθήνα… Θα με πετροβοήσουν… Καλά θα πάρω πιότερα… Πάρε προκειμένου να με λιθοβολήσουν…

Γι αυτό σε λέγω… Μην κάμεις ποτέ συμφωνία με Ρωμιό… ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΗΞΕΙ ΤΑ ΑΝΤΕΡΑ… Γιατί πες ότι τον κέρασες τον συμφωνητή ένα βερμουτάκι … Του έριξες και μια με το μπουτάκι και το βυζί κατάμουτρα… Και συμφώνησε…. Ρώτα την γυναίκα του που θα πάγει να ψωνίσει στην αγορά στο Ζούμπερι. Ή στην Άμφισσα… Πως νομίζεις…. Δεν θα γυρίσει η Βασίλω να σου βγάνει τα μάτια που τα συμφώνησες? Το τι θα μηχανευτεί στην κρεββατομουρμούρα… ΩΩΩ… Άστα να πάνε στο διάσκο…

ΤΙΣ ΦΤΑΕΙ?? ΜΑ ΤΟ ΚΚΕ εσωτερικού και οι αναρχοφιλελέ... Η ΕΔΑ οι ΕΠΤΑ υπουργοί του ΕΑΜ.... Σιγά που δεν το ξέρουμε....

2019 

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ…. 

Ή ΑΛΛΙΩΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΚΚΕ εσωτερικού Ή η ΕΔΑ?? Ή οι ΕΠΤΑ υπουργοί της μεταπολεμικής Ελλάδος του ΕΑΜ? Ή ….. ή……

Ένας γέρος περπατούσε, συγκινημένος, την επαύριον της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ εις τας βουλευτικάς εκλογάς. Στο μυαλό του ήταν οι οικοδόμοι του ΑΕΜ που γνώρισε, οι συμμαθητές του της ΔΗΜΑΚ οι φίλοι του στον ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟ…

Η σχέση του με όλους αυτούς ήταν απολύτως φιλική, σε προσωπικό επίπεδο… Και απολύτως αδιάφορη πολιτικά…

Ο γέρος αυτός ήταν γνωστός στην δεξιά γειτονιά. Έτσι τον άρπαξε από το μπουφάν ένας δεξιός, βρίζοντας τον με σκαιότητα μέσα στον δρόμο… Σ’ όσο μαγαζιά έμπαινε αισθανόταν την δυσφορία… Του μίλαγαν ΌΛΟΙ για τους καλούς αριστερούς, που χάθηκαν… Που «θα έτριζαν τα κόκαλα τους».

Λες και ήμουν του κόμματος που ανήλθε στην εξουσία… Ωστόσο όλα αυτά είναι εντός μου ζωντανά. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι πρέπει να κυκλοφορεί ο ΓΕΡΟΣ… με σήμα κατατεθέν ένα καλό ίματζ καθωσπρεπισμού…

Ο γέρος αυτός είχε διασωθεί κάποτε νεανίας, στην διαδήλωση του με τους νεκρούς Κουμή Καννελοπούλου, από το μπλοκ του ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ που άνοιξε και μας έσωσε… Έτσι έγινε? Ποιος θυμάται μέσα στην τρεχάλα του… Ή είναι μια συλλογική μνήμη που έγινε γιατί υπήρξε το ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ? (θυμάστε το σύνθημα?)

Ή σάμπως ήταν το διάβασμα της ΑΥΓΗΣ που εναλλάσσονταν με τον ΡΙΖΟ? Ή το ΘΕΜΕΛΙΟ? Ή το ΑΝΤΙ που διάβαζε ανελλιπώς? Ποιος το περίμενε βρε αδελφέ, αυτοί οι λελέδες να πάρουν την εξουσία? Θα μου πεις ήταν οι λελέδες του Πολυτεχνείου αυτοί, από τις γραμμές του ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ… Αυτοί τότες οι ΡΗΓΑΔΕΣ σφύριζαν αδιάφοροι όταν στην πύλη πλακώνονταν οι ΠΑΚίτες με τους ακροαριστερούς, υπό τα βλέμματα των υπευθύνων της διαπραγμάτευσης…  Λύνε τις αλυσίδες οι ΠΑΚίτες…. Ρίξε κλειδώματα οι ακροαριστεροί… Και να περνούν, οι ώρες, ώσπου το τανκ έπεσε επάνω… Είναι αλήθεια ότι οι ΡΗΓΑΔΕΣ δεν ήταν στο φόρτε τους… Ήταν υπέρ σχεδίου ΑΒΕΡΩΦ και γέφυρας… Αλλά σάμπως γούσταραν οι άλλοι? Ήταν ένα παιχνίδι που την ιδεολογική πρωτοκαθεδρία την είχαν οι ακραίοι… Οι άλλοι είχαν τον κόσμο…

