TOY KOYΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ....

Ναι βέβαια.... να σου πω εγώ.... την διαδικασία να φαίνεσε μεγάλος, πολυ μεγάλος, τόσο που θα σε τρέμουν, οι ανύπαρκτες μάζες....

Παράτα, τα όλα, ζήσε μια στιγμή πνευματικής ρεύσης, βγάλε όλα τα υγρά σου και ατένισε το σαλόνι σου, εγωιστικά και καυλωμένος....

Βάλε και δύο τρεις φοβισμένους μαλάκες στην ψευτοπαρέα σου και ανακοίνωσε στις μάζες ...


ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ......

ΑΒΕ ΚΑΙΣΑΡ

Παλαιοφοβισμένε, τσαρλατάνε, καθισμένο στα υψίπεδα της αμορφωσιάς σου, ανυπέρβλητε κενοτόμε άνδρα.....

Κάνα μεροκάματο θα κάνεις??? ή θα τρως τις καημένης της μάνας σου τα φράγκα????

τι γίνετε??

δεν ξέρω ψάχνοντας για το ποδόσφαιρο της Κύπρου και την Ομόνοια τσουπ η ΧΑΡΑΥΓΗ η εφημερίδα του ΑΚΕΛ... Και να κάτι που μου θύμισε το 1794 τις μέρες που οι χουντικοί έκαναν το πραξικόπημα στην νήσο.... Επειδή θυμάμαι ας μάθετε και εσείς κάτι... (δεν τα υιοθετώ όλα τα μελετώ όλα....)



