Το θέμα μας σήμερα είναι η ιστορία ενός πλοίου... Ένα πλοίο που συνδέει την Αγγλία, την Κύμη και τον Κεμάλ Ατατούρκ...
Στα Αγγλικά ναυπηγεία το 1878 καθελκύεται το φορτηγό πλοίο TROCANTERO, το οποίο σύντομα πουλιέται στην εταιρία εξόρυξης λιγνίτη που εδρεύει στην ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ και εκεί σύντομα αλλάζει όνομα και ονομάζεται εφ' εξής σαν ΚΥΜΗ.... Κάνει δρομολόγια από το λιμάνι της Κύμης προς όλα τα σημεία της Ελλάδας. Τότε η Κύμη ήταν ένα "Ελντοράντο" για τους Βαυαρούς και τους Έλληνες. Η Βαυαροκρατία πίστευε ότι υπήρχε "μαύρος χρυσός" και δημιούργησε πολλές "μπούκες" ορυχείων. Μάλιστα ως και συνοικισμό ίδρυσαν, την γνωστή ΚΑΖΑΡΜΑ που σημαίνει στα βαυαρικά ΣΤΡΑΤΌΠΕΔΟ. Δηλαδή στρατόπεδο εργατών. Στην ευρύτερη περιοχή αναπτύχθηκαν πολλά ορυχεία και αναπτύχθηκε ένα σπουδαίο ειδικευμένο προλεταριάτο, που μετά το κλείσιμο των ορυχείων πήγε και στο Βέλγιο αλλά και στο Λαύριο (συνοικισμός Κουμιότικα...). Αλλά αυτά είναι άλλα θέματα... Το πλοίο για χρόνια εξυπηρετεί τις ανάγκες των ορυχείο και σκίζει τα πελάγη αναπτύσσοντας την ευημερία της Κύμης. Ήταν 328 τόνους, μήκος 45.7 μέτρα και πλάτος μόλις 6.8 μέτρα !!!! Το πλοίο μάλιστα συγκρούεται με την Ελληνική βασιλική θαλαμηγό την ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ και μετά από χρόνια πουλιέται σε μια Οθωμανική εταιρία και πλέον μετονομάζεται σε BADIRMA που σημαίνει ΠΑΝΟΡΜΟΣ.....!!!!!!!!!!!!
Τα στοιχεία αυτά τα βρήκα από ένα σπουδαίο forum το οποίο πρέπει να αναφέρω για να το επισκέπτεσθε...
Έτσι για την ιστορία του Τούρκικου λαού το πλοίο έχει μια ιδιαίτερη σημασία... Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι είχε τρία Ελληνικά ονόματα σε τρεις διαφορετικές γλώσσες... Αγγλικά, σαν TROCANTERO, ΚΥΜΙ, και BADIRMA δηλαδή ΠΑΝΟΡΜΟΣ στα Τουρκικά...!!!!!!!!!!!!!!!
Τελικά αυτό το πλοίο ήταν γούρικο από πολλές πτυχές.....
Φυσικά το γεγονός των γεγονότων είναι η αποχώρηση της Ρωσίας από την Συρία και η εγκατάλειψη της μοναδικής τους στρατιωτικής βάσης... Βρε δε πα να κουρευτούν οι παλαιοφοβιτσιάρηδες... Στηρίξου στην Τσαρική Ρωσία ή την σημερινή και θα αυτοκαταστραφείς σε πέντε λεπτά...
Αλλά το θέμα είναι η Αλβανία....
Κατά πρώτον παρακολουθώ τες εξελίξεις εις την Αλβανία από το blog αυτό..... και από συζητήσεις δια ζώσης με εκλεκτούς Αλβανούς κυρίως Καθολικούς το θρήσκευμα...
Το κύμα "αλλαγής" ενάντια στον Μπερίσα τελικά εκδηλώθηκε. Το λεγόμενο Σοσιαλιστικό κόμμα νίκησε. Φυσικά το κατά πόσο είναι σοσιαλιστικό.... Αλλά δεν είναι τις παρούσης...
Η Ελληνική μειονότητα γύρισε την πλάτη της στο κόμμα του δεξιού εθνικισμού που ονομάζεται ΜΕGA... Πάτωσε ούτε βουλευτή δεν βγάνει...
Το ΚΕΑΔ της μειονότητας βγάζει δύο βουλευτές ένα στα Τίρανα (σε σύμπραξη με το Σοσιαλιστικό κόμμα) και τον αρχηγό του τον κύριο Βαγγέλη Ντούλες...
Συνολικά σύμφωνα με το μπλογκ που ανέφερα εκλέγονται από τα κόμματα όλα οι εξής Ελληνικής καταγωγής βουλευτές....
