ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΑΣ ΦΥΛΑΚΑΣ......

Το εκλεκτόν blog που συνέχεια παρακολουθώ με προσοχή δηλαδή το emfilios.blogspot.com μου έδωσε την "χαρά" να διαβάσω μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια του εμφυλίου πολέμου... Όχι από την σκοπιά των ηττημένων, αλλά από την σκοπιά των νικητών. Σας την παραθέτω ....

Αυτοί που θα έσωζαν την Ελλάδα

ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ

Μια επίσκεψις εις τας φυλακάς Ιωαννίνων.- Πώς είδα 200 ανθρώπινα ράκη κόκκινα.- Παιδιά και κορίτσια έως 14 ετών!

Του κ. ΣΠ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

εφ. «ΕΜΠΡΟΣ», 8/7/1948, σελίδες 3 & 4

Είδα από κοντά συμμορίτες στο Ξεροβούνι, να τρέχουν σαν τσακάλια για να σωθούν πίσω από βράχους, χαράδρες και γέρικα δένδρα για να γλυτώσουν από τα πυρά και τη λόγχη των στρατιωτών μας, τις οβίδες του πυροβολικού και τις βόμβες των αεροπλάνων. Και η επιθυμία να τους γνωρίσω αυτούς τους … παλληκαράδες, οι οποίοι δολοφονούν και λεηλατούν εκ του ασφαλούς αόπλους χωρικούς και απάγουν παιδιά μέσα στις νύχτες μεγάλωσε. Αλλά πώς να τους γνωρίσω; Αν έπεφτα στα χέρια τους στο βουνό, το ολιγώτερο, αν δεν με έκαναν σουβλιστό, θα με τηγάνιζαν κομματάκια-κομματάκια. Πήγα και είδα καμμιά διακοσαριά συμμορίτας και κάμποσες συμμορίτισσες εις τας φυλακάς «Φιξ». Λέγονται έτσι αι φυλακαί αυταί γιατί προ ετών τα κτίριά τους εχρησιμοποιούντο από το ομώνυμο εργοστάσιο μπύρας. Εσοδεία του τελευταίου καιρού. Ο διευθυντής των φυλακών λοχαγός κ. … με διηυκόλυνε και έτσι βρέθηκα μεταξύ των … στρατιωτών του Μάρκου. Τους είδα από κοντά, μίλησα μαζί τους πολλή ώρα, τους φωτογράφησα.Ανθρώπινα κουρέλια μέσα σε κουρέλια τυλιγμένα που αφήνουν να ξεχωρίσουν φάτσες εγκληματικές, ηλίθιες, άγριες, σκληρές και εδώ κι εκεί, ανάμεσα σ’ αυτόν τον συρφετό λίγα πρόσωπα ήμερα, μαλακωμένα, που δείχνουν, υποκριτικά, αθώα. Κι ακόμα μερικά παιδιά- συμμορίτες και καμιά δεκαπενταριά κορίτσια. Ανατριχιάζω σαν κυττάζω τα τελευταία. Ανάμεσα σ’ αυτά υπάρχει μία δεκατεσσάρων ετών και δύο-τρεις άλλες που δεν έχουν ξεπεράσει τα δεκάξη. Έχουν δέκα μέρες κι άλλες περισσότερες στη φυλακή κι η βρωμιά, παρά τα φοβερά μέτρα καθαριότητας δεν έχει φύγει ολότελα από πάνω τους. Η μεγαλύτερη είναι είκοσι χρόνων. Γεμάτες σπειριά, οι πιο πολλές στα πόδια , στα χέρια. Η ψώρα φαίνεται ότι είναι μόνιμος σύντροφος των συμμοριτών μαζί με τη βρωμιά, την ψείρα και την πείνα εις το … ελεύθερον ερυθρόν κράτος. Τα πρόσωπά τους σκληρά, τα μάτια τους κομμένα. Στη φυλακή άρχισαν να ξαναπαίρνουν θηλυκότητα.