Κανονική- Κηδεύτηκε με τιμές Ηρωα
Τριαντατρία χρόνια και έξι μήνες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του κηδεύτηκε χθες με πλήρεις στρατιωτικές τιμές
Επίσημη απολογία της πολιτείας προς τον νεαρό ήρωα καταδρομέα και την οικογένειά του διά τού υπουργού Αμυνας Χρ. Πασιαρδή
Αυτό που οι χουντικοί και εοκαβητατζήδες πραξικοπηματίες αρνήθηκαν στην οικογένεια του καταδρομέα Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου, δηλαδή να τον θάψουν με αξιοπρέπεια, ως αρμόζει σε κάθε νεκρό, έγινε τελικά χθες, με καθυστέρηση τριαντατριών χρόνων και έξι μηνών. Κι αυτό που η επίσημη πολιτεία όφειλε στον νεκρό καταδρομέα Σωτήρη, μια κηδεία με τιμές ήρωα, όπως ήρωας ήταν ο νεαρός καταδρομέας που δολοφονήθηκε άνανδρα από χουντικούς αξιωματικούς το πρωινό της 15ης Ιουλίου 1974, έγινε επίσης χθες, με καθυστέρηση και πάλιν τριαντατριών χρόνων και έξι μηνών. Η απόδοση τιμών από την πολιτεία, και την Εθνική Φρουρά, στον Σωτήρη Αδάμου ήταν οφειλόμενη, όπως οφειλόμενη τόσο προς αυτόν όσο και προς την οικογένειά του ήταν μια επίσημη απολογία. Τόσο για την άδικη συμπερίληψή του στον κατάλογο των πραξικοπηματιών και τον πόνο και στιγματισμό που το γεγονός αυτό δημιουργούσε στην οικογένειά του για τριαντατρία και πλέον χρόνια, όσο και για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση να γίνει επίσημη και σε βάθος έρευνα, ως η οικογένειά του απαιτούσε. Κι αυτό γιατί τα γεγονότα και οι μαρτυρίες, από τις πρώτες ημέρες του εοκαβήτικου χουντοφασιστικού πραξικοπήματος, βοούσαν ότι ο νεαρός Σωτήρης δεν ήταν πραξικοπηματίας. Κι όχι μόνο αυτό: Ο Σωτήρης ήταν ένα λαμπρό παλικάρι που με το παράδειγμά του, την άρνηση του να υπακούσει στις παράνομες διαταγές των αξιωματικών του, απέδειξε ότι τελικά υπήρχε και ο άλλος δρόμος από την τυφλή υπακοή στη λεγόμενη «διατεταγμένη αποστολή». Κι ο δρόμος αυτός ήταν, ασφαλώς, ασύγκριτα πιο δύσκολος. Ο Σωτήρης Αδάμου, όμως, περήφανα, ως του υπαγόρευαν οι αρχές και αξίες που κουβαλούσε μέσα του, και με θάρρος περισσό τον διάβηκε!
Επίσημη απολογία, έστω και καθυστερημένα...
Ο Υπουργός Αμυνας Χριστόδουλος Πασιαρδής ήταν, ως προς την υποχρέωση της πολιτείας, σαφής και κατηγορηματικός. Απευθυνόμενος στο Σωτήρη απολογήθηκε επίσημα εκ μέρους της πολιτείας γιατί για τόσα χρόνια το όνομά του άδικα συγκαταλέγετο ανάμεσα στους πραξικοπηματίες. Απολογήθηκε εκ μέρους της πολιτείας στο Σωτήρη και την οικογένειά του γιατί για τόσα χρόνια η πολιτεία δεν έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, την επίσημη έρευνα για τη διακρίβωση των συνθηκών θανάτου του, για να αποδειχθεί πως αντί πραξικοπηματίας, τελικά ήταν ένας ήρωας, που είχε τη δύναμη, το ψυχικό κουράγιο και την τόλμη να αρνηθεί να πολεμήσει κατά της Δημοκρατίας, και πλήρωσε τούτο με τη ζωή του. Εξίσου σαφής και κατηγορηματικός ήταν ο ΥΠΑΜ όμως και σε μια άλλη επισήμανση: Κάποιοι άλλοι, πρόσθεσε, οφείλουν μια πολύ μεγαλύτερη απολογία. Είναι αυτοί που δεν δίστασαν να εκτελέσουν εν ψυχρώ το Σωτήρη γιατί είχε το θάρρος να αρνηθεί τις διαταγές τους, να αρνηθεί να στρέψει το όπλο του εναντίον των νομίμων δυνάμεων και της συνταγματικής τάξης.
Παρόντες και ...απόντες
Ησαν χθες στην επίσημη κηδεία του Σωτήρη αρκετοί― και επώνυμοι, αλλά και ανώνυμοι, απλοί άνθρωποι, φίλοι και εκτιμητές του νεκρού και της θυσίας του. Και η παρουσία κάποιων σημαδιακή. Οπως σημαδιακή ήταν και η απουσία κάποιων άλλων. Γιατί κάποιοι που όφειλαν να ήσαν εκεί, τελικά δεν ήσαν.
Παρούσα η ηγεσία της Εθνικής Φρουράς και η Διοίκηση της Δύναμης Καταδρομών. Παρόν ακόμη και πολυμελές απόσπασμα της Μοίρας στην οποία υπηρέτησε το 1973 μέχρι την εν ψυχρώ δολοφονία του ο Σωτήρης. Παρών και τιμητικό άγημα των Καταδρομών, τόσο στην εκκλησία όσο και στο κοιμητήριο, όπου απέδωσε τις πρέπουσες για ένα Ηρωα στρατιωτικές τιμές. Ηταν, η παρουσία αυτή της Εθνικής Φρουράς και της Δύναμης Καταδρομών μια κάποια σιωπηρή αναγνώριση των ευθυνών των ΛΟΚ για ό,τι έγινε το μαύρο εκείνο καλοκαίρι, αλλά και ό,τι κάποιοι θρασύδειλοι χουντικοί πραξικοπηματίες έκαναν στον Σωτήρη. Ηταν η παρουσία της Ε.Φ. και η απόδοση τιμών στον Σωτήρη ,μια έμμεση σιωπηρή απολογία και δημόσια συγνώμη προς την χαροκαμένη μάνα και τα αδέλφια του Σωτήρη Αδάμου. Παρούσα και η πολιτεία, διά του υπουργού Αμυνας, ο οποίος κατέθεσε στεφάνι εκ μέρους του προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου. Παρών και ο βουλευτής Αριστοφάνης Γεωργίου, όπου κατάθεσε στεφάνι εκ μέρους του Προέδρου της Βουλής, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Δημήτρη Χριστόφια, αλλά και εκπρόσωποι από τα κόμματα ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ. Παρούσα και η ηγεσία της Αστυνομίας, ο δήμαρχος Αγίου Δομετίου και εκπρόσωποι τοπικών οργανώσεων και φορέων του ακριτικού δήμου. Απόντες τα κοινοβουλευτικά κόμματα ΔΗΣΥ και ΕΥΡΩΚΟ, απών και ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων. Με ό,τι και αν -πολιτικά- σημαίνουν αυτές οι απουσίες...
Η κηδεία
Το μικρό φέρετρο με τα λείψανα του Σωτήρη Αδάμου έφθασε στην εκκλησία Αγίου Γεωργίου, στον Αγιο Δομέτιο, με στρατιωτικό όχημα στις 11.30 π.μ. ακριβώς. Το συνόδευαν τέσσερις καταδρομείς, οι οποιοι αποτελούσαν από τη στιγμή της παραλαβής τους μέχρι και την ταφή των λειψάνων τιμητική φρουρά. Στο προαύλιο ομάδα καταδρομέων με τα όπλα και τις εξαρτήσεις αποδίδει στον Ηρωα τις πρέπουσες τιμές και τον αρμόζοντα στρατιωτικό χαιρετισμό. Η είσοδος των λειψάνων στην εκκλησία έγινε δεκτή από τον κόσμο που προσήλθε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.
Το αυτό έγινε και μετά την ολοκλήρωση της νεκρώσιμης ακολουθίας. Η αποχώρηση του φέρετρου με τα λείψανα του ήρωα καταδρομέα γίνεται εν μέσω νέων χειροκροτημάτων και στρατιωτικού χαιρετισμού από το απόσπασμα των καταδρομέων. Την ταφή των λειψάνων συνόδευε ο πένθιμος ήχος της στρατιωτικής σάλπιγγας και τρεις χαιρετιστήριες βολές από το στρατιωτικό άγημα. Το πράσινο μπερέ, την κυπριακή και ελληνική σημαία και πλακέτα για τον νεκρό ήρωα έδωσε στον αδελφό του Χριστάκη Αδάμου αξιωματικός της 31ης Μοίρας Καταδρομών.
Ποτέ δεν είναι αργά
Σύντομους αποχαιρετιστήριους λόγους απηύθυναν, πέραν του ΥΠΑΜ, τα αδέλφια του Ηρωα ,Θεόδωρος και Χριστάκης και ο εξάδελφός του, πρέσβης ε.τ. και πρώην Γ.Δ. του Υπουργείου Εξωτερικών Σώτος Ζακχαίος. Αναφέρθηκαν στον Σωτήρη με τα καλύτερα λόγια, αλλά έβγαλαν από μέσα τους και το μεγάλο παράπονο της οικογένειας για τον άδικο στιγματισμό του Σωτήρη και της οικογένειάς του. «Αδικήθηκες παράφορα, δικαιώνεσαι όμως πανηγυρικά», είπε μεταξύ άλλων ο Θεόδωρος στον επικήδειό του. «Κόσμος και πολιτεία», συνέχισε, «αισθανόμενοι την ανάγκη να αποδώσουν δικαιοσύνη και να διορθώσουν τα κακώς έχοντα, σου επιστρέφουν πίσω αυτά που δικαιωματικά σου ανήκουν.
Οι κραυγές διαμαρτυρίας, τα δυνατά και ανήσυχα βήματα που ακούγονταν από το μαρτυρικό τάφο σου, δεν πήγαν χαμένα. Ανάπνευσε τώρα ελεύθερα. Ορθωσε το ανάστημά σου, άσε τη ψυχή σου ελεύθερη να φτεροπετάξει, να περιπλανηθεί χαρούμενη και με περηφάνια. Κοίταξε γύρω σου να αντικρύσεις τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους και τον υπόλοιπο κόσμο που ήρθε να σε τιμήσει. Γιατί, ναι, το αξίζεις»!
«Τριαντατρία χρόνια και πέντε μήνες μετά, έλαμψε επιτέλους η αλήθεια», είπε ανάμεσα σ' άλλα ο Χριστάκης Αδάμου. «Εμείς -συνέχισε- δικαιωθήκαμε και αυτός αθωώθηκε από το στίγμα του πραξικοπηματία.
Η επίσημη έρευνα και τα ευρήματα εξειδικευμένων μελετών ξένων επιστημόνων, ιατροδικαστών και εγκληματολόγων, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: Ο Σωτήρης δολοφονήθηκε εν ψυχρώ, και μάλιστα πισώπλατα! Τα σεπτά λείψανα, που σήμερα κηδεύουμε όπως τους πρέπει, στα έμπειρα χέρια και τα διερευνητικά μάτια των επιστημόνων είπαν ολόκληρη την ιστορία. Επιβεβαιώνοντας τις τότε πληροφορίες ότι μαχαιρώθηκε και πυροβολήθηκε με όπλα που τότε κατείχαν μόνο αξιωματικοί των ΛΟΚ που έλαβαν μέρος στο προδοτικό πραξικόπημα, αρνούμενος να λάβει μέρος στο προδοτικό πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Δημοκρατίας». Αναφερόμενος σε όλους εκείνους που αν και γνώριζαν την αλήθεια επιχειρούσαν άκομψα να παραπλανήσουν την οικογένεια, ο Χριστάκης Αδάμου τόνισε ότι δεν κατάφεραν «να παρεμποδίσουν την αλήθεια να λάμψει στο φως», για να προσθέσει: «Δεν τα κατάφεραν, γιατί την αλήθεια, όσο και να την κρύβουν κάποιοι, αυτή δεν μπορεί παρά να λάμψει! Ας έχουν, όμως, υπόψη τους ότι ποτέ δεν είναι αργά. Ακόμη και τώρα μπορούν, αν το θελήσουν, με μια απλή δήλωση μετάνοιας να διορθώσουν τα πράγματα», υπογράμμισε.
Κ. Κουρτελλάρης

Δεν είμαι Κύπριος ούτε Ομόνοια αλλά την αγαπώ...

