NEKΡΟΛΟΓΙΕΣ δολοφονημένων μελλών και οπαδών του αρχειομαρξισμού...

Υπάρχει μια σιωπή στην ιστορία. Μια απόλυτη σιωπή, μια ένοχη σιωπή θα έλεγα....
Από την μια μεριά ο σταλινισμός δεν αποδέχετε τα εγκλήματά του, ούτε φυσικά του "κόφτει" να φανερώσει πως πέθαναν από τους Γερμανούς και τους Χίτες πλείστοι όσοι Αρχειομαρξιστές. Εξ' άλλου ήταν πολιτικοί του αντίπαλοι.
Αντίπαλοι όμως στο εργατικό κίνημα. Αντίπαλοι ΜΕΣΑ στο κομμουνιστικό κίνημα.
Επίσης οι αρχειομαρξιστές αποσιοπούνται από τους λεγόμενους οπαδούς του Τροτσκισμού κυρίως τους απόγονους του Π. Πουλιόπουλου ο οποίος εδολοφονήθηκε στο Νεζερό από τους κατακτητές.

Ο Αρχειομαρξισμός, γεννήθηκε εκεί κοντά στο 1920 από κομμάτια της Σοσιαλιστικής Νεολαίας Αθηνών και άλλους αγωνιστές. Δεν έβρισκαν ότι το ΣΕΚΕ μετέπειτα ΣΕΚΕ (Κ) και μετέπειτα ΚΚΕ ήταν μπολσεβίκικο. Ταυτόχρονα ήταν κοινή τότε διαπίστωση ότι η ιδεολογική μορφοση της εργατικής τάξης ήταν απίστευτα χαμηλό. Θέλησαν τότε να φτιάξουν ιδεολογικούς ομίλους διαφωτήσεως και ταυτόχρονα να αγωνιστούν για την υιοθέτηση των όρων της Κομμουνιστικής Διεθνούς (της 3ης Διενθούς) για την μπολσεβικοποίση του κόμματος του ΚΚΕ.

Σύντομα και αφού λυσσομανούσε η ιδεολογική κρίση στο ΚΚΕ και οι ηγεσίες άλλαζαν γρήγορα ενναλάσσοντας ρεφορμιστές, αριστεριστές και τυχοδιόκτες ηγέτες, οι Αρχειομαρξιστές βρέθηκαν στην ανάγκη να αναλάβουν γρήγορα αυτοί το καθήκον να φτιάξουν το επαναστατικό κόμμα στην Ελλάδα.

Άρχισαν να ελέγχουν σωματεία εργαζομένων, ανππήρων θυμάτων πολέμου και έφτασαν να διεκδικήσουν το Εργατικό Κέντρο ΑΘηνών για μια ψήφο...

Η πάλη για την ηγεσία της εργατικής τάξης έλαβε τρομερές και ενίοτε βίαιες μορφές...

Στην πορεία των γεγονότων, ο Τρότσκυ που είχε αναλάβει να διασώσει την τιμή του κομμουνιστικού κινήματος επέβαλλε όρους για την πλήρη μπολσεβικοποίηση του προλεταριακού Αρχείου του Μαρξισμού.... Η πλειοψηφία (νομίζω για μια ψήφο) ακολούθησε μια κεντριστική ταχτική ενώ η μειοψηφία ακολούθησε τον Λ. Τρότσκυ και αποδέχτηκε με οδύνες την πολιτική ηγεσία του Π. Πουλιόπουλου.

Το πλειοψηφικό τμήμα που κράτησε όλους τους τίτλους της εφημερίδας κλπ διαλύθηκε μετά το 1950. Το τέλος του ήταν απογοητευτικό. Ωστόσο, έδωσε πάρα πολούς νεκρούς από τους Χίτες, Κατακτητές και σταλινικούς. ¨Ολοι τους έπεσαν ΨΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, και υπέρ του κόμματός τους.

Αυτούς τους νεκρούς ΚΑΝΕΙΣ δεν τους μνημονεύει σήμερα....

Βρέθηκαν στα χέρια μου ΆΘΛΙΕΣ φωτοτυπίες της εφημερίδας των. Σπεύδω λοιπόν να μνημονεύσω τις νεκρολογίες των γιατί βρίσκω απόλυτα ορθό να μάθουν οι νεότεροι ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ αγωνίζονται....

Xρήστος Χατζηχρήστος

Εκτελέστηκε την 1 του Μάη από τους Γερμανούς καταχτητές και τη Γερμανόδουλη κυβέρνηση του Ράλλη. Ο σ. Χατζηχρήστος ήτανε μέλος της Κεν. Επιτρ. Του Κουμουνιστικού Αρχειομαρξιστικού Κόμματος Ελλάδας, από τα παλαιότερα μέλη και τα καλλίτερά του στελέχη.

Τσαγγάρης το επάγγελμα, πασίγνωστος στο τσαγκαριό της ΑΘήνας και του Πειραιά για την επαναστατική του δράση, οργάνωσε και καθοδήγησε δεκάδες απεργίες των τσαγκαράδων και με αυτή του τη δράση επιβλήθηκε στή  συνείδησή τους, τόν αγάπησαν καί τόν λάτρεψαν σάν ηγέτη τους.