Αλλά σάμπως πιο πριν στα Ιουλιανά? Στην μεγάλη νίκη της ΕΔΑ? Στον φόβο μπας και έλθουν στα πράγματα οι αριστεροί? Όλα έχουν ξεχαστεί…. Θυμάμαι πως έχει παντελώς ξεχασθεί το ότι κάποια στιγμή ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος είπε στην περιλάλητη συνέντευξη… Όταν εννοώ συγκυβέρνηση εννοώ όλους … Ο δημοσιογράφος είχε ρωτήσει ευθέως και η αριστερά?

ΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ??

Η αριστερά που ήθελε να κυβερνήσει… Η άλλη αριστερά? Χμ…. Η άλλη αριστερά??

Πάντα υπήρχαν πολλαπλές αριστερές…. Θυμάμαι με ενδιαφέρον την αριστερά μετά τον εμφύλιο…. Όταν έφαγε από τους δεξιούς την γνωστή ΣΦΑΛΙΑΡΑ στο μάγουλο ο ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ… Πολλοί λέν ότι αυτή η σφαλιάρα σημάδεψε την ΕΔΑ… Το ΚΚΕ? Ήταν στην ΕΔΑ? Ποιο ΚΚΕ? Όσοι έχουμε διαβάσει δέκα πράγματα οι Τροτσκιστές ή οι μαοικοί σε διάφορες συνοικίες των Αθηνών είχαν πιότερα μέλη και από την ΕΔΑ… Ποιος τολμούσε….

Έτσι η αλήθεια αυτή σήμερα έχει γένει μια ιδεολογία που λέει…. ΟΙ ΑΝΑΡΧΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ φταίνε για την κατάντια της χώρας…. Και εννοούν όλη την άκρα αριστερά, τους αναρχικούς που θέριεψαν μετά το 1972 και όλους τους τολμηρούς αριστερούς δηλαδή τους Λαμπράκηδες και άλλους…. Μαζί με όλους τους ΕΔΑίτες που τόλμησαν να μπουν στην πολιτική μάχη….

Αυτό όμως που είναι σήμα κατατεθέν εχθρού είναι το ΚΚΕεσωτερικού…. Κάθε φαμίλια πλέον που θέλει την παλινόρθωση των ιδιοκτητών ένα έχει στο στόμα της… Το ΚΚΕεσωτερικού φταίει για ΌΛΑ… Για τους βαθυστόχαστους φταίνε και οι «μαλακοί» του ΕΑΜ που «δεν ήταν σωστοί αριστεροί». «Σωστοί αριστεροί» ήταν οι ιδεολόγοι…  Σωστοί είναι οι εκτελεσμένοι, που τους εκτέλεσαν οι ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ που τώρα τους ΕΚΘΕΙΑΖΟΥΝ…. Και η ζωή προχωρά στην ΑΠΟΛΥΤΗ σχιζοφρένεια…

Είναι σαν να λέμε ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ να λεν τα παιδιά μου ΤΙ ΚΑΛΟ ΠΤΩΜΑ …

Το ερώτημα όμως είναι ένα…. Τελικά για όλα φταίει το ΚΚΕεσωτερικού? Ή φταίει η μούρλα μας που ΠΑΝΤΑ ΦΤΑΙΕΙ κάποιος άλλος εκτός από τον εαυτό μας?

ΖΩΗ ΧΡΥΣΑΛΗ … ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΝΩΡΙΣ….