Είμαι Παναθηναικός από μκρός και ψάχνοντας κάτι στο νετ... είδα πράγματα και θαύματα για το Κυπριακό ποδόσφαιρο... Είδα τους ψευτοελληναράδες του ΑΠΟΕΛ και έφριξα... Γι αυτό σας αφιερώνω την ιστορία της ομάδας που συμπάθησα από την Κύπρο την ΟΜΟΝΟΙΑ ....



Κανονική
ΙΟΥΝΙΟΣ 1948: Ένα λαμπρό ορόσημο στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα. Είναι η εποχή που μερικοί ηρωικοί ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν στο ΑΠΟΕΛ δεν ανέχθηκαν τον εξευτελισμό και προχώρησαν με μερικούς άλλους δημοκρατικούς ανθρώπους στην ίδρυση της Ομόνοιας, ενός σωματείου που έμελλε να εξελιχθεί και να γίνει απο τα μεγαλύτερα της Κύπρου.
Ολόκληρο το 1948 ήταν το έτος αθλητικών ανακατατάξεων στην Κύπρο. Ήταν η χρονιά που η ίδρυση νέων σωματείων έγινε κάτι περισσότερο απο αναγκαία.
Την εποχή εκείνη η Ελλάδα ζούσε το δράμα του εμφύλιου πολέμου και τα πολιτικά πάθη βρισκόντουσαν σε έξαρση. Δυστυχώς η κατάσταση μεταφέρθηκε και στην Κύπρο και διείσδυσε τόσο στην πολιτική ζωή του τόπου, όσο και στον αθλητισμό, κατά τρόπο μάλιστα παράδοξο και αψυχολόγητο.
Η πολιτικοποίηση του αθλητισμού απο τους «αθλητικούς εκείνους παράγοντες» οι περισσότεροι των οποίων ασχολούνταν με την πολιτική «!», είχε σαν στόχο την υποταγή των προοδευτικών αθλητών, με την καταπάτηση της αξιοπρέπειας τους, η ακόμη και την εκδίωξη τους απο τα διάφορα σωματεία.
Ζήτησαν απο τους αθλούμενους αυτοί οι... «αθλητικοί παράγοντες» να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης των αρχών τους, εγκατάλειψης της δημοκρατικής ιδεολογίας τους και πλήρους υποταγής.
Ο εκβιασμός τους φανερός. Η αθλητική ιδέα επλήττετο καίρια και ανεπανόρθωτα. Αυτοί που ασχολούνταν με τον αθλητισμό για δικούς τους σκοπούς, παρέσυραν και τους άλλους που ουσιαστικά δεν ήθελαν την πολιτικοποίηση του αθλητισμού, σε μια προσπάθεια κακοποίησης και καταστροφής των αθλητικών αξιών.
Η προσπάθεια τους όμως απότυχε παταγωδώς.
Οι περισσότεροι απο τους προοδευτικούς αθλητές και ποδοσφαιριστές δεν υπόκυψαν στον εκβιασμό. Με περηφάνια, θάρρος και γενναιότητα δεν υπόγραψαν τις «δηλώσεις», με αποτέλεσμα να εκδιωχθούν και να αποχωρήσουν απο τα σωματεία.
Μεσα απο αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκε η ανάγκη για ίδρυση νέων σωματείων, τα οποία θα εξασφάλιζαν στους αθλητές τους καθαρά αθλητικές συνθήκες άθλησης.
Έτσι βλέπουμε τον Φεβρουάριο του 1948 να ιδρύεται η Νέα Σαλαμίνα, τον Απρίλιο η Αλκή, τον Μάϊο ο Ορφέας και τον Ιούνιο η Ομόνοια.
ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Mε το ξεκίνημα η Oμόνοια βρέθηκε υποχρεωμένη να φτιάξει την ποδοσφαιρική της ομάδα. Kαι να πώς δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας: Oι πρώτοι άσσοι που στελέχωσαν το «τριφύλλι» ήσαν οι Tσιαλής, Λυμπουρής, Γωγάκης, Σκαλιώτης και Kαρυόλου που εγκατέλειψαν το AΠOEΛ, οι Xαμπής και Tικράν που έφυγαν από την EΠA, οι Xατζάκ, Pομπέρ, Kιλίς, που ομαδικά προσχώρησαν στην Oμόνοια από το σύλλογο «Φίλοι Aρμενίας». Mαζί μ' αυτούς πολλοί νέοι παίκτες, όπως οι Λιονταρής, Ψύλλος, Γιωρκάτζης, Γερτζανίκ, Aμπίκ και άλλοι, σε μικρό χρονικό διάστημα, μετά τα πρώτα βήματα του σωματείου, πύκνωσαν τις γραμμές της.
H πρώτη ενδεκάδα ξεκίνησε τις προπονήσεις χωρίς τεχνικό ηγέτη, αλλά μόνοι τους οι παίκτες, με εκ περιτροπής υπευθύνους τους Tσιαλή, Λυμπουρή και Tικράν, έκαναν όλς τις αναγκαίες προπονήσεις. Kαι όλοι τους ήσαν συνεπείς προς τις αθλητικές τους υποχρεώσεις, γιατί μαζί με την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, υπήρχε και η λατρεία για την Oμόνοια την οποία ήθελαν ν' αναδείξουν και να την κάνουν μεγάλη και σεβαστή και στους φίλους και στους αντιπάλους αλλά και σ' όλη την Kύπρο. Oι στόχοι τους ήσαν ευθύς εξ' αρχής υψηλοί. Ήθελαν να διαδραματίσουν σπουδαίο και αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη της ομάδας. Kαι η θέληση και το πάθος για μια μεγάλη Oμόνοια επεκράτησαν. Kαι η Oμόνοια ανδρώθηκε, γιγαντώθηκε κι' έγινε μεγάλη με πελώρια έκταση που σήμερα καλύπτει όχι μόνο τον κυπριακό ποδοσφαιρικό χώρο αλλά και έγινε πασίγνωστη στην Eυρώπη.
Oι προπονήσεις γίνονταν κατά τα ξημερώματα αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις τ' απογεύματα. Oι πρώτες προπονήσεις γίνονταν κάτω από το τείχος παρά τον σημερινό Δημοτικό Kήπο, κοντά στο άνοιγμα Kολοκάση, στα σημερινά γνωστά γήπεδα του Γυμνασίου.
Oι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές έκαναν τον φροντιστή, οι ίδιοι ενδιαφέρονταν για τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια, για την στολή τους, για κάθε τι που είχε σχέση με τις προπονήσεις και την ομάδα.
H Oμόνοια πρωτοεμφανίστηκε στον ποδοσφαιρικό χώρο της Kύπρου στις 31 Oκτωβρίου 1948 με την αλησμόνητη εκείνη πρώτη συνάντηση στο «Γκόουλ» ενώπιον φιλάθλων με αντίπαλο τον AMOΛ Λεμεσού. H εμφάνιση της ομάδας του «τριφυλλιού» ήταν μεγαλειώδης και εντυπωσιακή και επεβλήθη με σκορ 5-1. H πρώτη παρουσία της Oμόνοιας έκανε αίσθηση. Όλοι μίλησαν για τη νέα μεγάλη ομάδα της πρωτεύουσας κι όλοι τους με αισθήματα ικανοποίησης κι αγαλλίασης ένιωθαν περηφάνεια και υπέρμετρη χαρά γιατί οι κόποι και οι μόχθοι τους υλοποιήθηκαν και αξιοποιήθηκαν πλήρως. Για την ιστορία αναφέρουμε την πρώτη σύνθεση της Oμόνοιας στον ιστορικό και νικηφόρο αγώνα της προς την AMOΛ 5-1.
• Παναγιώτης Tαλιάνος (τερματοφύλακας)• Aνδρέας Kαρυόλου (δεξιός οπισθοφύλακας)• Xαμπής Φιλίππου (αριστερός οπισθοφύλακας)• Aγησίλαος Tσιαλής (δεξιός χαφ)• Tικράν Mισιριάν (σέντερ χαφ)• Γωγάκης Kαραγιάννης (αριστερός χαφ)• Kιλίς Mπετικιάν Σαρκίς (έξω δεξιά)• Xατζάκ Mπαλατονί (μέσα δεξιά)• Tάκης Σκαλιώτης (κεντρικός κυνηγός)• Pομπέρ Kονστανιάν (μέσα αριστερά)• Kώστας Λυμπουρής (έξω αριστερά)
Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ
Από τον πρώτο χρόνο της ίδρυσης της η Ομόνοια μαζί με μερικά άλλα σωματεία δημιούργησαν την Κυπριακή ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΚΕΠΟ) και διοργάνωσαν ξεχωριστά πρωταθλήματα από την Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ). Στα πρωταθλήματα της ΚΕΠΟ η Ομόνοια αναδείχθηκε τέσσερεις φορές πρωταθλήτρια (1948-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52) και πέντε φορές κυπελλούχος (1949-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52, 1952-53).
Με την ενοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου, το 1953, η Ομόνοια εντάσσεται στη δύναμη της ΚΟΠ ως ομάδας Α' Κατηγορίας και από τότε έχει να επιδείξει πολυάριθμες επιτυχίες τόσο στα πρωταθλήματα της ΚΟΠ όσο και σε διεθνή πρωταθλήματα.


