O σπουδαίος ΒΟΥΡΝΑΣ αναλύει "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ, παρά Ἀνωνύμου τοῦ Ἕλληνος'

Ο κάτοικος του Λυκαβηττού αναλύει το γνωστό ... άγνωστο προεπαναστατικό κείμενο της επανάστασης των Ελλήνων...

Μακράν ο καλύτερος Ιστορικός της χώρας για τον απλό κόσμο σαν εμένα. Απλό ΣΑΦΗ λόγο.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ ΕΦΟΡΜΑ ΜΕ ΜΠΟΜΠΕΣ ... ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ....

Μια τρέλα ένας παροξυσμός έχει καταλάβει τους νεοέλληνας εις άπασαν την επικράτεια. Η μούρλα δαύτη εκδηλώνεται με πολλαπλούς τρόπους. Εις γενικός εκνευρισμός πασπαλισμένος με φιλοσοφικές ενατενίσεις πάσης φύσεως.

Την μεν αριστεράν την έχει καταλάβει το συναίσθημα της προδοσίας και έχει αρχίσει να εμφανίζεται εις άκρατος σεχταρισμός – ισοπεδωτικός ... Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εν ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ κόμμα. Έλα Χριστέ και Παναγιά... Η τρομερή μανιχαιστική θεωρία του καλού και του κακού κατά την θεωρία του σοσιαλφασισμού έχει αρχίσει να προχωρά ωσάν γάγγραινα...

Από την άλλη μεριά μια μπόμπα εις την Καλαμάτα της αγνώστου εις εμέ ομάδας “ΕΨΙΛΟΝ”. Χαμηλής μεν ισχύος πλησίον ενός αγάλματος του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου του έσχατου Αυτοκράτορα της Νέας Ρώμης. Οι ειδήσεις λένε ότι είναι μια σέχτα των Ελλήνων Εθνικών δηλαδή οπαδοί της πατρώας θρησκείας πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού.

Το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών (Ρασιάς κλπ) επιτίθενται κατηγορώντας τους σφετεριστάς του Ελληνισμού τους “κατακτητάς” Χριστιανούς” ότι αυτοί εμπλέκονται συνωμοσιολογικά σε δαύτες τις δουλειές. Το σίγουρο πρέπει να είναι ότι το Ύπατο Συμβούλιο δεν πρέπει να έχει σχέση με την ομάδα αυτή.

Ο κρότος της βόμβας όμως έσπασε με δύναμη την κρούστα μιας ηρεμίας ψευδεπίγραφης εις την χώρα. Ναι πρέπει να το πούμε ευθαρσώς. Μια μεγάλη συζήτηση διεξάγεται εις την χώρα αυτήν την στιγμή που μιλάμε. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΝ ΔΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ.

Έχω παρευρεθεί σε οικογενειακές στιγμές ανθρώπων όπου διεξάγεται μάχη ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΙ ανάμεσα σε διάφορες γκρούπες με επίδικο τους ανθρώπους. Νεοπλατωνιστές, οπαδοί της Ανατολικής θρησκείας της γιόγκα, εθνικοί, Ορθόδοξοι, Μάρτυρες κοντράρονται με ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ για να επικρατήσουν επί ενός έθνους που ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ....

Προσωπικά είχα τρεις εμπειρίες που πρέπει να τις καταθέσω. Πριν δύο ή τρια έτη με φώναξε εις φίλος εις το αμφιθέατρο της Ακαδημίας δια μια πνευματική στιγμή.... Πήγα και είδα δεκάδες ανθρώπους να φιλιούνται να αγκαλιάζονται να έχουν μια απίστευτη ΓΛΥΚΑ συναμετάξυ τους. Αισθάνθηκα σαν ένας εκπρόσωπος του ΚΑΚΟΥ μέσα στον παράδεισο. Άρχισαν οι προτζέκτορες και οι ομιλίες από μια Αμερικάνικη φυλακή όπου κρτούμενοι έκαναν μια εικοσιτετράωρη τελετή ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ και μετά αυτούνοι έγιναν “αμνοί”. Τέλεψαν την ωραιότατη γλυκιά τους ομιλία οι ζάχαρες έτρεχαν στους διαδρόμους, κολλούσαν τα μέλια και μας κάλεσαν να γίνουμε ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ χωρίς εκνευρισμό. Έγινα αυτονόητα Τούρκος και τους τα έψαλα...

Φέτος κατά την διάρκεια του θέρους ευρέθην εις παραλίαν της Κούμης και πλησίον της νύχτας δηλαδή περί της οκτώμισι το απόγευμα σηκώθηκαν καμιά τριανταρέα τύποι και άρχισαν ομαδικώς να αγκαλιάζονται να γελούν και να ευθυμούν υπό την παρέναισιν ενός μεσηλίκου μπάρμπα... Θα ήτο εις ακόμα γκουρού της ευθυμίας αυτήν την φοράν.

Έχω και μια άλλη εμπειρία ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ θα κρατήσω μυστική διότι με ΠΛΗΓΩΝΕΙ αφάνταστα από ένα φίλο .... Θλιβερή ιστορία....

Θέλω να πω ότι ο παροξυσμός αυτός όπου ανατολιστές, αρχαιολάτρες, αποκρυφιστές εναλλακτικές “ιατρικές” θεραπείες (που 99% είναι γκουρού ανατολιστές) διασπείρουν μια πανσπερμία Αριστοτελικών, Πλατωνικών, Επικούρειων, Σούφι (αυτό το φρούτο ενδημεί επίσης) με λίγα λόγια ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΩΝ απόψεων....

Δεν μπορώ όμως να το κρύψω... Όλες αυτές οι απόψεις (και ας το αποκυρήσουν μετά βδελυγμίας) έχουν μια γραμμή ... ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΦΟΔΡΑΑΝΤΙΕΒΡΑΙΚΕΣ.... Πατώντας πάνω στα αντισημιτικά χαρακτηριστικά του Ελληνικού λαού διεισδύουν αργά και σταθερά στην Ελληνική κοινωνία...

Το κακό είναι ότι η νεολαία τσιμπάει... Το κακό είναι ότι δια μέσω του “ανέμελου” γιόγκα έχει νομιμοποιηθεί Ο ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ η ατομικότητα (και ας γκαρίζουν για την ομαδικότητα)...

Και πάνω από όλα... ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΗΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ....

Γιατί δέκα Εσπέριοι βαζιβουζούκοι.... πηδάν τους ανατολιστάς... μα γιατί άντε να δεις τι ζώα το ΠΑΙΖΟΥΝ ανατόλιοι....

 Να γιατί πρέπει να εφαρμόζονται ΆΠΑΣΕΣ ΟΙ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΗΘΕΝ ΑΝΑΤΟΛΙΣΤΩΝ....

Αυτό το ήξερες;


Κάλπα: Η περίοδος μιας κοσμικής περιστροφής, γενικώς ένας κύκλος χρόνου, αλλά συνήθως αντιπροσωπεύει μια «μέρα» και μια «νύχτα» του Μπράχμα, δηλαδή μια περίοδο 4.320.000.000 ετών.



αμ' τούτο το ήξερες ανώμαλε ;


Κεφαλαιοκράτες, ορθοί: Μέσα σ’ αυτό το Άσραμ βρίσκονται να εργάζονται δραστήρια κεφαλαιούχοι και ηγέτες των εργατών, ειδικοί οικονομολόγοι και σκεπτόμενοι εργάτες και μέλη όλων των διαφορετικών ιδεολογιών που επικρατούν σε ολόκληρο τον κόσμο σήμερα. Πολλοί απ’ αυτούς είναι ό,τι ο ορθόδοξος θρησκευόμενος ή ο περιχαρακωμένος σπουδαστής του αποκρυφισμού θα θεωρούσε σαν μη πνευματικούς, όμως όλοι τους είναι στην πραγματικότητα βαθιά πνευματικοί με την ορθή έννοια, αλλά δε νοιάζονται για ετικέττες, για σχολές σκέψης, ούτε για την ακαδημαϊκή, εσωτερική διδασκαλία. Επιδεικνύουν έμπρακτα μέσα τους μια ζωντάνια που είναι το σημάδι της μαθητείας.

αυτούνο είναι τρομερόν

Κλίμα και ανθρώπινη σκέψη: Αν κοιτάξουμε τον πλανήτη μας από ψηλά, θα παρατηρήσουμε, εκτός από τα φανερά ηφαίστεια, ιδιαίτερους στροβίλους φωτός και σκότους. Το ανθρώπινο πνεύμα μπορεί να δημιουργεί ισχυρές εκδηλώσεις ενέργειας. Μπορεί κανείς να δηλώσει ότι οι Φωτοδίνες είναι σωτήρες της ισορροπίας του πλανήτη. Ούτε είναι μακριά από την αλήθεια να δηλώσουμε ότι οι στρόβιλοι του σκότους περιέχουν ένα καταστρεπτικό αέριο, που είναι όχι μόνο θανατηφόρο για το φλοιό του πλανήτη αλλά μπορεί να αλλοιώσει το κλίμα και ακόμη πιο σημαντικό, να επιφέρει μια μετατόπιση των πόλων. Τόσο ισχυρή είναι η σημασία του ανθρώπινου πνεύματος... (Μορύα, Πύρινος Κόσμος



 και ολοκληρώνω ... χύνω πνευματικώς δηλαδή..