Ξεχωρίζω από τη μάζα των κρατουμένων συμμοριτών μερικούς, τους νέους και τους ζητάω τα στοιχεία τους. Παιδιά, παιδάκια:

Γεώργιος Λαβδανίδης του Δημητρίου ετών 14 από Κουκλιούς Πωγωνίου, Ιωάννης Κύπρος του Φιλίππου ετών 15 από το Μπούφι Φλωρίνης, Θεοχάρης Αλεξιάδης του Παύλου ετών 15 από το Ελεύθερον Γρεβενών, Χ ριστόφορος Σταύρου του Βασιλείου ετών 15 από την Βροντισμένην Πωγωνίου, Βασίλειος Μητσόπουλος του Ιωάννου ετών 16 από την Οξυά Φλωρίνης, Σπυρίδων Τρέντας του Παντελή ετών 16 από το Ανταρτικό Φλωρίνης, Ηλίας Πουτσούγκας ετών 14 από το ίδιο χωριό με το προηγούμενο, Τριαντάφυλλος Βαγενάς του Κωνσταντίνου ετών 17 από το Σκλήθρον Αγυιάς Λαρίσης, Ιωάννης Χατζηδημητρίου του Γεωργίου ετών 17 από τον Μαυρόλοφον Αλμυρού. Άλλοι πέντε 18 ετών είναι οι εξής : Δημήτριος ΡάΪδος του Βασιλείου εκ Πολυγύρου Δωδώνης, Γεώργιος Καρακάκος του Δημητρίου εκ Σκοπού Φλωρίνης, Δημήτριος Σταυρόπουλος του Σταύρου εκ Ψιανών Καρπενησίου, Γεώργιος Πατέρας του Νικολάου εκ Βουλγαρινής Αγυιάς Λαρίσης, Δημήτριος Ντιρλής εκ Ντιρλή Δομοκού.

Όλα αυτά τα παιδιά λένε ότι οι συμμορίται τα επεστράτευσαν βιαίως. Ρωτάω έναν αυτόν των 14 ετών.

- Τι όπλο είχες;

- Εγγλέζικο.

- Μα αυτό έπρεπε να είναι …βαρύτερο από σένα. Πώς το κουβαλούσες;

Κατεβάζει το κεφάλι.

-Ρωτώ όλους μαζί.

-Πόσους έχετε ξεκάνει. Πώς τους σκοτώνατε; Σε πόσες μάχες είχατε λάβει μέρος;

Αρνούνται ότι έχουν κάμει φόνους και μόνο ότι έλαβαν μέρος σε ένα-δύο επιδρομές ή μάχες παραδέχονται.

Πηγαίνω προς το μέρος των κοριτσιών. Σας τα παρουσιάζω:

Ελένη Αρσενοπούλου 14 ετών από το Λεφτεράκι Φαρσάλων, Παρασκευή Παπακωνσταντίνου ετών 16 από την Κερασιά Καρδίτσης, Ελένη Αποστολακοπούλου ετών 16 από το ίδιο χωριό, Δημητρούλα Μπαλντούνη ετών 17 από τη Βρυσιά Φαρσάλων, Αγγελική Βαρλάγκα 18 ετών από τη Φτελοπούλα Καρδίτσης, άλλες τρεις 20 ετών από τα Φάρσαλα, αι Ελένη Γιαννακού, Κωνσταντίνα Καρατάσου, Μαρία Καρατάσου και η Γεωργία Δημ. Τσαυτή 21 ετών από τη Χελιδόνα Καρπενησίου.

Όλες ισχυρίζονται ότι απήχθησαν και ότι και μετά την παραμονήν των εις το βουνό εξακολουθούν να είναι κορίτσια. Μια μου λέει:

- Γι αυτήν την τιμή ζούμε…

Την λεπτομέρεια αυτή την λέω σε λίγο στους συμμορίτες και αυτοί με τα μάτια σαρκάζουν. Μερικοί προχωρούν περισσότερο.

- Είναι ζήτημα αν έχει γλυτώσει κι η πιο μικρή. Έτσι βγαίνει ότι οι συμμορίτισσες πιθανόν να έχουν άλλην αντίληψιν περί τιμής, που εγώ καθυστερημένος, δεν την καταλαβαίνω. Όλες, λοιπόν, απήχθησαν βιαίως. Περιστερούλες.

Ένας στρατιώτης που με συνοδεύει μου λέει:

- Ξέρεις τι οχιές είναι; Αυτές είναι που μας φωνάζουν στις μάχες: Παραδοθήτε Μπουραντάδες, ελάτε να γλεντήσετε με τις αντάρτισσες. Κι αυτές κατά κανόνα αναλαμβάνουν να εξαποστείλουν τους φαντάρους εις την τελευταία τους κατοικία αν τύχη και χαθή κανένας στη μάχη και πιασθή αιχμάλωτος. Τα πουλάκια μου, Αυτή, μου δείχνει μια , όταν τη φέρανε εδώ έκανε την τρελλή. Έγινε καλά όμως.

Σε μια βλέπω να κρέμεται από το λαιμό της ένας σταυρός!

- Συναγωνίστρια, τον είχες και στο βουνό το σταυρό; Οι συναγωνιστές πώς δε σουν είπαν να τον πετάξης; Αυτό είναι το μόνο πράγμα που δεν έχει σχέση με τον …αγώνα.

- Εγώ πιστεύω στο Θεό, μου λέει.

- Κι οι συναγωνιστές;

- Όχι . Μια φορά κόπηκε η καρδιά μου που είδα κάμποσους σε μια εκκλησία στο Κουρουμπλέσι να τουφεκάνε τις εικόνες και να βγάζουν με τις σφαίρες τα μάτια των αγίων…

Η ίδια μας λέει κι οι άλλες μας το επιβεβαιώνουν ότι καπεταναίοι εκοιμώντο ή … εις τις άγιες τράπεζες και ακόμα ότι ένας συμμορίτης για να δοκιμάση το πολυβόλο που μετά από ένα «βούλωμα» που είχε πάθει πήρε μια εικόνα της Παναγίας και την έκαμε …κόσκινο!

Όλες μου λένε:

- Φύγαμε από την Κόλασι κι ήρθαμε στον Παράδεισο. Μας είχε φάει η πορεία κι η πείνα…

- Και η …ψυχαγωγία του αντάρτη , τους προσθέτω.

Σκύβουν το κεφάλι.

Προχωρώ προς τους συμμορίτας τους μεγάλους. Και εδώ όλοι … βιαίως επιστρατευμένοι. Παρ’ ολίγο και ο … οποίος έχει σφάξει με τα χέρια του τέσσαρες μάϋδες εις το Μέτσοβο.

Ελάχιστοι ξέρουν από κομμουνισμό. Τους ρωτάω γιατί βγήκαν στο βουνό, γιατί δεν τους αρέσει το … «Κράτος των Αθηνών». Δεν μου απαντά κανείς, όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά, ειλικρινώς το πιστεύω, δεν ξέρουν τι να μου απαντήσουν. Και δεν έχουν την ευχέρεια να ειδοποιήσουν τον «καθοδηγητή» να μου κάμη «διαφώτιση».

Τους ρωτάω για τη ζωή τους στο βουνό, τι έκαναν κάθε μέρα, το ημερήσιο πρόγραμμά των ως στρατιωτών του …Δημοκρατικού στρατού. Λοιπόν:

Εγερτήριο από τα διάφορα αχούρια, καλύβες ή σπηλιές, όπου εκοιμώντο, χωρίς ούτε μια κουβέρτα οι περισσότεροι, στις πέντε με έξη το πρωί. Πρωϊνό ρόφημα τίποτα. Αν είχε κανείς φυλάξει κανένα ξεροκόμματο από το προηγούμενο βράδυ, θα τότρωγε. Από τις εξ ως τις επτά σουηδική γυμναστική, κι ύστερα οπλασκία, σκοποβολή και πολιτικό μάθημα. Το μεσημέρι συσσίτιο, τις περισσότερες φορές κρέας ψητό χωρίς αλάτι και το απόγευμα πάλι πολιτικό μάθημα.

- Γιατί κρέας χωρίς αλάτι, ρωτάω.

- Δε μας έδιναν αλάτι για να βλέπουμε καλύτερα τη νύχτα…

Έτσι οι αρχισυμμορίται δικαιολογούσαν την έλλειψι αλατιού.

Το βράδυ ψυχαγωγία ομαδική, δηλαδή τραγούδια του …δημοκρατικού στρατού. Με τις συναγωνίστριες καμμία επαφή ή επικοινωνία τα βράδυα ή ψυχαγωγία. Αυτές ήταν μόνο για τους «καπετάνιους» και τους «πολιτικούς» επιτρόπους. Σπανιώτατα, μια ή δυό φορές το μήνα μπορούσε το πρωί να τους μοιράσουν και τσάϊ, την προηγούμενην ή τη επόμενην επιδρομής. Οι περισσότεροι, όλοι σχεδόν, λένε ότι δεν έχουν λάβει μέρος σε επιδρομές: Να τους πιστέψουμε;

Εις τους φυλακισμένους δεν επιτρέπονται εφημερίδες και όταν τους μιλάω περί της διενέξεως Κομινφόρμ-Μόσχας και Τίτο ανοίγουν το στόμα. Πιστεύω πως προκηρύξεις με σχετικας πληροφορίας επί του θέματος αυτού θα είχαν ανυπολόγιστον σημασίαν εις τον αγώνα τον οποίον διεξάγει ο εθνικός στρατός. Η ερυθρά προπαγάνδα θα κατέρρεεν.

Ρωτάω τους συμμορίτες:

- Συναγωνιστές!...Ποιος από σας θέλει να ειδοποιήση με τις εφημερίδα τους δικούς του ότι βρίσκεται εδώ στις φυλακές;

Όλοι διστάζουν. Μα σε λίγο προχωρεί ένας. Έχει την απόφασι.

- Εγώ

- Πώς σε λένε;

- Γεώργιος Ριζόπουλος, από την Πελασγία Λαμίας.

Από τη γραμμή βγαίνουν και άλλοι. Μου λένε ότι έγραψαν στους δικούς των χωρίς να πάρουν ακόμα απάντησι. Πιστεύουν ότι στα σπίτια τους δεν θα έλαβαν τα γράμματά τους και δέχονται την προσφορά μου. Από τους εξήντα όμως συμμορίτας μόνο δέκα τρεις είναι αυτοί. Καταλαβαίνω ότι και άλλοι, όλοι σχεδόν θα ήθελαν να ειδοποιηθούν οι δικοί των, αλλά ο φόβος της εκδικήσεως εις βάρος των οικογενειών των, αι οποίαι παραμένουν ακόμη εις περιοχάς ελεγχομένας υπό των συμμοριτών τους σταματάει. Όσοι βγήκαν από το σωρό και μου έδωσαν να δημοσιεύσω τα ονόματά τους για να ειδοποιηθούν και να τους γράψουν οι δικοί τους είναι οι εξής:

Χρίστος Καραγκούνης, από το Ελεύθερο γρεβενών, Γεώργιος Γκιντίδης από την Μάνην Διδυμοτείχου, Κωνστ. Γιαννιός από τον Αλμυρό Θεσσαλίας, Ιωάννης Δισιρής από το Πλατύ Θεσσαλονίκης, Ιωάννης πόλκας από τας Σέρρας, Βασίλειος Αποστόλου από την Νέαν Αγχίαλο Βόλου, Δημήτριος Σκούρας από το Αρχάνι λαμίας, Ανδρέας Σταμούλης από τας Μικροθήβας Αλμυρού, Αθανάσιος Κιγκόπουλος από τα Χάλαρα Καστοριάς 9αυτός μου λέει ότι έχει γράψει επτά γράμματα στο χωριό του χωρίς να πάρη απάντησι), Ιορδάνης Ανανιάδης από την Ευξεινούπολιν Αλμυρού και ο Δημήτριος Αγγελόπουλος από το πουρνάρι Δομοκού. Ο τελευταίος μου λέει ότι δεν έχει κανέναν δικό του και παρακαλεί να ειδοποιηθή ο Κωνστ. Δρούγος εις τον Δομοκόν, στα κτήματα του οποίου ειργάζετο. Ένας ακόμα, Κρητικός αυτός, προχωρεί, μα στο τέλος διστάζει και γυρίζει στη σειρά του.

Αυτοί είναι οι συμμορίτες του Μάρκου που φιλοδόξησαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα. Εκτός μερικών παιδιών και των κοριτσιών, όλοι έχουν σπουδάσει εις το Μπούλκες. Δεν πιστεύουν ότι είναι ζωντανοί. Η προπαγάνδα τους τους είχε πείσει ότι μόλις έπεφταν εις τα χέρια του στρατού θα εσκοτώνοντο. Και όμως ζουν… προσεύχονται εις την ωραίαν εκκλησούλα των φυλακών «Φιξ» και παχαίνουν τρεφόμενοι από το κράτος εναντίον του οποίου εμάχοντο. Η διαφορά του ελληνικού από τον ερυθρόν πολιτισμόν… Ο χώρος δυστυχώς δεν επιτρέπει περισσότερα. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο μπορεί να συμπληρώσουν πολλά κενά.

ΣΠΥΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