"ΤΑ 40 ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" μια εξαίρετος ποιητική συλλογή που διάβασα...

Η ποιητική συλλογή "ΤΑ 40 ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" της Δάφνης Χρονοπούλου που εξεδόθη εκ του εκδοτικού οίκου ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ αποτέλεσε ένα δύσκολο στοίχημα δια εμέ.

Θα πω όμως εκ των προτέρων ότι ποιητής ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ και κρίσεις περί ποιήσεως δεν κάνω. Θέλω να πω δύο λόγια όμως απλά και σταράτα. Να πω εδώ, επί τη ευκαιρία, ότι αυτοί οι κριτικοί της ποιήσεως και της λογοτεχνίας γεννούν τέτοια πράγματα που απορώ καμιά φορά με τους ποιητές...  Όταν θα ακούν το ραπόρτο ανάλυση του κριτικού δεν θα λεν μέσα τους "γαμώτο εγώ τα εννοούσα όλα αυτά"...

"Ή πιες ή φύγε απ' αυτό το πανηγύρι.
  Άμα δε θέλεις άλλο ένα ποτήρι
  κάνε το βήμα
  πες το όχι στη ζωή....

  και καταλήγει η ποιήτρια

  .... Γιατί αν δεν πίνεις δε θα καταφέρεις
       ως το πρωί τους μεθυσμένους να υποφέρεις."

Όταν μια ποιητική συλλογή ξεκινά με τέτοια δύναμη πυρός καταλαβαίνεις ότι κάθε γραμμή είναι καταιγιστική.  Εγώ έμεινα άναυδος. Το ένα ποίημα αλληλομπλέκονταν και εμφανώς υπάρχει μια διαλεκτική σχέση ανάμεσα στον θάνατο και στην ζωή, ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΣΑΦΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ του τέλους μας. Τέλος πνευματικό, ερωτικό, φυσιολογικό τέλος.

Η διαλεκτικότητα της ποιητικής αυτής συλλογής (την οποία την βλέπω αποκομμένη αντικειμενικά διότι δεν έχω μπανίσει τις προηγούμενες) ανάμεσα στην χαρά, την θλίψη, την ζωή, τον θάνατο, την φροϋδική ψυχανάλυση και τα πονεμένα σημεία της ύπαρξης μας είναι σε ρυθμό πολυβόλου στις σελίδες.

ΤΟ ΔΩΡΟ

"Αυτός που αγαπώ
μου χτίζει ένα τάφο.
Γι΄ αυτό τον αγαπώ.

Δε θα το ξαναπώ
μα εδώ ακριβώς που γράφω
θα έχω ένα τάφο.
Γι' αυτό τον αγαπώ.

Έτσι τελειώνει αυτή η ποιητική συλλογή και ανοίγει μια ολάκερη πάρλα με το είναι μας. Ζωή, θάνατος, αλκοόλ, ουσίες πνευματικές, ουσίες πάσης φύσεως, έρως, ασθένειες, θάνατος  ζωή... Τι θέλω να πω... ΑΥΤΗ Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ δεν είναι για να την διαβάσεις να την χώσεις στην βιβλιοθήκη σου και πάπαλα. Είναι να γυρίζεις εκείθε. Και αν αγανακτήσεις με το απροσδιόριστο με την έλλειψη θέσης και δόγματος στέρεας δηλαδή γήινης ύλης ΓΡΑΦΤΟ ΣΤΑ ΠΑΛΑΙΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ  ΣΟΥ και άσε τον εαυτό σου να χαθείς στο απροσδιόριστο. Αφήσου στα χρώματα, τα αισθήματα το χάος. ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ....

Με λίγα λόγια τι προτείνω. Να πας να αγοράσεις δύο αντίτυπα. Το ένα βάλτο στην βιβλιοθήκη σου και το άλλο βάλτο εκεί κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού. Και κάθε μια βδομάδα διάβαζε ένα ποίημα. Και έχε πάντα δίπλα σου ένα ποτί για να φεύγεις...



ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΟΥ ΘΕΜΑΤΑ...

Αυτήν την ποιητική συλλογή από την μέρα που την αγόρασα εκ του ΦΑΡΦΟΥΛΑ ήταν στην τσάντα μου σε κατάσταση παρανομίας... Ζώντας στο χάος του ΘΑΝΑΤΟΥ την διάβαζα κρυφίως. Είναι μια ποιητική συλλογή που ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΑ ΜΕΓΑΛΟΦΩΝΑ. Άρα σαν να μην την έχω διαβάσει ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ...

Και η χεσμένη η γκαντεμιά την ημέρα της παρουσίασης εις το ωραίο καφέ εκ του "κακού" με φώναξαν να πάω να την δω... Μετά από ενάμιση χρόνο... Και άκουσα  το ένα τρίτο... Γκαντεμοκατάσταση... Γκαντεμογαμόσαυρος ο ομιχλώδης εν μέσω θέρους... Δεν πειράζει όμως είμαι σίγουρος ότι η Δάφνη ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ... Εγώ πάντως δύο ημέρες τώρα δεν περνάω από τα στέκια γιατί ντρέπομαι που έφυγα στην μέση της Διονυσιακής μέθεξης...

Ξέρει όμως πόσο βαθιά την εκτιμώ...