Κουμάρα: Τα ανώτατα επτά αυτο-συνειδητά όντα στο ηλιακό σύστημα. Οι επτά Αυτοί Κουμάρα εκδηλώνονται διά μέσου ενός πλανητικού συστήματος κατά τον Ίδιο τρόπο κατά τον όποιο το ανθρώπινο όν εκδηλώνεται χρησιμοποιώντας σαν μέσο το φυσικό σώμα. Από τους Ινδούς εκτός άλλων ονομασιών ονομάζονται «οι γεννηθέντες από το νου Υιοί του Βράχμα». Είναι το σύνολο της νοημοσύνης και της σοφίας. Μέσα στο Πλανητικό σχέδιο είναι επίσης ορατή η αντανάκλαση της τάξεως του συστήματος. Επί κεφαλής της παγκοσμίου μας εξελίξεως βρίσκεται ό πρώτος Κουμάρα, βοηθείται άπό άλλους έξη, τρείς εσωτερικούς και τρείς εξωτερικούς, οι οποίοι είναι τα εστιακά Κέντρα για τη διανομή της δυνάμεως των Κουμάρα του ηλιακού συστήματος.



Αν είστε χαχόλοι και δεν πιάνετε τα νοήματα....ΣΤΑ.......  


ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΑ ΠΛΙΖ 

TΟΥΡΚΙΑ... ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΕΜΦΥΛΙΟ

Τα γραφεία του HDP καταστρέφονται.....

Όσο και παλέψουμε να το κρύψουμε τα πράγματα ζυγώνουν... Οι δύο μπόμπες ήταν το επιστέγασμα μιας μεγάλης πυκνής ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ για την Τουρκία. Μετά την είδοδο του HDP εις την βουλήν δια πρώτην φοράν τα πράγματα μήνες τώρα είχαν πάρει μια επικίνδυνη τροπή... Υπενθυμίζουμε ότι το κόμμα αυτό είναι το κόμμα των λαών της Τουρκίας και εννοεί όλες τις μειονότητες της χώρας αυτής... Δηλώνει ναι μεν αριστερό αλλά μάλλον δεν έχει μεγάλη πρόσβαση στο Τούρκικο προλεταριάτο παρά μόνο στις μειονότητες...



Οι μάζες του Κεμαλισμού διασπάστηκαν εις δύο τμήματα. Ένα φασαριόζικο και αγχωμένο μέρος πήγε τάχιστα προς τους ΓΚΡΙΖΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ αισθανόμενο ότι το ΤΕΛΟΣ της Τουρκίας είναι προ των πυλών... Ένα άλλο κομμάτι των Αλεβιτών συνεπτύχθη εις το λεγόμενο Σοσιαλιστικό Κόμμα (γελάμε εδώ...) και μάλιστα ηγέτης του είναι ένας που ο πατήρ του εσφάχθη υπό των Κεμαλιστών εις εξέγερσιν των Αλεβιτών......


Από την άλλη το DHP θυμίζει στις μάζες που δεν είναι Κούρδικες σαν νόμιμη οργάνωση του PKK.... Έτσι μήνες τώρα διαδηλώσεις καταστρέφουν τα γραφεία του κόμματος αυτού... Δεν τα παρακολουθούσαμε αυτά διότι τι να πρωτοδείς το αναθατισμένο... Συρία, Ισραήλ, Τουρκία... ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΗΜΕΡΑ... Και μιας και το πιάσαμε για δείτε αυτό το γεωγραφικό και πολιτικό τόξο... Κεμαλισμός, Μπααθισμός, εργατικός Σιωνισμός... Ένα τόξο ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΩΝ καθεστώτων που συνεκροτήθηκαν πάνω στην βάση ενός εθνικισμού  σε περιοχές και εδάφη προκαπιταλιστικά που προσπάθησαν να συγκροτήσουν καπιταλιστικά κράτη κάνοντας άλματα τρομερά συμπικνωμένου χρόνου... που όμως φαίνεται να περνούν βαθιά ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ κρίση....

ΘΕΣΗ ΠΡΩΤΗ...

Κανένας τεμαχισμός κράτους ή διάσπασή του δεν είναι προοδευτικό φαινόμενο σήμερα γιατί η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ και των εθνικών μειονοτήτων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ... Π.χ. η Καταλωνία είναι αντιδραστικό να διασπαστεί γιατί θα φέρει ΜΙΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΑΝΘΗΣΗ του εθνικισμού στον ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΛΑΟ και μια συνολική αλληλοσφαγή του Ισπανικού λαού.... Το ίδιο ισχύει και για την Σκωτία πχ. Κρατίδια μικρά ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΟΥΝ θα γίνουν ΠΑΡΑΠΑΙΔΙΑ ενός ισχυρού καπιταλισμού και φερέφωνα τους... ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΩΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ τις καλούμε όμως να σφίξουν τους δεσμούς τους με το κυρίαρχο προλεταριάτο και να αγωνιστούν για μια χώρα ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ...

ΘΕΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Αν παρ' ελπίδα και ατυχή εξέλιξη για την ανθρωπότητα ένα κάποιο εξ' αυτών τα καταφέρει ΤΟΤΕ είμαστε εκ' των πραγμάτων να το αναγνωρίσουμε σαν ΚΥΡΙΑΡΧΟ κράτος ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ....  Αλλά κάθε σωστός άνθρωπος ΔΕΝ ΕΠΙΖΗΤΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΝ ΤΕΜΑΧΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΥΧΟΔΙΟΚΤΗΣΜΟ...


ΠΟΙΟΣ ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΜΠΟΜΠΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΝ...

Δεν γνωρίζουμε το ποιος έβαλε τες μπόμπες. Οι μπόμπες μπαίνουν συνήθως από καταστάσεις και ιδεοληψίες ανθρώπων που βλέπουν ΈΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΙΝΔΥΝΟ να έρχεται και πιστεύουν ΑΥΤΟΚΛΗΤΑ ότι πρέπει να καθαρίσουν... Φυσικά επιτυγχάνουν ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ... Συγχίζουν, οξύνουν. Μπαίνουν όμως και από τμήματα μυστικών υπηρεσιών που συνήθως είναι αντιτιθέμενες ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ Ο ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ μιας αστικής τάξεως... Και αυτή είναι η περίπτωση της Τουρκίας σήμερα... Ο κίνδυνος της αναφλέξεως και της εμπλοκής ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ που αναμφίβολα πρέπει να επιβεβαιώσουν τα μισθά τους είναι τρομερός και ΕΝΝΟΕΙΤΕ δεν αφήνει εκτός και την χώρα μας...

Η ευκολία να ρίξουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι το ανάθεμα εις τον Ερντογάν είναι ένας ακόμα επαρχιώτικος τρόπος ανάλυσης... Η αντίληψη ότι αν πάθει ο γείτονας κακό τότε είναι καλό για μας είναι εξ' ίσου τραγικά αστείος... άσε που μπορεί να οδηγήσει σε αηδίες και σιχάματα όπως η ΞΕΥΤΙΛΑ με τον ΟΤΣΑΛΑΝ... μην ξεχνάτε ότι οι Τούρκοι άνετα μπρορεί να σάξουν σενάρια... γμτ και τα οσμίζομαι να έρχονται γρήγορα...


ΘΕΣΗ ΤΡΙΤΗ

Το Ελληνικό προλεταριάτο ΈΧΕΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΛΑΟΥ και να δηλώσει ότι δεν είναι ΥΠΕΡ ενός τυχωδιοκτικού παιχνιδιού ΑΠΟΣΧΙΣΕΩΝ και εθνοτικών συγκρούσεων. Υποστηρίζει το δικαίωμα να είναι ο Κούρδικος λαός ισότιμος σε μια ΕΝΙΑΙΑ ΤΟΥΡΚΙΑ. Υποστηρίζουμε μια εργατική προοπτική και όχι ένα εθνοτικό διασπαστικό λόγο... ... Τυχοδιοκτικές πολιτικές ονειρώξεις ότι είναι ρεβάνς οι διασπάσεις χωρών είναι ταξίδια ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΝ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟ... Και το προλεταριάτο ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΔΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΙΜΑ ΣΤΟΝ ΜΥΛΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΡΥΨΩΜΕΝ...

Κάτι που όλοι μας το συζητάμε.... Και πως να το κρύψωμεν.... Θράκη.... Νομοί της Βορείου Ελλάδος, Κως, Ρόδος να μην συνεχίσω.... ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΙ ΣΤΑ ΑΓΓΟΥΡΙΑ.... Από παντού μπάζουν τα γεγονότα και εντός ... ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΩ.... Ο νοών νοείτω... ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΧΕΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ...

O AKRAT ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΕΙΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΤΕΧΝΗΣ ....."ΠΑΛΙΝΩΔΙΑΙ/PALINODIAE"

Εντυπωσιάστηκα όταν έμαθα ότι χώσαν και εμένα τον αγράμματο στην εν λόγω έκδοση...

Όταν μου ζήτησαν ένα ποίημα μου για να το βάνουν στο τεύχος αυτό. Δεν το πήρα και θερμά... Πέρασαν μήνες και τώρα τυχαία ανακάλυψα ότι με ΕΚΔΏΣΑΝ... Έτσι μετά από ένα ποίημα μου στον ΦΑΡΦΟΥΛΑ να και ένα δεύτερο στο "ΠΑΛΙΝΩΔΙΑΙ/PALINODIAE"....

Τι να πω... Είναι μια ΕΠΙΒΕΒΑΊΩΣΗ προσωπική. Τα ευχαριστώ τα παιδιά για την ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ τους. Και αισθάνομαι ένα γουρούνι και μισό που δεν ενδιαφέρθηκα. Αυτοί με τίμησαν και εγώ δεν πήρα είδηση.

Αλλά από έναν AKRAT τι άλλο να περιμένεις.... Τώρα κάνω αγώνα να δω που και πως θα το προμηθευθώ γιατί από αυτά δεν κατέχω γρι...  Άντε τώρα να δω πως θα το βρω...