Σαν χτες.... Ραντεβού στις 10 με τον δικό σου στο Ταυλανδέζικο... Θα έλθω με την μηχανή μου...

Μόλις είχα τελειώσει το στρατό. Είχα μπει στις σχολές του Εμπορικού Ναυτικού, με απόλυτα ένα στόχο. Να ζήσω ανέμελα 6 μήνες φοιτητική ζωή και μετά να πάω για δουλειά κάπου, όπου να είναι… Βλέπετε έπεσα σε μεταρρυθμίσεις, με αποτέλεσμα να πρέπει να βγάλω, πέρα από το Ναυτικό Λύκειο που είχα τελειώσει και την ανώτερη σχολή… Δηλαδή τρία συν τρία χρόνια. Ούτε Ιατρός…

Μπήκα λοιπόν την πρώτη ημέρα στην σχολή Ασπροπύργου, με το θαυμάσιο, γεροντίστικο παλτό μου. Και ξεκίνησε, ένα λαμπρό ταξίδι δράσης πολιτικής. Γνωρίστηκα με τα καλά παιδιά της παράταξης του Κ.Κ.Ε. αλλά συμμετείχα στην Α.Σ.Α. Αν θυμάμαι, καλά σήμαινε το Α.Σ.Α. Αυτόνομη Συσπείρωση Ασπροπύργου.  Από αυτό το υπέροχο εξάμηνο ταξίδι μου έμειναν, δεκάδες πολιτικές παρακαταθήκες, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας και δύο καλές φιλίες.

Μια φιλία υπέροχη ήταν η ΖΩΗ ΧΡΥΣΑΛΗ. Πέρα από την σχολή Ασυρματιστών είχε το χαρακτηριστικό ότι έμενε στον Ασπρόπυργο. Σύντομα αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Κυρίως πολιτική. Τότε έδωσα ή δώσαμε (δεν το θυμάμαι)  σε μια φαλλοκρατική περιχέουσα κατάσταση μια μάχη υπέρ των ομοφυλόφιλων.  Πρέπει να ήταν η ιστορία του Άγγελου… Ποιος θυμάται τώρα…  Ήλθα σε σύγκρουση με τον σταλινισμό και τα γκουλαγκ περί των ψυχικά νοσούντων ομοφυλόφιλων…. (φαντάζομαι τι θα κυκλοφορούσε από πίσω μου). Τες πάντων τότε περίπου γνώρισα ένα μεγάλο έρωτα. Την τέως σύζυγο μου. Αρχίζουμε με την ΖΩΗ ΧΡΥΣΑΛΗ να κάνουμε στενή παρέα. Γνωρίζει και ένα λαμπρό αγόρι και αυτή και πλέον η ζωή των τεσσάρων γίνεται Ασπρόπυργος Αμπελόκηποι. Ενδιάμεσα δύο ωραία στέκια στο Αιγάλεω. Ένα μπαρ και ένα θεσπέσιο Ταυλανδέζικο εστιατόριο.

ΜΑΓΕΙΑ… παρέα. Βαθύτατα αγαπησιάρικη και δευτερευόντως πολιτική. Αλλά και πολιτική. Θυμάμαι εγώ με την ΖΩΗ τις Κυριακές με τον Ελληνικό της και εγώ με τον φραπέ να διαβάζουμε τις εφημερίδες μας.

Πέρασα με αυτήν την παρέα υπέροχα. Η ΖΩΗ ήταν πάντα ένας υπέροχος φίλος. Χτυπημένη από μικρή από την ασθένεια, που τότε την είχε προσπεράσει ήταν φάρος γνώσης, γέλιου, τσαμπουκά και πραότητας. Απίστευτη !!!

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΗΣ ...