είναι φυσικά κλεμμένο από το σιτε τους .....

Εις την υπεράσπισην των ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΩΝ

Υμείς που συνυπογράφωμεν το εν λόγω κείμενον και έχοντες σώας όλας τας γεύσεις και αισθήσεις.... θέλωμεν να διαμαρτυρηθώμεν δια το κάτωθι θέμα.....

1) Υπάρχει μια παγκόσμιος συνωμοσία εναντίον της ευγενούς υπάρξεως της οπώρας όστις ονομάζετε ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΟΝ....

2) Γνωσταί υποχθόνιες δυνάμεις εξωθεσμικών κέντρων.... (θα τις αποκαλύψωμεν συντόμως...) προσπαθούν να επιβάλλουν την λίθην της οπώρας αύτης.

3) Προσπαθούν και αγωνίζονται με ιδιαίτερη επιτυχία (ατυχώς...) να μας επιβάλλουν την λεγόμενην ΚΛΙΜΕΝΤΙΝΗ ήτις άγευστος εισίν και άνευ κουκουτσίου και κατασκεύασμα των ξένων υποχθόνιων κέντρων εστί....

4) Εμείς όμως που μεγαλώσαμεν με τον εύγεστον καρπόν τον ονομαστόν ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ αντιστεκόμαστε.

5) Αλλά επειδή δεν είμαστε διαμαρτυρώμενοι μόνο αλλά και ορθόδοξοι.... και καθολικοί.... ενίοτε.... προτείνουμε τα εξής......

Α) ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ αυτό σαν το απόκρυφον μυστικόν σας
Β) ΣΠΑΣΤΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ των μανάβηδων και των άθλιων υπευθύνων των Υπέρ-αγορών δηλαδή των SUPER MARKET.... μην ντρέπεστε.... ρωτάτε τους συνεχώς αενάως.....
ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΕΡΕΤΕ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ????? ΠΟΥ ΤΑ ΚΡΥΒΕΤΕ????? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΤΕ ΑΛΗΤΑΜΠΟΥΡΕΣ?
Γ) Γράψατε συνθήματα εις τους δρόμους (συνιστώμενον σπρέυ το κίτρινον όχι όμως το εντελώς κίτρινον και σαφώς ουχί το κροκί συνιστώ αυτό που έχει μια τάση να ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΖΕΙ....)
Δ) Σε λίγους μήνας εις ολίγα τέρμινα θα δόκωμεν μυστικόν ραντεβού και θα αποκαλύψωμεν εμπρός της παγκοσμίου κοινότητος το αποτρόπαιον έγκλημα που τεκταίνετε εναντίον της αγαπητής και αξιοπρεπεστάτης ΜΑΝΤΑΡΙΝΗΣ

Ακολουθώσιν αι μυστικαί υπογραφές των μυημένων....


(επεξηγηματικές εντολές.... ορκιστήτε μυστικώς επάνω εις ξίφος σιδερένιον άνω του ενάμιση μέτρου .... εις εσχάτην και τραγικήν ανάγκην επιτρέπετε η τελετή να χρησιμοποιήσει και μίαν μάχαιραν κοινήν κοπής ψωμιού.... μπιαχ...)

της ντροπής.....

Σήμερα που τα λάβαρα της συνείδησις ανταριασμένα φτερουγίζουν...
Σήμερα που οι παιάνες των αξιοπρεπών ανθρώπων θα αντιχήσουν δεξιά και αριστερά...
Εϊμαι όλο νεύρα.
Γιατί έγινα εις μικρός.
Εις δειλός.
Εις εκ των λίγων που δεν απεργούν....
Δικαιολογία? Μονάχα μία...
Δύο μήνες στην νέα δουλιά....
Που θα πάει θα παλαιόσω...
Και ύστερα θα πάρω την θριμματισμένη μου αξιοπρέπεια από τον τάφο της
και θα ατενίζω το πρόσωπο της αγάπης μου καθαρά και τίμια....
Γιατί τίμιος είσαι σαν τίμια υπηρετείς την τάξη σου....

