Η ζωή στην ΚΥΜΗ πριν υπάρξει η ΔΕΗ.... Αγώνας για τα παιδιά μας.... για το αύριο του τόπου αυτού...

Η ώρα είναι έντεκα. Γύρω από την σόμπα με τα καυσόξυλα η γιαγιά ετοιμάζει την λάμπα πετρελαίου. Το κρύο στην Κύμη είναι φέτος δαιμονισμένο. Η σόμπα έχει πυρακτωθεί, αφού όλο την ταΐζουμε ξύλα.

Η ηλεκτρική λάμπα στην μέση του δωματίου σταματά μια φορά. Αμέσως επανέρχεται. Η γιαγιά η Μαριγούλα λέει στα παιδιά της. Μια φορά.... Βγαίνει στην αυλή ανάβει την λάμπα πετρελαίου, για να μην βρωμάει το σπιτικό. Ξαναμπαίνει και ξαφνικά η ηλεκτρική λάμπα σβήνει άλλη μια φορά και επανέρχεται το ηλεκτρικό. Μονολογεί φωναχτά. Δεύτερη φορά. Με βήμα σβέλτο κλείνει τον διακόπτη του ραδιοφώνου. Η φωνή των Αθηνών τερματίζεται. Ο παππούς ο Μανώλης στο τελείωμα της πασιέτζας ρίχνει μια δυνατή βρισιά. Άει στον κόρακα... Ύψιστη βρισιά... Κάνει τον σταυρό του ΠΑΝΤΑ ΌΡΘΙΟΣ και κάθεται παίρνοντας στα χέρια του τον ΆΣΣΟ ΣΚΕΤΟ... Ανάβει τσιγάρο και ξαφνικά το σπίτι δεν έχει καθόλου ηλεκτρικό. Το φως πλέον είναι από την λάμπα πετρελαίου....

Απέναντι από το δημοτικό σχολείο ο νυχτερινός υπεύθυνος της Ηλεκτρικής Εταιρίας μανταλώνει την πόρτα. Παίρνει το φανάρι δρόμου και παίρνει τον βροχερό και παγωμένο δρόμο για το σπίτι.... Στο εργοστάσιο (άγνωστο ακόμα που ήταν) η νυχτερινή βάρδια μην έχοντας τον νταλκά να φωταγωγήσει όλη την Κούμη καταπιάνεται να φτιάξει την χτεσινή καταστροφή ενός πυκνωτή. Ο προϊστάμενος ουρλιάζει... Άντε να προλάβουμε αύριο να δώσουμε ρεύμα.... Αγάντα.... ¨Ηδη έξω ένα αυτοκίνητο φτάνει με φοβερό θόρυβο και μπαίνει στο εργοστάσιο. Είναι ο ιδιοκτήτης του μύλου ο Σταματίου στην παραλία της Κύμης. Είχε κλείσει τον μύλο και ανεβαίνοντας για το σπίτι πέρασε από την ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ.... Βλέπει τον Κωσταντή, τον προϊστάμενο και τον ρωτά δήθεν αδιάφορα.... Βρε Κώτσο, αύριο θα έχουμε όλη μέρα ρεύμα ; Τι να σου πω, προσπαθούν τα παιδιά.... Κοίτα αποκρίνεται ο εργοστασιάρχης χάνοντας την ψυχραιμία του.... Έχω ρήτρα εγώ... θα πάθω συφορά... Κόλπος θα μου έλθει..... Να έχεις τα παιδάκια σου τυχερά κάνε ότι μπορείς... Καλή βάρδια.... Αχ Κώτσο.... Είναι και η ΜΙSKO που θα μας πάρει όλη την δουλειά....

Τα παιδιά στο σπιτικό κοιμούνται.... Μόνο ο Αντώνης ξενυχτά γιατί πρέπει να παραδώσει στην Τράπεζα Αθηνών πλήρη τα λογιστικά... Μόνος με συντροφιά τα ροχαλητά και την λάμπα πετρελαίου...

ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς

 

 

Αυτή ήταν η αληθινή ιστορία όπως μου την διηγήθηκε η γιαγιά μου η Μαριγούλα κι η μάνα μου, συγχωρεμένες και οι δύο.... ΠΡΙΝ την ΔΕΗ..... Η πάσα αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι χρονολογίες... Σίγουρα μετά τον πόλεμο...

Ας ευχηθούμε οι αγώνες μας να δώσουν ένα αύριο για τα παιδιά μας (τα παιδιά όλων των Ελλήνων) όπου να έχουν όλοι ρεύμα με ενιαία ΔΕΗ για να μπορέσουμε να σάξουμε μια νέα χώρα.... ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ και ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ...



ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ...




ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ.....