ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΕΣ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...... Μια ρομαντική διάθεση του θέρους στην δυναστική βαρβαρότητα της Ανατολής...

Τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε... Το blog είναι με την Δύση... Παιδί της Γαλλικής επαναστάσεως... Τελεία και παύλα...

Ωστόσο μην γίνουμε προτεστάντες μονόχνοτοι βρε αδελφέ.... Ο έρωτας, η αγάπη ε ;;;

Φλογίζει το ρημάδι.... Καίγονται οι ψυχές από ειλικρινή πάρε δώσε... Λοιπόν που λέτε φίλοι μου όσοι είσαστε μεγάλοι σαν εμένα και είχατε την τύχη να μεγαλώσετε με παππούδες και γιαγιάδες στο παρακάτω κείμενο θα βρείτε την φλόγα των παιδικών σας ονείρων, όπως μουά... Αυτή η γραφή μωρέ μου θυμίζει την γιαγιά μου που μου έλεγε Ελληνικά παραμύθια και ιστορίες του παππού...

Εμένα με φλογίζει στην ψυχή η  ανατολίτικη ραστώνη, η αφέλεια, η καλοσύνη, το μεγάλο, το ονειρικό...

Παρακολουθώ την Τούρκικη τηλεόραση στα Ελληνικά TRT Ελληνικά, για την ιστορία των Σουλτάνων, τους μεγάλους έρωτες στον κόσμο.... όπως αυτάρεσκα συνεχίζουν την Οθωμανική παράδοση όπου κόσμος = Οθωμανία... οι άλλοι είναι τίποτα... α και κανένα φαγητό αλλά δεν λένε μεταξύ μας και πολλά στην κουζίνα.... τα δικά μας σαφώς είναι καλύτερα.... απλά θα έχουν ωραιότερα υλικά πχ βουβαλίσιο γάλα... άντε βρες το εδώ...

Μετά γελάω που λένε του Κύπριους Ρωμαίους γενικά κάνω ένα ταξίδι πίσω στην Οθωμανία και νευριάζω, γελάω ένα ιμαμ μπαιλντή συναίσθημα..... Άντε τώρα σας έπηξα νιώθοντας ενοχές που θα σας γράψω Οθωμανικά πράγματα έρωτος κλπ...

Τες πάντων ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ... Και αφού μου αρέσουν τα διαβάζω και γίνομαι 5 ετών με την Σίφνια την γιαγιά να μου λέει ιστορίες με μεγάλους έρωτες.... Άμα πια που θα νοιώθω και τύψεις....


ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΜΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΙΟΡΙΣΕΣ

 

 

 

Ο έρωτας μεταξύ του ποιητή Ebubekir Kani και της κόρης του παπά

 

 

Ίσως τα περισσότερα λόγια στην ιστορία ειπώθηκαν για τον έρωτα. Ο έρωτας ήταν αυτό που έδινε νόημα στον λόγο. Ο έρωτας δεν γνώριζε κανόνες και προϋποθέσεις. Ίσως ο έρωτας δεν έχει κανόνες αλλά θέλει πίστη και αυτοθυσία. Ένας από τους μεγάλους έρωτες που βιώθηκαν στην ιστορία μας ήταν εκείνος μεταξύ του Ebubekir Kani και της ρωμιάς νεαρής από τη Σιλίστρα. Αυτή η πραγματική ιστορία αγάπης από όπου πηγάζει και ο ιδιωματισμός «ο Kâni σαράντα χρόνων πως να γίνει Γιάννη» και συνεχίζεται να αφηγείται μέχρι και τις ημέρες μας, μας αποδεικνύει ότι ένας από τους κανόνες που κρατά ζωντανό τον έρωτα είναι η πίστη.

Ο Ebubekir Kani ο οποίος γεννήθηκε σε μια από τις πόλεις της Ανατολίας, αφού στα είκοσι του χρόνια ήρθε στην İstanbul επωφελούμενος από την πρώτη ευκαιρία παρασύρθηκε από τις αναρίθμητες φιλοδοξίες του. Κατά την εποχή που ασκούσε το καθήκον του γραμματέα χάρη στις ποιητικές του ικανότητες είχε γίνει αρκετά γνωστός στις συγκεντρώσεις και τις μουσικές βραδιές. Ζούσε μια ζωή γεμάτη απολαύσεις χωρίς ανησυχίες σχετικά με το παρελθόν και το μέλλον. Ενώ παρασύρονταν από αυτή τη ξέγνοιαστη ζωή είχε ξεχάσει και τις προσευχές που είχε μάθει σε εκείνη τη μικρή πόλη της Ανατολίας. Είχε πολλές αγαπημένες, μελαχρινές, ξανθιές. Όλη αυτή την περίοδο δεν είχε καταλάβει πως πέρασαν τα χρόνια και πως άσπρισαν τα μαλλιά του.

Ήταν περίπου σαράντα χρονών όταν ο αυλικός ποιητής Ebubekir Kani πήγε μια μέρα στη Σιλίστρα. Είχε αποφασίσει ότι θα ήταν κατάλληλο να φτιάξει το σπιτικό του εδώ μιας που η ηλικία του ήταν πια ώριμη για γάμο. Ήθελε να βρει μια νεαρή υποψήφια σύζυγο στον εαυτό του. Το όνειρο του έγινε πραγματικότητα μια καλοκαιρινή μέρα στις ακτές του ποταμού Δούναβης. Τότε είδε για πρώτη φορά τη ρωμιά καλλονή μέσα στα νερά του ποταμού. Η κοπέλα, η οποία έπαιζε με το νερό χωρίς να αντιληφθεί ότι τον παρακολουθεί κάποιος έμοιαζε με ένα τέλειο άγαλμα.

Ο Ebubekir Kani για ένα την παρακολούθησε με θαυμασμό. Εκείνη τη στιγμή η κοπέλα τον αντιλήφθηκε. Ενώ η ντροπαλή κοπέλα μάζευε τα πράγματα της ανήσυχη ο Kani αυτή τη φορά θάυμασε την σεμνότητα και την αγνότητα της κοπέλας. Ήθελε να εξηγήσει στην κοπέλα ότι δεν έχει κακό σκοπό αλλά όταν η όμορφη Ρωμιά προσπάθησε να απομακρυνθεί από εκεί τρέχοντας, εκείνος τον ακολούθησε.

Αν δεν έκανε τίποτα θα έχανε τελείως αυτή την κοπέλα που δεν γνώριζε καν το όνομα του. Τέλος σαν λύση βγήκε στον δρόμο από το οποίο θα περνούσε η κοπέλα και είπε Ή θα με καταπατήσεις ή θα με χαιρετήσεις. Αλλά η Ρωμιά αφού ξίνισε το πρόσωπο της σαν να εννωεί την ηλικία του Ebubekir συνέχισε το δρόμο της. Αλλά ο Kani την ακολούθησε μέχρι την πόλη.

Όταν η κοπέλα αντιλήφθηκε ότι παρακολουθείται προσπάθησε να διαφύγει αλλά ταυτόχρονα της άρεσε αυτό. Στην ουσία είχε επηρεαστεί από τις φιλοφρονήσεις και ωραία λόγια του Ebubekir και είχε ξεκλειδώσει την πόρτα της καρδιάς της.

Όταν ο Kani είδε ότι η κοπέλα μπήκε στο σπίτι του ιεροκύρηκα της Σιλίτρας κατάλαβε ότι είναι κόρη ενός παπά και απογοητεύτηκε. Την επόμενη μέρα και για αρκετές ημέρες περιμένε στο δρόμο για να ξαναδεί την κοπέλα ενώ προσπάθησε να βρει παρηγοριά με την φαντασία της τα βράδια. Είχε παραμελήσει τις δουλειές του αλλά δεν έδινε σημασία. Αλλά όταν πέρασαν πολλές ημέρες και ο Ebubekir δεν μπόρεσε να δει την κοπέλα, η λύπη του μεγάλωσε μέρα παρά μέρα. Κάθε βράδυ ξενυχτούσε μεταξύ των καπνών, των κρασιών και των χαρτιών γράφοντας ωραία ερωτικά ποιήματα. Δεν μπορούσε να ζητήσει το χέρι μιας κοπέλας από τον πατέρα της, που δεν ήξερε αν τον αγαπάει. Ο παπάς θα έδινε την κόρη του σε ένα μουσουλμάνο. Ενώ θα ήταν σωστό να ζητήσει μια νεαρή κοπέλα ενώ ήταν στα σαράντα του. Μια μέρα που ένιωθε πάλι απεγνωσμένος ο Ebubekir δεν άντεξε και διακινδυνεύοντας τα πάντα πήγε στην εκκλησία. Μπροστά από την πόρτα που άνοιξε τον κοιτούσαν άναυδοι η κοπέλα και ο παπάς. Ο ποιητής αφού συγκέντρωσε την αυτοπεποίθηση του ζήτησε το χέρι της κοπέλας από τον πατέρα του. Δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι η ηλικία του είναι μεγάλη αλλά η υγεία του είναι σε καλή κατάσταση, ότι έχει ένα καλό επάγγελμα και ότι κόρη του μαζί του θα ζήσει μια άνετη ζωή.

Αλλά ο παπάς όχι μόνο δεν έδωσε την κόρη του στον Ebubekir Kani αλλά τον ρεζίλεψε στην κοινωνία. Ο λαός κορόιδευε τον Ebubekir που ήθελε να παντρευτεί κόρη ενός παπά και μάλιστα αψηφώντας την ηλικία του. Αλλά εκείνος δεν έδωσε σημασία και συνέχισε να ζει στη Σιλίστρα για χρόνια. Αν και τον περιφρονούσαν και τον επέκριναν ο Kani έβρισκε παρηγοριά με τα ερωτικά γράμματα που του έστελνε η κοπέλα στα κρυφά.

