ΤΑ ΣΠΑΝΙΑ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 60....


Εύχομαι σ' όλους του φίλους και φίλες υγεία, χαρά και αγάπη.... Όπως λέμε εδώ στους Αμπελοκήπους.... ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, σαν πλακώσει στεναχώρια και ζεβντάς...


Λοιπόν εγώ έζησα σαν κούτσικος στους Αμπελόκηπους την δεκαετία του 60.... Πρόκανα και έζησα σπάνιες εμπειρίες που ξεχωρίζουν από όλη την Ελλάδα... Ημέρες πριν η μάνα άδειαζε  το μεγάλο τραπέζι της τραπεζαρίας, το σκούπιζε έβαζε πάνω μια πήλινη γαβάθα και ζύμωνε αλεύρι φτιάχνοντας κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Επίσης φτιάχναμε και υπέροχα τσουρέκια και το σπίτι μύριζε όλο. Η συνταγή πάντα άλλαζε. Πότε η νονά έδινε μια νέα εκδοχή πότε ο Τσελεμεντές πότε το ΡΟΜΑΤΖΟ ή η γειτονιά. Το θέμα ήταν πάντα η επιτυχία. Ποτέ δεν ήταν ταυτόσημα τα αποτελέσματα....

Ο στολισμός του δέντρου ήταν αποτέλεσμα συνέργειας μάνας και αδελφής. Εγώ είχα την επιμέλεια της φάτνης... Φάτνη υπέροχη φτιαγμένη από τα φοβερά χέρια Αυστριακών μαστόρων που πάντα μας έφερνε η οικογένεια των Καθολικών του 5ου ορόφου.... Ο πάτερ (έτσι τον έλεγα) αδελφός της γυναίκας που έμενε στον 5 όροφο με το υπέροχο χαμόγελο και την ζεστή αγκαλιά μου έφερνε πάντα μια φάτνη από την Αυστρία...



Στην απέναντι πολυκατοικία έμενε η αδελφή του Πατριάρχου Αθηναγόρα. Υπέροχη κυρία. Αυτή πάντα μου έφερνε υπέροχα Τούρκικα μπακλαβαδάκια άρτι αφιχθέντα από την Πόλη. Μια σύγκρουση, ένας υπέροχος ανταγωνισμός ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον Παπισμό... Στόχος ο AKRAT...

Η νονά που έμενε απέναντι έφερνε πάντα υπέροχο λαδωτήρι από την Μυτιλήνη και γλυκά που την έφερνε ο νονός από το Πεντάγωνο... Ο Ιερολοχίτης νονός με τον πατέρα τον κεντρώο πάντα ήταν σε μια υπόκωφη κόντρα αλλά λόγω Χριστουγέννων ομονοούσαν. Ο νονός με πήγαινε πάντα τα Χριστούγεννα στο γήπεδο και έβλεπα τον ΠΑΟ...


Τα ψώνια γίνονταν παραδοσιακά στον ΧΡΟΝΑ και στον ΚΑΝΕΛΟ (σήμερα είναι το γνωστό μπαρ ΜΠΡΙΚΙ).... ενώ μαναβική στον ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ δίπλα από το σημερινό ΕΒΕΡΕΣΤ...  Αυτές τις ημέρες με ξενιτεύαν στην Βαρβάκειο για κρέας και στο ΜΙΝΙΟΝ για ρουχαλάκια.... Η χειρότερη ημέρα.... Με αποσπούσαν από την τρομερή ομάδα μας ΑΟ ΧΗΜΕΙΟΥ που έδρευε στην υπέροχη αλάνα του Χημείου του Κράτους... Επίσης το νέο VELAMOS το ηρωικό μου ποδήλατο θα έμενε για λίγες ώρες αχρησιμοποίητο...

Τα κάλαντα ήταν μια προσωπική υπόθεση. Έπαιρνα σβούρα όλα τα διαμερίσματα με μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Τι χρήμα χάζευα.... Η κατάθεσις γινόταν πάραυτα στο υπέροχο παιχνιδάδικο της Σούτσου... Αγαπημένες αγορές τα πούλμαν... Έρως μέγιστος... Απορώ πως δεν έγινα οδηγός σε πούλμαν....


