ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΥΦΛΩΝΟΥΝ

Τα φώτα τυφλώνουν
σαν ο χρόνος κυλήσει αμείλιχτος
και την καρδιά σου γεμίσει μια πρωτόφαντη ηλιαχτίδα ΓΛΥΚΑΣ

Ωστόσο, σαν πάντα επί παντός επιστητού... το παλαιό αγχωτικό σαράκι γυρνά.
Σαν μια καλιακούδα μπιρπιλωτή χαρούμενη...
Για να σαρώσει τα πάντα γύρω σου...

Φως ανέσπερο, θαλπωρή γνώσις ολόγεμο φεγγάρι ΓΝΩΣΙΣ
κυριεύει κάθε σπιθαμή του εγκεφάλου μου.
Αυτού του μικρού ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΙΚΟΥ μυαλού του τόσο ΑΡΓΟΣΤΡΟΦΟΥ.

Κι όμως τώρα που επιζητώ την έλευση της αειφόρου ΗΡΕΜΙΑΣ
τώρα δεξιά και αριστερά η χώρα μου πυρπωλείται από τις κρίσης το φως...
Χρόνια το αναμέναμε - εμείς οι υστερικοί χειρώνακτες νεροκουβαλητές της ιστορίας...-
μας λοιδορούσαν σαν μεταφορείς νεκρών συμβόλων...
Οι κλέφτες.
Οι λωποδύτες.
Τα λαμόγια των μπλε και πράσινων κόκκων του "ενεργού" απορρυπαντικού.

Και ενώ την έβλεπα... Φως ελπίδας να σείετε πέριξ μου...
Εσείμανεν η διάλυσις των πάντων.

Βαράτε βιολιτζήδες απανωτά ταρατατζούμ...
Αυτοί οι λοξοί ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ...
Βαράτε και χορεύτε δουλευτάδες νάνοι του υπαρκτού θεάματος.
Τι κι αν κλαίμε ...
Τι κι αν σκεπάστηκα την νύχτα ως τα μύχια της κεφαλής με την ηλεκτρική μου κουβέρτα...
Τα πάντα διαλαλούν...


ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ......