Ο Αρχιμανδρίτης και Γραμματεύς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας είναι ΦΑΡΟΣ για την τιμή των ΜΑΝΑΔΩΝ μας των ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ, ΠΛΥΣΤΡΩΝ, ΘΥΡΩΡΩΝ, ΔΟΥΛΙΚΩΝ ΣΤΑ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ.....

 «Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κι ανίψι καθαριστριών. Ελαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην “αργία” της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κι εμάς, να μαγειρέψει ένα πιάτο ζεστό φαγητό, να πλύνει, να απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί. Αυτή η μάνα μου!

Αυτές οι Περιστεριώτισσες, οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικιές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν “παραδουλεύτρες”, όπως τις έλεγαν οι “Κυρίες”, για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματό τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι. Και οι περισσότεροι γίναμε!

Κι όταν επέστρεφε η μάνα απ΄ τη δουλεία, έχοντας μέσα στην τσάντα της τη βρεγμένη της ρόμπα που φορούσε όταν σφουγγάριζε με τα γόνατα τα πατώματα, μικρός εγώ, πολύ μικρός, τη ρώταγα με αγωνία:

- Μαμά, τι μου έφερες;

- “Κούραση, παιδί μου”, η απάντησή της. “Κούραση”.

Μεγαλώσαμε με τα ρούχα που έδιναν οι “Κυρίες” στη μάνα μας για ψυχικό. Δικό μας ρούχο δεν είχαμε. Αποφόρια. Μ’ αυτά ντυνόμασταν. Μανάδες ηρωίδες!

Σ’ αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός. Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι “μπράβοι” των 500 ευρώ. Αντί να φιλήσουν το χέρι τους, τις έστειλαν στα νοσοκομεία.

Αυτοί που σκότωσαν τον “αδελφό” μας και το “παιδί” μας, τον Γρηγορόπουλο,

αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους ναζιστές, σάρκα από τη σάρκα τους,

αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες, για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός,

αυτοί που εκδίδουν πόρνες, για να μαζεύουν τα ποσοστά,

αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες,

αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες,

αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά. Οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδοση το “μέρισμά τους” τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας.

Σ’ όλα αυτά τα ανθρωπάρια, με τους γυμνασμένους μυς και το ελάχιστο μυαλό, που με τη στάση και τη συμπεριφορά τους έφτυσαν τις ίδιες τις μανάδες τους, γυρίζω την πλάτη.
 Σκληραίνω την καρδιά μου.

Δεν τους ευλογώ πια. Δεν μου βγαίνει.

Δεν έχω ευχή για αυτούς.

Ολοι αυτοί, θα με βρουν μπροστά τους, στον αγώνα.

Φωνάζω δυνατά: Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους, λαέ του Θεού, πριν να είναι αργά»…





Με βαθιά ειλικρινή συγκίνηση αναδημοσίευσα την επιστολή του Αρχιμανδρίτη και Γραμματέα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας...Βασίλειου Βαρβέλη...την πήρα από ένα μπλογκ που λέγετε ΒΑΘΥ ΠΡΑΣΙΝΟ... νομίζω...




Γιατί με την Αλεξάνδρεια με συνδέουν δεσμοί παράδοσης... Από εκεί ξεκίνησε η Βενιζελική φαμίλια μου παρατώντας εργοστάσιο και περιουσία με ένα μπαπόρο για να πολεμήσει ο παππούς υπέρ της χώρας αυτής...


Γιατί ο Αρχιμανδρίτης αυτός ΜΙΛΗΣΕ σε κάθε κύτταρο της καρδιάς μου... Γιατί και η δική μου μάνα ήταν στην δεκαετία του 60 καθαρίστρια.... Εύχομαι ο Αρχιμανδρίτης αυτός να γίνει ο επόμενος Πάπας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και να βοηθήσει στην ενότητα του Ελληνισμού εκεί κάτω δηλαδή με απλά λόγια να αγωνιστεί για την ενότητα με τους Κόπτας...