Koυτσοί στραβοί...

Μα τι γίνετε?
Ξεκινήσαμε στα φόρουμ...
Όλα καλά κάποιες ενδίξεις μικρές...
Μετά απογειωθήκαμε στον προσωπικό αυνανισμό....
Και τώρα τα μπλοκ....
Μπλόκαραν τα πάντα...
Ούλοι γραφίστες τεχνίτες του λόγου ποιητές λογοτέχνες έξυπνοι .....
Πήξαμε βρε στην υψηλή τέχνη....
Εντάξει μόδα είναι... θα περάσει...

Και αυτό το κατηραμένο πράγμα να πρέπει να διαφημίζεσε...
Βρε μπας και είμαι κακός και δεν μου γράφει κανείς τίποτα??

ήγγικεν η εορτή .... των φαύλων η διαστροφή...

Και έλεγον οι κατηραμένοι,

προσέξατε, προσέξατε, κέραμοι ατάκτως ερημένοι,

εισέρχονται εις τον βουκολικόν αιώνα της διαστημικής συζεύξεως....

Τρέμετε λάγμα ακάρια,

τρέμετε λάγνοι βρωμιάριδες σκούλικοι,

θα σας φάω τις πατούσες,

έρχομαι,

έρχομαι,

έρχομαι με την φάτσαν του ξερόλα.

Έρχομαι με την φάτσαν, του γαμώ και δέρνω,

έρχομαι με την κεκριμένη γνώσην του ατάλαντου.

Έρχομαι με την πορδοκλανιάν της αυταπάτης,

έρχομαι με τα κιλά της περισπούδαστης γκλαμουριάς.

Έρχομαι να φάγω τις εκδοτικές πορδοκλανιές σας.

Εγώ, εγώ θα σας φάω όλους,

όλοι οι εκδότες κάποτε θα ζηλεύετε που δεν με αναγνωρίσατε.

Εμέ την ιδιοφυίαν,

εμέ την πορδοφυίαν...

Χαίρε νέε αυτοκράτορα, χαίρε γνώστη του τίποτα και των πάντων.....

Και εμάς τους πτωχούς μη ποιητάς?

γραμμένους στο πουθενά?

Δεν μπαίνουμε ε? στην λάγναν αγάμητην θεικήν ιδιότητα...

Εσείς ανήκετε στας ανώτερας σφαίρας...

που να χωρέσωμεν υμείς κύριε ΑΝΔΡΑ ΕΥΗΠΟΛΗΠΤΕ....

Μια φωτεινή βραδυά με νέον....

Και να τώρα....

Που εργάζομαι, σε μαγαζί με νέον, αργόν και άλλα αέρια....

Ε.... και? τα αέριά μου, εκεί, εκάστην νύχτα...

να μου θυμίζουν, τα όνειρά μου.

Ερχόμενη, εσύ μου έκανες ένα μεγάλο κακό ...

και δεν στο συγχωρώ...

Πίστεψα ότι έγειρα, ότι τέλεψα ... ότι ηρέμησα...

Και όμως τίποτα δεν μοιάζει, σαν τον θάνατο αυτό,

όσο, το σκοτεινό σου πρόσωπο τα βράδυα σαν με ρωτάς....

"Γιατί δεν με ζηλεύεις?"

Και εγώ να εξηγώ τα ανεξήγητα...

Πως τα πρωινά σαν φεύγω ονειρεύομαι το βράδυ, που θα πέσω

στην αγκαλιά σου....

Γλύκα μου...

Φως μου...

Πόσο σοβαρός έγινα...

Οι φίλοι θα με λένε ξενερουά .... και όλα αυτά,

τα ωραία, τα οφείλω σε σένα, πνευματική ανυπότακτη,

ερωτική μου πανδαισία...

XOΡΕΥΤΙΚΑ

Κούνα το.
Ο ρυθμός, ο αιώνιος ο πρωτορυθμός,
αυτός ο λυκνιστός, χτυπάς αριστερά, δεξιά,
εμπρός, πίσω, γύρω το τίποτα.
Εσύ ο ρυθμός, η μουσική, ο αναγεννημένος φοίνιξ,
ο κατακαμένος φοίνιξ, ώσπου στηνμοναξιά ένα χέρι μαγικό
να σε αγγίξει,
να γυρίσει,
να σε καμαρώσει
να λυκνιστεί εμπρός, πίσω, δεξιά, αριστερά
πόσο θέλω να χωρέψουμε μικρό σπαρταριστό, ανταριασμένο λουλουδάκι του σατανά
να με πάρεις, να με πας στα έγκατα, της ανυπότακτης καταχνιάς,
για να δεις μέσα μου το τίποτα,
αυτό το μαγικό νωχελικό μάτια μου λατρεία μου,
Πάνκικο μωρό μου,
χτες στους MC5 λυκνιζόμουν και έσκασες μύτη,
πάνκικο άτακτο σκουλικάκι, με τα σκουλαρικάκια σου,
πόσο σε λάτρεψα....

ποιήματα....

Ενότης Α...!!!! οι φίλοι.....
Ωχχχχχχχχχχχ
Οι φίλοι....
Ο φίλος, στον θρόνο του κοιμάται,
για να τον δεις, το Boeing σου χρονολαύλωσε,
στο Τσιμπουτί.
Μεμια μιγάδα, σουρτούκα, Χιώτισσα θαρρώ πως είτανε.
Μαζί, είχαμε ζήσει τα πάντα.
Πλούτη, ανεμελειά.
Τέτοια φιλία πως κατέρευσε,
τέτοιοι όρκοι προδώθηκαν...
Είχαμε ορκιστεί μετά τον τσακωμό...
Οκτώ drambui, χώρισαν την φιλία από το μίσος,
όσο να πεις Ναυουλχοδωνόσωρ, χάθηκε, πάει.
Τώρα, μόνος στην ζήση, περπατώ, αγωνιώ,
τα βαθύτερα μυστήρια του μηδέν,
αδυνατώ να βρω, γιατί έφυγες φίλε στο αλλαργινό ταξίδι;
Τι σου έκανα, χάθηκε η στέρεη φιλία πάει,
νέους φίλους θε να βρω, στο τίποτα βαλμένους,
να πέφτουν, να σωριάζονται,
να κατακρυμνίωνται,
τέτοιους ναι τέτοιους ,
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΠΙΑ

ετέρα ανάρτησις παλαιών ημερών....

Εαρινόν μανιφέστον.... των εκκεντρικών 40 και βάλε....

Τις ημέρες που η μαυρίλα κυριαρχεί, που τα λεφτά σπανίζουν, τα χρέη σωρεύονται και η ψυχασθένια γιγαντούτε....

Τις ημέρες, που βατώνουν την γη και τα κολοβακτυρίδια θα γεμίσουν την Αθήνα...

Τις ημέρες που οι διακοπές γίνονται μόνο Σαββατοκύρικο κρεπάλης και μεθυσιού....

