24 Σεπτεμβρίου 2010

ΞΑΝΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ .... ΞΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΣΕ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ...

Ήταν πολλά τα χρόνια που έλειπα από τις στήλες της πολιτικής ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ εφημερίδας που συμμετάσχω..

Η "Βενετιά" δεν έχασε πολλά από την απουσία μου. ΙΚΑΝΟΤΑΤΕΣ, γραφίδες μεγατόνων καλύτερες κοσμούν τις σελίδες της εφημερίδας αυτής...

Ωστόσο, δύο γεγονότα με έκαναν να ξαναδημοσιεύσω κείμενό μου... Πρώτον μια εσωτερική δύναμη, από την ζωή στα εργοστάσια ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ κατάσταση που βιώνουμε εκεί... Δεύτερον ήθελα να γράψω κάτι που να το αφιέρωνα στον μεγάλο άνθρωπο εργάτη που μας αποχαιρέτησε... Αφού μας έμαθε τι εστί ΗΓΕΤΗΣ...


Το κείμενο αυτό λοιπόν αφιερώνετε σ' αυτόν. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ μικρός εμπρός του δεν θα πω το όνομά του μπας και πείτε ότι είμαι κάνα ψώνιο...

Το κείμενο φυσικά το πήραν διορθωτές και του άλλαξαν τον αδόξαστο στην ορθωγραφία... γιατί είμαι και μεγάλος κόπανος σ' αυτό το επίπεδο.... ε με πήραν τηλέφωνο και μου έσαξαν και πέντε έξη ενοιολογικές αδυναμίες.... Εδώ είναι το πρωτότυπο...

Ζωή στο "μάτι του κυκλώνα"
Ζώντας μέσα στην δύνη της κρίσης, στα εργοστάσια ζούμε ένα βασανιστήριο ψυχολογικό. Ο φόβος του αύριου συνθλίβει της ψυχές μας. Ο φόβος μπας και αύριο έλθει και η δική μας σειρά, φτάνει όλη την ζωή μας σε απίστευτα, ακραίες συμπεριφορές. Απολύετε ο διπλανός σου και λες "ευτυχώς εγώ την γλύτωσα"...


Οικονομία στο ρεύμα "κυρά πόση ώρα θα καις το θερμοσύφωνο?". Ας πάμε στα φτηνά super market, "κυρά μισή τιμή είναι..". Οικονομία στα ρούχα μας, οικονομία στις εξόδους, οικονομία στις κοινωνικές υποχρεώσεις "θα πάρουμε φτηνότερο δώρο για τον γάμο..". Πέρνεις ένα μπουκάλι κρασί ναι πιείς από τα φτηνο super market... που μας κατακλύζουν και ξυπνάς με ένα πονοκέφαλο... "Ποιός ξέρει τι βάζουν μέσα οι βρωμιάρηδες..."


Κόβουμαι τα πάντα περιττά ή μη. Ξέρουμαι όλοι οικογένειες ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ. Δεν είναι ένα ψεύτικο σλόγκαν, φτηνιάρικο. Ο θείος στα 60 με την κυρά άνεργη βολοδέρνει από ψευτοδουλιά σε ψευτοδουλιά πότε βγάζει 100 ευρώ πότε 300. Έρχονται στο σπίτι και το βλέπεις, περιμένουν με κείνα τα μάτια γεμάτα ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ να τους τρατάρεις.


Από παντού, ακούς, το φάντασμα της πείνας να μην είναι φάντασμα, αλλά πραγματικότητα. Τα παιδιά μας... Αυτά τα υπέροχα παιδιά της εργατιάς, τα Ελληνόπουλα η ελπίδα μας, βολοδέρνουν άνεργα κτυπώντας αδιέξοδα, την μια πόρτα μετά την άλλη φιλώντας, "κατουρημένες ποδιές". Δεν είναι δα σπάνιο όλοι μας ξέρουμε ανθρώπους που πάνε αξημέρωτα στην εκκλησία, για τα καθημερινό φαγητό. Για ένα ρούχα για το παιδί. Που πάνε ντάλα μεσημέρη στο τελείωμα τις λαικής για να "ψωνίσουν".