Βαγγέλης Ντούλες, ΚΕΑΔ, Αυλώνα
Βασιλίκα Υσι, PS Τίρανα
Λούιζα Τζουβάνη, PS, Αυλώνα
Ανδρέας Μάρτος, PS , Αυλώνα
Αναστάσης Αγέλης, PS, Αργυρόκατρο
Βαγγέλης Τάβος, LSI, Αργυρόκαστρο (το LSI είναι από ότι κατανοήσει διάσπαση του σοσιαλιστικού κόμματος) ... Συμπερασματικά κανένας δεν εκλέγετε από την μεριά του κου Μπερίσα... Και ας είχε τρεις... !!!!! υπουργούς Ελληνικής καταγωγής... Συνολικά τα αποτελέσματα είναι τα εξής .... δηλαδή μπες και δες τα εδώ... τα έχει καλά χωρισμένα... http://www.shekulli.com.al/web/zgjedhje2013.php 1) Από ότι κατάλαβα η μειονότητα δεν πήγε να ψηφίσει... Κατά ένα μπλογκ το Βορειοηπειρώτης τα ποσοστά συμμετοχής ήταν τα χαμηλότερα στην Αλβανίας στα Ελληνόφωνα χωριά... 2) Οι Ελληνικής καταγωγής συντάχθηκαν με την γενική τάση και ψήφισαν Σοσιαλιστικό κόμμα... 3) Η φωνή της άκρας δεξιάς δεν πέρασε και το μειονοτικό ΜΕGA πάτωσε ... Λένε ότι ο κος Βορίδης το πατρονάρει... Λένε εγώ δεν ξέρω... Ας κλαίει η ακροδεξιά.... Ας κλαίνε αυτοί που για πενήντα χρόνια μας έλεγαν για καταπίεση κλπ... Όπως όλος ο λαός κατεστειλόταν από τον Χότζα έτσι και οι Έλληνες στην καταγωγή (την άποψή μου για τον Χότζα την έχω γράψει δεν είναι κακός για όλα έκανε πολλά καλά) 4) Το κόμμα του ΚΕΑΔ δηλ το κόμμα που είχε την υποστήριξη της Ελληνικής κυβέρνησης διαχρονικά έπαψε να την έχει.... Έτσι λέει ο ίδιος ο αρχηγός του στην πρώτη μετεκλογική συνέντευξή του... 5) Οι ακροδεξιοί της Αλβανίας πάτωσαν... 6) Το κόμμα των Τσάμηδων εκλέγει 4 βουλευτές αποτελώντας τον προμαχώνα του εθνικισμού... Το θέμα είναι ότι ο λαός αυτός ζει μια μεγάλη ελπίδα... Το δίλημμα είναι αν θα διαλέξει το μονοπάτι του εθνικισμού αργά ή γρήγορα... Είναι αλήθεια ότι τα μικρά του σύνορα είναι ασφυκτικά. Το Κόσοβο, η χώρα που έχει πρωτεύουσα τα Σκόπια, η μειονότητα στην Ιταλία, οι μετανάστες τους στα Βαλκάνια... αποτελούν γοητεία για να ερωτευθούν μια ιδέα Μεγάλης Αλβανίας... Ας θυμηθούν τα παθήματα της Ελλάδος και ας παραδειγματιστούν... Είθε... Αλλιώς οι μεγαλύτεροι εθνικισμοί ίσως τον βυθίσουν στον πόνο και την δυστηχία...
Ρε Αλέξης,,,, Ρε Αλέξης.... Ένα φάντασμα πλανιόταν στην Πλατεία Μαβίλη, στο υπόγειο ταβερνείο του κυρ Ντόλου... Σαν κατέβαινε τα ατελείωτα σκαλοπάτια ο ιατρός κος Βάσος Λυσσαρίδης με την συντροφιά του εμφανίζονταν και το πνεύμα του Ρε Αλέξης...
Ήμουν, τότε μικρός ευμετάβλητος και ανάμεσα στα βαρέλια τα γεμάτα υπέροχο κρασί της Μεσογαίας απολάμβανα τις βαθυστόχαστες αναλύσεις....
Εγώ πάντα συγχνοτιζόμουν με απίστευτους ανθρώπους συχνότατα όχι περισπούδαστους.
Τότε έκανα παρέα με τον μπακαλόγατο του Χρονά. Μαναβοπαίδι εγώ μπακαλόγατος ο φίλος ... άντε να θυμηθείς ονόματα πλέον....χρόνια...
Και κατέβαινε ο κυρ Βάσος που λέτε και ξωπίσω ο Ρε Αλέξης...
Ρε Αλέξη, Ρε Αλέξη.... εσύ δεν συστηνόσουν... Κοτζάμ επανάσταση έκαμνες... Σιγά μην κάνεις ευτελείς συναναστροφές... Μόνο που σκιαζόμουν γιατί νόμιζα ότι ήσουν βρακοφόρος, δρεπανηφόρος... ή ο Αλέξης ο ψεύτικος...
Πέρασαν χρόνια, από τότε που τα κεφτεδάκια του κυρ Ντόλου και της Ντόλενας μας άφηναν τυφλούς... Σήμερα καθαρίζεις και αναφύεσε από την στάχτη που είχε πέσει στην ηρωική μορφή σου....
Αναδημοσιεύω από τον ΝΟCTOC το πανέμορφο αυτό site....
Μια ιδιαίτερα αξιόλογη αλλά όχι
και τόσο γνωστή μορφή της περιόδου της φραγκοκρατίας ήταν ο Κύπριος
δουλοπάροικος και επαναστάτης Αλέξης, που αποκαλέστηκε Ρε-Αλέξης (=
βασιλιάς Αλέξης). Υπήρξε ο ηγέτης επανάστασης των Κυπρίων χωρικών και
δουλοπαροίκων κατά των Φράγκων κυριάρχων. Βασική πηγή για το Ρήγα Αλέξη
(ή Ρε-Αλέξη) και το κίνημά του είναι ο Κύπριος Μεσαιωνικός χρονοφράφος
Λεόντιος Μαχαιράς. Από τον Μαχαιρά έχουμε, λοιπόν, συγκεντρωμένα μερικά
στοιχεία για τον Αλέξη: ήταν χωριάτης, και μάλιστα δουλοπάροικος,
καταγόταν από το χωριό Κατωμηλιά (πιθανώς το σημερινό χωριό Μια Μηλιά,
κοντά στη Λευκωσία, ή τη Μηλιά Αμμοχώστου) και βρισκόταν στην υπηρεσία
του βασιλιά ως μέλος του σώματος των αγγελιοφόρων του. Στη θέση αυτή
φαίνεται πως είχε υπηρετήσει μέχρι το 1426, χρονιά σοβαρότατων γεγονότων
στην Κύπρο. Τη χρονιά αυτή είχαν εισβάλει στο νησί από την Αίγυπτο οι
Σαρακηνοί (Μαμελούκοι), είχαν κατανικήσει το στρατό του βασιλιά Ιανού σε
μεγάλη μάχη στη Χοιροκοιτία, είχαν μάλιστα πιάσει αιχμάλωτο και τον
ίδιο το βασιλιά, και είχαν λεηλατήσει το μεγαλύτερο μέρος του νησιού,
περιλαμβανομένης της Λευκωσίας. Τον ίδιο χρόνο είχε εκδηλωθεί και το
κίνημα του Αλέξη, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε, όπως φαίνεται, το χάος από
την αποδιοργάνωση του βασιλείου, που ακολούθησε την ήττα στη
Χοιροκοιτία, τις λεηλασίες των Σαρακηνών και την απουσία του ίδιου του
βασιλιά Ιανού, που είχε μεταφερθεί αιχμάλωτος στο Κάιρο, από όπου
επέστρεψε τον επόμενο χρόνο, αφού εξαγόρασε την ελευθερία του. Το κίνημα
του λαού εκδηλώθηκε αφού αναχώρησε από το νησί το φουσάτο των
Σαρακηνών, και τούτο θα πρέπει να ήταν οργανωμένο αλλά και θα πρέπει να
είχε ευρεία απήχηση στις μάζες, αφού οι επαναστάτες κατόρθωσαν να θέσουν
υπό τον έλεγχό τους μεγάλο μέρος της Κύπρου, περιλαμβανομένων και
σημαντικών αστικών και αγροτικών κέντρων, και να διορίσουν δικούς τους
διοικητές στη Μόρφου, Λεμεσό, Λεύκα, Περιστερώνα, Ορεινήν και, βέβαια,
στο Λευκόνοικο. Στο Λευκόνοικο βρισκόταν όπως φαίνεται, το αρχηγείο του
Αλέξη, ο οποίος ανακηρύχθηκε από τους επαναστάτες βασιλιάς (ρήγας),
‘‘και όλοι οι χωργιάτες εδόθησαν εις την πόταξίν του’’, όπως γράφει ο
Μαχαιράς. Φαίνεται ότι η επανάσταση είχε επιβληθεί στην ύπαιθρο. Όσο για
τις πόλεις με την ισχυρή οχύρωση και τις δυνατές φρουρές, η μεν
Αμμόχωστος δεν ανήκε τότε στο βασίλειο της Κύπρου αλλά ήταν ήδη
κατειλημμένη από τους Γενουάτες από το 1373, η Κερύνεια ήταν πολύ ισχυρή
και σε αυτήν είχαν καταφύγει οι ευγενείς από πριν, όταν οι Μαμελούκοι
έφτασαν μέχρι τη Λευκωσία, η Λεμεσός βρισκόταν ήδη στα χέρια των
επαναστατών, και η Πάφος είχε και αυτή καταληφθεί από κάποιον Σφόρτζα,
Ιταλό μισθοφόρο, ο οποίος ήθελε να δημιουργήσει εκεί δικό του βασίλειο
με τη βοήθεια Ισπανών και μερικών Κυπρίων. Δεν είναι σαφές αν και η
Λευκωσία, που λίγο πιο πριν είχε καταληφθεί και λεηλατηθεί από τους
Μαμελούκους, είχε πέσει και αυτή στα χέρια των επαναστατών. Θα πρέπει,
βέβαια να δόθηκαν μάχες μεταξύ επαναστατών και Φράγκων κυριάρχων, όμως
οι πηγές απέφυγαν να δώσουν λεπτομέρειες. Μιλά όμως και για το άνοιγμα
των αποθηκών που πρέπει να βρίσκονταν στα μεγάλα τσιφλίκια των αρχόντων,
από τις οποίες πήραν τα κρασιά, τα σιτηρά, τη ζάχαρη και όλα τα άλλα.