Φρέσκος πάγος γέμιζε το ψυγείο πάγου που μας έφερνε ο Θανάσης παγοπώλης της γειτονιάς.... Ο κυρ Σίμος μας έφερνε τα ψώνια από τον ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ τον μανάβη...  Τα μαχαίρια μας τα ακόνιζε το περιπλανώμενος ακονιστής... Ενώ φύλλα και γάλα αγοράζαμε από τα λεγόμενα ΓΕΡΟΝΤΟΠΑΛΊΚΑΡΑ που τώρα είναι το μπαρ του Γιάννη δίπλα στο ξενοδοχείο του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ... Αυτό ήταν το τρομερό μου άγχος γιατί μικρός φοβόμουν τα γατιά... Και το μαγαζί στην φαντασία μου είχε 500 γάτες ένα ψυγείο και μια μυρωδιά βρασμένου γάλατος που με αηδίαζε...

Τις ημέρες εκείνες με πήγαινε βόλτα στον ΓΑΙΤΑΝΑΚΗ ο αεροπόρος που πάλεψε στον ΙΣΠΑΝΙΚΟ εμφύλιο με τους Δημοκρατικούς... Έτρωγα, έτρωγα καμιά φορά με πήγαινε και στον ΘΕΜΗ.... Ο πατέρας ψώνιζε γλυκά από τον συμπατριώτη Αιγύπτιο Έλληνα τον ΜΙΚΕ επειδή η γιαγιά μου ήθελε στις γιορτές θα θυμάτε τα παλαιά στην Αλεξάνδρεια... Με πήγαινε και στην γειτόνισα που είχε ένα δούλο μελαμψό Αιγύπτιο και κρατούσε πάντα μια μαγκούρα και τον απειλούσε... Βλέπεις ήταν κυρά εξ ΑΛεξανδρείας και σκυλοβαριόμουν φρικτά γιατί είχαν στην πάρλα ένα τουπέ και παιδιά δεν υπήρχαν...

Τα φοβερά ήταν τα σινεμά της γειτονιάς... Παντού κινηματόγραφοι βλέπετε οι Αμπελόκηποι ήταν η γειτονιά του ΣΙΝΕΜΑ.... Μανιώδης του ΑΛΕΞ σήμερα ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ..... Τι θαλπωρή και τι έργα παιδικά έβλεπα.... Η μάνα μου μου έπαιρνε χειμωνιάτικα γρανίτα γιατί έκλαιγα σαν άθλιο μούλικο...




Τέλος το ωραιότερο έθιμο των Αμπελοκήπων ήταν η φοβερή εμπειρία στον δρόμο προς το Σούνιο... Ο ΑΚRAT πάνω στην αγκαλιά του οδηγού έπαιρνε το τιμόνι ... μιας και τα πόδια δεν έφταναν στα πεντάλ ενός οχήματος μυθικού... ΜΕRCENTES μετακατοχική με φλας που άναβαν αφού ανεβοκατέβαιναν κάτι παλούκια δεξιά και αριστερά.... Όχημα από τα έργα τα πολεμικά ξέρετε με ουρανό πάνω ψηλά.... Αισθανόμουν σαν αξιωματικός του ΡΑΙΧ....

Εξαιρετική διασκέδαση το ΡΑΔΙΟ.... Μια μαγεία... Μαγείρευε η μάνα η αδελφή έραβε και ο πατέρας μαστόρευε το κόλλημά του τα ράφια τις κορνίζες και τα σκαμπό που τα χαρίζαμε δεξιά και αριστερά...

Α..... Ξέχασα και την βόλτα στου ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ.... Σήμερα είναι το κτήριο του ΑΣΕΠ.... Εκεί στο τεράστιο κτήριο αγοράζαμε κρουασάν και υπέροχα γλυκά....


Ε άλλα δεν είχαμε.... Μόνο παιχνίδι και ύπνους....


Αυτά ήταν τα έθιμα των ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ στην δεκαετία του 60.... Σε καμιά άλλη περιοχή της Ελλάδος δεν υπήρξαν τέτοια υπέροχα μαγικά έθιμα...


χαχα σας κούφανα έ ?? Ε σιγά μην είχαμε σπάνια....