Τις ημέρες που η δεξιά μας, δεν ξέρει τι κάνει η αριστερά μας....

Τις ημέρες λοιπόν αυτές...

Εμείς οι εκκεντρικοί σαραντάρηδες και βάλε.... άντρες, γυναίκες διακυρήσουμε ότι....

Α)Ένα ερυθρόν τριαντάφυλλον αξίζει τόσα όσα τίποτα άλλο...

Β) Μια βόλτα με ένα κουτί τσάκα τσούκα (πασατέμπο δια τους νεότερους) ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟΤΕΡΟΝ ΠΡΑΓΜΑ....

Γ) Το κύλισμα στην εαρινή άμμο και τα παθιάρικα φιλιά πίσω από τους θάμνους είναι Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΦΥΣΗΝ

Δ) Δεν ζητάμε τον ουρανόν με τα άστρα.... ζητάμε τα άστρα στο πρόσωπο του, της αγαπημένης μας...

Ε) Και σαν δεν υπάρχει αγαπημένη αγαπημένος υπάρχουν υποκατάστατα....

ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΑΡΠΑΧΤΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΟΣ....

Υπογράφουμε το εν λόγω Μανιφέστον, εμείς που γευτήκαμε τις μοσχαρήσιες μπιζόλες, τα κινέζικα εδέσματα, τα ακριβά αυτοκίνητα, τα τεράστια σπίτια, τις βόλτες στα εξωτερικά, ΠΟΥ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ ΟΛΑ, αλλά δεν χάσμε τίποτα από την εφηβικήν ορμήν του αρσενικού, ή θηλυκού είναι μας....

Εμείς, που δεν θέλουμε, να είμαστε συνεχώς επαίτες ενός συνεχούς ψεύτικου ευδαιμονισμού..... ( Και για να μην μπερδευόμαστε.... το εμείς εισίν έκφρασις ποιητική ένεκα του ότι εγώ πτωχό παιδί και αμόρφωτον εισίν ....)

ΖΗΤΩ ΤΑ ΡΟΥΦΙΧΤΑ ΦΙΛΙΑ

ΖΗΤΩ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΟΝΟΥΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΠΑΓΚΑΚΙΑ

ΖΗΤΩ ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΛΑΜΒΑΝΩΣΙΝ ΧΩΡΑΝ....

Και ως γνωστόν, το εν λόγω Μανιφέστον θα αυτοκαταστραφεί, εις σαραοκτώ ημέρας, πενήντα δύο ώρας, τριανταδύο λεπτά και οκτώ δευτερόλεπτα.

ΑΚΡΙΒΩΣ....

Ακολουθούν αι υπογραφαί....

εδημοσιεύθην εις το www.sxeseis.gr την 03/07/07 21:05

ΠΑΛΑΙΑ ΘΕΜΑΤΑ....

Ο πόθος το μετρόν δεν το κοιτά...
Φέτος τον χειμώναν, έκοψα εισητήριον από Αμπελοκήπους δια Μοναστηράκιον. Επί της αποβάθρος, ευρισκόμουν μόνος, διότι μόλις είχε εξέλθει ο σειρμός. Έναντι, ευρίσκετο επίσης λιγοστός κόσμος εντελώς αδιάφορος. Όμως... όμως... μια θεσπεσία γυναίκα - περί της 35ης ηλικίας - φορούσα πρασινοπήν φουστίτσαν, εκάθισον ανεμέλως επί των καθισμάτων. Ήτο η στιγμή ιδιαιτέρως ευαίσθητος... Παρόλο που ερχόμουν από ιδιαιτέρως έντονης συζήτησις περί της αισθητικής εις το λογοτεχνικόν έργον του Ντοστογιέφσκυ, δεν ξέρω πως αυτή η γυναίκα -με Γ κεφαλαίον - μου εκέντρισε το ενδιαφέρον. Ως έλεγον... ούτε η εφημερίς ούτε η σκέψις μου δεν μπόρεσαν να με οδηγήσουν μακρώθεν της λάγνας μορφής της Κυρίας. Αλληλοκοιταχθήκαμε...Κάθησα με ανοιτούς πλήρως τους οφθαλμούς και η πρόσχαρις λάγνα Κυρία έκανε κάτι που δεν εχει ματατύχει, ούτε στα όνειρά μου. Σιγά, σιγά ανέβαζε την πράσινην φουστίτσα της απολαυστικά, ηδονικά, αποκαλύπτοντας μια τέτοιου κάλους επιδερμίδα που τα έχασα. Ήτο κάτι που μου αύξησε τόσο την αδρεναλίνη, που δεν ξέρω αμέσως σκέπτηκα την ημέρα που η ανθρωπότητα, θα οδηγείτο εις τον πόλεμον και εγώ μαζί με αυτήν, θα συνευρισκόμαστε στον υπόγειον, αντικρυστά και λαχανιασμένοι θα τρέχουμε για να συνουσιαστώμεν, μετά ακολάστου πάθους εις τα εκδοτήρια... Ήτο δε τόσο... μα τόσο αποκαλυπτική, που εντός ολίγου ανοίγοντας πλήρως τα μπουτάκια της ανακάλυψα ότι δεν υπήρχε ούτε φίλο συκής... Έλεος, αναφώνισα, έκανα να σηκωθώ δια να δόσω το έναυσμα δια την ταυτόχρονην έξοδόν μας, ίνα οδηγηθώμεν εις το πλησιέστερον Μοτέλ. Φευ... Με ένα χαμόγελο και μια ελαφριά κίνησις του δακτύλου της, μου έκανε αρνητικόν σήμα.... Και όμως.. Συνέχιζε προκλητικά, να μου δείχνει την μαύρη χνουδωτήν σκιάν, ανάμεσα στο ανοιχτόχρωμον δέρμα των δύο καλίγραμων μπουτιών της. Ο άντρας είχε ξυπνήσει ...Τότε οι δύο σειρμοί ... ως συνήθως, ήλθον και απέμεινον μόνος να κοιτώ τις διαφημίσεις BODYLINE.. ΜΑΘΕΤΕ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟΝ ΤΩΝ 7 ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ...Ήτο αργά όταν αυτά εξεχάσθησαν. Η ώρα που θα μιλούσαμε για το υπαρξιακόν ματαέφθασε...


Εδημοσιεύθηκε 1-7-2006 στο www.sxeseis.gr

Ποιήματα του Τριστάν Τζάρα....

Να ξεκαθαρίσω - άπαξ και δια παντός... - από ορθογραφία σκίζω.... και ότι ξεπατικόνω από βιβλία για να τα δείτε λόγω βιαστικής δακτυλογράφησις έχουν ατέλειες....



