Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΤΙΝΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ

Η σύζηγος μου είπε "με ότι καταπιάνεται κανείς ο χρόνος του τα επιστρέφει διπλά".

Έτσι το αρχικό χόμπυ για τους την εφημερίδα των αρχειομαρξιστών που έπεσε "τυχαία" στα χέρια μου με "κατατρέχει" και από παντού ξεπηδούν νέες δακτυλογραφήσεις, νέες αφηγήσεις. Έτσι ούτε είχα παρατηρήσει μια εφημερίδα που είχε πρωτοσέλιδο την κηδεία της καπνεργάτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου. Οπότε νέα δακτυλογράφηση μου ξαναέπεσε....

Έχω ήδη δημοσιεύσει http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post_12.html και επίσης http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post_22.html κείμενα για αυτήν την επαναστάτρια που παραμένει άγνωστη για τον κόσμο...

Εργάτρια βλέπεις, αρχειομαρξίστρια... Για την δραπέτευσή της διάβασα και στο βιβλίο του ΓΚΙΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΗ "ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ" από το scribd αλλά ο κος συγγραφεύς δεν γνώριζε πολλά και η αναφορά στην εργάτρια Εμμανουηλίδου είναι τιμητική μεν και μπράβο στον συγγραφέα αλλά δεν βοηθά και πολύ.....

 Το "χόμπυ" μου πλέον έγινε θεριό και με κυνηγά. Και μάλιστα επιτακτικά ζητά μερτικό καθημερινό. Λες και είμαι κανένας ιστορικός. Απλός εργάτης είμαι...

Την παρούσα δακτυλογράφηση την αφιερώνω στην κα Π......

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΤΡΙΤΗ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1933 πρώτη σελίδα πρωτοσέλιδα

 Η ΚΑΤΙΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ ΠΕΘΑΝΕ

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΝΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΥΚΝΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Η Εμμανουηλίδου πέθανε! Η είδηση αυτή διαδόθηκε χθες το πρωί, ξαφνικά, από στόμα σε στόμα μέσα σε εκατοντάδες εργάτες, που είχαν άσβυστη ακόμα την ανάμνηση της ηρωικής δραπέτευσής της. Και μέσα σε λίγες ώρες, χωρίς να κυκλοφορήσουν προκηρύξεις, χωρίς ν’ αναγραφεί σε καμιά εφημερίδα η είδηση, πάνω από 500 εργάτες βρέθηκαν στο πόδι στις 5 το απόγευμα, στο Α’ Νεκροταφείο, περιμένοντας ανυπόμονοι και βαθιά συγκινημένοι, το σωρό της συντρόφισας.

Κι όταν έφτασε τέσερις εργάτες πήραν το φέρετρο στα χέρια τους και μεσ’ απ’ το στόμα των εκατοντάδων εργατών που είχαν συγκεντρωθεί ξεπήδησε αυθόρμητα, δυνατά το πένθιμο εμβατήριο.

Και τραγουδώντας το «Επέσατε θύματ’ αδέλφια εσείς» προχώρησε η συνοδεία μεσ’ απ’ τους τάφους προς την τελευταία κατοικία της ηρωικής επαναστάτριας. Ο αντίλαλος του πένθιμου εμβατηρίου ξεσήκωσε τους εργάτες και τους φτωχούς κατοίκους των γύρω από το νεκροταφείο συνοικιών, που άλλοι συγκεντρώθηκαν στους γύρω λοφίσκους και άλλοι έτρεξαν για να παρακολουθήσουν την κηδεία.

Μπροστά στον τάφο της συντρόφισας συγκεντρώθηκαν όλοι οι εργάτες και ο σύντροφος Γ. Βιτσώρης μέσα σε βαθιά σιωπή μίλλησε για τη ζωή και τη δράση της ηρωικής επαναστάτριας, που η βαριά καταπίεση και τρομοκρατία της τάξης των εκμεταλλευτών σακάτεψε και άρπαξε με’ απ’ τις γραμμές των Μπολσεβίκων Λενινιστών και κάλλεσε τους εργάτες να ορκιστούν εκδίκηση ενάντια στο καθεστώς των εκμεταλλευτών και των δολοφόνων.

Μια δυνατή, βγαλμένη βαθιά απ’ τα στήθη όλων κραυγή αντήχησε΄

-Εκδίκηση στους δολοφόνους! Και οι γροθιές όλων υψώθηκαν σφιγμένες.

Ύστερα η σ. Γ. Δεληγιάννη εκ μέρους του γυναικείου τμήματος της Οργάνωσης μίλησε για το φωτεινό παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας, που δίνει η ζωή και η δράση της ηρωικής συντρόφισας, που αγωνίστηκε κάτω απ’ τη σημαία της Οργάνωσης των Μπολσεβίκων Λενινιστών και της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης σαν πιστός στρατιώτης και κάλεσε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες ν’ αγωνιστούν πάνου στο δρόμο που τράβηξε εκείνη.

Με το τραγούδι της Κόκκινης Σημαίας, η ηρωική, η αλησμόνητη συντρόφισσά μας κατέβηκε στην τελευταία της κατοικία και οι εργάτες σε ομάδες πυκνές και συζητώντας για τη ζωή της επαναστάτριας  που έφυγε κατέβηκαν στα γραφεία της Π.Ε.Σ, όπου ένας σύντροφος τους μίλησε τονίζοντας ότι η απώλεια μιας επαναστάτριας που ενσάρκωνε τις επαναστατικές αρετές, που διαμόρφωσε ο αρχειομαρξισμός, επιβάλλει στους εργάτες που πιστεύουν στη γραμμή του να πυνκνώσουν τις γραμμές της Οργάνωσής μας, συμπληρώνοντας το κενό που δημιουργείται.

Άλλο άρθρο

ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΘΥΣΙΩΝ

Ο αιματοβαμένος καπιταλισμός, με τα εξοντωτικά μέσα που διαθέτει στέρησε το προλεταριάτο από μια αδάμαστη και ακατάβλητη αγωνίστρια των συμφερόντων του. Οι φυλακίσεις, οι ξυλοδαρμοί, η υπερκόπωση, οι στερήσεις προπαρασκεύασαν το έδαφος για να φέρει το θάνατο η τρομερότερη αρρώστεια.

Πέθανε μια επαναστάτρια που άφησε μιά περίλαμπρη σελίδα στην ιστορία της Οργάνωσής μας και του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας, ένα λαμπρό παράδειγμα ζωής – ζωής για μίμηση απ’ τους επαναστάτες. Προχθές πέθανε η συντρόφισσα Κατίνα Εμμανουηλίδου.

Η συντρόφισσα μας γεννήθηκε στα Θείρα της Σμύρνης το 1907 κι’  εκεί πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Με τη Μικρασιατική καταστροφή, αφού περιπλανήθηκε από πόλη σε πόλη εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στον Πειραιά. Εκεί γνώρισε τη καπιταλιστική εκμετάλλευση δουλεύοντας νύχτα – μέρα στα καπνά.

Στα 1929 επηρεάστηκε απ’ τη κομμουνιστική ιδεολογία και άρχισε να συνδέεται με τους τότε κύκλους της Οργάνωσής μας. Σιγά – σιγά, μελετώντας και πέρνοντας μέρος ενεργά στο κίνημα εκτίμησε της θέσεις της Α. Αντιπολίτευσης σαν τις υγιέστερες κομμουνιστικά και εργάστηκε ως το τέλος της ζωής της για την εξάπλωσσή τους, καταπολεμώντας αδιάλλαχτα τον σταλινισμό τον οποό θεωρούσε σαν εμπόδιο στην εξάπλωση του κομμουνισμού.

Στα 1930 συνελήφθη κατά τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς και καταδικάστηκε σε πολύμηνη φυλάκιση.

Οι προσπάθειες να οργανώσει τους καπνεργάτες και καπνεργάτριες του Πειραιά προκάλεσαν τη λύσσα των οργάνων του κράτους και τέλος αναγκάστηκε να πάει στη Σαλονίκη όπου συνέχισε το έργο της με μεγαλύτερη αυτοθυσία και ηρωισμό μπαίνοντας πάντα πρώτη και επί κεφαλής όλων των καπνεργατικών αγώνων. Σε μια απεργία καπνεργατών συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πολύμμηνη φυλάκιση.

Μόλις είχε γεννήσει όταν ήταν πρωτομαγιά του 1932. Πάντα πρώτη η συντρόφισσά μας πήρε μέρος στην παράνομη διδήλωση της διασταύρωσης Λεφωφόρου Στρατού και Παρασκευοπούλου. Σ’ αυτήν όταν ο σταλινικός ομιλητής λιποτάχτησε στο αντίκρυσμα του πρώτου χωροφύλακα, η συντρόφισσα μας πήρε το λόγο μίλησε ένα τέταρτο ολόκληρο και σταμάτησε τη συγκοινωνία. Εκεί συνελήφθηκε και κακοποιήθηκε κατά τον πιό βάρβαρο τρόπο από τα όργανα του αστικού «πολιτισμού». Έπειτα ρίχτηκε σ’ ένα μέρος του τμήματος που το χρησιμοποιούσαν για αποχωρητήρια.

Ζήτησε το παιδί της γιατί είχε να το βυζάξει πάνω από 10 ώρες. Οι καννίβαλοι τότε το φέρανε και το ρίξανε στα μάρμαρα για να κλονίσουν την πίστη της.

Στις γοερές κραυγές του παιδιού και στις διαμαρυρίες της μάνας οι καννίβαλοι κορόιδευαν ρωτώντας τη αν είνε ακόμα κομμουνίστρια. Η συντρόφισσά μας απαντούσε; «Είμαι και θα είμαι κομμουνίστρια., το παιδί μου το λατρεύω μα πιό πάνω απ’ την ιδεολογία μου δεν θα το θέσω ποτέ». Η θαρραλέα και επαναστατική απολογία της στο δικαστήριο προκάλεσε τη λύσσα της αστικής δικαιοσύνης και το δικαστήριο την κατεδίκασε 5 χρόνια φυλακή και εξορία. Και μέσα στη φυλακή δεν έπαψε να παρακολουθεί το κίνημα από κοντά και να κάνει την επαναστατική της δουλιά. Άλλη απασχόληση δεν είχε στη ζωή της εκτός από την επανάσταση. Η βαθιά πίστη της στην ιδεολογία και η απέραντη εμπιστοσύνη της στην Οργάνωση την έσπρωξαν στην ηρωική της δραπέτευση πριν από τρεις μήνες.

Έτσι επίστρεψε μέσα στους κόλπους του προλεταριάτου για να συνεχίσει το επαναστατικό της έργο αλλά η φοβερή της ασθένεια δεν την άφισε.

Η επιστήμη στάθηκε ανίκανη να τη σώσει και η συντρόφισσα Κατίνα Εμμανουηλίδου πέθανε.