ΔΕΝ ΉΤΑΝ 0Ι ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΙ Ή Ο ΜΕΣΣΑΡΗΣ Ο ΚΟΥΔΑΣ Ή Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΣΜΥΡΝΗΣ ΉΤΑΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΟΛΗΣ ΟΙ ΗΜΙΘΕΟΙ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ...

"Την μπάλα την έχει ο Κούδας κάνει πάσα στον Τερζανίδη αλλά παρεμβάλλετε στον χώρο του 

κέντρου ο Σιδέρης που κάνει ένα σουτ από το κέντρο, μιας και ο τερματοφύλακας είναι εκτός θέσης...". 

Για σταμάτα φίλε ας το πάμε αλλιώς...

"Έμπροσθεν το διαιτητού Χασάπα, ο κεντρικός αμυντικός Αστέρης κάνει ένα εγκληματικό τάκλιν στον Βάμβα και διώχνει την μπάλα σε κόρνερ... Τα πλήθη φωνάζουν με ουρανομήκης κραυγές υπέρ της ΑΜΥΝΗΣ που αποτελεί τον πολυπληθέστερο σύλλογο της Κύμης... Ο διαιτητής Κύριος Χασάπας σφυρίζει την λήξη του αγώνος με σκόρ επτά ένα (7-1 !!!!!). Η ΑΜΥΝΑ είναι πλέον πρωταθλήτρια Κύμης με 12 βαθμούς. Ακολουθεί ο ΠΑΝΚΥΜΑΙΚΟΣ με 8 βαθμούς. Ο ηρωικός ΑΣΤΗΡ με 7 βαθμούς, ο ΑΧΙΛΛΕΥΣ με 4 βαθμούς και τελευταίος ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ με 0 βαθμούς.... Ο άλλοτε κραταιός σύλλογος του ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ εδώ και έτη πολλά είναι βυθισμένος στα τάρταρα... Πιο κάτω δεν έχει... Που να τον ρίξουμε; Πιο τοπικό ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ". 

Κάπως, έτσι θα... περιεγράφετο το τοπικό πρωτάθλημα ΚΥΜΗΣ, αλλά και κάθε μικρής ή μικρομεσαίας πόλης στην περίοδο του μεσοπολέμου. Το νέον σπορ του ποδοσφαίρου συνεκίνησε σφόδρα, την χώραν. Ως τότε ο κλασικός αθλητισμός και η πάλη κρατούσαν τα σκήπτρα. Αν κοιτάξει κάποιος τις αθλητικές εφημερίδες της εποχής (η ψηφιακή βιβλιοθήκη της Βουλής έχει αρκετές) θα κατανοήσει, ότι η πάλη κρατά φυσικά τα ηνία, με τόσους υπέροχους αθλητάς, ως και την Αμερική. Ακολουθεί, ο κλασικός αθλητισμός που συγκινεί τα πλήθη και έπεται το φουτμπόλ. Πιο μετά άλλα αθλήματα, ως και το χόκεϊ!!!!!!! Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ που μας ενημερώνει για την "επαρχιακή κίνηση" των αθλημάτων, αποτέλεσε πηγή πληροφοριών για τον αθλητισμό των κωμοπόλεων. Αναμένει, η ιστορία τον ιστορικό της, αυτόν που θα κάτσει να καταγράψει από κάθε πόλη την αθλητική ομάδα της.

Η Κύμη είχε μια παράδοση αθλητική. Είχε τον Γυμναστικό Σύλλογο Κύμης (Γ.Σ.Κ.) που όμως ήταν του κλασικού αθλητισμού. Δεν είναι ώρα να αναφερθώ σε αυτόν. Μόνο να θυμίσω ότι ήταν από τους ιδρυτές του ΣΕΓΑΣ. Το θέμα μας, όμως είναι η μπάλα... Το φουτμπόλ... Που άρχισε στον μεσοπόλεμο να κλέβει τις καρδιές των κατοίκων όλων των επαρχιών... Ας δούμε, πως μας ενημερώνει η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ σε ένα άλλο ματς ένα έτος μετά την πρώτη ενημέρωση... ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΘΕΑΤΕΣ... Σε ποιο μέρος όμως να ήταν το τότε γήπεδο; Ένα ήταν ή υπήρχαν και άλλες αλάνες; Και τι χρώματα είχαν οι ομάδες; Να σοβαρά ερωτήματα, που μάλλον δεν έχουν απαντήσεις...

Το απόκομμα το έχει βρει ο Nicholas Peppas

ΚΥΜΗ, Φεβρουάριος. (του ανταποκριτού μας). Την παρελθούσαν Κυριακήν έγιναν εις την πόλιν μας ενδιαφέροντες φιλικαί συναντήσεις μεταξύ των ομάδων Μ. Αλέξανδρος – Άμυνα. Δισχύλιοι περίπου θεαταί παρηκολούθησαν τον ενδιαφέροντα αυτόν αγώνα. Αι ομάδες κατήλθον ως εξής: Άμυνα Καλλίγερος, Δενδρινός, Λέππας ΙΙ, Φαφούτης, Κοντομηνάς, Αλεξανδρής Π. Ψύχας, Θεοδώρου, Σταματάρας, Μοναχός και Καλαφάτης. Μέγας Αλέξανδρος Βλαχογιάννης, Νικολούτος, Κούρπας, Σταμέλος, Πέππας, Μονκανάκης, Σταματίου, Κωνσταντακάκης, Βάμβας, Μωραίτης, Βαμβακάρης. Η Άμυνα ευθύς από του πρώτου λεπτού παραβιάζει το τέρμα της αντιπάλου. Το παιγνίδι συνεχίζεται με απελπιστικήν υπεροχήν της Αμύνης μονότονο και εντός 42 λεπτών η νικήτρια ανεβάζει τα τέρματα εις 7. Το ημιχρόνιον λήγει ούτω. Εις το β. Ημιχρόνιον οι του Μ. Αλεξάνδρου επί 15 λεπτά πιέζουν απελπιστικά το αντίπαλον τέρμα το οποίον σώζει δια αυτοθυσίας ο Κέρβερος των δικτύων Καλλόγερος. Εις το 20 λεπτόν σημειούται μπέναλτυ κατά της Αμύνης το κτυπά τεχνικά ο Νικολούτσος και σημειεί το μοναδικόν τέρμα του Μ. Αλεξάνδρου παρά την απελπιστικήν προσπάθειαν του Καλλιγέρου. Θέλει 15 λεπτά να λήξη το ημιχρόνιον και η Άμυνα πιέζει το αντίπαλον τέρμα σημειούσα έτερα δύο τέρματα δια του Καλαφάτη και Σταματάρα και τοιουτοτρόπως λήγει και το 2ον ημιχρόνιον με την Άμυνα νικήτριαν δαι 9 τερμάτων έναντι 1.

Το θέμα δεν είναι της Κύμης φυσικά. Είναι της κάθε Κύμης. Και είναι απορίας άξιο, πως οι ιστορικοί δεν έχουν σκύψει επάνω στα θέματα αυτά. Προφανώς είναι γοητευμένοι με γιγάντια θέματα και αγνοούν μια ιστορία που αγωνίστηκε κόντρα στα ναρκωτικά, κόντρα στην καθημερινότητα, που χάρησε δόξα και τιμή, έστω και πρόσκαιρη στον Σταμέλο, στον Μοναχό... Στον κάθε ένα που δεν τον ξέρει κανείς πλέον. Εντάξει δεν ήταν Ανδριανόπουλοι, ή ένας Μεσσάρης αλλά και αυτοί στα μάτια των πιτσιρικάδων ήταν ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ της μπάλας...,