ποιήματα Τριστάν Τζαρα

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΑ, ΑΝΤΙ-ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ


Λοχαγέ!
οι βολίδες, οι ανοιχτές δυνάμεις του καταρράκτη μας απειλούν,
η θηλειά των φειδιών,
οι αλυσίδες των μαστιγίων,
προχωρούν θριαμβικά μέσα στις χώρες πού μόλυνε η συνεχής φρενίτις,
Λοχαγέ!
Όλες οι κατηγορίες τών βασανισμένων ζώων,
υπό μορφήν δαγκωμάτων πόνου απ' το κρεββάτι,
χάσκουν σαν αιμάτινοι κύκλοι,
μια βροχή πέτρινων δοντιών και τα ίχνη των ακαθαρσιών
μέσα στις κλούβες μας σκεπάζουν
μέσα σε παλτά ατέλειωτα σαν το χιόνι.
Λογαγέ!
Οι λάμψεις απ' τα κάρβουνα έγιναν φώκια,
αστροπελέκι, έντομο κάτω απ' τα μάτια σου,
οι έφιππες ομάδες των οραματιζομένων,
τα τροχοφόρα τέρατα,
οι φωνές των αυτομάτων υπνοβατών,
τα ρευστά στομάχια πάνω στις ασημένειες πλάκες
οι ωμότητες των σαρκοβόρων λουλουδιών
θα κυριέψουν την απλή κι' υπαίθρια ζωή
και τον κινηματογράφο τού ύπνου σου.
Λοχαγέ!
φυλάξου απ' τα γαλανά μάτια.




Νέα ποιήματα ενός επιφανούς του Νταντά

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣΚΑΡΔΙΑΣ - ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ

Άνεμος, πόθος, υπόγειο βουερό αυπνίας, τρικυμία ναός,
η πτώσις των υδάτων
και τ’ απότομο σάλτο των φωνηέντων,
μέσα στα βλέμματα, που ατενίζουν τις τελείες των αβύσσων,
μέλλοντα που θα υπερβληθούν, που έζησαν, που θα συλληφθούν,
φωνάζουν τ’ ανθρώπινα σώματα αλαφριά σαν τα σπίρτα,
μες σ’ όλες τις πυρκαιές, του φθινοπώρου, των δονήσεων
και των δέντρων
Ίδρωτας πετρελαίου.
Η ομίχλη έβαψε το μάτι,
που βάζει χρώμα στην όρασή μας,
με ελαφρόν αίμα και κουρασμένο σκιερό ποτό
μηχανοποιείται ο χορός των φερέτρων,
ή πολύχρωμα φύλλα αναπάντεχα μες στις φλέβες,
απολιθωμένη ρόδα γκρίζα χωρίς τα κλαριά της,
πράγματα που πηδούν αναμεσής της αποστάσεως,
ζω τα διαστήματα του υπόγειου θανάτου,
οι υπνωτισμένες λάμπες των αλατορυχίων
χλωμιάζουν, τα φτυσίματα μέσα στ’ άγρυπνα στόματα,
τα βαγόνια ακίνητα μέσα στον κύκλο του ζοδιακού,
ένα τέρας δείχνει το μυαλό του από καμμένα,
ο γυαλίκαι μοιάζει με την τρυγώνα του rag-time
χωρίς αντίθεση, στο πρώτο άρωμα, στις ιππικές κερδοσκοπίες
τα φωνήεντα απ’ αλάτι δόντια, ακίνητα πάνου στις ράγιες
τραβού τις σκάλες,
σύνθημα


Τρισταν Τζάρα

΄Αγριο Νερό


Τα λιμασμένα δόντια του ματιού
γιομάτα μεταξένια καπνιά
ανοιχτά στη βροχή
ολοχρονίςτο γδυτό νερό
μαυρίζει τον ίδρωτα του μετώπου της νύχτας
το μάτι κλείνεται σ΄ ένα τρίγωνο
αυτό το τρίγωνο βαστά έν΄ άλλο τρίγωνο
το μάτι αργά
ροκανίζει μες στο στόμα του κομμάτια ύπνου
τρώει δόντια του ήλιου δόντια βαριά απ΄ τον ύπνο
ο θόρυβος κανονισμένος στην περιφέρεια της λάμψης
είν΄ ένας άγγελος
που χρησιμεύει για κλειδαρότρυπα στην ασφάλεια του τραγουδιού
ένα τσιμπούκι που καπνίζουν στο όχημα των καπνιστών
πάνου στη σάρκα του οι φωνές διυλίζονται μεσ΄ απ΄ τα σώματα
που οδηγούν τη βροχή και τα σχέδιά της
οι γυναίκες το βάζουν στο λαιμό σαν περιδέραιο
είν΄ η χαρά των αστρονόμων
όλος ο κόσμος το παίρνει για ένα παιχνίδι θαλασσίων πτυχών
χνουδωτό απ΄ τη ζέστη και την αυπνία που το χρωματίζει
το μάτι του δεν ανοίγει παρά μόνο στο δικό μου
μόνον εγώ φοβούμαι όταν κοιτάζωμε ρίχνει σε μια κατάσταση σεβάσμιου πόνου
εκεί όπου οι μυς της κοιλιάς του και οι αλύγιστες κνήμες του
συναντώνται σ΄ ένα κτηνώδες φύσημα αλμυρής πνοής
απομακρύνω σεμνά τους νεφελώδεις σχηματισμούς και το στόχο τους
ανεξερεύνητη σάρκα στιλπνή και λεία πια απ΄ τα πολύ λεπτά νερά.

Μετάφραση ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ



Για τον Ρομπέρ Ντεσνός


Μες στο λευκό της σκέψης μου
σκούζει ένα κοτσύφι που τραγουδάει
πάνω απ΄ την αποκεφαλισμένη πόλη
σφυράει το ξαφνικό τραγούδι του αίματος
συγκλονίζοντας τ΄ ώριμο δέντροπου ζητιανεύει φως
θέλετε δεσποινίς
κι ο θάνατος δείχνει τη μόστρα του
άδεια δόντια στο βραχιόλι
και τα κόκκαλα από χίλιους μαρτύρους
θέλετε δεσποινίς
το νεκρό ξύλο
απ τα δυνατά σαγόνια
φράζει απαλά το δρόμο
στο κεφάλι μια μόνη ελπίδα
μες στο κεφάλι ένα δάσος
με το σπάσιμο των άστρων
γνώρισα τη μελωδία
απ όπου ανατέλλει η μνήμη
δεν υπάρχει πια φωνή ν΄ αντιλαλεί
μες στο Παρίσι το στρωμένο με φύλλα
ένα καλοκαίρι λείπει απ΄ την πρόσκληση
μόνος εγώ το ξέρω
λησμονείστε τα παιδιά σας τις μανάδες σας
την νιότη την άνοιξη
τα φιλιά απ΄ τις αγαπημένες
το χρυσάφι του καιρού
ένα όνομα γυμνό φτερουγίζει ακόματις νύχτες γύρω από τις λάμπες
και η σφιγμένη γροθιά των πόλεων
ορθώνει ως την καρδιά της μέρας
αυτό το φως αυτή την επανάσταση
που προσφέρουν στους διαβάτες
μες στην παλάμη του χεριούτου κόσμου
μέσα στα χέρια που κύμα τα παίρνει
ένα πουλί και τίποτ΄ άλλο από θυμό
ένα πρόσωπο στο παραθύρι μου
μια χαρά κυματίζει
το μυστικό μου ο λόγος της ύπαρξής μου
κι ο κόσμος

Πράγα, Μάρτιος 1946

Μετάφραση ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΕΝΑ ΝΤΑΝΤΑΪΣΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ

Πάρτε μια εφημερίδα.