Και αυτές οι τράπεζες!! Να χτυπούν τα κινητά, να έρχονται μάτσο οι επιστολές με τον ταχυδρόμο. Τι ψυχολογικός πόλεμος, τι πόνος, να μην μπορείς να ηρεμήσεις. "Χρωστάς" "θα σου στείλουμε το δάνειο στον δικηγόρο". Και να ανοίγεις το πορτοφόλι και να μην υπάρχει φράγκο.


Ζώντας στο "μάτι του κυκλώνα" νομίζεις ότι όλα μένουν στάσιμα, ατάραχα, ήρεμα. Το θεριό κατατρώει τα πάντα, αλλά τη φτώχια, την πείνα, την πίκρα, την αξιοπρέπειά μας, την ζούμε μόνοι. Δεν είμαστε ασυνείθηστοι άλλωστε. Έχουμε ακούσει την γιαγιά μας την μάνα μας τον παπού. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.....


Πως όμως?


Όλα δείχνουν ότι αργά η γρήγορα, το μελλίση της οργής θα ξεχυθεί και σαν την αφρικανική μέλισσα, θα ορμήξει κατά των υπευθύνων. Είναι σίγουρο αυτό. Αλλά για να βρει στόχο, το μελίσση, πρέπει να ξέρει τον εχθρό. Να μην είμαστε σκορποχώρη. Να μάθουμε ο ένας τον άλλο, στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ μας. Nα νιώσουμε, την μια και μοναδική αλήθεια, που κάθε εργάτης πρέπει να την κάνει προσευχή, ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΑΙ ΑΤΟΜΙΚΑ για την προσωπική αδυναμία μου ή την οικογενοιακή. Να συζητάμε ο ένας με τον άλλο, στον ΟΑΕΔ και να κάνουμε επιτροπές αγώνα, ανέργων. Να κάνουμε ... να κάνουμε... να κάνουμε....

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ??????


ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΘΕΡΙΝΗ ΡΑΣΤΩΝΗ, που μας κυρίευσε το καλοκαίρι. Να οργανωθούμε, να οργανωθούμε, να οργανωθούμε. Με ένα στόχο, Να φύγει αυτή η ρημαδοκυβέρνηση και να μην μας έλθει μια χειρότερη ή ψευτοκαλύτερη εκδοχή του ίδιου φαγητού.

Ακολουθεί η υπογραφή...


Αγαπητοί φίλοι του blog μου. Στα 50 μου ήταν και αυξάνετε η απόλυτη πίστη μου ότι είναι απαραίτητος ο αγώνας και απαραίτητη η δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας.
ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑΖΟΥΝ ΕΥΚΟΛΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΕΥΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

ΑΠΑΤΗΛΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ

ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΟΝΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ....

ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΕ ΟΠΟΥ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΤΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ...

ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΙΣΟΝ ΑΠΑΤΗΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ...

5 σχόλια:

  1. Αυτό είναι το σήμερα.
    Όχι για όλους, αυτό είναι σίγουρο, αλλά για τους περισότερους, για αυτούς που δεν έκλεψαν, δεν κοροϊδεψαν, δεν "ρουσφετοκαρπώθηκαν".

    Οι απλοί έντιμοι εργαζόμενοι που δεν τους υπολογίζει κανένας.

    Αλλά, από εμάς θα το βρουν!

    Καλησπέρα
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κρατάω το τελευταίο "να αγωνίζετε όπου τύχει και να ματώνει στη μελέτη και στη σκέψη". Αυτό να μάθουμε και στα παιδιά μας.
    Καλή ...σταδιοδρομία και αναμένουμε ...αναμετάδοση στο μπλόγκ σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βάσσια

    Αχ βρε Βάσσια μακάρι... αλλά έχουμε ακόμα δρόμο... προς το παρών συσσωρεύουμαι ΜΙΣΟΣ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. phloy....flis

    χαίρομαι φίλε που συμφωνείς είναι ωραίο να αισθάνετε κάποιος ότι συμφωνεί κάποιος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχεις δίκο Ακράτ, αλλά δεν θέλω να είναι μίσος - ας είναι θυμός που θα εκτονωθεί κατάλληλα και με αποτέλεσμα φίλε μου.

    Το μίσος θα "φάει" εμάς.

    Καλό σου βράδυ
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λαλατε