Πέρασαν αρκετά χρόνια, ο παπάς ο οποίος βαρέθηκε από τις φήμες, σκεπτόμενος ότι αν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι δεν θα μπορέσει να βρει άλλο γαμπρό στην κόρη του κάλεσε τον Ebubekir. Υποσχέθηκε ότι θα του δώσει το χέρι της κόρης του αλλά είχε έναν όρο. Ο Ebubekir Kani έπρεπε να αλλάξει την θρησκεία του και να γίνει Χριστιανός.

Ο Ebubekir η μοναδική παρηγοριά του οποίου ήταν ότι κατάκτησε τουλάχιστον την καρδιά της κοπέλας εκνευρίστηκε στην πρόταση του παπά και είπε τον εξής λόγο που πέρασε στην ιστορία « Έλεος κύριε παπά, ο Kani σαράντα χρόνων πώς να γίνει Γιάννη».

Ο Kani όσο περνούσαν τα χρόνια μερικές φορές μετάνιωνε που δεν είχε δεχτεί την πρόταση του παπά αν και μόνο στα λόγια αλλά ήταν πια αργά. Όταν ο παπάς αποφάσισε να στείλει την κόρη του στο νησί Λήμνο για να την απομακρύνει από τον Ebubekir, οι δυο ερωτευμένοι συναντήθηκαν στα κρυφά το βράδυ. Αφού υποσχέθηκαν ο ένας τον άλλον ότι θα αγαπιούνται μια ζωή το πρωί χώρισαν. Όταν η ρωμιά πήγε στη Λήμνο και ο Ebubekir εγκατέλειψε τη Σιλίστρα. Συνέχισε να ζει όπως ζούσε πρωτύτερα περιπλανώμενος από πόλη σε πόλη. Αλλά χωρίς να σηκώνει το κεφάλι του να κοιτάξει άλλη γυναίκα.

Είχαν περάσει πολλά χρόνια και ένα πλοίο που μετέφερε κατάδικους στη Λήμνο αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Λίμνου. Επειδή ήταν χειμώνας οι κάτοικοι του νησιού είχαν συγκεντρωθεί στην παραλία με την ελπίδα ίσως το πλοίο να έφερε και τρόφιμα. Μεταξύ αυτών ήταν και η Ρωμιά που είχε γίνει καλόγρια. Ενώ οι κατάδικοι που είχαν αποβιβαστεί από το πλοίο μεταφέρονταν εκείνη προσευχόταν για την συγχώρεση των αμαρτιών τους. Αλλά προσέλκυσε την προσοχή της η σιλουέτα ενός άντρα που βγήκε τελευταίος. Όσο πλησίαζε ο άντρας η κοπέλα τον αναγνώρισε και όλο το σώμα της άρχισε να τρέμει διότι ο άντρας που περπατούσε πια δυσκολία ήταν ο Ebubekir Kani ο οποίος είχε εξοριστεί στη Λήμνο εξαιτίας ενός δημόσιου αξιώματος.

Όταν ο Kani πλησίασε την καλόγρια και την αναγνώρισε λιποθύμησε. Ενώ έπεφτε κάτω εξασθενημένος ψυθήρισε το όνομα της κοπέλας. Η ρωμιά κοπέλα αφού έβαλε το κεφάλι του αγαπημένου της που είχε πέσει πάνω στον πάγο στα γόνατα της, τον αγκάλιασε. Επειδή ο Ebubekir δεν μπόρεσε να συνέλθει τον μετέφεραν σε από τα σπίτια στο νησί. Όταν πήγαν όλοι στα σπίτια τους έμεινε μόνο η καλόγρια κοντά στον Ebubekir. Κάθισε δίπλα του και ενώ σκέφτονταν τις παλιές αναμνήσεις χάιδευε τα γένια του που είχαν ασπρίσει πια τελείως.

Το πρωί ο Ebubekir ξύπνησε ευτυχισμένος με ένα άρωμα που γνώριζε πριν από πολλά χρόνια. Έλπιζε μάλιστα ότι ίσως μπορούσαν να ζήσουν με την αγαπημένου της ανολοκλήρωτη ευτυχία τους. Αλλά όταν είδε το άψυχο σώμα της κοπέλας να έχει απλώσει δίπλα του κατέρρευσε για ακόμη μια φορά. Του έπιασε το παράπονο για το γραφτό αυτού του έρωτα που δεν είχε αίσιο τέλος.

Ο Ebubekir Kani Efendi επί δυο χρόνια τα ξημερώματα προσευχήθηκε δίπλα στον τάφο της ρωμιάς κοπέλας. Οι άνθρωποι που έρχονταν στο νησί στα επόμενα χρόνια θεώρησαν την κοπέλα Άγια, επισκέπτονταν τον τάφο της και της έκαναν τάματα.

Ενώ ο Ebubekir Kani ο οποίος απεβίωσε έξι μήνες μετά από την επιστροφή του στη İstanbul έσβησε από τις μνήμες μαζί με τα ποιήματα του. Αλλά τα λόγια του «ο Kani σαράντα χρόνων πώς να γίνει Γιάννη» συνέχισε να χρησιμοποιείται για αιώνες.