Η αλήθεια είναι ότι ΣΥΧΑΙΝΟΜΑΙ την έπαρση και τα πολλά πολλά τα επιβεβαιωτικά... Έμαθα να είμαι τόσο σεμνός .... γιατί γύρω μου είναι ογδόντα Καρδηνάλιοι και τριάντα Επίσκοποι... Τι να σου κάνει ένας AKRAT  εμπρός στους τιμημένους Ιερείς της τέχνης... Σεμνά και ταπεινά το λοιπόν για να έχουμε το μυαλό μας εις το δάπεδο, για να σωθεί....


Μακρυά από εμάς οι πανηγυρισμοί, οι τι να πω.... οι αρχιερείς οι ΞΕΡΟΛΕΣ....


http://www.palinodiae.com/collectedpoems-12poets/

Καζαντζάκης Παναίτ Ιστράτι Bilili Baud-Bovy Machenko και Ελένη Σαμίου χάρις στις φωτο ΤΟΥ ΕΛΙΑ.... και το σπανιότατο video....

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟ ΣΤΟΝ ΕΛΙΑ.... elia.org

 Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: η Ελένη Σαμίου, ο Καζαντζάκης, η Bilili Baud-Bovy.

Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: η Ελένη Σαμίου, ο Καζαντζάκης, η Bilili Baud-Bovy και ο Ιστράτι σε ελληνικό χωριό του Καυκάσου.

Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: ο Ιστράτι και η Bilili Baud-Bovy (καθιστοί), η Ελένη Σαμίου και ο Καζαντζάκης με φόντο τη μονή "Νέος Άθως" (κοντά στο Σόχουμ της Γεωργίας).

Με τους δύο εξ' αυτών έχω μεγάλα νταλαβέρια... Τον μεν κυρ Καζαντζάκη τον γνώρισα νέος. Έμενα σ' ένα υπόγειο και στον πρώτο όροφο έμενε μια συγγενής του. Η κα Τσαγκρίδη (το ανώτερο ΌΝ να την έχει καλά). Αυτή είχε μια κόρη που επαντρεύτη τον Ναύαρχο Ντεγιάννη, αυτό είναι άσχετο αλλά το λέμε...

     Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: ο Καζαντζάκης και η Ελένη Σαμίου στη Dom Odekha (Likani, Borjom), οικία του αδελφού του Τσάρου που μετατράπηκε σε αναπαυτήριο εργατών.

Η κα Τσαγκρίδη με πήρε πνευματικά από το Κατηχητικό και με σφυροκοπούσε κάθε εβδομάδα με Καζατζάκη. Να το ένα να το άλλο. Είχα πάθει πνευματική υπερτροφία με τόσο Καζατζάκη. Και κάθε εβδομάδα ανάλυση στον πρώτο όροφο. Και ονειρευόμουν ΜΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ σαν την δική της. Κάργα βιβλία....

Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: ο Καζαντζάκης (πίσω αριστερά), ο Ιστράτι (τρίτος από αριστερά), η Bilili Baud-Bovy (πέμπτη από αριστερά) και η Ελένη Σαμίου (στη θέση του συνοδηγού). Φθινόπωρο.

Σε αυτήν χρωστάω τα πάντα όσο αφορά τον Καζαντζάκη, που πρέπει να το πω... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΑΤΑΠΙΑΣΩ... σαν μου φύγουν τα νεύρα μου μαζί του... Το λοιπόν μετά τα αντικομμουνιστικά βιβλία που μελετούσα στο Κατηχητικό των Αγίων Πάντων (εκκλησία δίπλα στον ΠΑΟ) ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε.... Πόσο τον λάτρεψα...

   Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: ο Καζαντζάκης, ο Ιστράτι και ο Marchenko σε εκδρομή κοντά στο Nijni Novgorod.

Όμως ο φέρελπις νεαρός που ετοιμαζόταν να κατακτήσει την γνώση και τον κόσμο την πάτησε με μια πατάτα... ΝΑΙ... ηναγκάσθην να πάγω σε νυχτερινό κλπ κλπ.. Κα Τσαγκρίδι συγνώμη μας έφαγε η ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ.... διότι πως να το κάνουμε... Του πτωχού η μοίρα....

03.4.2.02 Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: ο Καζαντζάκης, ο Ιστράτι, η σύντροφός του Bilili Baud-Bovyκαι η Ελένη Σαμίου σε ελληνικο χωριό του Καυκάσου. Οκτώβριος.

Πέρασαν τα χρόνια τα σκληρά του μικρού μανάβη και ελάφρυνε ο χρόνος... Και έρχεται ο κυρ ΠΑΜΠΛΟ στην Ελλάδα. Ο Μιχάλης ο Ράπτης. Και διαβάζω μια τοποθέτηση του σε μια εφημερίδα για τον Παναίτ Ιστράτι. Και εκστασιάζομαι. Και τρέχω τότε στον ΚΑΚΤΟ και τα τσιμπάω ούλα.... Και φυσικά εκστασιάζομαι... Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα, εξεδόθη υπό του ΦΑΡΦΟΥΛΑ... Μαγεία, ποιήμα, λουκούμι πνευματικό.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΑΡΦΟΥΛΑ.....

Το λοιπόν αυτοί οι δύο υπήρξαν αγαπημένοι μου... Αλλά ο ένας ΜΙΛΗΣΕ για τον Σταλινισμό και ψόφησε στην ψάθα... Ο άλλος το έκαμε ΜΟΚΟ... Και πούλησε τα άντερά του... ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΑΚΥΡΩΝΩ ΤΗΝ ΔΟΥΛΙΑ ΤΟΥ στα γράμματα, την τέχνη και την φιλοσοφία.. ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΒΛΑΞ.... Αλλά βρε παιδί μου μαζί κάματε τσάρκες... Ούλα για την MRB  τις εποχής εκείνης.... Όποιος όμως δεν είδε ποιητή και λογοτέχνη να κοιτά τις πωλήσεις τα νούμερα και τον ΆΚΡΑΤΟ εγωισμό του... ΔΕΝ ΜΠΑΝΙΣΕ ΤΙΠΟΤΙΣ....

Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: η Bilili Baud-Bovy, ο ποιητής Machenko, ο Παναΐτ Ιστράτι και πίσω η Ελένη Σαμίου και ο Νίκος Καζαντζάκης.

03.4.2.14 Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: η Ελένη Σαμίου, η Bilili Baud-Bovy και ο Νίκος Καζαντζάκης συνομιλούν με χωρικό.

 Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: η Ελένη Σαμίου, ο Καζαντζάκης, η Bilili Baud-Bovy.

Από την περιοδεία του Νίκου Καζαντζάκη και του Παναΐτ Ιστράτι στην Ε.Σ.Σ.Δ.: η Bilili Baud-Bovy και ο Παναΐτ Ιστράτι κάνουν εκδρομή με άλογα κοντά στη θερινή κατοικία της βασίλισσας Tamara της Γεωργίας (la forteresse aux roses). Στο βάθος διακρίνονται στο βράχο σπηλιές - κατοικίες τρωγλοδυτών 

Ζωή καθάρια αγώνας τιμημένος από τους Αρχειομαρξιστές Πωγωνίου Ηπείρου....

Είχαμε καιρό το ωραίο κείμενο του Κώστα Τσιλιμαντού, όμως, πότε το ένα πότε το άλλο το αφήναμε για πιο ύστερα... http://www.tsilimantos.com/ταξιδιωτικά/οδοιπορικό-της-θράκης-η-στο-περιθώριο-τον-ταξιδιού-ο-φίλος-μου-ο-ηλίας.

Δεν είναι που μας έχει πιάσει μια αναπόληση του παρελθόντος. Ούτε ότι γίναμε αρχειομαρξιστές και θέλουμε να τον αναστήσουμε... Είναι που μου την δίνει στα νεύρα που οι εργαζόμενοι που μεγαλουργούν... αφήνονται από τους μορφωμένους στο περιθώριο... Τόνους για πάσα ένα διανοούμενο... Και τρεις αράδες για τους αρχειομαρξιστάς... Μόκο....

Ε δεν αντέχεται τούτο...


"O άνθρωπος που με συνόδεψε στο ταξίδι και δώδεκα μέρες τις μοιράστηκε μαζί μου, που λίγα έλεγε και πολλά έβλεπε, που δεν έχασε, σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ούτε μια στιγμή το κέφι του, που στις 11 ακριβώς ήθελε τον ερατεινό του και, όταν δεν του ‘βρισκα καφενείο, στριφογύριζε, όπως θηρίο στο κλουβί στο κάθισμα του αυτοκινήτου, που, με το μαγνητόφωνο στη διαπασών, μ’ έσυρε στο χορό, στον αυλόγυρο της Αγίας Κυριακής, στην Αλεξανδρούπολη, ο Ηλίας, φίλος και μεγάλος αδερφός, ελπίζω να μη μου κακιώσει που σας τον παρουσιάζω.

Ο Ηλίας ήρθε στον κόσμο με μια απορία: Να ιδεί και να μάθει. Πριν ακόμη ανέβει τα σκαλιά του Δημοτικού, με τη δίψα του άγνωστου και της περιπέτειας, που έκτοτε τον βασάνιζε, φεύγει μια μέρα κρυφά από το σπίτι και μάχεται ν’ ανέβει στην κορυφή του βουνού, το οποίο υψώνονταν δυτικά του χωριού του, να ιδεί πιο πέρα από τα στενά σύνορα ενός ορίζοντα που τον έκλεινε.

Δρόμο δεν ξέρει, τα μονοπάτια δεν τα γνωρίζει, τραβάει ίσια γραμμή κάθετα προς το βουνό, εδώ βουλιάζει στο παχύ το χώμα, εκεί ρυβολάει στίιζ χαλικαριές υποχωρώντας, κρατιέται από θάμνα και χαμόδεντρα άλλοτε όρθιος άλλοτε σερνάμενος, ξεσκίζεται, γδέρνεται, μα προχωράει. Διψασμένος, πεινασμένος, ξέπνοος φτάνει, μετά από ώρες, στην κορυφή.

Εκεί πάνω, στο ξέφωτο φρύδι του βουνού, πού καταυγάζονταν από φως και δροσερό αγέρι.,τίναξε ψηλά τα χέρια, σα σε θρίαμβο ο Ηλίας και άνοιξε διάπλατα τα μάτια του να ιδεί.

Και είδι ο Ηλίας τον κόσμο που του κρύβονταν ως τώρα. Πέρα μπροστά και αριστερά, κάτω από τον γυμνό όγκο της Νομέρτσικας που λαμπύριζε γρανιτένιος, είδε κι αγκάλιασε με τη ματιά του τα χωριά που φωλιάζουν στα ριζά της, ένα τσούρμο χωριά του Πωγωνίου, φραγμένα από καταπράσινους λόγγους, άφηναν ν’ ασπρίζουν οι πέτρινοι τοίχοι τους.

Μπρος του σε ευθεία γραμμή ξεδιάκρινε τον γκρίζο όγκο του Πάπιγκου, πιο κάτω σε σύθαμπο άχνιζε ο Γιαννιώτικος κάμπος και δίπλα μέσα από διάφανή ομίχλη τρεμόπαιζαν στο φως τα Ιωάννινα, ενώ δώθε, δεξιά του, πρόβαλε ο γαλάζιος όγκος της Μουργκάνας με να χωριά της Λάκκας.

Κάτω στ πόδια του, σαν σε τούρτα, απλώνονταν η πολύραχη Πωγωνιανή, το αγαπημένο χωριό του Ηλία, με τον Αϊ- Λιά στην ανατολική ράχη της, ίσια απέναντι συμμαζεμένο το όμορφο.... (άγνωστη λέξη) κι ανάμεσά τους η χαράδρα του Κουβαρά που ενέπνεε φόβο κι από την οποία ξεμύτιζε το μικρό φιδίαιο ποταμάκι με τα ήσυχα και λιγοστά νερά του.

Στη δημοσιά ξωμάχοι και στρατοκόποι με τα καματερά τους έμοιαζαν μικροί σαν τα μυρμήγκια. Και τότε το μικρό μυαλουδάκι του παιδιού κινήθηκε παράδοξα και ο ίδιος δέχονταν την πρώτη εμπειρία που του πρόσφερνε τούτη η περιπέτεια, δυσανάλογη με την ηλικία του. “Αν από εδώ ψηλά δεν γίνεται αισθητός κανένας πόνος, καμιά κραυγή οδύνης, κανένα βογκητό, παρά μονάχα όλα, χαρές και λύπες, σμίγουν σ’ ένα μακρινό απόηχο, που μοιάζει με ένα παράξενο μονότονο μουσικό απόηχο, τί άραγε να νιώθει απ’ τα ουράνια ύψη, ο Δημιουργός που κυβερνά τον κόσμο, για τα πλάσματά του;”

Χορτασμένος από το θέαμα, παραξενεμένος από τις πρωτόγνωρες σκέψεις του ο μικρός Ηλίας ξέχασε και πείνα και δίψα και πήρε να κατεβαίνει το ανάπλαγο μισοκατρακυλώντας, “μισοσβαρνίζοντας”, ώσπου έφτασε στο σπίτι του καταξεσκισμένος και ξέπνοος από την καταπόνεση, ικανοποιημένος όμως και χαρούμενος για τον άθλο του, και ετοιμασμένος να πληρώσει για την αποκοτιά του!

* *

Η φτώχεια τον εμπόδισε αργότερα να προχωρήσει στο Γυμνάσιο. Η αγάπη του όμως για γνώση τον ώθησε νωρίς να μυηθεί σ’ ένα κίνημα, που χάραξε για πάντα ανεξίτηλα ίχνη στην ψυχή του και προσδιόρισε οριστικά και αμετάκλητα τη ζωή του. Θα πούμε γι αυτό παρακάτω.

Ο πόλεμος του ‘40 τον βρήκε εικοσι- δυάχρονο παλληκάρι, σαν φόρεσε το χακί.

Βρέθηκε επισιτιστής στο Χάνι του Περικλή, καθώς βγαίνουμε από τα Γιάννινα, δυο βήματα από το Καλπάκι, αλλ’ όχι στην πρώτη γραμμή. Ήταν μια θέση ζηλευτή, γιατί οι δυνάμεις ανεφοδιασμού

παρέμειναν στον τόπο αυτό ως την κατάρρευση του μετώπου. Μα τούτος ο ανυπάκουος και χοντροκέφαλος νέος, παρόλο που ο διοικητής του τού πρότεινε να μείνει εκεί, στο πόστο του, προτί μησε να πάει στην πρώτη γραμμή, για να βρίσκεται κοντά στο χωριό του!

Και ίσως αυτό να ήταν το πρόσχημα. Η ψυχή του διψούσε την περιπέτεια και την πολεμική εμπειρία. Και έφυγε από τη θέση του, που θα τη ζήλευαν πολλοί, και πήγε και έζησε όλη την περιπέτεια του μετώπου και έγινε πολυβολητής και όταν ο στρατός μας δρασκέλησε τα σύνορα, βρέθηκε στο εκείθε Πωγώνι που οι σύμμαχοι είχαν χαρίσει στην Αλβανία και ο λόχος του στάθμευσε στην Πολύτσιανη.

Και τότε, για δεύτερη φορά, τούτος ο αδιόρθωτος κλότσησε την καλή του τύχη.

Ο στρατός είχε έλλειψη από στελέχη. Ο λοχαγός του, που τον ξεχώρισε, τού πρότεινε να γυρίσει στα μετόπισθεν, να γίνει βαθμοφόρος.

Ο Ηλίας αρνήθηκε, όπως και την πρώτη φορά. Εμεινε· στο πόστο του και προχώρησε ως το Τεπελένι. Πολέμησε, δεινοπάθησε, κρυοπάγησε, αλλά εκεί! Η χαρά του για το θρίαμβο της νίκης σκέπαζε όλες τις κακουχίες. Είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει σε μερικούς. Ξέρω ανθρώπους που δεν ένιωσαν ποτέ την εύνοια της τύχης, που νιώθουν αδικημένοι από τη ζωή και γνωρίζω και άλλους που τους αμείβει πλουσιοπάροχα κι εκείνοι την κλωτσούν και την προκαλούν δίχως οίκτο! Ενας από αυτούς ο ΙΙλίας.

Στο Τεπελένι του προτάθηκε για τρίτη φορά να γυρίσει πίσω, για τους ίδιους πιο πάνω λόγους. Και όπως ο Πέτρος από φόβο, ο Ηλίας από πείσμα, κόντρα στην τύχη του, αρνήθηκε για τρίτη φορά.

Ο διοικητής του ένας έφεδρος αξιωματικός, ο δάσκαλος Κοπανέλης, απ’ τα Ιωάννινα, δεν κρατήθηκε:

Τι τενεκές είσαι εσύ βρε! Θα πας πίσω, θα σε κάνουν αξιωματικό και ώσπου να γυρίσεις, ο πόλεμος θα έχει τελειώσει.

Ο Ηλίας δεν πήγε πίσω, έζησε όλο τον πόλεμο και, το χειρότερο, νικητής, όπως όλο το στράτευμα, έζησε την οπισθοχώρηση και την κατάρρευση,

Τον ρωτώ, ύστερα από τόσα χρόνια, αν μετάνιωαε: η απάντησή του έρχεται κοφτή και κατηγορηματική.

• Οχι! ΠοτέΙ Αν μετάνιωνα δε θά ‘μουν αυτός που είμαι. Μ' αρέσει, η περιπέ τεια!...

* *

Πολιτικός δάσκαλός του, υπήρξε ένας εμπνευσμένος άντρας, ένα ξανθόμαλλο γεροδεμένο παλληκάρι με μάτια γαλανά, με πολλά ηγετικά χαρίσματα, με πίστη χαλύβδινη και τεράστιες ικανότητες ρητορικής πειθούς, που άκουε στο όνομα Θωμάς ΓΙαπαδόπουλος.

Τούτος ο νέος που έφυγε από την Πωγωνιανή και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για τρία χρόνια (1929-1932) διαβάζοντας τον “Ριζοσπάστη” και την “Πάλη των τάξεων” μυήθηκε στον μαρξισμό σε τέτοιο βαθμό που αποφάσισε να του αφιερώσει τη ζωή του. Τότε γύρισε στον τόπο που είδε το πρώτο φως και άρχισε να κηρύχνει μυώντας τόσο τους νέους του δικού του χωριού όσο και των άλλων γύρω, του Πωγωνίου.

Χωρίς μέσα, με μόνη την πίστη του κήρυχνε και διαφώτιζε με φλόγα και πάθος, έτσι που το κίνημα πήρε σάρκα και οστά και άρχισε να εξαπλώνεται στο Πωγώνι. Η ευφορία όμως δεν κράτησε πολύ.

Την άνοιξη του ‘36 συλλμβάνεται με το ιδιώνυμο και στέλνεται σε διάφορες φυλακές της χώρας. Εκεί, πέντε χρόνια συναναστροφής με τα πιο αξιόλογα αριστερά στελέχη, βοήθησαν τον Θωμά να ξεσκολίσει τον μαρξισμό και, άνοιξη πάλι, στα 1941, όταν κατέρρευσε το ελληνοαλβανικό μέτωπο, επέστρεψε στην Πωγωνιανή, ξέθαψε το κρυμμένο αρχείο που είχε δημιουργήσει, συγκέντρωσε τα παλιά στελέχη και, εν μέσω της κατοχής, άρχισε τη δράση. Και τι δράση! Πέρα από τον αγώνα εναντίον της δεξιάς και αριστεροί εναντίον αριστερών!

Αγώνας τρισυπόστατος συμπεριλαμβανομένου και του πρωταρχικού. Εναντίον του γερμανοϊταλικού φασισμού.

Το κίνημα αυτό που ονομάστηκε αρχειομαρξιστικό και οι οπαδοί του αρχειομαρξιστές -από ομότιτλο περιοδι κό της Θεσσαλονίκης και από μεταφρά σεις που γίνονταν από το γερμανικό αρχείο του Μαρξ- σύντομα ήρθε σε διάσταση και ρήξη με το άλλο μεγάλο αριστερό κίνημα.

Οι αρχειομαρξιστές διακήρυχναν πως ήταν διεθνιστές και η επανάσταση γι αυτούς είχε διεθνικό χαρακτήρα, ενώ για τους άλλους, που τους ονόμασαν σταλινικούς -αυτοί που τώρα ανήκαν στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ - πίστευαν πως ήταν αντιφασίστες και εθνικοαπελευθερωτές, και στο σημείο αυτό, έλεγαν, συνέπιπταν με τους καπιταλιστές.

Διαφωνούσαν μαζί τους και για την τροπή που είχε πάρει η ρωσική επανάσταση. Για τους αρχειομαρξιστές, μετά την ανταρσία της Κροστάνδης στα 1921, τις σκληρές μεθόδους του κομμουνισμού, τον παροπλισμό των Σοβιέτ, την απόλυτη επιβολή του κράτους και του κόμμα τος στη ζωή των πολιτών, την ανάπτυξη της γραφειοκρατίας, η επανάσταση εκτράπηκε από την αρχική κοιτίδα της και, αυτό που δημιουργήθηκε με τον στα λενινισμό, δεν ήταν πια επανάσταση αλλά το έκτρωμά της! Ο Μαρξ δε μίλησε ποτέ για σφαγές και εξόντωση πληθυσμών. Ετσι οι αρχειομαρξιστές πολεμούσαν σε τρπλό έδαφος. Στο Πωγώνι επικρατούσε ο ΕΛΑΣ, ο ΕΔΕΣ μειοψηφούσε.

Σε διάστημα τριών χρόνων, τούτο το ξεχασμένο σήμερα κίνημα, παρόλες τις απειλές, το κυνηγητό, τις διώξεις ανδρώνονταν, μυούνταν νέα στελέχη, ο αρχηγός, με την ευγλωττία που τον διέκρινε, μύησε πολλά παιδιά του Γυμνασίου της Πωγωνιανής, πολλούς Βορειοηπειρώτες, που έρχονταν και σπούδαζαν σ’ αυτό το σχολειό και όταν αποφοίτησαν, έφυγαν στα χωριά ιούς να διαδώσουν τις νέες ιδέες.

Ο Ηλίας ήταν από τα πρώτα-πρώτα στελέχη, Γύρω από αυτούς; δημιουργόνταν νέοι πυρήνες, οργανώσεις, διαφωτιστές και τέλος βγήκε και η πρώτη τοπική εφημερίδα, σε πολύγραφο, με μεμβράνες της γραφομηχανής της Αγροτικής Τράπεζας Δελβινακίου.

Σε μια από τις πολλές διώξεις ο Ηλίας και η παρέα του απειλήθηκαν από τον στρατιωτικό υπεύθυνο του ΕΛΑΣ, τον καθηγητή από το διπλανό χωριό, το Δολό, τον Σαρίκο Παπαδημητρίου.

• Ακούστε! Καθήστε φρόνιμα! Μπορώ να σας κοντύνω κατά ένα κεφάλι,

Τα χρόνια κυλούν. ο Ηλίαςδουλεύει τώρα σερβιτόρος οτην Αθήνα, στην Φοιτητική Λέσχη. Σκι 1952 οι. δυο ιδεολόγοι και αντίπαλοι συναντούνται. Ο καθηγητής επιμένει στην ορθότητα των απόψεών του. Χωρίζουν.

Τριάντα οχτώ χρόνια αργότερα, στα 1990, η μοίρα ξαναφέρνει αυτά τα δυο πρόσωπα στον ίδιο δρόμο. Οδός Ρήγα Φεραίου.

Η Σοβιετική Ένωση έχει καταρρεύσει. Ο καθηγητής είναι συντετριμμένος. Είχε όμως ήθος. Γονάτισε μπροστά στον Ηλία και ταπεινά ζήτησε συγγνώμη.

• Μπορούσα και να σας σκοτώσω τότε. Είχα τη δύναμη!

Τον Ηλία δεν τον σκότωσαν. Σκότωσαν όμως τον απροσκύνητο αρχηγό τους, τον Θωμά και άλλα 4 στελέχη, αποκεφάλισαν το κίνημα (Γενάρης του 1944) και κυνήγησαν τους οπαδούς. Αν ζούσε ο Θωμάς Παπαδόπουλος, έχω τη γνώμη πως το αριστερό κίνημα στο Πωγώνι και κατ’ επέκταση σε όλη την Ηπειρο, αργότερα, ίσως να είχε λάβει άλλη τροπή.

Ο Ηλίας είχε σταλεί νωρίτερα στην Αλβανία για καλύτερη οργάνωση του κινήματος. Για να μη δίνει υποψίες μπήκε στην υπηρεσία ενός μπέη και από τη θέση αυτή δρούσε και κατεύθυνε τα στελέχη. Τίποτε όμως δεν μένει κρυφό. Ο Λευτέρης Τάλιος, από τους Αγίους Σαράντα, ταγματάρχης στο αλβανικό μέτωπο, πληροφορήθηκε πως υπάρχει φωλιά των αρχειομαρξιστών στη Βόρεια Ηπειρο και ποιος την κατευθύνει.

Τον συνέλαβαν, τον βασάνισαν και τον έριξαν στη φυλακή. Όταν, μετά από εφτά μήνες, τον άφησαν, και επέστρεψε στο χωριό, το κίνημα ήταν αποδεκατισμένο.

Μέσα σ’ ένα κλίμα διώξεων και τρομοκρατίας ο Ηλίας αναγκάστηκε να φύγει για την Αθήνα. Εκεί κατάφερε και έπιασε δουλειά, ως αρτεργάτης, σ’ ένα φούρνο, στον Ταύρο. Ο,τι όμως προσπάθησε να αποφύγει στο χωριό, δεν το γλύτωσε στην Αθήνα.

Ο Ηλίας που προκαλούσε την τύχη του, συνελήφθη στις 19 Οκτωβρίου του 1944 από την ΟΠΛΑ (μυστική οργάνωση - αστυνομία του Κ.Κ.Ε. και του ΕΛΑΣ). Ήταν η εποχή που άρχιζαν τα Δεκεμβριανά.

Τον έκλεισαν σ’ ένα ίδρυμα που είχαν στην κατοχή τους και την ίδια νύχτα τον έσυραν έξω στα χωράφια, για να μην ακούγονται οι φωνές του και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου.

Μισοπεθαμένο, την άλλη μέρα, τον βρήκε ένας συγχωριανός του, ο Ηλίας Τζουλάφης, και τον μετέφερε στο νοσοκομείο. Συνήλθε μετά από οχτώ μέρες. Ο αδερφός του, όταν έμαθε, και ήρθε, λιποθύμησε, σαν είδε απέναντι του ένα σώμα- κουβάρι κατάμπλαβο.

Τον έσωσε όμως ένας γιατρός, που πέρα από την ιατρική του προσφορά, στάθηκε δίπλα του σαν στοργικός πατέρας και του επούλωσε τις πληγές.

Μετά από 35 μέρες μπορούσε να περπατήσει και να μάχεται να αυτοσυντηρηθεί.

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ· επιφυλάσσει πολλές τραγικές φάρσες στους ανθρώπους που νομίζουν ότι μπορούν να την κατευθύνουν.

Μετά τα Δεκεμβριανά και τη Βάρκιζα όλοι γνωρίζουμε, λίγο-πολύ, τί συνέβη σ’ αυτόν τον τόπο.

Οι άνθρωποι που έδειραν τον Ηλία συνελήφθησαν από τους λεγάμενους, τότε, εθνικόφρονες.

Ο Ηλίας πληροφορήθηκε πως τους είχαν κρατούμενους εκεί στον Ταύρο, στο κτήριο του Φριδάκη, όπου στεγάζονταν η Δημαρχία, το αστυνομικό τμήμα και άλλα καταστήματα, κάτω στο βάθος του κτηρίου, σ’ ένα υπόγειο.

Είχε έρθει η ώρα τα όνειρα  να λάβουν εκδίκηση.

Μόλις τελείωσε τη δουλειά του στο φούρνο που εργαζόταν, πήρε δυο καρβέλια ψωμί παραμάσκαλα, που ήταν για κείνους τους χαλεπούς καιρούς η αμοιβή ενός μεροκάματου και ενός βραδιού, και από το διπλανό περίπτερο μια κούτα τσιγάρα.

Ο άνθρωπος των λίγων εφοδίων του Δημοτικού, των φωτεινών δρόμων του μεγάλου Δασκάλου και της καταχτημέ νης πείρας, ο Ηλίας, βγαίνοντας από τη στενή και τεθλιμμένη οδό της θλίψεως και του μαρτυρίου, πορεύτηκε προς φωτεινούς ορίζοντες άλλων καιρών και κόσμων.

