ΜΠΑΝΑΚΙΑ... ΕΡΧΟΝΤΑΙ... ΑΓΚΑΛΙΤΣΕΣ.... ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΗ ΗΜΕΡΑ...

τα λόγια είναι πτωχά...

ΓΙΟΒΑΝΝΑ









ΚΆΚΙΑ ΜΕΝΔΡΗ..



ΜΑΙΡΗ ΛΩ.... μια οπτασία φωνής..




Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΦΩΝΗ....μια φωνή για ένα χειμερινό μπαρ παρέα με άνα διπλό ουίσκυ... γεμάτο παγάκια και σκέψη για έρωτα... φευγάτο...



αφιερωμένο στις αγάπες και τους έρωτες που μας αναλογούν στην ζωή...

ας είμαστε γεμάτοι από την μεταφυσική εύνοια του χρόνου του πάθους...


δεν ξέρω αν θα βάλω άλλες αναρτήσεις...

ονειρεύομαι ένα μπουκάλι κρασί με την .... έμορφη κοπέλλα μου στο μπαλκόνι... και ένα ύπνο αποκαλυπτικό χωρίς αιδώ σε άνα πλήρους ανέμου δωμάτιο...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΩΤΗΤΟΣ .... ΤΗΣ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ...

Σαν κινάς κάθε πρωί να πας για μεροκάματο, βαθιά μέσα σου ξέρεις κάτι ΜΟΝΑΔΙΚΟ.... Βαριέσαι, συχαίνεσαι τον εαυτό σου, ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΠΛΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΜΙΑ "ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΗ" ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΧΗΣ. Πράγμα που παλαιά δεν ίσχυε. Αλλά ισχύει παντού? Σήμερα αν είσαι πχ δημόσιος υπάλληλος ή στις λεγόμενες ΔΕΚΟ με τις μειώσεις μισθών αισθάνεσαι θυμωμένος βαθιά μέσα σου αλλά είσαι ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΣ ότι τόσα έτη λαθροβιούσες, ήσουν από τα πάνω, με λίγα λόγια κάπου μέσα σου τα τακτοποίησες καλά... Εξ' άλλου διάβολε δεν καταστράφηκες και οριστικά ή αμετάκλητα... Κοιτάς τι γίνετε στον ιδιωτικό τομέα... Ξέρεις, ακούς, μαθαίνεις... το παιδί σου βλέπεις τι τραβάει... Σέρνεις τον θυμό αλλά έχεις αυτοευνουχιστή το βλέπεις διάβολε ΑΚΟΜΑ ΚΡΑΤΑΣ...

Εσύ υπάλληλε γραφείου... που πάντα ήσουν το αποκούμπη του αφέντη... εργοδότη... Που διέταζες τον εργάτη που ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΕΡΓΑΤΗΣ θορυβήθηκες με τα πρόσφατα μέτρα. Είδες τον φθόνο του παλαιού αφέντη στα μάτια του..... Ώρες ώρες σκέπτεσαι ..." μα όλα τα χατήρια του έκανα ... τώρα θα με πετάξει στον δρόμο σε έξη άτοκες δόσεις?" Τι θλήψη ... ΤΏΡΑ ΌΜΩΣ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΠΟΣΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ... Έχεις χάσει την ράθυμη ΣΙΓΟΥΡΗ καθημερινότητά σου... Τρέχεις τηλεφωνάς ΚΑΡΦΩΝΕΙΣ ζεις με όλο σου το είναι για το καλό της επιχείρησης.... που όλοι γαμώτο το λέν.... " ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ.." το λέει η φίλη σου στο λογιστήριο, η καθαρήστρια, τα νεύρα του αφέντη... ΠΟΣΑ ΝΕΥΡΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ...

Εσύ εργάτη? Ημερομίσθιε? Που μια ζωή ριγμένος από όλους μην μου πεις ότι δεν αισθάνεσαι χάλια... Μια ζωή χάλια αλλά τώρα όλοι σου οι φίλοι είναι χωρίς δουλιά... Στο καφενείο τράκα σου κάνουν για καφέ... Ο μπατζανάκης ταμάμ παλληκάρι και φίνος στην οξυγονοκόλληση και ο φίλος σου ο Γιάννης μάστορας με αρχ....α στο γιαπί άνεργοι... Ρε ο Γιάννης ... ο πρώτος καλουπατζής... και ο μπατζανακης πρώτος στο τσίμπημα που σου έκανε γραμμή κόλληση .... ΆΝΕΡΓΟΙ...

Τώρα είσαι ταξιτζής, μεταφορέας Δ.Χ. δηλαδή ΑΦΕΝΤΙΚΟ σκλάβος... Ώρες στο τιμόνι παλαιά.... Πήρες μια άδεια... Έβαλες ένα οδηγό έβγαλες κάτι κάτι έκανες το ρημάδι.... Και τώρα πάρτο κάτω... Ίσωμα... Βλέπεις το στόρυ... Που θα πάρεις ένα μύδι και ένα αρχ....δι σε μια γαμ...νη εταιρία που θα διαφενεύει και θα κουμαντάρει τις μεταφορές τα ΑΓΩΓΙΑ... Πόσα αγώγια έκανες ε? Θυμάσαι ? Με τα λιοπύρια νύχτες με τα χιόνια .... Άστα φίλε άστα πίκρα...

Το μαγαζί μας στην γειτονιά... Αχ πίκρα... Ίσα μέχρι το Χριστούγεννο.... ΝΕΚΡΑ.... Είναι και οι γαμοαπεργίες... Τριάντα χρόνια κύριος με την πελατεία και τώρα νυσάφι... Χρέη, χρέη, χρέη.... Τεφτέρη τεφτέρη τεφτέρη...

ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΒΥΣΟ ΚΑΤΩ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ ΚΡΩΑΖΟΥΝ ΤΑ ΟΡΝΕΑ...


ΘΑΝΑΤΟΣ.... Όλα είναι πικρά... Το τέλος μιας Ελλάδας που αχνά μέσα από ομίχλη σου χαμογελά με τα σάπια της δόντια...
Ποιός φταίει? Μια παλαιά ερώτηση κενή ουσίας σήμερα... Το θέμα είναι ένα.... ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ...
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑ Η ΖΩΗ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ...

Κάποιι κράζουν... Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΖΗΤΩ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ...
ΠΑΝΙΚΟΣ...
Τώρα είναι η ώρα να ενωθούμαι ούλοι μπας και σωθούμαι... Προδωσία... γεμάτη προδώτες η ζωή κατάντησε όλοι .... λάκισαν.... ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΟΥ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΧΘΡΟΥΣ χιλιάδες εχθρούς μιλιούνια... ΜΙΣΟΣ ένα μίσος που αντριεύει αλλά και ΈΚΠΛΗΞΗ... Πως έγινε αυτό το κακό στην χώρα μου? Λες μέσα σου..
Όλα για ποούλημα αδελφέ μου... Ο ΓΑΠ το ΔΝΤ η ΕΕ το ΕΥΡΩ... μια διαλυμένη αριστερά...
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΕΛΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ... ΧΡΕΗ ΧΡΕΗ ΧΡΕΗ ΧΡΕΗ σωρεύονται πάνω μας....

Το ΑLDI φεύγει 700 στο δρόμο... Το FNAC φεύγει ξέρω 'γω πόσοι στην ανεργία... (ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΕΡΧΕΤΕ....) Το ΑΤΛΑΝΤΙΚ κλυδωνίζετε 3500 άνθρωποι μέσα στην ζούρλα τις αβεβαιότητας... ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ...

Ουρλιάζουν οι δημοσιοκάφροι στις γαμ...ες τηλεοράσεις σαν βρυκόλακες... Στον τείχο σε στήνουν στην στιγμή.... Άλλοι καθαρίζουν δημοσιογράφους λες και θα καθαρίσει το τοπίο... Σιγά μην καθαρίσει με ένα δύο τρεις πενήντα τρεις... Ξέρεις μέσα σου πόσο αδιέξοδα είναι αυτά τα ατομικά πιστολίδια...

ΠΟΥΛΑΤΕ ΠΟΥΛΑΤΕ ΠΟΥΛΑΤΕ ΠΟΥΛΑΤΕ ουρλιάζουν τα αφεντικά στο κουβέρνο.... ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΥΤΗ και μετά λέει το απίστευτο.... ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ Η ΤΡΟΙΚΑ ....

ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΙ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ....ΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ...

Διώρησαν έναν στην ΔΕΘ ελληνόφωνο... Κυνηγάνε τις δασκάλες στην Θράκη γιατί σπάνε την δικτατορία του Τούρκικου προξενείου... Στην Σμύρνη έγινε συνωστισμός και στο Καραισκάκη τότε που πέθαναν από συνωστισμό έφταιγαν τα ΟΥΦΟ...... ΓΑΠ και ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (έτσι δεν τον λεν τον νέο αρχιεπήσκοπο?)

ΝΑ ΦΥΓΩ ΝΑ ΦΥΓΩ αυτό σκέπτεσαι φίλε μου νέε από αυτό τον ζουρλομανδύα... Σε βλέπω το νιώθεις...


ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΔΙΩΤΗ ΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ...

Και εγώ κομμάτι σου είμαι το νιώθω... Ένας από σένα... Αίμα σου... Δεν είναι το μπλογκ μου κομματικό. Είναι πάσης φύσεως μπλογκ... ΈΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ...


ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΚΑΝΤΟ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΜΕ ΣΥΝΕΣΗ...


ΌΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ....


και κάτι άλλο...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ



ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...

Με το συμπάθειο για την συμβουλή.... Ξέρω στο πετσί μου τι σημαίνει αγώνας για ζωή στην ζούγκλα του σήμερα....

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Ε. ΖΑΧΟΥ ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΟΥ

Στο γραφείο του φίλου εκδότη Δ.Καράβολα έχω γνωρίσει τον κο Παπαζαχαρίου. Αεικίνητος ευθυτενής χιουμορίστας άνθρωπος της ζωής και όχι καθηγητής της έδρας μόνο... Ένας αξιόλογος άνθρωπος και σπουδαίος δοκιμιογράφος συγγραφεύς, μελετητής της ζωής των περιοχών εδώ.

Χτες πίνοντας τον κράσον με τον φίλο Δ. Καράβολα μου μίλησε για το νέο βιβλίο που θα είναι το πρώτο που θα διαβάσω εις τας διακοπάς μου. Αναδημοσιεύω από το μπλογκ ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ το κείμενο που ανάρτησε.

"Ε.Ζάχος-Παπαζαχαρίου

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ISBΝ: 978-960-9441-07-0, διάστ. 21Χ14, σελ. 160, τιμή 11,70 €

Ο Μάρκος από τον προσφυγικό συνοικισμό της Καλλιθέας φεύγει για σπουδές στο Παρίσι όπου ξεμένει εκεί για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Φύση ανατολίτης, είναι πνεύμα ανήσυχο αλλά και προσαρμοστικό, με έφεση στην περιπέτεια και τα ταξίδια. Έχοντας ως επίκεντρο την πρωτεύουσα του Φωτός, ξαμολιέται με κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται στις διάφορες γωνιές της γριάς ηπείρου.

Συναντά και κάνει καλή παρέα με κάθε λογής ανθρώπους, από σημαντικές μορφές του πνεύματος, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ιερείς, μέχρι περίεργους ταβερνιάρηδες και ανθρώπους του υποκόσμου. Ο ίδιος καταπιάνεται με τη ζωγραφική, τη μουσική, το θέατρο, τις κοινωνικές επιστήμες, αλλά κυρίως… ερευνά! Ερευνά όμως και σκαλίζει όχι σαν ένας τυπικός δυτικός επιστήμονας. Με έναν εντελώς δικό του σουρεαλιστικό τρόπο, πάει εκεί που τον κατευθύνει το ένστικτο, η λογική και η έμπνευσή του, παρασυρόμενος συνειδητά και χωρίς ενδοιασμούς στα ιδιότροπα παιχνίδια της τύχης και της ζωής.

Αλλά και η ίδια η ζωή, μέσα από την εμπειρία της περιπέτειας, του αποκαλύπτει με μια σειρά «θαυμαστών» γεγονότων, μικρών ή μεγάλων, την παραμυθένια της όψη. Ή, καλύτερα, του δικαιώνει τα παραμύθια της γιαγιάς του…

Το βιβλίο περιέχει τα αφηγήματα

Κουβέντες με το Σάμιουελ Μπέκετ

Kουτσοκουλόστραβος χορός στη Ρώμη

Στα θερινά ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης

Σαντιάγκο, στο δρόμο του επίγειου γαλαξία

Στο Oροπέδιο των Χιλίων Αγελάδων

Ο Ε. Ζάχος-Παπαζαχαρίου γεννήθηκε στην Αθήνα από Πόντιους πρόσφυγες της Ανταλ­λαγής του 1923. Μαθητής του Σίμωνα Καρά στα χρόνια 1952-1958 σπούδασε στο Παρίσι εθνολογία, εθνομουσικολογία, ανατολικές και βαλκανικές γλώσσες και πολιτισμούς. Διδάκτωρ της Συγκριτικής Φιλολογίας της Σορβώνης το 1968, εξέδωσε τα βιβλία La poésie populaire des Grecs (1966), Albanie (1971), Babel Balkanìque. Histoire politigue des alphabets utilisiés dans les Balkans (1975). Στην Ελλάδα εξέ­δωσε τα βιβλία, Η Πιάτσα (1980), Το Λεξικό της Πιάτσας (1981, β΄ έκδ. Λεξικό της Ελ­ληνικής Αργκό, 1999), Ο άλλος Θεόφιλος (1998), Είμα­στε Πόντιοι (1984), Ο ξένος της Νέας Κερασούντας (1984), Γλώσσες Αλφάβητα και εθνική ιδεολογία στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια (2000), Ανατολή Ανατολών (2005), Ο Μάρκος και η λαϊκότητα (2005), Η Λαϊκότητα στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο (2010, εκδ. Φαρφουλάς).

Ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, το θέατρο, και την τηλεόραση, ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης, Ως στιχουργός και συνθέτης, εκτός των άλλων, συνεργάστηκε με το συγκρότημα Χειμερινοί Κολυμβητές στο δίσκο Η μαστοράτζα του Ερντεμπίλ. Δί­δαξε κατά καιρούς στα πανε­πιστήμια Θράκης, Θεσσαλίας, Μακεδονίας, Εθνογραφία, Κοινωνική Ανθρωπολογία, Βαλκανολογία."


Εμ ναι... πως να μην ταράζεσε με τέτοια ανάρτηση? Μπρος για νέες αγορές προιόντος θεσπεσίου και μεγαλειωδεστάτου.... χιχιχ

ΣΠΑΝΙΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ... ΔΕΡΒΙΣΗΔΩΝ RIFAI... ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ....

1955

πω πω τι βρήκα ... μπράβο όποιος το τράβηξε όποιος το ανάρτησε.

μιας και είναι της μοδός οι σέκτες.... ας δούμε μια θρησκευτική σέχτα άξιας μελέτης...

είμαι άσχετος με το τι είναι αυτούνο που ανάρτησα... αλλά με μάγεψε η τελετουργία οι μουσικές οι χοροί.... απαιτείτε έρευνα και ανάθεμα δεν ξέρω αγγλικά... ψάξιμο θερινό λοιπόν...

ΜΠΟΡΕΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ?

Όσοι παρακολουθούν τις απόψεις μου θα είναι σίγουροι για το ποιά γνώμη έχω.
Λάτρης ωστόσο των μελετών γύρω από το Ισλάμ αρνούμαι να παύω να εκφράζω απόψεις σκέψεις πτυχές...

παραθέτω βίντεο προπαγανδιστικά άγνωστων..... χαχα .... και θέλω μια σαφή απάντηση...

Έλληνες μουσουλμάνοι μπορεί να υπάρξουν?


ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΕΥΝΟΥΧΙΣΩ ΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...







αυτό μου αρέσει πολύ σαν τραγούδι το βρίσκω υπέροχο









προσπαθώ να καταλάβω τι στο καλό είναι αυτό το άσμα... όποιος ξέρει ας μου πει κάτι προς αλβανούς που έδιωξαν οι Έλληνες στον Β Παγκόσμιο πόλεμο







και επειδή είναι σπαστικό να πιστεύετε ότι θα σας φακελώσω σας καλώ να το σκεφτείτε και να μην απαντήσετε...

εγώ έχω απαντήσει μέσα μου...

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ..... ΚΩΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ .... σπαθάρης και η κλαίουσα θνήσκουσα αριστερούλα

Ωρέ φιλαράκια τι πλάκες είναι τούτες...

Σκηνή πρώτη σκάει το παναθηναικός στο Καραισκάκη με 40.000 γαύρους... και αντί να φωνάζουν .... "γ...ε ο ΠΑΟ και η λεωφόρος" πέφτουν ξεροί από τα γέλια...

Σκηνή δεύτερη... καφενές... πας να πιείς ένα καφεδάκι... Έρχετε ο γαύρος σου βάζει τρυφερά το χέρι στον ώμο και λέει στον καφετζή .... "ένα κονιάκ της παρηγοριάς στο πληγωμένο παλληκάρι..."

Σκηνή τρίτη ο Κωσταντόπουλος πρόεδρος του Παναθηνακικού.... όχι άλλα αστεία ΚΑΤΟΥΡΙΕΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙ


(στο παρακάτω βίντεο Ολυμπιακοί γελάνε στα κρυφά .... για τα χάλια μας...)




ΒΡΕ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΦΟ... ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ??? ΈΤΣΙ ΛΕΝ ΚΑΤΙ ΦΙΛΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΑ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΧΑΖΟΙ... (έλεγα εγώ ο έξυπνος...)



ΤΩΡΑ ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ...

Όπως λένε στα σιτε ο κος Κωσταντόπουλος είναι κοινός φίλος των Αδελφών Γιννακόπουλων και της οικογένειας Βαρδινογιάννη... Δεν λέμε ότι έπιναν αλλά κοινός φίλος κοινός γνωστός κοινώ... αδιάφορον τι στο καλό ήταν....


Εγώ σκέπτομαι τα ζουλάπια αυτούς που ψήφιζαν τον αστικό ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και το αστικό ΣΥΡΙΖΑ... είναι ακόμα εκεί?

Βρε παιδιά τρεις ώρες γελλάω


ΈΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ


ΜΑ ΤΕΤΟΙΟ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΜΑ ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ....


ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΣΕΒ ΝΑ ΕΧΕΙ ΞΕΡΑΘΕΙ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ .... KAHMENOYS.... ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ "ΑΡΙΣΤΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ"......


ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΓΕΛΛΙΟ ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣ


ΑΧ να είστε καλά αγόρια μου ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ...





ΒΡΕ ΟΥΣΤ

ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ



ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ

1918 ΤΟΡΟΝΤΟ ΚΑΝΑΔΑ.... ΤΟ ΑΝΤΙΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΓΚΡΟΜ ..... ΝΥΧΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ...

Ο αναθεματισμένος αμαθής εργάτης που γράφει δεν ξέρει αγγλικά. Με την βοήθεια της φίλης μου κατάλαβα χοντρικά την ιστορία...



Αλλά σκεπτόμουν.... ΈΛΛΗΝΕΣ ΑΡΜΕΝΙΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ βίοι παράλληλοι κτυπημένοι από παντού .... Άλλοι οι Έλληνες εδώ στην ξερή γη της χώρας μας άλλοι της διασποράς. Αισθάνομαι έτσι βλέποντας το παρά πάνω βίντεο την δύναμη των σιωνιστών όταν κατανοούσαν το δράμα των Εβραίων της Ευρώπης αλλά έχτιζαν με κόπο της προυποθέσεις για μια πατρίδα ...




Ο κτυπημένος άνθρωπος από τα δεινά. Τον πόλεμο την βία ξεσπά στον έμπορο στον μικρο ιδιοκτήτη στην επισφαλή εθνότητα.
Κάποιοι θλίβονται ηθικά... Το αμόνι της ζωής είναι δυνατό. Τα δάκρυα είναι αποδεκτά αλλά αδύναμα να χαράξουν το μέλλον. Εμπρός μας τίθετε πάντα ένα αδυσόπητο ερώτημα..

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΖΩΦΕΡΟ ΟΣΟ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΑΠΟΔΗΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΟ ΟΣΟ ΔΕΝ ΣΥΝΤΑΣΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ...

Όσο γνωρίζουν μόνο τον παπά την καραγκούνα το αρνί του Πάσχα ο κόσμος τους θα είναι επισφαλής εκτός ... εάν θέλουν να απωλέσουν της ταυτότητά τους σαν Έλληνες...

Η βία είναι συστατικό του πρωτόγονου σταδίου που ζούμαι ούλοι στην γη αυτή...

ΣΤΟΧΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΑΙ ΣΕ ΣΤΑΔΙΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΗΝΩΔΕΣ ΒΥΣΣΩΔΕΣ ΣΗΜΕΡΑ....

Και οι Έλληνες σαν τους Εβραίους τους Αρμένιους έχουμε υποστεί την βία...
Ξέουμε πολλά. Ακούσαμε... Κάναμε...

ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΙΤΑΝΙΑ ... ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΛΑΔΗΜΗΡΟ ΒΕΡΟΥΧΗ...

Συμπληρώνονται 40 μέρες από τη μέρα που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος αγωνιστής επαναστάτης Γιάννης Βερούχης.

Η σύντροφός του Ματίνα και η οικογένειά του καλούν τους συντρόφους και φίλους του Γιάννη Βερούχη να ανταμώσουν στη μνήμη του την Κυριακή 11 Ιουλίου και ώρα 11 π.μ. στο Ξενοδοχείο Τιτάνια.

Θα είμαστε εκεί για να τιμήσουμε τη μνήμη του.

(ΑΠΌ ΤΟ ΡΕΣΑΛΤΟ)


Επειδή τα λόγια μου είναι φτωχά και δεν είμαι ικανοποιημένος με αυτά που γράφω ... Η φόρτησις είναι μεγάλη... θα παραθέσω μια συνέντευξη στον ΕΘΝΟΣ παλαιά που κατάφερε να περάσει... Την έκανε ο Θύμιος Παπανικολάου γνωστός δημοσιογράφος εκδότης του ΡΕΣΑΛΤΟ...

Αυτός ήταν ο Γιάννης όπως είπε ένας πολύ συγγενής "ΉΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ"


Τον Απρίλιο του 1988, δούλευα στην εφημερίδα «Έθνος».

Κατάφερα να δημοσιευτεί η παρακάτω συνέντευξη του Γιάννη Βερούχη:

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ που σήκωσαν κεφάλι

Πώς φτιάχναμε τις βόμβες
Πώς τυπώναμε τις εφημερίδες
Πώς γελάσαμε την Ασφάλεια

Η ΙΣΤΟΡΙΑ διεκδικεί τα δικαιώματά της. Τα ΔΕΑ (Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης), η πρώτη και μια από τις πιο δυναμικές αντιστασιακές οργανώσεις, έχει παρασιωπηθεί τελείως.

Σαν μια μικρή συνεισφορά στην Ιστορία την παρουσιάζουμε σήμερα.

Ο Γιάννης Βερούχης, ηγετική φυσιογνωμία των Λιθογράφων, βασικός οργανωτής και συντονιστής των ΔΕΑ, μεταξύ άλλων μας λέει:

«προκηρύξεις των ΔΕΑ. Κεντρικό σύνθημα: “Σχηματίστε παντού Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία”. Στόχος μας ήταν να συνεχίσουμε την ταξική πάλη διαμέσου της πάλης ενάντια στη δικτατορία.

Η προσπάθειά μας ήταν να δημιουργήσουμε μια πλατιά, μαζική αντιδικτατορική οργάνωση, που ο μοναδικός όρος για τη συμμετοχή των πολιτών-εκτός της προσωπικής εμπιστοσύνης- να είναι η διάθεσή τους να παλέψουν σκληρά τη δικτατορία.

Μια τέτοια τακτική δεν βοηθούσε μόνο το οργανωτικό ξάπλωμα των ΔΕΑ αλλά είχε και το χαρακτήρα της παραπλάνησης της Ασφάλειας. Αργότερα, όταν η ασφάλεια εξάρθρωσε το μεγάλο μέρος των ΔΕΑ, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μέσα στις εκατοντάδες μέλη των ΔΕΑ ήμασταν εμείς, μια μικρή οργάνωση τροτσκιστών».

Παραπλάνηση

Δηλαδή παραπλανήσετε την αστυνομία

«Η τακτική της παραπλάνησης της αστυνομίας ήταν στα άμεσα καθήκοντά μας τότε, ¨Όταν οργανώσαμε επιτροπές Έκδοσης των εφημερίδων, προκηρύξεων και διανομής, προχωρήσαμε μέσα στο καλοκαίρι και σε βομβιστικές ενέργειες. Τότε ακριβώς, γα να απομακρύνουμε τις υποψίες της Αστυνομίας της χούντας τυπώσαμε την προκήρυξη που καταδίκαζε αυτές τις ενέργειες με υπογραφή της πολιτικής μας οργάνωσης».

- Πώς καταφέρατε και κυκλοφορήσατε τη δεύτερη μέρα του πραξικοπήματος προκηρύξεις;

«Όπως γνωρίζεις ήμασταν μια μικρή μαρξιστική οργάνωση πριν από τη δικτατορία. Η κύρια δύναμή μας ήταν μέσα στους εργάτες, ιδιαίτερα στους λιθογράφους.

Από την εποχή των Ιουλιανών αρχίσαμε να αναπτυσσόμαστε και στους φοιτητές και να αποκτάμε προσβάσεις στις οργανώσεις των Λαμπράκηδων. Λειτουργούσαμε με συνωμοτικούς κανόνες και με τη λογική ότι αν κάποτε μας χτύπαγε η Αστυνομία να μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη δράση μας και παράνομα.

Η ύπαρξη συνεπώς ενός παράνομου μηχανισμού και εξοπλισμού ήταν ένα από τα πρώτα καθήκοντά μας. Όταν ήρθε λοιπόν η δικτατορία εμείς διαθέταμε έναν παράνομο μηχανισμό και τον ακόλουθο εξοπλισμό: 7γραφομηχανές, 14 πολύγραφους για μικρές προκηρύξεις, έναν μεγάλο πολύγραφο χειροκίνητο, έναν μεγάλο ηλεκτροκίνητο, έναν οινοπνεύματος και ένα τυπογραφείο με κάσες στοιχείων. Έτσι μπορέσαμε και τυπώσαμε και κυκλοφορήσαμε αμέσως προκηρύξεις ενάντια στη χούντα. Και αμέσως μετά τη δικτατορία κατασκευάσαμε 30 πολυγράφους= τάβλι».

Συνοπτικές διευκρινήσεις από τη συζήτηση με το Βερούχη

Έτσι ξεκίνησαν τα ΔΕΑ. Για την ιστορία, την πρώτη οργανωτική επιτροπή της οργάνωσης αποτελούσαν: Γιάννης Βερούχης, Γιώργος Κώτσου, Γιώργος Γλυνός, Περικλής Γρίβας.

Εξίσου όμως σημαντικά στελέχη ήταν: Γ. Φαρμάκης, Γ. Χατζής, Αντ. Σωτηράκος, Δάντης Χρυσικός, Ανέστης Σουβατζόγλου κ.ά.

Επίσης, εκτός της κεντρικής δύναμης των ΔΕΑ υπήρχαν και άλλες περιφερειακές επιτροπές, όπως των Μ. Κωτσάκη και επίσης των Γ. Νίκα, Μ. Λιβιεράτου, Νίτσας Οικονομίδου, Στ. Καλογιάννη και άλλων που κτυπήθηκαν το ’68. Τέλος, τα ΔΕΑ δρούσαν στην Αθήνα και σε άλλες πέντε βασικές πόλεις της Ελλάδας.

Η οργανωτική συγκρότηση των ΔΕΑ στηριζόταν στις Επιτροπές. Κάθε οργανωτική μονάδα είχε αυτονομία, δική της διεύθυνση, δικό της εξοπλισμό και δικό της έντυπο. Ο καταμερισμός αυτός και η αποκέντρωση, που βρισκόταν κάτω από έναν χαλαρό πολιτικό επηρεασμό του τροτσκιστικού πυρήνα, ανέπτυσσε τα ΔΕΑ πολιτικά και οργανωτικά με αλματώδεις ρυθμούς. Ήδη από τους πρώτους μήνες το οργανωτικό εύρος της οργάνωσης ήταν μεγάλο. Από το σύνολο των Επιτροπών της κυκλοφορούσαν 15 εφημερίδες. Οι πιο γνωστές: «Φοίνικας», «Μαχητής», «Αντίσταση», «Λαός», «Κλειδί της Δημοκρατίας», «Φλόγα της Δημοκρατίας», «Παπαφλέσσας», «Ελλάς» κτλ.

Εκτύπωση

Οι εφημερίδες αυτές τυπώνονταν σε πολύγραφο – τάβλι. Πολύγραφο που χρησιμοποιούσαν τα εστιατόρια για την εκτύπωση των τιμοκαταλόγων τους.

Το καλοκαίρι του ’67 η οργάνωση συγκρότησε και μια Επιτροπή κατασκευής και τοποθέτησης εκρηκτικών μηχανισμών. Με δυναμίτη που είχε αφαιρεθεί από το στρατό από το φαντάρο Αλέκο Αργυροκαστρίτη, άρχισαν να πραγματοποιούνται και εκρήξεις σε διάφορα μέρη των Αθηνών. Η δικογραφία αναφέρει πάνω σ’ αυτά:

«…εν τέλει δε ο Αργυροκαστρίτης Αλ., Σουβατζόγλου Ανέστης, Αργυροκαστρίτης Ιωάννης, Γλυνός Γεώργιος, Δημητρίου Πέτρος, Βερούχης Ιωάννης, Παπούλια Μαρία, Μαυροσκούφης Αριστ., Βλαδίμηρος Λάζαρος, Παπανικολάου Ευθύμιος, Χρυσικός Αδαμ., Σωτηράκος Αντώνιος, Ροδάκη Δέσποινα, Βοηθούμενοι υπό των υπολοίπων κατηγορουμένων προήλθον εις την κατασκευήν εκρηκτικών ωρολογιακών βομβών και άλλων μηχανημάτων μέρος των οποίων έθεσα εις διάφορα σημεία των Αθηνών (Σύνταγμα, Χίλτον κτλ.) αίτινες εξερράγησαν…».

Ο ενθουσιασμός όμως των φοιτητών, και η απειρία τους οδήγησαν στη σύλληψη ενός μεγάλου μέρους του στελεχικού δυναμικού της οργάνωσης.

Κυριακή 3 του Σεπτέμβρη του ’67 είχαν κατασκευαστεί 4 ωρολογιακές βόμβες. Την άλλη μέρα θα γινόταν μια συνδυασμένη καμπάνια κατά της δικτατορίας με προκηρύξεις και εκρήξεις. Πριν ξημερώσει είχαν συλληφθεί οι περισσότερο μαζί με τις βόμβες.

«Επιτυχία»

Η εξάρθρωση των ΔΕΑ θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία των Λάμπρου- Καραπαναγιώτη που ανέβασαν τις «μετοχές» τους μέσα στην Ασφάλεια.

Οι λόγοι προφανείς. Τα ΔΕΑ διέθεταν έναν έτοιμο εξοπλισμό, είχαν μια άμεση, δυναμική και πολύπλευρη καθημερινή παρουσία κατά της χούντας (προκηρύξεις, εφημερίδες, εκρήξεις βομβών κτλ.) και, το σημαντικότερο, διευρύνονταν με ταχύτητα γεωμετρικής προόδου.

Κι ακόμα: Η Ασφάλεια βρισκόταν στα σκοτάδια. Έψαχνε σε άλλους χώρους.

Τον Οκτώβριο του ’67, 38 αγωνιστές των ΔΕΑ (26 άντρες και 12 γυναίκες) παραπέμφθηκαν στο Στρατοδικείο. Ήταν η πρώτη μεγάλη δίκη, ίσως και η πρώτη των Αθηνών. Από τους 38 οι 27 καταδικάστηκαν.

Οι στρατοδίκες φάνηκαν ιδιαίτερα σκληροί στον Κύπριο Πέτρο Δημητρίου και τον καταδίκασαν σε 20 χρόνια κάθειρξη, γιατί είχε το θάρρος να τους προκαλέσει:

«Εσείς με εκπαιδεύσατε στην κατασκευή βομβών για να ρίξετε τον μακάριο. Εγώ τις κατασκεύασα ενάντιά σας».

Από τους υπόλοιπους τις πιο βαριές καταδίκες είχαν: 17 χρόνια κάθειρξη: Γλυνός Γ., Σωτηράκος Α., Χρυσικός Αδαμ. 10 χρόνια: Δαμίγος Αντ., Τσανανδρέας Νικ., Βλαδίμηρος Λαζ., Παπανικολάου Θ., Σουβατζόγλου Ανέστης. Και όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι με μικρότερες ποινές. Όλοι οι αγωνιστές των ΔΕΑ βασανίστηκαν άγρια στα σφαγεία της Μπουμπουλίνας (φάλαγγες, μαστίγια κτλ.) Η Αστυνομία ωστόσο έμαθε ένα πολύ μικρό μέρος για την οργάνωση των ΔΕΑ. Άλλοι δεν μίλησαν καθόλου και άλλοι έκρυψαν τα περισσότερα. Γι’ αυτό και εδώ αναφέρουμε μόνο όσα ήδη γνωρίζει η Αστυνομία.

Δύο από τους βασικούς ηγέτες των ΔΕΑ, οι κινητήριοι μοχλοί της δραστηριότητάς τους, ο Γιάννης Βερούχης κα ο Γιώργος Κώτσου, μετά από πολλές περιπέτειες, κατάφεραν να διαφύγουν στο εξωτερικό. Ο Γιάννης Βερούχης επίσης επικηρύχθηκε τότε από τη χούντα, όπως αργότερα και ο Νίκας.

Επίσης πρέπει να διευκρινιστεί, ότι εδώ, για λόγους χώρου, γίνεται μια μικρή μόνο σταχυολόγηση των όσων μας ανέπτυξε ο Γ. Βερούχης. Γι’ αυτό και δεν συμπεριλαμβάνονται το πολιτικό μέρος των λεγομένων του (πολιτικό πρόγραμμα, σκοποί και τακτικές των ΔΕΑ) και οι αναλύσεις του για την προδικτατορική, δικτατορική και μεταδικτατορική περίοδο.

Η ιστορία Των ΔΕΑ δε περιορίζεται σ’ αυτά. Αγωνιστές τους αποτέλεσαν μετέπειτα ιδρυτικά στελέχη πολλών οργανώσεων της Άκρας Αριστεράς. Σημερινά επίσης κυβερνητικά στελέχη ήταν τότε μέλη των ΔΕΑ.

Ο γράφων συμμετείχε από την αρχή στα ΔΕΑ...

THN KYΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ ΒΕΡΟΥΧΗ στο ΤΙΤΑΝΙΑ

Συμπληρώνονται 40 μέρες από τη μέρα που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος αγωνιστής επαναστάτης Γιάννης Βερούχης.

Η σύντροφός του Ματίνα και η οικογένειά του καλούν τους συντρόφους και φίλους του Γιάννη Βερούχη να ανταμώσουν στη μνήμη του την Κυριακή 11 Ιουλίου και ώρα 11 π.μ. στο Ξενοδοχείο Τιτάνια.

Θα είμαστε εκεί για να τιμήσουμε τη μνήμη του.


Αυτά έκλεψα από το σιτε του ρεσάλτο... Μου είπαν ότι την Κυριακή έχουμε 40 ημέρες απουσίας...
Μα είναι δυνατόν? Έφυγε από κοντά μας ο Γιάννης Βλαδίμηρος Βερούχης?? Έφυγε?? Σαν σήμερα θυμάμαι...
Θυμάμαι στην Ασκληπιού... Μου έλεγε εδώ ... ακρατ ... ήταν το καφενείο που βρίσκονταν κάθε ημέρα Ο Σταύρος και κανόνιζε τις πολιτικές εργασίες του...
Μια ημέρα περπατούσαμαι μαζί στην Πανεπηστημίου... μου λέει βλέπεις εδώ? τι του λέω... εδώ μου λέει ήταν το καφενείο ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ... Κάθε βράδυ στις 11 το βράδυ όλοι οι αρχειομαρξιστές 1500 νοματαίοι και βάλε έδιναν ραντεβού τηλεφωνικό... Πήγα κάποτε στο Ρέθυμνο και είδα ένα καφέ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ... συγκινήθηκα...
Μου έλεγε τόσα πράγματα που τα ρούφαγα σαν σφουγγάρι... Θυμάμαι την αστεία ιστορία στα Χαυτεία... Ήταν ένα ραυτάδικο το είχε ένας αρχειομαρξιστής έξω από το κόμμα... Λίγο παραμυθάς... Πήρε απόφαση το κόμμα... Όλα τα μέλη απαγορεύετε να πηγαίνουν εκεί... Γιατί βρε Γιάννη τον ρώτησα?? Μου λέει "βρε αυτός έφτιαχνε την ιστορία μέσα από το προσωπικό του φίλτρο...:"¨Ελεγε ότι ήταν με τον Τρότσκυ και την Κολλοντάι σε μια ταβέρνα και τα έπιναν...κλπ κλπ Την επανάσταση την έβαζε στα μέτρα και τα σταθμά του...
Ο Γιάννης Βλαδίμηρος Βερούχης.. Πάντα εργάτης... Με τι μόρφωση... Πάντα με το υπέροχο στερεωφονικό του να παίζει συμφωνική μουσική... Πόσο ελεύθερος ήταν όταν άκουγε αυτήν την μουσική. Όσο ελεύθερος ήταν όταν αναλάμβανε μια κομματική εργασία ...
Τον θυμάμαι ΑΤΡΟΜΗΤΟ....Να έχει την ασθένειά του, και να καταβάλετε να απλώνετε με την γιγάντια κορμοστασιά του πάνω στο γραφείο... την ώρα των κομματικών διεργασιών και να σηκώνετε αψής ορθός να μετράει τον σφιγμό του και να τοποθετείτε... ΑΥΤΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΠΡΟΣ και να λέω μέσα μου... ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΝΤΕΧΕΙ??
Με τον Γιάννη Βλαδήμηρο Βερούχη ταξίδευα... Μου έλεγε για τους Αμπελοκήπους... Για την Κομμούνα της Πανόρμου για την Στέγη Πατρίδος στην Πλατεία Μαβίλη... Για τον πατέρα του τον Σταύρο για την μάνα του


Δεν θα ξεχάσω τα γαλακτομπούρεκα που πήγαινα στην Ματίνα και τα κεράσια τις φράουλες την αγάπη αυτής της γυναίκας προς τον ΓΙάννη... ΓΙΑΝΝΗ ΕΥΤΥΧΗΣΕΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ο Γιάννης πάντα μου ενστάλαζε δύο ρητά του Τρότσκυ που του μετέφερε με προφωρική παράδωση η μάνα του η επαναστάτρια η συντάκτης του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ... Έλεγε ο Τρότσκυ... "Φέρτε μου ένα μαύρο εργάτη από τα αδαμαντορειχία της Νοτίου Αφρικής από ένα τσούρμο διανοούμενους..." και το άλλο φοβερό ...."γνώρισα επαναστάτες μη έξυπνους αλλά δειλούς επαναστάτες ποτέ..."
ΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΘΑΡΑΛΕΟΣ...
Ο Γιάννης ήταν θέμα τύχης πως έφυγε στα 79... Κάποτε το 1966 ή το 1965 έμεινε τρεις μήνες στο κρεββάτι κτυπημένος από τους σταλινικούς... Μου το είπε άνθρωπος ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ... Ο Γιάννης δεν είπε ποτέ τίποτα ... ΣΕΜΝΟΣ ΠΑΝΤΑ ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ... Μα τόσο????????
Ξέρω Γιάννη μου είπες πολλά για τον συνωμοτισμό... Κάποτε ο Γιάννης μας είχε ραντεβού στην χούντα κάπου στο εξωτερικό... Είπε να πιεί Κονιάκ... Που να ήξερε ... Το πλήρωσε χρυσό... Μου έλεγε ... θα πίνεις στα ραντεβού γνωστά ποτά...
Ο Γιάννης που είχε τα πάντα δώσει στο κίνημα αν του έλεγα τώρα τι βρήκα θα ήταν σεμνός και υπαρήφανος... Πάντα συνέχιζε να ψάχνει οτιδήποτε από τους νεκρούς μας .... Κάποτε μου έλεγε για έναν που τον πνίξανε στο ποτάμι... Να το βιογραφικό μιας εργάτριας του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ... Από αυτήν την μεγάλη σκοπιά των εργατών βγήκε ο Γιάννης



Κατίνα Εμμανουηλίδου, καπνεργάτρια


Γεννήθηκε στα Θείρα της Σμύρνης 1922


Μικρασιατική καταστροφή – εγκαθίσταται με την οικογένειά της οριστικά στον Πειραιά μετά από περιπλάνηση σε διάφορες ελληνικές πόλεις. Εργάζεται σαν καπνεργάτρια

1929


Συνδέεται με τους κύκλους του Αρχείου

Συνδέεται δραστηριοποιείται ενεργά λαμβάνοντας μέρος σ’ όλους τους αγώνες των καπνεργατριών στον Πειραιά.

1930


ΚΟΜΛΕΑ

1.5.1930


Συλλαμβάνεται στον Αϊ Γιάννη Ρέντη, κακοποιείται και επειδή πρόβαλλε αντίσταση στην επίθεση της αστυνομίας καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλακή.

Εντείνεται η δραστηριότητά της προσπαθώντας να οργανώσει τις καπνεργάτριες στον Πειραιά πράγμα που την εξαναγκάζει για ν’ αποφύγει νέα σύλληψη να μεταβεί στην Θεσσαλονίκη (Φθινόπωρο 1930) πρωτοστατώντας στους αγώνες των καπνεργατών

1931


Συλλαμβάνεται σε μία διαδήλωση καπνεργατριών μαζί με άλλες και καταδικάζεται σε 4 μήνες φυλάκιση

1.5.1932


Συλλαμβάνεται στην παράνομη διαδήλωση της διασταύρωσης Λεωφόρου Στρατού και Παρασκευοπούλου (Θεσ/νίκης) όπου σηκώνοντας τα χέρια της και μπαίνοντας μπροστά σ’ ένα τραμ. το σταμάτησε σκαρφαλώνοντας επάνω του απ’ όπου και μίλησε στους συγκεντρωμένους εργάτες. Κακοποιήθηκε και καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλακή συν 2 χρόνια εξορία στη Γαύδο.

Στις γυναικείες φυλακές Θεσσαλονίκης είχε μαζί της και το παιδί της που μόλις είχε γεννήσει.

Αύγουστος 1932


Μεταφέρεται στην Φυλακή Αβέρωφ. Κλονίζεται η υγεία της το Δεκέμβριο. Υποφέρει από ρινική στένωση και οξεία εκβλάστηση με πύον. Δεν χορηγήθηκαν φάρμακα γιατί δεν εγκρίθηκαν από τον γιατρό της φυλακής και από την διεύθυνση. Ο γιατρός του Ερυθρού Σταυρού συνέστησε εγχείρηση την οποία η Διεύθυνση δεν ενέκρινε.

31.1.1932 – 1.1.1933


Δραπετεύει κατορθώνοντας να κόψει μ’ ένα μικρό πριόνι τα σίδερα του παραθυριού του κελιού της και κατέβηκε στο εξωτερικό προαύλιο της φυλακής μ’ ένα σκοινί που κατασκεύασε από τα σεντόνια του κρεβατιού της. Διέσχισε το προαύλιο και μ’ άλλα σκοινιά κατόρθωσε να αναρριχηθεί στον εξωτερικό τοίχο και να διαφύγει.

Η ασφάλεια για ν’ ανακαλύψει συνενόχους και να εξακριβώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες απέδρασε υπέβαλε σε βασανιστήρια τις δύο συγκρατούμενές της Μπεφάνη (που κακοποιήθηκε με ιδιαίτερη βαναυσότητα) και Στρατηγάκη μέλη του ΚΚΕ. Επακολούθησαν αθρόες συλλήψεις τις επόμενες ημέρες. Ο Ριζοσπάστης έκανε μια απλή αναφορά στην απόδρασή της χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό και τηρώντας σιωπή ως προς την πολιτική της ιδιότητα. Η στάση του προκάλεσε αντιδράσεις στα μέλη του κόμματος. (Τοποθέτηση πυρήνα του Μεταξουργείου).

3.4.1933


Πέθανε. Κηδεύτηκε την επομένη. Τον επικήδειο εκφώνησαν ο Γ. Βιτσώρης και η Γ. Δεληγιάννη


Ο Γιάννης Βλαδήμηρος Βερούχης έτρεφε ΤΗΝ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΤΣΩΡΗ. ¨Ηταν μεσάνυχτα... Στον σταθμό του Πειραιά.. Από κομματική δουλειά... Ο Σταύρος και η μάνα του δεν είχαν εισητήριο.. Ένα χέρι μάλλον του Βιτσώρη ... βάνει το εισητήριο στην τσέπη της οικογένειας... Ο δωρητής πήγε με τα πόδια Περαία Αθήνα...


Ο πατέρας του Γιάννη Βλαδήμηρου Βερούχη ήταν ο Σταύρος... Στο σωματείο θυμάτων αναπήρων 1912-1922 το ΚΚΕ δεν είχε δύναμη... Ήταν το σωματείο του Λ. Τρότσκυ.. Ένας όμως μίλαγε από το ΚΚΕ ¨Τιμής ένεκεν" ο Κλάρας ο Άρης ο Βελουχιότης.

Μου είπε πολλά το Γιάννης Βλαδήμηρος Βερούχης... Πολλά είπα άλλα κρύβω στην καρδιά μου...
Ένα κρατώ...

Ακρατ... (ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΜΗ ΕΥΣΤΡΟΦΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΙΛΟΣ ΟΜΩΣ ΟΧΙ....

Γιάννης Βλαδήμηρος Βερούχης στην ζωή μου δεν ήταν ΜΌΝΟ ο μύστης ο καθοδηγητής... Ήταν αυτό που λέμε "αυτός που εμπαιδώνει τις ιδέες ... ο γήινος θεματοθέτης" αυτός που δεν πρόδωσε ΠΟΤΕ.....


ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.....


ΕΜΠΡΟΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.... ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ... τόσο πόνο και αγάπη...

Βρισκόμαστε στην Πόλη με το θίασο Μαρίκας-Κυβέλης το 1934, μαζί με το ζεύγος Τσαγανέα, όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε στα παρασκήνια ο Γιώργος Βιτσώρης. Τον στριμώξαμε σ' ένα καμαρίνι με τον Τσαγανέα και με το τσιγκέλι τού αποσπάσαμε την ομολογία πως ήρθε να δει τον αρχηγό του που κρυβότανε στην Πρίγκηπο κι έφευγε το άλλο βράδυ.

Πέσαμε στα πόδια του. Ο Χρήστος ήταν οργανωμένος τροτσκιστής, εγώ όχι, αλλά ο Βιτσώρης γνώριζε τον απέραντο θαυμασμό μου για τον μεγάλο άνδρα και το κύριο προσόν του χαρακτήρα μου -δεν ξέρω δα αν έχω κι άλλα;- είναι η μπέσα' ίσως επειδή ρέει πολύ αρβανίτικο αίμα στις φλέβες μου. Τον παρακαλέσαμε να μας πάρει μαζί του. Τελικά πείσθηκε, αφού πρώτα του δώσαμε το λόγο μας πως δεν θα μας ξεφύγει κουβέντα, ακόμα και στους πιο δικούς μας. Θα συναντιόμαστε χαράματα την άλλη μέρα στην προκυμαία του Γαλατά. Δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα. Η σκέψη πως θα συναντούσα μιαν από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του αιώνα, μου 'φέρνε χτυποκάρδι να μου σπάσει την καρδιά. Λίγα γραπτά του, είχα διαβάσει σε ελληνικές μεταφράσεις, την Προδομένη Επανάσταση, μια έξοχη μονογραφία του Λένιν, μερικά άρθρα, και είχα θαυμάσει τη σαφήνεια με την οποία εξέθετε τις ιδέες του και την εμβρίθεια των κειμένων του. Στη διάρκεια του αμυντικού πολέμου των Μπολσεβίκων, ζήτησε να του στείλουν απ' τη Μόσχα στο Κόκκινο Τραίνο τα άπαντα του Αισχύλου, για να ξεκουράζει το κουρασμένο του μυαλό μόλις είχε λίγον καιρό!

Σχεδόν πρίν φέξει βρεθήκαμε στην προκυμαία με τον Τσαγανέα. Στην καθορισμένη ώρα εμφανίστηκε ο Βιτσώρης μέσα στο σύθαμπο της αυγής και μας δήλωσε ταραγμένος πως η επίσκεψη πρέπει να ματαιωθεί. «Αν τύχει και γίνει καμιά απόπειρα τις επόμενες μέρες της επίσκεψής σας, θα μπείτε στον κατάλογο των υπόπτων. Και τότε δεν την γλυτώνετε. Ήταν επιπόλαιη η υπόσχεση που σας έδωσα». Καταλάβαμε. Αναμετρήσαμε τον κίνδυνο και τρομάξαμε. Όχι μόνο για μας, αλλά και για τον ίδιο τον Βιτσώρη. Τον ξεπροβοδίσαμε λυπημένο μέχρι το παποράκι, χάνοντας μια μοναδική εμπειρία στη ζωή μας. Δεν ξαναείδα τον Βιτσώρη. Έμαθα πως στον πόλεμο βρέθηκε στο Παρίσι και πιάστηκε απ' την Γκεστάπο. Πέθανε στις φυλακές, απ' την καλοπέραση φαντάζομαι. Οι φουκαράδες οι τροτσκιστές από παντού χτυπιόντουσαν!

Τα χρόνια πέρασαν. Κάποιο απογεματάκι εμφανίστηκε η Νίτσα Τσαγανέα στο σπίτι μας στα Πατήσια μ' ένα παλικάρι καμιά εικοσιπενταριά χρονώ, που κρατούσε αγκαλιά ένα μεγάλο βιβλίο τυλιγμένο σ' εφημερίδες. Κλειστήκαμε στο γραφείο του πατέρα μου και η Νίτσα μού σύστησε τον νέο: «Ο Δήμος». «Δήμος τι;» ρώτησα. Έγινε μια μικρή παύση και η Νίτσα επανέλαβε με νόημα: «Ο Δήμος». Κατάλαβα.Ήταν το ψευδώνυμο της παρανομίας. Ο Δήμος ξετύλιξε απ' τις εφημερίδες το βιβλίο και μου το 'δωσε. Ήταν η αυτοβιογραφία του Τρότσκυ Η ζωή μου, σε αγγλική μετάφραση. Μου εξήγησε το σκοπό της επίσκεψής του. Το κόμμα, το τροτσκιστικό, με παρακαλεί να μεταφράσω ένα πολυσέλιδο κεφάλαιο που μου είχαν σημαδέψει. Δέχτηκα πρόθυμα και ρίχτηκα στη δουλειά, διαβάζοντας ταυτόχρονα το αφάνταστα ενδιαφέρον βιβλίο.

Ήρθε ξαφνικά η 4η Αυγούστου και όλα άλλαξαν. Άργησα να μάθω πως ο Δήμος πιάστηκε απ' τους πρώτους και κάπου τον πήγανε, στην Ακροναυπλία ή στο Καλπάκι, άλλη μια επιβεβαίωση της ανέντιμης συκοφαντίας πως οι τροτσκιστές ήταν στην υπηρεσία της Γενικής Ασφάλειας. Φαντάζομαι την κατάπληξη των φανατικών σταλινικών, όταν αποκαλύφθηκε, μετά το θάνατο του, φυσικά, πως ο Στάλιν είχε διατελέσει για ένα μικρό διάστημα, πριν από την επανάσταση, έμμισθο όργανο της Οχράνα, της μυστικής τσαρικής αστυνομίας!

Πέρασαν τα χρόνια της Κατοχής. Και σαν ήρθε η Απελευθέρωση, με πληροφόρησαν οι Τσαγανέηδες -παίζαμε πάντα στον ίδιο θίασο με το εξαίρετο θεατρικό ζευγάρι- πως ο Δήμος βγήκε απ' τίς φυλακές και θα 'ρθουνε μιαν απ' αυτές τις μέρες να παραλάβουνε το βιβλίο και τη μετάφραση, πού είχα βέβαια από καιρό έτοιμη. Καλώς να 'ρθούν. Όμως σε λίγες μέρες οι καλοί φίλοι, μου 'φεραν τα θλιβερά μαντάτα. Ο Δήμος, με την αποχώρηση των Γερμανών, βρέθηκε πάλι λεύτερος και γύρισε στους γονιούς του που τον είχανε ξεγράψει, στο Περιστέρι. Κάηκε το πελεκούδι στη γειτονιά εκείνο το βράδυ. Συγγενείς και φίλοι μαζεύτηκαν στο φτωχικό σπιτάκι να γιορτάσουνε το γυρισμό του νεκραναστημένου. Και τα χαράματα, σαν είχαν όλα καταλαγιάσει μπήκαν στο σπίτι κάτι λεβέντες της ΟΠΛΑ, άρπαξαν τον Δήμο που έκανε εννιά χρόνια στα μπουντρούμια για τις μαρξιστικές του πεποιθήσεις, τον πήγανε σε κάποια χωματερή και τον σφάξανε!

Πέρασαν πάλι τα xρόνια. Κι όσο μεγαλώνεις, περνάνε ακόμα πιο γρήγορα. Ένα βραδινό ήρθαν στα Πατήσια και με ζήτησαν δυο παλικάρια. Είxαμε τότε κυβέρνηση Πλαστήρα. «Ήρθαμε να σας παρακαλέσουμε να μας επιστρέψετε το βιβλίο που σας είxε δώσει ο Δήμος. Ερxόμαστε απ' το κόμμα» (εννοούσαν το τροτσκιστικό). Άρxισε τότε μια ατέλειωτη συζήτηση. Έλεγα πως ύστερα από τόσα xρόνια το βιβλίο είxε περιέλθει στην ιδιοκτησία μου, πως δεν έβλεπα στα χέρια τους καμιά εξουσιοδότηση, κι αυτοί ανέπτυσσαν τα δικά τους επιxειρήματα, που έφτασαν να γίνουν ελαφρώς προσβλητικά, οπόταν, ξαφνικά, ο ένας απ' τους δύο άλλαξε τακτική: «Εντάξει, θα σας πούμε κάτι που εμείς δεν το πιστεύουμε, αλλά σεις, απ' όσα έxουμε ακούσει, ανήκετε στην ιδανιστική φιλοσοφία και το πιστεύετε. Νομίζετε πως η ψυxή του Δήμου θα είναι ευxαριστημένη με την πράξη σας; Να κατακρατάτε ένα βιβλίο που ανήκει νόμιμα στο κόμμα για το οποίο έδωσε τη ζωή του;»

Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου. Η αγάπη μου στο βιβλίο με μετέβαλε σε κοινό κλέφτη. Τους άφησα εκεί που στεκόντουσαν, πήγα στη βιβλιοθήκη, ανέσυρα τη Ζωή μου, γύρισα και τους την έδωσα. Μου είχαν βρει την αχίλλειο πτέρνα μου!