Όλα τα ωραία όμως έχουν και τον ΔΡΑΚΟ τους…. Γεγονότα που είναι συνήθη τα έφεραν πάνω κάτω. Εκεί κάπου χαθήκαμε. Δεν ξέρω τι απέγινε. Πάντα στις διαδηλώσεις όταν έβλεπα τους ΣΠΑΡΤΑΚΙΣΤΕΣ ρωτούσα για αυτήν. ΠΑΝΤΑ. Μέχρι που ρώτησα και φέτος στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ… Και έμαθα τα μαντάτα… Αγόρασα το τεύχος του περιοδικού και σκάναρα την σελίδα που είναι αφιερωμένη σε αυτήν… Στην οργάνωση που αφιέρωσε την ζωή της (και τι ΖΩΗ) εύχομαι να την θυμούνται και εύγε για την πάλη που έδωσαν. Σε μας θα μείνει πάντα Η ΖΩΗ ….

Έφυγε…

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑ….

Σημείωση. Για την πολιτική της διάσταση και την δράση της σκάναρα την σελίδα. Αυτοί είναι αρμοδιότεροι από εμένα.

Γερμανοί αντιφασίστες στον ΕΛΑΣ η Εύβοια, η Κύμη και ο Θείος μου

Αφορμή για όλη αυτήν την ιστορία, ήταν η εξαδέλφη μου. Μου έδωσε το φωτογραφικό αρχείο του θείου μου του Χρήστου. Με την σαφή εντολή "σκάσε και κολύμπα"...
Να οι φώτο εκεί κοντά στα 1900 στην Άφρικα, ενός θείου άλλου.... Να το ένα, να το άλλο.
Στάσου... Ένας φάκελος. Τον ανοίγω. Κάτι γλυκές φάτσες, φανταρίστικες, κάτι το ένα, κάτι το άλλο, παίρνω τον μεγεθυντικό φακό (γηρατειά βλέπεις) και βλέπω στο αμπέχονο ΕΛΑΣ.... Και ένα φάκελο με ένα ξενικό όνομα, Μίντεν.... Γερμανία....

Η υπόθεσις, ξεφεύγει από το φαμελιάρικο επίπεδο. Είναι υπόθεση που αφορά την ιστορία του τόπου και των δρώντων δυνάμεων, δηλ. των ανθρώπων μέσα στην φοβερή ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.. Με την έννοια αυτή σας την παρουσιάζω και όχι σαν μια προσωπική υπόθεση, που θα αφορούσε εμένα και τους συγγενείς μου...

Ο θείος Χρήστος καταθέτων στέφανο στην πλατεία της Κύμης, όπισθεν του καθεδρικού ναού Άγιος Αθανάσιος. Προφανώς πρέπει να ήταν εκ μέρους της αντίστασης, πριν τον εμφύλιο πόλεμο. Δεν ξέρουμε. Πάντως ήταν νεότατος...

Και εδώ βρισκόμαστε σε τοίχο... Τοίχο Ιστορικό. Διότι ο θείος ΔΕΝ ΖΕΙ... Ένας που θα ήξερε στο χωριό, στην Κύμη μας άφησε πνευματικά τρία χρόνια, ενώ σωματικά πέρυσι... Μόνοι το λοιπόν θα ξεδιαλύνουμε και θα φανταστούμε τα γεγονότα.... Και ελπίζουμε στην εκ των υστέρων βοήθεια...

Ο θείος μου ο Χρήστος Λάμπρου, βγήκε στο κλαρί, ως αντάρτης στα βουνά της Κούμης. Φύση, τολμηρή, εραστής του ρίσκου. Του οποιαδήποτε ρίσκου. (Σε αντίθεση, με τον πατέρα μου και αδελφό του, που ήταν φύση συντηρητική). Μια ημέρα ο θείος, για άγνωστους λόγους, αποφασίζει να κοιμηθεί, εντός του σπιτιού της  μάνας του και όχι στο βουνό. Όπως μου είπε φέτος το καλοκαίρι, μια γειτόνισσα που είδε τα γεγονότα, ωσάν μικρό παιδί περνάει μια περίπουλος Ναζιστική, Γερμανική, τον τσιμπάει και τον ξαποστέλνει στην Γερμανία, ως όμηρο. (σήμερα έμαθα, και τον καταδότη.... εξ ανάγκης..... Φυσικά θα μείνει παντελώς άγνωστο γιατί δεν είναι χρήσιμη πληροφορία....) Εκεί, κατά την φαμελιάρικη παράδοση, ξέθαβε πτώματα κατά τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς. Τελειώνει αυτή η ομηρεία. Επιστρέφει στην Ελλάδα και φτάνει στην Κούμη. Επαναλαμβανόμενα κύματα ψείρας, βασανίζουν το σπιτικό μέχρι που ανακαλύπτει η γιαγιά η Μάρκαινα την πηγή του κακού. Η ζώνη, η στρατιωτική...