Κατέβηκε αργά τα υγρά σκαλιά του υπόγειου, πλησίασε τους βασανιστές του, τούς κοίταξε στα μάτια και μέσα από τα κιγκλίδωμα τούς πρόσφερε τον τίμιο ιδρώτα του, σε αντάλλαγμα για ό,τι. εκείνοι. είχαν πράξει.

Και αυτοί, με κατεβασμένο κεφάλι μη αντέχοντας να τον κοιτάζουν, μη μπορώ ντας να αρθρώσουν λόγο, δέχτηκαν, έτσι βουβά και σιωπηλά την προσφορά, ώσπου ο Ηλίας τους άφησε μόνους με τους συλλογισμούς τους.

Δεν ξέρω σε τι θεό πιστεύει τούτος ο άνθρωπος. Ξέρω πως την εκκλησία την πλησιάζει από τον ...αυλόγυρο! Όμως, πείτε μου, μια τέτοια πράξη, που αγγίζει τα όρια της αγιότητας, γνωρίζετε πολλούς χριστιανούς που 0α την εκτελούσαν;

Ο χριστιανισμός του Ηλία -συγγνώμη, ο μαρξισμός ήθελα να πω!- δεν ήταν μιας δοσμένης στιγμής απόφαση· και συνέχεια και συνέπεια εξακολούθησε να έχει.

Στα δίσεκτα εκείνα χρόνια, στα 1945, του προσφέρεται μοναδική ευκαιρία να αγοράσει ένα κτήμα, εννέα με δέκα στρέμματα, που απλώνονταν από την παραλία των Αγίων Θεοδώρων Κορινθίας και πλησίαζε την εθνική οδό. Αντίτιμο: ένα τσουβάλι αλεύρι!

Ο Ηλίας, αντίθετος όχι μόνο στην εκμετάλλευση αλλά και στο καθεστώς ιδιοκτησίας, για μια ακόμη φορά ξανακλότσησε την τύχη του.

Τον ρωτώ και πάλι αν μετάνιωσε, ύστερα από πενήντα τόσα χρόνια. Και η απάντησή του κοφτή, ίδια πάντα.

• Αλοίμονο. Αν είναι και μετάνιωσα, έχασα τον εαυτό μου!

Είναι οι στίχοι που κάνουν τους ανθρώπους; Είναι οι άνθρωποι που κάνουν τους στίχους;

«Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, / όχι θα ξαναέλεγε». Όμως οι ήρωες του Καβάφη δεν είναι μονοκόμματοι. «Τους καταβάλλει/ εκείνο το όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή τους». Είναι τραγικά πρόσωπα. Το μεγάλο το όχι δε λέγεται ατιμωρητί. Μα τούτος εδώ δεν είναι ο καβαφικός ήρωας με τα ψυχικά συμπλέγματα και τις εσωτερικές συγκρούσεις. Ανατρέπει τους συλλογισμούς του Καβάφη και λέγοντας τό έτοιμο μέσα του «όχι» “πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του”!

Και πεποίθηση του Ηλία είναι πως σοσιαλιστής και ιδιοκτησία δεν συμβιβάζονται. Και ήρθε και πάλι μια άλλη ώρα για του λόγου το αληθές. .

Δώδεκα χρόνια συνέταιρος σε μια Βιοτεχνία ενδυμάτων με τον φίλο του Σπύρο Δερβενιώτη. Χωρίς συμβόλαια, χωρίς “εταιρικό”.

Πάνω στα δώδεκα χρόνια ο φίλος του προδόθηκε από την καρδιά του. Πριν φύγει από αυτό τον κόσμο, σκέφτηκε τον Ηλία. Ήξερε τι αγύριστο κεφάλι είναι. Κάλεσε τον αδερφό του και τη γυναίκα του και τους άφησε εντολή.

• Ξέρω πως αυτός ο βλάκας δεν το ‘χει σκοπό να αποχτήσει ποτέ στέγη. Κοιτάξτε εσείς να του πάρετε ένα σπίτι για την κόρη του.

Σήμερα ο Ηλίας κατοικεί στο σπίτι της κόρης του.

* * *

Kαι το “μπερντάχι” της δεξιάς, τελικά, δεν το γλύτωσε ο ΙΙλίας· Μετά τους πρώτους τον “περιποιήθηκαν δεόντως”, και οι δεύτεροι.

• Της δεξιάς ήταν ...αναμενόμενο! Ήταν, σχεδόν, ...φυσικό, για κείνους τους χρόνους, ομολογεί. Μα αυτό που πλήγωσε την ψυχή μου δεν ήταν το ξύλο της δεξιάς· ήταν το άλλο που προέρχονταν από την ίδια οικογένεια!

* * *

Γνωστός των δυονώ μας βρέθηκε για καιρό στη Θράκη, αγάπησε μια Τουρκάλα. Έτρεξε στον Ηλία, ζήτησε τη συμβουλή του.

• Την αγαπάς βρε; Την αγαπάς αληθινά;
• Έτσι πιστεύω, απάντησε ο άλλος,
• Και γιατί δεν την παντρεύεσαι;
• Ξεχνάς τι μας χωρίζει με τους Τούρκους;
• Όχι τους Τούρκους· τον τύραννο των Τούρκων, απάντησε ο νέος Ρήγας. Με το λαό τους δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε. Και γυρνώντας, τώρα, σε μένα:

-Στο Δημοτικό που πήγαινα είχα ένα δάσκαλο, που έσταζε αφρούς το στόμα του την ώρα της Ιστορίας. Και εγώ, κάθε που τελείωνε το μάθημα, αν τύχαινε και συναντούσα ένα τουρκάκι στο δρόμο μου, το έσπαγα στο ξύλο.

Όταν μεγάλωσα, κατάλαβα πως δεν ήμουν κακός άνθρωπος. Δε μου λες Κυρ- δάσκαλε, ακόμη εσείς έτσι διδάσκετε την Ιστορία;

• «-Πως ήταν οι μέρες που περάσαμε μαζί στο ταξιδι, ΗλΙα";
• Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο! μου τίναξε βαρύγδουπα με την ξάστερη φωνή του, κόβοντας δυο, για να ουμπέσει αυτό που έλεγε μ’ αυτό που  είχε στο νου του. Όταν φθάοαμε στην Αθήνα μου έδωσε το βιβλίο του Τζων Ρήντ με τον πιο πάνω τίτλο, που μέσα σε εξακόσιες συμπυκνωμένες σελίδες περιγράφει την εποποιία των πρώτων ημερών της Οκτωβριανής Επανάστασης.

-Περασμένα μεγαλεία, Ηλία. Τώρα πια σοσιαλιστές...

• -Ακριβώς τώρα. Τώρα είναι η μεγάλη ελπίδα.

-Το πιστεύεις, Ηλία;

• -Απόλυτα. Όπως με βλέπεις και σε βλέπω. Δεν γίνεται αλλιώτικα, αν η ανθρωπότητα δεν θέλει να αυτυκτονήσει! Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Όσα βλέπεις, είναι, της στιγμής, περαστικά. Η ιδέα του σοσιαλισμού δεν χάνεται. Ή χάνεται ο πλανήτης ή αλλάζει μορφή με τον σοσιαλισμό. Και σοσιαλισμός σημαίνει ό,τι γίνεται, να γίνεται προς το συμφέρον των λαών, προς το συμφέρον της ανθρωπότητας.

Γιατί να επιμείνω; Μπορείς να συμφωνείς ή να διαφωνείς μαζί του. Όμως χαίρεσαι τον άνθρωπο που πατάει βαθιά, όπως ο πλάτανος έχει ριζώσει στο χώμα. Δεν είναι στη φύση του να λυγάει· Ξέρει ν’ αντιμετωπίζει βοριάδες και θύελλες όρθιος. Και είπα: Προτού φορέσουμε το μαύρο κράνος, που έλεγε ο Καζαντζάκης, προτού βουλιάξουμε στην ανυπαρξία του χρόνου, να προφθάσω κάτι από αυτό το μονόλιθο, να μη χαθεί ολόκληρος. Να έχουν να διαβάζουν κσι τα παιδιά μας. Έτσι, Ηλία;

Την απάντηση την οσμίζουμαι. Σταρένια ηπειρώτικη:

Ετσι, Κώτσιο!


Χαχα αχχχχ δεν είμαι μόνο εγώ ανορθώγραφος.... και περίεργος στην γραφή....

ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ...

ΕΞ ΕΝΟΣ ΜΗ ΠΟΝΤΙΟΥ.... Αλλά Αιγυπτίου... Έλληνα που ήλθαν οι προπάπποι του να πολεμήσουν αφήνοντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ εκ της Αλεξανδρείας... ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΏΣ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ... ..

Είναι φανερό ότι τελικά οι μόνοι που δεν μας έχει πιάσει ο παροξυσμός της ιστορικής αναπόλησης είμαστε οι Έλληνες της Αιγύπτου. Και λέγω Έλληνες γιατί να λέγονται Ρωμιοί οι Αιγύπτιοι Έλληνες δεν έχω ακούσει. Ίσως να πταίει ότι οι Αλβανοί που την διοικούσαν μας αναγνώριζαν σαν Έλληνες και όχι με τα Οθωμανικά δεδομένα. Αλλά μάλλον και οι ίδιοι δεν αυτοχαρακτηρίζονταν σαν Ρωμιοί.

Στο θέμα μας όμως. Ήταν γενοκτονία οι σφαγές και ο διωγμός των Ποντίων ; Επί τούτου έχουν γραφτεί πολλά πράγματα. Θέτω ευθέως τα ερωτήματα και τα δεδομένα πριν πω την δική μου απάντηση.