αντιγράφω από την βικπαιδεια...

Ο Δημήτρης Μυράτ ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης, θιασάρχης και θεωρητικός του θεάτρου, γιος του Μήτσου Μυράτ και της Χρυσούλας Κοτοπούλη (αδελφής της Μαρίκας).

Γεννήθηκε στην Αθήνα (κατά άλλους στο Μπογιάτι, τη σημερινή Άνοιξη Αττικής) στις 5 Δεκεμβρίου του 1908. Σπούδασε Φιλολογία στο Βερολίνο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του μεγάλου Αυστριακού σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρτ, και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1931 στο θίασο της Κοτοπούλη, όπου και παρέμεινε ως το 1947. Από το 1947 μέχρι το 1950 ήταν πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου. Από το 1951 μέχρι το 1956 Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Θέατρο Κοτοπούλη - ΡΕΞ. Και από το 1957 διεύθυνε δικό του θίασο.

Για μια ενδιάμεση τριετία (1947 - 1950) έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο («Συρανό ντε Μπερζεράκ», «Το ημέρωμα της Στρίγγλας», «Ορέστεια») όπου και έπαιξε τον Ορέστη με Κλυταιμνήστρα την Κοτοπούλη και σκηνοθέτη τον Ροντήρη, το 1949). Στο ΡΕΞ ο Μυράτ σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην «Άννα των χιλίων ημερών» (με την Μελίνα Μερκούρη), στον «Κορυδαλλό» του Ζαν Ανούιγ, στο «Η βασίλισσα και οι επαναστάτες» του Ούγκο Μπέττι, στο «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» του Ουίλιαμ Φώκνερ, στη «Λυσσασμένη γάτα» του Τένεσι Ουίλιαμς, στον «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ.

Συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς πρωταγωνιστές (Συνοδινού, Ηλιόπουλος, Διαμαντόπουλος, Κατράκης, Τσαγανέας), ενώ το 1957 ιδρύει, μαζί με τη σύζυγό του Βούλα Ζουμπουλάκη, προσωπικό θίασο και στεγάζονται (ως το θάνατό του) στο Θέατρο ΑΘΗΝΩΝ της οδού Βουκουρεστίου. Εκεί ανέβασε και έπαιξε Πιραντέλλο («Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», «Να ντύσουμε τους γυμνούς»), Μπρεχτ («Αγία Ιωάννα των σφαγείων»), έργα του Σώμερσετ Μωμ, της Δάφνης ντυ Μωριέ, την «Εκάβη» του Ευριπίδη και την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και πολλά άλλα. Για πάρα πολλά χρόνια διετέλεσε καθηγητής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και Διευθυντής του Ωδείου Αθηνών.

Ο Δημήτρης Μυράτ υπήρξε πολύ σημαντικός πνευματικός άνθρωπος, λόγιος, με βαθύτατη κουλτούρα και γλωσσική παιδεία, γνώστης της λατινικής γλώσσας και παρουσιάζει πλούσιο συγγραφικό έργο:

* Ξεφυλλίζοντας τα αρχαία κείμενα (1970)
* Ο καλός άνθρωπος του Άουγκσμπουργκ (1970)
* Αγωγή του λόγου (1979)
* Κριτική βιογραφία για το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ενώ μετέφρασε ακόμη το «Μικρό Όργανο για το θέατρο» , σημαντικό θεωρητικό κείμενο του Γερμανού αυτού δραματουργού.

Τέλος, μετέφρασε πολλά από τα έργα που σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε.

Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 1991, σε ηλικία 83 ετών


προσωπικά πήγαινα από το 1974-1990 σε δύο μόνο θέατρα... Ένα του Ποταμίτη και στις παραστάσεις του Μυράτ ...

Οι νεο ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ .... πρέπει να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΟΠΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1821...

Ο φανερός νεο .... οθωμανισμός... έρχεται από ανατολάς... ο κρυφός νεο ΦΑΝΑΡΙΩΤΙΣΜΟΣ έρχετε κρυμμένος πίσω από λάβαρα κόκκινα διεθνιστικές κορώνες και αγάπη... για το ΣΟΥΦΙ τον ΑΛΕΒΙΤΙΣΜΟ τον ΜΠΕΚΤΑΣΙΣΜΟ... και άλλα γραφικά...

Δεν ξέρω πως ψάχνοντας στο youtube βρήκα μια δουλιά του ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ για την Αρμενία... Πως διάβολο έγινε τούτο?

Με χαρά παρουσιάζω αυτά τα βίδεο για να μαθαίνουν οι νέοι τι εστί ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΙΣΛΑΜ ΣΟΥΦΙ κλπ...

Για τους νεο ... φαναριώτες θα επανέλθω... ξέχασα να πω ότι είναι και μέσα σε όλα τα πολιτικά ρεύματα στην Ελλάδα ιδιαίτερα στην εκκλησία και αριστερά.... μεριά...








Όσο και ΓΑΠ κλπ θέλουν να μας κάνουν να αγαπήσουμε τους Οθωμανούς... ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ...




O Πάπας .... με τον σειχη της Κύπρου τον Μπεκτασή... σε ραντεβού... στρώνετε το χαλί... ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΠΕΚΤΑΣΗΔΕΣ αλλά το παιδωμάζωμα οι Γενίτσαροι ΠΟΝΑΝΕ ΠΟΝΑΝΕ ΤΑ ΡΗΜΑΔΙΑ ΑΚΟΜΑ...



τι στο καλό λέει ο σείχης που σαν σείχης είναι ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ γνώστης και ηγέτης δεν ξέρω γιατί αγγλικά δεν ξέρω... αλλά σπούδασε Χημικός ή κάτι τέτοιο στην Κωσταντινούπολη ξέρει πολλές γλώσσες και είναι σαφώς μεγάλη φυσιογνωμία αλλιώς τι σείχης θα ήταν... και επί τη ευκαιρία τι κοινό έχουν οι κύπριοι με αυτούς??? ας μείνουν χωρισμένοι ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ

δείτε ομιλία του που στο διάσκο δεν κατανοώ


αυτός ο σείχης έχει σαν όλους τους σείχηδες κάτι το ηγετικό αλλά έτσι είναι οι Μπεκτασήδες οι Αλεβήτες μορφωμένοι παραπλανούν....

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ...

Στον τροβαδούρο τον θεό τον ΓΚΑΙΦΥΛΙΑ... και στο μέλλον που έρχετε από παλαιά...

Πίσω μας πάνε... πολύ πίσω... τότε που ο αγώνας δεν ήταν παιδική χαρά..


ήταν δύσκολες εποχές..





Ήταν νύχτα κατακλεισμός εκεί στο 73... Νύχτα αντίστασης για πολλούς... Η αδελφή μου κυνηγημένη με την φίλη της την Π... κρύφτηκε στις πουτάνες...



Ήταν κολάδικο δακρυγόνα νεκροί...


Στο μπαρ του κολάδικου μπουκάρουν οι μπασκίνες...



ήταν χίππυσα.... ήταν φίλη με την Π... χήρα τώρα αυτή μεγάλωσε σπίτι ... βλέπεις ο πατέρας κάθε βδομάδα ήταν μέσα..




ο δρόμος της αντίστασης είναι δρόμος ΩΤΟΣΤΟΠ...



σπουδαίες εποχές.. ωραίες εποχές..