Δεν μπορώ... δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα πάω να δω τους SEX PISTOLS και τους NEW YORK DOLLS στο Καραισκάκη... Όπως δεν μπόρεσα να πάω στην Pstti Smith... δεν μπορώ.... την Siouxie.... όμως ΝΑΙ ΑΥΤΗ ΘΑ ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΑ...
Θυμάμαι πολλά... χείμαρος σκέψεων στο μυαλό μου... Αρεθούσα... Σύνταγμα... Remember... στην Πλάκα... μάχες ενάντια στους παλαιοροκάδες... θυμάμαι...
Μωρέ θυμάμαι και στο πεδίον του Άρεως κάποιος να ωρύετε... ΤΟ ΠΑΝΚ ΠΕΘΑΝΕ... και να πέφτουν δακρυγόνα βροχή...
ΌΧΙ ΔΙΑΟΛΕ ΤΟ ΠΑΝΚ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ...
Ή θυμάμαι που διαβάζαμαο ότι η τότε θεά μας... ύψωσε την αστερόεσσα στην Ρώμη... γμτ γιατί θυμάμαι???
Και τώρα το τσίρκο ήρθε... Μπα νομίζετε ότι ήρθε... SEX PISTOLS .... NEW YORK DOLLS...?
Έχουμε κτυπηθεί... έχουμε χορέψει πόγκο... και ναι γαμώτο μέχρι και την προηγούμενη Παρασκευή... το χώρεψα στο χωριό μου... στον ΥΠΕΡΟΧΟ ΛΑΤΡΕΥΤΟ ΡΙΡΗ ΜΑΣ τον Χρηστάκη... στο ανεπανάληπτο club του....
Ναι ξέρω είμαι γέρος ε και??
Στον νου μου η συναυλία του συγχωρεμένου του STRAMER από τους διαλυμένους The clash... στο ΣΠΟΡΤΙΓΚ..
1979 Αθήνα...
Εργάτες, εγώ και φίλος ο Βαγγέλης ... αυτός σε γραφείο στολισμών νεκρών ο ΚΙΤΑΝΤΗΣ εγώ σε υλικά ταπετσαρίας αυτοκινήτων ο ΚΟΛΟΚΟΥΣΗΣ στην οδό Αναπαύσεως στο Α. Νεκροταφείο... Βαριόμασταν το παλαιό ροκ... βαριόμασταν τα καλόπαιδα με τις μεγάλες μηχανές την Βουλιαγμένη τους... τα LSD τους... τα μαύρα τους... τις γκόμενες που είχαν και εμείς πηγαίνοντας δουλιά και νυχτερινό δεν είχαμε τόσο εύκολα... γιατί δεν είχαμε μηχανές augusta ούτε συχνάζαμαι στις δεξαμενές και τα Κολωνάκια τους....
Και τότε... άρχισε κάτι να γίνετε.... Ένας άνεμος άρχισε να έρχετε από όξω... Οι φυλάδες μεγάλου τύπου κάτι σαν την Καθημερινή την σημερινή .... ΤΑ ΝΕΑ και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ τότε... κάτι γράφαν... Το περιοδικό ΜΟΥΣΙΚΗ το ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ... Τι διάολο γίνετε? Στα νεανικά αυτιά μας έφτασαν, ότι μουσικά γκρουπ είχαν νέο ήχο εντονότερο κοφτό στακάτο... με στοίχους εργατικούς και εντάξει.... υπήρχαν και μερικά μικροαστικά γκρουπ που ήταν επαναστατημένοι... Και πήγαμε σ' ένα στέκι πάνω ψηλά στον Β' όροφο στην Ακαδημίας... Διακόσμηση απέριτη... χωρίς ξύλο τίποτα που να θυμίζει παλαιοροκάδες.... μιζέρια και άλλα.... Ένα βίντεο έπαιζε όλα τα punk γκρουπ σε μια τηλεόραση... Φύγαμαι σκυφτοί... Σπάσαμαι όλους τους γαμημένους παλαιοροκάδικους δίσκους... Επιτέλους ένας ήχος με κίνηση.... χορό.... στο διάολο τα ψευτοκουνήματα των ροκάδων που μας τα ζάλισαν με την αέναη αυτοικανοποιητική μανία τους, να χωρεύουν δήθεν, παίζοντας κιθάρες... αυνανιζόμενοι επί της πίστας με τα γαμημένα μαλιά τους...
Αυτό είναι.... Ήχος δύο λεπτών... βίαιος... ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΟΠΩΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ... Να έχουν και ορισμένα γκρουπ και πολιτικό στίχο... ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ... Άνοιξαν και μπαρ... πω πω ηδονή... σκοτάδι... περίεργα νέα ντυσίματα... νέα μουσική... ΑΡΕΘΟΥΣΑ... πάνω από το SKYLAB... στην Πλάκα... Βλέπαμαι τον Πανούση και τσουπ επάνω ακούγαμαι μουσική.... Μίσος ενάντια στην παρακμή του συγχωρεμένου του ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ... ούτε από έξω δεν περνάγαμε...Πλάκα Αμπελόκηποι... Βουλιαγμένης... Νέα στέκια... Και στο Μονασηράκη το Remember... για ντύσιμο... Πήγαμε... και φύγαμε... Εμείς σαν Έλληνες εργάτες δεν μας έπαιρνε να ντυνόμαστε όπως θέλαμε... Άντε να πάει ο φίλος στους νεκρούς ντυμένους πάνκυς... ή εγώ να δέχομαι καζούρα από τα σκουλήκια τα αφεντικά για το πως ντύνομαι... Τώρα άλλαξαν... τότε ήταν αλλιώς...
Και μετά η MAD στην Πλάκα... new wave... τι υπέροχα... και blitz... και μπύρες... και αγώνας ενάντια στα ντραξ των παρακμιακών ροκάδων...
Είχαμαι όμως μικρόβια... Ακούγαμε rock and roll και γουστάραμαι το λευκό rock... ακούγαμε soul blues και βγάζαμαι σπυριά... Να με δέρνει ο αφέντης δόξα τω θεώ... άει συχτίρ.... Γουστάραμαι την φάση του εργάτη Αμερικάνου που τελείωνε την εργασία στο εργοστάσιο ντυνόταν σένιος έπαιρνε το κορίτσι και πήγαιναν για χορό... (γι αυτό σήμερα εξακολουθώ να ακούω rockabilly....) αλλά γαμώτο σαν πτωχοί δεν βρίσκαμαι κάτι που να μας εκφράζει (ως το punk...) ακούγαμε machbox αλλά ήταν ρατσιστές (και επειδή μου τα ζάλισαν οι δήθεν αντιρατσιστές... ΕΔΩ ΕΝΝΟΩ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ νότιοι... δεν γουστάραμαι στίχο αλλά γουστάραμαι ήχο... Και το punk ξαναέστησε το rock and roll την αλήθεια με τα πόδια στην γη...
Δεν είμαι μουσικοκριτικός... ούτε γνώστης... Λέω απλά την ιστορία δύο φίλων εργατών που γούσταραν να εκφραστούν με χΟρό μουσική... Γιατί θέλαμαι γρηγοράδα σβελτάδα και κόψιμο με το ραχάτι των παλαιοροκάδων.... (από όλους τους παλαιούς δίσκους του ροκ κράησα πέντε έξη... ένας από αυτούς ITS A BEAUTIFUL DAY.... μεγάλο χίπυκο γκρουπ...)
Ψάχναμαι κάτι το εργατικό το διεθνές, το αυθεντικό....
πάρτε 1973.....
και τι τραγούδι ΘΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΑΚΟΎΣΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΤΑΤΟΙ ΘΕΟΙ....
ΣΤΑΘΗΤΕ ΠΡΟΣΟΧΗ...
ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΩ....
ΚΑΙ ΝΑΙ ΓΑΜΩΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ... ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ....
Εγώ πάλι σε όποιου είδους κλάμπ και να πήγαινα, στη τουαλέτα τα κοριτσάκια κοιτάγανε το μαλλί και το στρώνανε αναλόγως το ύφος του μαγαζιού, Άι σιχτίρ , είπα, όλοι το ίδιο είναι στο βάθος, και τα έκοψα όλα. Μη μου στεναχωριέσαι παλικάρι μου, εμείς δεν θα γεράσουμε ποτέ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ μαζί σου! Το ροκ & ρολλ όλα τα λεφτά, ακόμη και σήμερα εμένα μ' αρέσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γ*το τραγούδια!!!
Τα "τσίρκα" είναι γύρω μας... παντού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποτε μάλλον δεν έχει σημασία αν θέμε...
τι σε προβληματίζει νέε μου? το καραισκάκη Η τα γκρουπ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι όπως και να το κανεις στο χολ οφ φειμ του πανκ έχουν και οι 2 τη θέση τους..
«Σαν βγεις στον πηγαιμό σου για το ...τσίρκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος»...
Δεν κατάλαβα "χριστό", που να πάρει...
Πρέπει να έχω γεράσει πολύ...
sofia
ΑπάντησηΔιαγραφήάχ βρε οι προσωπικές εμπειρίες είναι παραμωρφοτικός καθρέπτης...
marianaonice
δική μου είστε....
το τέρας της αμάθειας...
έλα ντε όλοι ένα τσίρκο είναι....
μίμης ζερβός....
τώρα θα σου πω και ένα μυστικό μου... Εγώ Καραισκάκη έτσι κι αλλιώς δεν γουστάρω.... ¨Εχω βγάλει την μπέμπελη μόνο που το σκέπτομαι....
do it your self....
έτσι είναι μιλάω με κώδικες απόκρυφους... ένας γνωστικός του σήμερα....
ευχαριστώ που σε ένα πανδύσκολο θέμα γράψατε...
ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΔΥΣΚΟΛΟ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΖΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ... ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΕΧΕΙΣ...
ΕΓΩ ΣΕ ΓΗΠΕΔΟ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΩ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΟΥΖΑΡΑ ΣΤΟ ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΤΟ 89(?) ΟΡΚΙΣΤΗΚΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΩ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΗ, ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΡΕ ΑΔΕΡΦΕ. ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΕΚΑΝΑ ΣΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΡΟΚΟΥ (ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΕΣ ΟΙ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΚΥΛΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΜΟΥ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙ0) ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΟΥΝΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ. ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΜΕ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΛΕΜΕ.
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΩ. ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΟ ΤΣΙΡΚΟ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΑ ΑΛΛΟΝ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΟΔΕΥΣΕΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΩ... ΝΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΟΥΚΙΑ ΦΑΕ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΗΝ ΠΕΙΣ...