Κατά πρώτον η ανάλυση της Ιστορίας είναι ένα σύνθετο γεγονός. Διαβάζοντας πχ πολλά βιβλία πχ του Ισραήλ ανακάλυψα ότι υπάρχουν έδρες στα Πανεπιστήμια τους που αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα. Απόλυτα λογικό. Ο Ιστορικός βάζει κάτω ένα μοντέλο και το αναλύει. Φυσικά έχει από πίσω του άμεσα ή εξ αντανακλάσεως στην καμπούρα του πολιτικές συνιστώσες που στο μοντέλο του εκφράζεται.

Δεύτερο. Στον Πόντο τον Τούρκικο σήμερα δεν υπάρχουν Μουσουλμάνοι Πόντιοι ; Βλέποντας video του YouTube ανακαλύπτει μύρια όσα video όπου άνθρωποι χορεύουν, διασκεδάζουν και μιλούν Ποντιακά.

Τρίτο. Οι ίδιοι οι Πόντιοι βίωσαν τις τρομερές βαρβαρότητες της ανάπτυξης του Τουρκισμού και του Σταλινισμού στην τέως ΕΣΣΔ. Η γνωστή υπόθεσις του πογκρόμ (Τσαρική λέξη που πήγε σούμπιτη στην σταλινική καμαρίλα) όταν χιλιάδες Πόντιοι εξορίστηκαν έχει καταγραφεί στο υποσυνείδητό τους όχι άδικα.

Οι Ποντιακές Ενώσεις, τα σωματεία η ΠΟΕ και όλα τούτα εκτός από πολιτιστικά σωματεία απαιτούν να παίξουν ένα αυτόνομο ρόλο στην Ιστορία και να αυτονομούνται από το Ελληνικό κουβέρνο δημιουργώντας μια α λυτρωτική συνείδηση.

Έτσι ο Ποντιακός κόσμος μαζί με τον προσφυγικό κόσμο της Μικράς Ασίας ξαναέρχονται από καιρό στο προσκήνιο. Αλλά ας θέσουμε το πρόβλημα χωρίς περιστροφές. Θέλουμε να πάρουμε πίσω τα εδάφη τούτα ; Ή να αναγνωριστούν σαν ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ π.χ. των Ποντίων και να ζητήσουμε ηθικά και υλικά οφέλη από τους Τούρκους ; Και ποιους Τούρκους ; Τους Κεμαλιστάς ;

Τους αντί κεμαλιστάς Οθωμανίζοντες του σήμερα ; Και τελικά οι λαοί είναι ΑΙΩΝΙΑ ΣΦΑΓΕΙΣ και το σέρνουν το αδίκημα πενήντα γενεές ; Ή μήπως θέμε να συντηρούμε το όλο ζήτημα για να υπάρχουν και να συντηρούνται διάφορες ιστορικές ηγεσίες των εκπροσώπων των σφαγιασθέντων προσφύγων ;

Και ας μας δείξουν τες πάντων έναν λαό αγνό και άφθαρτο στην γειτονιά μας που πέρασε στο έθνος κράτος χωρίς αίμα πόνο και δάκρυ.... Γιατί το έθνος κράτος ήταν ντε φάκτο η κατάλυση μιας αυτοκρατορίας της Οθωμανικής που σαν αυτοκρατορία είχε σε σχετική ελευθερία τους πληθυσμούς της... Σφάζοντας φυσικά και αυτή κάθε λίγα χρόνια διάφορους...

ΘΕΣΗ

Οι σφαγές των Ποντίων ήταν μια εκδίωξη του Χριστιανικού στοιχείου στην γεωγραφική περιοχή του Πόντου. Είχε πλευρές Γενοκτονίας ; Σε πολλές περιπτώσεις έλαβε ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ και ναι σε τελευταία ανάλυση ΝΑΙ.

Αυτό όμως πέρα από την σπουδαία Ηθική του διάσταση ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΑΡΒΑΡΗ δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς να ζητήσει μια οικονομική απολαβή από τον Τούρκικο λαό. Γιατί τότε θα πάμε σε ένα κυκεώνα τόσα εσύ τόσα εγώ... Άντε βρες άκρη και πάνω από όλα θα ανακινήσει όλη αυτήν την ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ σαπίλα που δημιούργησαν οι εμφανίσεις των εθνών κρατών πάνω στην σαπισμένη Αυτοκρατορία των Οθωμανών.

Εξ' άλλου πρέπει να το τονίσουμε. Ο κίνδυνος ενός νέου πολέμου πάντα υπάρχει στην “Βαλκανική σαλάτα” όπως λεν χαιρέκακα οι Προτεστάντες Βόρειοι.... Θα τους επιβεβαιώσουμε λοιπόν για άλλη μια φορά ; Και δεν μπορώ να το κρύψω... Ποια πρεσβεία κάθε φορά εκφράζει ποιόν ; Γιατί πάνω στο ζήτημα αυτό οι Προτεστάντες επενδύουν και πάντα θέλουν να συντηρούν αυτά τα θέματα....

΄

Το έθνος κράτος ήταν η πηγή όλων των δεινών, που τράβηξαν ΌΛΟΙ οι λαοί της τέως Οθωμανίας. Πηγή που κύλισε πάνω σε ένα σαρακοφαγωμένο σώμα μιας αυτοκρατορίας.

Και ο σταλινισμός ήταν το άλλο γεγονός. Αυτός που πολέμησε όχι μόνο τον Ποντιακό πληθυσμό στην ΕΣΣΔ αλλά και άλλες μειονότητες πχ τους Εβραίους.

Ξέρω ότι δεν είμαι βαθύς γνώστης. Δεν ξέρω πολλά πράγματα από τις σφαγές. Λίγα από δω και εκεί για την ΕΣΣΔ... Δεν είμαι Πόντιος και δεν ξέρω τα έσω ποντιακά... Ένα ξέρω όμως. Ότι πολλά πράγματα γίνονται επικίνδυνα ... Και να πέσουν σε ένα σημείο της ζωής που έχει χυθεί κηροζίνη ... άντε μάζεψε μετά τα αποκαΐδια...

Το απόλυτο για μένα τραγικό γεγονός που πρέπει να φωτίσει τους Πόντιους είναι η καπιταλιστική εθνική ανασυγκρότηση του Ουκρανικού έθνους (για να δούμε τι σόι έθνος είναι...) Και εκεί οι Πόντιοι υποφέρουν γιατί έχω φίλους που μου λεν τι τραβάν στα χωριά και τις πόλεις... Μαριανούπολη, Σεβαστούπολη κλπ Ο θεός του καπιταλισμού και του έθνους κράτους ΘΕΛΕΙ ΑΙΜΑ...

Ο ΑΝΑΞ ΟΘΩΝ Η ΚΥΜΗ Η ΚΟΝΙΣΤΡΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΦΑΓΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΥΣΤΟ .... ΜΕ ΜΕΣΟΝ..... ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΝΤΙΟΘΩΝΙΚΕΣ ...

ΟΙ ΚΟΥΜΙΩΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ « ΠΛΑΚΑΚΙΑ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΘΩΝΙΚΟΎΣ... ΚΑΙ ΡΙΧΝΟΥΝ ΜΕ ΚΡΟΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟΥΣ ΚΑΡΥΣΤΙΝΟΥΣ...

Τω σωτηρίω έτος 1847....

Ενώ το 1841 ο κυρ Βασιλεύς Όθωνας επισκέφθηκε την Κούμην, φαίνεται ότι τον έπιασε ξανά μια ρομαντική ταξιδιωτική επιθυμία και σε τρία έτη ξαναφτάνει σην ωραία μας Κούμην...

Λαός τον επεφύμησε και εις τας δύο περιπτώσεις. Ο μεν Κυρ Όθωνας συνοδεύονταν υπό του ιατρού Ρέζερ, του Καρατάσσου, Μαυρομιχάλη και από άλλη κουστωδία. Η δέ Αμαλία από τας ευγενείς δεσποίνας Βυζαντίου και Μαυρομιχάλη.

Φυσικά δεν είναι μόνο η ωραία φύσις άτινα έκανε τους κυρ Βασιλιάδες να κάνουν τις τσάρκες τους. Ήταν ότι η Κούμη είχε πολλά ορυκτά (λιγνίτας) και στα μάτια της Βαυαροκρατίας ήταν έν Ελντοράντο της Ελλάδος... Εκεί ήταν ο κυρ Έβερτ, ο κυρ Φιξ και άλλοι σκαπανείς του λιγνίτου... Ήθελε το λοιπόν να δει τα πατριωτάκια τους να πάει να πιεί μια μπυρίτσα (λέγεται ότι μπυροπαραγωγή υπήρχε εις εν χωρίον επωνομαζόμενο Μαλετιάνους... μπορεί και όχι που να θυμάμαι...)

Δεν πέρασαν όμως έτη πολλά δηλαδή σιμά 3 και τα αντιθωνικά ευρίσκονταν σε φουλ κατάσταση... Ο Νικόλαος Κριεζώτης (έχουμε ράματα καλά για το αγόρι αυτό που μας πήρε μια Κουμιότισα γυναίκα....) ήδη κινάει στάση κατά της Βασιλείας. Η Κούμη ηγέρθη δια μέσω του Δημάρχου της  Προσεχώρησε στο ρεύμα το Αντιοθωνικό.... Ο κυρ Τρίμης, που έχει ένα βιβλίο εκδοθέν πολύ παλαιά... που από κει εμπνεύστηκα το παρών κείμενο λέγει ότι προσχώρησε στα αντιοθωνικά επειδή την Κούμη την καταπίεζε η Χαλκίδα... Ποιός ξέρει... Εγώ ξέροντας και τα μετέπειτα ξέρω ότι ένας τέτοιος διχασμός υπήρξε και μετά το 1900 όπου υπήρχαν Βασιλικές και Βενιζελικές συνοικίες με συλλαλητήρια και άλλα που δεν είναι του παρόντος...