Μιλά ακόμη ο Μαχαιράς για φουσάτον του Ρε-Αλέξη, δηλαδή για στράτευμα,
πράγμα που φανερώνει ότι το κίνημα είχε καλά οργανωθεί και οι
επαναστάτες είχαν οργανώσει δικό τους στρατό. Οι Φράγκοι κυρίαρχοι,
προκειμένου να καταστείλουν την επανάσταση του Αλέξη, επιστράτευσαν το
Φρε Άγγελον του Σπιταλλίου, δηλαδή τον αρχηγό του ομώνυμου Τάγματος των
Ιωαννιτών που έδρευε στην Κύπρο, καθώς και τον Αντωνίε τα Μιλά (Μιλάνο),
πράγμα που φανερώνει ότι ζητήθηκε ξένη βοήθεια, συνεπώς η επανάσταση
είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε από μόνες τους οι δυνάμεις του
βασιλείου δεν ήταν σε θέση να την αντιμετωπίσουν. Εξάλλου η επανάσταση
δεν πνίγηκε στο αίμα παρά μόνο ύστερα από 10 περίπου μήνες. H
αντιμετώπιση των επαναστατών επετεύχθη με το στράτευμα του βασιλείου και
με τη βοήθεια Ευρωπαίων ηγεμόνων, που καταθορυβήθηκαν επειδή θεώρησαν
τις εξελίξεις στην Κύπρο σαν κακό παράδειγμα προς μίμηση στη φεουδαρχική
Ευρώπη. Η Κυπριακή και Ελλαδική ιστοριογραφία δεν έχει μέχρι τώρα
ερευνήσει αρκετά και σε βάθος την προσωπικότητα του Ρε-Αλέξη και την
εποχή του, καθώς και τα αίτια και τη φύση των αντιδράσεων των διαφόρων
κοινωνικών τάξεων του κυπριακού λαού στο κίνημά του. Σ' αυτό φταίει σε
κάποιο βαθμό και η πενιχρότητα των σχετικών πηγών.
http://youtu.be/LdyxeF69tUA
http://youtu.be/UOtUA0GKUYs
Ρε Αλέξης.... Ρε Αλέξης... να ήσουν Ρε Αλέξης σήμερα .....
Μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία λίγο ψευτο - ελεύθερη, που λίγο πάνω λίγο κάτω συναγωνιζόμασταν στην ατάκα και την εξυπνάδα..
Λίγο πάνω, λίγο κάτω υπήρχε μια ακατάσχετη λόγο - διάρροια... Όλα όμως είναι καταγεγραμμένα.... Οι υπηρεσίες.... Οι καλοθελητές τα έχουν όλα καταχωρημένα...
Ένα τραγικό παράδειγμα ήταν μια μπούρδα που ξεστόμισε "καλή τη διάθεση" ο κυρ Βότσης... Και ήλθε η εποχή που αυτή η πρωταθλήτρια μπούρδα να γιγαντωθεί, να πάψει να είναι αστειάκι και να γίνει εφαλτήριο σπίλωσης και χυδαιολογίας...
Για τούτο... Όσοι θέλουν ένα καλύτερο αύριο και είναι έτοιμοι να αγωνιστούν ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ για το σήμερα ενάντια στα μελλούμενα... ΠΡΕΠΕΙ
Α) Λέγε όσο λιγότερα μπορείς..
Β) Κράτησε την γλώσσα σου καθαρή, μην το μετανιώσεις...