Πάρτε ένα ψαλίδι.

Διαλέξτε από την εφημερίδα ένα άρθρο στο μέγεθος του ποιήματος που θέλετε να κάνετε.

Κόψτε με το ψαλίδι το άρθρο.

Κατόπιν κόψτε προσεκτικά τις λέξεις που αποτελούν το άρθρο και βάλτε τις μέσα σε μια τσάντα.

Ταρακουνήστε μαλακά την τσάντα.

Κατόπιν αρχίστε να βγάζετε από την τσάντα τη μία λέξη μετά την άλλη.

Αντιγράψτε τις ευσυνείδητα.

Με τη σειρά που βγήκαν από την τσάντα.

Το ποίημα θα σας μοιάζει.

Και να που γίνατε ένας απείρως πρωτότυπος συγγραφέας με μια χαριτωμένη ευαισθησία, έστω κι αν δεν σας καταλαβαίνει το άξεστο κοπάδι

Από το Μανιφέστο για τον αδύναμο έρωτα και τον πικρό (Δεκέμβρης 1920)

Το τέρας της φθοράς του χρόνου....

Ομόνοια...

Δύο υπέροχα λατρευτά κορίτσια - άγουρα εις ηλικίαν - εψές το βράδυ....

" Άχ Μαρία να σου δείξω φωτό από τους κοιλιακούς του στο κινητό μου να πάθεις...."

" Και που να δεις Ελένη του δικού μου..."

Εμ πως δηλαδή... να δείξουμε τους δικούς μας και να τρομάξουν τα άγουρα πλάσματα?

Είναι τραγικόν και μεγαλειώδες. Η φύσις πρωτίστως αναζητά την υγιεινήν αναπαραγωγήν της...

Τι τα παχιά , προς απόσυρσιν κορμιά θα επιζητήσει?

Ναι ναι σωστά μου λέτε... δεν είμαστε εις τα σπήλαια και δεν είμεθα υψωμένοι εις τα τεράστια δεντριά... Έχομεν πνεύμα , ρώμην ηθικήν, υψηλά ιδανικά....

Δεν λέω.... Μα... Φευ.....

Μια λαμποργκίνι κλάταρε....

Μπλουφ....
Άλλαξα ελαστικά...
Έ και?
Τι άλλο να αλλάξω? Κέραμοι ατάκτως ερημένοι....
Έπεσαν τα ορυκτέλαια επί της ψυχής μου...
Μπήκαν και οι μαλλιάδες , οι περιπατητές των σανδαλίων εις την βουλήν....
Έ και?
Άλλαξε τίποτα?
Μωρό μου, μωρό μου, κάνε υπομονή θα ματαβγώ δυνατός από την κρίση ....
Θα κολλήσω την υπόγεια τρύπα με τσίχλα μεταχειρισμένη....
Και τότε, ξεκούραστος θα σ' απογειώσω .... αν ποτέ το κατάφερα...
πές μου αλήθεια γλύκα μου, πες μου αλήθεια .... σε απογείωσα ποτέ?
Ουφ μπας και το ρεζερβουάρ μου τέλεψε?
Λέτε?

ευχαριστήριον προς τους καλούς ανθρώπους....

Ευχαριστώ την μαμά μου, την θείαν μου την Ελπινίκη, τον δευτεροξάδελφο της τέως πεθεράς μου δια την επιτυχή ανάπτυξην των ιδεών μου....
Ιδιαιτέρως θέλω να ευχαριστήσω ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΩ την ιστοσελίδα WWW.SXESEIS.GR που τόσα έτη με συντρόφευε στα φόρουμ της.... την ατελοίωτη πλάκα που έκανα.... την συγκινησιακή φόρτιση που με διακατείχε...
Όμως ο έρως εκτύπησε και δεν θα μπορούσα.... να ήμουν εκεί.... ίσως θα ήθελα να αποτοξινωθώ.... τες πάντων ας είναι καλά οι ιδιοκτήτες η Μ. και ο Α.
Τους ευχαριστώ από την καρδιά μου....

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΝ

Επιθυμώ την έναρξην του απολύτου κενού εις τα blog

Μπήκα γιατί δεν υπήρχε λόγος να είμαι όξω....

Αλλά τι να πω?

Δεν είμαι δημοσιογράφος...
Δεν είμαι ποιητής....
Δεν είμαι παρλαπίπας....

Κάποτε όμως κάπνιζα Και πίπα, με άρωμα βατόμουρου....

Σκέπτομαι να ιδρύσω ένα σιχαμένο κίνημα υπεράσπισης των καταπιεζομένων βάζελων...

Πολύ φτηνό...

Θα ιδρύσω κίνημα για την διάσωσιν της ιπτάμενης γούνας των εδρευόντων κυριών της Κηφισιάς...

VISON...

τι κενόν....

κενοτάφιον....

ιδεών.....

Παραπληγικός τη γλώσσα θέτων αυτήν εις το μουνέτον της λατρεμένης κόρης που με θωπεύει....

Και όμως την ώραν ταύτην... την ώραν που ο πλανήτης γη, το αστρικόν σύστημα, ο γαλαξιακός νους .... κυριεύετε από μίαν αστόχαστον παραλυρηματική ποδάγρα.... Λέγω....

Κυρίσωμεν την επουράνιον εισβολήν των γήινων αντικαθρεπτισμών στο άπειρον....

Με λίγα λόγια.... πιό ασαφή..... ΖΩΜΕΝ ΕΡΩΤΙΚΑ.... ΖΩΜΕΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ.... ΖΩΜΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΣ... ΖΩΜΕΝ ΠΟΙΗΤΙΚΩΣ.... ΖΩΜΕΝ ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΑΝΩΓΙΑ ΧΑΜΕΝΟΙ ..... ΣΤΟΧΕΥΟΝΤΑΣ ΟΥΧΙ ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΓΡΙΟΠΟΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΝ....

Και ως γνωστόν.... Μια LAMBORGINI σαν όνειρο .... θα μας πλησιάσει εις το στοχούμενον υπαρξιακόν γίγνεσθε....

Γιατί ανάθεμα την ώρα..... Πυρ κατά βούλησιν με τας ιδέας οβίδας και την σκέψην οδηγόν .....

Ο εν πλήρη σώας τα φρένας

Ακρατ.....

Τω σωτηρίω έτος.....

10-10-1010