Λοιπόν σαν το μαθαίνει η Βαυαροκρατία στέλνει τον  κυρ Γρίβα Γαρδικιώτη εναντίον της Κούμης... Ο Τρίμης τον αναφέρει υποτιμητικά... Δηλαδίς γράφει... «ανήρ ουχί υψηλών αισθημάτων». Ο Γρίβας κινάει κατά της Κούμης και στρατοπεδεύει στο ωραίο χωριό «Κονίστραις» ως το λέει. Ο φόβος να υπάρξει μεγάλη καταστολή φαίνεται ότι είναι μέγας...

Έτσι πάνε στις Κονίστρες οι προύχοντες και πρόκριτοι της Κούμης. Συναντάνε τον Γρίβα του λεν ότι ο Δήμαρχος έκανε κουτσουκέλα .... και τον περικαλλούν «ευγενικά» να πάει καλιά του....

Φεύγει ο κυρ Γρίβας και του χρόνου !!!!!!!! δια μαγείας και κατά μήνα Φεβρουάριο του 1848 με βασιλικό διάταγμα πρωτεύουσα  της επαρχίας Καρυστίας πλέον είναι η Κούμη και παύετε η Κάρυστος...

Είναι φανερόν ότι στις Κονίστρες οι προύχοντες θα φέραν μπακλαβά Κουμιότικο και φοντάν με παρά μπόλικο.... Εξ άλλου και ο βασιλιάς μας έκανε πρωτευουσιάνους με αντάλλαγμα το σκάψιμο πανταχόθεν...

Αυτό ήταν λοιπόν το «πλακάκι». Ο καημένος ο κυρ Δήμαρχος θα έπαθε φυσικά την πλάκα του όταν τον πούλησαν οι προεστοί... Σιγά τα ωά....

Ως γνωστόν ο Όθων πήγε στα πάτρια εδάφη της Βαυαρίας και ανέλαβε Άναξ ο Γεώργιος ο Α. Το 1863 κίνησε και δαύτος κατά Κούμη μεριά μένοντας στο σπίτι του δημάρχου Γ. Μαρίνου... Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία....

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΤΡΙΜΗ ΠΟΥ ΔΙΕΣΩΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΗΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

 Έχουμε μαζεμένα ωραία καλούδια για την Κούμη.... περιμέντε μόρτες...

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ ΣΤΑ 1940....

Επειδή βαρεθήκαμε την πολιτική λιγουλάκι και ένεκα του γεγονότος ότι αυτοχαρακτηριζόμαστε ως κολλημένοι σε δαύτην, τον τελευταίο καιρό, θα πούμε μια δύο κουβέντες δια την Κύμη Ευβοίας κατά τα 1940...

Πριν τον πόλεμο δηλαδίς ο ΕΛΙΑ είχε μερικές ωραίες φωτό που δημοσιεύω δια πάσα σκέψη...

αυτός ο τύπος σπιτιών... πάει... γκρεμίστηκαν και είναι πλέον λουσάτα... βλέπεις κλείσαν τα ορυχεία... έμειναν οι ναυτικοί με το χρήμα...

Αναπολώ την ωραία παλαιά αρχιτεκτονική και φύση του Χωνευτικού... Πλέον είναι ένα .... τες πάντων...

χμ... η Κυριούλα τις έβλεπε τις κινηματογραφικές της ταινίες... μια κούκλα

τι νάζι... τι σκέρτσο...

Τι υπέροχες φωτό. Η νεαρά και ο νεαρός (άντε βρες τι στο διάσκο ήταν) πήγαν σε ούλες τις ωραίες τοποθεσίες της Κούμης που ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ είναι σχεδόν ίδιες... Το μόνο που άλλαξε είναι ότι τα κτήματα ΠΑΡΑΤΗΘΗΚΑΝ και έχουν γίνει λόγγοι και ρουμάνια (έτσι τα λέμε στην Κούμη)... Έτσι οι όμορφοι άνθρωποι αυτοί (ταξιδιώτες... για ντόπιοι;) παραμένουν εκεί δα πάνω με τις ωραίες αναμνήσεις τους και εμείς μπορούμε να πούμε.... ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ που 'χε τότε η Κούμη;

1977.... Αμπελόκηποι Γκύζη... Στιγμές αντιφασιστικού αγώνα..... Το ΔΕΚΑΤΟ και το ΤΡΙΤΟ λύκειο στην πρωτοπορία... Η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ στην πρώτη γραμμή

Ο αγώνας ενάντια στην γνωστή (για τότε) φασιστοφωλιά των Αμπελοκήπων είχε προσλάβει Ηρωικές στιγμές. Οι συμμορίες των Ναζιστών παρενοχλούσαν συνεχώς τους δημοκράτες μαθητές. Θυμάμαι στο πάρκο εμπρός από το ΔΕΚΑΤΟ ερχόντουσαν λεφούσια φασιστών και μας επιτίθοντο. Η ΠΑΜΚ Γκύζη, στην οποία είχα την τιμή να συμμετάσχω και την ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ήταν στην πρώτη γραμμή ενάντια στους φασίστες μαζί με όλους τους άλλους αγωνιστάς εκείνης της εποχής.

Σαν μικρό παιδί που ήμουν είχα αποχωρήσει από την ΠΑΜΚ Γκύζη γιατί το ΠΑΣΟΚ την κατάγγειλε ... ούτε που θυμάμαι πια. Με είχαν αποτραβήξει στην ΠΑΜΚ Αμπελοκήπων .... Ένα νερόβραστο άκακο συνοθύλευμα από μικρά αγόρια και κορίτσια.... Ήμουν τότε στα κάργα μου τα σοσιαλδημοκρατικά. Σύχναζα στην ΑΙΧΜΗ το βιβλιοπωλείο .... κάτω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ... Έψαχνα για Κάουτσκυ, ονειρευόμουν μια σοσιαλδημοκρατική εξέλιξη... Μέχρι που μου έριξε αργότερα ο "μικρός" ο Λαλιώτης μια διαγραφή ξεγυρισμένη ένεκα ψήφου λευκής και συνήλθα... Τες πάντων... Ένας από τους ηγέτες της ΠΑΜΚ Γκύζης για μένα ο ΦΥΣΙΚΟΣ ηγέτης της θυμάται και αναδημοσιεύω, τάχιστα.

Σημείωση. Σαν όνειρο θυμάμαι τον Δημήτρη ... Πρέπει να πουλήσαμε κάποτε μαζί τον ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ την εφημερίδα της ΠΑΜΚ σε ένα δύο σχολεία... Εμένα το βίτσιο μου ήταν να πουλάω μόνος εφημερίδα στο 11ο Θηλέων στο Μαράσλειο... Τι ηρωικές εποχές.


http://emoytoyidioy.blogspot.gr/2015/09/blog-post_18.html?showComment=1443695012803#c1130714989182734755

Παρασκευή, 18 Σεπτεμβρίου 2015

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ

Η παρακάτω ιστορική αναφορά είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, δολοφονημένου άναντρα από την εγκληματική ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή, πριν από δύο χρόνια. Σε δύο μέρες η σπείρα του Μιχαλολιάκου θα ζητήσει ψήφο στα πλαίσια μιας δημοκρατίας που την περιγελά και την ευτελίζει. Όποιος ανταποκριθεί στο κάλεσμα της κόλασης έχει ευθύνη.

Την Τρίτη, 10 Μάη του 1977 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ "Μαθητική Αντιπληροφόρηση". Σαν Εκδότης-Διευθυντής της εφημερίδας δηλώνεται ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Το κύριο άρθρο έχει τίτλο "Η σημερινή κατάσταση του μαθητικού κινήματος και τα καθήκοντά μας". Η εφημερίδα εστιάζει σε δύο καθήκοντα : 1. Ανέβασμα του επίπεδου της συνδικαλιστικής δουλειάς μέσα στα σχολεία. 2. Αντιμετώπιση των φασιστικών προκλήσεων.

Στη σελίδα 3, μεγάλο άρθρο έχει τίτλο "Αντιφασιστικές επιτροπές-Θώρακας κατά του παρακράτους". Στο άρθρο αυτό αφού γίνεται αναφορά σε συγκεκριμένες ομάδες φασιστών που έκαναν επιθέσεις σε μαθητές, προτείνεται 1. να ξεκινήσει μια διαφωτιστική καμπάνια ενάντια στη φασιστική απειλή, 2. να απομονωθούν τα επικίνδυνα φασιστικά στοιχεία στα σχολεία, 3. να προστατευτούν οι δημοκράτες μαθητές όταν δέχονται προκλήσεις από τους φασίστες. Η εφημερίδα προτείνει την δημιουργία πλατιάς αντιφασιστικής επιτροπής στην περιοχή Γκύζη-Αμπελοκήπων από όλες τις προοδευτικές μαθητικές παρατάξεις.

Στο κάλεσμα της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ και της εφημερίδας "Αντιπληροφόρηση" για δημοκρατική-αντιφασιστική συνεργασία ανταποκρίθηκε θετικά μόνο η οργάνωση Π.Μ.Σ.Π., η ιδέα προχώρησε και αναλήφθηκαν κάποιες πρωτοβουλίες και δράσεις στην περιοχή.

Το φύλλο της "Αντιπληροφόρησης" υπάρχει και είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.