Σας έχω μάθει να βάζω περίεργα θέματα. Έτσι είναι και το σημερινό... Το σκέφτηκα από εδώ το πήγα από εκεί... Και βρήκα ότι πρέπει να το γράψω. Γιατί η ζωή είναι πιό πλούσια από τις εμμονές μας και τα θέλω μας...
Κατ' αρχήν ο γυιός της αδελφής μου βγήκε νικητής για άλλη μια φορά. Έτυχε πριν δύο χρόνια να τον δω σε αγώνες και διέκρινα το μέγεθος της δύναμής του της πλαστικής κίνησής του στο χώρο του ταπί.
(ο καημένος ο μαυρούλης έφυγε με εξάρθρωση.... περαστικά του...)
Aς δούμε και λίγο από την προπόνηση του συγκεκριμένου στυλ πάλης
Η σχέση μου με την πάλη έρχετε από παλαιά. Από την εποχή που μικρός στην Λεωφόρο δίπλα από το τμήμα της ξιφασκίας (όπου πήγαινα...) υπήρχε μια επιγραφή και μια μικρή πόρτα. ΤΜΗΜΑ ΜΠΟΞ.... Ήταν μια μυστική πόρτα που δεν την διάβαινες εύκολα... Έλεγαν άμα μπεις το πρώτο που σου έκαναν είναι να σου σπάσουν την μύτη για να μην πονάς....
Φυσικά δεν ήταν πάλη αλλά ήταν το πρώτο που είδα μικρός.. Ύστερα πήγα στο τμήμα άλματος εις ύψος στον παναθηναικό ξανά... Εκεί στο Παναθηναικό στάδιο υπήρχε το τμήμα πάλης ... Εκεί καθόμουν με τις ώρες και θαύμαζα αυτούς τους γίγαντες που πάλευαν που δομούσαν το κορμί τους με τις ώρες.
Παιδιά φτωχά των Αμπελοκήπων από τα προσφυγικά, από το κέντρο τον Κεραμεικό.... Αυτή ήταν τότε η πάλη. Αγαθοί γίγαντες... Μετά μεγάλωσα με τους ημίθεους στην Λεωφόρο Αλεξάντρας τα καλοκαίρια... Καρυστινός, Καρπόζηλος, Τρομάρας Ντι Μπέστια και άλλοι ξένοι από την Ελευσίνα χαχα (τότε για να μας πείσουν ότι έφερναν στο κατς ξένους βάφτιζαν κάτι έλληνες ξένους τους έβαζαν και μια κουκούλα και νόμιζες ότι ήταν αλλοδαποί...) Τι πλάκες τι κυνηγητά στο κλουβί να σπάνε τα γραφεία των κριτών... Τι απίστευτες εποχές ηλίθιων αλλά γελαδερών βραδυών...
θέλω να τελειώσω με κάτι που πιστεύω για την πάλη που παλαιά γνώρισα.... Ήταν αγνοί γίγαντες πράα και ήσυχα παιδιά μέσα από την φτώχεια... Όπως ο μεγαλύτερος λογοτέχνης στην ιστορία που ΛΑΤΡΕΥΩ ο Τζακ Λόντον λάτρευε το μποξ έτσι και εγώ παλαιά αγαπούσα την πάλη.
Ας είναι καλά ο ανηψιός μου που μου ξαναθυμίζει μεγάλες αγάπες που έχω εγκαταλείψει χρόνια τώρα.
Εξ' άλλου η πάλη στην Ελλάδα είναι αρχαία πανέμορφη υπόθεσις...
Να τον χαιρεσαι και να τον καμαρωνεις φιλε τον ανηψιο. Ο αθλητισμος ειναι υπεροχο πραγμα απο παρα πολλες αποψεις και τυχεροι αυτοι που ζουν τετοιες στιγμες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις καλησπερες μου και στους δυο σας.
Αυτός ο μαυρούλης είναι ο ανηψιός σου; Χμ, να το χαίρεσαι. Ε ρε Λα.Ο.Σ που σου χρειάζεται :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τον χαίρεσαι τον ανιψιό! Με τέτοια αθλήματα δεν είχα ποτέ σχέση, οπότε δεν γνωρίζω πολλά, αλλά όπως τα περισσότερα ατομικά αθλήματα χρειάζονται και σωματική προπόνηση, αλλά και ευστροφία και πολύ καλή συγκέντρωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήphlou...flis εντάξει βρε αλλά γιατί μου χρειάζετε ο μαύρος οπορτουνιστής Καρατζαφέρης??
ΑπάντησηΔιαγραφήexoaptonkyklo η αλήθεια είναι φίλε ότι τον καμαρώνω τον άτιμο. Γιατί ασχολήθηκε ΣΟΒΑΡΑ με τον αθλητισμό που εγώ λόγω .... στράτευσης πολιτικής παραμέρησα...
ΝdN ευχαριστώ φίλε μου τα ατομικά αθλήματα είναι ΜΟΝΑΧΙΚΑ επίμονα μια πορεία σε μια άβυσσο πόνου με λίγες αναλαμπές χαράς. Δεν είναι θεαματικά αλλά ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΜΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ και η τρύπα που εισχωρούν τα ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ εξ αιτίας του προσωπικού πάθους με το κορμί σου που παλεύεις να το κάνεις υπερσούπερ...
Είναι όπως όλα στο σύστημα αντιφατικό....
Να είναι καλά ο ανηψούλης σου που σου θυμίζει παλιές αγάπες, οι οποίες ως γνωστόν, δεν ξεχνιούνται ποτέ... Να είσαι καλά και να ονειρεύεσαι πάντα, φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστός ο νέος!!!!!!!1
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα απο ΝΖ, Άκρατ μου...Να τον δεις σε μεγάλους αγώνες να αγωνίζεται και να κερδίζει καθαρός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τον χαίρεσαι...
Καλό καλοκαίρι και φιλιά...
σωστά να τον καμαρώνεις και να τον χαίρεσαι και να πάρεις και μαθήματα απο αυτόν γιατί ποτέ δεν ξέρεις!! την καλησπέρα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήενα μεγάλο ευχαρισώ σε όλους όσους γράψατε
ΑπάντησηΔιαγραφή