Αυτά τα ωραία τα λέγω γιατί δεν ξέρουμε πως, πριν τις ψείρες ή μετά.... ο θείος ο Χρήστος αποκτά επαφή με τους δύο ? ή πιότερους αυτόμολους Γερμανούς αντιναζιστές στρατιώτες...  Στην Κούμη να τους βρήκε? Στην Αθήνα ξανασυνδέθηκε με τον ΕΛΑΣ επειδή θα έμαθε στην Γερμανία κάτι λίγα ή πολλά Γερμανικά? Δεν ξέρουμε... Έχουμε ένα γράμμα προς μια Αθηναϊκή διεύθυνση (Παναθήναια). και τις ψείρες... Εκεί μέσα είμαστε Ιστορικά και χρονολογικά εγκλωβισμένοι...
Αχ βρε υπερπέραν πες μας τι στο καλό έγινε.... Και ας μιλήσουμε για αυτό το γράμμα... Η διεύθυνση είναι προς κάποιον Παναγιώτη Στάβερην. Και στην απέναντι πλευρά ο Μίντελ, ο Γερμανός αυτόμολος τον Αύγουστο του 1945 εξ Γερμανίας απευθύνεται στον Χρήστο Λάμπρου.... στην διεύθυνση του Παναγιώτη Στάβερη... Μυστήρια πράγματα... Εκτός αν ήταν συνωμοτικά πράγματα.... Και πως ο Μίντελ έγραφε τόσο ωραία Ελληνικά?

Και φτάνουμε στις ωραίες φωτογραφίες με το δίκοχο.... Ποιος είναι ο Μίντελ, από τους δύο? Παρατηρούμε τα εθνόσημα του ΕΛΑΣ.

Τώρα θα μου πεις με το δίκοχο του ΕΛΑΣ στα 1945, στην Αθήνα.... Μπίζουλα πράγματα.... Είχαν συμβεί τα Δεκεβριανά....

Άρα οι Αντιναζιστές αυτομόλησαν, από τον Ναζιστικό στρατό, πήγαν στην Γερμανία και έστειλαν το γράμμα στα Παναθήναια στα 1945....
Ιστορικά κουλουβάχατα.... Με τα αστυνομικά και τις χρονολογίες, δεν τα πηγαίνω καλά.




















Ίσως να είχαν αυτομολήσει, όχι στην Αθήνα αλλά στην μεγάλη μάχη της Λαμπούσας, στην Κύμη Ευβοίας. Αυτή ήταν, μια σπουδαία μάχη. Εκεί πάρθηκαν πολλοί αιχμάλωτοι και αυτομόλησαν πολλοί φαντάροι αντιναζιστές.

Γράμμα στην εφημερίδα "ΚΟΥΜΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ" Μάρτιος του 1986

Η μάχη έγινε στις 3 Σεμπτέμβρη του 1944.... Ο θείος έλειπε σε διακοπές .... στην Γερμανία ξεθάβοντας πτώματα... Μπορεί να συνάντησε τους αιχμαλώτους και τους αυτόμολους σαν ήλθε από την Γερμανία. Και ξέροντας λίγο την γλώσσα να τα έλεγαν... Ποιος ξεύρει... Πάντως οι δεσμοί σφυρηλατήθηκαν. Οι Γερμανοί αντιναζιστές δέθηκαν ψυχικά με τον θείο Χρήστο.

Τόσο που εις εκ των δύο ήλθε με την σύζυγό του και το παιδί του. Φανταζόμαστε ότι είναι αυτός γιατί βρέθηκαν στον ίδιο φάκελο. Η επίσκεψή τους πρέπει να ήταν σίγουρα μετά το 1980.

Στην Κύμη επισκεπτόμενοι οι αντιφασιστες με την σύζηγό του και το παιδί του...