Κύριε Αρχιμανδρίτη... Η μάνα μου καθάρισε όλες τις τότε Κυρίες, έπλυνε όλα τα άπλυτα τους, ξενύχταγε για να μεγαλώσουν τα παιδάκια τους σαν νυχτερινή στο προσκεφάλι τους... Ήταν πάντα στις δεξιώσεις τους απίκο, φέρνοντάς μου ξημερώματα λιχουδιές που πολλοί δεν έχουν ακόμα δοκιμάσει... Αλλά αυτό που πάντα ζήταγα στις πέντε τα ξημερώματα ήταν το ΧΑΔΙ της τίμιας εργάτριας και μιας μάνας που ΈΚΑΝΕ ΤΙΜΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να μεγαλώσει δύο παιδιά.  Ξεριζωμένη από την καταστροφή της οικονομικής κρίσης του 50 ήλθε στην Αθήνα... Εκτός τούτο για να πάψουν οι μπηχτές από τους χίτες εκεί στο χωριό που μας κατηγορούσαν σαν συνοδοιπόρους...

Η Ορθοδοξία μας στάθηκε κατά καιρούς κοντά μας... Εδώ στις ψυχές μας δεν κυλάει αίμα ΦΡΑΓΚΙΚΟ.... Ρέει αίμα ποτισμένο στον αγώνα για ζωή και αγώνα για μια ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Εσείς μένετε κοντά στου μεγάλους Προφήτες τους Ησαΐα, Μαλαχία, Ιεζεκηήλ, ΔευτεροΗσαία, τον Αμώς κλπ Αισθάνομαι ότι κάθε κύτταρο σας φλέγεται ενάντια σε αυτούς που δεν ανήκουν στο πλήρωμα της εκκλησίας... έστω και αν το σφετερίζονται... Η μόνη εσωτερική γαλήνη είναι αυτή που έχετε στην καρδιά σας και αυτήν να εμπιστευτείτε Εγώ σαν παιδί βιοπαλαιστών ΔΕΝ ΜΟΡΦΩΘΗΚΑ και οι λέξεις δεν είναι σωστές.... Όλα είναι γεμάτα λάθη... Αλλά τα ροζιασμένα χέρια, τα κατακόκκινα από τις χλωρίνες, τις παρκετίνες, τα γόνατα τα γεμάτα πόνους από το σκύψιμο στα ΠΑΡΚΕ των κυριών..... τα έχω μέσα στην καρδιά μου...

Αρχιμανδρίτη μου... Αν σας είχα κοντά μου θα σας φύλαγα ΕΥΛΑΒΙΚΑ το χέρι σας... Γιατί επί τέλους ένας ΄Άνθρωπος με Α κεφαλαίο μίλησε με θάρρος εκ μέρους μας.... Εκ μέρους όλων αυτών που είχαν μάνες παραδουλεύτρες, καθαρίστριες, δούλες στα αρχοντικά,, πλύστρες, θυρωρίνες..ή πατέρα θυρωρό...

Ευχόμαστε τα καλύτερα.... Η επιστολή σας είναι παρακαταθήκη ΑΛΗΘΕΙΑΣ.... Είναι κομμάτι της ψυχής μας.... ΓΙΑΤΙ ΔΟΞΑΖΕΤΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΣΕΣ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ.....

ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΤΙΜΑΤΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΠΟΥ ΤΑ ΦΥΛΑΜΕ ΙΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΠΑΞΙΜΑΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ....



Είμαι τέλος συγκινημένος γιατί πχ στους αγώνες των πλατειών αγωνιστήκαμε χέρι χέρι, μαντήλι το μαντήλι μπας και σώσουμε κάτι από την αναπνοή μας από τους τόνους δακρυγόνων..... γιατί ήμασταν μαζί με ανθρώπους της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου αλλά και τους ανθρώπους του Παλαιού ημερολογίου.... Με την επιστολή σας χαιρετίζω τις ηρωίδες που συνάντησα στην Μητροπόλεως που με τις εικόνες στο χέρι και με τα μαντήλια στο κεφάλι αγωνίστηκαν με τον δικό τους τρόπο για να ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ....


Ελπίζουμε μόνο να μείνετε πιστός στους ΦΤΩΧΟΥΣ, τους ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΥΣ .... ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ....