ΕΙΜΑΙ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ ..... ΕΧΩ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΧΘΟΝΙΩΝ ΟΧΤΡΩΝ.... ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΗΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣ Ή ΌΛΟΙ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.....

Έχω πιάσει το μεγάλο αστέρι με όλη την δύναμη του κορμιού μου

Δεν πατάω επάνω του, αλλά τρόπων τινά, είμαι ένα με το αστέρι.

Τινάζομαι δεξιά αριστερά και φλεγόμενος από έρωτα και αλήθεια εκτινάσσομαι προς το άπειρο.

Χαιρετώ τον κόσμο τον παρμένο από την ανούσια και απαραίτητη συνάμα ΑΝΆΓΚΗ.

Του απευθύνω διαγγέλματα, παραινέσεις και μανιφέστα...

Του λέω ότι ήλθε η ώρα να εκραγεί έσωθεν και έξωθεν με ισχύν ατομικής μπόμπας.

Τον υβρίζω και τον κανακεύω ταυτοχρόνως...

Αλλά πιστέψτε με .... Είμαι αλλού. Έκλεισα σαν ον λογικόν.... Έγινα ον Διαλεκτικό.

Χαιρετώ την Μαρία, την Κούλα, την Περσεφόνη και φεύγω ακολουθώντας το ΑΣΤΈΡΙ...

Ένα αστέρι γεμάτο λάμψη ιδεών.

Αστέρι φλεγόμενο και άπαρτο...

Σας φιλώ κατά πως φιλά ο ηγούμενος τον δόκιμο. Γεμάτος αγάπη.

Φεύγω και υπάγω στο κέρας της ζωής, στο αστροπελέκι της αγάπης, στο άνω-κάτω του διαστημικού λεωφορείου....

Εκεί στον ουρανό της σκέψης.... Εκεί που η πολιτική έχει παρέλθει και είναι όλα εντός Της...

Θάνατος στα αστρικά αστέρια του Α-πολίτικου.... Τώρα είμαι ζωσμένος με καραούλια, βιβλία και σημειώσεις...

Πετάω μια τρίτομη ποιητική συλλογή εναντίον μιας ροζ φενάκης...

Εξακοντίζω ένα δοκίμιο, έτσι για δοκιμή εναντίον των αστρικών μπουρδολόγων...

Βαράω με δύναμη ένα κείμενο για την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ εναντίον των αστικών κουτσομπόλων....

Και κάνω έρωτα πάνω στα αστέρια έχοντας για κρεβάτι την συλλογή του Παπαδιαμάντη την ώρα που άλλοι εκσπερματώνουν στα ρημάδια τα σατέν....

Και είμαι σαν του Εμπειρίκου Αίγαγρος ζώντας μέσα στην αληθινή ζωή...

Σας φιλώ .....


ΕΚ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΟΡΜΏΜΕΝΟΣ...