όσοι με παρακολουθούν ΘΑ ΦΡΙΚΑΡΟΥΝ...... ΜΜΜΜΜ

πιστεύω να έχετε κατανοήσει την θέση μου για τον Μουσουλμανισμό και τον Ισλαμισμό.
Αλλά επειδή είμαι βέβαιος ότι αν δεν γνωρίζουμε τι εστί βερύκοκο ..... είναι αίσχος να κατηγορούμε χωρίς μια στοιχειώδη γνώση...
Ας ακούσετε λοιπόν ένα ενδιαφέρον θέμα, για να είστε γνώστες....











λοιπόν αυτά...

εγώ έχω ανοιχτό το μέτωπο ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ και μάλιστα ενάντια στον πανισλαμισμό. Ωστόσο να ξέρουμε όλοι για το τι μιλάμε.
Και κάτι άλλο.....Κατά την άποψή μου Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΑ είναι έτοιμη να υποστεί ΤΡΟΜΕΡΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ.... προς τον Μουσουλμανισμό. Άπλός λόγος, σαφής και πάνω από όλα ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΚΑΝΟΝΕΣ....

του προπάπου μου η ψώλα ήταν μεγίστης λαύρας... (φωτιά....) τίτλος άσχετος περιεχομένου....

Το 1821 εγεννήθη ο προ΄προ' πάπος μου ο Μιχάλης. Εγεννήθη εις μιαν φαντασιακήν περιοχήν, υγιείς και πεινασμένος. Κατά τα τότε... έθιμα της Ευβοίας, αμέσως ως εβγήκε τον έριξον μέσα σε μια κουβέρτα με χοντρό αλάτι. Κατανοήτε πλήρως διατί βγήκα γκρινιάρης και αιδιοκλαψιάρης... Ήτο η στεντόρια φωνή ααααααααααααααααα που έσπασε την ησυχία της νυχτός.
Ο πατέρας του ήταν καραβοκύρης της Κύμης. Εϊχε καμμιά δεκαριά καίκια. Τα οκτώ ήσαν εμπορικά και μετέφεραν μούστο και κρασί στην Ρουμανία και την Μαρσίλια. Καμμιά φορά έπιαναν και στην Βασιλεύουσα. Ήταν καλός Χριστιανός και βοήθησε τα μάλα την οικογένειά του (δια τους άλλους δεν γιγνώσκω..) Τα υπόλοιπα δύο πλοιάρια τα έδωκε στους αγώνες ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ. Πότε τα στελνε στον Σουλτάνο γεμάτα με ΛΕΒΕΝΤΕΣ νιούς της Κύμης. Πότε απογαλάκτιζε τους Λεβέντες και τους έστελνε ούλους στην Ύδρα στον αγώνα. ¨Ηταν ο πατέρας του προ προ πάπου μου παλληκάρι. Καθόταν και η τύχη του εδούλευε. Μάλιστα σαν υπογράφη η συνθήκη με τους Σουλτάνους παραχωρήσεως της Ευβοίας εις τους ¨Ελληνας (ναι ναι δεν απελευθερώθην ... παρεχωρήθην...) πήρε και δύο σκούνες Οθωμανικές που ήταν στην Κύμη... Αχ βαχ εποχές.... Ή το άλλο, σαν ο Οθωμανικός στόλος πολιόρκησε την Κάρυστο και αγωνιζόταν να βγάλει τους Οθωμανούς Καρυστινούς που αρνιόντουσαν να φύγουν και να πάνε στην υπόλοιπη Οθωμανική αυτοκρατορία και την θέση τους να πάρουν οι Έλληνες τότε ο πανούργος αυτός ναυτικός εφοπληστής.... ήταν πίσω από τον Οθωμανικό στόλο (που σαν πλήρωμα είχε λεβέντες δηλαδή Ρωμιούς γρεκούς εξ ου και η λέξη λεβέντης...) και έστελνε τρόφιμα πότε στους πολιερκιτές πότε σους πολιορκούμενους...
Και ύστερα σου λένε ότι το σχοινί του κρεμασμένου δεν πωλείτε... Φευ, ούλα πουλιούνται.
Ήταν όμως και Χριστιανός. Ναι ναι ήταν δεν λέω... ¨Εκτισε την εκκλησιά πάνω στο ηφαίστειο. Ξέρετε εκεί υπάρχει ένα βουνό προιστορικό ηφαίστειο στο οποίο υπάρχει στην κορυφή ένα ξωκκλήσι έργο αυτουνού του τρισκατάρατου. Αμ και το λεπροκομείο? Κειδά πιού πέρα από το Σουτσίνι ... ε ναι αυτός το ξεκίνησε...
Ο προπρο πάπος μου μεγάλωνε. Ενστερνίστηκε μεγάλες ιδέες. Εισήλθε εις την τεκτονικήν στοά της Κύμης, σύχναζε μαζί με τους Βαυαρούς στο Βίταλο (εν σλαύικο τοπονύμιον...) στις μπούκες λιγνίτι του Έβερτ και είχε εξοχικό στην Καζάρμα (από το Βαυαρικό Καιζερμπάουντεν) στο πρώτο εν Ελλάδι εργοστάσιο μπύρας. Οι Βαυαροί πίστευαν μεταφυσικά ότι η Κύμη είναι ένα κεκριμένο ελ ντοράντο ορυκτών. Ήρθαν πολλοί. Μιλιούνια. Η Κύμη είχε καθημερινή εφημερίδα, εργατικό σωματείο, στοά, λέσχες γιακοβίνων και βασιλικές οργανώσεις.
Ο προπάπος έζησε ως το 1921. Εκατό ετών... Έστειλε τον υιό του στο πόλεμο με τους Οθωμανοτούρκους (με τον Κεμάλ απόκτησαν εθνική συνείδηση). Έστειλε γράμμα στο 1913 στον υιό του (τον παπού μου) να παρατήσει τα λεφτά και τα εργοστάσια σιγαρέτων εις την Αλεξάνδρεια και να έρθει να πολεμήσει για την Μεγάλη Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των τριών Ηπείρων... Ονειρεύτηκε ότι το επώνυμό μας θα φωτήσει την βασιλεύουσα και να δεν γίνει τούτο άντε να κοσμίσει την προβλήτα της Σμύρνης. Ήρθε... ο παπούς και η γιαγιά με ένα παιδί στην αγκαλιά τον πατέρα μου που γεννήθη το 1917 ... Και είναι ακόμα εδώ στον κόσμο τούτο...
Μια πορεία 1821 - 2008... Ωρέ τόσο λίγο βήμα στην ιστορία? Μια μικρή δρασκελειά... Ένα τίποτα... Η Παναγιά η Λιαουτσάνησα, τα σχολαρχεία, τα δημοδιδασκαλεία, οι στοές, τα σωματεία, οι δημοσιές ... ΤΟΣΟ ΛΙΓΗ ΖΩΗ?
Αχ βαχ..
Το 1971 πέθανε ο τελευταίος άνθρωπος στην Πόλη που μίλαγε το Καρυστινό ιδίωμα... Τι στο διάσκο ήταν? Τούρκος? Οθωμανός? Ευβοιότης? Τι στο διάσκο ήταν...
Και εγώ είμαι εδώ, ζω, γράφω σε σας και τα ΟΦΕΙΛΩ όλα τούτα στο ψώλον του προπροπροπάπου μου...
Ούτε 200 χρόνια... Και η ιστορία της ελληνικής γλώσσας διάβασα ταλαιπωρείται από το 100 π.χ. όταν στην Αλεξάνδρεια άρχισαν να μιμούνται τους Ίωνες ΑΘηναίους και να Αττικίζουν... Μια παπάρα του σκατοπάπου μου είμαστε. Ένα πορδοκλάσιμο έκανε και μας γέννησε μια κατάρα στην χώρα τούτη...
Διανύοντας μια περίοδο έντονης υβριστικής διαθέσεως έχω την διάθεση να πω μόνο τούτο...
Ότι και να κάνουμε μα ότι και να κάνουμε είμαστε αμούστακον έθνος. Ακόμα βαθιά μέσα μας γνωρίζουμαι ότι ο παπούς μας ήταν κατσικοκλέφτης... Βάλαμε ζωγράφους (αλήθεια ξέρετε πως ο Τσαρούχης έζησε στα πρώτα χρόνια του.... χαχα) πλερώσαμε κάνα καλαμαρά για να γράψει τον λούστρο... αλλά μέσα μας γνωρίζουμαι το μέγεθος της ψώλας του προπροπάπου μας....
Καλήν σας ημέρα...

Πικρόν ερωτικόν διήγημα....

Ακούω σήμερα εις τας υψηλάς συχνότητας, εν εξαίρετον σταθμόν όστις εκπέμπει εξαίρετην δημώδη νησιότηκον μουσικήν. Δεν είναι ψέμμα, αν είπω ότι με νοσταλγία αναπολώ έναν λάγνον μπάλλον. Δεν γνωρίζω αν έχετε παρατηρήσει ποτέ, τέτοια ποιητικοερωτική πανδαισία. Ιδιαιτέρως αν η νεότης και τα μάτια συνταυτηστούν. Αν ο αδύνατος νέος και η καλλίγραμος νεαρά διαπλέκονται υπό ερωτικής παραφοράς... Είναι ωσάν να παρατηρείς εις την Ισλανδία θερμόν πήδακα ύδατοος να εκχύνεται εντός παγωμένης περιοχής...
Και όμως σήμερα έχω μια υπέροχη λάγναν θύμησιν από τα παλαιά. Όχι εξαιρετικά παλαιά. Ήταν νύχτα, το αλκοόλ είχε γεμίσει την πυρέουσα κορασίδα, και τον ένκαυλο μεσήλικα. Το μαγαζί στην παραλία της Κύμης, ήτο γεμάτο και από τα θορυβώδη ηχεία ακούγετο εντονατάτη η αγαπημένη "μουσική". Ο Ριρής κέρναγε ασυστόλως αυτό το ερυθρόν - αγνώστου ταυτότητος ποτό... που όμως έπινε όσο και τα κεράσματά του... - κατά τις δύο με τρείς το βράδυ πήρα την καλή μου και ανέβηκα τις απότοτομες στροφές επέρασα την Κύμην και ευρέθη πλησίον του δασαρχείου. Ο ουρανός ήτο έναστρος και ειλικρινά ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ. Δεν ξέρω πιά αρωστημένη, θεική σκέψη με οδήγησε στο να έχω μια τρομερή ερωτική διάθεσιν ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ.
Ήταν, σαν το προαιώνιο ΤΕΡΑΣ, ο βους ο κτηνώδης, ο λέων ο νικητής, ο ουρακοτάγκος ο βόστρυχος (πόσο τρελαίνομαι να αμολάω λέξεις άγνωστες σε μένα...) λοιπόν ήταν σαν ένα προιστορικό ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ τσουνάμι...
Έβγαλα γρήγορα το κορίτσι εξ του οχήματος, ήτις είχε παραμείνει άναυδον και αποσβολωμένο, το οδήγησα επί του εμπροσθίου καπώ του οχήματός μου και χωρίς αιδώ, χωρίς να την θωπεύσω καν, εισέβαλα εντός της ενώ τα χέρια μου ήταν βίαια πέριξ της νεανικής της επιδερμίδος. Δεν θυμάμαι και πολλά, παρά μόνο δύο οχήματα που μέσα στην έναστρον νυχτιά έκαναν κόντρα. Δεν θυμάμαι αν με είπε ΒΙΑΣΤΗ βαζιβουζούκο...
Θυμάμαι ότι αισθανόμουν σαν να ευρισκόμουν εντός ενός πάρκου συναγωνιζόμενος τέρατα, δράκοντας, φοβισμένος ερεθισμένος από ένα αδιόρατο ΤΕΛΟΣ. Και το πέος αντί αν λαμβάνει μηνύματα υποχωρήσεως τουναντίον επιτελούσε αγογκίστως πράγματα ακατανόμαστα.
Τι φοβόμουν άραγες?
Τον άγνωστον θηρευτή ψυχών?
Το υπέρτατο Όν που μας κυβερνά?
Το κελί στο μοναστήρι που με περιμένει?
Την φαλικήν υστέρισην?
Την ψευδεπίγραφην λυσεντερία που προσβάλλει την νήσον Μαλάουι της Αφρικής?

Προ αυτών των σημαντικών ερωτιμάτων ο άνθρωπος οφείλει να σιωπά, έκτός εάν τις ψυχαναλυτής τζαμπατζής και σκιτζής αναφέρει προτάσεις και αναλύσεις...
Οψώμεθα....

HΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ ΠΥΡΓΩΝ

Δεν μπορεί να το χωνέψει ανθρώπου νους αυτό που συνέβηκε εκείνη την αποφράδα ημέρα. Ποιός εθνικιστικός δάκτυλος ή ποιός θρησκευτικός φανατισμός απετόλμησε τέτοια ενέργεια.
Είναι αλήθεια ότι μόνο ένας πρεζάκιας του εθνικισμού (παλαιότερα τα πρωτεία τα είχαν οι φασίστες στην Ιταλία με την έκρηξη στο μετρό..) ή της θρησκείας θα μπορούσε να συλλάβει τέτοιο έγκλημα. Έγκλημα όχι εις βάρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ, αλλά εις βάρος ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΘΩΩΝ πολιτών...
Και όσοι φωνασκούν ότι κανείς Αμερικάνος δεν είναι αθώος... θα τους θυμίσω ότι όλοι οι λαοί έχουν κυβερνήσεις που δεν πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι.
Αυτή είναι η λογική του καπιταλιστικού ανθρώπου... Δεν διαχωρίζει τάξεις, εξουσία από εξουσιαζόμενους... Όλα μέσα σε ένα κουτοπόνηρο εθνικιστικό και θρησκευτικό παραλήρημα...
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΛΕΟΝ ΔΙΕΣΤΡΑΜΕΝΩΝ ΜΥΑΛΩΝ.
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ Η ΗΡΩΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

τον ψυχαναλυτή και εφτά πρέζες φλισκούνη....

ναι θα σας το πω... δύο μουσικές παρεκτροπές είχα στην ζωή μου (με τον Μανώλη Αγγελόπουλο τρεις...) PAUL ANKA.... BLONDIE....
εδώ λοιπόν κάτι που όλοι χορέψαμε..., καυ....με, καψουρευθήκαμε....


από τα αγαπημένα μου....

και...




ξέρω ξέρω... γλυκανάλατος... ε και τον γουστάρω.... και το αφιερώνω κάπου στα ψηλά...