Γ) Πέρασαν τα νιάτα της αθωότητας... Τώρα είναι ζωή θάνατος...
Δ) Ότι σου έλθει .... κράτα το ... αν σου έλθει και αύριο ξανακράτησέ το... εάν επιμείνει μετά από ένα μήνα ΠΕΣ ΤΟ ΤΟ ΡΗΜΆΔΙ...
Ε) Τα εν οίκω... μην τα βγάζεις στο κουρμπέτι... Δεν είμαστε παιζάκια που δεν μας παρατηρούν οι άλλοι...
126.000 μάτια το μπάνισαν.... Ένα αστείο έγινε μανιέρα και παντιέρα... Έλεος..
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που διάβαζα την εφημερίδα Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ... Τυχαία έπεσα στο διαδίκτυο στην διαδικτυακή σελίδα του. Και ξανά αποτέλεσε μια αστείρευτη πηγή γνώσης και ιστορικής αναφοράς...
Θα έλεγα χωρίς περιστροφές ότι στην ιστοσελίδα του παρουσιάζεται μια απόλυτα "άγνωστη" ιστορία... Είναι η μορφή της ιστορίας και η γλώσσα που με συναρπάζει τα μάλα... Δείτε λοιπόν http://mikros-romios.gr/....
ΝΕΖΕΡΟ 1931
Το χωριό αυτό βρίσκετε στην Λάρισα. Το όνομά του είναι σλαβικό. Σήμερα ονομάζεται Καλλιπεύκη. Όπως γράφει ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΙΟΣ τον Φλεβάρη του 1931 λίγο πριν την τότε πτώχευση η χωροφύλακες κυκλώνουν το χωριό. Στόχος να πάρουν πίσω τα χρωστούμενα από τα αγροτικά δάνεια... Αλλά τι να γράψω εγώ ο πτωχός... Ας δούμε πως τα περιγράφει η εφημερίδα Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ...
Ένα ολόκληρο χωριό, ο Νεζερός ή Νεζερού
όπως λεγόταν τότε, σήμερα Καλλιπεύκη, αποκλείσθηκε από χωροφύλακες και
συνελήφθησαν οι κάτοικοί του για χρέη προς το Δημόσιο! Τέσσερις το πρωί,
κάποια Παρασκευή του Φεβρουαρίου 1931, αποσπάσματα χωροφυλάκων
περικύκλωσαν το χωριό και έβαζαν τους κατοίκους τους σε κρατητήρια χωρίς
να τους επιτρέπουν να έλθουν σε επαφή με κανέναν. Αφού τους μάζεψαν
όλους, ακόμη και εκείνους που δεν χρωστούσαν τότε, τους ανακοίνωσαν ότι
συνελήφθησαν για χρέη στο Δημόσιο και χρεολύσια. Η επιχείρηση της
Χωροφυλακής είχε τον κωδικό «Λίμνη», όπως μεταφραζόταν στα βουλγαρικά το
(Ν)εζερός.
Επρόκειτο για επαγγελματικά και γεωργικά
δάνεια που είχαν χορηγηθεί μετά την ανακατάληψη της Μακεδονίας, το
1919. Όπως συνήθως, στη Βουλή είχαν δεσμευθεί οι αρμόδιοι ότι τα χρέη
αυτά θα χαρισθούν, λέγοντας μάλιστα ότι τα ποσά θα παρακρατούνταν από
τις αποζημιώσεις που χορηγούνταν στους πολεμοπαθείς. Άλλαξε όμως η
κυβέρνηση, άλλαξαν και οι απόψεις. Οι επόμενοι έκριναν άδικες τις
χαριστικές υποσχέσεις, οπότε αποφάσισαν να συλλάβουν όλο το χωριό.
Ωστόσο, κάτι η αποτυχημένη σοδειά, κάτι η
απροθυμία των κατοίκων και των κληρούχων να καταβάλουν τα ποσά, οδήγησε
σε τέλμα, από το οποίο ανέλαβαν να βγάλουν τους κατοίκους ο βουλευτής
Τυρνάβου Κωνσταντίνος Ροδόπουλος (1896- 1971) και οι πρόεδροι της
κοινότητας και του οικοδομικού συνεταιρισμού. Ο Κ. Ροδόπουλος, αδελφός
του συγγραφέα Μιλτιάδη Καραγάτση που είχε παντρευτεί την κόρη του
σπουδαίου μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, προσπαθούσε να αποτρέψει
τα χειρότερα. Αφού δεν μπορούσε να πείσει τον ενωμοτάρχη της
Χωροφυλακής να τους ελευθερώσει, τηλεγράφησε στην Αθήνα και παρεκάλεσε
δύο συναδέλφους του να καταθέσουν επερώτηση. Από το θόρυβο που
ξεσηκώθηκε, οι χωροφύλακες πήραν εντολή και ελευθέρωσαν τους κατοίκους, ο
δε Ροδόπουλος, αρκετούς μήνες αργότερα, απόσπασε απόφαση της Γερουσίας
που τους απάλλαξε από τις οφειλές.
Η αθλητική ζωή της Βασιλεύουσας από την πλευρά του γένους συνεχίζεται αδιαλείπτως. Την ίδια πορεία έχουν οι πρόσφυγες Πολίτες στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.....
Κοινός παρανομαστής η ονομασία ΠΕΡΑ ΚΛΟΥΜΠ... Που σημαίνει η ομάδα από την γειτονιά του Πέρα...
Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1914 αφού η πρώτη προσπάθεια που έγινε το 1877 με τον Ερμή διακόπηκε... Ξεκίνησε σαν "Ελληνική Ομάδα Ποδοσφαίρου" μετονομάσθηκε σε ΠΕΡΑΝ ΚΛΟΥΜΠ και σήμερα ονομάζεται Beyoğluspor.
Φυσικά δεν πρόκειται να κάμνω copy paste ότι θέτε θα τα βρείτε στην ιστοσελίδα....
Εγώ την Πέρα Κλουμπ των Αμπελοκήπων ήξευρα... Στην προσφυγογειτονιά μας τους Αμπελόκηπους υπήρξε στυλοβάτης και με τον δικέφαλο αετό της σκόρπιζε την χαρά κάθε Κυριακή με την ευγένεια και το ήθος της...
Εδώ ακούτε τον ύμνο που έγραψε ο κος Θαλασσινός για την Πέρα Κλούμπ... Φυσικά είναι ΑΕΚτζής και οι οπαδοί της ΑΕΚ την έκαναν δικό τους άσμα αλλά είναι ο ύμνος της ομάδας των Αμπελοκήπων...
Η "επίσημη" ιστορία της ομάδας όπως γράφετε στο site με λίγα λόγια....
- Δεκαετία 1880: Ίδρυση του Πέρα Κλούμπ στην Κωνσταντινούπολη με ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΙΧΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
- 1921-1922: ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
-
1922: Συμμετοχή στο πρωτάθλημα Ευρωπαϊκών Ομάδων στη Νίκαια της Γαλλίας
και στο Βέλγιο. Ομάδα Ελληνική η Πέρα, με τις γαλλικές εφημερίδες,
μάλιστα, να την αποκαλούν τότε "μια Ελληνίδα...πρωταθλήτρια Τουρκίας!"
Τους πρόλαβαν, όμως, τα γεγονότα...ΠΟΛΕΜΟΣ! Μικρασιατική καταστροφή - Πρόσφυγες.
- 1969: ΥΠΟΧΡΕΏΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΣΕ ΑΛΛΑΓΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΑΟ. ΒΥΖΑΝΤΙΟ
- 1974: ΑΝΑΚΤΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑ.
όπως καταλαβαίνετε η ιστορία είναι λίγο προβληματική... Οι χρονολογίες δεν ταιριάζουν... όπως πάντα υπάρχουν πολλές αναγνώσεις....
Για αυτή την ΠΕΡΑ.... δεν ξέρω πολλά... Δηλαδή τίποτα... Την βρήκα τυχαία και την παρουσιάζω....
"Ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΡΑ ιδρύθηκε το 1923 στην Κωνσταντινούπολη, αν και προϋπήρχε υπό διάφορες ονομασίες στην περίφημη περιοχή του Πέραν, όπως «ΕΡΜΗΣ», «ΠΕΡΑ ΚΛΟΥΠ» κλπ. Ως ένα από τα μεγαλύτερα σωματεία της ομογένειας της Βασιλεύουσας, ανάπτυξε υποδειγματική αθλητική, κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα.
Αργότερα, ο Α.Σ.ΠΕΡΑ, με τη σταδιακή διαρροή του Ελληνικού στοιχείου από
την Πόλη, λόγω των διαδοχικών διώξεων των τουρκικών Αρχών, επανιδρύθηκε
το 1973 στην Αθήνα και στη συνέχεια το 1978 στη Θεσσαλονίκη,
από Περαιώτες, που εγκαταστάθηκαν στις πόλεις αυτές, όπως άλλωστε έγινε
παλαιότερα με την ΑΕΚ στην Αθήνα και τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη μετά την
Μικρασιατική καταστροφή.
Ο Α.Σ.ΠΕΡΑ, αν και πολύ αποδυναμωμένος, συνεχίζει ακόμη και σήμερα τη
δράση του στη γενέτειρα, για εθνικούς κυρίως λόγους. Κατά το παρελθόν,
όταν ανθούσε ο Ελληνισμός στην Κωνσταντινούπολη, καλλιέργησε πολλά
ατομικά και ομαδικά αθλήματα, όπως το ερασιτεχνικό και
επαγγελματικό ποδόσφαιρο, το βόλεϊ, το μπάσκετ, τον κλασικό αθλητισμό,
το πινγκ πονγκ, το τένις, την πάλη, την πυγμαχία, την άρση βαρών, την
ποδηλασία, την κολύμβηση κ.α. Στη μακρόχρονη εντυπωσιακή
αθλητική του παρουσία στην Τουρκία, παρά το όχι και τόσο «φιλικό»
περιβάλλον, οι ομάδες του κατέκτησαν πολλά πρωταθλήματα, ενώ οι αθλητές
του αναδείχθηκαν πρωταθλητές και κατέρριψαν πολλά ρεκόρ Τουρκίας.
Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε τις εντυπωσιακές επιδόσεις των αθλητών στίβου, που ως πρωταθλητές συμμετείχαν και στις εθνικές ομάδες της γείτονος, τους θρυλικούς αθλητές της άρσης βαρών,
μεταξύ αυτών και ο 5ος Ολυμπιονίκης Χρήστος Ιακώβου, τους παλαιστές και
πυγμάχους, που αναδείχθηκαν σε θρυλικές μορφές, ενώ οι επί σειρά ετών
μεγάλες επιτυχίες στο πινγκ πονγκ καθιέρωσαν τον Α.Σ.ΠΕΡΑ πρωταγωνιστή στο άθλημα αυτό, που συνεχίζει να είναι ως γνωστόν και στην Ελλάδα.
Ακόμα, πρέπει να σημειώσουμε τις μεγάλες διακρίσεις και δόξες που
γνώρισαν οι Περαιώτες στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊ. Στο ποδόσφαιρο, η περίφημη «ομάδα των θριάμβων» αποτέλεσε το καμάρι του Ελληνισμού της Πόλης. Στο μπάσκετ
επί σειρά ετών η ομάδα του Α.Σ.ΠΕΡΑ αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική κατηγορία
με αξιώσεις, ενώ οι έφηβοι και παίδες του κατέκτησαν πρωταθλήματα
Τουρκίας και αναδείχθηκαν κορυφαίοι καλαθοσφαιριστές. Στο βόλεϊ
οι διακρίσεις του μπορούν να χαρακτηριστούν ως μοναδικές. Ενδεικτικά
μπορούμε να αναφέρουμε την επί μία δωδεκαετία περίπου (1942 – 1955)
απόλυτη κυριαρχία του Α.Σ.ΠΕΡΑ σ’ όλες τις εθνικές και τοπικές
διοργανώσεις της Τουρκίας, με αποκορύφωμα την κατάκτηση πέντε διαδοχικών
πρωταθλημάτων Τουρκίας!.
Εξάλλου, όπως συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα ιδρύματα της διασποράς, ήταν ιδιαίτερα σημαντική η προσφορά του Α.Σ.ΠΕΡΑ στο θέατρο, τα γράμματα, τη μουσική και γενικά στην κοινωνική ζωή της Πόλης."
Αυτά γράφουν και μένω έκπληκτος γιατί κάποιος γράφει χοντρές ανακρίβειες... Δεν επανιδρύθηκε στην ΑΘήνα το 1973 γιατί απλά η δικτατορία την έκλεισε μετονομάζοντάς την σε ΒΥΖΑΝΤΙΟ...
Τες πάντων...
Αυτό που εγώ κατάλαβα είναι ότι ο ΠΕΡΑ Αμπελοκήπων είναι ένα δημοκρατικό σωματείο και καθαρά της προσφυγιάς και οι άνω το παίζουν Βυζαντινοί κλπ κλπ κλπ....
Γεννημένη στο Λαύριο, το προλεταριακό Λαύριο των μεταλλεργατών και των μεγάλων αγώνων η Μαρίκα Αντωνίου τελειώνει στα 15 χρόνια της το τότε Σχολαρχείο.
Αμέσως πιάνει δουλιά στα μεταλλεία της Γαλλικής Εταιρίας Λαυρίου. Ήταν "μπαλαντέρ" δηλαδή βοηθός στην τροφοδοσία του καμινιού που μετέφερε το μετάλλευμα. Φύση αγωνιστικό πνεύμα συνδέετε με τον αρχειομαρξισμό και το ΚΟΜΛΕΑ. Αρχίζει μέσα στα μεταλλεία της Γαλλικής Εταιρίας Λαυρίου, να αναπτύσει έντονη κομμουνιστική προπαγάνδα και δράση συνδικαλιστική και επαναστατική...
Η εργοδοσία απευθύνεται σύντομα "εις τας αρχάς" και στα 19 !!!!! της χρόνια εκδίδεται ένταλμα συλλήψεως της... Έτσι η Μαρίκα Αντωνίου βγαίνει στην παρανομία. Στα 19 της αποκτά το ψευδώνυμο ΑΝΤΙΓΟΝΗ το οποίο μένει για πάντα. Κανείς πλέον δεν θυμάται και δεν αναφέρετε στο όνομα Μαρίκα....
Καταδιωκόμενη από την αστυνομία στην χώρα φτάνει στην Αθήνα. Εκεί μπαίνει στην "συντακτική εκπαίδευση των νέων εργατών" Ήταν μια επιτροπή που ανελάμβανε να μάθει γράμματα στους συντρόφους των αρχειομαρξιστών με σκοπό την μόρφωσή τους πάνω στον μαρξισμό και φυσικά για να γράφουν άρθρα και κείμενα στην εφημερίδα "Η πάλη των τάξεων". Κατά μία ανεπιβεβαίωτη ΣΕ ΜΕΝΑ πληροφορία υπήρξε η αρχισυντάκτρια της εν λόγω εφημερίδας στην παρίοδο που ήταν 15μερη...
Σύντομα το "ανυπότακτο" πνεύμα της Αντιγόνης συναντάτε με την επαναστατική φυσιογνωμία του Σταύρου Βερούχη, στον οποίο αναφερθήκαμε σε προηγούμενη ανάρτηση... Έτσι η ζωή της επαναστάτριας αυτής συνδέετε με τους αγώνες του συζήγου της διατηρώντας όμως όλη την δυνατή αυτοτέλεια. Από ότι έχω καταλάβει και έχω μάθει σε αποσπασματικές αφηγήσεις χώρος δράσης ήταν οι αγράμματοι εργάτες που λάβαιναν μόρφωση. Στην Αθήνα και φυσικά στον εγκαταλλελημένο Πειραιά. Συμμετείχε στους κύκλους μορφώσεως που ηγέτης τους ήταν ο Βιτσώρης. Οι αρχειομαρξιστές είχαν συλλάβει το επιτελικό σχέδιο να πάνε στις εξαθλιωμένες γειτονιές του Πειραιά εκεί που κανείς δεν τους βοηθούσε και να αναλάβουν αυτοί την μόρφωση και την αγωνιστική τους εκπαίδευση...
Το ζευγάρι αποκτά ένα παιδί τον Γιάννη Βερούχη και αντιμετοπίζουν σύντομα την εξορία στην Εύβοια - Κάρυστος - αμέσως μόλις γίνετε η δικτατορία του Μεταξά. Έτσι μετά την παρανομία, τις φυλακίσεις, την εξορία αντιμετωπίζει και τον θάνατο του συζήγου και συντρόφου της από το δολοφονικό χέρι ενός αγριοσταλινικού στον δρόμο για την λεγόμενη κυβέρνηση του βουνού ΠΕΕΑ αφού είχε εκλεγεί στην συνέλευση αντιπρόσωπος. Εκεί εκδηλώνεται όλη η ηρωική επαναστατική φυσιογνωμία της Αντιγόνης. Αρνείτε να καταγγείλει τον δολοφόνο στα αστικά δικαστήρια, λέγοντας ότι αυτά είναι θέματα των επερχόμενων εργατικών δικαστηρίων του μέλλοντος. Ήταν τέκνο της επαναστατικής παλίροιας, όπου η ιδεολογία και η προσωπική στάση και η ηθική υπόσταση συνταυτίζονται....
Από εκεί και πέρα επιστρέφει στην Αθήνα και φεύγει από την ζωή σύντομα σε ηλικία μόλις 54 ετών. Κάθε χρόνο μετά το 1944 έγραφε ένα γράμμα προς τον δολοφονημένο σύζηγό της τον επαναστάτη Σταύρο Βερούχη....
Σε ένα από αυτά γράφει προς τον Σταύρο... " Σταύρο μου, το παιδί μας είναι πιά άντρας και έχει μια θαυμάσια εξέλιξη. Είναι ένας συνειδητός και τίμιος νέος εργάτης. Εάν τον έβλεπες θα έμενες ηθικά απόλυτα ικανοποιημένος".
Αυτόν τον συνειδητό και τίμιο εργάτη είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και εγώ. Και αύριο 4 Ιούνη είναι που πριν τρία χρόνια είχα την τιμή να κρατήσω και εγώ ανάμεσα σε άλλους πιό πιστούς συνεργάτες του το φέρετρο στους ώμους μου...
Αντιγόνη ΝΑΙ μαζί με τον Σταύρο δώσατε στην εργατική μας τάξη ένα άξιο πλήρης ΗΘΙΚΗΣ υπόστασης αγωνιστή....