Συμμετείχε ενεργά, χωρίς ούτε μιας ώρας διακοπή, σ’ όλους τους αγώνες του Κόμματός μας, όπως και σαν υποψήφιο στις εκλογικές του καθόδους.

Φυλακίστηκε και εξορίστηκε πριν τη 4^η Αυγούστου κατ’ επανάληψη.

Στις 10-1-37 πιάστηκε από τους χαφιέδς του Μανιαδάκη. Στάλθηκε διαδοχικά στη Γαύδο, Ακροναυπλία, Σαλκίδα, Στρατόπεδα Τρικκάλων και Λαρίσσης και τελικά στο Χαιδάρι.

Η βαθειά του Μαρξιστική κατάρτηση, η πίστη του στην προλεταριακή επανάσταση και η ιδεολογική υπεροχή το επέβαλε και σ’ αυτούς τους πολιτικούς αντιπάλους του.

Την Πρωτομαγιά του 44. ο σ. Χατζηχρήστος ...... (αδύνατο να διαβάσω...) 200 για εκτέλεση. Τότε μίλησε για τελευταία φορά στο Χαιδάρι, βαδίζοντας προς το θάνατο με ψηλά το κεφάλι και σηκωμένη τη γροθιά και είπε 

«Σύντροφοι! Στο Ενιαίο μέτωπο της κεφαλαιοκρατίας μόνο ένα μέτωπο πρέπει ν’ αντιτάξουμε, το Ταξικό Επαναστατικό Μέτωπο Πάλης. Αυτό, και μόνο αυτό θα συντρίψει την Κεφαλαιοκρατική αντίδραση και θα γκρεμίσει το σάπιο καθεστώς της.

Ζήτω ο Κομμουνισμισός. Ζήτω η νεα επαναστατική Μαρξιστική Διεθνής. Ζήτω το Κομμουνιστικό Αρχειομαρξιστικό Κόμμα Ελλάδας». Και με το τραγούδι της Διεθνούς βάδισε στο θάνατο.

Τέτοιου είδους σύντροφοι εμπνέουν στους αγωνιστές του κόμματός μας την πίστη τους σ’ αυτό και αποτελούν παράδειγμα για μίμηση.

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΝΕΑ ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 3

 

Αθήνα Δευτέρα 13 Νοέμβρη 1944

Πέτρος Ανδρώνης

Μέλος του Π.Γ. του Κουμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας γνωστός για την επαναστατική του δράση στην Αθήνα, στη Μάνη, στην Καβάλλα, στην Θεσσαλονίκη κ. Α. Καταδιώχτηκε με λύσσα από την 4 Αυγουστιανή διχτατορία κι’ αναγκάστηκε τελικά να καταφύγει στο εξωτερικό, για να επανέλθει στην Ελλάδα κατά την περίοδο του πολέμου. ¨Οργανα της Ειδικής Ασφαλείας τον συνέλαβον στις 14.4.1944.

Οι δολοφόνοι της Ειδικής για να μαρτυρήσει άλλους του βαλαν 4 φορές φάλαγγα στο κεφάλι, που το  σφίξιμό της προκαλούσε λιποθυμίες, έσπασα τα τύμπανα των αυτιών προκάλεσαν εσωτερική αιμορραγία και κομμάτιασαν τ’ αυτιά του. Το μαρτύριο αυτό συχεχίστηκε βάζοντας τα πόδια του στην φάλλαγγα.

Τον κρέμασαν 6 φορές ανάποδα και τον χτυπούσαν συνεχώς στα στήθια.

Οχτώ μέρες συνεχίστηκαν τα βασανιστήρια ωσότου αιμόφυρτο σωματικά από τα τραύματα και κάνοντας συνεχώς αιμοπτύσεις τον στείλαν στου Χατζηκώστα χωρίς να μπορέσουν να αποσπάσουν τίποτε παρά μόνο το σφίξιμο των δοντιών του όπως ο ίδιος έγραψε. Από τουΧατζηκώστα παραδώθηκε στου γερμανούς και μεταφέρθηκε στο  Χαιδάρι.

Την πρωτομαγιά, την μέρα της δαμαρτυρίας του διεθνούς προλεταριάτου κατά της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης, εκτελέστηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής οδηγούμενος στο θάνατο μαζί με άλλους 200 αγωνιστές. Ανάμεσα σ’ αυτούς συγκαταριθμούνται και οι σ. Χρήστος Χατζηχρήστος Ανρύ Περαχιά, Γεώργ. Παπαδημητρίου και Δημ. Γιαννακουρέας.

Οι σύντροφοί μας αντίκρυσαν τον θάνατο φωνάζοντας «Ζήτω το Κομμυνιστικό Αρχειομαρξιστικό κόμμα» και τραγουδώντας την Διεθνή. Δύο απ’ αυτο΄ςυ που τραυματίστηκαν στην πρώτη βολή συνέχισαν με το τραγούδι «επέσατε θύματα....»

Έτσι πεθαίνουν οι ήρωες του Κόμματός μας. Τιμή στα θύματα του αγώνα.

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ περίοδος   νέα αριθ. Φύλλου 2

ΔΕΥΤΕΡΑ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ 1944  

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ 21 ΓΕΝΑΡΗ 1946

ΣΤΗ  ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

Σήμερα που η «Πάλη» τιμά την επέτειο των θανάτων Λένιν, Λούξεμπουργ και Κάρλ Λίμπνεχτ, αυτών που έδωσαν την ζωή τους στον αγώνα του προλεταριάτου, για το σοσιαλισμό, παραθέτει και τα θύματα του ίδιου αγώνα που το Κόμμα μας έδωσε για να τιμήσει κατά την επέτειο αυτή.

Παραθέτουμε τα ονόματα δύο σειρές θυμάτων. Αυτών που έπεσαν εκτελελεσμένοι από το απόσπασμα του καταχτητή και αυτών που δολοφονήθηκαν από τη σταλινική ηγεσία

Από τον καταχτητή

Οι περισσότεροι είχαν πιαστεί από το μεταξικό καθεστών και παραδόθηκαν στο καταχτητή.

1. Ανδρώνεης Πέτρος, τσαγκάρης, μέλος τουΠολοτικού Γραφείου της Κ.Ε.
2. Παραχιά Ανρύ ή Περικλής, Ισραηλίτης, ξυλουργός μέλος της Περιφεριακής Επιτροπής.
3. Χατζηχρήστος Χρήστος, τσαγκάρης μέλος του Κ.Ε. του ΚΑΚΕ.
4.  Παπαδημητρίου Γιώργος, μεταλουργός, μέλος της Περιφερειακής Επιτροπής.
5. Λαμπρόπουλος Δημήτρ. Μπετατζής, υπεύθυνος της «Πάλης των Τάξεων και τα μέλη
6. Γιαννακουρέας Μήτσος
7. Φλωριάς
8. Βουγιουκλίδης
9. Πανταζής
10. Δελημπαλτάς
11. Ζαχαριάδης
12. Ποντζίδης
13. Θεοδωρίδης
14. Ουσταμπασίδης
15. Παπαδόπουλος

Δολοφόνοι από τη σταλινική ηγεσία

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

1. Γεωργοπαπαδάκος Ηλίας αρτεργάτης (το 1926)
2. Λαδάς τσαγκάρης  (το 1927)

ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ 1945

3. Ζούρης Γεώργιος μεταλουργός, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ.
4. Σακελαρίου Νίκος φοιτητής-τραπεζιτικός γραμματεύς της Κομ. Αρχειομαρξιστικής Νεολαίας.
5. Καβαλιέρος Μανώλης, πρόεδρος του Σωματείου Αρτεργατών
6. Πιτσίτης Θεοδόσης κουρές
7.  Μπαιρας Λεωνίδας ζαχαροπλάστης
8. Παπαδόπουλος Γεώργιος τσαγκ΄ραρης
9. Αρνιωτάκης Γιώργος εμπορρουπάλληλος
10. Βέργης Γιώργος εργάτης κοκαλάδικου
11. Ποιμενίδης Χαράλαμπος εργάτης
12. Παπάζογλου Δτέλλιος φοιτητής
13. Πέτρογλου Θμωάς μικροπωλητής
14. Βενεντσάνος Νίκος δικηγόρος
15. Αναγνώστου Γιάννης

ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΗ

16. Καλογεράκης Κώστας καπνεργάτης μέλος της Κεντρικής επιτροπής
17. Αναστασίου Πάνος
18. Καπετανάκης Λευτέρης
19. Παγώνεης Νίκος
20. Ξανθόπουλος Νικος καπνεργάτης
21. Ράφτης Βασίλης
22. Ζησημόπουλος Νίκος
23. Μάγειρας Γιάννης
24. Σαχαριάδης Νίκος
25. Λαδάς Κώστας

ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ

26. Πνυρός Γιώργος
27. Πααύλου ή Πόλμος Κώστας
28. Βογιατζής Μήτσος
29. ΚΚατσίμπρας Κώστας
30. Λυπερόπουλος Γιάννης
31. Πανόπουλος Νίκος
32. Ευθυμίου Αλέκος
33. Αρχανιώτης Σπύρος
34. Μίχα Βαγγέλης

ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

35. Κοκκινογιάννης Θόδωρος, καπνεργάτης
36. Τζίκας Παντελής
37. Αλφούδης καπνεργάτης
38. Τσαντορμάς
39. Χαριζάνης
40. Οδυσσέας
41. Μακρής ή Βαμβακάς Γιάννης

ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

42. Σαπουνάς Σπύρος, εργάτης λιπασμάτων
43. Στάης ή Καρβούνης Βαγγέλης

ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ

44. Παπαδόπουλος Θωμάς
45. Πλιάκος (νέος σύντροφος)
46. Δαμαλάς Κώστα
47. Σταυριανός Γιάννης
48. Αλεξανδρίδης Θεοδόσης
49. Κορτέσης Νίκος

η δακτυλογράφηση θα συνεχιστεί και νεότερες νεκρολογίες για τους ήρωες θα έλθουν σε σας...